PRZEDMIOT BADAŃ SOCJOLOGII ORGANIZACJI
Różnego rodzaju organizacje:
przedsiębiorstwa przemysłowe,
firmy handlowe,
stowarzyszenia,
partie polityczne,
związki zawodowe,
agencje rządowe,
szpitale,
więzienia, etc.
Socjologia organizacji zajmuje się strukturami, procesami i rolami organizacyjnymi
ORGANIZACJA definicje
Odnosi się do względnie trwałego, celowego uporządkowania działań i zachowań ludzkich.
Uporządkowanie działań polega na wprowadzeniu względnie trwałych zasad postępowania w określonych sytuacjach.
Organizacja rozumiana jako uporządkowanie działań związana jest z podziałem pracy i występuje we wszystkich ludzkich zbiorowościach, w których taki podział istnieje.
Kamiński
Organizacja społeczna – zintegrowany, zorganizowany zbiór pozycji społecznych i stosunków społecznych realizujący wspólnie jakieś istotne społecznie funkcje, tworzący swoistą całość odróżnialną od innych podobnych całości.
P. Sztompka
1) grupa celowa, zrzeszenie zmierzające do realizacji pewnych celów w sposób zorganizowany;
2) sposoby zarządzania ludźmi i różnymi środkami działania, sposoby koordynowania czynności, harmonizowania wysiłków, sprawdzania ich wyników dla osiągnięcia określonego celu przez zespół ludzi wykonujących zadania cząstkowe;
3) układ wzorów działania jednostek, podgrup i instytucji, środków kontroli społecznej, ról społecznych i systemów wartości, które zapewniają współżycie członków zbiorowości, harmonizują ich dążenia i działania, ustalają dopuszczalne sposoby zaspokajania potrzeb, rozwiązują problemy i konflikty (..) – zapewniają porządek życia społecznego.
J. Szczepański
duży zespół ludzi związanych bezosobowymi zależnościami, stworzony dla realizacji określonych celów
Giddens
Instytucja – definicja
Zespół nakazów kulturowych, zaaprobowanych społecznie norm i zwyczajów, wartości oraz wzorów zachowań,
które wiążą się z podstawowymi sferami życia społecznego (rodzina, macierzyństwo, służba wojskowa, religia).
Trzy poziomy
Poziom jednostek i małych grup
Poziom pojedynczych organizacji
Poziom makrospołeczny
Poziom jednostek i małych grup
Układy i grupy nieformalne w ramach struktur organizacyjnych
Poziom pojedynczych organizacji
decyzje i proces podejmowania decyzji,
decyzje personalne,
określenie celów organizacji
oraz wdrażanie innowacji,
także formy działań zbiorowych
Poziom makrospołeczny
problemy porządku,
problemy kontroli
problemy regulacji
Cechy (atrybuty) organizacji
Są powoływane do realizacji określonych celów w sposób zaplanowany i za pomocą procedur określonych przez przepisy.
Mają sformalizowaną strukturę.
Występuje w nich przejrzysty podział pracy.
Mają wyraźnie wyodrębnione ośrodki władzy.
Istnieje w nich wymiana personelu.
Dominują stosunki rzeczowe (zbiory ról, nie zaś osób).
Socjologia organizacji a inne subdyscypliny socjologiczne
socjologia pracy,
socjologia przemysłu,
socjologia zarządzania
SOCJOLOGIA PRACY
zajmująca się opisem i wyjaśnianiem form zachowań ludzi w procesie pracy, produkcji dóbr i ich dystrybucji (społeczne uwarunkowania pracy, system grup i stosunków społecznych w firmie, konflikty społeczne związane z pracą, etc.)
SOCJOLOGIA PRZEMYSŁU
obejmuje takie zagadnienia, jak: wpływ uprzemysłowienia na strukturę zawodową i poziom życia społeczeństwa, zmiana aspiracji zawodowych młodzieży, zjawiska patologii społecznej w regionach uprzemysłowionych, czy urbanizacja;
SOCJOLOGIA ZARZĄDZANIA
zajmuje się między innymi kwestiami związanymi z przywództwem i efektywnością zarządzania, koncepcjami motywacji, rolą konfliktów w zmianach w organizacjach i zarządzaniu.
Funkcje socjologii organizacji
diagnostyczna
prognostyczna
socjotechniczna
humanistyczna
Etapy rozwoju struktur organizacji
Społeczeństwa pierwotne
Społeczeństwa rolnicze (niewolnicze i feudalne)
Społeczeństwa przemysłowe
Historyczne źródła socjologii organizacji
Początkowy obiekt badań: poszczególne
organizacje
Dwa źródła historyczne: teorie państwa (biurokracji) i teorie zarządzania
Szkoły i kierunki w nauce o organizacji
KLASYCZNE WPŁYWY W TEORII ORGANIZACJI
nurt socjologiczny:
E. Durkheim
M. Weber
K. Marks
klasyczna teoria zarządzania:
F. Taylor
H. Fayol
Ch. Barnard
Max Weber
narodziny i rozwój kapitalizmu (rola religii, państwa, biurokracji) => teoria racjonalnego działania społecznego
Cechą społeczeństw uprzemysłowionych jest biurokracja
Cechy biurokracji wg Maxa Webera
urzędnicy na każdym poziomie organizacji działają wg skodyfikowanych reguł postępowania - wszystkie sposoby postępowania są określane przez normy prawne i przepisy;
biurokracje mają strukturę hierarchiczną – przypominają piramidę, na której szczycie znajdują się stanowiska najwyższej władzy; przepisy regulują sposób zwierzchnictwa i zakres podporządkowania;
wszystkie stosunki mają charakter bezosobowy (są stosunkami między stanowiskami, a nie osobami);
urzędnicy są profesjonalistami – zajmują stanowiska adekwatnie do swoich kwalifikacji i awansują zgodnie z ustalonymi regułami;
urzędnicy pracują w pełnym wymiarze godzin i otrzymują stałe wynagrodzenie;
urzędnicy są pracownikami najemnymi – nie są właścicielami żadnej części organizacji; sfera zawodowa jest ściśle oddzielona od sfery prywatnej;
komunikacja odbywa się w formie pisemnej, poprzez przepływ dokumentów określoną przepisami drogą służbową;
gromadzona dokumentacja ma charakter pisemny
Typy władzy według Maxa Webera:
władza charyzmatyczna, wynikając a z wiary w nadzwyczajne cechy przywódcy;
władza tradycjonalna, której podstawą jest ciągłość tradycji;
władza legalna, biurokratyczna – charakterystyczna
dla świata współczesnego, opiera się na wierze w legalność ustanowionych porządków i prawa wydawania poleceń przez osoby powołane przez nie do sprawowania panowania.
Patologie biurokracji
dehumanizacja stosunków międzyludzkich
trudności z reagowaniem na sytuacje nietypowe
oporne wdrażanie innowacji
brak elastyczności w działaniu (działanie tylko zgodnie z przepisami)
środki stają się celem działania
powstawanie nieformalnych klik
nadużywanie władzy przez urzędnika.
prawo Parkinsona
zasada Petera
Koncepcja naukowego kierownictwa i zarządzania administracyjnego:
Frederik W. Taylor (1856-1915), Henri Fayol (1841-1925)
Podstawowe zasady „naukowego zarządzania”:
1. rozczłonkowanie pracy na czynności proste i specjalizacja robotników;
2. zasada „jednego najlepszego sposobu” wykonania pracy (one the best way)- chronometraż,
3. oddzielenie funkcji zarządzania od funkcji wykonawczych - (pomysłowość robotników zakłóca pracę),
4. psychofizyczny dobór ludzi do pracy – odpowiedni człowiek do odpowiednich zadań,
5. materialne motywowanie ludzi do pracy – chronometraż i akord,
6. dokładne przeszkolenie robotnika w zakresie zadań i sposobu ich wykonania
7. zapewnienie dobrych organizacyjnych, fizycznych i socjalnych warunków pracy,