Ćwiczenia 2

Dziennik telewizyjny – jest nadawany bezwzględnie codziennie. Jest zawsze. Może też mieć postać wydarzenia specjalnego.

Zaczyna się fleszem (forszpan) – skrótem, na 1 info 5-10 sek, nie musi być wcale na początku, TVN wyznacza trendy – nie zaczynają od skrótu.

Setka – wypowiedź do kamery, 100% zgodności obrazu z tekstem, gdy nagrywamy rozmówce i widzimy to, co się dzieje.

Reporter czasem zbiera info z agencji lub sprzed dnia, by uzupełnić materiał.

  1. Trzeba wiedzieć, kiedy i z kim będziemy rozmawiać.

  2. Dźwiękowiec – ustawia sprzęt, dogadanie się z operatorem.

  3. Rozpisanie materiału, korzystanie z archiwum.

  4. Tme-code – pokazanie, które ujęcia są potrzebne.

  5. Montaż – dziennikarze nie montują. Gotowe frag. Zaznaczenie gdzie ciać, czyli tekst na montażu.

  6. OFF – tekst czytany na montażu i dany jako lektor.

  7. Stand-upper – komentarz reportera.

Różne rodzaje wywiadu – rozmowy z wieloma ludźmi, klasyczne publikacje informacyjne, wykorzystywać inne wypowiedzi. Sonda – zadawanie tego samego pytania.

Unikanie powtórzeń, aliteracji, zdań złożonych, wady wymowy.

Skład materiału:

  1. Setka

  2. Obrazki

  3. Infografika

  4. Off Lektorski

  5. Stand Upper – może być

EKONOMIA PRZEKAZU!

Ćwiczenia 2

Magazyny wiadomości – TVN 24, Polsat News, Superstacja (2007), TYP Info, TVP3

Wydawca – treść programu, kogo zaprasza do programu.

Producent – jakość programu, research, siła robocza, związane z wyprodukowaniem programu

Operatorzy kamer

Regulator obrazu

Osoby redagujące tickery - paski informacyjne

Prime – time – zawsze i tylko poranek.

Rozmowa 5-7 min, prasa 3-4 min, pogoda 2-3 min, wiadomości biznesowe

I serwis informacyjny – 6 rano, potem co pół godziny

Prme-time – do godz 10 trwam największa ilość informacji 7.30 – 9.30

Na poranku – relacje na żywo, poranek=pasmo informacyjno – publicystyczne, o bardzo złożonej strukturze

Potem pasmo serwisowe – ok. 4-5 godz = relacje, konferencje, różne tematy i im bliżej wieczora tym więcej treści publicystycznych.

Prime – time 19-20.00 = publicystyka; potem publicystyczno – rozrywkowy np. Szkło kontaktowe, Dwie prawdy.

Program podsumowujący na koniec, adresowany do ludzi pracujących do późna, ok. 23.00

Infotainment, Politaniment

Trzy rodzaje rozmów publicystycznych

  1. Eksperci – z tytułami naukowymi

  2. Publicyści zewnętrzni, głównie prasowi

  3. Komentatorzy wewnętrzny – pracownicy stacji

Mogą też być rozmowy z politykami.