Temat: Emitowanie bankowych papierów wartościowych, wykonywanie czynności zleconych związanych z emisją papierów wartościowych, przechowywanie przedmiotu papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych.
EMISJA BANKOWYCH PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
opracowano na podstawie:
Prof. dr hab. Mirosław Bączyk, Rozdział 7 [w:] „Prawo bankowe. Komentarz”, Mirosław Bączyk, Lesław Góral, Eugenia Fojcik-Mastalska (red.), Jerzy Pisuliński, Wojciech Pyzioł; Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002 (wydanie II poszerzone).
1. Definicja bpw.
Art. 5. Prawa Bankowego
1. Czynnościami bankowymi są:
1) przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
2) prowadzenie innych rachunków bankowych;
3) udzielanie kredytów;
4) udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
5) emitowanie bankowych papierów wartościowych;
6) przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
6a) (uchylony);
7) wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.
Pewnym specyficznym rodzajem papierów wartościowych są emitowane przez banki bankowe papiery wartościowe. Emisja bankowych papierów wartościowych została w art. 5 Prawa bankowego zastrzeżona tylko dla banków i jest regulowana przez prawo bankowe
Bank emitując takie papiery zaciąga tym samym dług wobec ich nabywców. Należy zaznaczyć, że bpw mogą opiewać tylko na wierzytelność pieniężną.
2. Emitenci bpw.
Choć jedynymi emitentami (wystawcami) bankowych papierów wartościowych są banki, to nie wszystkie banki są do tego uprawnione. Prawa do emisji bpw nie mają niektóre banki specjalne. Dotyczy to np. banków hipotecznych, ponieważ ustawa regulująca ich działalność określa zamknięty krąg czynności banków hipotecznych.(art. 12 i 15 ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych)
NBP również nie może emitować bankowych papierów wartościowych. Narodowy Bank Polski jest bankiem centralnym i nie zajmuje się w ogóle wykonywaniem czynności stricte bankowych określonych w art. 5 ustawy Prawo bankowe, lecz wykonywaniem szczególnych zadań związanych z utrzymywaniem stabilnego poziomu cen oraz realizacja polityki pieniężnej państwa, określonej w art. 3 ustawy o NBP.
Bankowe papiery wartościowe mogą być natomiast emitowane przez banki spółdzielcze, które upoważnione są do dokonywania „innych (niż wyraźnie wyliczone jako ich kompetencje) czynności bankowych”, jednakże tylko w imieniu i na rzecz banku zrzeszającego, określonego w art. 2 pkt 2 ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.
B.p.w. mogą być emitowane także przez konsorcja bankowe (czyli banki zawarły umowę, aby współpracować w danej sprawie) lub przez bankową grupę kapitałową.
3. Procedura emisyjna bpw.
Emisji bankowych papierów wartościowych poświęcony jest rozdział 7 Prawa Bankowego.
Proces emisji składa się zasadniczo z 4 etapów. Najpierw bank, który zamierza wyemitować bpw, we własnym zakresie ustala warunki emisji.
Następnie o zamiarze emisji bankowych papierów wartościowych banki zobowiązane są poinformować Narodowy Bank Polski. Prezes NBP musi być poinformowany o każdej emisji, jej warunkach i wartości. Informacje te powinny zostać przekazane Prezesowi NBP na 30 dni przed terminem emisji. Czas ten przeznaczony jest dla Komisji Nadzoru Finansowego, która analizuje warunki emisji i podejmuje kroki, aby zmienić ewentualne nieprawidłowości
w warunkach emisji.
Kolejnym krokiem w procedurze emisyjnej, gdy KNF zaakceptuje warunki emisji, jest podanie warunków emisji do publicznej wiadomości. Poprzez podanie do publicznej wiadomości należy rozumieć np. oferty banków oraz ogłoszenia prasowe skierowane do publiczności - czyli do nieokreślonego kręgu odbiorców.
Art. 2. (Ustawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi)
Publicznym obrotem papierami wartościowymi, zwanym dalej "publicznym obrotem", jest proponowanie nabycia lub nabywanie emitowanych w serii papierów wartościowych, przy wykorzystaniu środków masowego przekazu albo w inny sposób, jeżeli propozycja skierowana jest do więcej niż 300 osób albo do nie oznaczonego adresata
Ostatnim krokiem jest już samo dokonanie emisji.
4. Cel emisji bpw.
Art. 90. Prawa Bankowego
1. Bankowy papier wartościowy służy gromadzeniu przez banki środków pieniężnych
w złotych lub w innej walucie wymienialnej […].
Celem emisji bpw jest gromadzenie przez banki środków pieniężnych. Nabywcy kupując od banków bpw dostarczają bankowi środki pieniężne na aktualne inwestycje. Jednocześnie banki zobowiązują się wykupić bpw od jego nabywcy, w ściśle określonym terminie i po cenie nominalnej powiększonej o naliczone odsetki (korzyść nabywcy).
5. Treść bpw
Przykładowe warunki emisji:
Art. 90. Prawa Bankowego
1. Bankowy papier wartościowy […] zawiera w nazwie wyrazy „bankowy papier wartościowy”, a jego treść obejmuje:
1) wartość nominalną;
2) zobowiązanie banku do:
a) naliczenia określonego oprocentowania według ustalonej stopy procentowej,
b) dokonania wypłaty oznaczonej kwoty osobie uprawnionej,
w określonych terminach; osoba uprawniona nie może żądać od banku wykupu papieru przed upływem terminu, o ile treść papieru nie stanowi inaczej;
3) oznaczenie posiadacza papieru wartościowego, jeżeli jest to papier imienny, lub adnotację, że jest to papier wartościowy na okaziciela;
4) zasady przenoszenia praw wynikających z papieru wartościowego;
5) numer papieru wartościowego i datę emisji;
6) podpisy osób upoważnionych do składania oświadczeń w zakresie praw
i obowiązków majątkowych banku.
W przepisach art. 90 ust. 1 pkt 1-6 określono obowiązkowe elementy bpw (warunki emisji). Już w samej nazwie powinno występować określenie „bankowy papier wartościowy", a nie np. wynikać dopiero z treści dokumentu. Reguła taka odnosi się do wielu innych papierów, np. weksla, obligacji, listu zastawnego.
W treści bpw powinna znajdować się nominalna wartość papieru wyrażoną w złotych lub
w walucie obcej, oprocentowanie sumy nominalnej wg stopy stałej lub zmiennej, termin wykupu bpw, warunki wcześniejszego wykupu bpw, rodzaj bpw – imienny lub na okaziciela, zasady przenoszenia wierzytelności wynikających z papieru, a także numer papieru wartościowego i datę emisji. Na końcu muszą być podpisy osób uprawnionych do składania oświadczeń woli w imieniu emitenta. Podpisy te mogą być odtworzone w sposób mechaniczny
6. Odtworzenie mechaniczne podpisów na bpw.
Odtworzenie mechaniczne – oznacza to, że podpis własnoręczny, jak i mechaniczny, np.
w postaci takiej pieczątki jak na slajdzie, są równie ważne. Taka możliwość znacznie ułatwia proces emisyjny bankowych papierów wartościowych wystawianych w serii.
7. Zakaz reklamy porównawczej w bpw
Art. 90. Prawa Bankowgo
3. W treści bankowego papieru wartościowego, jak również w podanej przez emitenta do publicznej wiadomości informacji o warunkach emisji, nie mogą być zamieszczane porównania z warunkami emisji papierów wartościowych innych emitentów.
W przepisie art. 90 ust. 3 przewidziano ogólny zakaz stosowania w praktyce emisyjnej, b.p.w. reklamy porównawczej, dotyczy to zarówno tresći papieru jak i informacji podawanej do wiadomości publicznej. Regulacja ta znacznie ogranicza stosowanie instrumentów wolnej konkurencji przez banki.
8. Zdematerializowana forma bpw. Świadectwo depozytowe.
Art. 90. Prawa Bankowego
5. Jeżeli bankowy papier wartościowy nie ma formy dokumentu, wszystkie dane określone
w ust. 1 powinny być zamieszczone w treści świadectwa depozytowego albo innego dokumentu wydanego przez bank osobie uprawnionej.
Bankowe papiery wartościowe mogą być emitowane zarówno w formie materialnej
jak i w formie zdematerializowanej. W tym drugim przypadku papiery te pozostają zdeponowane w banku - emitencie papierów, a ich nabywcom wydaje się świadectwa depozytowe, które potwierdzają uprawnienie ich posiadaczy do bankowych papierów wartościowych
Dematerializacja wpływa na obniżenie kosztów emisji, a także zwiększa możliwość obrotu bankowymi papierami wartościowymi, gdyż odbywa się on jedynie poprzez zmianę odpowiednich zapisów na rachunkach bankowych papierów wartościowych uprawnionych osób. Istotny jest także fakt, iż bankowe papiery wartościowe mogą zostać zdematerializowane już po ich wyemitowaniu.
9. Przeniesienie praw z bpw (materialna a zdematerializowana forma)
Prawa z tytułu nabycia bankowych papierów wartościowych mogą być przedmiotem obrotu. Jeżeli bankowy papier wartościowy został wyemitowany w formie materialnej, przeniesienie praw do tego papieru następuje poprzez umowę zawartą pomiędzy zbywcą a nabywca oraz przeniesienie posiadania bankowego papieru wartościowego.
Przeniesienie praw z bankowego papieru wartościowego emitowanego w formie zdematerializowanej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku bankowych papierów wartościowych w wyniku zawarcia umowy. Pożytki z bankowych papierów wartościowych uzyskane przed dokonaniem zapisu przypadają nabywcy, chyba że umowa pomiędzy nabywcą a zbywcą stanowi inaczej.
10. Zakaz finansowania kupna własnych bpw
Art. 91. Prawa Bankowego
Bank nie może udzielać kredytu lub pożyczki pieniężnej na kupno bankowych papierów wartościowych emitowanych przez siebie.
W art. 91 uregulowano zakaz finansowania przez bank, w drodze kredytu lub pożyczki, kupna bankowych papierów wartościowych emitowanych przez ten bank. Finansowanie przez bank-emitenta nabywania własnych papierów wartościowych byłoby pośrednio sprzeczne
z prawnym i ekonomicznym celem emisji, jakim jest gromadzenie przez banki środków pieniężnych. [Bank najpierw by wydawał pieniądze (kredyt/pożyczka), potem te same dostawał z powrotem (zakup bpw), więc bilans byłby na 0 (nie licząc odsetek) -> czyli nie zgromadziłby dodatkowych pieniędzy]
11. Rodzaje bankowych papierów wartościowych:
Opracowano na podstawie: Bankowość, Zbigniew Dobosiewicz, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Najważniejszymi typami papierów wartościowych emitowanych przez banki są: bony bankowe, obligacje bankowe i certyfikaty depozytowe.
BONY BANKOWE:
Mają one różne, nie zawsze poprawne stosowane nazwy: bony lokacyjne, progresywne, rentierskie, depozytowe. Wiele z nich ma formę materialną i jest wystawiane na okaziciela, można taki bon sprzedać w każdej chwili najprościej w banku, który go wystawił) i pobrać oprocentowanie , oczywiście zależne od okresu przechowywania bonu. Część bonów jest emitowana w formie zapisu elektronicznego i w praktyce są one realizowane tylko w banku który je wystawił. Każdy bon ma określoną wartość nominalną, w niektórych przypadkach dość wysoką, Część z nich jest sprzedawana z dyskontem. W praktyce oznacza to, że nabywca płaci za bon mniej niż wynosi wartość nominalna, a po upływie danego terminu otrzyma sumę równą tej wartości nominalnej. Bony są emitowane na różne terminy, najczęściej krótsze niż jeden rok. Obrót bonami odbywa się bezpośrednio w banku który je wyemitował.
Bony są dzielone na bony o stałym i zmiennym oprocentowaniu. Przy bonach o stałym oprocentowaniu bank z góry podaje wysokość odsetek, jakie wypłaci za przechowywanie bonu przez podany okres. Kupując go klient płaci cenę nominalną pomniejszoną o dyskonto, jeśli przedstawi bon do wykupu w określonym terminie- otrzymuje pełną cenę nominalną,
a jeśli zrobi to wcześniej- otrzyma mniej. Klient może w każdym momencie odsprzedać bon innej osobie. Bony o zmiennym oprocentowaniu, to takie których wysokość otrzymanego oprocentowania jest wtedy indeksowana na podanej przez bank bazie np. stopie kredytu refinansowego NBP. W przypadku takiego rodzaju bonów ryzyko zmiany stopy procentowej spada głównie na klienta. Klient nie wie jakie będzie rzeczywiste oprocentowanie bonów.
OBLIGACJE BANKOWE:
Wszystkie obligacje są papierami wartościowymi dłużnymi o okresie trwania wynoszącym co najmniej jeden rok. Są one zwykle wyżej oprocentowane niż bony( z uwagi na dłuższy okres).
niektóre obligacje mają charakter złożonego instrumentu finansowego, należą do nich tzw. Obligacje zmienne. Ich posiadacze mają prawo do zmiany tych obligacji na akcje emitenta. Stanowi to istotną zachętę dla części nabywców obligacji, z praktyki wynika bowiem, że często spadkowi ich notowań giełdowych towarzyszy wzrost cen akcji, co może sprawić, że zmiana obligacji na akcje po ustalonej na początku cenie będzie korzystna. W takiej sytuacji można liczyć na to, że uda się sprzedać obligacje zamienne nawet wtedy, kiedy ich oprocentowanie będzie nieco niższe w porównaniu do innych papierów wartościowych na rynku. Bank emitujący obligacje zamienne ma więc nadzieję na nieco tańsze pozyskanie środków finansowych.
Dążąc do obniżki kosztów pozyskania pieniądza, polskie banki zaczęły też emitować obligacje na rynku międzynarodowym. Stopa procentowa jest w Europie Zachodniej i w USA dużo niższa niż w Polsce, co pozwala bankom emitującym obligacje za granicą na zmniejszenie kosztu pozyskania pieniądza. Emisje takie mogą skutecznie przeprowadzić tylko banki o ustalonej renomie między narodowej.
CERTYFIKATY DEPOZYTOWE:
Jest to typ papierów wartościowych zbliżałby do bonów bankowych, zyskują one coraz większe zainteresowanie banków. W krajach zachodnich, a w szczególności USA, na certyfikaty depozytowe przypada znaczna część( często jedna trzecia) pasywów banków.
W Polsce pierwsze certyfikaty depozytowe wprowadził Polski Bank Rozwoju, stopniowo naśladowany przez inne banki. Certyfikat depozytowy jest papierem wartościowym, na którym zostało stwierdzone, że klient złożył w danym banku określoną sumę pieniędzy na określony czas i procent. Większość certyfikatów depozytowych to papiery wartościowe emitowane na okres od jednego miesiąca do jednego roku. Nominalna wartość certyfikatu może być znaczna(np. 100 000zł), ponieważ certyfikaty depozytowe są papierami na okaziciela, można je w każdej chwili sprzedać, a kolejny nabywca nie obawia się straty. Zapewnia to certyfikatom depozytowym znaczą rentowność nawet w przypadku szybkiej odsprzedaży.
Certyfikaty to papiery wartościowe które łączą zarówno interesy banku jak i klienta. Bank emituje certyfikaty depozytowe na okres na jaki potrzebna mu jest gotówka, i nie musi się martwić że klienci w międzyczasie zażądają wycofania pieniędzy , ponieważ nie mają takiej możliwości.( raz wyemitowany certyfikat depozytowy będzie znajdował się w obiegu do daty wykupu). Oprocentowanie certyfikatów jest przy tym nieco niższe niż oprocentowanie depozytów terminowych na ten sam okres. Z kolei klient- kosztem nieco niższego oprocentowania niż w przypadku depozytów krótkoterminowych- otrzymuje papier wartościowy o bardzo wysokim stopniu płynności. W Polsce powyższy schemat nie funkcjonuje jeszcze w stopniu zadawalającym, właśnie z uwagi na płynność. Aby powyższy schemat lepiej funkcjonował, musiał by się lepiej rozwinąć rynek wtórny.
12. Porównanie lokat i bpw
Porównanie lokat i bankowych papierów wartościowych opracowano na podstawie artykułu: http://www.przeglad-finansowy.pl/2009/03/bankowe-papiery-wartosciowe.html
Dlaczego bankom opłaca się emitować bpw? Ponieważ mogą w znacznie bardziej korzystny dla siebie sposób określić warunki emisji. na przykład zastrzec, że b.p.w. nie podlegają wcześniejszemu wykupowi. Poza tym inne są przepisy dotyczące tworzenia rezerwy obowiązkowej niż w przypadku lokat.
Jest kilka istotnych różnic, które odróżniają b.p.w. od lokat i depozytów. Różnice te sprawiają, że b.p.w. są bardziej ryzykowne i mniej płynne a w zamian oferują wyższe oprocentowanie. Porównanie zawiera poniższa tabelka.
Lokaty | Bankowe papiery wartościowe |
---|---|
|
|
13. Podsumowanie części I
Bankowy papier wartościowy (BPW) – instrument finansowy (papier wartościowy), uregulowany w polskim prawie bankowym, który służy gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej. Zgodnie
z ustawą, instrument ten musi zawierać w nazwie słowa "bankowy papier wartościowy" (art. 90 Prawa bankowego).
Rodzaje: materialne/zdematerializowane; imienne/na okaziciela; o stałym/zmiennym oprocentowaniu; w walucie polskiej/obcej.
WYKONYWANIE CZYNNOŚĆI ZLECONYCH ZWIĄZANYCH
Z EMISJĄ PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Wykonywanie czynności zleconych zw. z emisją papierów wartościowych: opracowano na podstawie:
Rozdziały: 2.2.6 i 2.2.7 [w:] Współczesna bankowość Tom 1, red. Naukowa Małgorzata Zaleska, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2007.
Różne podmioty gospodarcze mogą emitować papiery wartościowe. Jednak z uwagi na to, że proces emisji jest skomplikowany, banki mogą emitenom pomagać, świadcząc rozmaite usługi na każdym z etapów emisji.
Bank jako:
a) doradca (podstawowym dokumentem, niezbędnym do przeprowadzenia emisji na rynku pierwotnym jest prospekt emisyjny przygotowywany przez bank - pełniąc rolę doradcy emitent)
b) organizator (uzyskanie decyzji regulatora rynku o dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu oraz decyzji właściwego organu giełdy o dopuszczeniu do obrotu giełdowego)
c) oferujący (BI jest zobowiązany do aktywnej sprzedaży papierów wartościowych
w publicznej ofercie)
d) inwestor (emitent wspólnie z BI podejmuje decyzje o alokacji akcji do poszczególnych grup inwestorów i cenie emisyjnej dla każdej z grup)
e) agent sprzedający (po złożeniu zapisów na akcje, BI prowadzący zapisy dokonuje przydziału akcji (w przypadku wystąpienia nadsubskrypcji dokonuje redukcji złożonych zapisów), składa wniosek do sądu rejestrowego o rejestrację emisji. Po zarejestrowaniu emisji, składa wniosek do Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych o przyjęcie ich do depozytu oraz składa odcinek zbiorowy zarejestrowanych papierów. Następnie dokonuje rozliczenia emisji)
f) gwarant emisji – jednym ze sposobów gwarantowania emisji stosowanym w Polsce jest subemisja inwestycyjna. Polega to na tym, że bank, jako gwarant emisji, zobowiązuje się do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych oferowanych
w ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania. Wówczas emitent ma pewność, że wykupione zostaną wszystkie walory. Standardowe wynagrodzenie gwaranta wynosi ok. 2% wpływów z emisji.
Praktyczne przykłady czynności zleconych bankom związanych z emisją bpw przedstawiamy w konkretnych ofertach banków:
http://www.pekao.com.pl/corporate/Uslugipowiernicze/rachunek_papierow_wartosciowych
III. PRZECHOWYWANIE PRZEDMIOTÓW I PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH ORAZ UDOSTĘPNIANIE SKRYTEK SEJFOWYCH
W ustawie – Prawo bankowe nie wprowadza ograniczeń odnoszących się do rodzajów przedmiotów i papierów wartościowych, które mogą być przechowywane w bankach. Oznacza to, że banki mogą przechowywać np. Biżuterię, dokumenty, pieniądze, kolekcje znaczków pocztowych, papiery wartościowe w formie materilanych dokumentów, obrazy, rzeźby. Jednak jak wynika z praktyki bankowej w skrytce sejfowej nie można przechowywać: - materiałów łatwo palnych - materiałów radioaktywnych - środków wybuchowych - środków trujących, duszących, żrących i gryzących - artykułów ulegających zepsuciu - broni i amunicji - narkotyków Nie określono również ani dolnej, ani górnej granicy wartości oddawanych na przechowywanie do banku przedmiotów oraz papierów wartościowych. Depozyty są przechowywane w skarbcach bankowych gwarantujących odpowiednie zabepieczenia. (zdjęcie skarbca)
https://www.google.pl/search?q=skarbiec+bankowy&biw=1600&bih=813&source=lnms&tb m=isch&sa=X&ei=O1ZvVI3aHIzXPOm_gbAH&sqi=2&ved=0CAYQ_AUoAQ#facrc=_&i mgdii=_&imgrc=See5IpiaO- xSsM%253A%3B3UaAwCAzQ7s_DM%3Bhttp%253A%252F%252F7.s.dziennik.pl%252Fp liki%252F2402000%252F2402146-bank-643- 482.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fgospodarka.dziennik.pl%252Fpodatki%252Fgaleria%2 52F373962%252C1%252Cten-podatek-zabije-konkurencyjnosc-bankow-w- europie.html%3B643%3B482
Osoba składająca depozyt wypełnia deklarację depozytywą, natomiast bank przyjmujący przechowanie określone walory wydaje dowód depozytowy. Depozyty są przechowywane
w odrębnych skrytkach (sejfach).
Z kolei udostępnienie skrytki bankowej następuje na podstawie umowy zawieranej między bankiem a deponentem. Umowa sejfowa jest umową mieszaną, łączącą w sobie elementy najmu i przechowania, a więc reguluje ją kodeks cywilny. jest czynnością prawną przysparzającą, odpłatną, gdyż jej obie strony dokonują przysporzenia i odnoszą w zamian korzyść, która stanowi ekwiwalent tego przysporzenia. Bank zobowiązuje się oddać kontrahentowi do używania skrytkę, za co uzyskuje zapłatę, a kontrahent zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia. Deponentowi przysługuje uprawnienie do odebrania zawartości skrytki w takiej postaci, w jakiej ją złożył. Bank nie może wydać tych rzeczy innej osobie niż deponent, nawet gdyby legitymowała się ona tytułem właśności. Szkoda jest udowodniona dostatecznie, jeżeli bank nie wydał uprawnionemu rzeczy złożonych w skrytce.
Trzeba także pamiętać że bank odpowiada za bezpieczeństwo skrytki, czyli za to, by nie została ona naruszona, a nie za bezpieczeństwo jej zawartości. Jeśli zdeponowane np. dzieło sztuki ulegnie zniszczeniu np. z powodu braku zabiegów konserwatorskich, to bank nie poniesie za to odpowiedzialności. (art. 835 KC) Umowa jest odpłatna i bank pobiera odpowiednie wynagrodzenie. Dlatego nie ulega wątpliwości, że bank zobowiązuje się do pieczy nas rzeczami złożonymi do skrytki sejfowej. Odpowiedzialność banku jest uzasadniona w szczególności w razie zaniedbania lub odebrania przechowywanych w niej przedmiotów. Zobowiązanie banku do udostępnienia kontrahentowi do używania skrytki sejfowej na czas oznaczony bądź nieoznaczony, zapewnienie bezpieczeństwa skrytce,
a kontrahentowi bezpiecznego, swobodnego i dyskretnego dostępu do niej, zachowanie tajemnicy bankowej oraz określenie wynagrodzenia za udostępnienie skrytki – to istotne elementy umowy sejfowej.
Skrytka sejfowa posiada swój numer i serię i ze względu na właściwości przedmiotu świadczenia (skrytka sejfowa jako całość) ma ono charakter niepodzielny. Skrytki są otwierane dwoma kluczami - jeden otrzymujmy my, drugi pozostaje w banku. Bank nie posiada duplikatu klucza. W przypadku utraty klucza najemca pisemnie powiadamia o tym oddział banku. Oczywiście wykonanie nowego klucza kosztuje, większość banków określa tę opłatę jako dwu lub trzy krotność rzeczywistych kosztów poniesionych przez bank.
W dowolnej chwili można zajrzeć do depozytu i sprawdzić jego zawartość. Składanie, przeglądanie i odbiór cennych przedmiotów ze skrytek sejfowych odbywa się w specjalnie wydzielonym pomieszczeniu zabezpieczonym przed osobami trzecimi i strzeżonym przez ochronę banku. Ich wynoszenie poza te pomieszczenia jest niedozwolone.
Każdorazowe udostępnienie najemcy kasety lub skrytki sejfowej, jest odnotowywane
w ewidencji. Dla każdej skrzynki prowadzona jest oddzielna karta ewidencyjna. W niektórych bankach możne się zdarzyć że pracownik banku towarzyszy przy otwarciu skrzynki. Osoby korzystające ze skrytki nie mogą posiadać przy sobie broni lub innego niebezpiecznego narzędzia. Do skrytek lub kaset można upoważnić inną osobę. Bank nie ponosi odpowiedzialności za szkody wynikłe na skutek działania siły wyższej oraz za zmiany zawartości skrytki sejfowej dokonane przez najemcę lub jego pełnomocnika. (zdjęcie skrytki sejfowej) https://www.google.pl/search?q=skrytka+sejfowa&biw=1600&bih=813&source=lnms&tbm= isch&sa=X&ei=fqJwVITVJ4T8PKKhgZAO&ved=0CAcQ_AUoAg#facrc=_&imgdii=_&im grc=IWWcp5tc6FvPxM%253A%3BBHnvD9mkw- bwNM%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.gaskom.pl%252Fallegro%252Fphoto%252Finne %252Fwojtek%252F11.5.21.1_skrytka_depozytowa_ze_stali_nierdzewnej%252F11.5.21.1_s krytka_depozytowa_ze_stali_nierdzewnej5.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fallegro.pl%252 Fszafka-skrytki-depozytowe-ze-stali-nierdzewnej-i3246310862.html%3B800%3B518
W praktyce bankowej mogą być również stosowane depozyty zamknięte, zapakowane
w sposób uniemożliwiający wyjęcie zawartości bez naruszenia opakowania, a także depozyty otwarte (ich przedmiotem są z reguły papiery wartościowe, książeczki oraz bony oszczędnościowe), których złożenie łączy się ze zleceniem bankowi administrowania depozytem. Czynności administrowania mogą polegać między innymi na realizacji kuponów odsetkowych, dokonywaniu płatności z książeczek oszczędnościowych.
Skrzynkę można wynająć na kilka dni, miesiąc, kwartał, a także na czas nieokreślony. Cena zależy od wielkości schowka (banki oferują je w różnych rozmiarach – im większa, tym droższa). Opłatę za wynajęcie skrytki bank pobiera z góry. Trzeba zapłacić kaucję za klucz do skrytki w wysokości 100-300 zł. Zwrot kaucji następuje, w chwili rezygnacji z usługi.
Bibliografia:
Polskie prawo bankowe: Wybrane zagadnienia. Agnieszka Mikos-Sitek, Piotr Zapadka.
Rozdziały: 2.2.6 i 2.2.7 [w:] Współczesna bankowość Tom 1, red. Naukowa Małgorzata Zaleska, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2007.
Prof. dr hab. Mirosław Bączyk, Rozdział 7 [w:] „Prawo bankowe. Komentarz”, Mirosław Bączyk, Lesław Góral, Eugenia Fojcik-Mastalska (red.), Jerzy Pisuliński, Wojciech Pyzioł; Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002 (wydanie II poszerzone).
Standardy kapitałowe banków. Monika Marcinkowska
Bankowość, Zbigniew Dobosiewicz, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Prawo Bankowe
Kodeks Cywilny art. 835-845
Prawo bankowe: Podręcznik Remigiusz Kaszubski,Agata Tupaj-Cholewa wyd. Oficyna.
Ustawa o listach zastawnych i bankach hipotecznych
Ustawy o NBP
Ustawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi
http://www.ekonomia.rp.pl/artykul/707262.html
http://www.przeglad-finansowy.pl/2009/03/bankowe-papiery-wartosciowe.html
http://www.pekao.com.pl/corporate/Uslugipowiernicze/rachunek_papierow_wartosciowych
http://www.pkobp.pl/oplaty-i-prowizje/uslugi-dla-osob-fizycznych/czesc-viii- przechowywanie-przedmiotow-i-papierow-watosciowych-oraz-wynajmowanie-skrytek- sejfowych-i-kaset/
http://serwisinwestora.wip.pl/inwestycje-alternatywne/sprawdz-gdzie-i-za-ile-mozesz- przechowywac-cenne-przedmioty-8797.html