CEL ZADANIA

Zadanie polegało na wyznaczeniu granic złoża miedzi, opierając się na zasadach wykorzystujących brzeżną zawartość składnika użytecznego. Na podstawie danych przedstawionych w Załączniku 1 określono zawartość procentową miedzi w poszczególnych typach litologicznych i w całym złożu oraz wyznaczono jego zasobność.

Dane i wyniki obliczeń zostały zestawione w Tabeli nr 1.

Komentarz do Tabeli nr 1

Badaniem została objęta sekcja o numerze próby MO21-8, w której wyróżniono
29 cząstek o numeracji od 101 do 129. W profilu o łącznej miąższości 5,75 m wyróżniono trzy typy litologiczne: skały węglanowe (numery 101-112), łupki (numery 113-115) i piaskowce (numery 116-129).

Kierując się wartością minimalnej zawartości procentowej miedzi w próbce konturującej złoże wyznaczono strop i spąg złoża. Poniżej wartości 0,5% znalazła się miedź
w cząstkach o numerach 101-103 oraz 125-129. Złoże miedzi obejmuje próby od 104 do 124
i ma miąższość 4,15 m.

Na podstawie typów litologicznych wydzielono trzy warstwy, dla których wykonano dalsze obliczenia:

• Dla warstwy skał węglanowych o miąższości 2,05 m zawartość miedzi wynosi 3,38%;

• Dla warstwy łupków o miąższości 0,3 m zawartość miedzi wynosi 14,14 %;

• Dla warstwy piaskowców o miąższości 1,8 m zawartość miedzi wynosi 1,12 %.

Najwyższą zawartość procentową miedzi w złożu, a zarazem najmniejszą miąższość, mają łupki. Zawartość składnika użytecznego w tej warstwie nie wskazuje na obecność przerostów płonnych. W utworach węglanowych sumaryczna ilość przerostów wynosi 0,2 m i dotyczy cząstki nr 105. W piaskowcach skała płonna zajmuje 0,6 m miąższości i odznacza się
w próbach nr 118, 119 i 123.

Średnią zawartość miedzi w złożu określono na 0,7 %, zatem jest to złoże bilansowe. Zasobność złoża wyznaczono ze wzoru: q = 10mγ₀p, gdzie:

m – miąższość warstwy [m]

γ₀ – gęstość przestrzenna [t/m³], przy czym:

dla węglanów: γ₀ = 2,6 t/m³

dla łupków: γ₀ = 2,5 t/m³

dla piaskowców: γ₀ = 2,3 t/m³

p – zawartość składnika użytecznego [%]

Największą zasobnością cechuje się warstwa skał węglanowych, w której najwięcej składnika użytecznego zawiera cząstka nr 113. Najmniej zasobne są piaskowce.