KONSPEKT
Autor :
Temat: Twórcy naszego regionu.
Klasa : Szkoły Podstawowej
Czas trwania lekcji: 45 min.
Cel główny: Zapoznanie uczniów z y głównymi twórcami regionu poddębickiego.
Cele operacyjne:
Uczeń efektywnie pracuje w grupie, zespole
Uczeń umie korzystać z różnych źródeł informacji
Uczeń wymienia kilku twórców regionu poddębickiego (4)
Uczeń jest zainteresowany twórcami regionu poddębickiego
Uczeń pokrótce zna podstawowe fakty życiorysu Marii Konopnickiej
Metody: pogadanka, elementy dyskusji, praca z tekstem
Formy: Indywidualna, zbiorowa, praca w grupach.
Środki dydaktyczne: karty do pracy samodzielnej, zbiór książek: „Encyklopedia Współczesna PWN” , „ Encyklopedia Szkolna. Literatura i nauka o języku” , „Nowa Encyklopedia Powszechna PWN” , „ Encyklopedia Szkolna”
Przebieg lekcji:
Nauczyciel wita dzieci i dzieli je na 4 grupy poprzez losowanie karteczek, które należy nakleić na ubrania. Członkowie grup zajmują miejsca obok siebie, żeby móc współpracować.
Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem lekcji i celami.
Nauczyciel prosi uczniów o wymienienie źródeł, z których mogą korzystać, aby pogłębić wiadomości o twórcach regionu Poddębickiego.
Uczniowie podają:
Internet
Encyklopedie
Różne książki
Podręczniki szkolne
Lekcje
Itp.
Nauczyciel prosi uczniów o wymienienie znanych im twórców regionu poddębickiego. W wypadku braku jakichkolwiek odpowiedzi nauczyciel podpowiada, że główną autorką jest autorka bajki „O krasnoludkach i sierotce Marysi”. Uczniowie bez wahania odpowiadają że jest to Maria Konopnicka.
Nauczyciel wymienia innych znanych twórców takich jak:
Ziemowit Skibiński
Zdzisław Kupczyk
Benedykt Krystek
Uczniowie wyszukują w dostarczonych przez nauczyciela książkach wiadomości o Marii Konopnickiej.
Chętni uczniowie odczytują ważniejsze fragmenty życiorysu.
Prowadzący pokazuje uczniom prezentację na temat Marii Konopnickiej.
Uczniowie wykonują notatkę w zeszycie zapisując najważniejsze informacje o Marii Konopnickiej ( imię i nazwisko, data urodzenia, miejsce urodzenia, data śmierci, miejsce śmierci, kim była dla dzieci, czym się zajmowała).
Nauczyciel rozdaje grupom wiersze twórców regionu poddębickiego (zał. 2). Prowadzący prosi o przeczytanie ich i zaznaczenie fragmentów które najbardziej dotyczą miasta Poddębice. Nauczyciel prosi uczniów o przedstawienie swoich zdań na temat poznanej twórczości ( czy się podobała, czy aby na pewno mówi o naszym rodzinnym mieście, czy są zainteresowani innymi wierszami poznanych autorów).
Nauczyciel dziękuje za udział w spotkaniu i zaprasza do korzystania ze zbiorów biblioteki oraz dalszego pogłębiania wiedzy na temat twórców regionu poddębickiego oraz poznawania ich twórczości.
Załącznik 2.
Ziemowit Skibiński- - Elegia poddębickiej łąki
Która pod horyzontem liliowo leśniałaś,
ze snu dzieciństwa czy z jawy cię poznałem,
że byłaś i jesteś, i zarazem cię nie ma?
Ile słów- tchnieniem były- naszeptałem w twe trawy,
ile motyli- myśli barwnych- nad tobą latało...
Gdzie wiklina wiła leniwie wiotkie cienie
i niezapominajki zbiegały do strumienia,
a dalej- słońce zieleń pryskało jaskrami,
tam, duszo miłości, ciało twe odsłaniałem.
Czy słyszysz, łąko, ten młodzieńczy tętent krwi,
krwi tak dziewiczej, że słowa jej nie znały?
Dziś
Dochodzę słów, może już płyną we mnie,
Ale ta krew, ta krew...
Benedykt Krystek- Rynek w Poddębicach
rynek zniósł wszystko
co mu było dane:
ogień i krew
szubienice
stragan za straganem
trybunę za trybuną
całą wrzawę życia
i łoskot historii (...)
nikt nie widzi
nie słyszy
przecież to werbel (...)
drużyna Strzelca (...)
poszły sznurem
poddębickie mole
za mundurem
Sokoła
A jak ciebie... --ze zbioru Linie i dźwięki -- Maria Konopnicka
A jak ciebie kto zapyta:
Kto ty taki, skąd ty rodem?
Mów, żeś z tego łanu żyta,
Żeś z tych łąk, co pachną miodem;
Mów, że jesteś z takiej chaty,
Co Piastową chatą była,
Żeś z tej ziemi, której kwiaty
Gorzka rosa wykarmiła...
Ziemowita Skibińskiego -- Dar
Samotrzeć idąc pośród rajskiej łąki
jeszcze nie znamy siebie ani świata,
jaskry się złocą, a niebo obłoczy w bez nazwy kształtach.
Ważki nad trawą, cytrynki, modraszki,
wyżej skowronków sygnaturki dzwonią
dźwięcznie błękitną prześwietlając czaszę.
Pytam z bratem: po co?
Na chwałę Bożą
- odpowiada Matka.
Południa dzwon.
Stajemy czyniąc znak krzyża:
„Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi
i poczęła z Ducha Świętego”.
I coraz wolniej, wolniej
dzwon ucisza ciszę,
i staje cisza pośród świata,
a pośród ciszy Matka.
Z żaglem kościoła odpływa miasteczko,
bieżące wody tężeją fenolem,
z nich się wynurza Venus dolorosa
i pęka drzewo żywota na dwoje:
gałąź kwitnącą i kikut rozpaczy.
Ale korona nie pojmie korzenia.
Tak jedno źródło niesie piękno i cierpienie.
A z nami płyną przez lata Poddębice
między zielenią a błękitem.
Na Ziemi potop,
gołąb z gałązką nie wraca,
tylko Duch ten sam wiecznie poczyna
słowo Matka.