OSOBA PROWADZĄCA: Dziś jest szczególny dzień, dzień 8 lutego. Jest to bardzo ważna data dla każdego Internauty, czyli dla każdego z nas. Mówię o DNIU BEZPIECZNEGO INTERNETU. Na ten temat słyszeliśmy już na lekcjach informatyki, na zajęciach koła komputerowego, z gazetek ściennych, a dzisiejszy apel ma na celu przypomnieć nam, jakie zagrożenia mogą być następstwem niewłaściwego korzystania z komputera i Internetu.
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu edukacyjnego pt. „Kim jesteś?”, a po projekcji do obejrzenia scenek zaprezentowanych przez uczestników koła komputerowego, napisanych przez nich samych.
FILMIK PT. „KIM JESTEŚ?”
Osoba prowadząca: Obejrzymy teraz scenkę pt. „NIEPOUFNE STRONY”
Piotrek: O Kamil do mnie napisał.
„Siemka, chcesz mieć najnowszą grę strategiczną ? Ściągnij ją na tej stronce: www.supergry.pl/gra.exe I nie będziesz musiał płacić !”
Kamil: Nie jestem zainteresowany, nie ściągam gier .Wolę kupić oryginalną wersje w sklepie. Poza tym, ta gra nie ma licencji FREEWARE.
Piotrek: A co to znaczy FREEWARE?
Kamil: Że nie można jej ściągać, bo nie jest darmowa.
Piotrek: Co z tego, myślisz że zrezygnuje z takiej okazji ?
Kamil: Nie, po prostu chciałem ci powiedzieć , że to jest nie legalne i można za to iść do więzienia .
Piotrek: E, tam. Większość moich znajomych ściąga różne gry z internetu i nie poszli do więzienia.
Kamil: Ja nie będę ryzykować. Mogę Ci polecić bardzo fajną i bezpieczną stronę internetową.
Piotrek: Jaką?
Kamil: www.sieciaki.pl .
Piotrek: Wiesz co, chyba masz rację. Wstrzymam się ze ściąganiem tej gry. Dzięki za radę . Siemka!
Kamil: Siemka!
Internet to rzecz prosta,
Wystarczy kliknąć zadaniu sprostasz.
Lecz jeśli wejdziesz nie w to co trzeba
Tu już nieszczęście, nic więcej nie trzeba.
Osoba prowadząca: Zapraszamy na scenkę pt. „WŁAMANIE DO KOMPUTERA”
MATEUSZ: Tomek, chodź szybko!
TOMEK: Co się stało?
MATEUSZ: Zobacz, ktoś włamał się na moje konto i napisał brzydki komentarz na temat Marka.
TOMEK: A, to dlatego był dzisiaj na Ciebie taki zły. I co teraz zrobisz?
MATEUSZ: No, nie wiem. A Ty co byś zrobił na moim miejscu?
TOMEK: Może powiedz rodzicom i oni coś wymyślą.
MATEUSZ: Mam lepszy pomysł. Pamiętasz, na lekcji informatyki pani puszczała nam taką płytę z Krzysztofem Hołowczycem.
TOMEK: Pamiętam. Pani podawała adres strony internetowej, na której możemy szukać pomocy w takich przypadkach. Tylko, co to była za strona?
MATEUSZ: Poczekaj sprawdzę w zeszycie, może ją zapisałem.(szuka w zeszycie)
Jest helplineorg.pl, a numer to 800 100 100.
TOMEK: No, to dzwoń.
Internet to super sprawa
Tu się zabawisz i porozmawiasz
Ale pamiętaj mój miły o tym,
Że przez Internet możesz mieć kłopoty.
Osoba prowadząca: Przed Wami scenka pt. „STEFAN I KAWA”
Bartek: Hmm... O! Jakaś dziewczynka podała swój numer Gadu - Gadu. Napiszę do niej.
Łucja: Patrz! Ktoś do mnie napisał!
Zuzia: Serio? Przeczytaj.
Łucja:” Cześć, mam na imię Stefan. Jestem kolegą twojej mamy. Mam do Was dzisiaj wpaść, czy możesz mi przypomnieć twój adres, bo gdzieś go zgubiłem?”
Zuzia: Lepiej mu nie odpisuj, pewnie to jakiś oszust!
Łucja: Czekaj... może dowiem się o nim czegoś. (pisze wiadomość)
Bartek: Wreszcie odpisała! Zobaczmy... „Cześć! Jestem Sonia. Po co masz przyjechać do mojej mamy?”
Łucja: Odpisał! Pisze, że na kawę i ciasto. Pogadamy z nim chwilę?
Zuzia: Dobry pomysł!
Bartek: „A nie masz swojej kawy?”
Ehh... co za dziecko.
Łucja: „Skończyła mi się.”
Niech sobie kupi jak nie ma.
Bartek: „To sobie kup?!” Ona sobie ze mnie żartuje!
Łucja: „To podasz mi ten adres?”
Hmm... no nie wiem.
Zuzia: Lepiej zawołajmy twoją mamę!
Łucja: Mamooooo!
Dagmara: Tak skarbie?
Łucja: Jakiś Stefan do mnie pisze, chce przyjechać na kawę i ciasto. Pisze, że jest twoim znajomym i chce nasz adres.
Dagmara: Nie znam żadnego Stefana i nie mamy już kawy.
Zuzia: Nie podawaj nikomu naszego adresu zamieszkania i zablokuj kontakt z tą osobą.
Łucja: Dobra. (pisze)
Bartek: „Nie mamy kawy, a ciasto zjadłam, nie podam Ci adresu?! Jesteś oszustem i nie pisz do mnie więcej, bo zawiadomię policję”.
Eh, nie mam ochoty z nią pisać. Idę pograć w piłkę ze znajomymi.
Dagmara: Morał z tego przedstawienia jest krótki i niektórym znany:
„Nie podawaj swoich danych, bo zostaniesz oszukany”.
Bezpieczeństwo w Internecie
Najważniejsze jest na świecie.
Gdy do neta wchodzisz uważaj co robisz.
Można ufać tylko znajomym i to bez wątpienia.
Nigdy nie wiadomo z kim masz do czynienia.
Komputer dziś przydaje się
Nawet przedszkolak o tym wie
Internet świat przybliża ci
Tylko bezpieczny musi być
Surfować w necie fajna rzecz
Jednak nie ufać mądrze jest
NETO – cwaniakiem od dziś bądź
Nie zdradź adresu, bo to błąd!
(ukłonić się)
Osoba prowadząca: Na koniec powtórzę jeszcze bardzo ważne zasady bezpieczeństwa w sieci, by zawsze je mieć na uwadze.
(wskazując na wywieszone na ścianie)
Nie będę ufać osobom poznanym w sieci.
Nie będę podawać swoich danych osobowych.
Powiem rodzicom, jeśli coś jest nie tak.
Zabezpieczę swój komputer.
Dziękujemy za uwagę!!!