2. Podstawowe elementy języka

2.1. Klasa, jej zmienne i metody

Klasa - szablon do tworzenia obiektów (instancji) określonego rodzaju.

Opis klasy:

• class < Nazwa > {
  [ < deklaracje zmiennych > ]
  [ < konstruktory > ]
  [ < opisy metod > ]
  }

Komentarze:

// komentarz jednowierszowy

/* komentarz

kilkuwierszowy */

/** komentarz wykorzystywany przy automatycznym tworzeniu dokumentacji */

Przykład:

class Osoba {

// pusty opis

}

Zmienna - miejsce na zapisanie pewnej cechy obiektu.

Deklaracja zmiennej:

• <typ> <nazwa> ; |

• <typ> <nazwa> = <wartość początkowa> ; |

• <typ> <nazwa_1> , <nazwa_2> , …… ;

Przykłady:

1. String imię;
   String nazwisko;

2. String imię, nazwisko;

3. String imię = „nieznane”;
   String nazwisko = „nieznane”;

Zmienna statyczna- miejsce na zapisanie wspólnej cechy obiektów
należących do danej klasy.

Deklaracja zmiennej statycznej:

• static < typ > < nazwa > ; |

• static < typ > < nazwa > = < wartość początkowa > ; |

• static < typ > < nazwa_1 > , < nazwa_ 2> , …… ;

Przykład:

static int liczba = 0;

Stałe w Javie deklarowane są jako ostateczne zmienne statyczne:

• final static < typ > <nazwa> = < wartość > ;

Przykład:

final static String NAGŁÓWEK = „Aplikacja Osoba”;

Metoda - miejsce na opisanie określonej czynności, którą obiekt potrafi wykonać.

Opis metody:

• [ < modyfikator dostępu >] < typ zwracanej wartości >
  < nazwa > ( [ < lista parametrów > ] ) {
  [ < deklaracje zmiennych lokalnych > ]
  [ < instrukcje >]
  }

Przykład:

void jestem ( ) {

System.out.println ( „Jestem ”+ imię + " " + nazwisko );

}

Sygnatura metody:

• < typ > < nazwa > ( < lista parametrów > )

Przykład:

void jestem ( )

Metoda statyczna - wspólna dla całej klasy - służy do wykonywania działań na zmiennych statycznych.

Przykład:

static void nagłówek ( ) {

System.out.println ( NAGŁÓWEK );

}

2.2. Tworzenie obiektów

Deklarowanie zmiennej obiektowej:

• < Nazwa klasy > < nazwa zmiennej > ;

Przykład:

Osoba os; // wartość referencji null

Utworzenie nowego obiektu:

• < referencja > = new < Nazwa klasy >
  ( [ < lista parametrów > ] );

Przykład:

os = new Osoba ( );

Zapis skrócony:

Osoba os = new Osoba ( );

Przypisanie początkowych wartości zmiennym:

a) za pośrednictwem wyrażeń inicjujących −

class Osoba {

static int liczba = 1;

int nrOsoby = 1;

String imię = "nieznane";

String nazwisko = "nieznane";

b) za pośrednictwem statycznych bloków inicjujących −

class Osoba {

static int liczba = 1;

int nrOsoby;

String imię, nazwisko;

static {

imię = "nieznane";

nazwisko = "nieznane";

nrOsoby = liczba++;

}

c) za pośrednictwem konstruktorów −

class Osoba {

static int liczbaOsób = 1;

int nrOsoby;

String imię, nazwisko;

Osoba ( String imię, String nazwisko ) {

this.imię = imię;

this.nazwisko = nazwisko;

nrOsoby = liczba++;

}

Konstruktor domyślny jest pusty:

Osoba ( ) {

}

Utworzenie nowego obiektu z konstruktorem dwuparametrowym:

Osoba os = new Osoba ( "Jan", "Kowalski" );

Wywołanie metody:

• < referencja obiektu >.< nazwa metody >
  ( [ < parametry > ] )

Przykład:

os.jestem ( ); // metoda bez parametrów

Wywołanie metody statycznej:

• < nazwa metody > ( [ < parametry > ] )

Przykład:

nagłówek ( );

podajLiczbęOsób ( liczbaOsób );

2.3. Aplikacja

Aplikacja − klasa posiadająca metodę główną:

public static void main ( String args [ ] ) {

// opis metody

}

Tablica argumentów args służy do przekazywania aplikacji parame­trów w wierszu poleceń. Uruchomienie aplikacji Osoba zleceniem

java Osoba Jan Kowalski

jest równoważne instrukcjom przypisania wartości

args[0] = "Jan";

args[1] = "Kowalski";

Pamiętamy, że w C element args[0] przechowuje nazwę programu. W Javie nie jest to konieczne, bo nazwę klasy uruchamianej i tak musimy podać interpreterowi.

Testowanie aplikacji w środowisku JDK przebiega w taki sposób:

1. Przepisujemy tekst źródłowy korzystając z dowolnego edytora, np. Notatnika (Notepad) i zapisujemy go w katalogu roboczym jako zbiór tekstowy o nazwie zgodnej z nazwą klasy i rozszerzeniu java, czyli jako zbiór <Nazwa>.java;

2. Otwieramy okno MS-DOS w tym katalogu i dokonujemy kompilacji zbioru źródłowego za pomocą zlecenia
   javac <Nazwa>.java

W przypadku bezbłędnego przebiegu kompilacji powstanie zbiór <Nazwa>.class zawierający kod bajtowy;

3. Uruchamiamy aplikację za pośrednictwem interpretera, czyli wykonujemy zlecenie java <Nazwa>

Aplikacja Osoba

class Osoba {

// zmienne

String imię, nazwisko;

int nrOsoby;

// zmienne statyczne

static int liczbaOsób = 0;

// stałe

final static String NAGŁÓWEK =
"APLIKACJA OSOBA";

final static String JESTEM = "Jestem ";

final static String MAM = ", mam nr ";

// konstruktor

Osoba ( String imię, String nazwisko ) {

this.imię = imię;

this.nazwisko = nazwisko;

nrOsoby = ++liczbaOsób;

}

// metoda

void jestem ( ) {

System.out.println ( JESTEM + imię + " " +

nazwisko + MAM +nrOsoby );

}

// metoda statyczna

static void nagłówek ( ) {

System.out.println ( );

System.out.println ( NAGŁÓWEK );

System.out.println ( );

// metoda główna

public static void main ( String args [ ] ) {

Osoba os1 = new Osoba ( "Adam", "Kowalski");

Osoba os2 = new Osoba ( "Marek", "Cichocki");

nagłówek ( );

os1.jestem ( );

os2.jestem ( );

}

}

Na ekranie komputera powinien pojawić się tekst:

Jestem Adam Kowalski, mam nr 1

Jestem Marek Cichocki , mam nr 2

W zasadzie każda klasa może posiadać własną metodę main, ponieważ uruchamiając aplikację wywołujemy tylko jedną klasę. Metody główne pozostałych klas można wykorzystywać do ich testowania.

Adam Borkowski Język programowania „Java” 2-9

---