1. Synteza dsDNA pe艂nej d艂ugo艣ci odbywa si臋 przy pomocy:
a) odwrotnej transkryptazy, DNAzy I, fragmentu Klenowa, ligaza (0)
b) odwrotnej transkryptazy, RNAzy H, fragmentu Klenowa, ligaza (1)
c) odwrotnej transkryptazy, nukleazy S, fragmentu Klenowa, ligaza (0)
d) odwrotnej transkryptazy, hydrolizy alkalicznej, fragmentu Klenowa (0)
2. Adaptory:
a) mog膮 by膰 jednoniciowe (1)
(ale rzadko, je偶eli mamy do czynienia z lepkim ko艅cami r贸偶nego typu wtedy mo偶emy zastosowa膰 adaptory jednoniciowe. Te adaptory stanowi膮 spink臋 - mostek - 艂膮cz膮cy 2 ko艅ce o r贸偶nym charakterze)
b) mog膮 by膰 dwuniciowe (1) (przewa偶nie u偶ywa si臋 dwuniciowych)
c) mog膮 wykazywa膰 si臋 niekomplementarno艣ci膮 (1)
d) mog膮 艂膮czy膰 lepki koniec 5' z lepkim 3' (albo lepki 3' z lepkim 5') (1)
3. Fragment Klenowa polimerazy I E coli:
a) wykorzystywany w znakowaniu random priming (1) (inaczej metoda przypadkowych starter贸w)
b) ma aktywno艣膰 egzonukleazy 5'-3' (0) (posiada aktywno艣膰 egzonukleazy 3'-5' i polimerazy 5'-3'.
W stosunku do enzymu wyj艣ciowego jest pozbawiony aktywno艣ci egzonukleazy 5'-3', jest ona bowiem k艂opotliwa ze wzgl臋du na to 偶e, mo偶e degradowa膰 startery zwi膮zane z matryc膮 jak r贸wnie偶 mo偶e usuwa膰 grup臋 5'-fosforanow膮 z ko艅c贸w DNA, kt贸re p贸藕niej b臋dziemy chcieli podda膰 ligacji)
c)wykorzystywany do znakowania schowanych 3' (1)
(wype艂nianie i znakowanie schowanych ko艅c贸w 3' dsDNA)
d)w sekwencjonowaniu DNA (1) (ale tylko metod膮 dideoksypochodnych, przestarza艂a metoda)
Poza tym wykorzystywane te偶 do syntezy drugiej nici cDNA i miejscowo-specyficznej mutagenezy z wykorzystaniem syntetycznych oligonukleotyd贸w.
4. His Taq w bia艂ku rekombinantowym:
a) zwykle nie wp艂ywa znacz膮co na jego struktur臋, funkcje i w艂a艣ciwo艣ci (1)
(spowodowane jest to ma艂ymi rozmiarami ogonka histydynowego tj. His Taq)
b) pozwala na jego oczyszczanie na z艂o偶u z tlenkiem fenyloarsenu (0)
(z艂o偶em do oczyszczania bia艂ka rekombinantowego jest kompleks Ni-kwas metylotr贸joctowy sprz臋偶ony ze z艂o偶ami o charakterze wielocukrowym. Z艂o偶a wielocukrowego z tlenkiem fenyloarsenu u偶ywa si臋 do oczyszczania tylko je偶eli bia艂ko jest zfuzjowane z tioredoksyn膮)
c) stanowi sekwencj臋 docelow膮 dla enterokinazy (0)
d) umo偶liwia detekcj臋 metod膮 Western Blot (1) (w przypadku bia艂ek rekombinantowych jest to metoda klasyczna, do detekcji t膮 metod膮 mo偶na wykorzysta膰 przeciwcia艂o antyhistydynowe)
5. Nick-translation inaczej metoda translacji naci臋膰, wykorzystywana do znakowania sond hybrydyzacyjnych.
Przebieg procesu:
wychodzimy od matrycy, kt贸ra jest nadtrawiana niewielk膮 ilo艣ci膮 DNAzy I (generuje ona pewne naci臋cia w wyj艣ciowej cz膮steczce DNA).
Naci臋cia te s艂u偶膮 p贸藕niej jako miejsca primingu dla cz膮steczek polimerazy I kt贸ra w nie wchodzi i do ko艅ca 3' dobudowuje nowe nukleotydy - do tego s艂u偶y aktywno艣膰 polimerazy 5'-3'.
Je偶eli substraty (deoksyrybonukleotydy), b臋d膮 znakowane (haptenami lub izotopowo), to syntezowany odcinek DNA b臋dzie wyznakowany. O translacji naci臋膰 m贸wimy w tym przypadku dlatego, 偶e synteza przez polimeraz臋 I sprz臋偶ona jest z trawieniem nici DNA znajduj膮cej si臋 przed enzymem - naci臋cie wygenerowane przez DNAz臋 I w wyniku aktywno艣ci polimerazy jest przesuwane wraz z jej aktywno艣ci膮. Wytrawianie poprzedzaj膮cego odcinka DNA jest aktywno艣ci膮 analogiczn膮 do wytrawiania starter贸w RNA
w czasie replikacji (5'-3')
6. BAC'i (sztuczne chromosomy bakteryjne s膮 to odpowiednio przekonstruowane plazmidy p艂ciowe E.coli)
a) mog膮 wyst臋powa膰 w systemie binarnym (1)
(wtedy m贸wimy o BIBAC'ach czyli binary bacterial artificial chromosome)
b) pomieszcz膮 insert do 1000 kb (0) (koduj膮 b. du偶e odcinki DNA do ok. 350 kb, zazwyczaj 200kb)
c) w kom贸rce wyst臋puj臋 w formie liniowej (0) (BAC'i s膮 koliste a YAC'i s膮 liniowe)
d) wprowadza si臋 je do kom贸rki metod膮 elekrtotransfuzji (1) (prawda je偶eli elektrotransfuzja = elektroporacja)
BAC'i s膮 wykorzystywane do konstrukcji bibliotek genomowych kt贸re s艂u偶膮 do: izolacji okre艣lonych gen贸w, mapowania fizycznego, sekwencjonowanie genomu. Klony w BAC'ach s膮 cz臋sto materia艂em wyj艣ciowym do syntezy sond dla eksperyment贸w FISH tzn. fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ.
7. Konsekwencj膮 integracji wektora pMutin jest:
a) insercyjna inaktywacja genu docelowego (1)
(gen docelowy jest przerwany - sekwencja orf2 zosta艂a insercyjnie inaktywowana)
b) podpi臋cie genu reporter. lacZ pod promotor znajduj膮cy si臋 powy偶ej miejsca integracji (1)
c) podpi臋cie sekwencji znajduj膮cych si臋 poni偶ej miejsca integracji pod promotor wektora (1)
d) otrzymanie szczepu mutanta, kt贸ry mo偶na wykorzysta膰 do badania funkcji genu (1)
8. YEp: (dro偶d偶owe wektory episomalne)
a) zawieraj膮 dro偶d偶owy marker selekcyjny (1) (taki jak: HIS3, LEU2, LYS2, TRP1, URA3. Markery te komplementuj膮 (uzupe艂niaj膮) specyficzne mutacje auksotroficzne)
b) zawieraj膮 bakteryjny marker selekcyjny (0) (zawieraj膮 sk艂adnik bakteryjny ale nie marker)
c) mog膮 si臋 namna偶a膰 w kom贸rkach dro偶d偶owych (1)
d) mog膮 si臋 namna偶a膰 w kom贸rkach bakteryjnych (1)
(maj膮 charakter wahad艂owy - opr贸cz tego 偶e, 偶e posiadaj膮 zdolno艣膰 funkcjonowania w kom. dro偶d偶y, to mog膮 te偶 replikowa膰 si臋 autonomicznie w kom贸rkach E. coli)
Nale偶膮 do grupy wektor贸w, kt贸re replikuj膮 si臋 autonomicznie.
Sekwencje wyst臋puj膮ce w nich to: sk艂adnik bakteryjny, klonowane DNA, dro偶d偶owe markery selekcyjne, sekwencje pochodz膮ce z plazmidu o nazwie 2渭m.
YEp'y utrzymywane s膮 w kilkudziesi臋ciu kopiach na kom贸rk臋, w por贸wnaniu z plazmidami integracyjnymi charakteryzuj膮 si臋 obni偶on膮 stabilno艣ci膮. YEp'y wykorzystywane s膮 do nadprodukcji bia艂ek rekombinantowych, nadaj膮 si臋 do prowadzenia kultur na du偶膮 skal臋 w r贸偶nego rodzaju fermentatorach.
9. T DNA (transformuj膮ce DNA) plazmidu Ti Agrobacterium:
a) zawiera odcinek flankuj膮cy (graniczny) praw膮 i lew膮 sekwencj臋 (1)
(proste powt贸rzenia o d艂ugo艣ci 25 nukleotyd贸w)
b) zawiera geny zwi膮zane z formowaniem tumor贸w i katabolizowaniem opin (0)
(lewa sekwencja zawiera geny zwi膮zane z formowaniem tumor贸w a prawa z syntez膮 opin,
natomiast geny katabolizuj膮ce opiny s膮 poza T DNA)
c) zawiera geny wirulencji (0)
(geny wirulencji s膮 w plazmidzie Ti Agrobacterium ale nie w T DNA tylko w regionie wirulencji VIR)
d) jest przenoszone do j膮dra (1) (bez przeniesienia do j膮dra proces nie zako艅czy si臋 sukcesem z punktu widzenia bakterii. Przenoszenie do j膮dra zachodzi na zasadzie importu j膮drowego)
Rekombinacja pomi臋dzy sekwencjami granicznymi T DNA a genomem ma charakter nieuprawniony
(nie istnieje homologia rekombinuj膮cych sekwencji).
To sprawia 偶e, miejsce wbudowania T DNA do genomu ro艣liny jest nieswoiste.
10. Wektor binarny:
a) mo偶e si臋 replikowa膰 w E. coli i u Agrobacterium (1) (poniewa偶 zawarte w nim ori RK2 funkcjonuje zar贸wno w E. coli jak i w Agrobacterium - ma zdolno艣ci autonomicznej replikacji u obu gospodarzy)
b) ma sekwencje homologiczn膮 do Ti (1)
c) T DNA jest oflankowane sekwencjami granicznymi (1)
System binarny bazuje na plazmidzie przygotowanym w E. coli - budowa wektora binarnego:
sekwencje graniczne LB i RB pomi臋dzy kt贸rymi znajduje si臋 miejsce klonowania MCS
oraz ro艣linny marker selekcyjny PTM (ta cz臋艣膰 znajdzie si臋 w genomie kom贸rki ro艣linnej),
bakteryjny marker selekcyjny RES,
ori RK2,
ori T - warunkuje transfer koniugacyjny.
Wektor binarny po przygotowaniu w E. coli wprowadzamy do Agrobacterium, przy czym plazmid ten w Agrobacterium mo偶e funkcjonowa膰 w postaci autonomicznej, poniewa偶 ma odpowiednie ori.
Szczep Agrobacterium r贸wnie偶 posiada plazmid (plazmid pomocniczy) kt贸ry jest pochodn膮 plazmidu Ti (nie posiada T DNA, posiada geny wirulencji). W systemie binarnym transgen jest obecny na innym plazmidzie (binarnym), a na innym s膮 obecne geny wirulencji (pomocniczy) - czyli uk艂ad genu wirulencji w stosunku do transgenu ma uk艂ad trans.
11. Somatyczny transfer j膮drowy:
a) pozwala na selekcje 聽in vitro na etapie zarodk贸w (0) (in vitro przeprowadzamy selekcj臋 fibroblast贸w, ze stabilnie wbudowanym transgenem, w efekcie dokonuje si臋 wyboru odpowiedniej linii kom贸rkowej)
b) wykorzystuje enukleowane oocyty (1) (przygotowane w warunkach in vitro fibroblasty poddaje si臋 fuzji z enukleowanymi oocytami - czyli oocytami bez jader)
c) etapem jest mikroiniekcja do przedj膮drzy m臋skich (0) (to jest ca艂kiem odr臋bna metoda)
d) nie ma konieczno艣ci implantacji zarodk贸w do organizmu biorczyni (0) (produkty fuzji fibroblast贸w z oocytami enukleowanymi prowadzi si臋 w kulturze do stadium moruli lub blastuli po czym poddaje si臋 je implantacji)
12. Rekombinacja z udzia艂em sekwencji lox P:
a) katalizowana jest przez dro偶d偶ow膮 rekombinaz臋 FLP (0) (enzymem, kt贸ry przeprowadza rekombinacj臋 w obr臋bie miejsc Lox P jest rekombinaza Cre pochodzenia fagowego)
b) w uk艂adzie cis loxP ze zgodna orientacj膮 nast臋puje inwersja sekwencji zawartej miedzy nimi (0)
(w wyniku rekombinacji nast臋puje delecja sekwencji zawartej mi臋dzy nimi)
c) w uk艂adzie cis lox P z niezgodn膮 orientacja nast臋puje delecja sekwencji (0)
(w wyniku rekombinacji nast臋puje inwersja sekwencji)
d) ma charakter uprawniony (0)
Sekwencje Lox P to 2 miejsca DNA sk艂adaj膮ce si臋 z palindromowych sekwencji 13-nukleotydowych i sekwencji rdzeniowej 8-nukleotydowej, kt贸ra okre艣la orientacj臋 tej sekwencji - ma charakter kierunkowy. Opr贸cz 2 uk艂ad贸w cis Lox P jest jeszcze uk艂ad trans gdzie miejsca te s膮 na r贸偶nych cz膮steczkach DNA a rekombinacja mi臋dzy nimi prowadzi do translokacji.
13. Do Vectorette PCR:
a) u偶ywamy starter贸w sekwencji znanej i adaptora (1)
b) startera sekwencji znanej i nieznanej (0)
c) startera sekwencji znanej i sekwencji homologicznej (0)
d) startera sekwencji znanej i zdegenerowanego (0)
Do Vectorette PCR u偶ywamy 2 starter贸w: startera specyficznego - przy艂膮czaj膮cego si臋 w obr臋bie sekwencji znanej i startera posiadaj膮cego miejsce annealingu w obr臋bie kasety vectorette
(czyli adaptora)
14. RACE PCR:
a) tzn. technika szybkiej amplifikacji ko艅c贸w chromosom贸w (0)
(technika szybkiej amplifikacji ko艅c贸w cDNA)
b) po艂o偶enie konkretnych gen贸w (0)
(technika umo偶liwiaj膮ca otrzymanie pe艂nej d艂ugo艣ci sekwencji, gdy znany jest tylko fragment)
c) matryca to cDNA (1)
d) ko艅ce 2', 5' (0)
(s膮 dwie wersje metody kt贸re odpowiadaj膮 r贸偶nym ko艅com cz膮steczki cDNA : 3' RACE i 5' RACE )
15. Pytanie dotyczy艂o klonowania TA
Ta cloning bazuje na pewnej w艂a艣ciwo艣ci niekt贸rych polimeraz termostablinych np. Taq, a mianowicie na ich cz膮stkowej aktywno艣ci terminalnej transferazy co oznacza 偶e, niekt贸re polimerazy w spos贸b niezale偶ny od matrycy do ko艅ca 3' dodaj膮 nukleotydy adeninowe tworz膮c w ten spos贸b lepkie ko艅ce - ko艅ce adeninowe s膮 wykorzystywane do klonowania TA. Wektor posiada analogiczne ko艅ce tymidynowe - jednonukleotydowe zaz臋bienie wystarcza do tego, by stosunkowo wydajnie ligowa膰 produkty PCR z takim wektorem. Je偶eli klonujemy fragmenty restrykcyjne, to DNA klonowane jest ufosforylowane, w zwi膮zku z tym mo偶na defosforylowa膰 wektor i mimo to ligacja zajdzie. Je偶eli natomiast klonujemy produkty PCR to DNA nie jest ufosforylowane, dlatego przy klonowaniu TA nie mo偶na zastosowa膰 defosforylowanych wektor贸w - poniewa偶 nie po艂膮czymy cz膮stek. Konsekwencj膮 tego jest znaczne t艂o klon贸w nierekombinowanych czyli ma艂a wydajno艣膰 procesu.
16. Hybrydyzacja r贸偶nicowa:
a) s艂u偶y do klonowania gen贸w o r贸偶nej lokalizacji (0)
b) s艂u偶y do klonowania gen贸w o r贸偶nym fenotypie (1)
c) s艂u偶y do wykrywania specyficznych transkrypt贸w dla danej linii kom贸rek (1)
d) 偶adna z powy偶szych odpowiedzi nie jest prawid艂owa (0)
17. Metoda cDNA AFLP: (polimorfizm d艂ugo艣ci amplifikowanych fragment贸w cDNA)
a) ma mniejsz膮 czu艂o艣膰 ni偶 hybrydyzacja plus/minus r贸偶nicowa (0)
b) stosujemy do syntezy ds DNA (1)
c) startery dobudowuj膮 si臋 z sekwencja 3' (0)
d) wykorzystujemy dwustopniowa amplifikacj臋 (1) (preamplifikacja i amplifikacja selektywna)
19. Do pozycyjnego klonowania genu metod膮 spaceru po chromosomie wykorzystuje si臋:
A) informacje w markerach molekularnych
B)biblioteki genomowe w wektorach BAC lub YAC
C) sondy.....
map臋 zintegrowan膮 - mamy na niej gen w otoczeniu sprz臋偶onych loci dla marker贸w molekularnych, bibliotek臋 genomow膮 uszeregowan膮 - tzn. musimy dysponowa膰 kolekcj膮 klon贸w bakteryjnych lub dro偶d偶owych z kt贸rych ka偶dy zawiera okre艣lon膮 porcj臋 genomu i kt贸rego lokalizacj臋 w obr臋bie biblioteki znamy. Ograniczenia chromosome walking: obecno艣膰 sekwencji powtarzalnych (mo偶e prowadzi膰 to tzw. walka zb艂膮dzonego) i obecno艣膰 sekwencji nieklonowalnych (prowadzi do walka zatrzymanego).
20. Biblioteki linking (sprz臋gaj膮ce):
A) ?pozwalaj膮 na klonowanie? kr贸tki odcink贸w w pobli偶u miejsca restrykcyjnego
B) tworzy sie w spos贸b... (taki jak sie naprawd臋 tworzy)
C)
D)Pozwalaj膮 unikn膮膰 problem贸w spowodowanych przez sekwencje nieklonowane i powtarzalne
Nie reprezentuj膮 ca艂o艣ci genomu, ale pewn膮 frakcj臋, kt贸r膮 stanowi膮 sekwencje otaczaj膮ce miejsce trawienia enzymu rzadkotn膮cego: Procedura przygotowania biblioteki: wychodzimy od DNA genomowego, kt贸re na pocz膮tku trawimy cz臋艣ciowo enzymem g臋sto tn膮cym. W wyniku trawienia powstaje wiele ma艂ych kawa艂k贸w. Produkty trawienia cyrkularyzuje si臋 w obecno艣ci odcinka DNA, kt贸ry zawiera marker selekcyjny. Produkty ligacji s膮 cz膮steczkami kolistymi ze spu艂apkowanym odcinkiem DNA zawieraj膮cym marker selekcyjny. Produkty ligacji poddaje si臋 trawieniu enzymem rzadkotn膮cym, w efekcie czego otrzymuje si臋 ma艂膮 frakcj臋 cz膮steczek zlinearyzowanych. Fragmenty zlinearyzowane b臋d膮 klonowane w wektorze fagowym lub kosmidowym kt贸ry zawiera komplementarny marker selekcyjny do wcze艣niej stosowanego. Po wysianiu biblioteki otrzymamy klony zawieraj膮ce marker selekcyjny (zligowany) otoczony przez sekwencje flankuj膮ce miejsce trawienia. U偶ycie w technice chromosome jumping bibliotek typu jumping i linking pozwala wyeliminowa膰 trudno艣ci zwi膮zane z sekwencjami nieklonowalnymi i powt贸rzonymi. Posiadanie zidentyfikowanych ci膮g贸w klon贸w skacz膮cych i sprz臋gaj膮cych pozwala za ich pomoc膮 wr贸ci膰 do biblioteki standardowej i wyizolowa膰 kompletne sekwencje.
21. Dro偶d偶owe systemy dwuhybrydowe:
a) na podstawie tej techniki mo偶emy mie膰 informacj臋 o sekwencji DNA (0)
(mamy tylko informacj臋 o genach koduj膮cych bia艂ka)
b) czy DBD wi膮偶e si臋 z przyn臋t膮 (1) (ekspresja wektora prowadzi do powstania bia艂ka fuzyjnego - jedna jego cz臋艣膰 odpowiada przyn臋cie, a druga - domenie DBD)
c) czy AD wi膮偶e si臋 z zdobycz膮 (1) (PRAY-AD)
d) czy mi臋dzy przyn臋t膮 a zdobycz膮 wi膮zanie jest kowalencyjne (0) (oddzia艂ywanie niekowal.)
e) wykorzystanie bia艂ka zawieraj膮cego domen臋 AD (domen臋 aktywuj膮c膮) i wi膮偶膮cego si臋 z przyn臋t膮 (0) (AD wi膮偶e si臋 z Prey czyli cz臋艣ci膮 rekombinantow膮)
f) wykorzystanie bia艂ka zawieraj膮cego domen臋 DBD (wi膮偶膮c膮 DNA) i b臋d膮cego przyn臋t膮 (0)
(to bia艂ko nie jest przyn臋t膮 tylko si臋 z ni膮 wi膮偶e)
Oddzia艂ywanie mi臋dzy DNA a DBD ma charakter oddzia艂ywania niekowalencyjnego natomiast oddzia艂ywanie mi臋dzy DBD a wabikiem oraz oddzia艂ywanie zdobycz-domena aktywuj膮ca (PREY - AD) maja charakter kowalencyjny.
22. Touchdown PCR:
A) temperatura idzie do g贸ry
B) u偶ywamy startera arbitralnego
C) polimeraz臋 dodajemy pod warstw膮 wosku
D)
23. W metodzie real time PCR wsp贸艂czynnik CT to:
a) wsp贸艂czynnik CT okre艣la cykl (nr cyklu) w kt贸rym warto艣膰 fluorescencji przekracza warto艣膰 progow膮 (0) (okre艣la cykl w kt贸rym warto艣膰 fluorescencji osi膮ga a nie przekracza warto艣膰 progow膮)
b) warto艣膰 ta daje informacje o tym ile kopii docelowej sekwencji dostarczono z matryc膮 do reakcji (1)
W metodzie tej wykorzystujemy zale偶no艣膰, jaka istnieje mi臋dzy liczb膮 kopii docelowej sekwencji w wyj艣ciowym preparacie matrycy a ilo艣ci膮 amplifikowanego produktu w danym cyklu - im wi臋cej docelowej sekwencji tym silniejszy produkt na danym etapie PCR. Technika ta bazuje na obserwacji poziomu amplifikacji poprzez 艣ledzenie nat臋偶enia fluorescencji odpowiadaj膮cej amplifikowanemu produktowi (kt贸re jest pochodn膮 st臋偶enia produktu). Stosuje si臋 r贸偶ne badania dla powi膮zania ilo艣ci produktu z fluorescencj膮 np. zastosowanie barwnika CYBERGreen lub sondy TaqMan.
24. Pirosekwencjonowanie:
a) co艣 o luminescencji
b) czy nukleotydy s膮 dodawane do reakcji po kolei
c) co艣 o fluorescencji
d) czy usuwamy nadmiar ATD i dNTP-贸w
opiera si臋 na wykorzystaniu 3 reakcji: syntezy DNA - primer pod wp艂ywem polimerazy b臋dzie mia艂 przy艂膮czony nukleotyd w zwi膮zku z tym b臋dzie wyd艂u偶a艂 si臋 on o ten nukleotyd a jako produkt uboczny powstanie pirofosforan kt贸ry jest wykorzystywany do detekcji zdarzenia inkorporacji (w艂膮czenia nowego nukleotydu). W kolejnej reakcji kt贸r膮 katalizuje enzym sulfunylaza, pirofosforan ulega konwersji w ATP. ATP jest konsumowane przez lucyferaz臋 w reakcji utleniania lucyferyny, a produktem ubocznym tej reakcji jest b艂ysk 艣wiat艂a, kt贸ry mo偶e by膰 zarejestrowany przez odpowiedni detektor
(mamy do czynienia z chemiczn膮 luminescencj膮).
Je偶eli podczas przebiegu procesu podany jest w艂a艣ciwy nukleotyd - zgodny z matryc膮, to jest on w艂膮czany, ale istnieje konieczno艣膰 usuni臋cia nadmiaru substratu - nukleotyd贸w niewbudowanych oraz tych nukleotyd贸w, kt贸re by艂y niezgodne z matryc膮 w danym momencie.
25. W toku testu op贸藕nienia w 偶elu (band shift assay):
a) bia艂ko oddzia艂uj膮ce z DNA zabezpiecza przed trawieniem przez DNaz臋 I (1)
b) dodanie DNA niewyznakowanego ma konkurowa膰 z DNA wyznakowanym o wi膮zanie z bia艂kiem i powoduj臋 偶e sygna艂 jest s艂abszy (1)
c) pytanie o to偶samo艣膰 oddzia艂uj膮cego z DNA bia艂ka
d) superop贸藕nienie migruj膮cego kompleksu osi膮gamy poprzez dodatek wsp贸艂pracuj膮cego z sond膮 oligonukleotydu (0)
26. RNAse protection assay:
czy bardziej czu艂a od northern
Obejmuje uzyskanie sondy antysensownej, kt贸ra powstaje w reakcji transkrypcji in vitro na bazie sklonowanego fragmentu DNA, kt贸ry otoczony jest przez odpowiednie promotory fagowe.
Otrzymane sondy s膮 w roztworze hybrydyzowane z preparatem RNA badanych.
Hybrydy s膮 nast臋pnie obtrawiane RNAz膮 trzustkow膮 i tylko perfekcyjnie dopasowane rejony pomi臋dzy sond膮 a badanym RNA przetrwaj膮 trawienie. 呕eby metoda pracowa艂a w spos贸b ilo艣ciowy trzeba do hybrydyzacji zastosowa膰 nadmiar sondy (tak by wysyca膰 ca艂膮 mo偶liw膮 pul臋 docelowych cz膮steczek). Zaletami tej metody s膮: wysoka czu艂o艣膰 - ale nie a偶 taka jak RT-PCR, hybrydyzacja w roztworze zachodzi wydajniej ni偶 na b艂onach, mniejsze ni偶 w Northern wymagania co do jako艣ci preparatu, wygodne jest analizowanie wielu docelowych cz膮steczek RNA jednocze艣nie - w przeciwie艅stwie do Northern - na jednym 偶elu mo偶na analizowa膰 ekspresj臋 r贸偶nych gen贸w poprzez zastosowanie r贸偶nych sond.
Wady: tracimy informacje o wielko艣ci transkryptu, gdy偶 jego ko艅cowe rejony oraz sondy s膮 obtrawiane dzia艂aniem nukleolitycznym, wymagana jest bezwzgl臋dna homologia pomi臋dzy sond膮 i docelow膮 cz膮steczk膮.
27. W metodzie FAR WESTERN:
A) sond膮 jest zawsze przeciwcia艂o dla danego bia艂ka (0)
B)bia艂ka mog膮 by膰 przygotowywane podobnie jak w metodzie western blot (?)
C)sondy bia艂kowe mog膮 by膰 wykorzystywane w sekwencjonowaniu..... (0)
D)mo偶emy pozna膰 to偶samo艣膰 badanego bia艂ka (1)
28. Forward genetics [odwrotna genetyka]
A) Punktem wyj艣cia dla... charakterystyki docelowego genu jest fenotyp molekularny
B)Punktem wyj艣cia jest... gen, kt贸ry poddaje si臋 mutacji w celu poznania jego funkcji
C)Mozna wykorzysta膰... funkcjonalne fenokopie zmutowanych...
D)
29.Proteomika
30. Przy konstrukcji bibliotek genomowych:
a) stosujemy elektroforez臋 pulsow膮 (1)
b) du偶a pojemno艣膰 wektora zmniejsza szanse na znalezienie docelowej sekwencji (1)
c) bazuje na ligacji (1)
d) stosuje si臋 fragmenty restrykcyjne genomowego DNA (1)
Metoda post臋puj膮cych (jednokierunkowych) delecji wykorzystuje:
a) jeden starter (uniwersalny), kt贸ry jest zakotwiczony w obr臋bie sekwencji wektora (1)
b) trawienie egzonukleaz膮 III (1)
c) mo偶na u偶y膰 do badania d艂ugich fragment贸w (1)
(jest to jedna ze strategii sekwencjonowania DNA. Je偶eli sekwencjonujemy DNA metod膮 dideoksypochodnych to w zale偶no艣ci od wariantu tej techniki mo偶emy przeczyta膰 od kilkuset do 1,5 tysi膮ca nukleotyd贸w w czasie jednego przebiegu sekwencjonowania.)
d) stosujemy 2 enzymy: pierwszy trawi w pobli偶u insertu i generuje ko艅ce lepkie 5' albo t臋pe, a drugi le偶y w oddaleniu od pierwszego i generuje lepkie ko艅ce 3' (1)
Polimeraza Taq, jej aktywno艣膰 5' - 3'
a) nie wyst臋puje (0) (ma aktywno艣膰 polimerazy 5'-3' oraz egzonukleazy 5'-3' ale bardzo s艂ab膮)
b) wykorzystywana do TaqMan (1) (jej aktywno艣膰 egzonukleazy 5'-3' jest wykorzystywana w technice real time PCR z wykorzystaniem sondy TaqMan)
c) sprawia ze jest dok艂adna (1) (frekwencja b艂臋d贸w wynosi 2,2*10-5 na nukleotyd na cykl)
d) produkty maj膮 t臋pe ko艅ce (0)
(produkuje mikrolepkie ko艅ce adeninowe na ko艅cu 3' co ma znaczenie przy klonowaniu)
Polimeraza Taq najlepiej pracuje w przedziale temperatur 75-80oC.
Stosuje si臋 j膮 do: amplifikacji DNA (PCR), znakowania DNA radioizotopami, digoksygenin膮 i biotyn膮, sekwencjonowanie DNA.
Biblioteki chromosom jumping:
a) powstaj膮 przez trawienie enzymem cz臋sto tn膮cym, ligacj臋 z markerem i聽trawienie enzymem rzadko tn膮cym (0) (tak powstaj膮 biblioteki typu linking natomiast biblioteki jumping na odwr贸t
tzn. enzym rzadko tn膮cy, ligacja z markerem, enzym g臋sto tn膮cy)
b) w technice chromosome jumping zawsze wyst臋puj膮 z bibliotekami typu linking (1)
c) s艂u偶膮 do przenoszenia mi臋dzy odleg艂ymi ko艅cami fragment贸w restrykcyjnych (1)
(w臋dr贸wka po chromosomie technik膮 skakania jest bardziej wydajna - szybciej pokonuje si臋 odleg艂o艣ci fizyczne, genomowi)
d) pomagaj膮 omin膮膰 niemo偶liwe do sekwencjonowania fragmenty biblioteki (1)
Amplifikacja RNA:
a) RT-PCR (1)
b) real-time RT-PCR (0)
c) TAIL- PCR (0)
d) RACE - PCR (1)
Nie posiadaj膮c ligazy nie mo偶emy przeprowadzi膰 eksperymentu:
a) RT-PCR (0)
b) TAIL-PCR (0)
c) RACE-PCR (1)
d) DD-PCR (0)
Ligaza jest potrzebna do panhandle-PCR, inverse-PCR, vectorette-PCR, boomerang-PCR.
Metody te opr贸cz pierwszej stosowane s膮 do klonowania r贸偶nych typ贸w gen贸w.
Inverse PCR:
a) uzywamy starter贸w o kr贸tkich sekw. znanych i nieznanych
b) uzywamy starter贸w o sekwencji znanej i adaptora
c) sekwencji znanej i zdegenerowanej (zdegradowanej) nie pamietam
d) sekwencji znanej i jakiejs na amfilo czy cos nie pamietam
Hybrydyzacja plus-minus: niska czu艂o艣膰 metody, pozwala wykry膰 transkrypty, kt贸re stanowi膮 nie mniej ni偶 0,1% ca艂kowitej populacji mRNA. Wykorzystuje populacj臋 RNA do produkcji cDNA.
Kolekcj臋 mutant贸w insercyjnych Arabidopsis z Uniwersytetu Michigan:
a) otrzymano przy u偶yciu Agrobacterium jako wektora (1)
b) z u偶yciem T DNA jako czynnika mutagennego (1)
c) mo偶na przegl膮da膰 za pomoc膮 PCR (1)
d) umo偶liwia badanie funkcji gen贸w (1)
e) maj膮 koniec 5' zaopatrzony w sekwencje poli T (0)