DORADZTWO TURYSTYCZNE WYKŁAD 1 /9.10.14

Przyczyny działalności doradczej rozwój wiedzy jest z jednej strony ogromnym sukcesem cywilizacji ludzkiej, a z drugiej powoduje bezradność jednostki wobec złożoności problemów codziennej egzystencji

Specjalizacja (które dotyka każdej sfery życia) wymaga ciagłego uzupełniania wiedzy i własnych kompetencji nawet przez osoby wykwalifikowane i będące specjalistami w swojej dziedzinie

Dynamicznie zmieniające się otoczenie przedsiębiorstwo zwałszcze ekonomiczne wymusza od jego kierujących poszukiwania nowych kierunków rozwoju oraz wypracowania innowacji

Odpowiedzią na to są systemy doradztwa działające we wszystkich gospodarkach rozwiniętych krajów.

1. Pojęcia:

1. DORADNICTWO (DORADZTWO)- forma pomocy lub działanie społeczne (bardzo często bezpłatne lubo niższych cenach rynkowych) polegające na dostarczeniu przez doradcę rad, porad, wskazówek radzącemu się w celu rozwiązywania problemów, także interakcja międzyosobowa o charakterze pomocowym jak również działalność zorganizowana prowadzona w instytucjach.

2. PORADOZNAWSTWO- wiedza o poradnictwie, teoria poradnictwa, nauka o poradnictwie, czyli poszukiwaniu, opracowywaniu, przekazywaniu i otrzymywaniu porad, rad, informacji, instrukcji o radzeniu sobie z problemami, o uczestniczeniu w konsultacjach i negocjacjach

3. KONSULTANT/ CONSULTING – z ang „proszę o radę”, jest to rodzaj działalności usługowej, polegający na odpłatnym ( zawsze wiąże się z zapłatą) wspomaganiu decydentów fachową specjalistyczną wiedzą oraz poradą w sprawach technicznych i gospodarczych przez niezależnych ekspertów (rzeczoznawców) (nie pracują w przedsiębiorstwie, a w doradztwie – osoba z konkretnego banku doradca finansowy który de facto sprzedaje kredyty ze swojego banku) indywidualnych lub zatrudnionych w firmach konsultingowych i konsultingowo-inżynieryjnych.

ROZRÓŻNIAĆ TE 3 POJĘCIA !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

1. Poziomy doradztwa

1. Na poziomie globalnym w grę wchodzą rozwiązania dt konstrukcji systemu poradnictwa w konkretnej dziedzinie i w określonym społeczeństwie, takie dokonywanie analizy ogólnych celów działalności poradniczej

2. Na poziomie instytucjonalnym rozpatruje się funkcjonowanie i organizacje instytucji prowadzących działalność doradczą we wszystkich aspektach wchodzących w zakres tej analizy

3. Na poziomie interpersonalnym uwagę koncentruje się na relacjach poradniczych zachodzących pomiędzy doradcą, a odbiorcą porady. Na tym erapie działalność doradczą najpełniej charakteryzuje pojęcie sytuacji doradczej

1. Typy doradztwa

1. Doradztwo liberalne (nie ma w turystyce) – zamierzanie nie tylko do rozwiązywania bieżącego problemu, ale stara się wywołać w jednostce zmiany, które umożliwiłyby jej w przyszłości podejmowanie trafnych decyzji jak również zapewniałyby pokonanie bieżacych trudności. Efekty – zmiany w sposobie myślenia osoby radzącej się (klienta) nt siebie i swego problemu niż w szybkim jego rozwiązywaniu wg wskazówek doradcy. * wymaga czas, przyjrzenie się aniżeli rozwiązywanie problemu

2. Doradztwo coaching (mentoring) – opieka nad klientem mająca wspierać uwalnianie potencjału uczestnictwa w procesie osiągania uzgodnionych i pożądanych zmian

I tu siele mele mamy:

• Life coaching – wspieranie klienta prywatnego w celu uzyskania wzrostu satysfakcji z życia

• Coaching menadżerski – wspieranie klientów w osiągnięciu celów związanych z danym stanowiskiem pracy (znaleźć atuty osoby by je wykorzystywała)

• Coaching korporacyjny – działanie zarezerwowane nie na nie na pojedynczego klienta lecz na całą firmę

1. Doradztwo edukacyjne – opiera się na koncepcji poznawczej człowieka. Koncepcja takiego doradztwa wyznaje zasadę indywidualności każdej jednostki i jej prawo do pewniej niekompetencji, traktuje diadę (2 osoby) doradca – radzący się jako wkład 2 badaczy problemu. Uczestnicy tego procesu są współautorami i współodpowiedzialni za wszystkie działania na poszczególnych etapach procesu decyzyjnego

2. Doradztwo dyrektywne (zależy od osoby doradczej) zakłada asymetrię relacji doradca- radzący się, w której dominującą postacią jest osoba doradcy, dysponujący gotowymi receptami, umożliwiającymi bezdyskusyjne rozstrzygnięcie problemów stanowiących treść spotkania. Doradca przyjmuje postawę życzliwej dominacji wobec swego klienta. Osoba pragnąca skorzystać z porady traktowana jest bardzo instrumentalnie, jako mało samodzielna i wymagająca opieki podczas procesu rozwiązywania problemów.

1. Rodzaje doradztwa:

1. Ekspertyza specjalistyczna- doradca zaangażowany jest w proces doradczy w stopniu minimalnym. Jego rola ogranicza się do sporządzenia na zlecenie radzącego się ekspertyzy np. opisu stanu przedsiębiorstwa ze wskazaniem możliwości i sposobów usprawnienia jego funkcjonowania.

2. Doradztwo operacyjne – ekspertyza stanowi wstępną fazę do dalszej współpracy pomiędzy doradcą, a radzącym się. Doradca uczestniczy w realizacji założonego programu. Doradca występuje tu w roli osoby rekomendującej różne sposoby realizacji zaleceń, lecz nie jest decydentem.

3. Doradztwo substytucyjne- ( w turystyce raczej nie występuje) – doradca zastępuje w niektórych funkcjach właściciela i osobę podejmującą decyzje gospodarcze. Doradca (lub grupa specjalistów) pełni rolą wynajętego eksperta w celu usprawnienia funkcji firmy lub jej określonego działu, poprzez czasowe zastąpienie dotychczasowego kierownictwa

DORADZTWO TURYSTYCZNE WYKŁAD 2 /16.10.14

1. Cechy doradztwa

Doradztwo jest zorientowane na rozwiązywanie problemów niezależnie od tego czy są to problemy jednostek czy samych układów społecznych. Doradztwo jest możliwe wtedy gdy w strukturach społecznych pojawia się wiedza.

Doradztwo zinstytucjonalizowane jest konsekwencją zmian zachodzących nie tylko w strukturze wiedzy ale również konsekwencją szerszego procesu społecznego.

1. Cechy wspólne i różnice w dziedzinach działalności doradczej

1. Cechy wspólne:

• Podmiotowość tej działalności – głównym celem jest człowiek, jego zachowanie, które pozwala na bardziej skuteczne rozwiązanie problemów w pewnych dziedzinach, jest to system pomocy, czyli:

• Cele do jakich te działania mają prowadzić, są jasno zdefiniowane

• Zdefiniowani są uczestnicy tego systemu

• Zdefiniowane są źródła finansowania

• Każdy system posiada określoną strukturę organizacyjną

• Unormowanie prawne

• Wypracowane formy, metody, środki oddziaływania

• Kryteria i mierniki oceny skuteczności

• Uczestnictwo w doradztwie ma charakter dobrowolny

• Wysoki poziom pracowników zajmujących się daną dziedziną doradczą (wysoki poziom wiedzy i komunikowania się)

• Konieczność diagnozowania problemów, które wynikają z sytuacji potencjalnych klientów

1. Cechy różniące:

• Treść pomocy

• Zasięg oddziaływania

• Różne metody, formy i środki uruchamiane w systemie pomocy

1. Związki doradztwa z innymi dyscyplinami wiedzy

Wiedza porado znawcza jest dziedziną interdyscyplinarną.

Miejsce doradztwa wśród nauk andragogicznych.

Andragogika – nauka o przebiegu, warunkach, prawidłowościach i skutkach kształcenia i wychowania ludzi dorosłych oraz ich samokształcenie i samowychowanie.

Doradztwo turystyczne – świadome, zorganizowana pomoc w zakresie realizowania przedsięwzięć turystycznych realizowanych przez niezależnych ekspertów lub specjalistów zatrudnionych w firmach czy organizacjach funkcjonujących w branży turystycznej lub w jej otoczeniu.

Doradztwo turystyczne- ogół działań umożliwiający klientom wybór najodpowiedniejszej oferty turystycznej, spełniającej jego potrzeby i oczekiwania.

Cele doradztwa turystycznego:

• Pomoc w diagnozie i ocena w konkretnych sprawach zawodowych związanych z racjonalnym prowadzeniem działalności turystycznej

• Przekazanie osobom niezbędnej wiedzy i umiejętności niezbędnej do ciągłego ulepszania organizacji turystyki

• Maksymalne zaspokojenie potrzeb klientów (turystów)

Funkcje doradztwa turystycznego:

• Funkcja edukacyjna – rozumiana jako przekazanie wiedzy niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania podmiotów turystycznych w otoczeniu gospodarczym oraz kształtowanie umiejętności wykorzystywania tej wiedzy w działalności praktycznej

• POT –szkolenie pamiątki z regionów, kursy ;

• ???

• PTTK na przewoźników, kadra turystyki kwalifikowanej

• IT – instytut turystyki

• Szkoły wyższe w zakresie studiów podyplomowych

• Funkcja upowszechnienia – polegająca na przedstawieniu nowości w danej dziedzinie (innowacje) i pomocy w ich wdrożeniu

• PART – Polska Agencja Rozwoju Turystyki

• IT- Instytut Turystyki

• POT

• PFTW – Polska Federacja Turystyki Wiejskiej

Komponent	Opis
Doskonalenie kadr	? Kreacje protokołów turystycznych ? Informacja turystyczna

???

Informacje które zapewni osobom podejmującym działalność gospodarczym w obszarze turystyki ?????????????????

Dodatkowe:

Samorządy

1. Doradztwo turystyczne w Polsce

1. Doradztwo organizacji turystycznych: PART, POT, PTTK

2. Doradztwo prywatne

3. Doradztwo samorządowe i instytucji turystycznych PJT, PJH

4. Doradztwo przedsiębiorstw przemysłu turystycznego-> usługa konsultingowa firm działających w przemyśle turystycznym, świadczona na rzecz turystyki np. urządzenie gastronomii

5. Doradztwo placówek naukowo-badawcze

6. Doradztwo uczelni i szkół turystycznych – instytut turystyki

7. Doradztwo państwowe – Ośrodek Doradztwa Rolniczego ODR

1. Istota doradztwa

• Doradzanie- proces w którym klient zostaje zachęcony do współpracy z doradcą, odkrywanie problemów swojej firmy oraz wyprowadzanie wspólnie rozwiązań

• Klient przez współpracę uczy się nie tylko jak rozwijać swoją firmę ale i jak radzić sobie w przyszłości

1. Potrzeby doradcze

Potrzeby doradcze można określić jako stan w którym jednostka odczuwa chęć zaspokojenia jakiegoś braku związanego z samodzielnym rozwiązaniem istotnej dla niego sytuacji życiowej

1. Rodzaje potrzeb:

• Strategii – długofalowe

• Operacyjne

• Związane z nieformalnym układem

• Osobiste – właściciele przedsiębiorstw turystycznych, jak rozwiązywać konflikty jak prowadzić sprawy biznesowe, negocjacyjne, jak radzić sobie z konfliktem, związane z kierowaniem

WYKŁAD 3 / 23.10 2014

Model sytuacji doradczej w poradnictwie

1. Sytuacja doradcza

Jest zespołem okoliczności który tworzony jest zarówno przez partnerów relacji, jak i przez warunki zewnętrzne. Jej celem jest udzielenie różnorodnej pomocy osoby radzącej się. Może mieć ona formę: dzielenia się informacjami i wiedzą, dawania instrukcji, wskazówek i porad, konsultacji, a także organizowania najlepszych warunków do rozwoju i rozwiązywania problemów.

1. Model sytuacji doradczej w poradnictwie

Jest to system relacji zachodzący między pięcioma elementami: doradcą D, radzącym się R, treściami porady T, środowiskiem pracy S i organizacją pracy O.

1. Model sytuacji doradczej ujęcie graficzne

1. Sytuacja doradcza charakteryzuje relacje pomiędzy wszystkimi elementami, które ją tworzą. Jest układem dynamicznym, zmiennym w czasie i przestrzeni, nie ma w niej miejsca na zachowania rutynowe, schematyczne, przebiegające w utarty sposób.

2. Dynamiczne składniki sytuacji doradczej

• Osoba radząca się

• Doradca

Obie role są wzajemnie uwarunkowane, uzależnione od relacji pomiędzy doradcą, a radzącym się oraz od środowiska i organizacji pracy.

1. Sytuacja problemowa

To taki układ pomiędzy poszczególnym jednostkami, a elementami ich otoczenia (środowiska), w którym osoby te nie wiedzą jak się mają zachować. Sytuacja ta charakteryzuje się zachwianiem proporcji pomiędzy dążeniem do rozwiązania zadania, a możliwością jego rozwiązania. Rozbieżność ta wymaga sięgnięcia po pomoc do osoby o poziomie kompetencji przewyższającym radzącego się.

1. Model racjonalny

1. Zdefiniowanie problemu

2. Zbadanie i analizowanie problemu

3. Ustalenie listy kryteriów

4. Ustalenie listy możliwych rozwiązań

5. Ocena każdej możliwości według każdego kryterium

6. Podjęcie optymalnej decyzji

WYKŁAD 4 / 30.10.2014

1. Czym powinna charakteryzować się osoba podejmująca decyzję?

• Kreatywnością - umożliwia ona lepsze zrozumienie problemu, czyli dostrzeganie tego, czego nie zauważyli inni. W tym celu należy przezwyciężyć nawyki myślowe i nauczyć analizować problem na różne sposoby.

1. Sposoby pobudzania kreatywności

• Bezpośrednia instrukcja poprzez stwierdzenie, że oczekuje się rozwiązań nietypowych i twórczych

• Zestawienie cech – wyodrębnia się głównie cechy rozwiązań tradycyjnych. Każda ważna właściwość jest analizowana i przekształcana na wszelkie możliwe sposoby (nawet absurdalne). Kiedy obszerne zestawienie jest gotowe wprowadza się ograniczenia aby pozostawić tylko realne możliwości.

• Myślenie lateralne, kolejności rozwiązywania problemu nie jest ważna można go rozwiązać od końca

1. Dokonanie wyboru, najczęstsze błędy

• Heurystyka dostępności – tendencja do formułowania sądów na podstawie informacji łatwo dostępnych

• Heurystyka reprezentowalności – tendencja do klasyfikacji czegoś na podstawie częściowego podobieństwa do przypadku typowego, charakterystycznego, który już znamy

• Eskalacja zaangażowania – oznacza przywiązanie do poprzedniej decyzji mimo informacji negatywnych, dotyczących naszej decyzji

1. Style podejmowania decyzji

Wykład 5 / 6.10.2014

1. Zasady nauczania

1. Poglądowości

2. Przystępności nauczania – stopniowanie, od ogółu do szczegółu

3. Świadomego i aktywnego uczestnictwa- angażowanie grupy w przyswajanie wiadomości

4. Systematyczności – trwała praca

5. Trwałości wiedzy – powtarzanie i odpytywanie

6. Operatywności - wykorzystywanie wiedzy poprzez własną inicjatywę i pomysłowość, tworzenie indywidualnych projektów

7. Wiązania wiedzy z praktyką – pokazanie praktycznego zastosowania wiedzy

1. Zasady nauczania osób dorosłych

1. Wykorzystania doświadczenia osób dorosłych (mogą być negatywne i pozytywne)

2. Indywidualizacji i zespołowości (czyli ważność samodzielna, ale i znaczenie pracy w grupie)

3. Kształtowania umiejętności ??? - jest podstawą klienta do samodzielnego zdobywania wiedzy. Dotyczy zarówno umiejętności ucznia jak i metod przyswajania wiedzy. Składają się na nie umiejętności skutecznego planowania, zdobywania info itd.

1. Kształcenie incydentalne

2. Treść kształcenia – uporządkowany zbiór wiadomości utworzony z myślą o tym:

• Czy ?

• Na ile? W jakim stopniu?

Służy realizacji wyznaczonych uprzednio celów doradztwa

1. Środki dydaktyczne –wyznacza się im funkcje

• ???

• ??

• ??

?????

?????????????????????????

1. Kryteria podziału metod w poradnictwie

1. Z uwagi na liczbę odbiorców wyróżnia się następujące formy przekazywania informacji:

• Metody indywidualne

• Metody grupowe

• Metody ????

1. Z uwagi na stosowanie różnych metod i technik

• ???

• Metody wizualne

• Metody audiowizualne

• Metody doświadczalne

1. Ze względu na sposób kontaktu nabywcy z odbiorcą można wyróżnić formy:

• Metody oddziaływania bezpośredniego

• Metody oddziaływania pośredniego

1. Funkcje środków masowego ???

• Przekazywania informacji

• Uświadomienie o istniejącym problemie

• Uświadomienie o istnieniu nowej innowacji

Przy tworzeniu innowacyjnych pomysłów ? ? wiedzy z tego - można ? aktualne trendy konsumenckie.

1. PORADNICTWO W MEDIACH

• Poradnictwo jednostronne (nie adresowane do konkretnego odbiorcy)

• Poradnictwo interaktywne (interakcja doradca – masowy odbiorca)

• Poradnictwo w czasie rzeczywistym (synchroniczne) – czat,skype,gg Tel

• Poradnictwo odroczone w czasie (asynchroniczne) - on Line fora, listy bla bla

1. Metody pracy oświatowej:

• M. ???? / z dominacją aktywności doradcy i raczej biernym udziałem klienta/ wykład, odczyt

• M. ????? / aktywizowany jest klienta a doradca??

• ????

1. Metody ????

1. ?????

• Doradca może dostosować treść do potrzeb i zainteresowań odbiorców

• Możliwość pytań , dyskusja

• Można obserwować reakcje słuchaczy i odpowiednio modyfikować ???

1. Rady ???

• Słowo mówione jest przyswajane?? szybciej niż pisane

• Można szybko ?????

• Trudno jest utrzymać zainteresowanie słuchaczy na dłużej niż 15 minut

1. Metody ????

1. Zalety

• Ułatwiają ? treści będącej przedmiotem tych metod ????? wiedzy klienta

• Daje możliwość ? nowych informacji nie tylko przez doradcę ale również przez klientów

• Są najskuteczniejsze w pobudzaniu uwagi i zmianie postaw

1. Wady

• Wymagają pracy w małych grupach tak aby wszyscy mieli ???? na podstawie swoich poglądów

1. Metody pracy doradczej

1. Pokaz

2. Wystawa

3. Wycieczka

4. Konkurs

5. Dzień otwartych dni