Autorzy roczników rzymskich, którzy suchym, kronikarskim stylem opisywali wypadki historyczne od najdawniejszych, aż do sobie współczesnych czasów, zachowując układ chronologiczny, nazywali się annalistami. Pierwsi annaliści pisali po grecku. Byli to: Quintus Fabius Pictor (napisał historię Rzymu od Eneasza aż do czasów sobie współczesnych, tzn. do drugiej wojny punickiej, której był uczestnikiem) i Lucius Cincius Alimentus (był autorem kroniki Annales, odznaczającej się tendencją patriotyczną i barwnością opowiadania). Dzieła obu tych pisarzy były odpowiedzią Rzymian na dzieło Greka Filinosa, który przedstawił pierwszą wojnę punicką w oświetleniu kartagińskim. Pod wpływem Marcusa Porciusa Cato, zwanego Katonem Starszym, który swe dzieło historyczne Origines (siedem ksiąg, pierwsze trzy księgi zawierały opis powstania miast italskich, pozostałe cztery – dzieje wojen toczonych przez Rzym aż do roku 149p.n.e.) napisał po łacinie, używają tego języka annaliści epoki Grakchów: Lucius Cassius Hemina (tłumaczył w sposób racjonalistyczny mity religijne), Lucius Calpurnius Piso Frugi (napisał Annales, doprowadzając je do roku 146p.n.e.), Cnaeus Gellius, Vennonius, Caius Fannius, Caius Sempronius Tuditanus i in. Autorzy ci starali się, metodą rocznikarską przedstawić historię rzymską, przeważnie od najdawniejszych czasów, aż do chwili sobie współczesnej. Na wzór Katona nie ograniczają się jedynie do historii Rzymu, lecz opisują również powstanie i historię miast italskich. Ich zainteresowania nie obejmowały tylko historii w ścisłym znaczeniu, lecz także kulty religijne, powstanie instytucji politycznych. Czerpali oni materiały z annales pontificum (roczników przechowywanych przez pontifexa maximusa; zawierały one nazwiska konsulów i innych urzędników, ważniejsze wypadki i ich daty), opracowując je literacko. Prace ich cechuje racjonalizm i tendencja moralizatorska. Tylko dwaj historycy z tej epoki nie poszli śladem Katona i nie pisali roczników: Publius Sempronius Asellio, który pozostawał pod wyraźnym wpływem Polibiusza oraz Lucius Caelius Antipater, który za wzór obrał sobie innych historyków hellenistycznych, jak Sosilos i Silenos. Na czasy Sulli (pierwsza połowa I wieku p.n.e.) przypada okres tak zwanej annalistyki młodszej, której przedstawicielami byli Claudius Quadrigarius, Cornelius Sisenna, Valerius Antias, Licinius Macer i in.