Zalecenia w zakresie monitoringu, badań i zapobiegania

Transport kolejowy, lotniczy i wodny

Zarządzanie zagrożeniami, na które są narażeni pracownicy w sektorze transportu kolejowego, lotniczego i wodnego może być poważnym wyzwaniem ze względu na zróżnicowanie charakteru pracy i związanych z nią zagrożeń, a także ponieważ wiele osób pracuje samotnie, z daleka od siedziby pracodawcy i musi zajmować się prowadzeniem i pilotowaniem w sytuacji zagrożenia, a także innymi niebezpieczeństwami, które może im być trudno kontrolować. Jednakże środki zarządzania ryzykiem mogą być skuteczne, jeśli uwzględni się sposób, w jaki sektor działa w praktyce, a także cechy charakterystyczne samych pracowników oraz ich metody pracy oraz jeśli pracownicy zostaną aktywnie zaangażowani w ten proces.

W sektorze transportu, jak w każdym innym, należy dbać o warunki pracy w celu zapewnienia wykwalifikowanej i zmotywowanej siły roboczej. Zarządzanie bezpieczeństwem w pracy przynosi wiele korzyści gospodarczych bez względu na wielkość przedsiębiorstwa. Przykłady:

• mniej dni straconych z powodu urazów

• mniej szkód na pojazdach, sprzęcie i towarach

• bardziej zmotywowani pracownicy i lepsze usługi.

• mniejsza potrzeba prowadzenia dochodzeń i działań następczych

Opisujące sytuację faktyczną i przedstawiające dane na temat transportu zawiera się szereg zaleceń dotyczących monitorowania, badań i działań zapobiegawczych w sektorze np. :

• Należy rozszerzyć pojęcie „pracownika transportu” i zająć się różnorodnością miejsc pracy i zadań, w tym związanych z usługami i administracją.


• Konieczne jest określenie zagrożeń i ryzyka, na jakie są narażeni pracownicy transportu, z uwzględnieniem wszystkich podsektorów i grup pracowników.



• Świadomość pewnych zagrożeń, np. związanych z narażeniem na substancje niebezpieczne i zarażeniem się chorobami zakaźnymi, może być niska. Należy zwrócić uwagę na zagadnienia zwykle pomijane i określić, czy mogą się łączyć i powodować dodatkowe szkody.

•Uwzględnienie szerszego zakresu wypadków związanych z pojazdami, pociągami i statkami znacząco ulepszyłoby możliwość dokonania oceny sytuacji w całej UE; jeśli prawdą jest, że prawie połowa wypadków ze skutkiem śmiertelnym jest związana z używaniem pojazdów, wówczas znacząca część wypadków jest pomijana w statystykach niektórych państw członkowskich. • Należy zwrócić uwagę na ryzyko wystąpienia wypadku z uwzględnieniem szerszego zakresu tego pojęcia i większej liczby współdziałających czynników.	• Niezbędne jest zapewnienie pracownikom transportu lepszego dostępu do infrastruktury, odpoczynku i sprzętu rekreacyjnego oraz do usług zapobiegania w zakresie BHP i badań stanu zdrowia. Praca statyczna może skutkować brakiem aktywności fizycznej i ograniczonym dostępem do zdrowej żywności, zaś krótkie przerwy rekreacyjne spędzane w niewłaściwej infrastrukturze mogą prowadzić do niewłaściwych nawyków żywieniowych, przyczyniających się do ryzyka wystąpienia problemów sercowo-naczyniowych oraz zespołu bezdechu śródsennego.
• Wiele miejsc pracy związanych z transportem łączy się z zagrożeniami ergonomicznymi oraz złożonymi kwestiami dotyczącymi organizacji pracy. Należy w taki sposób dostosować ocenę ryzyka i zapobieganie mu w miejscu pracy, by móc zająć się wszystkimi tymi zagrożeniami i przyjąć podejście całościowe. Należy również zwrócić uwagę na przewidywanie możliwości indywidualnego dostosowywania sprzętu lub miejsca pracy przez pracowników (na przykład w częściach służbowych samolotów lub pociągów, lub obszarze roboczym zawodowych kierowców).	• Należy zapewnić lepsze procedury sprawozdawcze w zakresie problemów zdrowotnych i chorób zawodowych pracowników transportu. •Konieczne jest zapewnienie odpowiedniej infrastruktury rekreacyjnej oraz dostępu do opieki zdrowotnej. Wysiłki włożone w promocję zdrowia przyniosą korzyści pracownikom. • Należy zastosować narzędzia monitorowania zmęczenia i procedury zarządzania zmęczeniem.
• Niezbędne jest zapewnienie procedur zgłaszania przypadków przemocy, środków zapobiegawczych oraz opieki po wystąpieniu takich incydentów. Właściwym rozwiązaniem może być włączenie w te działania szerszych grup, takich jak opinia publiczna i klienci.	• Siła robocza w sektorze transportu starzeje się; dotyczy to w szczególności transportu drogowego i transportu publicznego. Wiąże się to z koniecznością zastosowania odpowiednich rozwiązań w zakresie organizacji pracy, dostosowania miejsca pracy oraz szkoleń na temat wykorzystania umiejętności pracowników i utrzymania możliwości zatrudnienia.
• Konieczne jest dostosowanie badań, monitoringu i działań zapobiegawczych do coraz bardziej zróżnicowanej populacji zatrudnionych, tak aby możliwe było zajęcie się szczególnymi potrzebami kobiet, imigrantów i osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.	• Należy ocenić wpływ szerszych strategii dotyczących transportu (np. w zakresie zmian klimatycznych, promowania konkretnych zastosowań energii, promowania synergii intermodalnej) na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników transportu, których te strategie dotyczą.
• Należy zastosować strategie dotyczące zagadnień związanych z czasem pracy w transporcie drogowym do innych podsektorów transportu.	• Odpowiednim rozwiązaniem jest wykorzystanie różnych strategii w innych obszarach, takich jak ograniczenie prędkości jazdy na terenach miejskich, do dalszego zmniejszania zagrożeń dla pracowników transportu.
• Należy zastosować strategie dotyczące BHP przy zapobieganiu wypadkom związanym z transportem do wszystkich podsektorów, wykorzystując doświadczenie i wiedzę związane ze środkami bezpieczeństwa drogowego.	• Należy rozszerzyć zastosowanie rozwiązań technologicznych na monitorowanie i kontrolowanie zagrożeń, ale również dokonać oceny ich potencjalnego negatywnego wpływu na BHP pracowników transportu.