Aula Czerwona (o_O) 18:00 – 18:30. 23.04 | 4.33 wydział prawa i administracji - 4.13 sekretariat

Wt. 11:30 – 12:30 dyżur (wydział prawa)

Strona wydziału prawa gospodarczego i administracji.

Ad. 1

Kategoria wyodrębniona na strukturę znaku, która jest niewystarczająco charakterystyczna. Znak nie nadaje się do pełnienia swojej funkcji podstawowej, czyli odróżniania ze względu pochodzenia. Tę niezdolność odróżniania znaku trzeba rozpatrywać w kontekście towarów dla których znak został zgłoszony.

Ad. 2

Możemy powiedzieć o wspólnej cesze wyłączenia. Zostały wyłączone z uwagi na to, że musi być swobodny dostęp do określonych oznaczeń. Możemy mówić o zakazie monopolizowania określonych oznaczeń. Jeżeli chodzi o znaki opisowe to pkt. 2(???) pozbawione są dostatecznych znaków odróżniających, oznaczenia które składają się WYŁĄCZNIE z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności – rodzaju towaru, jego pochodzenia (geograficznego), jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, itp.

Ad. 3

Chodzi o znaki, które weszły do języka potocznego, lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.

(kiść winogron – wino; krowa – mleko)

Znaki opisowe i wolne nie mogą stanowić wyłącznego i jedynego elementu znaku, ale mogą być uzupełnione innymi elementami i wtedy te znamiona odróżniające będą posiadały.

Mówimy, że znak towarowy powinien mieć pierwotną zdolność odróżniającą, ale znak który nie posiadał wcześniej dostatecznych znamion odróżniających może nabyć je w następstwie jego intensywnego, długotrwałego używania, oczywiście przed datą zgłoszenia do urzędu patentowego, art. 130 prawa własności przemysłowej. (BMW) (Nałęczowianka)

Bezwzględne i względne przeszkody rejestracji

Znak towarowy nie może naruszać interesów godnych ochrony, to właśnie składa się na ocenę znaku, z punktu widzenia przeszkód rejestracji. Te przeszkody dzielimy na bezwzględne art. 131 i względne art. 132.

Przeszkody bezwzględne – są znaki towarowe, które są wyłączone od rejestracji co do zasady bez względu na to na jakie towary mają być nakładane. Znak towarowy nie może naruszać cudzych praw osobistych lub majątkowych. Znak towarowy nie może być sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami. Znak towarowy nie może być mylący, np. co do jakości, natury, pochodzenia geograficznego towaru. Są znaki towarowe wyłączone ze względów, na interes publiczny, pewien prestiż. Chodzi tutaj o nazwy i skróty, oraz symbole związane z RP, ale jest również wiele wyłączonych jak PCK, koła olimpijskie, etc. Znak towarowy nie może być zgłoszony w złej wierze – zgłaszający wie, lub powinien był wiedzieć, że prawo mu nie służy.

Przeszkody względne – celem tego przepisu, jest zapobieżenie kolizji jaka może powstać, między prawami na znaki towarowe. Przepis stanowi, że znak towarowy nie może być zarejestrowany dla określonej grupy towarów, ale dla innej grupy towarów tak. Analizuje się tutaj i znak, i towar, oraz przesłankę ryzyka pomyłki. Szerzej oceny dokonuje się w przypadku znaków towarowych renomowanych. Możemy powiedzieć, że przeszkodą jest istniejące wcześniej prawo do znaku towarowego albo oznaczenia geograficznego, płynące z rejestracji czy powszechnej znajomości.

Kategorie znaków towarowych –

1. Mamy możliwość ochrony znaków towarowych i znaków usługowych.

2. Ochroną objęte są przede wszystkim znaki towarowe indywidualne, czyli takie które są przeznaczone do używania przez jeden podmiot, ale mamy również ochronę dla znaków towarowych wspólnych. Służą one wielu podmiotom, chociaż samo prawo przyznawane jest na rzecz jednego podmiotu określonej organizacji.

3. Należy wskazać, że jeżeli chodzi o źródło nabycia prawa do znaku towarowego, to prawo własności przemysłowej odnosi się do znaków towarowych zarejestrowanych. To one są przedmiotem prawa ochronnego. Przepisy te będziemy także stosować do szczególnej kategorii znaków towarowych – znak towarowy notoryjny (powszechnie znanych). Mamy do czynienia z takimi znakami, których używanie doprowadza do ich powszechnej znajomości. W świetle przepisów powiemy, że daje ona ochronę na podstawie ustawy, bez potrzeby rejestracji. Znakiem towarowym powszechnie znanym przyjmuje się, jest znak, który jest znany co najmniej połowie odbiorców. Chodzi tutaj o pewien relewantny segment do którego towar jest skierowany.

4. Ze względu na zakres ochrony, ustawodawca polski przewiduje ochronę, dla znaków towarowych przed ryzykiem pomyłki. Chodzi zatem o ochronę funkcji wskazywania pochodzenia. Wszystkie znaki towarowe są w ten sposób chronione. Możemy wskazać na szczególną kategorię znaków, które będą także chronione przed ryzykiem pasożytnictwa. Chroni się tutaj w sposób bezpośredni funkcję gwarancyjną i reklamową, wtedy gdy użycie takich znaków nie stanowi naruszenia funkcji wskazywania pochodzenia. Takie znaki nazywa się znakami towarowymi renomowanymi. Również w tym przypadku nie ma definicji ustawowej i sięgając do literatury możemy powiedzieć, że renoma nie jest tylko konsekwencją znajomości znaku, ale jest to wypracowane wyobrażenie o walorach towaru.

Nabycie prawa do znaku towarowego – wniosek udzielenie prawa ochronnego na indywidualny znak towarowy może złożyć każdy podmiot prawa, bez względu na to czy i w jakiej formie prowadzi działalność gospodarczą. Zgłoszenie może dotyczyć jednego znaku, powinno wskazywać towary na jakich znak będzie używany. Prawo ochronne powstaje na podstawie decyzji urzędu patentowego po przeprowadzeniu postępowania badawczego. Podlega wpisaniu do rejestru i publikacji w wiadomościach urzędu patentowego. Uprawniony otrzymuje świadectwo ochronne. Takie prawo otrzymuje się po uiszczeniu stosownej opłaty. Uprawniony uzyskuje prawo podmiotowe bezwzględne, wyłączne, majątkowe. To prawo o skuteczności terytorialnej, o skuteczności czasowej, przysługuje ono na 10 z możliwością przedłużenia na kolejne okresy dziesięcioletnie licząc od daty zgłoszenia. Jest to prawo oparte na zasadzie specjalizacji, uprawnia do używania znaku zarejestrowanego dla towarów objętych rejestracją. Tutaj stosujemy przepisy porozumienia nicejskiego o międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług, które zawiera klasy towarów i usług. Od strony negatywnej zasada ta zakreślona jest szerzej – uprawniony może zakazać używania nie tylko znaków i towarów identycznych do zarejestrowanych, ale także podobnych a jeśli chodzi o znaki towarowe renomowane, to tutaj następuje przełamanie zasady specjalizacji, bo jest to ochrona przed rejestracją i przed używaniem, ale dla towarów niepodobnych. To prawo może zostać unieważnione w całości lub w części na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa. Przepisy przewidują także wygaśnięcie prawa ochronnego na skutek – upływu czasu ochrony, zrzeczenia się, utraty zdolności odróżniającej i w końcu nieużywania zarejestrowanego znaku w sposób rzeczywisty dla towarów objętych rejestracją w ciągu nieprzerwanego okresu 5 lat, chyba że istnieją ważne powody jego nieużywania.

Treść prawa do znaku towarowego – na treść prawa składa się kompleks uprawnień, który wypełnia sferę pozytywną i negatywną tego prawa.

Sfera pozytywna: uprawnienia, które umożliwiają czerpanie korzyści przez uprawnionego, czyli bezpośrednią eksploatację, lub rozporządzanie prawem. Art. 154 określa na czym polega używanie znaku towarowego. To przykładowe wyliczenie sposobów używania – umieszczanie znaku na towarach/opakowaniach, operowanie i wprowadzanie tych towarów do obrotu, import, eksport, składowanie, oferowanie/świadczenie usług pod tym znakiem, umieszczanie znaku na dokumentach, posługiwanie się znakiem w celu reklamy. Zasadniczo powiemy, że używanie ma miejsce wtedy, gdy jest rzeczywiste i niedwuznaczne, ma na celu odróżnianie dla towarów wskazanych w rejestrze. Może być przeniesione, może być również przedmiotem obciążenia (zastawu), sprzedaż, darowizna, zamiana, aport do spółki. Można również udzielić upoważnienia do używania prawa ochrony, czyli zawrzeć umowę licencyjną.

Sfera negatywna: kwestia prawa zakazu osobie trzeciej, której celem jest zapewnienie uprawnionemu niezakłóconego wykonywania prawa do znaku towarowego, z wyłączeniem osób trzecich.

Naruszenie prawa do znaku towarowego – reguluje je ustawodawca w art. 296 ust. 2, jest to ochrona przed ryzykiem pomyłki w granicach specjalizacji, oraz ochrona przed pasożytniczym wykorzystaniem, czyli poza granicami specjalizacji. Naruszenie prawa ochronnego polega na bezprawnym używaniu znaków w obrocie gospodarczym, tj. podstawowa, pierwsza przesłanka naruszenia. Ustawodawca przestawia 3 postacie naruszenia:

1. Reprodukcja – używanie znaku identycznego do zarejestrowanego w odniesieniu do identycznych towarów.

2. Imitacja – naśladownictwo, czyli używanie znaku towarowego identycznego lub podobnego, do zarejestrowanego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko pomyłki, czyli wprowadzenia odbiorców w błąd, co do pochodzenia towarów. Może ono polegać w szczególności na skojarzeniu między znakami – doprecyzowanie ryzyka pomyłki. Kupujący nie dostrzega różnic i wybiera fałszywie oznaczony towar - (1). Kupujący dostrzega różnicę, ale zakłada, że jest to pod kontrolą uprawnionego - (2). Ze względu na stopień rozpoznawalności znaku, nasuwają się kupującemu skojarzenia ze znakiem towarowym oryginalnym - (3).

3. Trzecia postać naruszenia związana jest z pasożytniczym wykorzystaniem znaku towarowego, polega na użyciu identycznego lub podobnego znaku towarowego, do renomowanego znaku towarowego zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów. Jeżeli takie używanie może przynieść -używającemu – nienależną korzyść, lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru. bądź renomy znaku. Naruszyciel uzyskuje nienależne korzyści, zdobywa klientelę bez własnych nakładów. Takie naruszenia mogą być szkodliwe dla znaku i doprowadzać do jego rozcieńczenia. Znak straci swoją zdolność odróżniającą. Znak może zacząć podważać zaufanie klienteli do towaru.