Drganiami harmonicznymi prostymi nazywamy drgania odbywające się pod wpływem siły F, proporcjonalnej do wychylenia x, lecz przeciwnie skierowanej:
F=-kx
Współczynnik proporcjonalności k (o wymiarze N•m-1) nazywamy siłą kierującą. Ruch harmoniczny opisuje równanie:
S=Asinωt
Wzór:
Obowiązuje dla wahadła fizycznego, czyli bryły, która może obracać się wokół osi nie przechodzącej przez środek ciężkości. Jeżeli wahadło zawiesimy w taki sposób, by jego oś była pozioma i wychylimy o mały kąt ϕ z położenia równowagi, to zacznie się ono wahać. Dla małych wartości kąta ϕ ruch wahadła fizycznego jest ruchem harmonicznym prostym. Moment siły M, działający na wahadło wychylone z położenia równowagi, wyraża się wzorem M=-mgd sinϕ, gdzie d oznacza odległość środka ciężkości od punktu podparcia.
Ze względu na małą wartość kąta ϕ moment siły możemy wyrazić wzorem:
M=-mgdϕ
Zatem, zgodnie z równaniem M=-Dϕ, moment kierujący wyraża się wzorem:
D=mgd
Moment bezwładności, zgodnie z twierdzeniem Steinera, możemy przedstawić równaniem:
I=Is+md2
gdzie Is oznacza moment bezwładności względem osi przechodzącej przez środek ciężkości. Podstawiając w ten sposób wartości momentu kierującego i momentu bezwładnościwoego do równania:
otrzymujemy następujący wzór na okres oscylacji:
Moment bezwładności bryły można wyznaczyć z okresu drgań skrętnych bryły zawieszonej na drucie o znanych właściwościach sprężystych. Np. jeżeli w metodzie dynamicznej wyznaczania modułu sztywności będziemy znać moment kierujący D, z równania:
obliczyć możemy moment bezwładności I bryły zawieszonej na drucie (względem osi zawieszenia). W przypadku nieznanego D można wykonać pomiar względny. W tym celu należy zmierzyć okres T dla bryły o nieznanym momencie bezwładności I, a następnie bryłę tę zastąpić bryłą o znanym momencie bezwładności I0 i zmierzyć okres T0. Pozwala to napisać dwa równania:
z których obliczamy moment bezwładności I.
1 - podstawa, 2 - regulowane nóżki, 3 - kolumna, 4 - wspornik górny, 5 - wspornik dolny, 6 - czujnik fotoelektryczny, 7 - wahadło matematyczne, 8 - wahadło rewersyjne, 10 - milisekundomierz elektroniczny, 12 - krążki (soczewki wahadła)
Przez długość zredukowaną wahadła fizycznego rozumiemy długość wahadła matematycznego mającego ten sam okres wahań, a więc spełniającego warunek
Tfiz = Tmat
czyli
gdzie d oznacza odległość osi obrotu od środka ciężkości wahadła fizycznego.
Konstrukcja mechaniczna przyrządu
Wahadło rewersyjne zostało wykonane jako stalowy pręt (8) (patrz rysunek), na którym osadzono dwa zwrócone ku sobie ostrzami noże i dwa krążki (12). Na pręcie zostały wykonane co 10 mm pierścieniowe nacięcia, służące do dokładnego ustalania długości wahadła rewersyjnego (odległość między nożami). Noże i krążki można przemieszczać wzdłuż osi pręta i unieruchamiać w dowolnym położeniu. Elementy te zostały wykonane tak, że ich położenie wzdłuż pręta jest krotnością dziesięciu mm, a pokrętła mocujące umieszczono tak, by korzystając z pierścieniowych nacięć można je było trwale zablokować. Wspornik dolny wraz z czujnikiem fotoelektrycznym (6) można przemieszczać wzdłuż kolumny (3) i unieruchamiać w dowolnie wybranym położeniu.
Położenie I krążka 4 (cm) |
||||||
Położenie I noża 10 (cm) |
||||||
Położenie II noża 50 (cm) |
||||||
|
Czas trwania n okresów |
|||||
Położenie II krążka |
Dla zawieszenia I |
Dla zawieszenia II |
||||
|
Ilość okresów [n] |
Czas [s] |
Okres T1 [s] • 10-1 |
Ilość okresów [n] |
Czas [s] |
Okres T2 [s] • 10-1 |
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48
|
10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 |
1,5220 1,4759 1,3699 1,2927 1,2410 1,1975 1,1656 1,1387 1,0950 1,1077 1,0996 1,0943 1,0913 1,0910 1,0931 1,0965 1,1004 1,1059 1,1142 1,1221 1,1322 1,1409 1,1497 1,1608 1,1724 1,1832 1,1936 1,2060 1,2166 1,2301 1,2418 1,2538 1,2659 1,2787 1,2916 1,3032 1,3166 1,3290 |
15,220 14,759 13,699 12,927 12,410 11,975 11,656 11,387 10,950 11,077 10,996 10,943 10,913 10,910 10,931 10,965 11,004 11,059 11,142 11,221 11,322 11,409 11,497 11,608 11,724 11,832 11,936 12,060 12,166 12,301 12,418 12,538 12,659 12,787 12,916 13,032 13,166 13,290 |
10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 |
1,2756 1,2910 1,2887 1,2927 1,2838 1,2794 1,2585 1,2445 1,2639 1,2602 1,2560 1,2526 1,2481 1,2469 1,2441 1,2419 1,2388 1,2352 1,2361 1,2362 1,2333 1,2354 1,2365 1,2376 1,2378 1,2384 1,2422 1,2475 1,2496 1,2545 1,2565 1,2638 1,2678 1,2761 1,2854 1,2952 1,3037 1,3137 |
12,756 12,910 12,887 12,927 12,838 12,794 12,585 12,445 12,639 12,602 12,560 12,526 12,481 12,469 12,441 12,419 12,388 12,352 12,361 12,362 12,333 12,354 12,365 12,376 12,378 12,384 12,422 12,475 12,496 12,545 12,565 12,638 12,678 21,761 12,854 12,952 13,037 13,137 |
Wykresy zależności okresów drgań T1 i T2 przecinają się w dwóch punktach: F1 i F2
F1 = (15,2; 1,268)
F2 = (45,0; 1,269)
Położenie pierwszego noża znajduje się w odległości 10 cm od początku wahadła, zaś drugiego noża w odległości 50 cm od jego początku. Zatem długość zredukowana wynosi 40 cm (0,4 m).
Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego
gT2=42l
Dla F1 g1= 9,82 [m/s2]
Dla F2 g2=9,80 [m/s2]
Obliczanie błędu pomiaru metodą różniczki zupełnej:
Wnioski:
Metoda pomiaru przyspieszenia ziemskiego wahadła rewersyjnego jest jedną z najdokładniejszych metod, ponieważ obie z występujących we wzorze długości oraz okres drgań wyznaczone są z bardzo dużą precyzją.
Zależność okresu wahań od położenia soczewki przedstawiona jest na wykresie.
Można zauważyć, że krzywe mają kształt paraboliczny, przy czym gałęzie krzywej dla zawieszenia pierwszego nie są tak rozwarte jak dla zawieszenia drugiego. Wykres nieznacznie odbiega od idealnego.
Obliczanie błędu pomiaru metodą różniczki zupełnej
9,865881
T2=1,6
Wnioski:
Metoda pomiaru przyspieszenia ziemskiego wahadła rewersyjnego jest jedną z najdokładniejszych metod, ponieważ obie z występujących we wzorze długości oraz okres drgań wyznaczone są z bardzo dużą precyzją.
Zależność okresu wahań od położenia soczewki przedstawiona jest na wykresie.
Można zauważyć, że krzywe mają kształt paraboliczny, przy czym gałęzie krzywej dla zawieszenia pierwszego nie są tak rozwarte jak dla zawieszenia drugiego. Wykres nieznacznie odbiega od idealnego.