Rozpoznania śmierci pnia mózgu nie wyklucza:

A. Reakcja mimiczna mięśni górnej części twarzy na ucisk okolicy nerwu nadoczodołowego

B. Reakcja zgięcia kończyny górnej na ucisk okolicy nerwu nadoczodołowego

C. Reakcja zgięcia kończyny górnej na ucisk płytki paznokciowej kciuka

D. Każdy z powyższych odruchów wyklucza rozpoznanie śmierci pnia mózgu

Odpowiedź prawidłowa: C.

Uzasadnienie: reakcje przedstawione w odpowiedzi A) i B) są reakcjami zależnymi od funkcji pnia mózgu i dlatego ich obecność wyklucza rozpoznanie śmierci pnia mózgu. Reakcja opisana w odpowiedzi C), tzn. przygięcie kończyny górnej w odpowiedzi na ucisk płytki paznokciowej kciuka ma charakter odruchu rdzeniowego. Przetrwałe odruchy rdzeniowe obserwowane są u 40-60% zmarłych w mechanizmie śmierci mózgowej.

Źródło: Wytyczne w sprawie kryteriów stwierdzenia stałego i nieodwracalnego ustania funkcji pnia mózgu (smierci mózgowej) ustalone przez specjalistów z dziedzin: anestezjologii i intensywnej terapii, neurologii, neurochirurgii oraz medycyny sadowej.

Załącznik do komunikatu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dn. 29.10.1996.

U potencjalnego biorcy nerki w czasie rutynowego badania USG stwierdzono guz nerki prawej o średnicy 1,9 cm. Badaniami dodatkowymi nie stwierdzono ognisk wtórnych. Wykonano radykalne usunięcie nerki. Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie adenocarcinoma, bez naciekania torebki i zmian w węzłach chłonnych.

Chory może zostać zakwalifikowany do przeszczepienia nerki po upływie:

A. 2 lat, jeżeli nie będzie wznowy choroby nowotworowej

B. 5 lat

C. 5 lat, jeżeli nie będzie wznowy choroby nowotworowej

D. Rozpoznanie choroby nowotworowej w wywiadzie wyklucza kwalifikację do przeszczepienia nerki.

Odpowiedź prawidłowa: A

Uzasadnienie: jak wynika z danych CTTR (Cincinnati Transplant Tumor Registry), ryzyko nawrotu nowotworu u biorcy nerki w przypadku opisanym w pytaniu nie przekracza 1%. Opisano jedynie 1 przypadek nawrotu raka nerki, lecz był to guz naciekający torebkę. Odpowiedź A) jest zgodna z zaleceniami CTTR

Źródło: V. Ram Peddi, M Roy First. Current Opinion in Organ Transplantation, 1998; Vol.3 No2 (June): 78-81

Najczęstszą przyczyną utraty nerki przeszczepionej u chorych z cukrzycą jest:

A) ostre odrzucanie

B) przewlekłe odrzucanie

C) nefropatia cukrzycowa

D) zgon pacjenta z czynnym przeszczepem.

Odpowiedź prawidłowa: D

Uzasadnienie: W ostatnich 5 latach zgon pacjenta z czynnym przeszczepem jest główną przyczyną utraty przeszczepu, zwłaszcza u chorych podwyższonego ryzyka, np. cukrzyków, u których dominującą przyczyną zgonu są powikłania sercowo-naczyniowe. Nefropatia cukrzycowa nerki przeszczepionej rzadko jest przyczyna utraty funkcji przeszczepu.

Źródło: B. Kahan. Principles and practice of renal transplantation. Martin Dunitz Ltd. 2000, p.800

Zalecane stężenie tacrolimusu we krwi pacjenta 12 miesięcy po przeszczepieniu nerki, ze stabilną funkcją przeszczepu i bez istotnych objawów ubocznych to:

A) 15-25 ng/ml, badane 2 godziny po doustnym podaniu leku

B) 5-15 ng/ml, badane 12 godzin po doustnym podaniu leku

C) 25-50 ng/ml, badane 12 godzin po doustnym podaniu leku

D) 1-5 ng/ml, badane 2 godziny po doustnym podaniu leku

Odpowiedź prawidłowa: B

Uzasadnienie: powyższe stężenie zapewnia adekwatną immunosupresję z najmniejszym ryzykiem wystąpienia objawów ubocznych. Badanie po 12 godzinach od doustnego podania leku (trough level) zapewnia wystarczająca korelację z polem pod krzywą (AUC). Badanie C2 nie wydaje się być konieczne

Żródło: Tacrolimus Investigator Brochure, Fujisawa.

Charakterystycznym zaburzeniem metabolicznym przy stosowaniu immunosupresji zawierającej sirolimus jest:

A) cukrzyca

B) hipercholesterolemia

C) dna moczanowa

D) hipokaliemia

Odpowiedź prawidłowa: B

Uzasadnienie: zaburzenia gospodarki lipidowej wystepują u 5-30% chorych otrzymujących sirolimus. Częstość występowania i nasilenie hipercholesterolemii i hipertriglicerydemii zależy od dawki sirolimusu i stężenia we krwi. Redukcja dawki często prowadzi do ustąpienia zaburzeń

Źródło: B. Kahan. Principles and practice of renal transplantation. Martin Dunitz Ltd. 2000, p.397

---