1. Definicja mapy cyfrowej (numerycznej)

model rzeczywistości geograficznej przedstawiony w postaci cyfrowej i przystosowany do komputerowego przetwarzania danych geograficznych oraz generowania map analogowych określonego obszaru, a także zbiór danych geograficznych reprezentujących ten model.

2. Rodzaje obiektów mapy cyfrowej i ich przykłady.

Obiekt - podstawowy element rysunku mapy (np. działka, budynek, latarnia itp.)
Rodzaje obiektów:
- obiekt otwarty
- obiekt zamknięty
Obiektami w programie C-Geo są takie elementy jak: linie zamknięte, linie otwarte, łuki, okręgi, symbole i teksty.

3. Metody pozyskiwania danych do budowania (zasilania) bazy danych wielkoskalowej

mapy cyfrowej

dokumentacja przedsiębiorstwa (głównie protokoły odbiory końcowego, księgi ewidencji, dokumentacji z inwentaryzacji ), wiedza pracowników przedsiębiorstwa, materiały kartograficzne, bazy danych geograficznych.

4. Prosty i topologiczny model wektorowy.

Prosty model wektorowy- model mapy wektorowej, w którym cechy przestrzenne definiowane są przy pomocy jednego z dopuszczalnych elementów przestrzennych, tj. punktu, linii, obszaru, tekstu. Jest nazywany modelem spaghetti. Ewentualne wspólne punkty obiektów są powtarzane– dla każdego obiektu niezależnie, co może prowadzić do błędów.

Topologiczny model wektorowy- model mapy wektorowej, który różnym punktom przyporządkowuje różne punkty, zachowuje ciągłość. Każda informacja zapisywana jest jednokrotnie, w celu zidentyfikowania obiektów korzysta się z własności topologicznych.

5. Dane niezbędne do opracowania sytuacyjno-wysokościowej mapy wielkoskalowej.

Dzielą się na: przestrzenne (geometryczne i topologiczne) i opisowe.

Atrybuty przestrzenne określają położenie względem przyjętego układu współrzędnych, kształt i wielkość obiektów, czas ustworzenia oraz ich relacje przestrzenne (topologiczne)

Atrybuty opisowe określają nieprzestrzenne właściwości i relacje obiektów (np. dane o podmiotach – osobach w systemie katastralnym)

Dane mogą być pozyskane z pomiarów bezpośrednich w terenie metodami fotogrametrycznymi, w wyniku digitalizacji i wektoryzacji map analogowych.

6. Definicja danych geograficznych i nie geograficznych.

Dane geograficzne – dane przestrzenne lub opisowe dotyczące obiektów geograficznych. Opisują położenie, kształt i wymiary obiektu, zjawiska przyrodnicze, społeczne i ekonomiczne oraz relacje przestrzenne między obiektami.

Dane niegeograficzne – nie związane z przestrzennym rozmieszczeniem i kształtem obiektów, np. dane o właścicielach obiektów, czasie powstania, przeznaczeniu itp.

7. Podział map cyfrowych oraz ich baz danych.

Mapy numeryczne: rastrowe, wektorowe (plik graficzny, plik graficzny z bazą tekstową).

Bazy tekstowe: opis warstwy, relacyjna, relacyjno-obiektowa, obiektowa.

Bazy tekstowe mogą być wewnętrzne i zewnętrzne.

8. Typy danych w polu tabeli bazy danych.

Typ danej (ang. data type) - rodzaj danej, czyli forma zapisu informacji, która może przyjąć typ:

• znakowy (ang.character) - dana może przybierać tylko wartości znaków pisarskich

• liczbowy (ang.number) - dana może przechowywać tylko liczby

• logiczny (ang.logical) - dana może przybierać tylko dwie wartości: prawda, fałsz (tak, nie)

• data (ang.date) - dana może przyjmować postać daty i czasu np. rok.miesiąc.dzień godz:min:sek

• alfanumeryczny (ang.alphanumeric) - dana może przybierać wartości znaków ASCII oraz cyfry

• numeryczny (ang.numeric) - wartościami danej mogą być tylko cyfry i znaki: + (plus), - (minus).

• walutowy (ang.currency) - dana może przyjmować wartości liczbowe razem z symbolem waluty

• notatnikowy (ang.memo) - dana może być oddzielnym zbiorem tekstowym służącym do przechowywania dowolnych opisów.

• binarny (ang.binary) - dana może być np. plikiem dźwiękowym lub filmowym.

• graficzny (ang.graphic) - dana przechowuje grafikę np. rysunki.

• obiektowy (ang.OLE) - dana przechowuje obiekty do których dostęp dokonuje się za pomocą techniki OLE (ang. object lin king and embleding), czyli obiektów tworzonych przez inne aplikacje.

9. Działania wykonywane na warstwach mapy cyfrowej.

Służą do analizy przestrzennej map numerycznych – do pozyskiwania informacji geograficznych. Wyróżniamy następujące operacje na warstwach: nakładanie warstw, buforowanie, znajdowanie najkrótszej/ najszybszej drogi, selekcja obiektów na podstawie wartości atrybutów.

Z instrukcji C-GEO:

Dostępne opcje:

• Dodaj - założenie nowej warstwy

• Usuń - usunięcie podświetlonej warstwy. Wykonanie tej opcji powoduje zniszczenie całej informacji o obiektach zawartej na warstwie. Chęć usunięcia warstwy należy potwierdzić.

• Kopiuj - utworzenie kopii podświetlonej warstwy. Po wciśnięciu przycisku należy wybrać z listy warstwę, na którą zapisana ma być kopia. W następnym kroku należy określić jakie elementy mają być kopiowane (obiekty, punkty, napisy). Opcja ta może być wykorzystana np. do sporządzenia kilku wersji warstw opisowych dla różnych skal mapy.

• Edycja nazwy warstwy - zmiana nazwy podświetlonej warstwy

• Czyszczenie warstwy - usunięcie wszystkich obiektów bez usuwania samej warstwy.

• Statystyka warstw - informacja o ilości i rodzaju obiektów istniejących na poszczególnych warstwach. Program wyświetla ilość napisów, obiektów i punktów na poszczególnych warstwach.

10. Maska wprowadzania danych - charakterystyka i zastosowanie

ustala wzorzec wprowadzania wszystkich danych w polu, to znaczy sposób, w jaki są one wyświetlane podczas wprowadzania. Maska wprowadzania danych gwarantuje zachowanie reguły poprawności danych lub ustala domyślną wartość wpisywanych danych. Przykłady: 00-000 kod pocztowy, [phone] numer telefonu.

11. Formaty plików służące do eksportu i importu danych przestrzennych.

swing, tango, txt, nobel

12. Sposoby przenoszenia obiektów na warstwy.

- przeniesienie kodów na inne warstwy,

- skopiowanie,

- zaznaczenie obiektu i przeniesienie na inną warstwę.

13. W jakiej postaci dołącza się obiekty OLE i jak system nimi zarządza?

Obiekty OLE są to obiekty osadzone w bazie danych, pochodzące z innych aplikacji (np. dokumenty tekstowe, rysunki, wykresy). Są one dostępne z poziomu bazy, ale ich edycja następuje po uruchomieniu aplikacji, w których zostały utworzone. Obiekty można dołączać w postaci: plików, obiektów dołączonych, obiektów osadzonych.

14. Rodzaje operatorów w programie C-GEO.

15. Na przykładzie konkretnego rekordu (w systemie GEO-INFO) określ typy danych

atrybutowych.

16. Który z atrybutów zmienia się automatycznie w aktualizowanych obiekcie?

17. Jakie operacje mogą być wykonywane na obiekcie?

Usuń obiekt – usuwa obiekt do historii mapy (obiekt nieaktywny),

Wymaż – wymazuje obiekt z ekranu (obiekt niewidoczny),

Zmień/edytuj – edycja danych atrybutowych obiektu,

Kasuj – usuwa całkowicie obiekt z bazy,

Generuj – wyświetla obiekt ze wszystkimi związkami z bazy danych.

18. Definicja pojęcia „wsad” oraz omówienie przykładu..

Wsadem nazywamy plik tekstowy, zawierający definicje geometryczno-opisowe obiektów dla mapy numerycznej. Ujednolicony format pliku wsadowego pozwala opisać zachodzące relacje dla wszystkich obiektów, występujących na mapie numerycznej.

Każdy plik musi składać się z dwóch części:

» nagłówka, opisującego zawartość pliku

» danych wsadowych, uporządkowanych zgodnie z nagłówkiem

Wiersze nagłówka, wiersze komentarzy oraz wiersze sterujące, zawierające słowa kluczowe, rozpoczynają się znakiem hash (#). Pozostałe wiersze zawierają dane i interpretowane są w całości, począwszy od pierwszego znaku. Standardowym znakiem rozdzielającym dane jest średnik (;). Znak rozdzielający dane można zmienić używając słowa kluczowego #_SEPARATOR. Separatorem może być średnik (;) (standardowo), przecinek (,), pionowa kreska (|) lub znak tabulacji. Komentarze mogą być umieszczane w dowolnym miejscu pliku wsadowego. Słowo kluczowe #_KONIEC może występować po definicji obiektów z każdej tablicy. Przeznaczone jest do zakończenia działania metody wsadowej lub zasygnalizowania obecności nowego nagłówka, zmieniającego dalszą interpretację pliku wsadowego.

19. Metody wprowadzania danych do bazy mapy cyfrowej (na przykładzie GEO-INFO).

. Metoda wsadowa,

wg kodu - Wprowadzono cztery formy podawania kodu obiektu na etapie wprowadzania obiektu do bazy danych:

- wprowadzenie kodu z klawiatury

- wybór z listy ostatnio używanych kodów

- wyszukiwanie kodu obiektu według słów kluczowych

- wybór z tematycznego katalogu

20. Definicja numerycznego (cyfrowego) modelu terenu (NMT).

NMT (Numeryczny Model Terenu) (ang. DTM - digital terrain model lub DEM - digital elevation model) jest numeryczną, dyskretną (punktową) reprezentację wysokości topograficznej powierzchni terenu, wraz z algorytmem interpolacyjnym umożliwiającym odtworzenie jej kształtu w określonym obszarze. Algorytm interpolacyjny jest zasadniczą i nieodłączną częścią numerycznego modelu terenu, gdyż pozwala on na określenie wartości wysokości dowolnego punktu na podstawie współrzędnych płaskich.

Doskonałe odtworzenie powierzchni terenu przez model nie jest możliwe, ze względu ograniczeń wielkości zbioru danych, czasowych oraz ekonomicznych. Nie można pomierzyć ani wyrazić całej złożoności powierzchni terenu.

21. Zadania realizowane w oparciu o NMT.

generowanie warstwic, tworzenie przekrojów pionowych, obliczanie mas ziemnych, modelowanie terenu 3D, analiza terenów zalewowych

22. Numeryczny model terenu grid (definicja i charakterystyka).

Numeryczny model terenu grid jest to cyfrowy model powierzchni terenu oparty na regularnej siatce kwadratów (lub prostokątów). Na jego podstawie można generować warstwice, przekroje, modele 3D, obliczać masy ziemne. Model musi być tak skonstruowany, aby warstwice się nie przecinały i musi być zapewnione odpowiednie dla danej mapy cięcie warstwicowe. Wysokości punktów węzłowych przeważnie są już interpolowane. Model grid może być zarazem interpretowany jako swoista macierz wysokości, co znacząco ułatwia prowadzenie analiz przestrzennych.

23. Charakterystyka dokładnościowa modelu grid i wynikające z niej wnioski

dla dalszych opracowań.

24. Numeryczny model terenu TIN (definicja i charakterystyka).

Model Tin służy do modelowania zjawisk trójwymiarowych, opisuje zjawiska trójwymiarowe, których charakterystyczne wartości mogą być określone na nieregularne rozmieszczenie punktów płaszczyzny. Powstaje w wyniku teselacji czyli wyczerpującego podziału przestrzeni na regularne lub nieregularne elementy (trójkąty).

Tworzenie sieci trójkątów – uwzględnienie tzw. danych szkieletowych ujmujących nieciągłości, wykluczenie oraz ograniczenie zasięgu modelu. Zbiory typu Tin mają charakter zbiorów wektorowych (połączenie punktu jest zapisane w postaci trójek współrzędnych XYZ i związków topologicznych pomiędzy trójkątami

25. Zasady modyfikacji (korekty) modelu TIN.