1.

*Model klasyczny

-szkoły podst. są oddzielnymi placówkami, do 10-11 r.ż., potem różne szkoły średnie (Niemcy)

*Model z późniejszym głębszym zaangażowaniem

-wszyscy uczniowie po podst. Między 10-11 r.ż. idą do takiej samej szkoły śr. Niższego stopnia, potem szkoły zaw. Albo średnie wyższego stopnia, średnia szkoła przygotowuje do studiów wyższych (Polska, Francja)

*Model z jednolitą szkołą

-szkoła podst. I średnia niższego stopnia są połączone $w 1 placówkę (obejmują cały obowiązek szkolny), potem różne szkoły średnie wyższego st., szkoły zaw. Lub koniec edukacji (Szwecja)

2.

Isced

0- wychowanie przedszkolne

1. kształcenie podst., edukacja ewlementrna

2. niższy stopień kszt. Śr lub 2gi st kształcenia podst.

3. Kształcenie średnie 2go sto: typy -ogólne i zawodowe

4. Edukacja średnia (szkoły policealne, kolegia nauczycielskie, i nauczycielskich kolegiach języków obcych)

5. Kształcenie wyższe - nie uniwersyteckie i uniwersyteckie

6. Kształcenie wyższe 2go stopnia prowadzące do uzyskania stopni naukowych

3.

I szkołażycie społeczne-interakcja

II podejście systemowe: oświata to system naczyń połączonych

Prądy oświatowe:

-po wojnach, rewolucjach i przemianach społ. SA reformy wychowania

-wzrasta wpływ państwa na wychowanie (aspekt finansowy, programowy, personalny)

-szkoła się upowszechnia

-wzrastają wydatki na szkolnictwo i koszty kształcenie

-upowszechnia się szkolnictwo średnie

-szkoła pamięci -> szkoła intelektu-> szkoła praktycznego działania

-ekspansja szkolnictwa zawodowego i technicznego

-w kształceniu nauczycieli większy nacisk na eduk. Psychologiczną i pedagogiczną, nie tylko fachowa

-proces kształcenia wspierany przez mas media

4.

*czynniki naturalne (rasa język, środowisko geograficzne, gospodarka)

*czynniki religijne- duchowe

*czynniki sekularne- ideologii świeckiej

5.

-do opisywania systemów oświaty, ich funkcjonowania i ich wyników

-do wspierania rozwoju instytucji oświatowych i praktyki oświatowej

-do wyjaśniania powiązań miedzy edukacja a społeczeństwem

-do określania tendencji rozwojowych występujących powszechnie w większej liczbie państw

6.

Ped. Porów to analiza systemów i problemów pedagogiki w 2 lub kilku krajach w kontekście ich historycznych społeczno ekonomicznych politycznych kulturowych religijnych i innych znaczących uwarunkowań. Jest interdyscyplinarna dziedzina badań czerpiąca z socjologii, ekonomii procesów kształcenia z informacji o ich rozwoju historycznym i współczesnej polityce oświatowej

7.

modele wychowania przedszkolnego:

*model szkolny

Ed. Przedszkolna przebiega w klasach do których dzieci kwalifikowane SA na podstawie wieku podobnie jak w szkołach, np. Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Grecja, Czechy, Słowacja Węgry, Polska.

*model rodzinny

Wychowanie w grupach dzieci w różnym wieku- podobnie jak w rodzinach, np. Finlandia, Szwecja, Dania, Niemcy

*w niektórych krajach SA oba modele do wyboru rodziców lub osób kierujących dana instytucja wych, przedszkolnego, np. Belgia Włochy Holandia Portugalia

8.

9.

10.

1) nauczyciel stażysta;

2) nauczyciel kontraktowy;

3) nauczyciel mianowany;

4) nauczyciel dyplomowany

11.

12.

reforma 1961 r.

-ośmioletnia szkoła podstawowa-> liceum ogólnokształcące/zasadnicza szkoła zawodowa/technikum/liceum pedagogiczne/przyzakładowe szkoły zawodowe

-szkoła staje się instrumentem świeckim, wyjście religii ze szkół

13.

reforma 1973 r.

- 10latki (1-3 klasy początkowe, 4-10 systematyczne, jednolite kształcenie z przedmiotami fakultatywnymi-> 2letnie szkoły specjalistyczne-> szkoły wyższe

- kształtowania postaw ideowych i emocjonalnego powiązana wychowanków z zadaniami budownictwa socjalistycznego.

-szybkie odejście od tego systemu i powrót do rozwiązań z 1961r.

14.

15.

Reforma systemu oświaty z 1998 roku (reforma Handkego)

28 stycznia 1998 roku w Poznaniu została przedstawiona „Koncepcja wstępna reformy systemu edukacji”. Zgodnie z założeniem rządu, konieczność przeprowadzenia reformy wynikała z:

• braku zdolności adaptacyjnej byłego systemu edukacji do tempa i zakresu przemian cywilizacyjnych i społecznych

• dominacji przekazywania informacji nad kreowaniem umiejętności i kształtowaniem osobowości (kryzysu roli wychowawczej szkoły)

• braku równości szans w dostępie do edukacji na każdym jej poziomie

• zbyt niskiego wskaźnika procentowego młodzieży uzyskującej średnie i wyższe wykształcenie

• potrzeby dostosowania systemu edukacji do zapisów Konstytucji oraz do reformy ustrojowej państwa

• konieczność dostosowania kształcenia zawodowego do zmieniających się potrzeb gospodarki rynkowej

3 zasadnicze cele reformy:

• podniesienie poziomu edukacji społecznej przez upowszechnienie wykształcenia średniego i wyższego

• wyrównanie szans edukacyjnych młodzieży

• sprzyjanie poprawie jakości edukacji, rozumianej jako integralny proces wychowania i kształcenia

Aby je osiągnąć:

• przedłużono wspólną edukację do lat 16 i przesunięto o rok decyzji o zróżnicowaniu drogi edukacyjnej,

• zmieniono strukturę systemu szkolnego na taką, w której poszczególne etapy kształcenia będą obejmowały grupy dzieci lub młodzieży w tej samej fazie rozwoju psychicznego i fizycznego, co pozwoli dostosować pracę szkoły do specyficznych potrzeb danej grupy wiekowej,

• przebudowano szkolnictwo zawodowe i oparto go na szeroko profilowanym, integralnie połączonym z wykształceniem ogólnym, kształceniu w liceum profilowanym oraz na dwuletnich szkołach zawodowych, dających kwalifikacje w zawodzie o szerokim profilu.

• wprowadzono dwuletnie liceum uzupełniające dla absolwentów dwuletnich szkół zawodowych, stwarzające możliwość dalszego kształcenia tym, którzy po ukończeniu gimnazjum wybrali edukację zawodową

• wprowadzono system zewnętrznie ocenianych sprawdzianów i egzaminów, mający na celu uzyskanie większej drożności ustroju szkolnego i porównywalność świadectw.

16.

I akademicka pedagogika porównawcza to badania teoretyczne które do analizy systemów oświatowych wykorzystują met. Porównawcze prowadzone są w uniwersyteckich i innych instytucjach naukowych, zajmujących się ped. Porow.

II interencyjna pedagogika porow to analizy zagranicznych systemów oświatowych nastawione na praktyczne wykorzystanie informacji zgodnie z zasada uczyć się na cudzych doświadczeniach.

17.

- kontrole jakości kształcenia (systemy akredytacji, certyfikacji…)

-dwustopniowe studia wyższe

-promocja programów mobilności studentów i wykładowców

-wprowadzenie systemu punktów kredytowych ECTS

-dla lepszej uznawalności stopni naukowych- konieczność wprowadzenia suplementu do dyplomu w powszechnie używanym języku europejskim

-promocja kształcenia przez całe życie

18.

Sokrates- dot. Wszystkich grup społ. Na wszystkich szczeblach kształcenia, cele- poprawa jakości kształcenia, wzbogacenie oferty edukacyjnej szkol i placówek edukacyjnych, promowanie europejskiego wymiaru w edukacji, wdrażanie idei uczenia się przez cale Zycie, rozwijanie poszanowania wielokulturowości europy, promowanie równych szans dla wszystkich, wdrażanie nowoczesnych technologii w edukacji, promowanie nauki języków obcych. 6 podprogramow:

-comenius- współpraca szkolna

-erassmus- szkolnictwo wyższe

-grundtvig- kształcenie dorosłych

-minervra- kształcenie z zastosowaniem technik informacyjno komunikacyjnych

-lingua- promowanie nauki języków obcych

-arion- wizyty studyjne dla kadry zarządzającej oświatą

Leonardo DaVinci- cele- doskonalenie systemów wstępnego kształcenia i szkolenia zawodowego na każdym poziomie, umożliwiającego dostosowanie i przekwalifikowanie zgodnie z wymogami rynku pracy. Poprawa jakości i dostępności ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego umożliwiającego zdobywanie umiejętności oraz kwalifikacji przez cale Zycie. Promowanie i poszerzanie wpływu kształcenia zawodowego na procesy innowacyjne wzmacniające rozwój konkurencyjności i kształtujący przedsiębiorczość w celu zwiększenia szans zatrudnienia.

Kategorie projektów:

Wymiany i staże, projekty pilotażowe w tym akcje tematyczne, projekty językowe, międzynarodowe sieci instytucji, badania i analizy

19.

- potrzeba odejścia od centralnego zarządzania do decentralizacji

- od biurokratycznego autorytaryzmu do uspołecznienia szkoły

- od politycznego i ideologicznego monizmu do pluralizmu

- demonopolizacja szkolnictwa (szkoły niepaństwowe, przekazanie szkół i przedszkoli samorządom, odstąpienie od jednakowych dla wszystkich podręczników)

- wejście w życie tzw. decyzji przystosowawczych

- pogorszenie warunków pracy szkół

- pogorszenie sytuacji materialnej nauczycieli

- ograniczenie dofinansowania do transportu szkolnego, dożywiania, opieki lekarskiej, badań naukowych.

- zwiększenie liczby ministrów edukacji - niezgodność z decentralizacja!

- zamknięcie znacznej liczby przedszkoli

- redukcja środków na oświatę i szkoły wyższe

- ograniczenie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych

- znaczna część kosztów edukacji przerzucona na rodziców

---