co to jest epos w ujęciu Arystotelesa?

Epopeja posiada te same odmiany co tragedia: prosta, zawikłana, patetyczna i etyczna, Składa się z tych samych elementów co tragedia, prócz śpiewu i widowiska. Najbardziej stosowna miarą jest wiersz bohaterski, nie wolno mieszać różnych wierszy. W epopei można przedstawić rzeczy sprzeczne z rozumem, co jest głównym źródłem zaskoczenia. Jest to możliwe, bowiem nie widzimy naocznie postaci działającej. Tragedia jest lepsza od epopei, bo prócz wspólnych składników posiada element śpiewu i widowiska, dzięki którym sprawia przyjemność, w doskonalszym sposób osiąga swój cel

3 zagadnmienie

Dwa rodzaje błędów w sztuce poetyckiej:dotyczące istoty samej sztuki oraz spraw dla sztuki przypadkowych. Jeśli poeta podjął się naśladowanie, ale robi to nieudolnie, to popełnia błąd istotny dla sztuki poetyckiej. Jeśli przedstawi coś niewłaściwie np. konia który podnosi jednocześnie obie prawe nogi to jego błąd nie dotyczy istoty sztuki.Zarzuty podnoszone przeciw sztuce poetyckiej: 1 - przedstawianie rzeczy niemożliwych - błędy dotyczące świata przedstawionego (jest to dopuszczalne, jeśli dzięki temu osiągnie się cel właściwy sztuce - jeśli ten sam cel można osiągnąć zgodnie z istniejącymi zasadami sztuki, błąd ten będzie nieusprawiedliwiony; należy rozpatrzyć czy jest to błąd kardynalny - dotyczący istoty samej sztuki czy też rzeczy dla sztuki przypadkowych); 2 - aby ocenić, czy to, co jakiś bohater powiedział lub uczynił, jest piękne czy nie, należy zbadać nie tylko czy jego czyny i słowa same w sobie są szlachetne czy podłe, lecz zwrócić uwagę; kto je mówi lub czyni, do kogo, kiedy i dlaczego - błędy stosowności; 3 - środki wyrazu czyli styl (glossy - imiona rzadkie i przenośnie, dwuznaczność, zmiana akcentu powodująca zmianę znaczenia). Podsumowanie: 5 rodzajów zarzutów: przedstawiają rzeczy albo niemożliwe, albo sprzeczne z rozumem, albo pospolite, albo nieprawdziwe (sprzeczne z rzeczywistością) albo niewłaściwe pod względem artystycznym. Arystoteles mówi o dwunastu sposobach odparcia zarzutów krytyków ;) które zarzuty można uznać za słuszne? Te, które odnoszą się do przedstawienia rzeczy sprzecznych z rozumem i pospolitym charakterem postaci, jeśli wprowadzone są przez poetę bez potrzeby. [Arystoteles, Poetyka, rozdz. XXV]

Fenomenologia

Fenomenologia to nurt badający fenomeny, czyli zjawiska/przejawy rzeczywistości (wytwory kulturowe), które są intencjonalne, tj. powstają ze świadomości ludzkiej, są tworzone celowo, mają oddziaływać na świadomość odbiorców i posiadają jakąś podstawę materialną (takim fundamentem materialnym może być druk, materiał, papier itp.) oraz dodatkową treść (nie będącą bezpośrednio wynikiem jej formy materialnej). Dzieło literackie jest jednym z takich fenomenów/bytów intencjonalnych, który powstaje dzięki aktom świadomości. Przedmiotem badań fenomenologów (np. Ingarden, Husserl) jest istota dzieła literackiego, czyli to czym w ogóle dzieło jest, jak istnieje, jakie są jego podstawowe składniki, jak jest zbudowane, ponadto bada się ogólną zawartość i ideę dzieła lit. Pierwszym, najważniejszym przedmiotem badania jest fikcyjność. Zdaniem fenomenologów cała literatura jest fikcją, ponieważ świat literacki, wszystko, co wchodzi w zakres dzieła literackiego nie jest prawdziwe, zgodnie z arystotelesowską teorią prawdy (prawdziwe jest to, co jest zgodne z rzeczywistością, jest powiązane z tym, co istnieje). Natomiast zawartość dzieła literackiego odnosi się nie do rzeczywistość realnie istniejącej, tylko do tej fikcyjnej zaprojektowanej, stworzonej przez autora. To jest odrębna rzeczywistość, odrębny świat. Zdań utworu lit. nie można rozpatrywać jako zdań w sensie logicznym, bo nie można ocenić czy są prawdziwe czy fałszywe. Są to więc quasi-sądy, niby-sądy, tj. zdania wyglądające jak sądy, ale nimi nie będące. Zdania te tworzą nową, fikcjonalną rzeczywistość.Dodatkowo mocno podkreśla się, iż ogromną rolę ma przy dziełach literackich twórcza aktywność czytelnika, który podczas lektury tekstu dopełnia, tworzy pełną wizję dzieła, dzieje się tak dzięki konkretyzacji, czyli procesowi wypełniania "miejsc niedookreślonych", tj. pewnych luk, niedopowiedzeń pozostawionych w tekście przez autora.Czytelnik "dopowiada" sobie pewne rzeczy podczas czytania. Dzieło literackie jest pewnym schematem, szkieletem, który wymaga uzupełnienia przez czytelnika, żeby być bytem pełnym.

Hermenutyka

 Dzieło literackie ma budowę dwuwarstwową. Pierwszą warstwę tworzą elementy językowe, do których zaliczamy brzmienia językowe (czyli po prostu formę brzmieniową wyrazów) oraz znaczenia poszczególnych wyrazów i pewnych całościowych konstrukcji (np. znaczenia całych zdań czy akapitów). Drugą warstwę tworzy świat przedstawiony- tu też mamy 2 składniki: schematyczne przedmioty i uschematyzowane wyglądy. Przedmiotem może być cokolwiek, każdy obiekt, np. przeżycie, stan ducha, bohater, natomiast wyglądy to jakby jakości przedmiotów, środek ich prezentacji, przejawiania się, np. to, że coś pachnie, ktoś jest ubrany w czerwoną sukienkę, co pozwala nam wyobrazić sobie coś pod względem zmysłowym, zapachowym itp.

funkcję ekspresywną i poznawczą w dramacie? Zagadnienie 37 z teorii literatury ;)

 funkcja ekspresywna realizuje się w dramacie podczas konkretyzacji, która wpływa na nasze przeżycia estetyczne, natomiast poznawcza to sądy i zdania fikcjonalne czyli cały swiat przedstawiony