Wychowanie do życia w małżeństwie i rodzinie

Dorastanie – możemy mówić o dorastaniu:

• Fizycznym – celem jest dojrzałość fizyczna organizmu, czy zdolność jednostki do rozrodu, zdrowie prokreacyjne oraz prawidłowo ukierunkowana potrzeba seksualna.

• Emocjonalnym – celem jest dojrzałość emocjonalna jednostki rozumiana jako modyfikacja (która dokonuje się na drodze socjalizacji i wychowania) i zdolność do zaspokajania potrzeb emocjonalnych własnych i innych członków rodziny.

• Społecznym – celem jest dojrzałość społeczna czyli zdolność jednostki do podjęcia i adekwatnego pełnienia ról społecznych.

Realizacja roli społecznej zależy od wielu czynników, do najważniejszych zaliczamy:

1. Zespół cech bio- i psychogennych, które mogą ułatwiać lub utrudniać wykonywanie ról społecznych

2. Zależy od wzoru osobowego określającego zespół pewnych cech i sposobów zachowań ideowych jakie jednostka pełniąc określoną rolę powinna okazywać.

3. To def. Roli przyjętych w grupie lub społeczeństwie, które kontroluje jej wykonanie.

4. Struktura grupy (formalna i nieformalna ;) ) i jej system kontroli społecznej, którym dysponuje ona wobec swoich członków.

5. Stopień identyfikacji jednostki z grupą

• moralnym (to już sama opisałaś później w tym „skrypcie”)

• religijnym (to już sama opisałaś później w tym „skrypcie”)

Niesienie pomocy – uczynność kształtowana na bazie modelowania. przechodzi przez siedem stadiów rozwoju:

1. Pomoc ze względu na obietnicę nagrody

2. Pomoc na skutek prośby osoby posiadającej autorytet

3. Pomoc, ponieważ dziecko spodziewa się za nią konkretnej nagrody

4. Pomoc, ponieważ tak należy zrobić

5. Pomoc ze względu na oczekiwanie rewanżu w przyszłości

6. Pomoc ze względu na towarzyszące jej przyjemne uczucia

7. Pomoc bez żadnych towarzyszących myśli i uczuć

WSPÓŁDZIAŁANIE jest to proces polegający na uzgodnionym wykonywaniu działań częściowych w osiąganiu wspólnego celu. Rozwija się przez trening, modelowanie i naśladowanie.

Współdziałanie rozwija się na trzech etapach:

1. Naśladownictwo zwierciadlane- odtwarzanie ruchów i czynności

2. Współdziałanie naśladowcze- naśladowanie końcowego wyniku czynności

3. Twórcza współpraca- umiejętność dzielenia się i włączanie w większe od własnego projekty

EMPATIA to zaspokajanie prospołecznego zachowania inspirowane stanem psychicznym innej osoby przejawiające się w konkretnym działaniu lub przynajmniej w ukierunkowaniu intencjonalnym na to działanie.

Empatia jest miernikiem uspołecznienia. Jest koniecznym składnikiem altruizmu i jednym z kluczowych elementów tworzenia atmosfery rodzinnej.

ŻYCZLIWOŚĆ polega na pomaganiu innym ludziom w sytuacjach trudnych i konfliktowych w pozytywnym ocenianiu ich walorów, wyrażaniu za pośrednictwem zwerbalizowanych sądów i ocen. Jej przejawem jest brak uprzedzeń. Jest podstawą współdziałania, zapobiega konfliktom, buduje zaufanie i ułatwia internalizację norm.

DZIELENIE SIĘ to szczodrość, która przechodzi przez cztery etapy:

1. Brak poczucia własności rzeczy- przywłaszczenie

2. Chomikowanie, czyli przesadne poczucie wartości

3. Oddawanie motywowane pragnieniem kontaktu z drugą osobą

4. Dawanie bez egocentrycznej motywacji

Dzielenie ma zawsze charakter materialny, co różni je od pomocy. Ma też ostateczni charakter, ponieważ pomoc można zawiesić lub cofnąć.

DORASTANIE MORALNE jego celem jest osiągnięcie dojrzałości moralnej rozumianej, jako autonomia lub teonomia moralna

Autonomia polega na samodzielnym podejmowaniu decyzji moralnych

Teonomia to podporządkowanie własnych decyzji moralnych normom religijnym i posiadanie określonych postaw, czyli cnót moralnych

Cnota jest to trwała dyspozycja, habitualny przymiot czynności i woli, która reguluje nasze czyny, porządkuje uczucia, kieruje postępowaniem zgodnie z rozumem i wolą. Cnota zapewnia łatwość, pewność i radość w prowadzeniu życia moralnego.

Człowiek cnotliwy to taki, który dobrowolnie czyni dobro.

CNOTY KARDYNALNE: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie.

ROZTROPNOŚĆ kieruje wyborem pozostałych cnót, nie wskazuje celu, ale środki do niego prowadzące. Składają się na nie:

1. Pamięć, czyli sprawność pamiętania i wykorzystywania w życiu zapamiętanego materiału, zmysłu rzeczywistości

2. Uważność, baczenie i przytomność umysłu, które decydują o właściwej ocenie zastanej rzeczywistości

3. Otwartość na rady innych, czyli gotowość wysłuchania wskazówek i rad wychowawcy, znajomych i innych osób

4. Domyślność to wykorzystywanie własnej pomysłowości w odkrywaniu u dochodzeniu

5. Rozsądnie to trzeźwa ocena zebranego materiału i wybranie najlepszego rozwiązania.

6. Opatrzność ludzka- umiejętność wyboru optymalnych środków do konkretnego celu życiowego, umiejętność przewidywania i planowania.

7. Oględność to zdolność do jednoczesnego postrzegania celów i środków oraz okoliczności, które mogą wpłynąć na ostateczny rezultat

8. Ostrożność- uwaga, aby jakaś forma zła nie wkradła się do założonego planu

Wszystkie te umiejętności kierują postępowaniem, porządkują je i pozwalają na takie stosowanie zasad moralnych, że uzyskuje się sumienie pewne, co do tego, co tutaj i teraz jest dobre a co złe.

Rozwaga to wybór optymalnego wariantu, rozwiązanie określonej trudności życiowej, zdolności do przeanalizowania wszystkich za i przeciw oraz dokonania ostatecznego wyboru. Rozwaga kształtuje się przez rozwój pamięci zmysłu rzeczywiści i wyobraźnię.

Kształtowanie wyobraźni jest bardzo istotne, ponieważ jest ona stymulatorem życia psychicznego, rozwija się na trzech podstawowych kierunkach:

1. Praktycznym- życie i działanie konkretne

2. Artystycznym- odkrywanie przez sztukę

3. Teoretyczne- odkrycia w dziedzinie poznawczej

Wyobraźnia motywuje do działania przez tzw. MARZENIE ŻYCIA (czyli coś co prowadzi człowieka przez wiele lat). Wyobraźnia może mieć charakter pozytywny, ale źle ukształtowana dezorganizuje życie na płaszczyźnie uczuciowej i społecznej. Może zastąpić realne życie być źródłem tzw. Czarnych scenariuszy, czyli spełniać rolę samospełniających się przepowiedni. Wyobraźnia nasycona treściami niemoralnymi może doprowadzić do grzechu i degradacji moralnej jednostki.

SPRAWIEDLIWOŚĆ reguluje wzajemne relacje między ludźmi i usprawnia do oddania każdemu tego, co mu się słusznie należy. Składnikami sprawiedliwości jest czynienie dobra i unikanie zła.

Wymienia się trzy gatunki sprawiedliwości:

1. Ogólna- to obowiązki względem Boga, rodziny i ojczyzny

2. Wymienna to obowiązki względem pojedynczych osób, wyraża się w uczuciowości i poszanowaniu

3. Rozdzielcza- obowiązki państwa wobec jednostki

(człowiek dojrzały to taki, który umie funkcjonować na tych 3 poziomach!)

MĘSTWO to działanie mimo zagrożenia życia

I w skrócie: Roztropność – wskazuje CEL

Sprawiedliwość – pociąga w kierunku dobra

Umiarkowanie – stara się okiełznać zmysły

A żeby te 3 wcześniejsze realizować potrzeba też Męstwa.

Autonomia moralna jest możliwa o ile jednostka osiąga autonomię osobowości, na którą składają się:

1. Świadomość własnych chęci, pragnień i zdolności do ich nazywania

2. Zdolność do ich oceny, co jest możliwe o ile jednostka dysponuje obiektywnymi pewnymi kryteriami oceny

3. Zdolność do wyboru właściwego dla siebie celu

4. Zdolność do powściągliwości, czyli powstrzymania się, co jest uwarunkowane posiadaniem określonych nawyków

5. Zdolność do rezygnacji z jakiś chęci

6. Zdolność do wysiłku dla osiągnięcia wybranego celu połączone z umiejętnością odkładania gratyfikacji

7. Zdolność do zmuszania się do realizacji nieatrakcyjnych celów pośrednich przyjętych przez rozum.

Autonomia jednostki polega, więc na władaniu sobą bez względu na okoliczności zewnętrzne i wewnętrzne oraz władania okolicznościami. Jej efektem jest zdolność do wierności wobec przysięgi małżeńskiej.

DORASTANIE RELIGIJNE polega na osiągnięciu przez jednostkę dojrzałości religijnej. Może być ona rozumiana, jako pewien etap rozwoju osiągany przez jednostkę w określonym wieku metrykalnym oraz jako dojrzałość w perspektywie całożyciowej.

Kryteria dojrzałej religijności:

1. Autonomia motywacji religijnej

2. Nieantropomorficzna koncepcja Boga

3. Umiejętność rozróżnienia elementów istotnych w religii i przypadkowo z nią związanych

4. Umiejętność rozwiązywania kryzysów religijnych

5. Autentyczność przekonań religijnych

Gdy mamy spełnione te WSZYSTKIE kryteria, dopiero możemy mówić o dojrzałej religijności.

RODZINA ZAGADNIENIA WSTĘPNE

W teologii katolickiej małżeństwo i rodzina pochodzą od Boga, są jego dziełem i odpowiadają pewnemu istotnemu zamysłowi, który on sam ustalił, a który wyznacza zmienne okoliczności pozostając w nich niezmiennie.

Paradygmat postmodernistyczny PARADYGMAT NAT (New Action Theory) (nowa teoria działania), twórca – Fidens (?)

Zakłada się tu, że jednostki konstruują rodziny dokonując samodzielnych wyborów będąc jednocześnie ograniczone wymogami środowiska politycznego, ekonomicznego i kulturowego, w którym funkcjonują. To, co stawia teoria działania utożsamia z dewiacją lub patologią, nowa teoria działania uznaje za głos pozytywny motor zmian praktyk rodzinnych w kierunku polepszenia jakości życia. W teorii tej rodziny to pole ciągłych jednostkowych rekonstrukcji, uzależnionych od okoliczności społecznych. Z tego doprowadzono teorię diady(Trost) wg tej teorii rodzina to taka grupa, w której występuje przynajmniej jedna z diad: rodzic-dziecko; partner-partner. Para może być małżeństwem i kohabitacją, w ten sposób samotna matka w pełni zasługuje na miano rodziny.

NOWA DEFINICJA RODZINY

Rodzina to grupa krewnych powinowatych, przyjaciół oraz innych aktorów skupionych wokół rodzica z dzieckiem, najczęściej matki. (tu rodziną może być wszystko + dziecko. A skoro wszystko może być rodziną, to nie ma tu pojęcia rodziny niepełnej (!) – czyli rząd nie musi już pomagać takim rodzinom tak jak jest teraz)

Źródła różnic w definiowaniu rodziny- paradygmaty

Paradygmat postmodernistyczny dotyczy podmiotu, głosi antysubstancjolność JA, przygodność istnienia i światopoglądu

Paradygmat postmodernistyczny uderza także w rodzinę, jako komunię osób:

1. Zmienia naturę małżeństwa

2. Zmienia cele rodziny, zmienia jej przymioty

3. Zmienia kryteria wartości związków, są nimi jedynie wolność i użyteczność

4. Zmiana rozumienia ludzkiej solidarności

Wymiary solidarności:

• Emocjonalna- siła umysłu (ja mam tu: siła uczuć)

• Asocjacyjna- charakter i częstotliwość reakcji

• Aksjologiczna- bliskość postaw, wartości, zapatrywań, światopoglądu i opinii

• Normatywna- oczekiwania wobec obowiązku pomocy i wsparcia dla krewnych.

• Funkcjonalna – wymiar ekonomiczny i wsparcie finansowe.

• Strukturalna- możliwość współpracy i transferu związana ze strukturą rodziny.

1. Solidarność między matką a dzieckiem np. aborcja

2. Solidarność między ojcem a matką dziecka np. porzucenie matki przez ojca dziecka albo odebranie ojcu dzieci

3. Solidarność między dorosłymi dziećmi a starymi rodzicami np. eutanazja

SFERA SEKSUALNA

Cele pożycia seksualnego

Kwestia poszukiwania prawdy do niej jest istotna w rozwoju moralnym człowieka a szczególnie w jego prawidłowym ukształtowaniu sumienia. Sumienie może błądzić, więc aby mieć dobre sumienie człowiek musi szukać prawdy o według nie sądzić. Bez czynnika intelektualnego człowiek nie jest w stanie wydać prawidłowego osądu sumienia koniecznego w skomplikowanych pod względem społecznym i politycznych warunkach życia. Aby prawidłowo realizować normy moralne trzeba umieć oceniać sytuacje, czyli poszukiwać informacje, zbierać je i zestawiać z już posiadaną wiedzą i to nie tylko moralną. Inaczej mamy do czynienia z decyzjami naiwnymi i fałszywymi. Według Kazimierza Dąbrowskiego wyższe uczucia i popędy są kontrolowane przez wyższe uczucia a niższe czynności intelektualne przez wyższe. Wg Dąbrowskiego najgłębsze nakazy moralne są imperatywem uczuć wyższych.

MOŁOŚĆ NARCYSTYCZNA (i tutaj ważne są takie aspekty jak – samouwielbienie; nie związana z rzeczywistym poznaniem drugiego człowieka; pragnie się miłości jako sposobu na zaspokojenie własnych potrzeb; to kochanie siebie w innych; którzy spełniają funkcję lustra społecznego; miłość narcystyczna nie zna współpracy i współdziałania, nie czuje granic, nie szanuje odrębności drugiego człowieka; nie akceptuje się różnic między jednostkami a w związku z tym nie uznaje złości, gniewu, żalu. Narcystyczna miłość wyklucza oddanie się – człowiek chce jedynie zyskać swoje odbicie, drugie ja, które będzie mógł zatrzymać.; Narcyz żyje zasadą „przede wszystkim JA” nawet kosztem innych. Destrukcja JA w narcyzmie – polega ona na tym, ze narcyz nie widzi w partnerze odrębnej jednostki ludzkiej, różnej od niego. Narcyza nie interesują potrzeby partnera/dziecka. Jeśli dziecko ma narcystyczną matkę, deprywacja potrzeb prowadzi do nienawiści.

MIŁOŚĆ A KIERUNKI ROZWOJU DZIECKA

• Miłość a rozwój emocjonalny

• Miłość a rozwój poznawczy dziecka

• Miłość a rozwój moralny

MIŁOŚĆ A ROZWÓJ RELIGIJNY CZŁOWIEKA

Przez wiarę religia rozumie się doświadczenie życia jako spotkania z Bogiem. Spotkanie to angażuje człowieka całkowicie i zmusza do przyjęcia określonych postaw. Całe życie jest dialogiem z Boskim Ty a osoba we wszystkich okolicznościach czuje obecność Boga. W interpretacji doświadczenia religijnego istotną rolę pełnią modele, metafory, alegorie.

Model to symboliczne przestawienie w określonym celu wybranych aspektów wychowania jakiegoś złożonego systemu. Model jest narzędziem wyobraźni i organizuje doświadczenie.

Metafora to analogia między moralnym kontekstem danego słowa a kontekstem nowym, w którym zostało użyte. Część konstrukcji tego słowa ulega przeniesieniu. Powstają skojarzenia, które funkcjonują następnie jak filtr lub soczewka, przez którą spoglądamy na poznaną rzecz. Niektóre z jej cech ulegają ominięciu lub pomniejszeniu, inne zostają podkreślone i uwydatnione. Metafora ma charakter otwarty nie jesteśmy w stanie określić jak daleko ma sięgnąć porównanie zawiera też elementyemocjonalne i wartościujące. Oznacza to, że metafora służy do wywoływania wartości najwyższej, która nie może być jednak poznana w pełni np., jeśli Chrystus jest modelem Boga miłości tzn., że trzymuje w życie i świata najwyższą uwagę. Ponieważ uważa się, że:

1. Bóg jest fundamentem wszelkiego ładu

2. Dąży do realizacji w maksymalnym stopniu określonych wartości

3. Wybiera konkretne możliwości dla konkretnego bytu

4. Jego działanie polega na pobudzaniu wzajemności to miłość jest fundamentem wszelkiego ładu świata a nawet samym ładem, jest centralną własnością najbardziej właściwym sposobem na realizację siebie przez człowieka o adekwatną odpowiedzią daną Bogu na Jego wezwanie. Miłość jest więc nie tylko kategorią rozwojów, ale także zasadą istnienia świata, ponieważ bez niej środowisko przyrodnicze i ludzkie ulega degradacji.

ZAUFANIE

Kryteria:

1. Działaj otwarcie, czyli kryteria podejmowanych decyzji, motywacje i problemy powinny być zrozumiałe dla otoczenia.

2. Bądź sprawiedliwy przed podjęciem decyzji zastanów się jak inni ocenią ją w kontekście obiektywności i sprawiedliwości. Okazuj ludziom uznanie, nie lekceważ ich poczucia sprawiedliwości i bądź bezstronny

3. Wyrażaj swoje uczucia-, aby inni wiedzieli, kim jesteś

4. Mów prawdę - podstawą zaufania jest uczciwość

5. Bądź konsekwentny, ponieważ ludzie oczekują przewidywalności. Nieufność rodzi się z niewiedzy, czego może się po Tobie spodziewać

6. Spełniaj obietnice, ponieważ zaufanie wymaga przekonania ludzi, że mogą na Tobie polegać

7. Zachowaj dyskrecję

8. Wykazuj się kompetencją w odniesieniu do obowiązków, jakich się podejmujesz

Co sprawia, że człowiek jest zdrowy lub chory?

By odpowiedzieć na to pytanie trzeba zobaczyć, co nas karmi - Czyli to, co jest dobre dla nas.

Karmić z angielskiego oznacza: otaczać troską, opieką. Nakarmić może nas tylko to, co zaspokaja głód, pragnienie ciała, psychiki i ducha. Pożywienie wspiera, podtrzymuje oraz wzbogaca życie sprawia, że jest pełne i dostateczne.

W związku z tym mówi się o dwóch rodzajach rozkoszy:

1. Płynąca z braku odczuwania, gdy zostaje zaspokojona do tej pory niespełniona

2. Płynąca z nadmiaru- doświadcza się jej, gdy funkcjonuje się łatwo. Doskonale na szczycie własnych możliwości, często wymienia się tutaj pogodny spokój

To, co nas karmi przyczynia się do naszego zdrowia.

Zdrowie fizyczne- to szacunek dla ciała, to zdrowe odżywianie, czyli powiedzenie „tak” temu, co nam służy i „nie” temu, co nam szkodzi.

Należy respektować potrzeby organizmu, które rozpoznaje się po tym jak się czujemy (poczucie wypoczynku, bycie energicznym, zaangażowanym, zainteresowanym…). Zdrowie fizyczne oprócz wypadków losowych zależy od właściwego rozpoznania potrzeb organizmu ich zaspokojenia i samodyscypliny.

Zdrowie fizyczne to równowaga miedzy pracą a czasem wolnym. Czas wolny to oddanie się zabawie, odprężeniu, kreatywnemu działaniu.

Zdrowie psychiczne to dobre, osobiste i bliskie związki, które nas karmią, sprawiają, że jesteśmy szczęśliwi i cieszymy się związkiem z drugą osoba. Są to też związki wykraczające poza granice znajomości, koleżeństwa, czyli takie, w których istnieje intymna więź.

Zasadą główną w tworzeniu takich związków jest selekcja relacji, czyli odrzucanie tych, które wyrządzają nam szkodę, zaburzają nas, nie rozwijają. Rozpoznajemy to, że po spotkaniu czujemy się zmęczeni, wyssani, pomniejszeni.

Na zdrowie psychiczne składają się także:

• Umiejętność czerpania satysfakcji z poczucia odrębności, nie uleganie zwodom, ale kierowanie się osobistym celem życia i własną hierarchią wartości.

• Umiejętność prowadzenia życia wewnętrznego(zastanowienie się nad sobą) i stosowanie zasad higieny psychicznej

Zdrowie psychiczne wymaga także łączności z Absolutem, który stanowi rękojmię (odpowiedzialność??) prawidłowych wyborów, określa cel życia, środki jego realizacji i sposoby rozwiązywania trudności i problemów

Zdrowa psychika, to także zdrowe przekonania. zdrowe przekonania to:

1. Moja samoocena jest oparta na wewnętrznych wartościach, jakie w sobie dostrzegam

2. Moje poczucie własnej wartości nie zależy wyłącznie od tego, co robię, lub co zdołam osiągnąć. Jestem wartościowy taki, jaki jestem

3. Jeśli jestem chory uzdrowienie musi się rozpocząć w moim umyśle. Obwiniając się, karząc siebie oraz innych jedynie powiększa się swój problem

4. Moje doświadczenia zależą od moich myśli i przekonań

5. Siła myślenia jest tak wielka, że mogę sprowadzić na siebie, to, o czym tak rozmyślam. W ten sposób mogę powodować pozytywne lub negatywne doświadczenia

6. Odwaga+ świadomość+ poczucie wewnętrznej wartości=> bezpieczeństwo i szczęście

7. Jestem kompletny. Potrafię dawać i przyjmować i przyciągam do siebie wszystkich ludzi

8. Kiedy dostrzegam w kimś siłę i pełnię czuje się kompletny, silny, pełen życia

9. Kiedy identyfikuję się z bólem, odczuwam ból wyczerpanie

10. Świat nie zawsze jest czarno-biały, dlatego nie zawsze obstaję przy swoich racjach

11. Nic mnie nie ogranicza, ale mogę i chcę żyć w granicach określonych przez swój światopogląd

(Ważne jest aby pokazać dzieciom w małżeństwie i rodzinie jak dbać o życie fizyczne, psychiczne i duchowe- czyli wewnętrzne)

Dorastanie do życia w małżeństwie i rodzinie

• Jak dbać o zdrowie fizyczne

• Jak dbać o zdrowie psychiczne

• Jak prowadzić życie duchowe jak dorastać do niego

SZTUKA MYŚLENIA

Nasze życie psychiczne składa się głownie z myśli „krążących” po głowie. Nieukierunkowane myśli świadczą o nieuporządkowanym życiu. Jeśli wyuczymy się wprowadzać w myślach ład, porządek możemy realizować cele życiowe i powiększać stan majątkowy. Do uporządkowania myślenia może służyć precyzowanie życzeń;

SUKCES to realizacja zamierzonego przez nas celu, który powiększa nas dobrostan. O długotrwałym sukcesie nie decyduje intensywność, czy pojedynczy akt , silnej woli, ale wytrwałości. Należy czuwać by nic lub nikt nie odciągało nas od wypełniania zamiarów, tak, aby każdy wykonywany krok zbliżał nas do zamierzonego przez siebie sukcesu

Według psychologów przyczyny nieudanego życia to najczęściej:

• Brak jasno sprecyzowanych życzeń

• Drwiny przyjaciół

• Pragnienie osiągnięcia wszystkiego na raz

Błędy myślenia przeszkadzające w tworzeniu zdrowych przekonań i prawidłowej ocenie sytuacji:

1. Arbitralne wnioskowania- to dochodzenie do konkluzji, które nie mają uzasadnienia w rzeczywistości, to także dochodzenie do konkluzji niezgodnych z istniejącymi faktami

2. Selektywne abstrahowanie- koncentrowanie się na szczególnych wziętych spoza kontekstu zachowaniach: interpretowanie na ich podstawie całego przeżyciu przy jednoczesnym ignorowaniu innych bardziej widocznymi cech sytuacji

3. Nadmierna generalizacja- przekonanie, że pojedyncze, negatywne wydarzenia będą się powtarzać w przyszłości. Jest to, więc wyciągnięcie ogólnej konkluzji na bazie jednego i wyizolowanego incydentu i stosowanie jej do szerokiej klasy sytuacji uczuć niemających związku z wydurnieniami

4. Wyolbrzymianie i minimalizowanie- to błędy w ocenie ważności i wielkości zjawiska.

5. Personalizacja- polega na odnoszeniu zewnętrznych wydarzeń do własnej osoby

6. Absolutystyczny- dychotomia myślenia. Jest to tendencja do myślenia w dwóch skrajnych kategoriach np. ktoś jest mądry albo głupi

KWESTIA KŁAMSTWA

Pięć kroków walki z kłamstwem:

1. Stwórz sobie warunki, które pozwolą Ci się skupić wyłącznie na sobie

2. Samo skupienie- znajdź w sobie spokojne miejsce, w którym będziesz mogła jasno myśleć

3. Konfrontacja- to dotyczy kłamstwa partnera. Jak się czujesz i czego oczekujesz od partnera

4. Ustal wymagania- przestaw czego oczekujesz od partnera, na co się godzisz a na co nie, jakie ą warunki kontynuowania związek

5. Poszukuj kontaktu z partnerem, przyjaciółmi, rodziną, a jeśli zachodzi potrzeba z psychiatrą, psychologiem, spowiednikiem

KOMUNIKACJA W ŻYCIU MAŁŻEŃSKIM

Wg Virginii Satir komunikacja jest najważniejszym elementem wpływające na zdrowie i relacje jednostki, szczególnie istotna jest dla związku małżeńskiego, który z założenia jest wspólnotą życia i miłości. Jest ona ważna także, dlatego, że celem małżeństwa jest stworzenie komunii, czyli pewnego rodzaju jedności w zakresie uczuć, dążeń i wartości

Podstawowym warunkiem prawidłowej komunikacji jest stała obecność partnera, ze szczególnym uwzględnieniem czasu, który poświęcają tylko sobie. Nie chodzi tu tylko o rozmowy, ale bycie ze sobą podczas którego małżonkowie przekazują sobie duża ilość werbalnych i niewerbalnych komunikatów świadczących o ich wzajemnych odniesieniach. Podczas tego czasu małżonkowie dzielą się swoimi uczuciami, przeżyciami i myślami.

Istotne jest zatem aby kandydaci do małżeństwa mieli bogaty repertuar zachowań dotyczących wyrażania uczuć, bogactwo pojęć i umiejętności, formułowanie myśli. To także zdolność do komunikowania oczekiwań, potrzeb, formułowaniu krytyki i umiejętności związane z organizacją samego kontaktu.

Prawidłowa komunikacja skutkuje poczucie bliskości i akceptacji, zaufania, przyjaźni- sfera emocjonalna. Dzięki niej następuje zbliżenie małżonków, relacja jest impulsem do rozwoju osobowego małżonków.

Rodzi się solidarność i przyjaźń i zwiększa prawdopodobieństwo poszukiwania rozwiązań zadowalających obie strony w sytuacji konfliktu- sfera działania

Następuje także otwartość w komunikowaniu własnych spostrzeżeń, refleksji i doświadczeń, co pomaga w uniknięciu niepowodzeń- sfera intelektualna

Komunikacja jest także ważna dla rozwoju sfery duchowej, małżonkowie są w stanie dzielić się swoimi doświadczeniami religijnymi i wspierają w dążeniu do świętości.

Komunikacja tworzy także kulturową sferę małżeństwa, do której przenoszone są wzorce rodziny pochodzenia a małżonkowie dla się ze sobą doświadczeniami związanymi z percepcją kultury materialnej.

Komunikacja jest także fundamentem rozwoju społecznego współmałżonków, który ma swój fundament w ich oblubieńczej i bezinteresownej miłości, która przenoszona jest na relacje rodzinne i poza rodzinne

REGUŁY UMOŻLIWIAJĄCE KONSTRUKTYWNĄ KOMUNIKACJĘ WG. Johna Bradshawa

1. Kiedy pojawi się problem jest zauważony i rozwiązywany

2. Uczestnicy komunikacji odwołują się do konkretnych faktów, komunikują się w sposób bezpośredni i adekwatny

3. Każdy członek rodziny może zaspokajać swoje potrzeby

4. Każdy członek rodziny może zachować swoją indywidualność dopóki to nie rani innych

5. Każdy członek rodziny zwraca uwagę na samodyscyplinę i konsekwencje

6. Każdy członek rodziny ma taką samą wartość

7. Role rodzinne są wynikiem wyboru wolnego i mogą się zmieniać

8. Atmosfera rodzinna cechuje się radością i spontanicznością

9. Każdy ma prawo domagać się uzasadnienia obowiązujących norm

10. Naruszenie wartości drugiego wywołuje poczucie winy

11. Akceptuje się możliwość popełniania błędów, są one wybaczane i traktowane, jako element rozwoju

12. W rodzinie istnieje zdrowe poczucie wstydu

13. W rodzinie liczy się dobro jednostek

14. Rodzina jest otwarta na nowe informacje i konieczność zmian