1.Charakterystyka głównych funkcji systemów CAD, CAM, CAP I PPC.
1. CAD (Computer Aided Desigri) — Komputerowo wspomagane projektowanie.
Przyję ło się uważać to poję cie za właściwe dla wszystkich dziedzin projektowania
inżynierskiego, gdzie tworzy się dokumentację projektowo-kon-strukcyjną
na podstawie geometrycznych modeli obiektów 2D i 3D. W pierwszej fazie
rozwoju technik CAD akronimowi temu przypisano poję cie Computer Aided
Drafting - komputerowo wspomagane rysowanie - poję cie ograniczone tylko do
tworzenia tradycyjnej dokumentacji za pomocą narzę dzi CAD (Drafting).
Projektowanie jest poję ciem znacznie szerszym, a narzę dzia CAD (Desigri)
obejmują też bazy danych, narzę dzia analiz obliczeniowych i symulacyjnych,
które są zintegrowane obiektowo i funkcjonalnie z jądrem systemu CAD,
służącym do geometrycznego modelowania. Każdy system CAD powinien być
też wyposażony w znormalizowane sprzę gi (IGES, VDAFS, DXF ...), służące do
wymiany danych z innymi systemami, np. CAM, CAE, PPC. Główne
funkcje systemów CAD to:
• geometryczne modelowanie obiektów,
• tworzenie i edycja dokumentacji konstrukcyjnej i ewentualnie technologicznej
konwencjonalnej,
• zapisywanie i przechowywanie dokumentacji w postaci elektronicznej, zarówno
w postaci plików, jak i baz danych,
• generowanie list zestawieniowych komponentów na podstawie rysunków
złożeniowych (zestawieniowych),
• wymiana danych z innymi systemami.
CAM
(Computer Aided Manufacturing) — Komputerowo wspomagane wytwarzanie.
Komputerowe techniki i narzędzia stosowane bezpośrednio na wydziałach
produkcyjnych; obejmują one generowanie i aktywizowanie (uruchamianie)
programów NC obsługujących i nadzorujących pracę urządzeń NC (obrabiarek,
współrzędnościowych maszyn pomiarowych, robotów) w trakcie procesów obróbki
oraz montażu. Główne funkcje systemów CAM, a zwłaszcza struktury danych, są
ściśle zintegrowane z funkcjami systemów SFC i PPC. Często funkcje systemów
CAM mylnie interpretuje się , nadają c im funkcje przynależne systemom CAP
(generowanie programów NC w fazie planowania i projektowania w trybie off-Hne).
Szczególnie istotną cechą systemów CAM jest ich bogate wyposażenie w neutralne
i standardowe formaty wymiany danych (IGES, YDAFS itp.) oraz generatory i
biblioteki postprocesorów dla różnych producentów systemów sterowania NC,
umożliwiające szybkie przesłanie z banku danych programów i ich aktywizowanie.
Wymagana jest wówczas tzw. sieć fabryczna — factory network, bardzo odporna
na zakłócenia i niezawodna w działaniu. Systemy CAM generują i przetwarzają
programy zgodnie z semantyką języków APT. Główne funkcje systemów CAM to:
• pobieranie programów NC z bazy danych oraz wczytywanie do urządzeń
NC i ich aktywizowanie,
• przesyłanie programów i ich archiwizowanie w powiązaniu z danymi w
nagłówku zlecenia,
• zbieranie danych ze stanowisk wytwórczych i ich przesyłanie do systemu
nadrzędnego SFC,
• generowanie programów NC w trybie bezpośredniej pracy na konsoli operatora
urządzenia NC (Schop Floor Oriented Programming oraz WOP -
Werkstattorientierte Programmierung - niem.), tzw. programowanie NC
warsztatowo zorientowane.
CAP (Computer Aided
Planning) - Komputerowo wspomagane planowanie. Polskie znaczenie tego
pojęcia należy rozszerzyć o projektowanie technologiczne i niektóre fazy TPP.
Główne zadania systemów CAP można zawrzeć w pytaniach: co i jak należy
wykonać w procesie wytwórczym; będą to więc:
• generowanie planów technologicznych obróbki, pomiarów i montażu,
• generowanie programów NC obróbki, pomiarów i montażu w postaci
neutralnych kodów NC (CL-Data - dla obrabiarek NC, GM-Data - dla
maszyn współrzędnościowych i IR-Data dla robotów przemysłowych),
• generowanie postprocesorów,
• archiwizowanie programów NC w bazach danych i ich powiązanie ze
strukturą produktu oraz zleceniem produkcyjnym,
• wymiana danych z systemami CAD, CAM, PPC i innymi systemami
CAP. Cechą charakterystyczną systemów CAP jest praca użytkownika w
trybie off-line, ale powinny one umożliwiać też pracę w trybie projektowania współbieżnego
(CE). Wymaga to implementacji bogatych sprzęgów międzysystemowych,
takich jak w CAD, CAM, FEM i PPC, oraz pracy w sieci. Zazwyczaj
każdy z systemów CAP ma moduł do geometrycznego modelowania o
ograniczonych funkcjach z wybranego lub dedykowanego systemu CAD.
PPC (Production Planning and Control) - Planowanie i sterowanie produkcją .
Te wielomodułowe systemy służą przede wszystkim do planowania i sterowania
procesami produkcyjnymi od przyjęcia zamówienia do wysyłki gotowego
produktu. Główne funkcje PPC to:
• tworzenie programów produkcyjnych średnio- i krótkoterminowych,
• gospodarka materiałowa i narzędziowa,
• planowanie cykli produkcyjnych (co do wielkości serii i terminów realizacji
poszczególnych zleceń),
• planowanie zdolności produkcyjnych poszczególnych jednostek (obciążenie
maszyn i urządzeń oraz kadry).
Ponadto systemy PPC informują o wielkości produkcji gotowej i produkcji w
toku, sterują stanami zapasów materiałów i produktów gotowych oraz
umożliwiają zmianę priorytetów realizacji harmonogramów zleceń produkcyjnych,
spowodowaną np. awariami czy też zmianą programu produkcji. W
systemach PPC dynamicznie zamodelowane muszą być: struktura i potencjał
środków produkcji, programy produkcji i procesy wytwórcze.
2. Podaj różnice pojęć: produkcja a wytwarzanie.
Różnica pomiedzy produkcja a wytwarzaniem jest taka, iż wytwarzanie stanowi element produkcji, która obejmuje również planowanie, sterowanie, itp.
3. Jakie są główne cechy dzisiejszych systemów i przedsiębiorstw produkcyjnych
Przedsiębiorstwa produkcyjne, pod wpływem globalizacji
i wzrostu konkurencji, poszukują nowych dróg zwiększenia
wydajności produkcji, obniżenia kosztów, poprawy jakości
i skrócenia czasu produkcji. Tzn:
-maleje czas poswięcony na rozwój produktu;
-następuje minimalizacja zapasów i poprawa logistyki,
-stosuje się metody Lean production, JIT, TQM, VF- Virtual Factory;
-wdraża efektywne gospodarowanie środkami produkcji,
-doskonała organizacja pracy,
-wykorzystanie kompetencji kadry,
-stosowanie nowoczesnych narzędzi w pracy inżyniera i menedżera;
-integracja zadań i funkcji pomiędzy zarządzaniem i realizacją produkcji.
4.Co to jest projektowanie współbieżne (concurret engineering )
CE (Concurrent Engineering) zamiennie też SE (Simultaneous Engineering) —
Projektowanie współbieżne (równoległe). Metoda równoczesnego (współbieżnego)
rozwoju produktu, stosowana przez interdyscyplinarny zespół
projektantów pracujących w środowisku sieciowym systemów CAx i baz danych.
Produkt jest rozwijany równolegle w obszarze konstrukcji, technologii,
planowania procesów wytwarzania i zaopatrzenia w materiały, półprodukty i
elementy kooperacyjno-handlowe. Zespół projektantów pracuje zadaniowo,
zgodnie z przyjętym harmonogramem realizacji projektu. Prowadzi konsultacje
dotyczące wprowadzania zmian i poprawek w dokumentacji projektowej. Taka
organizacja pracy w sposób znaczący skraca cykl rozwoju produktu, obniża
koszty przygotowania produkcji, w pełni wykorzystuje potencjał biur
projektowych i planistycznych zakładu.
5.Co to są formaty wymiany danych: standardowe i znormalizowane
Standardowe formaty wymiany danych - grafiki komputerowej stosowane w systemach
CAD, CAM, CAP i FEM. Umożliwia wymianę danych graficznych (modeli geometrycznych
dokumentacji) opracowanych w środowisku różnych systemów CAx
Znormalizowane formaty danych STEP- umożliwiają wymianę danych wewnątrz
przedsiębiorstwa, w kontaktach z klientami i poddostawcami eliminując redundancję danych
IGES (Initial Graphic Exchange Specification) - Standardowy neutralny
format wymiany danych grafiki komputerowej, stosowany w systemach
CAD, CAM, CAP, FEM. Umożliwia wymianę danych graficznych (modeli
geometrycznych i dokumentacji), opracowanych w środowisku różnych systemów
CAx. IGES w każdym przypadku jest preprocesorem i postprocesorem,
przetwarzającymi strukturę i zawartość danych z jednego systemu CAx
do postaci znormalizowanej, która następnie może być w tej formie wczytana
przez inny system CAx. IGES specyfikuje i rozpoznaje podstawowe elementy
geometryczne (punkt, linia, linia łamana, łuk, powierzchnia itp.), symbole
(tekst, elementy wymiarowania i kreskowania) oraz elementy strukturalne
(atrybuty, macierze transformacji, rodzaj grafiki, topologię elementów
graficznych itp.). Zalety standardu IGES wykorzystano przy opracowywanej
nowej normie STEP, specyfikującej cały proces wytwórczy realizowany za
pomocą technik CAx.
DXF (Drawing Exchange Format) - Format wymiany danych rysunkowych
(graficznych). Standard wymiany danych opracowany dla systemu Auto-
CAD przez firmę Autodesk.
STEP (Structured for the Exchange ofProduct Model Data) - Standard wymiany
danych modelu produktu. Model produktu, jak i odwzorowujący go zapis
danych, tworzy się na podstawie normy ISO 10303, zawierającej specyfikację
standardu STEP. Standard ten definiuje reguły zapisu modelu produktu oparte na
danych geometrycznych, topologicznych, technologicznych, materiałowych.
Nadrzędnym celem normy STEP jest zapis modelu produktu w środowisku
systemów CAx niezależnie od ich cech użytkowych. Wymiana danych między
różnymi systemami CAx odbywa się za pośrednictwem procesorów STEP,
które powinny być opracowane przez każdego producenta systemów CAx, podobnie
jak to się dzieje z neutralnymi formatami IGES, YDAFS itp. Specyfikacja
standardu STEP odnosi się do trzech głównych poziomów:
• poziomu aplikacji (application layer),
• poziomu logicznego (logical layer),
• poziomu fizycznego (phisical layer).
Zastosowanie użytkowe standardu STEP odbywa się na podstawie tzw. protokołów
aplikacyjnych (Application Protocol).
SET (Standard d'Exchange et de Transfer) — Standard wymiany i transmisji
danych. Opracowany według francuskich norm AFNOR, głównie dla francuskiego
przemysłu lotniczego i samochodowego. Właściwości SET są podobne do standardu
IGES. Standard SET umożliwia wymianę danych geometrycznych między
systemami CAD, FEM opartych na modelach CSG, B-Rep.
6.Jakie fazy zalicza się do planowania technologicznego TPP?
Fazy planowania technologicznego to:
1)projektowanie
2)konstruowanie
3)planowanie
4)programowanie urządzeń NC
5)logistyka
6)gospodarka materiałowa
7)sterowanie maszynami
8)utrzymanie parku maszynowego
9)sterowanie jakością
7.Jaka jest różnica między planowaniem a sterowaniem produkcją?
Różnica polega na tym, że sterowanie produkcja jest opóźnione w planowaniu produkcji.
Planowanie jako etap opisu produkcji i określenie jego parametrów obróbkowych maszyn,
a sterowanie produkcją jest realizacja etapu planowania.
8.Podaj definicję i krótko scharakteryzuj bazę danych.
Centralne ogniwo zapewniające integrację przepływu informacji
technicznej w przedsiębiorstwach. Do głównych zadań bazy danych
w przedsiębiorstwach wdrażających systemy zintegrowanego rozwoju
produktu i wytwarzania należą:
-gromadzenie danych
-udostępnianie danych użytkownikom systemów użytkowych
-nadzorowanie operacji dokonywanych na nośnikach pamięci masowych
-zapewnianie spójności i jednoznaczności danych.
Składa się ona ze zbioru lub zbiorów danych, w których jest zapisana
informacja fizyczna oraz z narzędzi do przechowywania i udostępniania
tej informacji użytkownikom.
9.Co to jest system PDM ?
PDM (Product Data Management) - Zarządzanie danymi produktu. Systemy
zapisu danych o strukturze produktu, jego dokumentacji i procesach jego
wytwarzania, wraz z możliwością przetwarzania w środowisku baz danych i
systemów EDI. Systemy PDM są uważane za najbardziej zintegrowane narzędzia
poszczególnych faz rozwoju produktu, niezależnie od gałęzi przemysłu.
PDM jest też często zastępowane innymi synonimami, jak: EDM (Engineering
Data Management) - Zarzą dzanie danymi inżynierskimi, PIM -
(Product Information Management) - Zarządzanie informacją o produkcie,
TDM (Technical Data Management) - Zarządzanie danymi technicznymi
czy też (Total Data Management) - Kompleksowe zarządzanie danymi.
Systemy PDM umożliwiają modelowanie, zapis i przetwarzanie danych
w zakresie:
konfiguracji struktury produktu,
planowania i zarządzania projektami,
definiowania i prezentacji komponentów produktu (dane z CAD),
wykorzystania informacji audio/video,
modelowania geometrycznego,
elektronicznego przetwarzania, edytowania i przesyłania dokumentacji,
analiz inżynierskich i oceny ich wyników,
tworzenia i przetwarzania procesów wytwórczych,
generowania programów NC,
specyfikacji standardów i sprzęgów wymiany danych,
komunikacji z nadrzędnymi systemami zarządzania przedsiębiorstwem,
np. MRP H.
Systemy PDM integrują zazwyczaj dane z systemów CAD/CAP/CAM oraz
relacyjnych baz danych i systemów MRP II opartych na standardach komunikacji
sieciowej i systemów EDI.
10.Co to jest system STEP ?
STEP (Structured for the Exchange ofProduct Model Data) - Standard wymiany
danych modelu produktu. Model produktu, jak i odwzorowujący go zapis
danych, tworzy się na podstawie normy ISO 10303, zawierającej specyfikację
standardu STEP. Standard ten definiuje reguły zapisu modelu produktu oparte na
danych geometrycznych, topologicznych, technologicznych, materiałowych.
Nadrzędnym celem normy STEP jest zapis modelu produktu w środowisku
systemów CAx niezależnie od ich cech użytkowych. Wymiana danych między
różnymi systemami CAx odbywa się za pośrednictwem procesorów STEP,
które powinny być opracowane przez każdego producenta systemów CAx, podobnie
jak to się dzieje z neutralnymi formatami IGES, YDAFS itp. Specyfikacja
standardu STEP odnosi się do trzech głównych poziomów:
• poziomu aplikacji (application layer),
• poziomu logicznego (logical layer),
• poziomu fizycznego (phisical layer).
Zastosowanie użytkowe standardu STEP odbywa się na podstawie tzw. protokołów
aplikacyjnych (Application Protocol).
11.Co to są technologie rapid prototyping ?
Rapid prototyping - Szybkie tworzenie prototypu. Zbiór metod i technik
umożliwiają cych tworzenie fizycznych modeli i prototypów konstrukcyjnych,
funkcjonalnych, estetycznych, montażowych, na podstawie geometrycznego
modelu 3D, zapisanego za pomocą systemów CAD. Model geometryczny
3D jest budowany warstwowo z różnych materiałów technikami:
SLA - warstwowe utwardzanie fotopolimerów, Ł OM — zgrzewanie warstw
odpowiednio przygotowanych folii, FDM - topienie tworzywa i warstwowe
natryskiwanie zgodnie z geometrią
konturu bryły, SLS — spiekanie promieniem lasera różnych
kompozycji proszków metali
i ceramiki oraz tworzyw sztucznych.
W wyniku zastosowania tych technik otrzymuje się przestrzennie odwzorowaną
geometrię brył zamodelowanych w technice 3D. Rapid prototyping stosuje
się w budowie maszyn, w medycynie, architekturze.
12. Opisz krótko technologię SLA
SLA (Stereolithographie) - Stereolitografia. Metoda szybkiego tworzenia prototypów
(rapidprototyping), oparta na miejscowym utwardzaniu fotopolimeru
sterowanym promieniem lasera w płaszczyźnie lustra cieczy polimerowej.
Umożliwia budowę najbardziej złożonych obiektów geometrycznych, nawet
fragmentami przestrzennie zamkniętych (musi być tylko zapewniona możliwość
odprowadzenia nieutwardzonego polimeru). Technika SLA nadaje się do
stosowania w budowie maszyn, architekturze, medycynie. Umożliwia
tworzenie różnego rodzaju prototypów (funkcjonalnych, konstrukcyjnych,
montażowych itp.).
13. Technologie RP zalety, wady
|
|
Szybkie tworzenie wzorców fizycznych Część wzorcowa jest do dyspozycji już podczas opracowywania konstrukcji Nadają się szczególnie do:
Małe koszty wykonania w porównaniu z innymi metodami (frezowaniem, toczeniem, obróbką elektroerozyjną itd.) przede wszystkim przy małej liczbie sztuk Możliwość zastosowania różnych metod w obrębie całego łańcucha procesów (rapid Engineering) |
Ograniczone wymiary budowanych obiektów Ograniczona gama materiałów Części spełniają wymagania mechaniczne tylko w ograniczonym zakresie Ograniczona dokładność (ok. +- 0,1mm), a jakość powierzchni jest uwarunkowana stosowaną techniką wykonania Często konieczna jest dodatkowa obróbka wygładzająca
|
14.Główne cele i fazy reverse engrneering.
Reverse enginiering -celem jest wdrożenie do produkcji niekonwencjonalnego
rozwiązania w produkcie (konkurencji, lub własnego wykonanego z łatwo
formowalnych tworzyw, np. modeliny)
rozkładanie produktu konkurencji na części składowe w celu ustalenia,
w jaki sposób został wykonany i ile kosztowała jego produkcja.
Fazy:
Digitalizacja 3-D - dyskretyzacja nuemryczna
Model powłokowy z chmury punktów
Model 3-D
Model warstwowy STL
Model fizyczny budowany metodą RP
Model wizualny, funkcjonalny, badawczy, prototyp techniczny, część użytkowa
15.Jakie są główne cele symulacji procesów produkcyjnych?
skracanie czasu projektu
animacja procesów i załorzeń
weryfikacja potencjału
analiza możliwości technicznych
obniżka kosztów
poprawa organizacji
minimalizacja ryzyka
weryfikacja funkcjonalna
optymalizacja
16.Jakie znasz rodzaje modeli geometrycznych CAD 3D ?
Rodzaje modeli przestrzennych CAD3D:
model krawędziowy
model powierzchniowy
model objętościowy
CGS (bryłowy)
B-Rep
Automatyczne generowanie rzutów(automatyczne tworzenie przekrojów
w modelu objętościowym) Możliwa symulacja ruchowa i wysokie wymagania obliczeniowe.
17. Co rozumiesz pod pojęciem Virtual Reality
W środowisku VR dokonuje się analizy procesów i zdarzeń w przedsiębiorstwie zachodzących za pomocą modeli symulacyjnych
18.Jak można integrować systemy CAD z systemami CAP i CAM ?
CAD/CAM (Computer Aided Design/Computer Aided Manufacturing) - Komputerowo
wspomagane projektowanie/Komputerowo wspomagane wytwarzanie.
Integracja systemów CAD i CAM, spowodowana podobieństwem stosowanych
modeli geometrycznych oraz przede wszystkim następstwem faz rozwoju
produktu (od konstruowania, poprzez opracowanie procesów technologicznych do
wytwarzania). W systemach o małym stopniu integracji funkcje integrujące
spełniają znormalizowane sprzęgi wymiany danych: IGES, YDAFS, ACIS czy też
ostatnio procesory STEP. W systemach wytwórczych o wyższym stopniu
integracji funkcje te przejmują (też za pośrednictwem standardów wymiany danych)
systemy PPC, SFC, a także moduły planowania i sterowania produkcją
systemów MRPII. Duże systemy (Unigraphics, CATIA, IDEAS, CADDS, ...)
korzystają z tych samych modeli geometrycznych, zarówno w CAD, jak i
w CAM. Inne rozwiązanie to zgodne modele geometryczne w CAD i CAM, a
jeszcze inne to sprzęgi dedykowane (wzajemnie dostosowane formaty wymiany
danych dla wybranych systemów CAD i CAM), opracowywane zazwyczaj
indywidualnie dla wybranych systemów użytkownika.
CAPP (Computer Aided Process Planning) - Komputerowo wspomagane
planowanie procesów. Poję cie równoważne znaczeniu CAP, używane w literaturze
amerykańskiej. Dalszym jego rozwinię ciem jest też CAPPP (Computer
Aided Process and Production Planning) - Komputerowo wspomagane
planowanie procesów produkcji. W cyklu rozwoju produktu systemy CAPP
wspomagają prace inżyniera nad projektowaniem technologicznym i
przygotowaniem procesu wytwórczego zgodnie z planem. Umożliwiają
określenie normatywnego zużycia materiałów, określenie czasów jednostkowych
oraz maszyn, oprzyrządowania i narzę dzi, ale nie wspomagają jednak
zwolnienia zlecenia produkcyjnego, nie określaj ą terminu realizacji tych procesów
oraz obłożenia maszyn i stanowisk pracy.
19.Co to jest CIM ?
CIM (Computer Integrated Manufacturing) — Komputerowo zintegrowane
wytwarzanie. Najbardziej rozwinię ta koncepcja produkcji, integrują ca narzę
dzia CAx w obszarach zarządzania, planowania, projektowania konstrukcyjnego
i technologicznego, programowania urządzeń NC, nadzoru ich funkcjonowania
oraz sterowania produkcją, z uwzglę dnieniem gospodarki zasobami
magazynowymi, transportem bliskim i logistyką . Najważniejszą rolę w CIM
odgrywają narzę dzia CAx procesowe zintegrowane, oparte na modelach i
bazach danych przetwarzanych w zróżnicowanym i rozproszonym środowisku
standardowych protokołów komunikacji sieciowej. W skład CIM wchodzą
zazwyczaj nastę pujące systemy funkcjonalne: PPC, CAD, CAP, CAQ,
CAM oraz RDBMS. Koncepcja CIM umożliwia elastyczne reagowanie na
potrzeby rynku, wprowadzanie zmian oraz modernizację produktów i
procesów wytwarzania w sposób programowy. Warunkiem stosowania CIM
jest kosztowna infrastruktura techniczna: systemy CAx, sieć informatyczna
oraz urządzenia NC/CNC.
20.Co to jest format CL DATA ?
CLData (Cutter Location Data) - Dane opisują ce parametry obróbki i
przebieg trajektorii narzędzia w obróbce skrawaniem. Jest to neutralny
format zapisu danych dla ję zyków APT, zgodnie z normą DIN 66215. Dane te
są niezależne od specyfiki sterowników CNC. Aby program obróbki uruchomić
na obrabiarce NC, należy najpierw z pliku CLData wygenerować
postprocesor, który dostosuje program do wewnę trznego ję zyka sterownika
CNC.
21.Podaj główne fazy technicznego przygotowania produkcji.
prognozowanie
przewidywanie kierunku przyszłego rozwoju danej gałęzi produkcji
studia wstępne
szczegółowe założenia konstrukcyjne
wykonanie modeli
wykonanie prototypu
serie informacyjne
22. Co to jest PLM ?
PLM -/Produkt Lifecycle Management/-Rozwiązanie umożliwiające globalne
tworzenie planów produktu projektowanie, tworzenie i przekazywanie informacji
potrzebnych do współpracy poprzez lokalne sieci i Internet. Oprogramowanie PLM
łączy w sobie te rozwiązania.
23. Jaka jest rola postprocesorów w systemach CAM/NC i jakie są sposoby konwersji danych w łańcuchu CAD/NC?
Postprocesor. Program dokonujący konwersji danych zapisanych w formacie
pliku wyjściowego, z jednego systemu (programu) na format danych konieczny
do wczytania przez inny system (program). Najczęściej stosuje się
postprocesory oparte na standardowych formatach wymiany danych, np. na
bazie formatu IGES, DXF, CLData. Postprocesor NC jest programem tłumaczącym
neutralny plik tekstowy CLData na wewnętrzny język sterownika
NC konkretnego producenta (SIEMENS, FANUC, GRUNDING, HEIDENHEIM).
CAD/NC (Computer Aided Design/Numeric Control) - Integracja systemów
CAD/NC. Są to zazwyczaj dedykowane sprzęgi międzysystemowe (opracowywane
indywidualnie i niezgodne ze standardami znormalizowanymi), bez
możliwości ich bezpośredniej adaptacji do innych systemów. W przypadku
ograniczonej liczby sterowników NC, kiedy nie występuje potrzeba częstego
generowania postprocesorów, może to być rozwiązanie najtańsze. Z systemu
CAD pobiera się dane geometryczne przedmiotu obrabianego, które po uzupełnieniu
o parametry technologiczne są przetwarzane przez dedykowany
postprocesor na kod programu NC zgodnie z normą DIN 66025.
24.Główne funkcje systemów MRP II/ERP ?
ERP- planowanie zasobów przedsiębiorstwa. Metody techniki i narzędzia do kompleksowego zarządzania przedsiębiorstwem w sferach produkcji, usług, kadr, finansów z możliwością prowadzenia aktywnych analiz.
MRP II-planowanie zasobów produkcyjnych. Zbiór zasad, procedur zarządzania przedsiębiorstwem i do sterowania realizacją zleceń produkcyjnych. Moduły MRP 1)Planowanie potrzeb materiałowych 2)Planowanie i sterowanie produkcją 3)Harmonogram produkcji 4)gospodarka magazynu 5)obliczenia pracochłonności i kosztochłonności 6)zarządzanie sprzedażą 7)Księgowość i finanse
MRP (Materia! Reąuirements Planning) - Planowanie zapotrzebowania materiałów.
Zbiór zasad, algorytmów i procedur przetwarzania danych do prowadzenia
optymalnej strategii zaopatrzeniowej, magazynowej i logistycznej w
przedsiębiorstwie produkcyjnym. Procedury te powiązane z organizacyjną
strukturą przedsiębiorstwa i zaimplementowane w środowisku baz danych oraz
systemu akwizycji danych i ich analizy, tworzą system MRP, który steruje
zaopatrzeniem w materiały i pomocnicze środki produkcji. MRP n (Manufacturing
Resources Planning) - Planowanie zasobów produkcyjnych. Zbiór zasad,
algorytmów i procedur zarządzania przedsiębiorstwem i do sterowania realizacją
zleceń produkcyjnych. Uwzględnia się w nich funkcje poszczególnych komórek
przedsiębiorstwa, dyspozycyjny potencjał wytwórczy, przyjęte średnio- i
krótkoterminowe harmonogramy produkcji, minimalne stany magazynowe oraz
terminową realizację zamówień. Zintegrowane moduły systemów MRP II
dostosowuje się funkcjonalnie do organizacji przedsiębiorstwa, a ich aplikacja jest
oparta na systemach zarządzania bazami danych oraz na elektronicznej wymianie
danych. Najczęściej stosowanymi modułami systemów MRP II są:
planowanie potrzeb materiałowych,
planowanie i sterowanie produkcją,
harmonogram produkcji,
gospodarka magazynowa,
obliczanie pracochłonności i kosztochłonności,
zarządzanie sprzedażą produkcji,
księgowość i finanse.
Najnowsze odmiany systemów MRP II, wzbogacone o moduły wspomagania
decyzji oraz aktywnej symulacji przebiegu procesów produkcyjnych i aplikacji
w rozproszonej, wielozakładowej strukturze przedsię biorstwa, nazywa się
systemami MRP ni lub ERP — (Enterprise Resource Planning) — planowanie
zasobów przedsiębiorstwa.
ERP (Enterprise Resourse Planning) - Planowanie zasobów przedsiębiorstwa.
Metody, techniki i narzędzia do kompleksowego zarządzania przedsiębiorstwem
w sferach produkcji, usług, kadr, finansów, z możliwością prowadzenia
aktywnych analiz, symulacji i procedur wspomagających podejmowanie decyzji.
Jako zasoby traktuje się też personel i środki finansowe.
25. Layout- definicja, zastosowanie, cechy s159,298
Layout- plan rozmieszczenia. Metodyka projektowania i planowania realizacji procesów
produkcyjnych i przepływu materiałów. Dzięki niej powstaje plan rozmieszczenia maszyn
i urządzeń, dróg transportowych, buforów magazynowych i pomocniczych środków produkcji.
Technika ta stosowana jest zawsze wtedy, kiedy należy dokonać zmian strukturalnych środków
produkcji pod kątem realizacji długoterminowych, wysokowydajnych zadań produkcyjnych
26. Jakie znasz modele (organizacji) systemów wytwórczych?
(JIT, MRP II pyt. 24, LM, CE pyt. 4)
JIT (Just in Time) - Dokładnie na czas, terminowo. Pojęcie odnoszące się do
sprawnej, efektywnej i dobrze zorganizowanej produkcji masowej i seryjnej,
opartej na doskonałej współpracy producenta i poddostawców. Nadrzędnym celem
takiej koncepcji jest eliminacja zapasów magazynowych, natomiast niezbędne
do produkcji komponenty są dostarczane bezpośrednio na stanowiska
montażowe lub obróbcze. Koncepcja JIT zapewnia znaczne zmniejszenie zapasów,
a tym samym zaangażowania kapitału obrotowego, skrócenie cykli produkcyjnych,
a także wymusza unifikację i ograniczenie liczby poddostawców, a wewnątrz
przedsiębiorstwa powoduje uporządkowany przepływ informacji
(podporządkowany zleceniom produkcyjnym) i jasną strukturę kompetencyjną.
Koncepcja LM (Lean Management), czę sto też określana jako LP (Leon Production),
oznacza rozwój przedsiębiorstwa produkcyjnego w kierunku przedsiębiorstwa
racjonalnie gospodarującego środkami [9, 40]. Przynosi ona znaczne
zmiany w sposobach organizacji, zarządzania., a także w dziedzinie przygotowania
zawodowego oraz kształtowania postaw pracowników. Metodę LM można
zdefiniować jako: „współdziałania stosunkowo niezależnych zespołów roboczych,
składających się z wszechstronnie przygotowanych pracowników, pracujących
w ramach elastycznych i zautomatyzowanych systemów organizacji
pracy, w celu optymalnej realizacji zadań produkcyjnych, we współpracy z
klientami i poddostawcami" [12].
Pojęcie LM wprowadził J.F. Krafcik, który razem z zespołem badawczym
analizował sytuację w światowym przemyśle motoryzacyjnym [16, 17]. Najważniejsze
wyniki opracowania tego zespołu sprowadzają się do stwierdzenia, że
Japończycy w swoich zakładach w Japonii, USA i Wielkiej Brytanii, w porównaniu
ze swoimi konkurentami światowymi, potrzebują:
• połowę liczby zatrudnionych w fabryce,
• połowę powierzchni produkcyjnej,
• połowę nakładów inwestycyjnych na maszyny i urządzenia,
• dużo mniej niż połowę zapasów materiałowych,
• o połowę krótszych cykli produkcyjnych,
• połowę czasu niezbędnego na badania i rozwój przy kreowaniu nowych pro
duktów.
Zarządzanie według koncepcji LM jest niekończącym się procesem racjonalizacji
i samoorganizacji, w którym współpracownicy oraz przełożeni tworzą jeden,
silnie zintegrowany zespół. LM jest więc zorientowana na współdziałanie i
współodpowiedzialność za realizację zadań przedsiębiorstwa. Przy realizacji tej
koncepcji niezbędne jest zaufanie i dyscyplina w układach: pracownik - pracownik,
pracownik - przełożony, oddział - oddział. LM ma zasadniczy wpływ na
poprawę jakości, wydajności i na identyfikowanie się pracownika z firmą.
I mniej znane:
1. Koncepcja OPT (Optimized Production Technology) - zarządzania wąskimi
przekrojami (w żargonie nazywana zarządzaniem wąskimi gardłami). Jest to
koncepcja optymalnego obciążenia stanowisk o krytycznej produktywności. W
koncepcji OPT za nadrzędne kryterium sterowania zleceniami produkcyjnymi
przyjmuje się możliwie maksymalne wykorzystanie tych stanowisk wytwórczych,
na których występuje spiętrzenie zadań wytwórczych. Ta koncepcja
sterowania produkcją jest najczęściej stosowana:
• w produkcji mało- i średnioseryjnej technologicznie zorientowanej,
• w zleceniach niewrażliwych na zmiany terminów ich realizacji (możliwość
zmiany priorytetów i terminów realizacji, a zwłaszcza zakończenia zleceń),
• w przypadku, gdy tylko jedno „wąskie gardło" steruje procesami produkcji.
2. Koncepcja BOA (niem. Belastungsorientierten Auftragsfreigabenverfahreri)
• średniego stałego obciążenia stanowisk wytwórczych (sterowanie zleceniami
produkcyjnymi według średniej wydajności). Koncepcja ta wspomaga
reguły MRP II w produkcji jednostkowej i seryjnej; jest stosowana gdy:
• terminy dostaw są stałe,
• zdolności produkcyjne są znane i do dyspozycji,
• są stosowane terminale BDE do określania produkcji w toku i nadzorowania
realizacji zleceń produkcyjnych,
• jest zapewniona dostępność materiałów.
3. Koncepcja Kanban. Koncepcja ta jest ściśle związana z koncepcjami LM i
JIT - pełni wobec nich funkcje narzędzia. Polega na ciągłym uzupełnianiu
potrzeb materiałowych na stanowisku wytwórczym, do ustalonego i bezpiecznego
poziomu. Koncepcję tę rozwinięto w firmie Toyota; stosowana jest
głównie wtedy gdy:
• liczba wariantów produktów jest ograniczona,
• czasy przezbrojenia na stanowiskach wytwórczych są krótkie,
• potrzeby materiałowe, zabezpieczające przed dezorganizacją realizacji
zleceń wskutek niewielkich zachwiań w dostawach, są stabilne,
• produkcja o stabilnych czasowo zdolnościach produkcyjnych jest płynna,
• sterowanie jakością jest związane ze sterowaniem procesem wytwórczym.
4. Koncepcja FZS (niem. Forschrittszahlenkonzept) - ciągłego uzupełniania
zbilansowanych stanów potrzeb materiałowych w produkcji seryjnej i
masowej. Ta koncepcja nadaje się w szczególności do:
• produkcji w przeważającej części seryjnej ciągłej lub powtarzalnej,
• produkcji płynnej, ze stałym zapotrzebowaniem materiałów zarówno dla
średnich, jak i dużych serii,
• sterowania produkcją przy wykorzystaniu terminali BDE, służących do
nadzorowania zleceń produkcyjnych.
27. Co to jest struktura produktu?
Określa zasoby niezbędne do wytwarzania produktów, dokumenty, technologie.
Opisuje podstawowe niezbędne dane do modelowania procesów wytwórczych,
oraz określania ich parametrów i struktury danych. Zawiera ona główne składniki
procesu wytwórczego zdeterminowane produktem, stosowanymi technologiami
i środkami produkcji oraz zadaniami kooperacyjnymi i logistycznymi. Ma ona
zasadniczy wpływ na:
Zarządzanie projektem
Obliczanie kosztów
Organizację prac inżynierskich
Planowanie przebiegu montażu
Zarządzanie danymi
Planowanie środków produkcji
Zaopatrzenie
Planowanie jakości
Rodzaje struktur: montażowa, konstrukcyjna, technologiczna
28. Jakie wyróżnia się hierarchiczne poziomy w strukturze produktu i gdzie są one wykorzystywane?
Produkt(warianty)
Zespół(warianty)
Podzespół(warianty)
Elementy (wytwarzane, kooperacyjne, handlowe)
Materiały pomocnicze
Wykorzystywane w systemach
●PDM/TDM(odpowiedzialne za zarządzanie zasobami danych rozwiniętych na podstawie struktury produktu).
●PDM/TPP(pobierają strukturę produktu i jej wariantowanie z MRP II i na jej podstawie zarządzanie
dokumentacją konstrukcyjną i technologiczną, generowanie procesów technologicznych, zarządzanie danymi
o stanowiskach pracy i procesach, tworzenie i zarządzanie powiązaniami produkt- struktura- proces, nadzorowanie
systemu zmian, ich raportowanie i archiwizowanie)
29. Jakie są zasady tworzenia systemów informatycznych w zarządzaniu produkcją?
Systemy informatyczne muszą być dostosowane do potrzeb użytkowników i klientów, muszą być jak najbardziej
zintegrowane, a wymiana danych powinna odbywać się bez przeszkód, co umożliwia obecnie norma STEP.
Powinna zapewniać przepływ dokumentów papierowych na elektroniczne, tworzenie nowych elementów i danych na bazie starych.
30. Organizacyjne różnice w produkcji jednostkowej, seryjnej i masowej.
Przedsiębiorstwo produkcyjne ma do wyboru różne
koncepcje realizacji produkcji, mieszczące się między dwoma granicznymi
sposobami: produkcją masową i produkcją rzemieślniczą (rys. 2.1).
Można powiedzieć , że produkcja rzemieślnicza jest najbardziej zintegrowanym
sposobem produkcji, bo rzemieślnik jest projektantem, technologiem, materiałoznawcą,
wytwórcą, wreszcie sprzedawcą; świadczy też usługi serwisowe.
Maszyny i technologie charakterystyczne dla produkcji jednostkowej, najczęściej
uniwersalne, decydując tym, że pośrednie koszty stałe są zazwyczaj niskie, w
odróżnieniu od kosztu jednostkowego, który jest jednak wysoki w porównaniu z
produkcją seryjną. Produkcja rzemieślnicza jest też najbardziej elastyczna, ale też i
mało wydajna. Istnieje jednak granica maksymalnej wydajności produkcji na
stosunkowo niskim poziomie. Przeciwstawnym sposobem wobec produkcji
rzemieślniczej jest produkcja masowa, realizowana za pomocą automatycznych
linii produkcyjnych o dużej wydajności, lecz o bardzo wąskim asortymencie
produkcji. W tym przypadku koszty stałe są wysokie, natomiast koszt jednostkowy
wyrobu jest mały (małe nachylenie linii kosztów). Wszystkie inne rodzaje i
koncepcje produkcji można osadzić między tymi dwiema. Za najbardziej uznaną i
coraz szerzej stosowaną w różnych odmianach, uważa się LP (produkcję racjonalną,
szczupłą, ekonomiczną czy też optymalną). Jeśli idzie o elastyczność ,
koszty stałe oraz zazwyczaj niski stopień automatyzacji, to ten sposób produkcji jest
bliższy produkcji rzemieślniczej; jeśli idzie o sposób zarządzania zapasami i
koszty, to jest on bliższy produkcji wielkoseryjnej. Ten rodzaj realizacji produkcji
prowadzi do optymalizacji jej podstawowych cech, często w postaci
wzajemnie wykluczających się i przeciwstawnych wymagań co do wysokiej jakości
produktów, niskich kosztów produkcji i krótkich cykli realizacyjnych.
Omawiana racjonalna koncepcja realizacji produkcji daje się łatwo adaptować w
różnych formach organizacyjnych przedsiębiorstwa (kompleksowych, holdingowych,
kooperacyjnych), w których można wydzielić obszary funkcjonalne poszczególnych
jednostek produkcyjnych oraz prowadzić analizę ich produktywności,
kosztochłonności produkcji i innych wskaźników techniczno-ekonomicznych.
W ten sposób można dojść do pełnego rozgraniczenia przychodów i strat,
kompetencji i odpowiedzialności poszczególnych jednostek.
31. Cechy i różnice harmonogramowania w przód i wstecz.
Wstecz- rozpoczyna się od elementarnych parametrów określanych
na najniższym poziomie modelu a nastepnie poprzez pośredni poziom
gniazda przechodzi się do najwyższego poziomu systemu
32. Czym różni się produkcja na zamówienie i na magazyn.
Na zamówienie- zazwyczaj dobre inwestycje.
Na magazyn- produkcja masowa.
33. Jaka jest różnica między zamówieniem a zleceniem produkcyjnym?
Zamówienie- jest to dokument zewnętrzny dla (od) klienta.
Zlecenia- dokument wewnętrzny określający produkt, liczbę, termin rozpoczęcia i zakończenia
etapu produkcji.
34. Jakie typy danych opisują zlecenie produkcyjne?
35. Podaj główne zasady budowy i zastosowania modeli symulacyjnych.