9. Metody analizy strategicznej otoczenia bli偶szego i dalszego
Otoczenie przedsi臋biorstwa to og贸艂 czynnik贸w zewn臋trznych, tworz膮cych 艣rodowisko, w kt贸rym funkcjonuje firma, wp艂ywaj膮cych lub mog膮cych wp艂ywa膰 na dzia艂alno艣膰 przedsi臋biorstwa.
Analiza strategiczna
Jest to etap dzia艂a艅 diagnostycznych, kt贸rych celem jest okre艣lenie aktualnych i przysz艂ych szans i zagro偶e艅, czyli zewn臋trznych warunk贸w rozwoju, a tak偶e ocena potencja艂u przedsi臋biorstwa, jego zdolno艣ci do wykorzystania szans i przeciwdzia艂ania zagro偶eniom. Ko艅cowym etapem analizy strategicznej jest okre艣lenie i ocena pozycji strategicznej przedsi臋biorstwa. Analiza strategiczna daje nam odpowied藕* na pytanie: w jakich warunkach b臋dzie dzia艂a艂a firma w przysz艂o艣ci i jakie ma mo偶liwo艣ci dostosowania si臋 do nich.
Schemat otoczenia przedsi臋biorstwa zosta艂 przedstawiony na rysunku:
Przegl膮d metod badawczych analizy strategicznej
Analiza makrootoczenia (otoczenia dalszego)
|
Analiza mikrootoczenia (otoczenia bli偶szego)
|
|
|
Metody analizy otoczenia dalszego
OTOCZENIE DALSZE (makrootoczenie, og贸lne)
Wyr贸偶nia si臋 dwie grupy metod analizy makrootoczenia:
Metody (koncepcje) bezscenariuszowe:
Ekstrapolacja trend贸w
Metoda delficka
Strategiczna analiza luki
Metody (koncepcje) scenariuszowe
Opinie ekspert贸w - istota oceny ekspert贸w polega na logicznej analizie problemu, zebraniu skwantyfikowanych opinii ekspert贸w w postaci ocen, a w ko艅cu na ich formalnym
opracowaniu.
Metoda delficka jest podobna do metody ekspert贸w. Podstawowa r贸偶nica polega na tym, i偶 bezpo艣rednie dyskusje ekspert贸w zast膮piono seri膮 odpowiednio przygotowanych pyta艅. Typowy proces zastosowania metody sk艂ada si臋 z dw贸ch faz:
w pierwszej ka偶dy ekspert ma za zadanie dokona膰 analizy zjawiska i oceni膰 skutki tego zjawiska,
w drugiej prosi si臋 o ponowne wydanie opinii po uprzednim dostarczeniu ka偶demu ekspertowi opinii innych ekspert贸w.
Metoda delficka - metoda heurystyczna stosowana do przewidywania przysz艂o艣ci, okre艣lania prawdopodobie艅stwa zaistnienia zdarze艅 oraz wyznaczenia szacunkowych warto艣ci niekt贸rych wielko艣ci.
Metoda delficka (odmiana QUEST)
Opinie ekspert贸w
Grupa ekspert贸w 50-100 os贸b, powinni reprezentowa膰 r贸偶ne dziedziny nauki, r贸偶ne 艣wiatopogl膮dy, grupa powinna by膰 r贸偶norodna
Ankiety z sformu艂owanymi pytaniami na r贸偶na tematy, zjawiska
Anonimowo ka偶dy wype艂nia ankiet臋 dodaj膮c w艂asn膮 subiektywn膮 ocen臋 zjawiska
Rotacja ankiet, by nast臋pni ustosunkowali si臋 do poprzednich wypowiedzi, mo偶na si臋 zgadza膰 b膮d藕 nie
Proces wymiany ankiet trwa tak d艂ugo dop贸ki nie nast膮pi jedno w miar臋 jednorodne stanowisko
Metoda bardzo pracoch艂onna i bardzo czasoch艂onna
Bardzo subiektywna
Problemy z doborem odpowiedniej grupy ekspert贸w
Wp艂yw na opinie maja prozaiczne rzeczy jak stan zdrowia, stan maj膮tkowy itp.
Bardziej futurologia, a mniej rzeczywista ocena przysz艂o艣ci
Patrzenie wielow膮tkowe
Pozwala na wychwycenie zjawisk i trend贸w, kt贸re z perspektywy wn臋trza przedsi臋biorstwa s膮 niedostrzegalne
Ekstrapolacja trend贸w polega na prognozowaniu zjawisk w otoczeniu na podstawie historii. Prognozowanie na podstawie zaobserwowanego trendu opiera si臋 na za艂o偶eniu, i偶 dane zjawisko b臋dzie w przysz艂o艣ci zmienia艂o si臋 podobnie jak dotychczas.
Ekstrapolacja trend贸w
Dotyczy zdarze艅 przesz艂ych
Za艂o偶enie, 偶e zjawisko b臋dzie zachowywa艂o si臋 przysz艂o艣ci tak samo jak w przesz艂o艣ci
Nie zak艂ada ci膮g艂o艣ci dzia艂a艅
Pokazuje og贸ln膮 tendencj臋 rozwojow膮
Subiektywizm w dopasowaniu linii regresji
Analiza luki strategicznej ocenia dostosowanie istniej膮cej strategii i sposob贸w dzia艂ania organizacji do wymog贸w otoczenia w przysz艂o艣ci, a tak偶e d膮偶y do okre艣lenia poziom贸w i sposob贸w zniwelowania r贸偶nic mi臋dzy celami organizacji a oczekiwaniami.
Luka operacyjna wynika z niewystarczaj膮cego wykorzystania posiadanych mo偶liwo艣ci (zasob贸w).
Analiza luki strategicznej jest metod膮 diagnostyczn膮, kt贸ra s艂u偶y ocenie umiej臋tno艣ci adaptacyjnych przedsi臋biorstwa do trend贸w pojawiaj膮cych si臋 w otoczeniu
Istota tej metody polega na okre艣leniu r贸偶nic (luki), jaka wyst臋puje pomi臋dzy istniej膮c膮
strategi膮 firmy a zmianami w otoczeniu.
Analiza luki strategicznej
Luka- brak, niedob贸r czego艣
metoda ta pozwala dobra膰 odpowiednie dzia艂ania do stworzenia strategii, by zamkn膮膰 luk臋 strategiczn膮
WNIOSKI dot. metody analizy strategicznej:
dane z przesz艂o艣ci
brak uwzgl臋dnienia zjawisk nie ci膮g艂ych
wady podobne do wad trendu
szybka, obrazowa metoda przeprowadzania analizy makrootoczenia
Rodzaje luk:
Luka zgodno艣ci - tempo rozwoju rynku jest takie samo jak tempo rozwoju organizacji. W miar臋 dobra sytuacja rynkowa. Gdy firma chcia艂aby si臋 szybciej rozwija膰 to mog膮 pojawi膰 si臋 k艂opoty.
przedsi臋biorstwo si臋 nie rozwija, powstaje luka, kt贸ra ca艂y czas jest otwarta, nie s膮 podj臋te dzia艂ania, kt贸re j膮 zamykaj膮
przedsi臋biorstwo nie ma problem贸w z konkurencj膮, sprzeda偶 utrzymuje si臋 na zadawalaj膮cym poziomie
idealna sytuacja, gdy linie si臋 pokrywaj膮
jest to sytuacja u艣pienia
ma艂a konkurencja b膮d藕 strategia nie odr贸偶niaj膮ca si臋 od innych przedsi臋biorstw
nad膮偶anie za tempem rozwoju
Luka nadmiaru - w przysz艂o艣ci firma nie b臋dzie mog艂a ulokowa膰 ca艂ej swojej produkcji. Nale偶y podj膮膰 dzia艂ania maj膮ce na celu rozszerzenie dzia艂alno艣ci.
przedsi臋biorstwo zostaje ze swoimi produktami w magazynach
wymagania wobec jego wyrobu s膮 wi臋ksze ani偶eli przewiduje firma
zamkni臋cie luki w momencie przeci臋cia si臋 prostych
je偶eli tempo wzrostu jest trwa艂e tzn. 偶e przedsi臋biorstwo d膮偶y do sytuacji idealnej = na艂o偶enie si臋 na siebie linii
je偶eli wzrost jest nietrwa艂y- straty dla przedsi臋biorstwa, dzia艂alno艣膰 bez przysz艂o艣ci
Luka niedoboru - tempo rozwoju rynku szybsze ni偶 tempo rozwoju naszej organizacji. Rynek nie znosi pustki. Mo偶emy przewidywa膰, 偶e albo konkurenci zdynamizuj膮 rozw贸j, albo w luk臋 niedoboru wejd膮 inni konkurenci.
przedsi臋biorstwo nie jest w stanie wyprodukowa膰 tyle produkt贸w, ile chce rynek
brak czynnik贸w produkcji
z艂a organizacja dystrybucji
z艂膮 jako艣膰 materia艂贸w
popyt ro艣nie ale r贸wnie偶 jest niewystarczaj膮ca sprzeda偶, niewystarczaj膮ca jako艣膰 produkcji, obs艂ugi klienta, z艂a dystrybucja
Metoda luki jest metod膮 niedoskona艂膮, analizujemy trend. Metoda ta nie jest dobra, gdy dzia艂amy w burzliwym otoczeniu. Jest ona bardzo cz臋sto stosowana ze wzgl臋du na prostot臋, stosowana do analizy rynku, kt贸ry jest przedmiotem dzia艂ania.
Metody scenariuszowe
Metody scenariuszowe pobudzaj膮 kierownictwo do przewidywania r贸偶nego rodzaju zjawisk i badania ich wp艂ywu na przedsi臋biorstwo.
Wyr贸偶nia si臋 cztery rodzaje scenariuszy:
1) Scenariusze mo偶liwych zdarze艅 (ich istot膮 jest tworzenie list wydarze艅 mo偶liwych w przysz艂o艣ci, wa偶nych dla organizacji)
dotycz膮 zdarze艅 kt贸re mog膮 wyst膮pi膰 w przysz艂o艣ci
okre艣lone zjawiska w otoczeniu
badane s膮 zmiany przedsi臋biorstwa na otoczenie
2) Scenariusze symulacyjne (polegaj膮 na ocenie wybor贸w strategicznych organizacji w zale偶no艣ci od oddzia艂ywa艅 otoczenia)
deskryptory - s艂u偶膮 do opisu g艂贸wnego problemu, maja wyraz warto艣ciowy
okre艣lenie prawdopodobie艅stwa wyst膮pienia danego zjawiska
buduje si臋 modele matematyczne
buduje si臋 r贸偶ne scenariusze zjawisk, kt贸re mog膮 si臋 pojawi膰
buduje si臋 kilka, kilkana艣cie scenariuszy, bierze si臋 pod uwag臋 te z najwi臋kszym i te z najmniejszym prawdopodobie艅stwem
3) Scenariusze stan贸w otoczenia (oceniaj膮 potencjaln膮 si艂臋 wp艂ywu poszczeg贸lnych element贸w otoczenia na organizacj臋 i szacuj膮 prawdopodobie艅stwo ich wyst膮pienia)
bada si臋 zjawiska mierzalne i niemierzalne
opracowuje si臋 4 scenariusze:
scenariusz optymistyczny (zak艂ada dominacj臋 zjawisk sprzyjaj膮cych rozwojowi podmiotu)
scenariusz pesymistyczny (zak艂ada dominacj臋 zjawisk niesprzyjaj膮cych rozwojowi podmiotu)
scenariusz niespodziankowy (prawdopodobie艅stwo wyst膮pienia zjawisk jest niewielkie)
scenariusz najbardziej prawdopodobny (bardzo du偶e prawdopodobie艅stwo wyst膮pienia)
na podstawie tych 4 scenariuszy buduje si臋 strategi臋
4) Scenariusze proces贸w w otoczeniu (koncentruj膮 si臋 na najbardziej istotnych procesach o du偶ej sile wp艂ywu na przedsi臋biorstwo)
bior膮 pod uwag臋 procesy kluczowe oraz procesy zmian nieci膮g艂ych
buduje si臋 r贸偶ne mo偶liwo艣ci zachowa艅 podmiot贸w
Modele symulacyjne polegaj膮 na na艣ladowaniu za pomoc膮 modelu rzeczywistego zjawiska lub trendu w otoczeniu przedsi臋biorstwa.
Burza m贸zg贸w - tw贸rcza dyskusja oparta na trzech zasadach: „odraczaj ocen臋” (nie krytykuj), „ilo艣膰 rodzi jako艣膰” (im wi臋cej rozwi膮za艅 tym wi臋ksza szansa znalezienia rozwi膮zania warto艣ciowego) oraz „wykorzystaj ka偶d膮 okazj臋” (ucz si臋 od wsp贸艂uczestnik贸w sesji).
Burza m贸zg贸w jest jedn膮 z tzw. metod heurystycznych. S膮 to metody tw贸rczego rozwi膮zywania problem贸w. Charakteryzuje je wykorzystanie intuicji do rozwi膮zywania problem贸w oraz praca zespo艂owa. Metoda ta jest bardzo przydatna w szukaniu rozwi膮za艅 dla problem贸w powstaj膮cych np. przy wdra偶aniu systemu jako艣ci.
Do zalet pracy zespo艂owej zaliczamy:
wi臋ksz膮 efektywno艣膰 grupy ni偶 pojedynczo pracuj膮cych jednostek,
sprzyjanie lepszemu wykrywaniu b艂臋d贸w w grupie,
wyst臋powanie wi臋kszej obiektywizacji wynik贸w w grupie,
sprzyjanie wi臋kszej tw贸rczo艣ci,
wi臋kszy stopie艅 humanizacji pracy w grupie,
nauka wsp贸艂pracy i wsp贸艂dzia艂ania uczestnik贸w grupy.
Modele przyczynowe - np. diagram K. Ishikawy nazywany „szkieletem ryby”, u偶ywany jest do ilustrowania zwi膮zk贸w przyczynowo-skutkowych. Polega to na rozpoznaniu przyczyn, kt贸re s膮 przedstawiane na diagramie w postaci rozga艂臋zie艅.
Metoda drzewa relewancji przeznaczona jest do specyfikacji, ustalenia hierarchii i wzajemnej zale偶no艣ci pomi臋dzy tendencjami a zjawiskami w otoczeniu. Idea metody oparta jest na klasyfikacji, dekompozycji i 艂膮czeniu element贸w otoczenia oraz przedstawianiu ich wzajemnych relacji w postaci wykresu zwanego drzewem relewancji.
Analiza morfologiczna polega na poszukiwaniu mo偶liwych przekszta艂ce艅 otoczenia na podstawie hipotetycznych zmian jego formy, budowy, dotycz膮cych ca艂o艣ci systemu lub jego cz臋艣ci sk艂adowych.
metodY ANALIZY OTOCZENIA BLI呕SZEGO
OTOCZENIE BLI呕SZE (konkurencyjne, rynkowe, sektorowe)
ANALIZA OTOCZENIA BLI呕SZEGO (KONKURENCYJNEGO)
Przez otoczenie bli偶sze nale偶y rozumie膰 otoczenie, kt贸re ma wp艂yw na firm臋 i na kt贸re firma mo偶e mie膰 r贸wnie偶 wp艂yw - tzn. mo偶e je zmienia膰 i kszta艂towa膰. Mo偶liwo艣膰 oddzia艂ywania przedsi臋biorstwa na otoczenie jest zr贸偶nicowana i zale偶y od jego pozycji konkurencyjnej. Otoczenie to jest dla firmy 艂atwiejsze do zidentyfikowania i obserwacji. W sk艂ad otoczenia konkurencyjnego wchodz膮 wszystkie podmioty gospodarcze, kt贸re maja z przedsi臋biorstwem powi膮zania kooperacyjne lub konkurencyjne.
O ile makrootoczenie tworzy pewien uk艂ad szans i zagro偶e艅 dla wszystkich przedsi臋biorstwa w danym kraju, o tyle otoczenie konkurencyjne okre艣la warunki funkcjonowania i rozwoju przedsi臋biorstwa w danym sektorze i na danym geograficznie rynku. Analiza sektora, w kt贸rym dzia艂a przedsi臋biorstwo, dostarcza istotnych informacji na temat szans i zagro偶e艅 zwi膮zanych z wiekiem i dynamik膮 sektora, zachowaniem si臋 dostawc贸w i klient贸w, a przede wszystkim na temat zachowa艅 istniej膮cych konkurent贸w i mo偶liwo艣ci pojawienia si臋 nowych uczestnik贸w sektora. Pozwala oceni膰 obecn膮 i przysz艂膮 atrakcyjno艣膰 sektora i ryzyko zwi膮zane z przebywaniem lub wchodzeniem do sektora.
Do metod analizy otoczenia bli偶szego zaliczamy:
„5 si艂 M. Portera”
Punktowa ocena atrakcyjno艣ci sektora
Mapa grup strategicznych
Krzywa do艣wiadczenia
Model pi臋ciu si艂 wp艂ywaj膮cych na atrakcyjno艣膰 sektora, obejmuje nast臋puj膮ce czynniki:
rywalizacja mi臋dzy istniej膮cymi firmami w sektorze
si艂a przetargowa dostawc贸w
gro藕ba pojawienia si臋 nowych konkurent贸w
si艂a przetargowa nabywc贸w
gro藕ba substytucyjnych wyrob贸w lub us艂ug
Polega na analizie pi臋ciu czynnik贸w kszta艂tuj膮cych atrakcyjno艣膰 sektora i okre艣laj膮cych stan konkurencji (konkurencja bran偶owa, konkurencja substytucyjna, konkurencja potencjalna, dostawcy, odbiorcy).
Metoda ta pozwala zidentyfikowa膰 pozytywne lub negatywne cechy produkt贸w w stosunku do p贸l konkurencyjnych w danym segmencie dzia艂alno艣ci strategicznej.
Analiza 5 si艂 Portera:
si艂a oddzia艂ywania dostawc贸w i mo偶liwo艣ci wywierania przez nich presji na przedsi臋biorstwa sektora
si艂a oddzia艂ywania nabywc贸w i mo偶liwo艣ci wywierania przez nich presji na przedsi臋biorstwa sektora
nat臋偶enie walki konkurencyjnej wewn膮trz sektora
gro藕ba pojawienia si臋 nowych producent贸w
gro藕ba pojawienia si臋 substytut贸w
analiza ma charakter jako艣ciowy
s艂u偶y do oceny sektora
nie jest metod膮 por贸wnawcz膮, nie da si臋 na jej podstawie por贸wna膰 atrakcyjno艣ci sektora
rentowno艣膰 sektora: im jest wy偶sza ,tym sektor bardziej atrakcyjny, wysoka rentowno艣膰 oznacza te偶 ch臋膰 wej艣cia te偶 nowych przedsi臋biorstw do sektora
Punktowa ocena atrakcyjno艣ci sektora
Podstaw膮 tej metody jest okre艣lenie zasadniczych kryteri贸w oceny atrakcyjno艣ci sektora, rozumianej jako zesp贸艂 w艂a艣ciwo艣ci powoduj膮cych, 偶e dana dziedzina gospodarowania jest interesuj膮ca. Te charakterystyczne dla konkretnego sektora w艂a艣ciwo艣ci s膮 r贸wnocze艣nie jego kryteriami oceny.
metoda opieraj膮ca si臋 na za艂o偶eniu, i偶 mo偶na skonstruowa膰 list臋 czynnik贸w, kt贸re r贸偶nicuj膮 sektory i stopie艅 ich atrakcyjno艣ci,
ka偶dy sektor ma nadan膮 wag臋, 艂膮czna warto艣膰 wag wynosi 1,
sektory ocenia si臋 w przyj臋tej skali punktowej z pozycji ka偶dego kryterium, co pozwala na otrzymanie listy rankingowej sektor贸w od najbardziej do najmniej atrakcyjnych.
Mapa grup strategicznych:
stanowi graficzn膮 prezentacj臋 sytuacji konkurencyjnej w sektorze
sk艂ada si臋 z:
identyfikacji kryteri贸w, r贸偶nicuj膮cych przedsi臋biorstwa w danym sektorze
sporz膮dzenia r贸偶nych wariant贸w map strategicznych z u偶yciem par z wybranej listy kryteri贸w charakteryzuj膮cych przedsi臋biorstwa
wyznaczenia miejsca ka偶dej firmy w przestrzeni strategicznej
pozwala lepiej pozna膰 charakter konkurencji w danym sektorze oraz podj膮膰 decyzj臋 o zmianie sektora lub grupy strategicznej
Krzywa do艣wiadczenia:
metoda stanowi graficzny wyraz efektu do艣wiadcze艅, wynikaj膮cy z ekonomii skali, efektu specjalizacji, uczenia si臋 oraz innowacji
krzyw膮 do艣wiadcze艅 wyznacza si臋 na podstawie wielko艣ci produkcji skumulowanej oraz koszt贸w jednostkowych w przedsi臋biorstwach sektora
krzywa pokazuje 艣rednie dla danego wyrobu tempo spadku koszt贸w jednostkowych w miar臋 zwi臋kszania si臋 produkcji skumulowanej
metoda pozwala na: efektywne por贸wnanie sytuacji kosztowej wszystkich przedsi臋biorstw sektora, informowanie potencjalnych inwestor贸w o wysoko艣ci barier wej艣cia, identyfikacj臋 firm, kt贸re nie nad膮偶aj膮 za spadkiem kosztu jednostkowego i mog膮 zosta膰 przej臋te, identyfikacj臋 firm, z kt贸rymi mo偶na zawi膮za膰 alianse strategiczne
Krzywa do艣wiadcze艅 to wykres, kt贸ry przedstawia kszta艂towanie si臋 efektu doskonalenia organizacji i funkcjonowania firmy. Jest wiele czynnik贸w, kt贸re wp艂ywaj膮 na wielko艣膰 tego efektu, a najbardziej typowe to:
wzrost skali produkcji,
post臋p techniczny i organizacyjny procesu produkcyjnego,
jako艣膰 wykonania.
http://www.ioz.pwr.wroc.pl/z9/Rozdzia%C5%827.pdf
M. Stru偶ycki (red.): Podstawy zarz膮dzania przedsi臋biorstwem; SGH Warszawa 1999 s.152
http://www.ioz.pwr.wroc.pl/z9/Rozdzia%C5%827.pdf
K. Janasz, W. Janasz, K. Kozio艂, K. Szopik-Depczy艅ska: Zarz膮dzanie strategiczne. Koncepcje. Metody. Strategie; Difin Warszawa 2010 s.158
http://www.ioz.pwr.wroc.pl/z9/Rozdzia%C5%827.pdf
K. Janasz, W. Janasz, K. Kozio艂, K. Szopik-Depczy艅ska: Zarz膮dzanie strategiczne. Koncepcje. Metody. Strategie; Difin Warszawa 2010 s.158
http://mfiles.pl/pl/index.php/Burza_m%C3%B3zg%C3%B3w
http://mfiles.pl/pl/index.php/Krzywa_do%C5%9Bwiadcze%C5%84
1
1
Wzrost rynku
czas
Wzrost sprzeda偶y w danej organizacji
trend
Luka niedoboru
czas
Wzrost rynku
Luka nadmiaru
trend
Wzrost sprzeda偶y
Wzrost sprzeda偶y w danej organizacji
trend
czas
Luka zgodno艣ci
Wzrost rynku