Oznaczenie zawartości węgla organicznego w glebach i gruntach.
Zawartość węgla organicznego w glebie jest miarą ilości materii organicznej w glebach oraz jest wskaźnikiem stopnia jej humifikacji, czyli przekształcenia związków organicznych w próchnicę glebową. Od zawartości materii organicznej w glebie zależy szereg jej właściwości fizycznych, a zwłaszcza jej właściwości termicznych. Jest ona również czynnikiem warunkującym różnorodność i ilość mikroorganizmów występujących w wierzchniej warstwie gleb.
Próchnica glebowa powstaje w wyniku rozkładu i ponownej syntezy związków organicznych, przy udziale mechanizmów fizyko-chemicznych i oddziaływania elementów świata ożywionego. Zawartość próchnicy w glebie określa się na podstawie ilości węgla organicznego w glebie. Proces humifikacji zachodzi wyłącznie w warunkach tlenowych, dlatego warunki uprawne wpływają korzystnie na tworzenie się próchnicy glebowej, ponieważ wpływają one korzystnie na warunki tlenowe w glebie. W warunkach beztlenowych humifikacja zachodzi w mniejszym stopniu z powodu zachodzących procesów gnilnych.
Właściwości sorpcyjne próchnicy glebowej są około 15-36 razy mocniejsze niż właściwości sorpcyjne minerałów ilastych, ale jest ona mniej trwała niż w przypadku minerałów ilastych.
Skład próchnicy glebowej:
Kwasy humusowe:
Fulwokwasy
Kwasy huminowe brunatne
Kwasy huminowe właściwe
Huminy
Ulminy
Kompleksowe związki próchniczo-mineralne
Dla jakości próchnicy duże znaczenie ma wysycenie kationami, które wynika z ujemnego potencjału próchnicy. Gdy w próchnicy przewagę w składzie mają kationy H+ i Al3+, próchnicę nazywa się próchnicą kwaśną. Jeżeli natomiast jest przewagę mają kationy K+ i Na+ próchnica nazywana jest słoną. Ostatni rodzaj próchnicy wysycony jest kationami Ca2+ i Mg2+ i jest ona szczególnie pożądana ze względu na szczególne właściwości strukturotwórcze i liczne składniki pokarmowe roślin.
Obieg materii organicznej w przyrodzie wg Brady’ego
Literatura:
Andrzej Greinert, „Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i ochrony gleb” Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra 1992