Ustawa o postępowaniu w sprawach karnych

Ustawa o postępowaniu w sprawach karnych (Criminal Law).

Kap 15a. Skjult fjernsynsovervåkning og teknisk sporing

Overskriften tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 202a. Når det foreligger skjellig grunn til mistanke om en eller flere straffbare handlinger som etter loven kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 måneder, kan politiet iverksette skjult fjernsynsovervåking på offentlig sted som nevnt i personopplysningsloven § 40 når slik overvåking vil være av vesentlig betydning for etterforskningen. § 196 gjelder tilsvarende.

Beslutning om fjernsynsovervåkning etter første ledd treffes av retten. Tillatelsen gis for et bestemt tidsrom som ikke må være lengre enn strengt nødvendig og høyst 4 uker.

Beslutningen treffes uten at den mistenkte eller den som beslutningen ellers rammer, gis adgang til å uttale seg, og beslutningen blir ikke meddelt dem.

Tilføyd ved lov 15 mars 1991 nr. 5, endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), 14 apr 2000 nr. 31 (ikr. 1 jan 2001 iflg. res. 30 juni 2000 nr. 641).

§ 202b. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i 5 år eller mer, eller som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, eller av § 162 c, kan påtalemyndigheten beslutte at teknisk peileutstyr plasseres på kjøretøy, gods eller andre gjenstander for å klarlegge hvor den mistenkte eller gjenstandene befinner seg (teknisk sporing). Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning. § 196 gjelder tilsvarende.

Når politiet treffer avgjørelse etter bestemmelsen her, gjelder § 216 d annet ledd tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), endret ved lover 4 juli 2003 nr. 78, 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 202c. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i 10 år eller mer, eller som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, 104 a første ledd annet punktum, eller 104 a annet ledd jf. første ledd annet punktum, eller som rammes av lov om kontroll med eksport av strategiske varer, tjenester og teknologi m.v. § 5, kan retten ved kjennelse gi politiet tillatelse til å

a) plassere teknisk peileutstyr i klær eller gjenstander som den mistenkte bærer på seg,

b) plassere teknisk peileutstyr i veske eller annen håndbagasje som den mistenkte bærer med seg, eller

c) foreta innbrudd for å plassere teknisk peileutstyr som nevnt i bestemmelsen her eller i § 202

§ 202 b første ledd annet og tredje punktum gjelder tilsvarende.

Tillatelse etter første ledd kan bare gis dersom det må antas at teknisk sporing vil være av vesentlig betydning for å oppklare saken, og at oppklaring ellers i vesentlig grad vil bli vanskeliggjort. Tillatelse etter første ledd bokstav c kan dessuten bare gis dersom det er strengt nødvendig å foreta innbrudd for å plassere peileutstyret.

Når politiet ber om rettens tillatelse til teknisk sporing, gjelder § 216 d annet ledd tilsvarende. Dersom det ved opphold er stor fare for at etterforskningen vil lide, kan ordre fra påtalemyndigheten tre istedenfor kjennelse av retten, men ikke ut over 24 timer. § 197 tredje ledd og § 216 d gjelder tilsvarende.

Rettens tillatelse skal gis for et bestemt tidsrom, som ikke må være lenger enn strengt nødvendig. Tillatelsen må ikke gis for mer enn 4 uker om gangen. § 216 f annet ledd gjelder tilsvarende.

Rettens avgjørelse treffes uten at den mistenkte eller den som avgjørelsen ellers rammer, gis adgang til å uttale seg, og kjennelsen blir ikke meddelt dem. Når bruken av peileutstyr er avsluttet, skal den mistenkte underrettes om kjennelsen og om resultatet av peilingen.

Dersom det er strengt nødvendig for etterforskningen i saken at underretning ikke gis, kan påtalemyndigheten i saker om overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9 beslutte at underretning skal utsettes eller unnlates helt. I andre saker kan retten på de samme vilkår ved kjennelse beslutte at underretning kan utsettes for inntil 8 uker om gangen. Med mindre det er bestemt at underretning helt skal unnlates, skal underretning senest gis når tiltale tas ut. § 216 f annet ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

Rozdział 15a. Ukryty monitoring i techniczny tracking

Pozycja dodana przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).

§ 202a. Gdy istnieją wystarczające powody, aby podejrzewać, jednego lub więcej przestępstw na podstawie ustawy może prowadzić do większej kary niż kara pozbawienia wolności do 6 miesięcy, policja może mieć ukrytego nadzoru wideo w miejscach publicznych, jak podano w danych osobowych, ustawa o § 40, gdy takie postępowanie jest niezbędne do dochodzenia . § 196 stosuje się odpowiednio.

       Decyzja w sprawie nadzoru wideo w akapicie pierwszym, mogą być podejmowane przez sąd. Udziela się zgody na określony okres czasu, który nie może być dłuższy niż jest to absolutnie konieczne i nie więcej niż 4 tygodnie.

       Ta decyzja została podjęta bez podejrzanego lub decyzji inaczej limity powinny być uprawniony do wypowiadania się, a decyzja nie jest przekazywane ich.

Dodane przez ustawę z dnia 15 marca 1991 # 5, w brzmieniu zmienionym przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), 14 kwietnia 2000 r. nr 31 (obowiązuje od 1 stycznia 2001 r., zgodnie z . dekretu. 30 czerwca 2000 # 641).

§ 202B. Gdy ktoś z Just Cause podejrzenie czynu aktu lub usiłowania, że prawo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat lub więcej, lub w ramach kodeksu karnego § § 90, 91, 91, 94 por. 90, lub § 162 c, prokuratorzy decydują, że techniczne wyposażenie naprowadzające umieszczone na pojazdach, towarów lub innych rzeczy do ustalenia, w jaki sposób podejrzany lub obiekty (techniczne ścieżki). Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne. § 196 stosuje się odpowiednio.

       Kiedy policja podjęcia takiej decyzji na podstawie tego artykułu, § 216 podpunkt d odpowiednio.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), zmienionej ustawą 04 lipca 2003 # 78 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005, zgodnie z . dekretu. 05 sierpnia 2005 # 849).

§ 202C. Gdy ktoś z Just Cause podejrzenie czynu aktu lub usiłowania, że prawo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 10 lat lub więcej, lub w ramach kodeksu karnego § § 90, 91, 91, 94 por. 90, 104, pierwszy akapit zdanie drugie, lub 104, drugi akapit, podrozdział, lub którzy są dotknięci ustawy o kontroli eksportu towarów strategicznych, usług, technologii itp. § 5, sąd może na zlecenie daje uprawnienie policji do
a) wprowadzania technicznych brzmiący sprzęt noszone przez podejrzanego na osobę
b) wprowadzanie technicznych brzmiący sprzęt w torbie lub bagażu innym, że podejrzany prowadzi z nim, lub
c) przeprowadzić włamanie umieścić technicznej brzmiące urządzenia określone w niniejszej sekcji lub w § 202 b

§ 202 akapit pierwszy zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.

       Zezwolenie na mocy podsekcji może być udzielone tylko wówczas, gdy zakłada się, że techniczny tor będzie niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a to wyjaśnienie inaczej zasadniczo być skomplikowane. Zezwolenia na mocy podsekcji C może być również przyznana tylko wtedy, gdy jest to absolutnie niezbędne do włamania na miejsce sprzęt łożyska.

       Kiedy policja prosić o pozwolenie sądu technicznym śledzenia, § 216 podpunkt d odpowiednio. Jeśli pobyt jest wielkie niebezpieczeństwo, że dochodzenie będzie cierpieć, przyjmować zamówienia od prokuratorów trzy zamiast orzeczenia przez sąd, ale nie dłużej niż 24 godzin. § 197 akapit trzeci oraz § 216 d stosuje się odpowiednio.

       Trybunał do udzielenia zezwolenia na czas określony, który nie może być dłuższy niż jest to absolutnie konieczne. Licencja nie może być przyznana na okres dłuższy niż 4 tygodnie w czasie. F § 216 akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

       Decyzja sądu podejmowane bez podejrzanego lub decyzji w inny sposób ogranicza, wolno mówić, a werdykt nie zostanie im przekazane. Gdy użycie urządzeń lokacyjnych jest zakończona, podejrzany jest informowany o wyroku i wynik łożyska.

       Jeżeli jest to niezbędne dla badania sprawy, że zgłoszenie nie jest podana, ściganie w sprawach o naruszenie Kodeksu karnego sekcji 8 i 9 porządku, że zawiadomienie z opóźnieniem lub w ogóle pominięte. W innych przypadkach, sąd na tych samych warunkach, na mocy postanowienia sądu, że zawiadomienie może być opóźnione do 8 tygodni w czasie. O ile okaże się, że zgłoszenie powinno być całkowicie pominięte, powiadomienie powinno być przekazane nie później niż w momencie oskarżenia. F § 216 akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 Nr . 849).

Kapittel 15b. Båndlegging av formuesgoder.

Tilføyd ved lov 28 juni 2002 nr. 54.

§ 202d. Når noen med skjellig grunn mistenkes for overtredelse av eller forsøk på overtredelse av straffeloven §§ 147 a eller 147 b, kan sjefen eller den stedfortredende sjefen for Politiets sikkerhetstjeneste, eller en statsadvokat, beslutte å båndlegge formuesgoder som tilhører

a) den mistenkte

b) et foretak som den mistenkte eier eller har kontroll over, eller

c) et foretak eller en person som handler på vegne av eller på instruks fra noen som nevnt i bokstav a eller b.

Formuesgoder som er nødvendige til underhold av den beslutningen retter seg mot, hans husstand eller noen han forsørger, kan ikke båndlegges.

Beslutningen skal være skriftlig, identifisere den mistenkte og kort beskrive grunnlaget for beslutningen.

Tilføyd ved lov 28 juni 2002 nr. 54.

§ 202e. Påtalemyndigheten skal snarest mulig og senest innen syv dager etter at den har truffet beslutning etter § 202 d, bringe saken inn for tingretten, som ved kjennelse avgjør om beslutningen skal opprettholdes. Domstolloven § 149 første ledd gjelder tilsvarende. Opprettholder retten beslutningen, fastsetter den samtidig en bestemt tidsfrist for båndleggingen. § 185 første ledd gjelder tilsvarende. Før retten treffer kjennelsen, skal den mistenkte og andre som saken gjelder, varsles og gis anledning til å uttale seg.

Er det strengt nødvendig av hensyn til etterforskningen, kan retten beslutte at varsel som nevnt i første ledd skal unnlates og underretning om kjennelsen utsettes. I så fall skal retten i kjennelsen sette en frist for når underretning skal skje. Fristen skal ikke overstige fire uker, men kan forlenges av retten ved kjennelse med inntil fire uker om gangen. Når fristen løper ut, skal den mistenkte og andre som saken gjelder, underrettes om kjennelsen og om at de kan kreve at retten avgjør om båndleggingen skal opprettholdes.

Tilføyd ved lov 28 juni 2002 nr. 54, endret ved lov 28 juni 2002 nr. 54 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 202f. Dersom retten beslutter å båndlegge formuesgoder etter § 202 d, skal påtalemyndigheten snarest mulig vurdere om det er grunnlag for å ta beslag eller heftelse i formuesgodene, jf. kapittel 16 og 17. Dersom vilkårene for å båndlegge ikke lenger er oppfylt, skal båndleggingen uten ugrunnet opphold oppheves. Båndleggingen faller senest bort når saken er endelig avgjort.

Tilføyd ved lov 28 juni 2002 nr. 54.

§ 202g. Påtalemyndigheten kan pålegge andre enn dem som er nevnt i § 122 første og annet ledd å yte nødvendig bistand for å båndlegge et formuesgode. Er det aktuelt å begjære utsatt underretning etter § 202 e annet ledd, kan påtalemyndigheten pålegge andre enn dem som er nevnt i § 122 første og annet ledd å bevare taushet om beslutningen om å båndlegge formuesgodet inntil utsatt underretning blir gitt. Når taushetsplikten har opphørt, skal påtalemyndigheten snarest mulig varsle den som har fått slikt pålegg.

Rozdział 15b. Przeznaczenie majątku.

Dodane przez ustawę z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 54

§ 202D. Gdy ktoś z właśnie powodować podejrzenia naruszenia lub usiłowanie naruszenia kodeksu karnego § § 147 lub 147 b, gubernator lub wiceszef norweskiej Policyjnej Służby Bezpieczeństwa, lub adwokata, decyduje się przeznaczyć aktywa należące
a) podejrzany
b) podmiot, który podejrzany jest właścicielem lub ma kontrolę nad, lub
c) podmiot lub osoba działająca w imieniu lub pod kierunkiem osoby wymienione w A lub B

       Aktywa, które są niezbędne dla utrzymania tej decyzji jest skierowany, jego rodzina lub utrzymaniu ktoś nie może być więzi.

       Decyzja jest w formie pisemnej, zidentyfikować podejrzanego i krótko opisać podstawę decyzji.

Dodane przez ustawę z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 54

§ 202E. Prokuratorzy najszybciej jak to możliwe i nie później niż siedem dni po jej podjęciu decyzji na podstawie § 202 d, wnosząc sprawę do sądu, który przez sąd zadecyduje, czy decyzja powinna zostać uwzględniona. Court Act § 149, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio. Utrzymuje właściwą decyzję, ustanawia jednocześnie konkretny termin zamrożenia. § 185, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio. Przed sąd wydaje orzeczenie, podejrzany i innym, że sprawa jest notyfikowane i dano im możliwość wypowiedzenia się.

       Czy jest to absolutnie niezbędne dla dochodzenia, sąd może zarządzić, że zawiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, należy pominąć i zgłoszenie werdyktu zostać odroczone. W takim przypadku orzeczenie sądu wyznacza termin zgłaszania się wydarzy. Okres ten nie przekracza czterech tygodni, ale może zostać przedłużony przez sąd przez okres do czterech tygodni w czasie. Gdy termin upływa, podejrzany i drugi odnoszący się do sprawy, są powiadamiane o orzeczenia, oraz że mogą zażądać, aby sąd oceny, czy zamrożenie zostać zachowane.

Dodane przez ustawę z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 54 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 54 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938).

§ 202F. Jeżeli sąd zdecyduje o przeznaczeniu nieruchomości zgodnie z § 202 d, prokurator jak najszybciej, czy istnieją podstawy do zajęcia lub zamrożenia aktywów, patrz rozdział 16 i 17 Jeżeli warunki kwarantanną, nie jest spełniony, zamrożenie niezwłocznie uchylone. Przeznaczanie odpaść później, gdy sprawa jest w końcu zdecydował.

Dodane przez ustawę z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 54

§ 202G. Prokurator może zarządzić inne niż te, o których mowa w § 122 podrozdziałach zapewnić niezbędną pomoc do przeznaczenia danego składnika aktywów. Czy to właściwe, zażądać odroczonego notyfikacji na mocy § 202 e podrozdział, organ ścigania może zarządzić inne niż te, o których mowa w § 122, akapit pierwszy i drugi do zachowania w tajemnicy decyzji do przeznaczenia nieruchomości do zawiadomienia. Gdy obowiązek ustało, prokurator jak najszybciej powiadomić osobę, która otrzymała takie zlecenie.

Kap 16. Beslag og utleveringspålegg.

§ 203. Ting som antas å ha betydning som bevis, kan beslaglegges inntil rettskraftig dom foreligger i saken. Det samme gjelder ting som antas å kunne inndras eller å kunne kreves utlevert av fornærmede.

Ved anmodning fra fremmed stat om rettslig hjelp til utlevering av elektronisk lagrede data gjelder § 216 a fjerde til sjette ledd tilsvarende.

Endret ved lover 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663), 22 juni 2012 nr. 52 (ikr. 1 jan 2013 iflg. res. 14 des 2012 nr. 1208).

§ 204. Det kan ikke tas beslag i dokumenter eller annet hvis innhold et vitne kan nekte å forklare seg om etter §§ 117-121 og 124-125, og som besittes enten av den som kan nekte å forklare seg, eller av den som har rettslig interesse i hemmelighold. I den utstrekning det etter de nevnte bestemmelser kan pålegges vitneplikt i visse tilfelle, gjelder dette tilsvarende for adgangen til beslag.

Forbudet i første ledd gjelder ikke dokumenter eller annet som inneholder betroelser mellom personer som er mistenkt for å være medskyldige i det straffbare forhold. Det er heller ikke til hinder for at dokumenter eller annet blir fratatt urettmessig besitter for å muliggjøre overlevering til rette vedkommende.

§ 205. Beslag av ting som besitteren ikke vil utlevere frivillig, besluttes av påtalemyndigheten. Beslutningen skal så vidt mulig være skriftlig og opplyse om hva saken gjelder, formålet med beslaget og hva det skal omfatte. En muntlig beslutning skal snarest mulig nedtegnes. Reglene i § 200 første ledd gjelder tilsvarende.

Når påtalemyndigheten finner at særlige grunner foreligger, kan den bringe spørsmålet om beslag inn for retten. Reglene i denne paragrafs første ledd annet til fjerde punktum og § 209 gjelder tilsvarende for rettens beslutning om beslag. Bestemmelsene i § 208 første og tredje ledd gjelder også når beslag er besluttet av retten etter dette ledd.

Dokumenter eller annet som besitteren ikke plikter å forklare seg om uten etter særskilt pålegg fra retten, kan ikke beslaglegges uten rettens kjennelse, hvis ikke slikt pålegg allerede er gitt. Dersom politiet vil ta med dokumenter til retten for avgjørelse av om beslag kan tas, skal dokumentene forsegles i lukket konvolutt i nærvær av en representant for besitteren.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 206. Uten beslutning av påtalemyndigheten kan politimann ta beslag når han setter i verk beslutning om ransaking eller pågripelse, og ellers når det er fare ved opphold. Beslag kan tas av enhver når den mistenkte treffes eller forfølges på fersk gjerning eller ferske spor.

Beslaget skal straks meldes til påtalemyndigheten. Finner denne at beslaget bør opprettholdes, utferdiger den en skriftlig beslutning med slikt innhold som nevnt i § 205 første ledd annet punktum.

§ 207. Beslaglagte ting skal opptegnes nøyaktig og merkes på en slik måte at forveksling unngås.

Det skal så vidt mulig gis kvittering til den som hadde tingen i sin besittelse.

§ 208. Enhver som rammes av beslaget, kan straks eller senere kreve brakt inn for retten spørsmålet om det skal opprettholdes. Påtalemyndigheten sørger for at han blir gjort kjent med denne rett.

Regelen i første ledd første punktum gjelder tilsvarende når noen som frivillig har utlevert ting til beslag, krever dem tilbake.

Rettens avgjørelse treffes ved kjennelse.

§ 208a. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling som etter loven kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 måneder, kan retten ved kjennelse beslutte at underretning om beslaget til den mistenkte eller andre som rammes av beslaget, kan utsettes dersom det er strengt nødvendig for etterforskningen i saken at underretning ikke gis. Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser eller forseelser kommer ikke i betraktning. § 196 gjelder tilsvarende.

§ 216 e annet ledd gjelder tilsvarende. I saker om overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9 bestemmer påtalemyndigheten hvor lenge underretningen skal utsettes. Påtalemyndigheten kan bestemme at underretning helt skal unnlates. I andre saker kan retten beslutte at underretning kan utsettes for inntil 8 uker om gangen. § 202 c sjette ledd, tredje og fjerde punktum gjelder tilsvarende.

Når tidsfristen for utsatt underretning er utløpt og ikke forlenget, skal den mistenkte og andre som rammes av beslaget, underrettes om kjennelsen, om beslaget og om retten etter § 208 til å kreve brakt inn for retten spørsmålet om beslaget skal opprettholdes.

Retten kan ved kjennelse pålegge besitteren å bevare taushet overfor den mistenkte om begjæringer og beslutninger etter denne bestemmelsen og om beslaget. Når særlige grunner tilsier det, kan slikt pålegg også gis til andre. Pålegg om taushetsplikt kan likevel ikke gis til noen som er nevnt i § 122 første eller annet ledd.

Når politiet ber om rettens samtykke etter denne bestemmelsen, gjelder § 216 d annet ledd tilsvarende. Dersom det ved opphold er fare for at etterforskningen vil lide, kan ordre fra påtalemyndigheten tre istedenfor kjennelse av retten, men ikke ut over 24 timer. § 197 tredje ledd og § 216 d gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 209. Beslag kan unnlates mot at det blir gitt løfte om eller stilt sikkerhet for at tingen på oppfordring vil bli lagt fram eller utlevert.

§ 210. Ting som antas å ha betydning som bevis, kan retten pålegge besitteren å utlevere såfremt han plikter å vitne i saken. Reglene i § 137 og domstolsloven § 206 gjelder tilsvarende. Ved anmodning fra fremmed stat om rettslig hjelp til utlevering av elektronisk lagrede data gjelder § 216 a fjerde til sjette ledd tilsvarende.

Dersom det ved opphold er fare for at etterforskningen vil lide, kan ordre fra påtalemyndigheten tre istedenfor kjennelse av retten. Påtalemyndighetens beslutning skal snarest mulig forelegges retten for godkjennelse.

Påtalemyndigheten kan pålegge vitner som nevnt i § 230 annet ledd, å utlevere dokumenter eller andre ting som antas å ha betydning som bevis, og som omfattes av forklaringsplikten for politiet. Dersom sterke allmenne hensyn tilsier at utlevering skjer, kan pålegg om utlevering gis uten hensyn til om det er åpnet etterforskning i straffesak.

For beslutninger etter annet eller tredje ledd gjelder § 197 tredje ledd tilsvarende.

Endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), 25 juni 2004 nr. 52, 22 juni 2012 nr. 52 (ikr. 1 jan 2013 iflg. res. 14 des 2012 nr. 1208).

§ 210a. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling som etter loven kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 måneder, kan retten ved kjennelse beslutte at underretning om utleveringspålegg etter § 210 til den mistenkte eller andre som rammes av utleveringspålegget, kan utsettes dersom det er strengt nødvendig for etterforskningen i saken at underretning ikke gis.

§ 208 a gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 210b. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i 5 år eller mer, eller som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, kan retten ved kjennelse pålegge den som i fremtiden vil få besittelse av en ting som antas å ha betydning som bevis, å utlevere tingen til politiet straks den mottas. Utleveringspålegg kan bare gis overfor noen som plikter å vitne i saken. Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning. §§ 196 og 210 første ledd annet punktum gjelder tilsvarende.

Pålegget gis for et bestemt tidsrom, som ikke må være lenger enn strengt nødvendig. Pålegget må ikke gis for mer enn 4 uker om gangen. § 216 f annet ledd gjelder tilsvarende.

Bestemmelsen her gjelder ikke for utlevering av kommunikasjonsdata, jf § 216 b annet ledd bokstav d.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), endret ved lover 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574). Endres ved lov 15 apr 2011 nr. 11 (ikr. fra den tid Kongen bestemmer), endrer paragrafnummer til § 210e.

§ 210c. Retten kan ved kjennelse beslutte at underretning til den mistenkte om utleveringspålegg etter § 210 b kan utsettes dersom det er strengt nødvendig for etterforskningen i saken at underretning ikke gis.

Når tidsfristen for utsatt underretning er utløpt og ikke forlenget, skal den mistenkte underrettes om kjennelsen og om det som er utlevert.

Retten kan ved kjennelse pålegge den som utleveringspålegget retter seg mot, å bevare taushet overfor den mistenkte om begjæringer og beslutninger etter denne bestemmelsen og om de ting som gis til politiet. Når særlige grunner tilsier det, kan slikt pålegg også gis til andre. Pålegg om taushetsplikt kan likevel ikke gis til noen som er nevnt i § 122 første eller annet ledd.

§ 216 e annet ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958). Endres ved lov 15 apr 2011 nr. 11 (ikr. fra den tid Kongen bestemmer), endrer paragrafnummer til § 210f.

§ 210d.

Tilføyes ved lov 15 apr 2011 nr. 11 (ikr. fra den tid Kongen bestemmer).

§ 211. Brev, telegram eller annen sending som besittes av en postoperatør eller en tilbyder av tilgang til elektronisk kommunikasjonsnett eller elektronisk kommunikasjonstjeneste, kan ved rettens kjennelse beslaglegges dersom sendingen etter reglene i §§ 203 og 204 vil kunne beslaglegges hos mottakeren, og mistanken gjelder en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i mer enn 6 måneder.

Er det fare ved opphold, kan påtalemyndigheten pålegge styrer av post- eller telegrafstasjon å holde slike sendinger tilbake inntil rettens avgjørelse foreligger, men ikke ut over en uke.

Endret ved lover 24 juni 1994 nr. 45, 22 nov 1996 nr. 67 (ikr. 1 des 1996), 29 nov 1996 nr. 73 (ikr. 1 juli 1997), 30 apr 1999 nr. 25, 4 juli 2003 nr. 83 (ikr. 25 juli 2003 iflg. res. 4 juli 2003 nr. 879).

§ 212. Post eller telegram som er beslaglagt etter reglene i § 211, kan ikke åpnes og gjennomses av andre enn dommeren, med mindre avsenderen skriftlig samtykker i det.

Sending som viser seg å være uten betydning i saken, skal straks sendes videre til adressaten. For øvrig utleveres dokumentene til påtalemyndigheten til videre forføyning i samsvar med beslagets formål. Har bare en del av sendingen betydning, sendes det øvrige videre. Mottaker og avsender gis underretning om hva som er åpnet og hva som holdes under beslag, såfremt det kan skje uten skade for etterforskingen.

Endres ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. fra den tid Kongen bestemmer).

§ 213. Viser det seg innen saken er endelig avgjort, at det ikke lenger er behov for beslaget, skal dette heves av påtalemyndigheten eller retten. Dersom det er fare for at en gjenstand som er beslaglagt med sikte på inndragning, raskt vil bli ødelagt, kan retten tillate politiet å avhende gjenstanden.

For øvrig faller beslaget bort når saken er endelig avgjort. Retten kan bestemme at beslag av bevismidler skal opprettholdes også etter at det foreligger rettskraftig dom i saken, såfremt og så lenge det er grunn til å regne med at saken kan bli begjært gjenåpnet eller andre særlige forhold tilsier det.

Endret ved lover 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 214. Ting som er fravendt noen ved en straffbar handling, skal utleveres til fornærmede når beslaget er falt bort. Er det tvist om hvem som har rett til tingen, avgjør retten ved kjennelse om den skal holdes tilbake inntil det har vært anledning til å få spørsmålet avgjort ved dom, eller om utlevering skal skje straks, mot eller uten at det blir stilt sikkerhet.

Andre ting leveres tilbake til den de er beslaglagt hos, når beslaget er falt bort. Gjør noen annen krav på å få tingen utlevert, gjelder bestemmelsene i første ledd annet punktum tilsvarende.

§ 214a.

Tilføyes ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 214b.

Tilføyes ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 215. Kongen kan gi nærmere forskrifter til gjennomføring av reglene i §§ 211 og 212.

§ 215a. Påtalemyndigheten kan som ledd i etterforskning gi pålegg om sikring av elektronisk lagrede data som antas å ha betydning som bevis.

Pålegg om sikring av data i en sending som besittes av en tilbyder av tilgang til elektroniske kommunikasjonsnett eller elektronisk kommunikasjonstjeneste, kan bare gis dersom vilkårene i første ledd er oppfylt og det er grunn til å tro at det er begått en straffbar handling.

Den som har rådigheten over de data som omfattes av sikringspålegget, skal underrettes om pålegget. En mistenkt skal underrettes straks dataene er sikret og han får status som siktet i saken. For øvrig skal underretning gis straks dataene er sikret.

Sikringspålegget gjelder for et bestemt tidsrom, som ikke må være lenger enn nødvendig og høyst 90 dager om gangen. Dersom sikringspålegget gis etter anmodning fra fremmed stat, gjelder pålegget for minst 60 dager. § 197 tredje ledd, § 208 første og tredje ledd og § 216 i gjelder tilsvarende.

Den pålegget retter seg mot, skal etter begjæring utlevere de trafikkdata som er nødvendige for å spore hvor dataene som omfattes av sikringspålegget kom fra og hvor de eventuelt ble sendt til.

Tilføyd ved lov 8 apr 2005 nr. 16. Endres ved lov 15 apr 2011 nr. 11 (ikr. fra den tid Kongen bestemmer).

§ 216. For å sikre bevis kan påtalemyndigheten, eller i påtrengende tilfelle politimann, stenge bygning eller rom, sperre av bestemt område, forby flytting eller berøring av bestemte ting, eller treffe liknende forholdsregler. Reglene i § 208 gjelder tilsvarende

Rozdział 16 Napady i zlecenia ujawnień.

§ 203 Rzeczy, które są uważane za znaczące jako dowody mogą zostać zatrzymane do czasu ostatecznego wyroku w sprawie. To samo odnosi się do rzeczy, które z założenia mają być sprzedane lub będą wymagane przez poszkodowanego.

       Na wniosek państwa obcego o udzielenie pomocy prawnej w celu otrzymania danych elektronicznych przechowywanych, § 216 ust czwartego do szóstego odpowiednio.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663), 22 czerwca 2012 nr 52 (obowiązuje od 1 stycznia 2013 na mocy dekretu. 14 grudnia 2012 nr 1208) .

§ 204 To nie może być zajęte w dokumentach lub zawartość świadek może odmówić składania zeznań przez § § 117-121 i 124-125, a zajmowane przez osobę, która może odmówić składania zeznań, lub które ma interes prawny w tajemnicy. Do tego stopnia, że wspomniane przepisy zostały pobieranej obowiązek zeznawać w niektórych przypadkach stosuje się to podobnie jak w przypadku dostępu do armatury.

       Zakaz w podsekcji nie stosuje się do dokumentów, lub cokolwiek zawierającego zeznań od osób podejrzanych o współwinni przestępstwa. Nie jest on również w sprzeczności z dokumentów lub w inny sposób pozbawiona bezprawnie posiadają umożliwić dostawę do właściwej osoby.

§ 205 Napady rzeczy, które posiadacz nie będzie ujawniać dobrowolnie decyduje prokuratorów. Decyzja o ile to możliwe, w formie pisemnej i państwo na charakter sprawy, celem zajęcia i co powinien zawierać. Ustna decyzja jest rejestrowana jako najszybciej. Postanowienia § 200, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio.

       Kiedy organy prokuratorskie, stwierdza, że szczególne okoliczności, może ona wnieść sprawę do sądu wpłynął wniosek. Przepisy niniejszej sekcji, pierwszy akapit, sekundy do czwartego zdania i § 209 stosuje się odpowiednio do sądu napadów decyzyjnych. Postanowienia § 208, pierwszy i trzeci mają również zastosowanie, gdy napady są rozstrzygane przez sąd w niniejszej podsekcji.

       Dokumenty lub inne posiadacz nie ma obowiązku tłumaczyć się na specjalne zamówienie, bez sądu, nie mogą zostać zajęte bez nakazu sądowego, chyba że zamówienie zostało już podane. Jeśli policja chce przynieść dokumenty do sądu o podjęcie decyzji w sprawie tego, czy napady padaczkowe mogą być podjęte, dokumenty muszą być zamknięte w zaklejonej kopercie, w obecności przedstawiciela posiadacza.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938).

§ 206 Bez decyzji prokuratorów policji przejąć kiedy realizuje decyzję przeszukania lub zajęcia, a gdy istnieje ryzyko opóźnienia. Napady mogą być podjęte przez wszystkich, gdy podejrzany lub oskarżony za wykonane czynności lub ścieżki świeżych.

       Zajęcia zgłasza się niezwłocznie do prokuratora. Czy to urządzenie, które powinno być utrzymane, to zwraca pisemną decyzję o takiej treści, jak wskazano w § 205, pierwszy akapit, zdanie drugie.

§ 207 Przejęte rzeczy są dokładne są sporządzone i oznaczone w taki sposób, aby uniknąć nieporozumień.

       Powinien w miarę możliwości otrzymania do osoby, która miała to coś w jego posiadaniu.

§ 208 Każdy wpływ na zajęcia może natychmiast lub później oświadczenie wniesione do sądu na pytanie, czy należy ją utrzymać. Prokuratorzy zapewniają, że jest on świadomy tego prawa.

       Reguła w akapicie pierwszym zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio, gdy ktoś, kto dobrowolnie podane rzeczy do napadów, zobowiązując ich do powrotu.

       Decyzja sądu przez sąd.

§ 208A. Gdy ktoś z właśnie powodować podejrzenie czynu lub próby działania na mocy ustawy może prowadzić do większej kary niż kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy, sąd może postanowieniem ustalić, że zawiadomienie o zajęciu podejrzanego lub innych osób poszkodowanych w wyniku zajęcia może zostać przełożone, jeśli jest to niezbędne dla dochodzenia w przypadku zgłoszenia nie jest podane. Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstwa lub wykroczenia nie są kwalifikowalne. § 196 stosuje się odpowiednio.

       § 216 e podrozdział stosuje się odpowiednio. W przypadkach naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9 prokuratorzy decydują jak długo Zawiadomienie powinno zostać odroczone. Prokuratorzy mogą zdecydować, że zgłoszenie jest całkowicie pominięte. W innych przypadkach, sąd może zdecydować, że zawiadomienie może być opóźnione do 8 tygodni w czasie. § 202 c, akapit szósty, trzecie i czwarte zdanie stosuje się odpowiednio.

       Kiedy termin opóźniony powiadomienia wygasł i nie został przedłużony, podejrzany i inne dotknięte zajęcia zostać powiadomieni o orzeczenia, zajęcia i prawa zgodnie z § 208 do żądania sądu wniosła sprawę napadu powinien zostać uwzględniony.

       Sąd może postanowieniem wymagają posiadacza do zachowania tajemnicy do podejrzanego o pragnieniach i decyzji na podstawie tego przepisu i czy zajęcie. W szczególnych okolicznościach, takich aby można przekazać innym. Egzekwowanie poufności i nie powinien być podawany osobom określonym w § 122, akapit pierwszy lub drugi.

       Kiedy policja poprosić o zatwierdzeniu przez sąd na podstawie niniejszej sekcji, § 216 podpunkt d odpowiednio. Jeśli pobyt jest ryzyko, że dochodzenie będzie cierpieć, można zamówić od prokuratora trzy zamiast orzeczenia przez sąd, ale nie dłużej niż 24 godzin. § 197 akapit trzeci oraz § 216 d stosuje się odpowiednio.
Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).
§ 209 Ataki mogą być pominięte z przyznaniem obietnicę lub bezpieczeństwa dla towarów na żądanie może być przedstawione lub udostępnione.
§ 210 Rzeczy, które są uważane za ważne, jako dowód, sąd może nakazać posiadaczowi ujawnić jeśli jest on zobowiązany do składania zeznań w sprawie. Postanowienia § 137 i § 206 ustawy Sprawiedliwości stosuje się odpowiednio. Na wniosek państwa obcego o udzielenie pomocy prawnej w celu otrzymania danych elektronicznych przechowywanych, § 216 ust czwartego do szóstego odpowiednio.
       Jeśli pobyt jest ryzyko, że dochodzenie będzie cierpieć, można zamówić od prokuratora trzy zamiast orzeczenia przez sąd. Prokuratora decyzję najszybciej jak to możliwe, do sądu o zatwierdzenie.
       Prokurator może nakazać świadków których mowa w § 230, ust sekund, do ujawnienia dokumentów lub innych rzeczy, które uważamy za ważne jako dowód, który obejmował obowiązek zeznania na policji. Jeśli silny interes publiczny nakazuje, że działanie występuje, zlecenia dotyczące ujawnienia przewidzianego niezależnie czy jest on otwarty dochodzenia w postępowaniu karnym.
       Dla decyzjami ust drugi lub trzeci, § 197 podrozdział odpowiednio.
Zmienione Dz 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), 25 czerwca 2004 r., nr 52, 22 czerwca 2012 52 (obowiązuje od 1 stycznia 2013 na mocy dekretu. 14 grudnia 2012 nr 1208).

§ 210A. Gdy ktoś z właśnie powodować podejrzenie czynu lub próby działania na mocy ustawy może prowadzić do większej kary niż kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy, sąd może postanowieniem zadecydować, że ogłoszenie o zamówieniu ujawniania informacji zgodnie z § 210 do podejrzanego lub innych osób dotkniętych obowiązku informacyjnego, może odroczone, jeżeli jest to niezbędne dla dochodzenia w przypadku, gdy zgłoszenie nie jest dane.

       § 208 stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).

§ 210B. Gdy ktoś z właśnie powodować podejrzenie aktu lub próbować aktu, który z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat lub więcej, lub w ramach kodeksu karnego § § 90, 91, 91, 94 ref 90, sąd może według wstępnym aby osoba, która będzie w przyszłości wejść w posiadanie rzeczy, która jest uważana za ważne jako dowód dostarczenia towarów do policji tak szybko jak to jest odbierane. Zbieranie zamówień może zostać wydane wyłącznie dla kogoś, kto jest zobowiązany do składania zeznań w sprawie. Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne. § § 196 i 210 akapit pierwszy zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

       Celu jest wydawane na czas określony, który nie może być dłuższy niż jest to absolutnie konieczne. Zamówienie nie powinno być udzielone na dłużej niż 4 tygodnie w czasie. F § 216 akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

       Przepis ten nie ma zastosowania do ujawnienia danych komunikacyjnych, patrz § 216 b podrozdziału d

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 Nr 849), 10 Dec 2010 Nr 76 (w życie 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574). Zmienionej ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 Nr 11 (w życie z dniem ustalonym przez króla), zmienić numer sekcji w § 210E.

§ 210C. Sąd może postanowieniem ustalenia, że powiadomienie podejrzanego celu ekstradycji na podstawie § 210 b może zostać przełożone, jeśli jest to bezwzględnie konieczne dla dochodzenia w przypadku, gdy zgłoszenie nie jest dane.

       § 216 e podrozdział stosuje się odpowiednio. W przypadkach naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9 prokuratorzy decydują jak długo Zawiadomienie powinno zostać odroczone. Prokuratorzy mogą zdecydować, że zgłoszenie jest całkowicie pominięte. W innych przypadkach, sąd może zdecydować, że zawiadomienie może być opóźnione do 8 tygodni w czasie. § 202 c, akapit szósty, trzecie i czwarte zdanie stosuje się odpowiednio.

       Kiedy termin opóźnionego powiadomienia wygasł i nie został przedłużony, należy podejrzany jest informowany o wyroku i czy została ujawniona.

       Sąd może postanowieniem wymagać aby ujawnienie jest skierowany do ujawniania podejrzanemu o pragnieniach i decyzji na podstawie tego przepisu i rzeczy, które są podane na policję. W szczególnych okolicznościach, takich aby można przekazać innym. Egzekwowanie poufności i nie powinien być podawany osobom określonym w § 122, akapit pierwszy lub drugi.

       § 216 e podrozdział stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958). Zmienionej ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 Nr 11 (w życie z dniem ustalonym przez króla), zmienić numer sekcji z § 210f.

§ 210d.

Dodane przez ustawy 15 kwietnia 2011 nr 11 (wchodzi w życie z dniem ustalonym przez króla).

§ 211 Listów, telegramów lub inne przekazanie posiadanych przez operatora pocztowego lub dostawcy dostępu do sieci łączności elektronicznej lub usług łączności elektronicznej, orzeczenie sądu skonfiskowano przesyłkę zgodnie z § § 203 i 204 będą zajęte przez odbiornik, a podejrzenie jest działanie prawem, podlega karze pozbawienia wolności na więcej niż 6 miesięcy.

       Czy istnieje niebezpieczeństwo, jeśli zostaniesz, organ ścigania może nałożyć kontrole pocztą lub stacji telegraficznej przechowywać te rzeczy z powrotem do sądu podjęła decyzję, ale nie dłużej niż tydzień.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 24 czerwca 1994 r. Nr 45, 22 listopada 1996 Liczba 67 (obowiązuje od dnia 1 grudnia 1996 r.), 29 listopada 1996 Liczba 73 (obowiązuje od 1 lipca 1997 r.), 30 kwietnia 1999 r. Nr 25, 04 lipca 2003 83 (w życie 25 lipca 2003 na mocy dekretu. 4 lipca 2003 nr 879).

§ 212 Post lub telegram zajęte na mocy postanowień § 211, nie można otworzyć i przeglądać inne niż sędziego, chyba że nadawca pisemnej zgody.

       Wysyłanie który okazuje się być bez znaczenia dla sprawy jest niezwłocznie przekazywana do adresata. Ponadto, dokumenty ujawnione przez prokuratora do dalszego nakazu zgodnie z przeznaczeniem konsoli. Jeśli tylko część transmisji znaczenie, wysyłane na resztę. Odbiornik i nadajnik są powiadamiane o to, co jest otwarte i co odbywa się pod zajęcia, jeśli można to zrobić bez szkody dla śledztwa.

Zmieniona ustawą 03 grudnia 1999 nr 82 (wchodzi w życie z dniem ustalonym przez króla).

§ 213 Jeśli okaże się, w przypadku jest w końcu uznał, że nie jest już potrzebny do zajęcia, zostanie podniesiona przez prokuraturę lub sąd. Jeżeli istnieje ryzyko, że przedmiot został skonfiskowany w celu konfiskaty, szybko zostanie zniszczona, sąd może zezwolić na policję do dysponowania obiektem.

       W przeciwnym wypadku odpadają urządzenie, gdy sprawa jest ostatecznie rozstrzygnięty. Sąd może zdecydować, że konfiskata dowodu jest zachowana nawet po ostatecznym wyroku w sprawie, jeśli i tak długo jak nie ma powodów, aby sądzić, że sprawa może być złożone do ponownego otwarcia lub innych szczególnych okoliczności.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 # 88) zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 214 Rzeczy, które są fravendt ktoś za przestępstwa należy podać poszkodowanemu podczas napadów jest odrzucany. Czy spór, kto ma prawo do wniesienia sprzeciwu, sąd, decydując, czy powinna zostać wstrzymana do czasu to było możliwe, aby na pytanie, utrwalone w wyroku, czy ujawnienie informacji powinno być wykonane natychmiast, z lub bez poddawania ich bezpieczeństwa.

       Inne rzeczy, wrócić do miejsca, gdzie został zajęty, gdy zajęcie wygasł. Wprowadzić inne roszczenia do rzeczy danego postanowienia podrozdziału odpowiednio.

§ 214A.

Dodane przez ustawę z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od czasu określonych przez prawo), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 214B.

Dodane przez ustawę z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od czasu określonych przez prawo), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 215 Król może wydać przepisy w celu wykonania postanowień § § 211 i 212

§ 215A. Prokuratorzy mogą, w ramach dochodzenia, wydać postanowienie w zakresie ochrony danych przechowywanych w formie elektronicznej, które są uważane za ważne jako dowód.

       Nałożenie zabezpieczania danych w transmisji w posiadaniu dostawcy dostępu do sieci łączności elektronicznej lub usług łączności elektronicznej może być udzielone tylko wówczas, gdy warunki określone w akapicie pierwszym zostały spełnione i nie ma powodów, aby sądzić, że doszło do przestępstwa.

       Osoba, która ma w posiadanie danych objętych zabezpieczających porządek, są powiadamiane o zamówieniu. Podejrzany musi zostać niezwłocznie poinformowany dane są bezpieczne, a jego status jako oskarżony w sprawie. Ponadto, zawiadomienie to musi być jak najszybciej dane są bezpieczne.

       Zabezpieczanie zamówienie dotyczy określonego okresu, który nie może być dłuższy niż to konieczne i nie więcej niż 90 dni, w tym samym czasie. Jeśli zamówienie zabezpieczenie jest wydawane na wniosek państwa obcego, zamówienie na co najmniej 60 dni. § 197 ustęp trzeci z § 208, pierwszy i trzeci akapit i § 216 stosuje się odpowiednio.

       Celu jest skierowana, są na żądanie ekstradycji dane o ruchu niezbędne do ustalenia, gdzie dane objęte zabezpieczających porządek pochodzi i gdzie mogą być wysłana.

Dodane przez ustawę z dnia 8 kwietnia 2005 r. nr 16 Zmienionej ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 Nr 11 (w życie z dniem ustalonym przez króla).

§ 216 W celu zachowania dowodów może prokuratora lub w pilnych przypadkach policjant zamknął budynek lub pomieszczenie, zamykając określony obszar, zakaz ruchu lub dotykając niektórych rzeczy lub podjąć podobne środki ostrożności. Przepisy § 208 stosuje się odpowiednio.

Kap 16a. Avlytting og annen kontroll av kommunikasjonsanlegg (kommunikasjonskontroll)

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52 (ikr. 1 juni 1992 unntatt § 216 j, som trådte ikr. 21 apr 1995), endret ved lover 13 mai 1994 nr. 11, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216a. Retten kan ved kjennelse gi politiet tillatelse til å foreta kommunikasjonsavlytting når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling

a)	som etter loven kan medføre straff av fengsel i 10 år eller mer, eller

b)	som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, 104 a første ledd annet punktum, eller 104 a annet ledd jf. første ledd annet punktum, eller av § 162 eller § 317, jf. § 162 eller av lov om kontroll med eksport av strategiske varer, tjenester og teknologi m.v. § 5.

Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning.

Kommunikasjonsavlytting kan besluttes selv om straff ikke kan idømmes på grunn av bestemmelsene i straffeloven § 44 eller § 46. Det gjelder også når tilstanden har medført at den mistenkte ikke har utvist skyld.

Kommunikasjonsavlytting kan bestå i å avlytte samtaler eller annen kommunikasjon til og fra bestemte telefoner, datamaskiner eller andre anlegg for elektronisk kommunikasjon som den mistenkte besitter eller kan antas å ville bruke. Som kommunikasjonsavlytting regnes også identifisering av kommunikasjonsanlegg ved hjelp av teknisk utstyr, jf. § 216 b annet ledd bokstav c, som skjer ved å avlytte samtaler eller annen kommunikasjon.

Tillatelsen kan gis uten hensyn til hvem som eier eller tilbyr det nett eller den tjeneste som brukes ved samtalen eller kommunikasjonen. Politiet kan pålegge eier eller tilbyder av nett eller tjeneste å yte den bistand som er nødvendig ved gjennomføringen av avlyttingen. Dersom kommunikasjonsavlytting er besluttet som ledd i rettslig bistand til fremmed stat etter lov 13. juni 1975 nr. 39 om utlevering av lovbrytere m.v. § 24, kan politiet pålegge eier eller tilbyder av nett eller tjeneste å bistå slik at kontrollen kan skje ved umiddelbar overføring til den fremmede staten. Tredje punktum gjelder likevel bare i den utstrekning slik bistand er nødvendig for å oppfylle forpliktelser i henhold til overenskomst med fremmed stat som Norge er part i.

Påtalemyndigheten kan i den utstrekning det er nødvendig for å oppfylle forpliktelser i henhold til overenskomst som Norge er part i, treffe beslutning om at det skal gis teknisk bistand til gjennomføring av beslutning fra kompetent rettslig myndighet i fremmed stat om kommunikasjonsavlytting, som skal foretas som ledd i etterforskning av en straffesak i denne stat. Dette gjelder bare dersom kontrollen retter seg mot personer som ikke oppholder seg i Norge og kontrollen kan skje ved umiddelbar overføring. Tredje og fjerde ledd gjelder tilsvarende. Utfyllende vilkår for å etterkomme anmodning fra fremmed stat om teknisk bistand til kommunikasjonskontroll etter denne bestemmelse og krav til beslutningens innhold fastslås av Kongen.

Kongen kan gi nærmere regler om varslingsplikt ved kommunikasjonskontroll som ikke krever rettslig eller teknisk bistand i en fremmed stat og som er i samsvar med overenskomst med vedkommende stat. Kongen kan også gi nærmere regler om behandling av varsel fra fremmed stat om slik kommunikasjonskontroll i Norge.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 11 juni 1993 nr. 76, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 4 juli 2003 nr. 83 (ikr. 25 juli 2003 iflg. res. 4 juli 2003 nr. 879), 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849), 22 juni 2012 nr. 52 (ikr. 1 jan 2013 iflg. res. 14 des 2012 nr. 1208).

§ 216b. Retten kan ved kjennelse gi politiet tillatelse til å foreta annen kontroll av kommunikasjonsanlegg når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling

a)	som etter loven kan medføre straff av fengsel i 5 år eller mer, eller

b)	som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, 145 annet ledd, 162, 162 c, 201 a, 204 a, 317, jf. §§ 162 eller 390 a.

Reglene i § 216 a første ledd annet punktum og annet ledd gjelder tilsvarende.

Kontrollen kan gå ut på

a)	å innstille eller avbryte overføring av samtaler eller annen kommunikasjon til eller fra bestemte telefoner, datamaskiner eller andre kommunikasjonsanlegg som den mistenkte besitter eller kan antas å ville bruke,

b)	å stenge anlegg som nevnt i bokstav a for kommunikasjon, eller

c)	å identifisere anlegg som nevnt i bokstav a ved hjelp av teknisk utstyr.

d)1	at eier eller tilbyder av nett eller tjeneste som benyttes ved kommunikasjonen, skal gi politiet opplysninger om hvilke kommunikasjonsanlegg som i et bestemt tidsrom skal settes eller har vært satt i forbindelse med anlegg som nevnt i bokstav a, og andre data knyttet til kommunikasjon.

§ 216 a fjerde ledd gjelder tilsvarende.

Ved anmodning fra fremmed stat om rettslig hjelp til kommunikasjonskontroll som nevnt i annet ledd bokstav a gjelder § 216 a fjerde og femte ledd tilsvarende.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 4 mai 2001 nr. 16, 4 juli 2003 nr. 78, 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849), 21 des 2005 nr. 130, 12 des 2008 nr. 104 (ikr. 1 jan 2009 iflg. res. 12 des 2008 nr. 1344), 22 juni 2012 nr. 52 (ikr. 1 jan 2013 iflg. res. 14 des 2012 nr. 1208). Endres ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

1	Etter sine forarbeider hadde endringslov 22 juni 2012 nr. 52 til hensikt å oppheve bokstav d, men ved en inkurie ble lovteksten ikke utformet slik.

§ 216c. Tillatelse til kommunikasjonskontroll kan bare gis dersom det må antas at slik avlytting eller kontroll vil være av vesentlig betydning for å oppklare saken, og at oppklaring ellers i vesentlig grad vil bli vanskeliggjort.

Dersom den telefon den mistenkte antas å ville bruke er tilgjengelig for et større antall personer, kan tillatelse til kommunikasjonskontroll bare gis når det foreligger særlige grunner. Det samme gjelder ved kontroll av telefon som tilhører advokat, lege, prest eller andre som erfaringsmessig fører samtaler av svært fortrolig art over telefon, såfremt vedkommende ikke selv er mistenkt i saken. Første og annet punktum gjelder tilsvarende for andre kommunikasjonsanlegg.

Kravet om særlige grunner etter annet ledd gjelder ved all identifisering av kommunikasjonsanlegg etter § 216 a tredje ledd annet punktum, men ikke ved identifisering etter § 216 b annet ledd bokstav c.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 216d. Dersom det ved opphold er stor fare for at etterforskningen vil lide, kan ordre fra påtalemyndigheten tre istedenfor kjennelse av retten. Påtalemyndighetens beslutning skal snarest mulig, og senest innen 24 timer etter at kontrollen ble påbegynt, forelegges retten for godkjennelse. Ender fristen på et tidspunkt utenom rettens ordinære kontortid, forlenges fristen til retten åpner igjen. I begjæringen overfor retten skal påtalemyndigheten opplyse om grunnen til at beslutning ble truffet etter første punktum. Rettens syn på om vilkårene etter første punktum var oppfylt, skal gå frem av rettsboken.

Når politiet treffer avgjørelse eller ber om rettens samtykke til kommunikasjonskontroll etter dette kapitlet, avgjør politimesteren eller visepolitimesteren spørsmålet. I politimesterens fravær kan hans eller hennes faste stedfortreder ta avgjørelsen. Politimesteren kan, med skriftlig samtykke fra førstestatsadvokaten, bestemme at også andre av påtalemyndighetens tjenestemenn i ledende stillinger skal ha samme kompetanse som politimesterens faste stedfortreder.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 13 mai 1994 nr. 11, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 2 mars 2001 nr. 7.

§ 216e. Saken bringes inn for tingretten på det sted hvor det mest praktisk kan skje.

Avgjørelsen treffes uten at den mistenkte eller den som avgjørelsen ellers rammer, gis adgang til å uttale seg, og kjennelsen blir ikke meddelt dem.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lov 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 216f. Tillatelse til kommunikasjonskontroll gis for et bestemt tidsrom, som ikke må være lenger enn strengt nødvendig. Tillatelsen må ikke gis for mer enn 4 uker om gangen. Gjelder mistanken overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9, kan tillatelsen likevel gis for inntil 8 uker om gangen dersom etterforskningens art eller andre særlige omstendigheter tilsier at fornyet prøving etter 4 uker vil være uten betydning.

Kommunikasjonskontrollen skal stanses før utløpet av fristen som er satt i rettens kjennelse, dersom vilkårene for kontroll ikke lenger antas å være til stede, eller dersom kontroll ikke lenger anses hensiktsmessig.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216g. Påtalemyndigheten skal sørge for at opptak eller notater som er gjort under kommunikasjonskontrollen, snarest mulig blir tilintetgjort i den utstrekning de

a)	er uten betydning for forebyggelsen eller etterforskningen av straffbare forhold, eller

b)	gjelder uttalelser som retten etter reglene i §§ 117 til 120 og 122 ikke vil kunne kreve vedkommendes vitneforklaring om, med mindre vedkommende mistenkes for en straffbar handling som kunne ha gitt selvstendig grunnlag for kontrollen.

§ 216 a annet ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216h. Kontrollutvalget skal føre kontroll med politiets og påtalemyndighetens behandling av saker etter dette kapittel. Dette gjelder likevel ikke saker som omfattes av lov om kontroll med etterretnings-, overvåkings- og sikkerhetstjeneste.

Utvalget skal bestå av minst tre medlemmer som oppnevnes av Kongen. Dessuten oppnevnes ett eller flere varamedlemmer som skal tiltre utvalget i forfallstilfelle. Lederen for utvalget skal oppfylle de krav som stilles til høyesterettsdommere.

Politiet og påtalemyndigheten skal gi utvalget de opplysninger, dokumenter, lydopptak m v om kommunikasjonskontroll som utvalget finner nødvendig av hensyn til sin kontrollfunksjon.

Utvalget kan innkalle til avhør enhver av politiets og påtalemyndighetens tjenestemenn, og dessuten andre som bistår ved kommunikasjonskontroll. Alle disse har plikt til å forklare seg for utvalget uten hensyn til taushetsplikt.

Kongen gir nærmere regler om utvalgets oppgaver og saksbehandling.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 13 mai 1994 nr. 11, 13 juni 1997 nr. 49, 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663), 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216i. Alle skal bevare taushet om at det er begjært eller besluttet kommunikasjonskontroll i en sak, og om opplysninger som fremkommer ved kontrollen. Det samme gjelder andre opplysninger som er av betydning for etterforskningen, og som de blir kjent med i forbindelse med kontrollen eller saken. Taushetsplikten er ikke til hinder for at opplysningene brukes

a)	som ledd i etterforskningen av et straffbart forhold, herunder i avhør av de mistenkte,

b)	som bevis for et straffbart forhold som kan begrunne den form for kommunikasjonskontroll som opplysningene stammer fra,

c)	for å forebygge at noen uskyldig blir straffet,

d)	for å avverge en straffbar handling som kan medføre frihetsstraff, eller

e)	for å gi opplysninger til kontrollutvalget.

§ 216 a annet ledd gjelder tilsvarende.

Alle skal bevare taushet overfor uvedkommende om opplysninger om noens private forhold som de blir kjent med i forbindelse med kommunikasjonskontrollen.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52, endret ved lover 13 mai 1994 nr. 11, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216j. Enhver skal på begjæring gis underretning om hvorvidt han eller hun har vært undergitt kommunikasjonskontroll etter dette kapitlet. Dette gjelder likevel ikke i saker om overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9. Underretning kan bare gis om kommunikasjonskontroll som er besluttet etter at denne bestemmelsen er trådt i kraft.

Underretning kan gis tidligst ett år etter at kontrollen er avsluttet.

Retten kan ved kjennelse bestemme at underretning skal unnlates eller utsettes i et nærmere fastsatt tidsrom dersom det vil være til skade for etterforskningen at underretning gis, eller andre forhold taler for at underretning bør unnlates eller utsettes. Regelen i § 216 e gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 5 juni 1992 nr. 52 (ikr. 21 apr 1995), endret ved lover 13 mai 1994 nr. 11, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 216k. Kongen kan gi forskrifter til utfylling og gjennomføring av bestemmelsene i dette kapitlet.

Rozdział 16a. Monitoring i inne kontrole sprzętu komunikacyjnego (kontrola przekazywania danych)

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52 (obowiązuje od 01 czerwca 1992, z wyjątkiem § 216 j, która weszła IKR. 21 kwietnia 1995), zmienionej ustawą 13 maja 1994 nr 11, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216a. Sąd może postanowieniem dać uprawnienia policji do przeprowadzenia przechwycenia komunikacji, gdy ktoś z uzasadnionych powodów podejrzanych aktu lub próby działania
), którzy z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 10 lat lub więcej, lub
b) prawa karnego § § 90, 91, 91, 94 por. 90, 104, akapit pierwszy, zdanie drugie, lub 104, drugi akapit, patrz podrozdział lub § 162 lub § 317, patrz § 162 lub ustawy o kontroli eksportu towarów strategicznych, usług, technologii itp. § 5

Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne.

       Monitoring Komunikacja może być egzekwowane, nawet jeśli kara nie może być nałożona, ponieważ z przepisów kodeksu karnego § 44 lub § 46 Ma również zastosowanie, gdy warunek oznacza, że podejrzany nie ma winy.

       Monitoring Komunikat może składać się z rozmów z podsłuchu i innych komunikatów do i od konkretnych telefonów, komputerów lub innych urządzeń łączności elektronicznej, że podejrzany posiada lub można oczekiwać, że w użyciu. Jak przechwytywanie komunikacji są także identyfikacji systemów komunikacji za pomocą urządzeń technicznych, patrz § 216 b podsekcji C, co jest wykonywane przez dotknięcie rozmowy i inne komunikaty.

       Zezwolenia mogą być udzielane bez względu kto jest właścicielem lub dostarcza do sieci lub usługi używane przez rozmowę lub komunikacji. Policja może wymagać od właściciela lub dostawcy usług internetowych lub do zapewnienia niezbędnej pomocy w realizacji słuchania. Jeżeli monitoring komunikacji postanowił w ramach pomocy prawnej do państwa obcego o ustawie 13 Czerwiec 1975 nr 39 odnoszącej się do ekstradycji przestępców M.W. § 24, policja może żądać właściciel lub dostawcą sieci i usług, aby pomóc tak, że kontrola może być dokonana przez bezpośredniego transferu do państwa obcego. Zdanie trzecie stosuje się tylko do tego stopnia, że taka pomoc jest niezbędna do wypełnienia zobowiązań wynikających z umów zawartych z innymi państwami, że Norwegia jest stroną w.

       Prokuratorzy mogą, w zakresie niezbędnym do wypełnienia zobowiązań wynikających z umów, których Norwegia jest stroną, decyduje, że powinien on mieć pomoc techniczną wykonania decyzji przez właściwy organ sądowy innego państwa do przechwytywania komunikacji, które będą podejmowane w ramach w dochodzeniu w sprawie karnej, w tym stanie. Odnosi się to tylko wtedy, gdy kontrola jest przeznaczony dla ludzi, którzy nie są rezydentami w Norwegii, a kontrola może nastąpić przez bezpośrednie przeniesienie. Trzeci i czwarty stosuje się odpowiednio. Dalsze warunki do wykonania wniosku państwa obcego o pomoc techniczną do kontroli komunikacji w ramach tego postanowienia oraz wymagania dotyczące treści orzeczenia zależy od króla.

       Król może wydać dalsze przepisy dotyczące obowiązku przy kontroli komunikacji, które nie wymagają prawnej lub pomocy technicznej dla obcego państwa, które jest zgodnie z umową z tego państwa. Król może wydać dalsze przepisy dotyczące traktowania zawiadomienia od państwa obcego, jeżeli taka kontrola komunikacji w Norwegii.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, w brzmieniu zmienionym przez ustawę 11 czerwca 1993 # 76, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), 04 lipca 2003 # 83 ( IKR. 25 lipca 2003 na mocy dekretu. 04 lipca 2003 Nr 879), 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 5 sierpnia 2005: 849), 22 czerwca 2012 nr 52 (obowiązuje 01 stycznia 2013 na mocy dekretu. 14 grudnia 2012 nr 1208).

§ 216B. Sąd może postanowieniem dać uprawnienia policji do prowadzenia kolejną kontrolę sprzętu łączności, gdy ktoś z uzasadnionych powodów podejrzenie czynu lub próby działania
), którzy z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat lub dłużej
b) Karnego § § 90, 91, 91, 94 90 CF, 145 akapit drugi, 162, 162 c, 201, 204, 317, patrz § § 162 lub 390 A.

Postanowienia § 216, pierwszy akapit, zdanie drugie i akapit drugi stosuje się odpowiednio.

       Kontrola może wyjść na
a) zawiesić lub anulować transfer połączeń lub innych informacji do lub z konkretnych telefonów, komputerów lub innych środków łączności, że podejrzany posiada lub można spodziewać się używać
b), aby zamknąć rośliny wymienione w komunikacie, lub
c) w celu identyfikacji zakładów wymienionych w użyciu sprzętu technicznego.
d) 1, że właściciel lub operator sieci lub usługi wykorzystywane do komunikacji udziela informacji policyjnych na temat środków łączności w określonym czasie, aby być lub były związane z obiektem, o którym mowa w pkt a, oraz innych danych związanych z komunikacją .

       § 216 podrozdział stosuje się odpowiednio.

       Na wniosek państwa obcego w sprawie pomocy prawnej do kontroli komunikacji, jak wspomniano w podrozdziale A, § 216 a czwarty i piąty odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, zmienionej ustawą 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), 4 maja 2001 r. Nr 16, 4 lipca 2003 r., nr 78, 17 czerwca 2005 nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 # 849), 21 Dec 2005 r. nr 130, 12 Dec 2008 Nr 104 (obowiązuje od 1 stycznia 2009 r. na mocy dekretu. 12 grudnia 2008 nr 1344), 22 czerwca 2012 nr 52 (obowiązuje od 1 stycznia 2013 na mocy dekretu. 14 grudnia 2012 nr 1208). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74
1. W ramach prac przygotowawczych było w zmianie 22 czerwca 2012 # 52 zamierza odwołać list d, ale przez ustawę nadzoru nie został zaprojektowany do.

§ 216c. Kontrola przekazywania Zezwolenie może być udzielone, jeżeli można założyć, że taki monitoring lub kontrola będzie niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a to wyjaśnienie inaczej zasadniczo być skomplikowane.

       Jeśli telefon podejrzany powinien wykorzystywać dostępne dla większej liczby osób, wyrażają Państwo zgodę na kontrolę komunikacji udzielane jedynie, gdy istnieją ku temu szczególne powody. To samo odnosi się do kontroli telefonu należącego do prawnika, lekarz, kapłan lub innych, że doświadczenie prowadzi dyskusje wysoce poufnych przez telefon, chyba, że oni sami są podejrzane w sprawie. Pierwsze i drugie stosuje się odpowiednio do innych systemów komunikacyjnych.

       Wymóg szczególnych powodów w podsekcji stosuje się do wszystkich identyfikacji sprzętu łączności zgodnie z § 216 akapit trzeci zdanie drugie, ale nie przez identyfikację pod § 216 b podrozdziału w.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, zmienionej przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 # 958) 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązująca od 05 sierpnia 2005 m res. 05 sierpnia 2005 # 849).

§ 216D. Jeśli pobyt jest wielkie niebezpieczeństwo, że dochodzenie będzie cierpieć, przyjmować zamówienia od prokuratorów trzy zamiast wyroku Trybunału. Prokuratora decyzję najszybciej jak to możliwe i nie później niż 24 godziny po inspekcji rozpoczął, składa się do sądu w celu zatwierdzenia. Termin Ender w czasie poza normalnymi godzinami urzędowania sądów, przedłużył termin do sądu ponownie otwiera. W swojej petycji, sąd powiadamia o tym prokuratora, dlaczego zdecydowano się po pierwszym zdaniu. Zdaniem Trybunału z warunków wymienionych w pierwsze zdanie zostało spełnione są jasne z rejestrów sądowych.

       Kiedy policja podjęcia takiej decyzji lub zwrócić się do sądu o zgodę na kontrolę komunikacji na podstawie niniejszego rozdziału, określa kuratora lub pytania superintendent show. Szef policji nieobecność, jego lub jej zastępca stałego decyzja. Komisarz może, po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora do decydowania, że drugi z urzędników prokuratury na wysokich stanowiskach muszą mieć takie same kwalifikacje, jako szef policji stałego zastępcę.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, w brzmieniu zmienionym przez ustawę 13 maja 1994 nr 11, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), 2 marca 2001 r. Nr 7

§ 216e. Sprawa wniesiona do sądu w miejscu, gdzie jest to najbardziej praktyczne to zrobić.

       Decyzja została podjęta bez podejrzanego lub decyzja inaczej ogranicza, nie może zabierać głosu, a werdykt nie zostanie im przekazane.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 r. Nr 52, zmieniona ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938).

§ 216f. Uprawnienie Kontrola komunikacji przewidziane na czas określony, który nie może być dłuższy niż jest to absolutnie konieczne. Licencja nie może być przyznana na okres dłuższy niż 4 tygodnie w czasie. Do podejrzenia naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9, pozwolenie może być nadal udzielane na okres do 8 tygodni w czasie, czy po charakterze badawczym, lub inne szczególne okoliczności wskazują, że ponowne badanie po 4 tygodnie będą nieistotne.

       Kontrola komunikacji zostaną wyeliminowane przed upływem terminu określonego w orzeczenia sądu, jeżeli warunki do kontroli nie jest już uważane za obecne, lub jeśli kontrola nie jest już uważane za właściwe.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 r. Nr 52, zmienionej przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216g. Prokuratorzy musi zapewnić, że nagrania lub notatek podczas kontroli komunikacji, tak szybko, jak jest to możliwe, aby zniszczyć ich zakresie
a) nie ma żadnego znaczenia dla zapobiegania lub ścigania przestępstw, lub
b) oświadczenia, dokonywane przez sąd na podstawie przepisów § § 117 do 120 i 122 nie będą ubiegać się o jego zeznania, chyba że osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa, który mógłby dostarczyć niezależną podstawę kontroli.

§ 216 podrozdział stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 r. Nr 52, zmienionej przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216H. Rada Nadzorcza nadzoruje policję i ścigania na mocy niniejszego rozdziału. To nie odnosi się do spraw objętych ustawą o kontroli wywiadu i bezpieczeństwa.

       Komitet składa się z co najmniej trzech członków mianowanych przez króla. Ponadto powołany jeden lub więcej zastępców do przyłączenia się do komitetu w stosownym przypadku. Przewodniczący rady nadzorczej powinny być zgodne z wymaganiami sędziów Sądu Najwyższego.

       Policja i prokuratura daje Radzie informacje, dokumenty, nagrania audio, itp. kontrola przekazywania komisja uzna za niezbędne do wykonywania swojej funkcji kontrolnej.

       Komisja może wezwać na przesłuchanie jednego z policjantów i karania urzędników, a także inni, którzy pomagają z kontrolą łączności. To wszystko ma obowiązku tłumaczyć się przed komisją, bez względu na poufność.

       Król może wydać dalsze postanowienia dotyczące obowiązków i procedur.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, zmieniony przez ustawę 13 maja 1994 nr 11, 13 czerwca 1997, nr 49, 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663) , 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216i. Każdy musi ujawnić, że jest złożone lub zdecydowaliśmy kontrolę komunikacji w przypadku i na informacjach dostarczonych przez kontrolę. To samo odnosi się do innych informacji, które są istotne dla dochodzenia, i że są one znane w związku z kontrolą lub walizkę. Poufność nie zapobiega wykorzystywaniu informacji
a) w ramach postępowania o przestępstwo, w tym przesłuchania podejrzanych,
b) jako dowody przestępstwa, które mogą uzasadniać rodzaj informacji kontrolnej komunikacji pochodzi z,
c) uniemożliwiające niewinny są karane,
d) w celu zapobieżenia popełnienia przestępstwa, które mogą doprowadzić do pozbawienia wolności lub
e) dostarczenie informacji do kontroli.

§ 216 podrozdział stosuje się odpowiednio.

       Wszystko ujawnia nieuprawnionym informacji osób o czyjeś prywatne sprawy są one znane w związku z kontrolerem komunikacyjnym.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52, w brzmieniu zmienionym przez ustawę 13 maja 1994 nr 11, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od dnia 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216j. Każdy ma być, na wniosek zgłoszony, czy on lub ona została poddana kontroli komunikacji w ramach niniejszego rozdziału. Powyższe nie ma zastosowania w przypadkach naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9 Zawiadomienie może być udzielone tylko na kontroli komunikacji, który został rozwiązany po tym część weszła w życie.

       Zawiadomienie może być podana nie wcześniej niż po upływie roku od zakończenia inspekcji.

       Sąd może postanowić, że na rozkaz Powiadomienie pominąć lub odroczona na określony okres czasu, jeśli będzie to szkodliwe dla dochodzenia, zawiadomienia lub inne czynniki wskazują, że zgłoszenie powinno być pominięte lub przełożone. Przepis § 216 e stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 5 czerwca 1992 # 52 (w życie 21 kwietnia 1995), zmienionej ustawą 13 maja 1994 nr 11, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), 30 sierpnia 2002 nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r., na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938).

§ 216k. Król może wydać przepisy w celu zapewnienia realizacji postanowień niniejszego rozdziału.

Kap 16b. Annen avlytting av samtaler ved tekniske midler

Kapitlet tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958).

§ 216l. Når noen med rimelig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på handling som etter loven kan medføre frihetsstraff, kan politiet ved teknisk innretning avlytte eller gjøre opptak av telefonsamtale eller annen samtale med den mistenkte dersom politiet enten selv deltar i samtalen eller har fått samtykke fra en av samtalepartene. § 216 a annet ledd gjelder tilsvarende.

Beslutningen treffes av påtalemyndigheten. § 197 tredje ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 216m. Retten kan ved kjennelse gi politiet tillatelse til å foreta annen hemmelig avlytting enn kommunikasjonsavlytting ved tekniske midler (romavlytting) når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling som rammes av

a)	straffeloven § 147 a første eller annet ledd,

b)	straffeloven §§ 233, 268 annet ledd jf. 267 eller 162 tredje ledd, jf. straffeloven § 60 a, eller

c)	straffeloven § 233, jf. straffeloven § 132 a.

Romavlytting kan besluttes selv om straff ikke kan idømmes på grunn av bestemmelsene i straffeloven § 44 eller § 46. Det gjelder også når tilstanden har medført at den mistenkte ikke har utvist skyld.

Tillatelse til romavlytting kan bare gis dersom det må antas at avlytting vil være av vesentlig betydning for å oppklare saken, og at oppklaring ellers i vesentlig grad vil bli vanskeliggjort.

Tillatelse til romavlytting kan bare gis for sted hvor det må antas at den mistenkte vil oppholde seg. Tillatelse til avlytting av offentlig sted eller annet sted som er tilgjengelig for et større antall personer, kan bare gis når det foreligger særlige grunner. Det samme gjelder ved avlytting av sted hvor advokat, lege, prest eller andre erfaringsmessig fører samtaler av svært fortrolig art, såfremt vedkommende ikke selv er mistenkt i saken. Romavlytting må innrettes slik at den i minst mulig grad fanger opp samtaler hvor den mistenkte ikke er part.

Når retten ikke bestemmer noe annet, kan politiet foreta innbrudd for å plassere eller fjerne utstyr som er nødvendig for å gjennomføre avlyttingen.

Bestemmelsene i §§ 216 d til 216 k gjelder tilsvarende, likevel slik at rettens tillatelse ikke kan gis for mer enn to uker om gangen.

Tilføyd ved lov 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

16b działu. Dodatkowe monitorowanie połączeń za pomocą środków technicznych

Rozdział dodany przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958).

§ 216l. Gdy ktoś uzasadnione podejrzenie czynu lub próbowano czyn prawem może skutkować karą pozbawienia wolności, policja na urządzenia technicznego podsłuchiwać i nagrywać rozmowy telefonicznej lub innego rozmowa z podejrzanym, jeśli policja nie albo uczestniczyć w rozmowie lub uzyskał zgodę z rozmówcami. § 216 podrozdział stosuje się odpowiednio.

       Ta decyzja została podjęta przez prokuraturę. § 197 podrozdział stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od dnia 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 Nr 849).

§ 216m. Sąd może postanowieniem dać uprawnienia policji do prowadzenia innej niż przechwycenie tajnego podsłuchiwania komunikacji za pomocą środków technicznych (romavlytting), gdy ktoś z uzasadnionych powodów podejrzewanych o działania aktu lub próby, które mają wpływ
a) Kodeks karny § 147 ustęp pierwszy lub drugi,
b) Kodeks karny § § 233, 268, drugi akapit, cf 267 lub 162, trzeci akapit, Kodeks karny § 60, lub
c) Kodeks karny § 233, § 132 kodeksu karnego,

       Romavlytting mogą być egzekwowane, nawet jeśli kara nie może być nałożona, ponieważ z przepisów kodeksu karnego § 44 lub § 46 Ma również zastosowanie, gdy warunek oznacza, że podejrzany nie ma winy.

       Romavlytting Zezwolenie może być udzielone, jeśli zakłada się, że monitoring będzie niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a to wyjaśnienie inaczej znacznie się komplikuje.

       Romavlytting Pozwolenie może zostać przyznane na miejscu, w którym należy przyjąć, że podejrzany pozostanie. Monitoring zgody miejscu publicznym gdzieś, że jest dostępne dla większej liczby osób, można jedynie wówczas, gdy istnieją szczególne powody. To samo odnosi się do przechwytywania miejscu prawnik, lekarz, minister, lub innych doświadczeń, prowadzi dyskusje wysoce poufnych, chyba że sami są podejrzane w sprawie. Romavlytting musi być zaprojektowany tak, aby jak najmniej przechwytuje nazywa gdzie podejrzany nie jest stroną.

       Kiedy sąd nie zdecyduje inaczej, policja dokonać włamania do umieszczenia lub usunięcia urządzeń niezbędnych do prowadzenia słuchania.

       Przepisy § § 216 d do 216 k stosuje się odpowiednio, jednak, że uprawnienie sądu nie może być przyznana na okres dłuższy niż dwa tygodnie w czasie.

Dodane przez ustawę z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 # 849).

Kap 17. Heftelse. Forvaltning av siktedes formue.

§ 217. For å sikre betaling av bot, inndragning, saksomkostninger, erstatning eller oppreisning som siktede er eller antas å ville bli ilagt, kan retten på begjæring av påtalemyndigheten beslutte heftelse for et bestemt beløp i formuesgjenstander som tilhører ham, når det er grunn til å frykte for at fullbyrdingen ellers vil bli forspilt eller i vesentlig grad vanskeliggjort. Er det fare ved opphold, kan beslutningen treffes av påtalemyndigheten. Heftelse kan besluttes inntil kravet som skal sikres, er rettskraftig avgjort.

En avgjørelse av retten kan ikke ankes av siktede.

Endret ved lover 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 218. Beslutningen settes i verk av politiet eller namsmannen. Påtalemyndigheten gir straks melding til retten om iverksettingen.

Retten innkaller partene til muntlig forhandling av hvorvidt heftelsen skal opprettholdes og i tilfelle i hvilken utstrekning. Avgjørelsen treffes ved kjennelse.

§ 219. Ved iverksetting av heftelse gjelder tvisteloven §§ 33-5 til 33-8 og denne lovs § 213 første ledd annet punktum tilsvarende.

Heftelse kan avverges ved at siktede stiller tilstrekkelig sikkerhet.

Heftelsen faller bort når påtalemyndigheten frafaller den, eller når retten ved kjennelse beslutter det fordi grunnlaget for den er falt bort.

Endret ved lover 8 jan 1993 nr. 20 (ikr. 1 jan 1993), 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663), 21 des 2007 nr. 127 (ikr. 1 jan 2008).

§ 220. Når den som er dømt til høyere straff enn fengsel i 6 måneder eller med skjellig grunn mistenkes for en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i mer enn 2 år, ved flukt unndrar seg straffens fullbyrding eller forfølgingen, eller oppholder seg i utlandet og ikke på oppfordring innfinner seg i riket, kan retten ved kjennelse beslutte å sette hans formue under forvaltning.

Forsvareren skal være hørt før avgjørelsen treffes. Har siktede ikke allerede forsvarer, skal forsvarer oppnevnes.

§ 221. Fra kjennelsen mister siktede retten til å rå over formuen på annen måte enn ved gjenkallelig testament.

Påtalemyndigheten sørger for at kjennelsen tinglyses og dessuten kunngjøres på den måte som er bestemt i domstolsloven § 181 annet ledd. Eier siktede registrert skip eller luftfartøy, skal kjennelsen også anmerkes i vedkommende register.

Overfor godtroende tredjemann har kjennelsen først virkning fra tinglysingen, eller i tilfelle registreringen. Tinglysing hindrer likevel ikke rettsvinning etter lov 2. juni 1978 nr. 37 om godtroerverv av løsøre.

§ 222. Retten oppnevner en tilsynsmann til å forvalte formuen og påse at det ikke tilflyter siktede personlig noen inntekt av den. Reglene i lov 23. mars 1961 om forsvunne personer § 3 får anvendelse så langt de passer.

Forvaltningen heves når siktede kommer til stede eller grunnlaget for øvrig faller bort.

Rozdział 17 Obciążenie. Zarządzanie majątkiem oskarżonego.

§ 217 Do zapewnienia zapłaty grzywny, przepadek, koszty sądowe, rekompensaty lub odszkodowania, które oskarżony jest lub ma być nałożone, sąd może, na żądanie opłaty prokuratorskich autorytetem dla określonej ilości aktywów należących do niego, gdy istnieje obawa że wykonanie inaczej byłyby utracone lub skomplikowane znacząco. Czy istnieje niebezpieczeństwo, pobytu, decyzja podjęta przez prokuraturę. Obciążenie może być wykonane do dnia powściągliwość jest prawnie uregulowane.

       Decyzja sądu nie można się odwołać przez pozwanego.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 # 88) zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 218 Decyzja podjęta przez policję lub komornika. Prokuratorzy natychmiast zawiadomić sąd na realizację.

       Sąd przywołuje strony na rozprawie, czy opłata ma być utrzymany, a jeśli tak, w jakim stopniu. Decyzja podjęta przez sąd.

§ 219 Po realizacji zamrożenie postępowania cywilnego § § 33-5 do 33-8 i ustawa ta § 213, akapit pierwszy, zdanie drugie, odpowiednio.

       Obciążenie można uniknąć przez oskarżonego, aby zapewnić wystarczającą ochronę.

       Zastawach wygasa gdy prokuratorzy odstąpić go, lub gdy sąd, decydując, że ponieważ to jest podstawa do wymknął.

Zmienione Dz 8 stycznia 1993 nr 20 (obowiązuje od 1 stycznia 1993 r.), 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663), 21 grudnia 2007 Nr 127 (obowiązuje 01 stycznia 2008).

§ 220 Kiedy człowiek jest skazany na wyższe kary niż kara pozbawienia wolności do 6 miesięcy lub istnieje uzasadnione podejrzenie czynu, który prawo jest zagrożone karą pozbawienia wolności na więcej niż 2 lata, za ucieczkę uniknąć wykonania kary lub ściganie, lub przebywających za granicą oraz nie zwrócić się w królestwie, sąd może podjąć decyzję o kolejności umieścić swoje aktywa pod zarządzaniem.

       Obrona powinna być wysłuchanym przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji. Jeżeli oskarżony nie ma już obrońcę wyznacza obrońcę.

§ 221 Od orzeczenia oskarżony traci prawo do dysponowania aktywami innymi niż odwołalnej do woli.

       Prokuratorzy zapewniają, że rządząca sądownie, a także opublikowane w sposób określony w ustawie § 181 akapit drugi. Właściciel oskarżony zarejestrowany statek lub samolot jest rządząca również zauważyć w rejestrze.

       Do dobrej wierze osób trzecich, są orzeczenia w życie z rejestracji tytułu, lub w rejestracji zdarzeń. Oficjalna rejestracja nie uniemożliwia prostą zysk po 2 ustawy Czerwiec 1978 nr 37 w odniesieniu do nabycie w dobrej wierze dóbr osobistych.

§ 222 Sąd wyznacza nadzorcę zarządzania bogactwo i upewnić się, że nie należą do osoby oskarżonej jakikolwiek dochód z niego. Przepisy ustawy 23 Marca 1961 osób zaginionych § 3 stosuje się odpowiednio.

       Administracja wywoływane, gdy oskarżony jest obecny lub podstawa do innych uchybień.

Kap 17a. Besøksforbud, oppholdsforbud m.v.

Tilføyd ved lov 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1995), overskriften endret ved lov 9 jan 1998 nr. 2.

§ 222a. Påtalemyndigheten kan nedlegge besøksforbud dersom det er grunn til å tro at en person ellers vil

a)	begå en straffbar handling overfor en annen person,

b)	forfølge en annen person, eller

c)	på annet vis krenke en annens fred.

Forbudet kan nedlegges dersom den som forbudet skal beskytte, har begjært det, eller allmenne hensyn krever det. § 170 a gjelder tilsvarende.

Besøksforbudet kan gå ut på at den forbudet retter seg mot, forbys

a)	å oppholde seg på et bestemt sted, eller

b)	å forfølge, besøke eller på annet vis kontakte en annen person.

Er det nærliggende fare for en handling som nevnt i første ledd bokstav a, kan personen forbys å oppholde seg i sitt eget hjem.

Besøksforbudet kan begrenses på nærmere angitte vilkår.

Besøksforbudet skal gjelde for en bestemt tid, høyst ett år av gangen. Besøksforbud i eget hjem kan vare i høyst tre måneder av gangen. Besøksforbud kan bare opprettholdes så lenge vilkårene er oppfylt.

Påtalemyndighetens beslutning om å ilegge et besøksforbud skal være skriftlig og angi den forbudet er rettet mot, den det skal beskytte og grunnlaget for forbudet. Tilsvarende gjelder en beslutning om ikke å ilegge et besøksforbud. Den forbudet er rettet mot og den det skal beskytte, skal underrettes om påtalemyndighetens beslutning ved en kopi av beslutningen. En beslutning om å ilegge et besøksforbud skal likevel forkynnes for den som forbudet er rettet mot. Den et forbud er rettet mot, skal også gjøres kjent med følgene av å bryte forbudet, jf. straffeloven § 342. Avslår påtalemyndigheten en begjæring om besøksforbud, skal det opplyses om retten til å bringe avslaget inn for retten etter sjette ledd tredje punktum. Er det fare ved opphold, kan beslutningen etter første og annet punktum gis muntlig, men den skal da snarest mulig nedtegnes.

Den som forbudet er rettet mot, kan straks eller senere kreve beslutningen brakt inn for retten. Påtalemyndigheten sørger for at han blir gjort kjent med denne rett. Dersom beslutningen kreves brakt inn for retten, skal påtalemyndigheten snarest råd og så vidt mulig innen 5 dager etter at kravet ble fremsatt, oversende saken til retten. Oversittes fristen, skal grunnen opplyses i rettsboken. Dersom den som forbudet er rettet mot ikke er avhørt av politiet, skal det opplyses om grunnen i påtegningen til retten.

Påtalemyndigheten skal snarest råd og så vidt mulig innen 5 dager etter at en beslutning om å ilegge en person besøksforbud i eget hjem er forkynt, bringe beslutningen inn for retten. Sjette ledd fjerde og femte punktum gjelder tilsvarende.

En beslutning om ikke å ilegge besøksforbud kan bringes inn for retten av den et forbud skal beskytte. Den et besøksforbud er rettet mot, og den det skal beskytte, skal varsles om rettsmøter. Begge parter har rett til å være til stede og til å uttale seg. Bistandsadvokat oppnevnt etter § 107 a første og fjerde ledd kan også uttale seg selv om den forbudet skal beskytte, ikke møter. Rettens avgjørelser treffes ved kjennelse. Reglene i §§ 184 og 243 gjelder tilsvarende så langt de passer.

Tilføyd ved lov 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1995), endret ved lover 9 jan 1998 nr. 2, 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 10 jan 2003 nr. 2, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 19 juni 2009 nr. 75 (med virkning for besøksforbud som er ilagt etter 19 juni 2009).

§ 222b. Ved fare for voldsutøvelse som ledd i et gjensidig oppgjør mellom grupper av personer der det på begge sider brukes voldelige midler, kan påtalemyndigheten forby en eller flere personer som tilhører eller har tilknytning til en av gruppene å oppholde seg på en eller flere eiendommer som er tilholdssted for en av gruppene, dersom det på grunn av vedkommendes opphold der er grunn til å frykte at voldsutøvelsen kan føre til skade på personer som bor eller oppholder seg i nærheten av tilholdsstedet. Når særlige grunner taler for det, kan forbudet som nevnt i første punktum også gjelde for en annen bestemt eiendom. § 170 a gjelder tilsvarende.

Når særlige grunner taler for det, kan et forbud etter første ledd rettes mot enhver som tilhører eller har tilknytning til grupper som nevnt i første ledd. Forbudet kunngjøres ved oppslag.

Forbudet skal gjelde for en bestemt tid, høyst for ett år av gangen.

Påtalemyndigheten må snarest råd og så vidt mulig innen fem dager etter beslutningen bringe saken inn for tingretten, som avgjør spørsmålet ved kjennelse. §§ 175 første ledd, 177, 181 annet og tredje ledd, 184 og 187 a gjelder tilsvarende så langt de passer.

Tilføyd ved lov 9 jan 1998 nr. 2, endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 10 jan 2003 nr. 2, 20 juni 2003 nr. 45 (ikr. 1 juli 2003 iflg. res. 20 juni 2003 nr. 712).

§ 222c. Påtalemyndigheten kan forby en person under 15 år å oppholde seg på et bestemt sted dersom det er grunn til å tro at opphold på stedet øker faren for at personen begår en ellers straffbar handling. § 170 a gjelder tilsvarende.

Oppholdsforbudet skal gjelde for en bestemt tid, høyst 6 måneder av gangen. Oppholdsforbud kan bare opprettholdes så lenge vilkårene er oppfylt.

Før beslutning om oppholdsforbud tas, skal påtalemyndigheten gi barnet mulighet til å uttale seg, og spørre vergen om vedkommende samtykker i oppholdsforbudet. Vergens samtykke skal gis skriftlig. Påtalemyndighetens beslutning om å ilegge et oppholdsforbud skal være skriftlig og angi den forbudet er rettet mot og grunnlaget for forbudet. § 222 a femte ledd, tredje og sjette punktum gjelder tilsvarende så langt de passer.

Dersom vergen ikke samtykker i oppholdsforbudet, må påtalemyndigheten snarest råd og så vidt mulig innen fem dager etter at vergen nektet samtykke, bringe beslutning om oppholdsforbud inn for retten. § 222 a sjette ledd, annet og fjerde til syvende punktum gjelder tilsvarende så langt de passer.

17a rozdziału. Zakaz zbliżania, zakazując M.W.

Dodane przez ustawę z dnia 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1995 r.), tytuł zmieniony ustawą 09 stycznia 1998 nr 2

§ 222A. Prokuratorzy mogą wprowadzić zakaz, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba, w przeciwnym razie
a) popełnienia czynu przeciwko innej osobie,
b) prowadzić inną osobę, lub
c) w inny sposób narusza spokój.

Zakaz zostać nałożone, jeżeli zakaz chronić, złożył lub interes publiczny. § 170 stosuje się odpowiednio.

       Odwiedź zakazu może być, że zakaz ten jest skierowany przeciwko zabronione
a), aby znajdować się w określonym miejscu lub
b) do prowadzenia, zwiedzanie lub inaczej kontaktu z drugą osobą.

Czy to nie oczywiste niebezpieczeństwo czynu, o którym mowa w podrozdziale a, osoba może być zakazane do przebywania w ich własnym domu.

       Odwiedź zakaz ten może być ograniczony do określonych warunków.

       Odwiedź zakaz stosuje się do konkretnego czasu, nie dłuższy niż jeden rok. Powstrzymując w ich własnych domach mogą trwać do trzech miesięcy. Zakaz zbliżania może być utrzymany tylko tak długo, jak warunki są spełnione.

       Władzy prokuratorskiej decyzja o zakazać zbliżania sporządza się na piśmie i stan zakaz jest skierowana, jest on przeznaczony do ochrony, a podstawą do tego zakazu. To samo odnosi się do decyzji o nałożeniu zakaz zbliżania się. Zakaz ma na celu i powinno chronić, musi zawiadomić decyzję prokuratury kopię decyzji. Decyzja o nałożeniu zakaz zbliżania powinny być jednak podawane na zakaz. Zakaz dotyczy również zostają poinformowani o konsekwencjach łamania zakazu, Kodeks karny § 342 Odmowa władz prokuratorskich petycję o zakaz zbliżania się, wyciąg z prawa do wniesienia oddziału do sądu po akapicie szóstym zdanie trzecie. Czy istnieje niebezpieczeństwo, pobytu, decyzja o pierwszym i drugim zdaniu ustnie, ale musi to być zapisane tak szybko, jak to możliwe.

       Zakaz ma na celu, od razu lub później wymagają decyzji przed sądem. Prokuratorzy zapewniają, że jest on świadomy tego prawa. Jeżeli decyzja jest wymagana wniesiona do sądu, radca prokuratura tak szybko i tak dalece, jak to możliwe w ciągu 5 dni od przedłożenia wniosku, przekazuje sprawę do sądu. Termin, z powodu opisanego w dokumentacji sądowych. Jeśli zakaz nie jest skierowany przesłuchiwana przez policję, informacje o tym, dlaczego poparcie dla sądu.

       Prokuratorzy niezwłocznie powiadomić, a jeśli to możliwe, w ciągu 5 dni od wydania decyzji o nałożeniu powstrzymujący osobę w ich własnym domu jest głoszona, przynosząc decyzję do sądu. Akapit szósty, czwarty i piąty zdanie stosuje się odpowiednio.

       Decyzja, aby nie nakładać zakaz zbliżania może być wniesiona do sądu przez zakazu ochrony. Zakaz zbliżania się jest skierowane, i chroni, jest powiadamiana o postępowaniach sądowych. Obie strony mają prawo do obecności i do bycia wysłuchanym. Prawnik wyznaczony zgodnie z § 107, pierwszy i czwarty akapit może również wypowiedzieć się w sprawie zakazu ochrony nie, spotkania. Od orzeczeń wydanych przez sąd. Przepisy § § 184 i 243 stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązująca od 1 stycznia 1995 r.), zmienionej U. 09 styczeń 1998 # 2, 30 sierpnia 2002 r. Nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938) , 10 stycznia 2003 r. Nr 2, March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 19 czerwca 2009 nr 75 (obowiązujące do krępowania kolejności nałożone po 19 czerwca 2009 ).

§ 222b. Na ryzyko przemocy w ramach wzajemnego porozumienia między grupami ludzi, gdzie obie strony stosowanych brutalnych środków, prokuratura zakazać osobę lub osoby należące do lub związane z jedną z grup do przebywania na jednej lub kilku nieruchomości, które są w domu do jednej z grup, jeśli to z powodu jego pobytu jest powód, by obawiać się, że korzystanie z przemocy może prowadzić do obrażeń osób mieszkających lub przebywających w sąsiedztwie leśniczówki. Gdy istnieją szczególne powody ku temu, zakaz, o którym mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się również do innej konkretnej nieruchomości. § 170 stosuje się odpowiednio.

       Gdy istnieją szczególne powody ku temu, zakaz zawarty w podrozdziale skierowane przeciwko żadnej przynależności lub odnoszących się do grup wymienionych w ustępie pierwszym. Zakaz zostanie ogłoszone.

       Zakaz stosuje się do konkretnego czasu, nie dłuższy niż jeden rok w czasie.

       Prokuratorzy muszą niezwłocznie powiadomić, a jeśli to możliwe, w ciągu pięciu dni po decyzji o wniesieniu sprawy do sądu, który zadecyduje o pytanie, orzeczenia. § § 175, pierwszy akapit, 177, 181, akapit drugi i trzeci, 184 i 187 stosuje się odpowiednio w razie potrzeby.

Dodane przez ustawę z 9 stycznia 1998 # 2, w brzmieniu zmienionym przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. zgodnie z . dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938), January 10, 2003 # 2, 20 czerwca 2003 r., nr 45 (obowiązuje od 1 lipca 2003 r. na mocy dekretu. 20 czerwca 2003 nr 712).

§ 222c. Prokuratorzy mogą zabronić osobie poniżej 15 lat do przebywania w określonym miejscu, jeśli istnieje podejrzenie, że pobyt na miejscu zwiększa ryzyko, że osoba popełnia przestępstwo inaczej. § 170 stosuje się odpowiednio.

       Pozostań zakaz stosuje się przez okres, nie dłuższy niż sześć miesięcy w czasie. Pozostań Zakaz może być utrzymany tylko tak długo, jak warunki są spełnione.

       Przed podjęciem decyzji w sprawie podjęte Banning, prokuratorzy dać dziecku możliwość wyrażenia swoich poglądów i poprosić opiekuna, jeśli zgodzi pozostaje zakaz. Zgoda opiekuna musi być na piśmie. Decyzja władzy prokuratorskiej do nakładania zakazu sporządza się na piśmie i określić zakaz jest skierowany, a podstawą do tego zakazu. § 222 akapit piąty, trzeci i szósty zdanie stosuje się odpowiednio.

       Jeśli opiekun nie zgadza się na pobyt zakazu, rady prokuratorskie jak najszybciej i, o ile to możliwe, w ciągu pięciu dni po opiekun odmawia zgody, decyzję zakazującą wprowadzenia do sądu. § 222, akapit szósty, drugi i czwarty do siódmej zdanie stosuje się odpowiednio.

Kap. 17b. Bruk av tvangsmidler for å avverge alvorlig kriminalitet

Tilføyd ved lov 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 222d. Retten kan ved kjennelse gi politiet tillatelse til som ledd i etterforsking å nytte tvangsmidler som nevnt i kapittel 15, 15 a, 16, 16 a og 16 b når det er rimelig grunn til å tro at noen kommer til å begå en handling som rammes av

a)	straffeloven § 147 a første eller annet ledd,

b)	straffeloven §§ 233, 268 annet ledd jf. 267 eller 162 tredje ledd, jf. straffeloven § 60 a, eller

c)	straffeloven § 233, jf. straffeloven § 132 a.

Politiets sikkerhetstjeneste kan også gis slik tillatelse når det er grunn til å tro at noen kommer til å begå en handling som rammes av

a)	straffeloven §§ 83, 84, 86, 86 b, 88, 90, 91, 91 a, kapittel 9, §§ 104 a første ledd annet punktum eller annet ledd, jf. første ledd annet punktum, 147 a tredje ledd, 147 b, 152 a eller 153 a,

b)	lov om kontroll med eksport av strategiske varer, tjenester og teknologi m.v. § 5,

c)	straffeloven §§ 148, 149, 150, 151, 151 a, 151 b, 152, 152 b, 153, 154, 154 a eller 159 og som begås med sabotasjehensikt, eller

d)	straffeloven §§ 222, 223, 227, 229, 231 eller 233 og som retter seg mot medlemmer av Kongehuset, Stortinget, regjeringen, Høyesterett eller representanter for tilsvarende organer i andre stater.

Tillatelse kan bare gis dersom det må antas at inngrepet vil gi opplysninger av vesentlig betydning for å kunne avverge handlingen og at avverging ellers i vesentlig grad vil bli vanskeliggjort. Tillatelse til å nytte tvangsmidler som nevnt i §§ 200 a, 202 c, 216 a og 216 m kan bare gis når særlige grunner tilsier det. PST kan bare gis tillatelse å romavlytte, jf. § 216 m, når det er grunn til å tro at noen kommer til å begå en handling som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 147 a, 152 a eller 153 a.

Dersom det ved opphold er stor fare for at en handling som nevnt i første eller annet ledd ikke vil kunne avverges, kan ordre fra påtalemyndigheten tre i stedet for kjennelse av retten. Beslutningen skal snarest mulig, og senest 24 timer etter at tvangsmidlet ble tatt i bruk, legges frem for retten for godkjennelse. Beslutningen skal så vidt mulig være skriftlig og opplyse om hva saken gjelder og om formålet med bruken av tvangsmidlet. En muntlig beslutning skal snarest mulig nedtegnes. § 216 d første ledd tredje til femte punktum og annet ledd gjelder tilsvarende.

Bestemmelsene i kapittel 15, 15 a, 16, 16 a og 16 b gjelder tilsvarende så langt de passer. Reglene i §§ 216 i, 242 og 242 a gjelder for all bruk av tvangsmidler etter paragrafen her.

Rozdz. 17b. Stosowania środków przymusu w celu zapobiegania poważnej przestępczości

Dodane przez ustawę z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 # 849).

§ 222d. Sąd może postanowieniem dać uprawnienia policji w ramach dochodzenia do używania środków przymusu w ramach rozdziału 15, 15, 16, 16 i 16 b, gdy istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że ktoś ma zamiar popełnienia czynu, którego dotyczy
a) Kodeks karny § 147 ustęp pierwszy lub drugi,
b) Kodeks karny § § 233, 268, drugi akapit, cf 267 lub 162, trzeci akapit, Kodeks karny § 60, lub
c) Kodeks karny § 233, § 132 kodeksu karnego,

       Police Security Service można także podawać zgody, o ile nie ma powodów, aby sądzić, że ktoś ma zamiar popełnienia czynu, którego dotyczy
a) Kodeks karny § § 83, 84, 86, 86 b, 88, 90, 91, 91, rozdział 9, § § 104, akapit pierwszy, zdanie drugie, lub podrozdział, patrz podrozdział, 147 akapit trzeci, 147 b, 152 i 153,
b) Ustawa o kontroli eksportu towarów strategicznych, usług, technologii itp. § 5,
c) Kodeks karny § § 148, 149, 150, 151, 151, 151 b, 152, 152 b, 153, 154, 154 lub 159 i oddany Celem sabotażu lub
d) Kodeks karny § § 222, 223, 227, 229, 231 lub 233, oraz że członkowie docelowe rodziny królewskiej, parlamentu, rządu, Sądu Najwyższego lub przedstawiciele podobnych organów w innych państwach.

       Zezwolenie może być udzielone tylko wówczas, gdy przyjmuje się, że ingerencja dostarczy informacji niezbędnych do uniknięcia działań i zapobiec inaczej zasadniczo być skomplikowane. Pozwolenie na użycie środków przymusu bezpośredniego w sposób opisany w § § 200 a, 202 c, 216 i 216 m może być przyznana tylko w szczególnych okolicznościach. Pst może być wydany tylko na romavlytte, patrz § 216 m, w których istnieje podejrzenie, że ktoś ma zamiar popełnienia czynu pod kk § § 90, 91, 91, 147, 152 i 153 .

       Jeśli pobyt jest wielkie niebezpieczeństwo, że czyn, o którym mowa w ust pierwszego lub drugiego nie da się uniknąć, można zamówić z drewna prokuratorów zamiast orzeczenia przez sąd. Decyzję najszybciej jak to możliwe i nie później niż 24 godziny po zmuszony aktywów został oddany do użytku, jest przedstawiona do sądu o zatwierdzenie. Decyzja o ile to możliwe, w formie pisemnej i stan sprawy i celu stosowania środków przymusu. Ustna decyzja jest rejestrowana jako najszybciej. § 216 d, akapit pierwszy, od trzeciego do piątego zdań i akapitów stosuje się odpowiednio.

       Przepisy rozdziału 15, 15 a, 16, 16 i 16 b, stosuje się odpowiednio. Przepisy § § 216 do, 242 i 242 stosuje się do wszystkich środków przymusu w tej sekcji.

Femte del. Saksbehandlingens enkelte ledd.

Część piąta. Proceduralne poszczególnych części.

Kap 18. Etterforsking.

§ 223. Anmeldelse av straffbare handlinger skjer til politiet. Er anmeldelsen muntlig, skal mottakeren skrive den ned, datere den og om mulig få anmelderens underskrift.

Anmeldelse kan også skje til påtalemyndigheten.

§ 224. Etterforsking foretas når det som følge av anmeldelse eller andre omstendigheter er rimelig grunn til å undersøke om det foreligger straffbart forhold som forfølges av det offentlige.

Etterforskningsplikten etter første ledd gjelder også der en mulig lovbryter ikke kan straffes fordi vedkommende var mellom 12 og 15 år på handlingstidspunktet. Riksadvokaten kan gi retningslinjer om den nærmere gjennomføringen og om begrensninger i plikten.

Har et barn som ikke er fylt 12 år, forøvet en ellers straffbar handling, kan det foretas så vel rettslig som utenrettslig etterforskning.

Ved brann og andre ulykker kan det foretas etterforsking om årsaken selv om det ikke er grunn til mistanke om straffbart forhold. Det samme gjelder når barn under 18 år dør plutselig og uventet.

Endret ved lover 17 juli 1992 nr. 100, 21 mars 2003 nr. 18 (ikr. 1 apr 2003 iflg. res. 21 mars 2003 nr. 358), 24 juni 2011 nr. 32 (ikr. 1 juli 2011 iflg. res. 24 juni 2011 nr. 652).

§ 225. Etterforsking iverksettes og utføres av politiet. Uten beslutning av overordnet kan enhver politimann foreta skritt som ikke uten skade kan utsettes.

Riksadvokaten og vedkommende statsadvokat kan gi pålegg om å iverksette etterforsking og om hvordan den skal gjennomføres, samt om stansing, jf § 75.

Etterforsking av straffbare handlinger forøvd om bord i norsk skip, kan også foretas av norske utenrikstjenestemenn etter nærmere regler som Kongen gir.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 226. Formålet med etterforskningen er å skaffe til veie de nødvendige opplysninger for

a.	å avgjøre spørsmålet om tiltale,

b.	å tjene som forberedelse for rettens behandling av spørsmålet om straffeskyld og eventuelt spørsmålet om fastsettelse av reaksjon,

c)	å avverge eller stanse straffbare handlinger.

d.	å fullbyrde straff og andre reaksjoner og

e.	å tjene som forberedelse for barneverntjenestens behandling av spørsmålet om det skal sette i verk tiltak etter lov 17. juli 1992 nr. 100 om barneverntjenester.

Om personundersøkelse og mentalobservasjon gjelder reglene i kap 13.

Er en bestemt person mistenkt, skal etterforskingen søke å klarlegge både det som taler mot ham og det som taler til fordel for ham.

Etterforskingen skal gjennomføres så raskt som mulig og slik at ingen unødig utsettes for mistanke eller ulempe.

Endret ved lover 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999), 21 mars 2003 nr. 18 (ikr. 1 apr 2003 iflg. res. 21 mars 2003 nr. 358), 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 227. Den som har plikt til å melde et dødsfall, skal straks underrette politiet dersom han har grunn til mistanke om at døden er voldt ved en straffbar handling.

§ 228. Sakkyndig likundersøkelse skal foretas når det er grunn til mistanke om at noens død er voldt ved en straffbar handling. Påtalemyndigheten kan også ellers beslutte at det skal foretas sakkyndig likundersøkelse når dødsårsaken er uviss og særlige forhold krever slik undersøkelse. Kongen gir nærmere forskrifter om sakkyndig likundersøkelse, herunder i hvilke tilfeller slik undersøkelse bør foretas.

§ 229. Når påtalemyndigheten antar at det er foretatt en straffbar handling, og påtale krever begjæring fra særskilt myndighet, skal den straks bringe de foreliggende opplysninger til vedkommende myndighets kunnskap for at denne kan ta standpunkt til om påtale skal begjæres.

Kreves det for påtale begjæring fra fornærmede, og det er grunn til å anta at han ikke er kjent med lovovertredelsen, skal påtalemyndigheten bringe de foreliggende opplysninger til hans kunnskap og spørre om han begjærer påtale.

Så lenge påtale ikke er begjært, tas bare etterforskingsskritt som ikke uten skade kan utsettes.

Endret ved lov 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 15 aug 1995).

§ 230. Politiet kan la oppta forklaring av mistenkte, vitner og sakkyndige, men kan ikke pålegge noen å gi forklaring. Offentlige tjenestemenn og andre som handler på vegne av stat eller kommune, plikter likevel å gi forklaring om forhold de er blitt kjent med i sin stilling eller sitt verv, dersom dette kan skje uten å krenke taushetsplikt de har etter lov, forskrift eller instruks.

Vitner som har taushetsplikt etter sparebankloven § 21, forretningsbankloven § 18, forsikringsloven § 1-6, finansieringsvirksomhetsloven § 3-14, verdipapirhandelloven § 10-9 eller verdipapirregisterloven § 8-1, plikter å gi forklaring til politiet om forhold som omfattes av taushetsplikten eller taushetsplikt etter avtale. Dersom sterke allmenne hensyn tilsier at forklaring gis, gjelder forklaringsplikten uten hensyn til om det er åpnet etterforskning i straffesak.

Selv om et vitne ikke har forklaringsplikt etter første eller annet ledd, plikter vitnet etter innkalling å møte på politistasjon eller lensmannskontor i det politidistrikt hvor han bor eller oppholder seg for å avklare om han er villig til å forklare seg for politiet. Det samme gjelder for mistenkte. §§ 110, 112, 113 og 114 gjelder tilsvarende så langt de passer. Påtalemyndigheten kan beslutte at en mistenkt eller et vitne skal avhentes for straks å fremstilles dersom den mistenkte eller vitnet har fått innkallingen lovlig forkynt for seg eller på annen måte har fått kjennskap til innkallingen, og har uteblitt uten gyldig fravær.

Reglene i §§ 117 første ledd, 118 første og annet ledd, 119 første, annet og tredje ledd og 120 gjelder tilsvarende.

Forklaringen skal skrives ned, leses opp til vedtakelse og så vidt mulig forelegges avhørte til underskrift. Dersom avhørte ønsker det, kan gjennomlesing tre i stedet for opplesing. Krever han endringer, skal disse foretas ved tilføyelse til rapporten. Har det ikke vært anledning til å skrive ned forklaringen på stedet, skal det gjøres snarest mulig. Av rapporten må det kunne ses om de former loven foreskriver, er iakttatt.

Etter nærmere regler som Kongen gir, kan forklaringer opptas stenografisk eller ved mekaniske midler. Reglene fastsetter i hvilken utstrekning slik gjengivelse kan tre i stedet for innføring i rapporten.

Endret ved lover 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 25 juni 2004 nr. 52, 10 juni 2005 nr. 44 (ikr. 1 juli 2006 iflg. res. 30 juni 2006 nr. 776), 29 juni 2007 nr. 75 (ikr. 1 nov 2007 iflg. res. 29 juni 2007 nr. 752), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lover 26 jan 2007 nr. 3 og 21 des 2007 nr. 127.

§ 231. Etter begjæring fra påtalemyndigheten kan norske utenrikstjenestemenn oppta forklaringer i utlandet, dersom det er adgang til det overfor den fremmede stat. Forklaringene opptas så vidt mulig etter de regler som gjelder for politiavhør, og likestilles med forklaringer opptatt av politiet.

§ 232. Før det foretas avhør av mistenkte, skal han gjøres kjent med hva saken gjelder, og at han ikke har plikt til å forklare seg.

Er han villig til å gi forklaring, oppfordres han til å forklare seg sannferdig. Reglene i § 92 gjelder tilsvarende.

Er mistenkte under 18 år, bør vergen som regel gis anledning til å være til stede under avhøret og til å uttale seg.

§ 232a. Når etterforskning settes i gang mot barn under 18 år og saken ikke er av bagatellmessig art, skal politiet straks underrette barneverntjenesten. Er barnet i institusjon skal også institusjonen underrettes.

Barneverntjenesten skal i saker som nevnt i første ledd underrettes om avhør av mistenkte dersom det er høve til det.

Når barneverntjenesten har bedt om det, skal den også gis anledning til å uttale seg før tiltalespørsmålet avgjøres.

Tilføyd ved lov 17 juli 1992 nr. 100.

§ 233. Innrømmer mistenkte å ha foretatt den handling undersøkelsen gjelder, skal han spørres om han erkjenner seg skyldig til straff. Har han gitt en uforbeholden tilståelse og saken kan pådømmes ved tilståelsesdom, spørres han om han samtykker i slik pådømmelse.

Endret ved lov 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 234. Når det foretas avhør av vitner, gjelder reglene i §§ 128, 130, 133 og 136 annet ledd tilsvarende.

Avhør av vitne under 16 år i sak om forbrytelse eller forseelse mot sedeligheten bør fortrinnsvis begjæres foretatt etter reglene i § 239. Samme fremgangsmåte kan brukes ved avhør av et vitne med psykisk utviklingshemming eller tilsvarende funksjonssvikt. Gjentatt avhør skal så vidt mulig unngås.

Endret ved lover 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1997). 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 234a. Når vilkårene i § 130 a første og annet ledd er oppfylt, kan retten etter begjæring fra politimesteren ved kjennelse bestemme anonym vitneførsel for politiet. § 216 d annet ledd gjelder tilsvarende så langt det passer.

Anonym vitneførsel kan gå ut på

a)	at det ikke opplyses om navnet på en av politiets kilder eller informanter eller gis andre opplysninger som kan føre til at kildens eller informantens identitet blir kjent, eller

b)	at det ikke opplyses om navnet på en person som har forklart seg for politiet eller gis andre opplysninger som kan føre til at personens identitet blir kjent.

§ 130 a tredje ledd annet og tredje punktum samt fjerde og sjette ledd gjelder tilsvarende når retten behandler en begjæring om bruk av anonyme vitner etter bestemmelsen her.

Et avhør som nevnt i annet ledd bokstav b kan ikke brukes som bevis i retten hvis retten finner at vilkårene i § 130 a første og annet ledd ikke lenger er oppfylt. § 130 a tredje ledd annet og tredje punktum og fjerde ledd gjelder tilsvarende så langt de passer dersom avhøret brukes som bevis i retten.

Kongen kan gi nærmere forskrift om bruk av anonyme vitner for politiet, herunder om taushetsplikt og om oppbevaring av opplysningene.

Tilføyd ved lov 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), endret ved lov 9 mai 2003 nr. 30.

§ 235. Er et vitne fritatt for vitneplikt etter § 122 første eller annet ledd, skal vitnet gjøres oppmerksom på sin rett før det blir avhørt.

Hvor forholdene gir grunn til det, bør et vitne gjøres kjent med fritaksreglene i §§ 121, 122 tredje ledd og 123-125.

§ 236. Første gang fornærmede blir avhørt, skal han spørres om han begjærer påtale. Han skal også spørres om han har krav som han ønsker at påtalemyndigheten skal ta med i saken etter § 3. Krever han erstatning eller oppreising, bør beløpet nærmere angis og begrunnes.

§ 237. Påtalemyndigheten kan begjære rettslig avhør, rettslig gransking eller oppnevning av sakkyndige til bruk for etterforskingen. Retten plikter å etterkomme begjæringen, med mindre den finner at det forhold som etterforskingen gjelder, ikke er straffbart, eller at straffansvaret er falt bort, eller at det ikke er lovlig adgang til å ta begjæringen til følge. Ved begjæring fra lensmann prøver retten likevel fullt ut om begjæringen er tilstrekkelig begrunnet.

Retten kan etter begjæring fra fornærmede oppnevne en sakkyndig under etterforskingen for å utrede hvilke helseskader fornærmede er påført dersom det er nødvendig for å avgjøre vedkommendes krav etter § 3.

Bevisopptak til bruk for hovedforhandlingen kan holdes når vilkårene etter § 270 første ledd foreligger, og det ikke uten skade, tidsspille eller omkostning kan utstå til spørsmålet om tiltale er avgjort.

Retten kan av eget tiltak ta slike skritt som hensiktsmessig kan gjøres i forbindelse med det som begjæringen går ut på.

Endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 238. Forklaringer under etterforsking av forbrytelser og forseelser i sjøfartsforhold og av straffbare handlinger foretatt om bord i norsk skip, kan i utlandet avgis for vedkommende norske konsulrett, jf domstolsloven § 51.

Konsulretten kan foreta rettslige avhør og andre enkeltstående rettshandlinger, men har ikke dømmende myndighet. Den kan av eget tiltak foreta avhør som ikke uten skade kan utsettes. Sakkyndige rettsvitner har rett til å stille spørsmål til dem som avhøres. Om bevisopptak gjelder reglene i domstolsloven § 50.

Kongen gir nærmere regler til utfylling og gjennomføring av denne paragraf. For øvrig gjelder reglene i denne lov så langt de passer.

Endret ved lov 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 239. Ved avhør av et vitne under 16 år eller et vitne med psykisk utviklingshemming eller tilsvarende funksjonssvikt i en sak om forbrytelse eller forseelse mot sedelighet, skal dommeren ta imot forklaringen utenfor rettsmøte, når han finner det ønskelig av hensyn til vitnet eller av andre grunner. Dommeren skal i så fall som hovedregel tilkalle en særlig skikket person til å bistå ved avhøret eller foreta avhøret under dommerens kontroll. Avhøret skal tas opp ved videoopptak og om nødvendig ved eget lydopptak, når det er mulig og ikke hensynet til vitnet eller formålet med forklaringen taler mot det. På samme vilkår skal som hovedregel siktedes forsvarer gis anledning til å overvære avhøret.

Samme fremgangsmåte kan brukes også i saker om andre straffbare forhold når hensynet til vitnet tilsier det.

Når vitnets alder eller særlige omstendigheter tilsier det, kan dommeren bestemme at det i stedet eller forut for avhør etter første ledd skal foretas observasjon av vitnet. Ved observasjon gjelder reglene i §§ 152, 153 og 159 tilsvarende. Første ledd tredje punktum i paragrafen her får tilsvarende anvendelse.

Avhør etter første ledd og observasjon etter tredje ledd skal foretas innen 2 uker etter at anmeldelse av den straffbare handlingen er inngitt til politiet, med mindre særlige grunner tilsier at det foretas senere.

Kongen kan gi nærmere regler om fremgangsmåten ved avhør utenfor rettsmøte og observasjon.

Endret ved lover 22 mai 1992 nr. 49, 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1997), 23 mai 1997 nr. 30 (ikr. 1 nov 1998 iflg. res. 2 okt 1998 nr. 923), 22 mai 1998 nr. 31 (ikr. 1 nov 1998 iflg. res. 2 okt 1998 nr. 924), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 240. (Opphevet ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).)

§ 241. En mistenkt som det pågår etterforsking mot, kan hos retten begjære foretatt rettergangsskritt til avkreftelse av mistanken. Det samme gjelder når etterforskingen er innstilt på grunn av bevisets stilling.

Retten plikter å ta begjæringen til følge, hvis ikke det begjærte rettergangsskritt må anses uegnet til å avkrefte mistanken.

§ 242. Mistenkte, hans forsvarer, fornærmede, etterlatte i lovbestemt rekkefølge og bistandsadvokaten skal på begjæring gis adgang til å gjøre seg kjent med sakens dokumenter såfremt det kan skje uten skade eller fare for etterforskingens øyemed eller for tredjemann. Innsyn i opptak, notater og andre dokumenter som inneholder opplysninger fra kommunikasjonskontroll etter kapittel 16 a, kan også nektes dersom innsyn kan skade etterforskningen av andre saker. Offentlig forsvarer kan ikke nektes adgang til dokumenter som fremlegges eller har vært fremlagt i rettsmøte, unntatt rettsmøte som holdes for å avsi kjennelse etter tredje ledd. Disse regler gjelder likevel ikke dokumenter som bør holdes hemmelig av hensyn til rikets sikkerhet eller forhold til fremmed stat.

Er det begjært anonym vitneførsel, jf. §§ 130 a eller 234 a, kan mistenkte eller fornærmede ikke få innsyn i opplysninger som kan føre til at vitnets identitet blir kjent. Avslår retten begjæringen, gjelder reglene i første ledd likevel bare dersom påtalemyndigheten fører vitnet under full identitet, jf. § 130. Forsvareren kan anke et avslag om innsyn etter første punktum på den siktedes vegne.

Blir adgang til dokumentene nektet, kan spørsmålet kreves avgjort ved kjennelse av retten.

Når det er flere mistenkte i en sak, gjelder retten for den enkelte mistenkte og hans forsvarer til å gjøre seg kjent med sakens dokumenter, ikke dokumenter som bare gjelder andre mistenktes forhold.

Kongen kan gi forskrifter om hvordan dokumentene skal gjøres tilgjengelig etter denne paragraf.

Endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 15 okt 2000 iflg. res 22 sep 2000 nr. 958), 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 20 juni 2003 nr. 45 (ikr. 1 juli 2003 iflg. res. 20 juni 2003 nr. 712), 2 juli 2004 nr. 61 (ikr. 1 jan 2005 iflg. res. 2 juli 2004 nr. 1065), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 242a. Etter begjæring fra statsadvokaten kan tingretten som en enkeltstående rettshandling, jf. § 272 a, ved kjennelse beslutte at påtalemyndigheten kan nekte den mistenkte og forsvareren innsyn i opplysninger som påtalemyndigheten ikke vil påberope som bevis i saken, når det om innsyn gis, kan være fare for

a)	en alvorlig forbrytelse mot noens liv, helse eller frihet,

b)	at muligheten for en person til å delta skjult i etterforskningen av andre saker som nevnt i andre ledd, blir vesentlig vanskeliggjort,

c)	at muligheten for politiet til å forebygge eller etterforske forbrytelser som nevnt i annet ledd, blir vesentlig vanskeliggjort fordi informasjon om andre saker eller om politiets metodebruk blir kjent, eller

d)	at politiets samarbeid med et annet lands myndigheter blir vesentlig vanskeliggjort.

Unntak fra dokumentinnsyn kan bare besluttes dersom det er strengt nødvendig og det ikke medfører vesentlige betenkeligheter av hensyn til den mistenktes forsvar.

Reglene i første ledd første punktum bokstav b til d gjelder bare i saker om en handling eller forsøk på en handling

a)	som etter loven kan medføre straff av fengsel i 5 år eller mer, eller

b)	som rammes av straffeloven kapittel 8 eller 9 eller § 162 eller av lov om kontroll med eksport av strategiske varer, tjenester og teknologi m.v. § 5.

Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse av forbrytelser kommer ikke i betraktning.

Retten kan på vilkår som nevnt i første og annet ledd også nekte innsyn i opplysninger som er fremlagt for retten som grunnlag for avgjørelse om bruk av tvangsmidler som nevnt i §§ 200 a, 202 c, 202 e, 208 a, 210 a, 210 c, 216 a, 216 b, 216 m og 222 d.

Bestemmelsen i § 130 a sjette ledd gjelder tilsvarende så langt den passer. Foreligger det rettskraftig kjennelse om at det skal gis innsyn i opplysninger som er begjært unntatt etter bestemmelsen her, kan påtalemyndigheten likevel nekte innsyn dersom den innstiller strafforfølgningen.

Den mistenktes forsvarer plikter å bevare taushet om opplysninger han får innsyn i, men som den mistenkte nektes innsyn i etter bestemmelsen her.

Retten kan bare omgjøre en kjennelse om å nekte innsyn etter paragrafen her, dersom det har kommet til nye opplysninger. Fjerde ledd annet punktum gjelder tilsvarende. Rettens avgjørelse etter paragrafen her kan ikke brukes som ankegrunn.

Statsadvokatens begjæring etter første ledd og andre dokumenter knyttet til behandlingen av begjæringen inngår ikke i straffesaksdokumentene i den sak begjæringen knytter seg til, og skal ikke gjøres kjent for mistenkte og forsvareren. §§ 216 e annet ledd og 216 i første ledd første punktum gjelder tilsvarende. Kjennelsen skal meddeles den advokat som er særskilt oppnevnt etter § 100 a. Mistenkte og forsvareren skal likevel meddeles avgjørelse om å nekte innsyn i opplysninger etter paragrafen her, men skal ikke gjøres kjent med innholdet i kjennelsen. Ved skjult etterforskning kan meddelelse utsettes til den mistenkte får underretning om etterforskningen.

Tilføyd ved lov 9 mai 2003 nr. 30, endret ved lover 21 des 2007 nr. 126, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 243. Til rettsmøter under etterforskingen skal siktede stevnes med lovlig varsel, med mindre betenkelig opphold ville voldes eller forkynning ikke kan skje. Er siktede pågrepet eller fengslet og fremstilles for retten, eller møter han frivillig, kan rettsmøtet holdes uten hensyn til forhåndsvarsel.

Så vidt mulig bør påtalemyndigheten, forsvareren og bistandsadvokaten i tide varsles om møtet.

Et rettsmøte behøver ikke utsettes fordi noen som er varslet, ikke har kunnet møte.

Endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 244. Påtalemyndigheten, siktede og forsvareren har rett til å være til stede i rettsmøtet og komme med opplysninger og begjæringer. Bistandsadvokaten har rett til å være til stede og har ved avhør av fornærmede og etterlatte de rettigheter som fremgår av § 107 c tredje ledd.

Siktede skal som regel fratre når andre siktede avgir forklaring.

Endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 245. Retten kan beslutte at siktede skal forlate rettssalen mens et vitne blir avhørt, dersom det er særlig grunn til å frykte at en uforbeholden forklaring ellers ikke vil bli gitt. Retten kan også beslutte at siktede skal forlate rettssalen under behandlingen av en begjæring om anonym vitneførsel, jf. § 130 a og § 234 a, og når et anonymt vitne avhøres. Andre personer kan av de samme grunner pålegges å forlate rettssalen under avhør av et vitne eller en siktet. Ved avhør av fornærmede, etterlatte eller av et vitne under 18 år, kan retten treffe beslutning om at siktede eller andre skal forlate rettssalen også hvis særlige grunner gjør at hensynet til henholdsvis fornærmede, etterlatte eller vitnet tilsier det. I stedet for å pålegge siktede eller andre å forlate rettssalen kan retten beslutte å sette i verk tiltak slik at vedkommende ikke kan iaktta vitnet.

Når siktede, fornærmede, etterlatte eller noen annen som har partsrettigheter, har forlatt rettssalen etter reglene i første ledd og igjen kommer til stede, skal han gjøres kjent med det som er forhandlet i hans fravær. I saker som nevnt i første ledd annet punktum skal han likevel ikke gjøres kjent med opplysninger som kan føre til at vitnets identitet blir kjent.

Under særegne forhold kan retten ved kjennelse helt utelukke siktede og hans private forsvarer, fornærmede og etterlatte dersom og så lenge det er grunn til å frykte for at etterforskingens øyemed ellers ville bli utsatt for fare, eller hensynet til rikets sikkerhet eller forhold til fremmed stat tilsier det. Før slik beslutning blir tatt, skal vedkommende få anledning til å uttale seg. Blir siktede utelukket, skal han ha forsvarer under rettsmøtene.

Endret ved lover 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1995), 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 2 juli 2004 nr. 61 (ikr. 1 jan 2005 iflg. res. 2 juli 2004 nr. 1065), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 246. Når retten har foretatt det begjærte rettergangsskritt, sender den rettsboka og sakens øvrige dokumenter til påtalemyndigheten.

§ 247. Når særlige grunner tilsier det, kan retten etter anmodning av påtalemyndigheten overta ledelsen av etterforskingen. Retten foretar i så fall de nødvendige undersøkelser. Den kan gi politiet pålegg og hos andre retter begjære rettergangsskritt foretatt.

§ 248. Etter begjæring fra påtalemyndigheten og med siktedes samtykke kan tingretten pådømme en sak uten tiltalebeslutning og hovedforhandling (tilståelsesdom), når retten ikke finner det betenkelig og saken gjelder

a)	en straffbar handling som ikke kan medføre fengsel i mer enn 10 år, jf annet ledd, og siktede innen retten har gitt en uforbeholden tilståelse som styrkes av de øvrige opplysninger,

b)	en overtredelse av vegtrafikkloven § 22 jf. § 31, og siktede innen retten erklærer seg skyldig etter siktelsen, eller

c)	en overtredelse av vegtrafikkloven § 24 første ledd jf. § 31, og siktede innen retten erklærer seg skyldig etter siktelsen.

Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentagelse, sammenstøt av forbrytelser eller anvendelsen av straffeloven § 232 kommer ikke i betraktning.

Har siktede forsvarer, skal denne få anledning til å uttale seg før saken blir tatt opp til doms. Det samme gjelder bistandsadvokat for fornærmede.

Sak om særreaksjon eller forvaring kan ikke pådømmes ved tilståelsesdom.

Retten kan beslutte at rettsmøte til pådømmelse av saken skal holdes som fjernmøte med bildeoverføring dersom siktede samtykker til dette og retten finner det ubetenkelig ut fra formålet med rettsmøtet og øvrige omstendigheter.

Bistandsadvokat for fornærmede skal underrettes om påtalemyndighetens begjæring om tilståelsesdom og varsles om rettsmøtet.

Endret ved lover 16 juni 1989 nr. 68, 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 4 mai 2001 nr. 16, 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64) som endret ved lover 4 mai 2001 nr. 16 og 15 juni 2001 nr. 64, 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 21 des 2005 nr. 131 (ikr. 1 jan 2006 iflg. res. 21 des 2005 nr. 1580), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 1 sep 2011 iflg. res. 12 aug 2011 nr. 834).

Rozdział 18 Dochodzenie.

§ 223 Liczba przestępstw dzieje się na policję. Czy opinia ustna, odbiorca powinien napisać go w dół, aktualne, a jeśli to możliwe uzyskać recenzenta podpis.

       Przegląd może również odnieść się do prokuratury.

§ 224 Dochodzenie przeprowadzone, gdy wynik działania lub innych okoliczności uzasadnione powody, aby zbadać, czy istnieją jakiekolwiek przestępstwo ścigane przez rząd.

       Dochodzenie w podsekcji stosuje się, gdy sprawca nie może zostać ukarany, bo był od 12 do 15 lat w chwili czynów. Oskarżenia, może wydać wytyczne w sprawie szczegółowego wykonania i ograniczenia poufności.

       Masz dziecko, które ma 12 lat, popełnione inaczej przestępstwem może być wykonywana, a także prawa sądowego dochodzenia.

       W przypadku pożaru i innych katastrof można wykonać bada przyczynę chociaż nie ma powodów, aby podejrzewać przestępstwa. To samo dotyczy dzieci poniżej 18 roku życia umiera nagle i niespodziewanie.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 17 lipca 1992 r. Nr 100, 21 marca 2003 r. nr 18 (obowiązuje od 1 kwietnia 2003 r. na mocy dekretu 21 marca 2003:. 358), 24 czerwca 2011 Nr 32 (obowiązuje od 1 lipca 2011 na podstawie dekretu. 24 czerwca 2011 nr 652).

§ 225 Dochodzenie wszczęte i prowadzone przez policję. Bez decyzji kierownika, każdy policjant podejmować środki, które bez szkody może być odroczone.

       Biuro Prokuratora Generalnego i właściwego prokuratora może zarządzić wdrożyć dochodzenie i jak powinien być realizowany, a także tłoczenia, patrz § 75

       Ścigania czynów popełnionych na pokładzie statku Norwegian może nastąpić również przez norweskich urzędników Ministerstwa Spraw Zagranicznych, zgodnie z przepisami wydanymi przez Koronę.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 226 Celem badania jest niezbędne w celu uzyskania informacji o
ustalenia kwestia aktu oskarżenia,
b, aby służyć jako przygotowanie do sądu traktowania kwestii winy i jakieś pytanie dotyczące określenia reakcji
c) w celu zapobieżenia lub zatrzymania przestępstwa.
d do egzekwowania kar i innych sankcji i
e, aby służyć jako przygotowanie do usług opieki nad dziećmi do czynienia z pytaniem, czy podjąć działania na mocy ustawy 17 Lipca 1992 Nr 100 odnoszących się do usług opieki nad dziećmi.

       O osobę sprawdzającą i psychicznego obserwacji, przepisy rozdziału 13

       Jest specyficznym podejrzanego, badania powinny dążyć do wyjaśnienia zarówno co przemawia przeciwko nim i łasce niego.

       Badanie zostanie przeprowadzone tak szybko, jak to możliwe i tak, że nie niepotrzebne narażenie na podejrzenie lub niedogodności.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 11 czerwca 1999 nr 39 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r.), 21 marca 2003 r., nr 18 (obowiązuje od 1 kwietnia 2003 r. na mocy dekretu 21 marca 2003:. 358), 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 # 849).

§ 227 Osoba, która ma obowiązek zgłosić się śmierci, niezwłocznie zawiadomić policję, jeśli ma powody podejrzewać, że śmierć została spowodowana przez czyn przestępczy.

§ 228 Expert likundersøkelse być dokonana, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że czyjaś śmierć została spowodowana przez czyn przestępczy. Prokuratorzy mogą także zdecydować, że inaczej byłoby podjąć likundersøkelse ekspertów, gdy przyczyną śmierci jest niepewna i szczególne okoliczności wymagają takiego badania. Kolejne przepisy dotyczące likundersøkelse ekspertów, w tym okoliczności, w których takie badanie powinno być przeprowadzane.

§ 229 Kiedy prokuratorzy zakładają, że wykonana jest przestępstwem i ścigania wymagają stosowania specjalnego organu, wnosi informacje do właściwego organu na wiedzy, że może zdecydować, czy ściganie należy dążyć.

       Wymagany do wniosku prokuratury ofiary, i nie ma powodów, aby sądzić, że nie jest obeznany z przestępstwa, oskarżenie wnieść dostępnych informacji do jego wiedzy i zapytać, czy pragnie on oskarżenia.

       Dopóki prokuratura nie jest wymagana, podjęte jedynie etap dochodzenia, że nie zaszkodzi można opóźnić.

Zmienionej ustawą z dnia 1 lipca 1994 r. Nr 50 (w życie w terminie 15 sierpnia 1995 r.).

§ 230 Policja może zostawić zajmują wyjaśnienia podejrzanych, świadków i biegłych, ale nie można nikogo zmusić do złożenia zeznań. Urzędnicy państwowi i inne działające w imieniu państwa lub gminy, jednak zobowiązany do udzielenia wyjaśnień na temat relacji oni zapoznać się z jego stanowiska lub pełnienia funkcji, jeżeli można to zrobić bez naruszania poufności mają przepisy prawne, rozporządzenia lub instrukcji.

       Świadkowie, którzy mają kapitał poufności zgodnie z § 21, Commercial Law § 18, § 6/01 ubezpieczeniowe, instytucje finansowe Act § 14/03, § 09/10 Securities Act lub Rejestr Papierów Act § 8-1, zobowiązany do składania zeznań na policji o sprawach objętych tajemnicą zawodową lub żądanie poufności. Jeśli silny interes publiczny nakazuje, że dane wyjaśnienie, obowiązek wyjaśnienia bez względu czy jest on otwarty dochodzenia w postępowaniu karnym.

       Chociaż nie świadek zobowiązany do składania zeznań po akapicie pierwszym lub drugim, zostają świadek wezwany do stawienia się na posterunku policji lub w biurze szeryfa w okręgu policyjnym, gdzie mieszka lub przebywa w celu ustalenia, czy jest on gotów do wyjaśnienia na policji. To samo odnosi się do podejrzanych. § § 110, 112, 113 i 114 stosuje się odpowiednio. Prokuratorzy mogą zdecydować, że podejrzany lub świadek są usuwane natychmiast produkowane jeżeli podejrzany lub świadek otrzymał informację prawną serwowane na siebie lub w inny sposób dowiedział się o uprzedzenia i nie zostały pominięte bez ważnego nieobecności.

       Przepisy § § 117, pierwszy akapit, 118, pierwszy akapit i drugi 119 akapity pierwszy, drugi i trzeci i 120 stosuje się odpowiednio.

       Wyjaśnienie to powinno być napisane, przeczytaj do adopcji i tak dalece, jak to możliwe, aby przesłuchiwany jego podpisem. Jeśli przesłuchiwany chcą, poprzez czytanie trzy zamiast występujących. Czy on zmiany, które powinny być wykonane przez poprawki do raportu. Nie były w stanie spisać wyjaśnienia dla niego, należy to zrobić jak najszybciej. Raport musi być widoczne na formularzach określonych przez prawo, jest przestrzegana.

       Po zakończeniu procedur King, wyjaśnienia wznowione skrótów lub mechanicznie. Przepisy określają, w jakim zakresie takie powielanie może zająć miejsce wprowadzenie do raportu.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 25 czerwca 2004 r., nr 52, 10 czerwca 2005 r. nr 44 (obowiązuje od 1 lipca 2006 r. na podstawie dekretu. 30 czerwca 2006: 776), 29 czerwca 2007 r. Nr 75 (obowiązuje od 1 listopada 2007 r. na podstawie dekretu. 29 czerwca 2007 # 752), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. 3 i 21 grudnia 2007 r. Nr 127

§ 231 Na wniosek prokuratury, norweskie zagranicznych urzędników ministerstwa zajmują wyjaśnienia za granicą, jeżeli nie ma dostępu do niego z innego państwa. Wyjaśnienia wznowione w miarę możliwości, które odnoszą się do przesłuchań policyjnych, a na równi z wyjaśnień zainteresowanych policję.

§ 232 Przed przeprowadzeniem przesłuchań podejrzanych, powinien być informowany o tym, co sprawa, i że nie ma obowiązku tłumaczyć się.

       Czy on jest gotów zeznawać, zachęcał go, aby dać prawdziwe. Postanowienia § 92 stosuje się odpowiednio.

       Czy podejrzewa, 18 lat, opiekun powinien być ogólnie mogą być obecni podczas przesłuchania i do bycia wysłuchanym.

§ 232A. Kiedy dochodzenie wszczęte wobec dzieci poniżej 18, a sprawa nie jest błahe sprawy, policja natychmiast powiadamia usługi opieki nad dziećmi. Czy dziecko w placówce instytucji jest również powiadamiany.

       Opieki nad dziećmi w sprawach, o których mowa w podrozdziale być informowany przesłuchanie podejrzanych czy jest szansa.

       Kiedy agencja dobrostan dziecka poproszony, powinien również mieć możliwość wypowiedzenia się przed skierowaniem utrwalone problem.

Dodane przez ustawę z dnia 17 lipca 1992 r. Nr 100

§ 233 Przyznaje podejrzewa miały obawy studyjne działania, zapytał, czy on przyznaje się do winy przestępcy. Wydał on takiej bezwarunkowej spowiedzi, a sprawa może zostać rozstrzygnięty przez zarzutu, zapytał go, czy zgadza się na rozpoznanie sprawy.

Zmienionej ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938).

§ 234 Podczas przesłuchania świadków, przepisy § § 128, 130, 133 i 136 akapit drugi odpowiednio.

       Przesłuchanie świadków poniżej 16 lat w przypadku zbrodnia lub występek przeciwko sedeligheten powinny Petycja złożona zgodnie z postanowieniami § 239 Ta sama procedura może być używana podczas przesłuchania świadka z upośledzenia umysłowego lub awarii podobnych. Powtórne przesłuchanie powinno się unikać w miarę możliwości.

Zmienione Dz 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1997 r.). 07 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 7 marca 2008: 242).

§ 234A. Gdy przesłanki § 130 akapit pierwszy i drugi, sąd może, na wniosek szefa postanowieniem zezwalaj na anonimowe zeznania na policji. § 216 podpunkt d, stosuje się odpowiednio.

       Anonimowy świadectwo może stracić
a), że powiemy Ci nazwę jednego ze źródeł policyjnych lub informatorami lub podawać inne informacje, które mogłyby prowadzić do źródła lub informatora tożsamość jest znana, lub
b) że nie ujawniła nazwiska osoby, które składały zeznania na policji lub podawać inne informacje, które mogą prowadzić do tożsamości danej osoby jest znane.

       § 130 a akapit trzeci zdanie drugie i trzecie i czwarte i szóste ustępy stosuje się odpowiednio, jeżeli sąd traktuje wniosek o korzystanie z anonimowych świadków w niniejszej sekcji.

       Badania wymienione w podrozdziale B nie może być wykorzystywane jako dowód w sądzie, jeśli sąd uzna, że warunki określone w § 130a podsekcji nie są już spełnione. § 130 a akapit trzeci zdanie drugie i trzecie i czwarty stosuje się odpowiednio w razie potrzeby, jeśli ankietowanych wykorzystywane jako dowód w sądzie.

       Król może wydać dalsze regulacje dotyczące stosowania anonimowych świadków policji, w tym poufności i przechowywanie informacji.

Dodane przez ustawę z dnia 28 lipca 2000 r., Nr 73 (obowiązująca od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 6 lipca 2001 nr 756), zmienionej ustawą z dnia 9 maja 2003 r., Nr 30

§ 235 Jest świadkiem wybaczyć akcyzowego na podstawie § 122 świadków, akapit pierwszy lub drugi, świadek świadomi swoich praw przed przesłuchiwany jest.

       Jeżeli uzasadniają to okoliczności, świadek powinien zostać poinformowany o przepisach dotyczących zwolnienia z § § 121, 122, akapit trzeci oraz 123-125.

§ 236 Pierwsza ofiara czas przesłuchiwany, spytał czy chce ścigania. Zapytał również, czy twierdzi, że chce prokuratorów wnieść sprawę na podstawie § 3 Żąda odszkodowania lub zadośćuczynienia, powinien wynieść dodała i uzasadnione.

§ 237 Prokurator może żądać egzamin sędziowski, prawnej dochodzenia lub mianowanie ekspertów do stosowania w dochodzeniu. Sąd ma obowiązek zastosować się do wniosku, chyba że stwierdzi, że fakt, że dochodzenie dotyczy nie jest przestępstwem lub karna ustało, lub że nie jest to legalne prawo do składania petycji. Na wniosek Trybunału szeryf nadal próbuje w pełni na petycji są należycie uzasadnione.

       Sąd może, na wniosek poszkodowanego powołuje biegłego świadka w trakcie dochodzenia do zbadania szkody poniesione ofiary, jeśli jest to konieczne do ustalenia roszczeń osób zgodnie z § 3

       Przeprowadzanie dowodów na stosowanie rozprawie głównej może odbyć jeśli warunki w § 270, pierwszy akapit jest, i nie bez szkody, straty czasu i kosztów może być odroczone do czasu pytanie ścigania jest załatwiona.

       Sąd może z własnej inicjatywy podjąć takie kroki, jakie mogą być odpowiednie w związku z petycją chodzi.

Zmieniona ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 238 Wyjaśnienia w trakcie dochodzenia przestępstw i wykroczeń w zakresie gospodarki morskiej i Zbrodnie popełnione na pokładzie norweskiego statku, wydane za granicą do właściwego prawa norweskiego konsula, por. § 51 ustawy Sprawiedliwość

       Sąd konsultant może przeprowadzania dochodzeń i innych poszczególnych działań, ale nie ma władzy sądowniczej. To może z własnej inicjatywy dokonać przesłuchania, że nie zaszkodzi może zostać przełożone. Surveyor prawo świadkowie mają prawo do zadawania pytań z ankietowanych. O dowodach, przepisy ustawy o ustroju sądów § 50

       Król wydaje przepisy w celu zapewnienia realizacji tej sekcji. Ponadto, przepisy tej ustawy w stosownym zakresie.

Zmienionej ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938).

§ 239 Po zbadaniu świadków poniżej 16 lat lub świadka z upośledzenia umysłowego lub podobne usterki w przypadku zbrodnia lub występek przeciw moralności, sędzia przyjmuje wyjaśnienia poza rozprawy, gdy uzna to za pożądane w interesie świadka lub innych powodów. Sędzia musi wtedy zazwyczaj wymaga wykwalifikowanej osoby, aby pomóc w śledztwie lub przeprowadzić przesłuchania pod kontrolą sędziego. Wywiad zostanie nagrany na wideo iw razie potrzeby odrębnych zapisów, jeśli to możliwe, a nie interesie świadka lub Celem wyjaśnienia tego nie robić. Te same warunki zazwyczaj oskarżony broni okazję uczestniczyć w przesłuchaniu.

       Ta sama procedura może być stosowany także w przypadku innych przestępstw, w których interesy nakazu świadków.

       Gdy świadka wiek lub szczególne okoliczności, sąd może zdecydować, że zamiast lub przed kwestionowanie przez podrozdziale dokonuje obserwacji świadka. Obserwując przepisy § § 152, 153 i 159 odpowiednio. Zdanie trzecie niniejszego ustępu stosuje się mutatis mutandis.

       Kwestionowanie pierwszy akapit i obserwacja po trzecim akapicie dokonuje się w ciągu dwóch tygodni po przeglądzie karnym jest złożony na policji, chyba że szczególne okoliczności wymagają, że być wykonane później.

       Król może wydać dalsze przepisy dotyczące procedury przesłuchań poza słuchu i obserwacji.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 22 maja 1992 r. Nr 49, 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1997 r.), 23 maja 1997 r. Nr 30 (obowiązuje od 1 listopada 1998 r. na mocy dekretu. 02 października 1998 Nr 923), 22 maja 1998 nr 31 (obowiązuje od 1 listopada 1998 r. na mocy dekretu. 2 października 1998 nr 924), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 240 (Uchylony przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).)

§ 241 Można przypuszczać, że dochodzenie prowadzone przeciwko tobie w sądzie pożądaj prowadzone postępowanie o zaprzeczenie podejrzeń. To samo dotyczy, gdy dochodzenie jest ustawiony na brak dowodów.

       Sąd jest zobowiązany do podjęcia, chyba że złożyła petycję postępowanie należy uznać za nienadające się do rozwiania podejrzeń.

§ 242 Podejrzany, jego obrońca, ofiary, ofiary prawa i rady zamówienia do petycji powinno być dozwolone w celu zapoznania się z dokumentami, jeżeli można to zrobić bez szkody lub zagrożenia przez zastosowanie celów badawczych lub do osób trzecich. Dostęp do nagrań, notatek i innych dokumentów zawierających informacje z kontroli komunikacji w rozdziale 16, można również odmówić, jeżeli ujawnienie mogłoby zaszkodzić dochodzenia w innych przypadkach. Publiczny obrońca nie może mieć dostępu do dokumentów przedstawionych lub zostały przedstawione na rozprawie, chyba że przesłuchanie odbędzie się uznać, że trzeci akapit. Przepisy te nie mają zastosowania dokumentów, które powinny być zachowane w tajemnicy ze względów bezpieczeństwa narodowego lub stosunków z obcego państwa.

       Czy zwrócił anonimowe zeznania, patrz § § 130 lub 234 może podejrzewać, lub ofiara nie uzyska dostępu do informacji, które mogłyby prowadzić do tożsamości świadka jest znana. Jeśli sąd odrzuci wniosek, stosuje się przepisy akapitu pierwszego stosuje się tylko wtedy, gdy prokurator prowadzący świadka pod pełną tożsamość, patrz § 130 Obrona może odwołać się od odmowy dostępu w zdaniu pierwszym, w imieniu oskarżonego.

       Odmowę dostępu do dokumentów, emisji rozliczane na podstawie nakazu sądowego wymagana przez sąd.

       Gdy istnieje wiele podejrzanych w sprawie, prawo indywidualnej podejrzanego i jego obrońcy na zapoznanie się z dokumentami, nie tylko dokumenty dotyczące innych podejrzanych "warunki.

       Król może wydać przepisy w jaki sposób dokumenty powinny być dostępne w ramach tej sekcji.

Zmienione Dz 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od dnia 15 października 2000 r. na mocy dekretu z dnia 22 września 2000 ilość 958), 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 6 lipca 2001 nr 756), 20 czerwca 2003 nr 45 (obowiązuje od 1 lipca 2003 r. na mocy dekretu. 20 czerwca 2003 nr 712), 2 lipca 2004 r. nr 61 (obowiązuje od 1 stycznia 2005 roku na mocy dekretu. 2 lipca 2004 nr 1065), 17 czerwca z 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3, Marzec 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 7 marzec 2008 nr 242).

§ 242a. Na wniosek prokuratury może sądu jako prawo indywidualne działania, patrz § 272, poprzez wstępnego porządku, że prokuratorzy mogą odmówić podejrzanego i dostęp obrony do informacji, że prokuratorzy nie będą przywoływać jako dowód w przypadku, gdy widoczność jest podane, ryzyka dla
a) poważne przestępstwa przeciwko czyimś życiu, zdrowiu lub wolności,
b) zdolność osoby do udziału w dochodzeniu ukryte innych przypadkach określonych w ustępie drugim, są znacznie trudniejsze,
c) zdolność policji do zapobiegania lub ścigania przestępstw, o których mowa w akapicie drugim, są znacznie trudniejsze, ponieważ informacje na innych sprawach lub metodologiczne policji jest znana, lub
d) współpraca policyjna rządu innego kraju, staje się znacznie utrudnione.

Wyjątki do dokumentów mogą być przyznane tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i nie powoduje znaczących obaw w imię obrony podejrzanego.

       Przepisy pierwszego zdanie litery b do d zastosowanie tylko w przypadkach działania lub próbował akcję
), którzy z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat lub dłużej
b) prawa karnego Rozdział 8 lub 9 lub § 162 lub z ustawy o kontroli eksportu towarów strategicznych, usług, technologii itp. § 5

Zwiększenie maksymalnej kary na powtarzaniu przestępstw nie są kwalifikowalne.

       Sąd może, na warunkach określonych w podrozdziałach również odmówić dostępu do informacji, które są przekazywane do sądu jako podstawa dla decyzji o zastosowaniu środków przymusu, jak określono w § § 200, 202 c, 202 e, 208, 210, 210 c, 216 a, 216 b, 216 m oraz 222 d

       Przepis § 130 podrozdziale stosuje się odpowiednio. Czy istnieje ostateczne orzeczenie, że powinien mieć dostęp do informacji, które są złożone zwolnione na mocy niniejszej sekcji, prokuratura nadal odmawiają dostępu jeśli zawiesi oskarżenia.

       Podejrzanego obrońca jest zobowiązany do zachowania w tajemnicy informacji, które ma dostęp do, ale podejrzany odmawia dostępu przepisu.

       Sąd może jedynie obalić orzeczenie o odmowie dostępu na mocy niniejszej sekcji, jeżeli doszła do nowych danych. Czwarty akapit, zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Decyzja sądu w niniejszej sekcji nie mogą być wykorzystywane jako podstawa do odwołania.

       Petycja State Attorney podsekcji oraz innych dokumentów związanych z przetwarzaniem w petycji nie jest wliczone w dokumentów w sprawie karnej związanej z petycji, i nie powinny być ujawnione podejrzanego i obrońcy. § § 216 e akapit drugi i 216 w akapicie pierwszym zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio. Decyzja jest przekazywana do prawnika, który jest specjalnie wyznaczonego na podstawie § 100 podejrzanym i obrona powinna nadal być przekazywane decyzji odmawiającej dostępu do informacji na podstawie niniejszej sekcji, ale nie powinny być informowane o treści orzeczenia. Ukryty dochodzenie może dotacja odroczona do podejrzanego powiadomieni o dochodzeniu.

Dodane przez ustawy z dnia 9 maja 2003 r., Nr 30, zmieniona ustawą z dnia 21 grudnia 2007 r. Nr 126, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 243 W przypadku postępowania sądowego podczas śledztwa oskarżony zwołuje prawna, chyba że pobyt spowodowała zaniepokojenie lub głoszenie nie może się zdarzyć. Jest oskarżony zatrzymany lub aresztowany i jest przygotowany do sądu, czy spełnia on dobrowolnie, rozprawa odbywa się bez względu na to zauważył.

       O ile to możliwe, prokuratorzy, obrońcy i pełnomocników w czasie powiadomieni o posiedzeniu.

       Rozprawa nie może zostać przełożone, ponieważ każdy, kto został zgłoszony, nie były w stanie spełnić.

Zmieniona ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 244 Prokuratura, oskarżony i obrońca mają prawo być obecni przy informacji słuchowych i obecne i petycje. Prawnik pomoc ma prawo do obecności i mieć przesłuchania ofiar i ocalałych z praw wymienionych w § 107 podrozdziale c.

       Oskarżony zazwyczaj na emeryturę, gdy inni oskarżeni zeznań.

Zmieniona ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 245 Sąd może zdecydować, że oskarżony musi opuścić salę rozpraw, podczas gdy świadek przesłuchiwany, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do obaw, że bez zastrzeżeń sprawozdanie nie postanowiono inaczej. Sąd może również zdecydować, że oskarżony musi opuścić salę w trakcie przetwarzania wniosku o anonimowych zeznań, patrz § § 130a i 234A, a kiedy anonimowy świadek zbadane. Inni ludzie mogą być z tych samych powodów, stosuje się do opuszczenia sali rozpraw podczas przesłuchania świadka lub oskarżonego. Po przesłuchania ofiar, które przeżyły, lub świadka poniżej 18 lat, sąd może zdecydować, że oskarżony lub innych do opuszczenia sali rozpraw, a także jeśli szczególne względy, że względy odpowiednio nakaz ofiara przeżyła czy świadka. Zamiast wymogu oskarżonego lub inni opuszczają salę sądową, sąd może zadecydować o podjęciu działań, tak że nie może obserwować świadka.

       Kiedy oskarżony, ofiara, przeżył lub inny podmiot, który posiada prawa, opuścił sąd na mocy przepisów akapitu pierwszego i znowu się prawdą, to powinien mieć świadomość tego, co jest przedmiotem negocjacji w razie jego nieobecności. W przypadkach, o których mowa w akapicie pierwszym zdanie drugie, nie może on być zaznajomieni z informacji, które mogą prowadzić do tożsamości świadka jest znana.

       W szczególnych okolicznościach sąd może postanowieniem całkowicie wykluczyć oskarżony i jego prywatne obrońca, ofiary i ocaleni jeśli i tak długo jak nie ma powodu do obaw, że badania stosujące celom inaczej byłyby zagrożone, lub na interesy bezpieczeństwa narodowego lub stosunków z obcego państwa wskazuje to. Przed podjęciem takiej decyzji jest, musi być dopuszczony do głosu. Oskarżony o nim mowa, powinien mieć obrońcę w trakcie przesłuchań.

Zmienione Dz 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1995 r.), 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 Nr 756), 2 lipca 2004 r. nr 61 (obowiązuje 01 stycznia 2005 na mocy dekretu. 2 lipca 2004 nr 1065), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 246 Gdy sąd dokonał złożyło postępowania sądowego, wysyłanie rekord sądu i innych dokumentów sprawy do prokuratury.

§ 247 W szczególnych okolicznościach, sąd może na wniosek prokuratorów przejęcia przywództwa dochodzenia. Sąd w tym przypadku dokonać niezbędnych badań. Może to dać rozkazy policji i innych potraw postępowanie petycja jest.

§ 248 Na wniosek prokuratury i zgody oskarżonego, sąd orzekający sprawę bez oskarżenia i procesu (zarzut), jeśli sąd nie uważa za ryzykowne i sprawa jest
a) przestępstwo, które może być ścigana na więcej niż 10 lat, podrozdział cf, a oskarżony w sądzie wydał bezwarunkową spowiedź jest wzmocniona przez inne dane,
b) naruszenie ustawy Prawo o ruchu drogowym § 22 cf. § 31, a oskarżony w sądzie uznany za winnego przez oskarżenie, lub
c) naruszenie ustawy o ruchu drogowym § 24 akapit pierwszy, patrz § 31, a oskarżony w sądzie uznany za winnego przez oskarżenie.

       Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzeń, zderzenie zbrodni lub stosowania § 232 kodeksu karnego nie wchodzą w rachubę.

       Jeśli oskarżony adwokat, powinien mieć możliwość wypowiedzenia się przed sprawą przenosi się do osądzenia. To samo dotyczy rady dla poszkodowanego.

       Postępowanie o sankcji lub opieką nie może być rozstrzygnięty przez zarzutu.

       Sąd może zdecydować, że przesłuchanie do rozstrzygnięcia sprawy odbędą się spotkania z zdalnego przesyłania obrazu, jeżeli oskarżony zobowiązuje się do tego, a sąd uzna to za nieszkodliwe celu przesłuchania i innych okoliczności.

       Prawnik dla ofiar powinien być informowany o petycji zarzut prokuratury i powiadomione o rozprawie.

Zmienione Dziejów 16 czerwca 1989 Nr 68, 11 czerwca 1993 nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 4 maja 2001 r. Nr 16, 17 stycznia 1997 nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy nr 15 czerwiec 2001 . 64), zmienionej ustawą z dnia 4 maja 2001 # 16 i 15 czerwca 2001 r. Nr 64, 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 30 sierpnia 2002 r. Nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938), 21 Dec 2005 r. nr 131 (obowiązuje od 1 stycznia 2006 r. na mocy dekretu. 21 grudnia 2005 nr 1580), March 7, 2008 # 5 ( IKR. 1 lipca 2008 na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje od 01 września 2011 na mocy dekretu. 12 sierpnia 2011 # 834).

Kap 19. Tiltalebeslutning.

§ 249. Spørsmålet om tiltale skal avgjøres så snart saken er tilstrekkelig forberedt til det.

Dersom en mistenkt var under 18 år på handlingstiden, skal spørsmålet om tiltale avgjøres innen 6 uker etter at vedkommende er å anse som mistenkt i saken. Tiltalespørsmålet kan likevel avgjøres senere dersom hensynet til etterforskningen eller andre særlige grunner gjør det nødvendig.

Endret ved lov 21 mars 2003 nr. 18 (ikr. 1 apr 2003 iflg. res. 21 mars 2003 nr. 358).

§ 250. Finner påtalemyndigheten at det er grunn til å reise tiltale, men at siktede ikke kan dømmes fordi hans oppholdssted ikke er kjent eller fordi han oppholder seg i utlandet, stilles saken foreløpig i bero.

At saken er stilt i bero, er ikke til hinder for at det blir gjort bevisopptak etter §§ 270 og 271 når det er fare for at bevis ellers kan gå tapt eller verdien av det bli forringet.

§ 251. Er det grunn til å anta at siktede er i en tilstand som nevnt i straffeloven § 44 og innkalling til hovedforhandling blir unnlatt etter reglene i § 84 annet ledd, kan det bare fremmes sak om overføring til tvungent psykisk helsevern etter straffeloven § 39, tvungen omsorg etter straffeloven § 39 a eller om inndragning.

Er det grunn til å anta at hindringen er av forbigående art, kan spørsmålet om tiltale stilles foreløpig i bero. Ellers innstilles forfølgingen. Stilles saken foreløpig i bero, gjelder regelen i § 250 annet ledd tilsvarende.

Endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64) som endret ved lov 15 juni 2001 nr. 64.

§ 252. Tiltalebeslutningen skal være underskrevet og datert og inneholde:

1)	betegnelse av domstolen,

2)	tiltaltes navn og bopel,

3)	opplysning om hvilket straffebud som påstås anvendt, med gjengivelse av innholdet så langt det er av betydning i saken,

4)	en kort, men så vidt mulig nøyaktig beskrivelse av det forhold tiltalen gjelder, med opplysning om tid og sted.

Dersom påtalen ikke er ubetinget offentlig, skal det av tiltalebeslutningen fremgå at vilkårene for offentlig påtale foreligger.

Blir det gjort gjeldende andre krav enn straff, skal det opplyses om dette. Fremmer påtalemyndigheten krav etter § 427, skal den så langt mulig angi kravets størrelse.

Endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 253. Vil påtalemyndigheten før hovedforhandlingen utvide tiltalen til andre straffbare forhold, skjer det ved et tillegg til tiltalebeslutningen eller ved ny tiltalebeslutning i stedet for den tidligere.

Andre endringer i tiltalebeslutningen kan gjøres på samme måte.

§ 254. Under hovedforhandlingen kan aktor frafalle enkelte tiltaleposter eller tiltalen i sin helhet. Hører spørsmålet om tiltale under Kongen eller riksadvokaten, krever frafallelse likevel samtykke fra riksadvokaten.

Med samtykke av retten kan påtalemyndigheten utvide tiltalen til andre straffbare forhold, såfremt tiltalte samtykker i det eller gir en uforbeholden tilståelse som styrkes ved de øvrige opplysninger.

Andre endringer i tiltalebeslutningen kan foretas av påtalemyndigheten eller den som møter på dens vegne.

Tiltalte skal gis en passende utsettelse når retten finner det ønskelig for forsvaret.

Den som møter for påtalemyndigheten, skal gi tiltalebeslutningen påtegning om de endringer som foretas.

Rozdział 19 Oskarżenie.

§ 249 Kwestia ścigania powinny być rozstrzygane jak tylko sprawa jest odpowiednio przygotowany.

       Jeśli podejrzany był pod 18 w czasie działania, kwestia ścigania postanowiła w ciągu sześciu tygodni po Osobę uznaje podejrzanym w tej sprawie. Pytanie oskarżenia, mogą jednak zostać ustalone później, jeśli celem dochodzenia lub inne szczególne okoliczności sprawiają, że jest to konieczne.

Zmienionej ustawą z dnia 21 marca 2003 r., nr 18 (obowiązuje od 1 kwietnia 2003 r. na mocy dekretu 21 marca 2003:. 358).

§ 250 Czy oskarżenie, że istnieją podstawy do ścigania, ale oskarżony nie może zostać skazany, ponieważ jego losy nie są znane lub dlatego, że mieszka za granicą, wykonane sprawę obecnie w zawieszeniu.

       Ta sprawa jest zawieszona, nie wyklucza przeprowadzenie dowodu odbywa się na podstawie § § 270 i 271, gdy istnieje niebezpieczeństwo, że dowody mogłyby zostać utracone lub wartość zepsucia.

§ 251 Czy istnieje powód, aby sądzić, że oskarżony jest w stanie, o którym mowa w Kodeksie karnym § 44 oraz zawiadomienie o postępowaniu przed sądem krajowym są pomijane, zgodnie z § 84, akapit drugi, może jedynie wszcząć postępowanie w celu przeniesienia do obowiązkowej ochrony zdrowia psychicznego w ramach prawa karnego § 39, obowiązkowa opieka Kodeks karny § 39 lub konfiskatę.

       Czy jest jakiś powód, by zakładać, że przeszkodą jest charakter tymczasowy, sprawa oskarżenia ustawić jeszcze w zawieszeniu. W przeciwnym wypadku ustawia prześladowanie. Ustawia sprawę obecnie w zawieszeniu, państwo w § 250, ust sekund odpowiednio.

Zmienionej ustawą z dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązująca od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64), zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64

§ 252 Akt oskarżenia powinien być podpisany i opatrzony datą i obejmują:
1) oznaczenie sądu,
2) pozwanej nazwa i adres,
3) informacje, o których domniemane przestępstwo zatrudniony, z reprodukcją zawartości, co jest istotne dla sprawy,
4) krótki, ale w miarę możliwości dokładny opis w tym wysokości, wskazując miejsce i czas.

       Jeśli prokuratura nie jest bezwarunkowe publicznej, powinny być wykonane z oskarżenia stwierdzono, że warunki prokuratury istnieje.

       Będzie ona obowiązujące wymogi inne niż kary, powinny zostać ujawnione. Promuje roszczenia prokuratorskie w § 427, powinna, w miarę możliwości, podać wielkość roszczenia.

Zmieniona ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 253 Czy oskarżenie przed oskarżeniem próbnej rozszerzyć na innych przestępstw, to dzieje się w dodatku do aktu oskarżenia lub nowe oskarżenia, a nie były.

       Inne zmiany w akcie oskarżenia można zrobić to samo.

§ 254 Podczas procesu prokurator znieść niektóre rekordy ścigania lub oskarżenie w całości. Słuchajcie pytanie oskarżenia pod Króla lub Prokuratora Generalnego, wymaga zniesienia jednak zgody Prokuratora Generalnego.

       Za zgodą sądu może przedłużyć akt oskarżenia prokuratury do innych przestępstw, o ile zgody pozwanego do niej lub świadczące unabashed spowiedzi, która jest wzmocniona przez inne dane.

       Inne zmiany w akcie oskarżenia może zostać złożony przez prokuraturę lub spotkań w jego imieniu.

       Pozwany jest rozsądny rozszerzenia, jeżeli sąd uzna to za wskazane dla obrony.

       Spotkania prokuratorów, zapewni poparcie oskarżenia zmian, które są wykonane.

Kap 20. Forelegg.

§ 255. Finner påtalemyndigheten at en sak bør avgjøres med bot eller inndragning, eller begge deler, kan den utferdige forelegg i stedet for å reise tiltale. Reaksjoner som nevnt i § 2 nr. 4 kan også avgjøres ved forelegg, og kan også ilegges sammen med reaksjoner som nevnt i første punktum.

Endret ved lov 4 juli 2003 nr. 77 (ikr. 1 jan 2004 iflg. res. 19 des 2003 nr. 1614). Endres ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 256. Forelegget skal være undertegnet og datert og inneholde:

1)	siktedes navn og bopel,

2)	opplysning om hvilket straffebud som er anvendt, med gjengivelse av innholdet så langt det er av betydning i saken,

3)	en kort, men så vidt mulig nøyaktig beskrivelse av det forhold forelegget gjelder, med opplysning om tid og sted,

4)	fastsetting av den bot som kreves, og den fengselsstraff som inntrer om boten ikke blir betalt, og i tilfelle den inndragning eller reaksjon som nevnt i § 2 nr. 4,

5)	oppfordring til siktede om innen en fastsatt frist å erklære om han vedtar forelegget. Fristen fastsettes slik at han får en betenkningstid som i alminnelighet bør være fra 3 til 10 dager.

Et forelegg kan også omfatte bestemmelse om at siktede skal betale til den berettigede pengekrav som går inn under § 3, og saksomkostninger til staten. Reglene i § 432 første, tredje og fjerde ledd gjelder tilsvarende.

§ 257. Vedtakelsen gis ved siktedes påtegning på forelegget. Siktede skal ha gjenpart av forelegget.

§ 258. Til gunst for siktede kan et vedtatt forelegg oppheves av overordnet påtalemyndighet. Opphevingen berører ikke pengekrav for den berettigede som er tatt med i forelegget.

For øvrig har et vedtatt forelegg virkning som en dom.

§ 259. Vedtakelse av forelegg kan påankes av partene.

Anken kan bare grunnes på:

1)	at det er gjort feil ved saksbehandlingen,

2)	at straffelovgivningen til skade for siktede er anvendt feil på det forhold som er beskrevet i forelegget, eller at straffansvaret er falt bort ved foreldelse,

3)	at vedtakelsen ikke er bindende som viljeserklæring.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 18 des 1987 nr. 97.

§ 260. Ankefristen regnes for den siktede fra vedtakelsen. For påtalemyndigheten regnes fristen fra det tidspunkt da vedtakelsen er kommet inn til kontoret til den ankeberettigede tjenestemann.

Tas anken til følge, oppheves vedtakelsen. Ellers forkastes anken.

For øvrig gjelder reglene i kap 23 tilsvarende så langt de passer.

Endret ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 261. Begjæring om gjenåpning av sak som er avgjort ved forelegg, settes frem for tingretten. Begjæringen må angi grunnlaget for gjenåpning og de bevis som vil bli påberopt. §§ 389 til 393 gjelder tilsvarende så langt de passer.

Hvis begjæringen er åpenbart grunnløs, avsier retten straks kjennelse om at begjæringen forkastes. Ellers forelegges den for motparten til uttalelse. Retten kan innhente ytterligere opplysninger og beslutte bevisopptak. Reglene i § 97 første punktum og § 270 gjelder tilsvarende. Partene skal gis anledning til å uttale seg om de innhentede opplysningene.

Når særlige grunner tilsier det, kan retten beslutte å holde muntlig forhandling om begjæringen, herunder å avhøre parter og vitner eller foreta annen umiddelbar bevisførsel. Rettens beslutning kan ikke ankes eller brukes som ankegrunn. Holdes muntlig forhandling, skal siktede ha forsvarer dersom forsvarer vil være nødvendig ved en ny fullstendig behandling av saken.

Retten avgjør ved kjennelse om gjenåpning skal tillates. Reglene i § 54 kommer ikke til anvendelse. Blir gjenåpning besluttet, behandles saken av tingretten. § 400 gjelder tilsvarende så langt den passer.

Endret ved lover 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416), 15 juni 2001 nr. 63 (ikr. 1 jan 2004 iflg. res. 21 nov 2003 nr. 1359) som endret ved lov 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416), 4 juli 2003 nr. 77 (ikr. 1 jan 2004), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan

Rozdział 20 Grzywny.

§ 255 Czy oskarżenie, że sprawa powinna być rozstrzygana przez kary lub konfiskaty, lub obu, może wydać nakaz, a nie ścigania. Reakcje wymienione w § 2, pkt 4 może również podjąć decyzję o karze, a także mogą zostać nałożone razem z reakcji wymienionych w zdaniu pierwszym.

Zmienionej ustawą z dnia 4 lipca 2003 r., nr 77 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. na podstawie dekretu. 19 grudnia 2003 nr 1614). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 256 Nakaz musi być podpisane i opatrzone datą i obejmują:
1) imię oskarżonego i pobytu;
2) informacje, o których przestępstwo jest stosowane, reprodukcji treści w miarę znaczenia tej kwestii,
3) krótkie, ale w miarę możliwości dokładny opis warunków, zastosowanie kary, wskazując czas i miejsce,
4) określenie wymaganej kary i uwięzienie, który występuje na grzywny nie jest wypłacane, aw przypadku konfiskaty lub reakcji których mowa w § 2, pkt 4,
5) wniosek oskarżonego w określonym terminie, który stwierdza, czy przyjmuje on w porządku. Termin jest tak ustawiony, że dostaje do refleksji, co w ogóle powinno być od 3 do 10 dni.

       Kara może także zawierać postanowienie, że oskarżony powinien zapłacić uzasadnionych roszczeń, które wchodzą w § 3, a koszty dla państwa. Postanowienia § 432 ust pierwsze, trzecie i czwarte stosuje się odpowiednio.

Zmienionej ustawą z dnia 4 lipca 2003 r., nr 77 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. na podstawie dekretu. 19 grudnia 2003 nr 1614). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 257 Przyjęcie wydane przez zatwierdzenia oskarżonych w sprawie pozwu. Oskarżony powinien mieć kopię nakazu.

§ 258 Na korzyść oskarżonego, akceptowaną kara uchylony przez przełożonego prokuratora. Unieważnienie nie wpływa na zadłużenie w imieniu beneficjenta, które wliczone jest w nakazie.

       Przez sposób przyjęły grzywny skutki w wyroku.

§ 259 Przyjęcie grzywien może być zaskarżona przez strony.

       Odwołanie może być oparte na:
1) jest wykonana błędy proceduralne,
2), że prawo karne na niekorzyść oskarżonych błędów stosowanych w warunkach opisanych w nakazie lub tej odpowiedzialności karnej jest odpadnięcie w ustawie,
3) przyjęcie nie jest wiążąca jako deklaracja intencji.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 18 grudnia 1987 97

§ 260 Termin do wniesienia odwołania uważa oskarżony o przyjęcie. Na termin karania biegnie od dnia, że przyjęcie nie wpłynęły do Urzędu Apelacyjnego oficera kwalifikowanych.

       Odwołanie Tas odrzucony, uchylił decyzję. W przeciwnym razie odrzucił apelację.

       Przepisy zawarte w rozdziale 23, odpowiadające stopniu dotyczy.

Zmienionej ustawą z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązująca od dnia 1 sierpnia 1995 r.).

§ 261 Petycje do wznowienia sprawy, które doprowadziły do grzywny, złożonych przed sądem. Wniosek musi określać podstawę wznowienia i dowodów, które będą wywoływane. § § 389 do 393 stosuje się odpowiednio.

       Jeżeli wniosek jest oczywiście bezzasadny, wydaje sąd niezwłocznie orzekł, że petycja została odrzucona. W przeciwnym razie skierowania do niej przez pozwanego do pisma. Sąd może uzyskać dalsze informacje i decyduje o przeprowadzaniu dowodów. Postanowienia § 97 zdanie pierwsze i § 270 stosuje się odpowiednio. Strony powinny mieć możliwość wypowiedzenia się na temat zebranych informacji.

       W szczególnych okolicznościach sąd może przeprowadzić rozprawę w sprawie petycji, w tym do badania stron i świadków lub dokonania innej natychmiastowy dowód. Decyzja sądu nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania. Zachowaj rozprawę, oskarżony ma obrońcy, gdzie obrońca będzie wymagane przez nowe leczenie kompleksowe sprawy.

       Sąd decyduje o kolejności wznowienie nie będzie dozwolone. Postanowienia § 54 nie stosuje się. Ponownie otworzy postanowiła sprawy przez sąd. § 400 stosuje się odpowiednio.

Zmienione Dz 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416), 15 czerwca 2001, Nr 63 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. na podstawie dekretu. 21 listopada 2003 nr 1359) zmieniona ustawą 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązująca od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416), 4 lipca 2003 r. nr 77 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (IKR . 1 stycznia 2008 na mocy dekretu. 26 stycznia

Kap 21. Forberedelse til hovedforhandling.

§ 262. Når påtalemyndigheten har besluttet å reise tiltale, sender den retten kopi av tiltalebeslutningen med oppgave over de bevis den vil føre. Dersom påtalemyndigheten mener at saken bør behandles med fagkyndige meddommere, skal den samtidig opplyse om dette. Rettens leder kan om han finner behov for det, be om utlån av sakens dokumenter.

Retten oppnevner straks forsvarer, såfremt tiltalte skal ha offentlig forsvarer og det ikke allerede er oppnevnt noen.

I særlige tilfeller hvor retten ut fra sakens art finner det hensiktsmessig, kan den pålegge påtalemyndigheten å sende en skriftlig redegjørelse for saken innen en nærmere fastsatt frist. Retten sender kopi av redegjørelsen til tiltalte og forsvareren, med frist for eventuelle bemerkninger.

Foreligger det kjennelse etter § 242 a i saken, og vilkårene i § 272 a annet ledd er oppfylt, skal påtalemyndigheten opplyse om det i en særskilt fortrolig forsendelse til retten med kopi av kjennelsen. Kjennelsen skal også oversendes dersom den særskilte advokaten som er oppnevnt etter § 100 a, krever det.

Endret ved lover 16 juni 1989 nr. 68, 20 juli 1991 nr. 68, 9 mai 2003 nr. 30, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 263. Påtalemyndigheten lar tiltalebeslutningen snarest mulig forkynne for tiltalte med underretning om hvem som er oppnevnt som hans forsvarer. Har tiltalte fått oppnevnt offentlig forsvarer, kan tiltalebeslutningen sendes til forsvareren med anmodning om at denne forestår forkynningen etter reglene i domstolloven § 179.

Endret ved lov 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 264. Samtidig med at tiltalebeslutningen går til forkynning for tiltalte, sender påtalemyndigheten kopi av tiltalebeslutningen og bevisoppgaven til forsvareren sammen med sakens dokumenter. Vil påtalemyndigheten begjære at et vitne forklarer seg anonymt, jf. §§ 130 a eller 234 a, skal det opplyses om dette i bevisoppgaven. Vitnets navn og andre opplysninger som kan føre til at vitnets identitet blir kjent, skal ikke nevnes. Avslår retten en begjæring om anonym vitneførsel, skal vitnets navn opplyses snarest mulig etter at avgjørelsen er rettskraftig dersom påtalemyndigheten likevel vil føre vitnet under full identitet, jf. § 130.

Dokumenter som inneholder opplysninger som det er nektet innsyn i etter reglene i § 242 a, skal ikke oversendes til forsvareren, med mindre grunnen til at det ble nektet innsyn er bortfalt. Inneholder dokumentene også opplysninger som forsvareren har krav på innsyn i, skal disse opplysningene gjøres tilgjengelige for forsvareren på en hensiktsmessig måte.

I stedet for originaldokumenter kan sendes kopier. Originaldokumenter og andre bevis som ikke blir oversendt, gjøres tilgjengelige for forsvareren på hensiktsmessig måte.

Dokumenter som bør holdes hemmelig av hensyn til rikets sikkerhet eller forhold til fremmed stat, har tiltalte og hans forsvarer bare krav på å gjøre seg kjent med i den utstrekning og på den måte som retten finner påkrevd for tiltaltes forsvar. Når særlige grunner taler for det, kan for øvrig påtalemyndigheten sette forbud mot at dokumentene blir lånt ut til tiltalte eller at de blir mangfoldiggjort.

Er det begjært anonym vitneførsel, jf. § 130 a eller § 234 a, kan den tiltalte ikke få innsyn i opplysninger som kan føre til at vitnets identitet blir kjent. Avslår retten begjæringen, gjelder reglene i første og annet ledd bare dersom påtalemyndigheten likevel fører vitnet under full identitet, jf. § 130. Forsvareren kan anke et avslag om innsyn etter første punktum på den tiltaltes vegne.

Dokumentinnsyn kan også nektes på de vilkår som er fastsatt i § 242 a første, jf. annet ledd. Reglene i § 242 a tredje til syvende ledd gjelder tilsvarende.

Er det flere tiltalte i en sak, har én forsvarer ikke rett til å få oversendt dokumenter som bare gjelder andre tiltaltes forhold.

Endret ved lover 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 9 mai 2003 nr. 30, 21 des 2007 nr. 126, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 264a. Påtalemyndigheten underretter fornærmede og etterlatte i lovbestemt rekkefølge om at det er tatt ut tiltale i saken og om at de kan kreve å gjøre seg kjent med tiltalebeslutningen.

Påtalemyndigheten fastsetter samtidig en frist for fornærmede og etterlatte med bistandsadvokat for å foreslå supplerende bevisførsel om straffekravet. Avslår påtalemyndigheten å føre beviset, kan spørsmålet bringes inn for retten til avgjørelse.

Fornærmede og etterlatte i lovbestemt rekkefølge skal på begjæring gis adgang til å gjøre seg kjent med sakens dokumenter såfremt det kan skje uten skade eller fare for en tredjeperson. § 242 første ledd siste punktum og siste ledd gjelder tilsvarende.

Bistandsadvokaten skal ha kopi av tiltalebeslutningen, av bevisoppgaven og så vidt mulig av sakens dokumenter. Påtalemyndigheten skal også angi når saken bør behandles. Dokumenter som ikke blir sendt til advokaten, skal gjøres tilgjengelig for denne på hensiktsmessig måte. Advokaten skal gis adgang til overfor retten å uttale seg om tidspunkt for hovedforhandlingen i saken.

Tilføyd ved lov 14 juni 1985 nr. 71, endret ved lover 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 15 aug 1995), 2 juli 2004 nr. 61 (ikr. 1 jan 2005 iflg. res. 2 juli 2004 nr. 1065), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 264b. Fremmer påtalemyndigheten krav for fornærmede etter § 427, fastsetter den en frist for fornærmede for å be om endringer i angivelsen av kravet.

Ellers fastsetter påtalemyndigheten en frist for fornærmede for å fremsette krav etter § 428. Kravet fremsettes for retten. Fornærmede skal angi kravets størrelse, dets faktiske og rettslige grunnlag samt hvilke bevis som vil bli ført. Retten sender kopi av kravet til tiltalte og fastsetter en frist for bemerkninger til kravet. Retten kan nekte at kravet fremsettes etter reglene i § 428 fjerde ledd.

Tilføyd ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 265. Forsvareren skal uten unødig opphold ta kontakt med tiltalte og drøfte hvordan forsvaret bør føres. Innen en frist som påtalemyndigheten fastsetter, og som den eller retten kan forlenge, skal forsvareren sende saksdokumentene tilbake til påtalemyndigheten med opplysning om hvilke bevis han vil føre. Han kan også be om at bevis søkes skaffet til veie på annen måte enn påtalemyndigheten har oppgitt, og at den sørger for å innhente nye bevis som han peker på. Dersom forsvareren mener at saken bør behandles med fagkyndige meddommere, skal han samtidig opplyse om dette.

Er tiltalebeslutningen sendt forsvareren med anmodning om forkynning, jf. § 263 annet punktum, skal forsvareren innen en frist som påtalemyndigheten setter underrette påtalemyndigheten om hvorvidt forkynning har skjedd.

Forsvareren skal også uttale seg om eventuelle sivile krav som nevnt i § 264 b.

Forsvareren sender retten kopi av sin uttalelse.

Endret ved lover 16 juni 1989 nr. 68, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 266. Avslår påtalemyndigheten en begjæring som nevnt i § 265, skal den straks underrette forsvareren om det. Forsvareren kan forlange at spørsmålet blir forelagt for retten. Dens avgjørelse kan ikke ankes.

Mener forsvareren at saken må avvises eller at tiltalte må frifinnes på grunn av forhold som ligger utenfor bevisspørsmålet, skal forsvareren snarest mulig gjøre retten og påtalemyndigheten oppmerksom på det.

Endret ved lover 24 aug 1990 nr. 54, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 267. Har tiltalte ikke forsvarer, skal han ved forkynning av tiltalebeslutningen gis oppgave over de bevis som påtalemyndigheten vil føre, og underretning om at han kan få gjøre seg kjent med sakens dokumenter. Han oppfordres til innen tre dager å melde fra dersom han mener at det bør føres andre bevis enn påtalemyndigheten har oppgitt. Reglene i § 242 fjerde ledd og § 264 første ledd annet til fjerde punktum, femte og sjette ledd gjelder tilsvarende.

Når fristen for tiltalte er utløpt, sender påtalemyndigheten dokumentene til retten med oppgave over mulige nye bevis. Retten undersøker om det trengs ytterligere bevis, og sender dokumentene tilbake til påtalemyndigheten med underretning om hva den har besluttet om bevisførselen.

Endret ved lover 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 9 mai 2003 nr. 30.

§ 268. Har forelegg vært utferdiget, kan dette tre i stedet for tiltalebeslutning.

§ 269. Når en part i stedet for å innkalle et vitne til muntlig avhør under hovedforhandlingen, vil begjære opplest erklæring fra vitnet eller gjengivelse av dets forklaring avgitt før hovedforhandlingen, skal han sende melding til retten om det. Foreligger det ikke en tidligere rettslig forklaring fra vitnet, skal forklaringen søkes avgitt ved rettslig bevisopptak, såfremt det er mulig og ikke medfører uforholdsmessig ulempe eller utgift.

Dersom en part bestemmer seg til å bruke andre bevis enn dem som er oppgitt, eller å gi avkall på noen av disse eller å søke bevisene opptatt eller brukt på annen måte enn oppgitt, skal han snarest mulig underrette motparten og retten.

§ 270. Bevisopptak forut for hovedforhandlingen kan holdes når et vitne er fritatt for møteplikt etter § 109 første ledd annet punktum, beviset ikke kan føres under hovedforhandlingen uten uforholdsmessig ulempe eller utgift, eller det er fare for at beviset ellers kan gå tapt eller verdien av det bli forringet.

Når påtalemyndigheten begjærer bevisopptak, bedømmer den selv om vilkårene etter første ledd er til stede. Ved begjæring fra tiltalte eller hans forsvarer hører avgjørelsen under den rett som begjæringen er fremsatt for.

Begjærer tiltalte eller hans forsvarer bevisopptak, skal retten som regel kreve at det blir innbetalt et tilstrekkelig beløp til å dekke utgiftene. Finner påtalemyndigheten eller den dømmende rett at det har vært rimelig grunn til bevisopptaket, erstattes utgiftene av staten.

Endret ved lov 28 apr 2000 nr. 34 (ikr. 1 juli 2000 iflg. res. 28 apr 2000 nr. 366).

§ 271. Når bevisopptak blir begjært etter § 270, skal underretning samtidig gis til motparten, bistandsadvokaten og den som fremmer krav etter § 428.

Ved bevisopptaket gjelder reglene i §§ 109 a, 243, 244, og 245 første og annet ledd tilsvarende. Bistandsadvokaten kan stille spørsmål til vitner, sakkyndige og tiltalte. Utskrift sendes snarest mulig til partene.

Endret ved lover 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 1 sep 2011 iflg. res. 12 aug 2011 nr. 834).

§ 272. Retten kan beslutte at det skal holdes rettsmøte under saksforberedelsen til behandling av spørsmål

a)	om å avvise saken,

b)	om å frifinne tiltalte fordi det forhold som er beskrevet i tiltalebeslutningen, ikke er straffbart eller straffansvaret er falt bort,

c)	om å avskjære bevisførsel under hovedforhandlingen, eller om å nekte å utsette hovedforhandlingen av hensyn til bevisførselen,

d)	om plikt til å avgi vitneforklaring,

e)	om et vitne skal forklare seg anonymt, jf. § 130 a eller § 234 a,

f)	om siktede eller andre personer skal pålegges å forlate rettssalen mens et vitne eller en medsiktet blir avhørt,

g)	om saken helt eller delvis skal føres for lukkede dører og med referatforbud,

h)	om pådømmelsen av krav som nevnt i § 3 skal utsettes etter § 431, eller

i)	om et vitne eller en sakkyndig skal avhøres ved fjernavhør.

Slik beslutning kan ikke ankes.

Retten kan beslutte å utsette avgjørelsen til hovedforhandlingen.

Før retten avgjør hvorvidt det skal holdes rettsmøte etter første ledd bokstav c, kan den be partene gjøre skriftlig rede for hvorfor det påberopte bevis ønskes ført.

Forhold som nevnt i første ledd bokstav f, g og h skal i saker som nevnt i § 107 a om mulig avklares før hovedforhandlingen.

Avgjørelse om å fremme saken og avgjørelser etter første ledd bokstav c, d, e, f, g og i er ikke bindende ved hovedforhandlingen. Er spørsmålet etter anke avgjort i høyere instans, kan avgjørelsen ikke omgjøres under hovedforhandlingen uten på grunnlag av nye opplysninger.

Endret ved lover 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 1 sep 2011 iflg. res. 12 aug 2011 nr. 834).

§ 272a. Begjæring fra statsadvokaten om at den siktede og hans forsvarer kan nektes innsyn i sakens dokumenter eller om at bevis kan avskjæres etter bestemmelsene i § 242 a, § 264 sjette ledd, § 267 første ledd tredje punktum, jf. § 264 sjette ledd, eller § 292 a avgjøres av en særskilt dommer. Begjæringen bør fremsettes samtidig med oversendelsen av tiltalebeslutningen som nevnt i § 262, og som regel ikke senere enn to uker før hovedforhandlingen starter.

Dersom saken kan utvikle seg slik at opplysningene som det blir nektet innsyn i, kan bli til gunst for den siktede ved avgjørelsen av skyldspørsmålet eller straffespørsmålet, skal den særskilte dommeren i kjennelsen pålegge påtalemyndigheten å oversende kjennelsen til tingretten etter reglene i § 262 fjerde ledd. Det samme gjelder der bevisførsel blir avskåret etter § 292 a.

Kjennelse om å nekte dokumentinnsyn eller avskjære bevis etter bestemmelsene som det er vist til i første ledd, er bindende også under hovedforhandlingen, med mindre påtalemyndigheten likevel vil legge frem opplysningene eller grunnen til å nekte innsyn eller bevisførsel er falt bort og særlig tungtveiende hensyn tilsier at kjennelsen omgjøres. Rettens beslutning om ikke å omgjøre en kjennelse kan ikke ankes.

Tilføyd ved lov 9 mai 2003 nr. 30, endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 273. I sak om ærekrenkelse skal retten under saksforberedelsen av eget tiltak avgjøre om bevisførsel om sannheten av en beskyldning skal tillates eller ikke, jf straffeloven § 249 nr. 4.

Blir det ikke truffet beslutning om å avskjære sannhetsbeviset, skal retten søke å bringe på det rene hva som ønskes godtgjort ved hvert enkelt av de bevis som aktes ført. Mener retten at visse deler av den påtenkte bevisførsel vil være uten betydning, eller at betydningen ikke vil stå i rimelig forhold til den skade som kan voldes fornærmede eller andre, bør beslutningen om å avskjære disse deler av bevisførselen så vidt mulig treffes allerede under saksforberedelsen.

Før avgjørelse blir truffet, skal partene få anledning til å uttale seg muntlig eller skriftlig.

Beslutning om at bevisførsel skal avskjæres, kan ikke omgjøres under hovedforhandlingen.

Gjelder saken krav om mortifikasjon av ærekrenkende beskyldning uten påstand om straff for beskyldningen, avgjør retten av eget tiltak om saken skal avvises etter straffeloven § 253 nr. 3. Også spørsmål om avvisning etter straffeloven § 253 nr. 2 kan avgjøres under saksforberedelsen.

§ 274. Ved avgjørelsen av spørsmål som nevnt i §§ 272 og 273 deltar i lagmannsretten tre dommere. I tingretten tar rettens leder avgjørelsen.

Retten kan også ellers beslutte at det skal holdes rettsmøte under saksforberedelsen.

Endret ved lover 24 aug 1990 nr. 54, 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 275. Retten fastsetter så snart som mulig tid og sted for hovedforhandlingen og underretter påtalemyndigheten, forsvareren og bistandsadvokaten. Om ikke særlige forhold er til hinder, skal hovedforhandling berammes senest to uker etter at saken kom inn til tingretten, jf § 262 første punktum, eller anke til lagmannsretten er henvist til ankeforhandling, jf § 325.

Hovedforhandling skal avholdes så snart som mulig. Om ikke særlige forhold er til hinder, skal hovedforhandlingen være påbegynt innen seks uker etter at saken kom inn til tingretten, og innen åtte uker etter at anke til lagmannsretten er henvist til ankeforhandling, dersom den siktede

a)	var under 18 år da forbrytelsen ble begått, eller

b)	er varetektsfengslet når saken berammes.

Blir en frist som nevnt i første eller annet ledd ikke holdt, skal grunnen opplyses i rettsboken.

Påtalemyndigheten sørger for at innkalling til hovedforhandling blir forkynt for tiltalte, vitner og sakkyndige, og for at tiltalte og vitner som ikke er på frifot, blir brakt til rettsstedet. Påtalemyndigheten gir underretning om tid og sted for hovedforhandling til etterlatte i lovbestemt rekkefølge hvis de ikke varsles på annen måte. Innkalling kan sendes offentlig oppnevnt forsvarer med anmodning om at denne forestår forkynningen for tiltalte etter reglene i domstolloven § 179. Forsvareren skal senest en uke før hovedforhandlingen underrette påtalemyndigheten om hvorvidt forkynning har skjedd.

Vil tiltalte eller hans forsvarer innstevne vitner til hovedforhandlingen, gjelder reglene i § 270 tredje ledd tilsvarende. Erstatning for utgifter kan også gis når vitner møter frivillig, og når det møter sakkyndige som ikke er oppnevnt.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

Rozdział 21 Przygotowanie do procesu.

§ 262 Kiedy prokuratura zdecydowała się ścigać, sąd przesyła kopię aktu oskarżenia wraz z oświadczeniem o dowody, które doprowadzą. Jeśli prokurator uważa, że sprawa powinna być rozpatrywane sędziów ekspertów, Komisja jednocześnie informuje o tym. Sąd Przewodniczący może, jeżeli uzna za konieczne, zwrócić się o pożyczki z odpowiednimi dokumentami.

       Sąd wyznacza obrońcy szybko, jeśli oskarżony ma obrońcę z urzędu i nie jest już powołany ktoś.

       W wyjątkowych przypadkach, gdy sąd po danej sprawy uzna to za stosowne, może polecić ścigania złożyć pisemny raport w tej sprawie w określonym terminie. Sąd przesyła kopię sprawozdania do obrońcy oskarżonego i obrony, oraz termin ewentualnych uwag.

       Czy aby na podstawie § 242 sprawy ai oraz warunki § 272, ustęp drugi, prokuratura musi ujawnić go w osobnym wysłania poufnych do sądu wraz z kopią orzeczenia. Nagroda zostanie przekazane również jeżeli specjalny prokurator wyznaczony na podstawie § 100 a, wymaga.

Zmienione Dziejów 16 czerwca 1989 nr 68, lipiec 20, 1991 # 68, 9 maja 2003, nr 30, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmieniona Ustawa z dnia 26 stycznia 2007 nr 3

§ 263 Prokuratorzy umożliwia oskarżenie jak najszybciej zadeklarować pozwanego wypowiedzenia, który został wyznaczony jako jego obrońcy. Został oskarżony został mianowany obrońcę, oskarżenie wysłane do obrońcy z wnioskiem, że jest odpowiedzialna za zasady rozmnażania sądów ustawy § 179

Zmieniona ustawą 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 264 Równocześnie z oskarżenia wczoraj głoszenia pozwanej, prokurator przesyła kopię aktu oskarżenia i obrońca zadania próbnego wraz z odpowiednimi dokumentami. Czy wniosek oskarżenia, że świadek zeznawać anonimowo zob. § § 130 i 234, są podane w zadaniu certyfikatu. Świadka nazwisko i inne informacje, które mogą prowadzić do tożsamości świadka wiadomo, nie powinno być wymienione. Jeśli sąd odrzuca wniosek o anonimowym zeznań świadka nazwa ujawnione najszybciej, jak to możliwe, po decyzja jest ostateczna, czy prokuratorzy nadal chcą prowadzić świadka pod pełną tożsamość, patrz § 130

       Dokumenty zawierające informacje, że nie ma dostępu do przepisów § 242 a, składa się do obrońcy, chyba że powodem była odmowa dostępu zostaną umorzone. Zawiera dokumenty również informacje, że obrona ma prawo do dostępu do tych informacji, są udostępniane do obrony w sposób terminowy.

       Zamiast oryginalne dokumenty mogą być wysyłane kopie. Oryginalne dokumenty i inne dowody, które nie zostały złożone, udostępnione obrońcy odpowiednio.

       Dokumenty, które powinny być utrzymywane w tajemnicy ze względów bezpieczeństwa narodowego lub stosunków z państwa obcego, oskarżonego i jego obrońcy twierdzą tylko znać, w zakresie i w sposób, że sąd uzna to za konieczne dla obrony pozwanego. Gdy istnieją szczególne powody ku temu, inaczej ściganie zakazać dokumenty wypożyczony do pozwanego lub są zwielokrotnione.

       Czy zwrócił anonimowe zeznania, zobacz § 130a lub § 234, pozwana nie miała dostępu do informacji, które mogłyby doprowadzić do tożsamości świadka jest znana. Jeśli sąd odrzuci wniosek, przepisy podsekcji tylko jeśli prokuratura wciąż prowadzi świadczyli pod pełną tożsamość, patrz § 130 Obrona może odwołać się od odmowy dostępu w zdaniu pierwszym na pozwanego imieniu.

       Dostęp do dokumentu można zaprzeczyć, na warunkach określonych w § 242, po pierwsze, cf. Postanowienia § 242 trzecią 7-cie ustępów stosuje się odpowiednio.

       Jeżeli jest kilku pozwanych w sprawie, nie ma obrony prawo do złożonych dokumentów, które mają zastosowanie tylko do drugiego pozwanego okoliczności.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 Nr 756), 9 maja 2003, nr 30, 21 grudnia 2007 r. Nr 126, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje 01 stycznia 2008 na mocy dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 264a. Prokuratorzy powiadamiania ofiar i ocalałych w ustawowym porządku, że jest oskarżonych w sprawie i że mogą domagać się znajomości aktu oskarżenia.

       Prokuratorzy określa również termin dla ofiar i ocalałych z obrońcy sugerujący dodatkowych dowodów przestępczej roszczenia. Odmowa prokuratura prowadzi dowody, sprawa może zostać wniesiona do sądu decyzji.

       Ofiary i poszkodowani w ustawowym nakazu powinna petycja mogły zapoznać się z dokumentami, jeżeli można to zrobić bez szkody bądź zagrożenia dla osób trzecich. § 242, pierwszy akapit, ostatnie zdanie i ostatni akapit stosuje się odpowiednio.

       Adwokat pomoc otrzyma kopię aktu oskarżenia, tezy dowodu oraz o ile to możliwe z odpowiednimi dokumentami. Prokuratorzy powinni także zaznaczyć, gdy sprawa powinna być traktowana. Dokumenty, które nie zostały złożone do Prokuratora Generalnego, będą udostępniane do tego w odpowiedni sposób. Prokurator generalny ma dostęp do sądu, do wymówienia na czas rozprawy w tej sprawie.

Dodane przez ustawę z 14 czerwca 1985 Nr 71, zmienionej ustawą 01 lipiec 1994 nr 50 (w życie w terminie 15 sierpnia 1995 r.), 2 lipca 2004 r. nr 61 (obowiązuje od 1 stycznia 2005 r. na podstawie dekretu. 2 lipca 2004 Nr 1065) , March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 264B. Promuje prokuratorzy twierdzą pokrzywdzeni w § 427, wyznacza termin ofiar żądać zmian w specyfikacji wymagań.

       W przeciwnym razie, ustawia Ścigania termin ofiar do dochodzenia na podstawie § 428 Oświadczenie należy złożyć do sądu. Pokrzywdzony określają kwoty roszczenia, jego faktyczna i prawna i jakie dowody zostaną przedstawione. Sąd przesyła kopię żądania do pozwanego i wyznacza termin zastrzeżeń do roszczenia. Sąd może odmówić wniosek został złożony zgodnie z postanowieniami § 428 akapit czwarty.

Dodane przez ustawy z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 265 Obrońca bez zbędnej zwłoki kontaktu z pozwanym i omówienia obrony powinny być rozpoznawane. W terminie, który ustali prokuratura i sąd może rozszerzyć lub adwokaci muszą przedstawić dokumentację z powrotem do prokuratury z informacją o jakie dowody on przedstawić. Może on również żądać poszukiwanych dowodów uzyskanych w inny sposób niż prokuratorzy stwierdzili, i że pozwala na uzyskanie nowych dowodów, które mówi. Jeśli obrońca uważa, że sprawa powinna być rozpatrywane sędziów ekspertów, jest on również podać tego.

       Jest akt oskarżenia wysłany obrońcę wniosku o usługę, patrz § 263 zdanie drugie, że obrońcy przed ściganiem terminie stawia zawiadomić prokuratorów o tym, czy nauczanie stało.

       Obrońca powinien również komentarz na temat wszelkich dodatkowych wymagań określonych w § 264 b

       Obrońca wysyła sądowi egzemplarz swojego sprawozdania.

Zmienione Dziejów 16 czerwca 1989 nr 68, 7 marca, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 266 Odmowa władz prokuratorskich petycja, o której mowa w § 265, niezwłocznie informuje o tym obrony. Obrońca może wymagać, że pytanie należy złożyć do sądu. Jego decyzji nie można się odwołać.

       Czy obrońca, że sprawa powinna być odwołany lub oskarżony musi zostać uniewinniony z powodu okoliczności, za dowód pytanie, obrońcy, tak szybko, jak to możliwe, sąd i prokuratura tego świadomi.

Zmienione Dz z dnia 24 sierpnia 1990 r. nr 54, 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 267 Jeżeli pozwany nie broni, jest w służbie oskarżenia podać zestawienie dowodów, które prokuratura zajmie, i poinformował, że może zapoznać się z dokumentami sprawy. Zachęcał w terminie trzech dni do stanu, jeśli jest przekonany, że należy uznać, niż inni prokuratorzy dowody dostarczyły. Postanowienia § 242, akapit czwarty i § 264, akapit pierwszy, zdanie drugie akapicie czwartym, piątym i szóstym stosuje się odpowiednio.

       Kiedy termin minął oskarżonych, wysyłając dokumenty prokuratury do sądu z podaniem ewentualnego nowego dowodu. Sąd bada, czy to potrzebne dalsze dowody, i wysyłać dokumenty do prokuratury z zawiadomieniem o czym zdecydował się na prezentacji dowodów.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 Nr 756), 9 maja 2003, nr 30

§ 268 Czy kary za wydane, to może zająć miejsce aktu oskarżenia.

§ 269 Gdy partia zamiast wzywania świadka do egzaminu ustnego na rozprawie, petycja mówi oświadczenie świadka lub reprodukcją jego oświadczenie przed rozprawą, powiadamia sąd o nim. Jeśli nie ma poprzedniego zeznania sąd od świadka, dane wyjaśnienie jest poszukiwany przez sądowego dowodów, pod warunkiem, że jest to możliwe i nie powoduje nadmiernych niedogodności lub koszty.

       Jeżeli jedna ze stron zdecyduje się korzystać z innych dowodów niż te wymienione, lub odstąpić od któregokolwiek z nich, lub do wystąpienia dowodów zajmowane lub wykorzystywane w inny sposób niż określony, powinien on niezwłocznie powiadomić strony przeciwnej i sądu.

§ 270 Dowody podjęta przed rozprawie głównej może się odbyć, gdy świadek jest zwolnionych z obowiązku uczęszczania na podstawie § 109, akapit pierwszy, zdanie drugie, dowody nie mogą zostać przedstawione na rozprawie bez zbędnej niedogodności lub kosztów, czy istnieje ryzyko, że dowody mogłyby zostać utracone lub wartość pogorszenia .

       Kiedy prokuratura żądając dowodów, sędzia, nawet jeśli warunki określone w podrozdziale są obecne. Na wniosek oskarżonego lub jego obrońcy należy decyzja zgodnie z prawem, do którego składany jest wniosek o.

       Łaknie pozwany lub jego dowody obrony, sąd zwykle wymagają zapłacił odpowiednią kwotę na pokrycie wydatków. Czy prokurator lub sąd próbuje sprawę, że nie wystąpiły uzasadnione dopuszczenie dowodów, otrzymuje wydatki państwa.

Zmienionej ustawą z dnia 28 kwietnia 2000 r., Nr 34 (obowiązująca od 1 lipca 2000 r. na mocy dekretu. 28 kwietnia 2000 # 366).

§ 271 Gdy dowód jest złożony zgodnie z § 270, ogłoszenie o udzieleniu pozwanego, rady i promujące roszczenia na podstawie § 428

       Przez dopuszczenie dowodów, zasady z § § 109, 243, 244, i 245 podrozdziałach odpowiednio. Prawnik pomoc może zadawać pytania świadkom, biegłych i oskarżonych. Drukowanie wysłany jak najszybciej do stron.

Zmienione Dz 07 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje od 01 września 2011 na mocy dekretu. 12 sierpnia 2011 Nr 834) .

§ 272 Sąd może postanowić, że rozprawa powinna się odbyć na czas postępowania w leczeniu pytania
a) oddalenie sprawy,
b) do wydania wyroku uniewinniającego, ponieważ warunki opisane w akcie oskarżenia, a nie karną lub karną wygasł,
c) w celu przechwycenia dowodów na rozprawie, lub odmowy opóźnić proces w interesie przedstawiając dowody,
d) obowiązek składania zeznań,
e) czy świadek ma zeznawać anonimowo, patrz § 130a lub § 234,
f) czy oskarżony lub inna osoba zarządza opuszczenie sali rozpraw, podczas gdy świadek lub medsiktet przesłuchiwany
g), czy sprawa jest w całości lub częściowo odbywa się w aparacie i abstraktów zakazu
h) rozstrzyganie roszczeń, o których mowa w § 3 zostają zawieszone zgodnie z § 431, lub
i) w przypadku świadka lub biegłego przez zdalne przesłuchanie.

       Decyzje takie nie można się odwołać.

       Sąd może podjąć decyzję o odroczeniu decyzji do czasu rozprawy.

       Przed sąd zadecyduje, czy przeprowadzić rozprawę zgodnie z sekcja C, może zwrócić stronom złożyć pisemny uwagę dlaczego rzekome dowody wymagane oświadczenie.

       Warunki, o których mowa w podrozdziale F, G i H, w sprawach, o których mowa w § 107 o możliwość wyjaśnienia przed sądem.

       Decyzję do rozpatrzenia sprawy i decyzje na mocy podsekcji C, D, E, F, G i I nie jest wiążące dla procesu. Jest przedmiotem odwołania w sądzie wyższej rządzonym, decyzja nie może zostać odwrócony w czasie badania bez podstawie nowych informacji.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 # 756), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647) , 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3, 7 marca, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. zgodnie z Uchwałą . 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje od 01 września 2011 na mocy dekretu. 12 sierpnia 2011 # 834).

§ 272a. Wniosek prokuratora, że oskarżony i jego obrońca może być pozbawiony dostępu do dokumentów sprawy i dowodów, które mogą być cięte na podstawie przepisów § 242, § 264, akapit szósty, § 267, akapit pierwszy zdanie trzecie, patrz § 264, akapit szósty, lub § 292 określa specjalnego sędziego. Pozew należy złożyć jednocześnie ze złożeniem aktu oskarżenia, o którym mowa w § 262, a zwykle nie później niż na dwa tygodnie przed próbny rozpoczyna.

       Jeśli sprawa może ewoluować tak, że informacja jest pozbawionych dostępu do, być na korzyść oskarżonego w ustalaniu winy i skazaniem, specjalny sędzia w orzeczeniu wymagają prokuratura przedstawi orzeczenie do sądu rejonowego, zgodnie z § 262, ustęp czwarty. To samo dotyczy sytuacji dowody wykluczają § 292 A.

       Dekret odmowa dostępu do dokumentów lub wykluczenia dowodów na podstawie przepisów, o których mowa w akapicie pierwszym, są wiążące w procesie, o ile prokuratura jednak przedstawi informacje lub przyczyny odmowy dostępu lub dowodów została utracona, szczególnie ważkie względy wskazują, że Orzeczenie odwróceniu. Decyzja sądu nie do obalenia orzeczenia nie można się odwołać.

Dodane przez ustawy z dnia 9 maja 2003 r., Nr 30, zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 273 W przypadku zniesławienia Trybunał podczas przygotowania urzędu, czy dowody prawdziwości zarzutu jest dopuszczalna, czy nie, na podstawie art karnego Prawo 249 § 4

       Jeżeli decyzja taka nie do przechwycenia prawdę dowodów, sąd dąży do ustalenia, co jest wymagane w każdym dobrze wykonane z dowodów, które doprowadziło poważaniu. Czy sąd, że niektóre części proponowanych dowodów byłaby bez znaczenia, albo że znaczenie nie będzie proporcjonalna do szkód, które może być spowodowane poszkodowanego lub innych osób, decyzja odciąć te części dowodów w jak największym stopniu być wykonane już w trakcie przygotowań.

       Zanim zostanie podjęta decyzja, strony mają możliwość wyrażenia swoich opinii w formie ustnej lub pisemnej.

       Decyzja, że dowody powinny być przedawnione, nie może być cofnięte na rozprawie.

       W odniesieniu do wniosków o przepadek oszczercze oskarżenia bez żadnego zarzutu karnego oskarżenia, sąd z urzędu, czy sprawa powinna zostać odrzucona na podstawie art kodeksu karnego 253 § 3 Również pytania o odrzuceniu przez Kodeksu karnego art 253 § 2 można określić w trakcie przygotowania.

§ 274 Przy podejmowaniu decyzji, spraw wymienionych w § § 272 i 273 udziału w High Court trzech sędziów. Sąd podejmuje decyzję przewodniczącego.

       Sąd może również nie zdecydują inaczej, że przesłuchanie odbędzie się w toku procesu.

Zmienione Dz z dnia 24 sierpnia 1990 r. nr 54, 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 275 Sąd określa w możliwie najkrótszym czasie i miejscu rozprawy, i powiadamia o prokuratorów, obrońców i pełnomocników. Chyba że szczególne okoliczności są przeszkodą, głównym przesłuchanie jest planowane w ciągu dwóch tygodni po przypadek przyszedł do sądu, patrz § 262, zdanie pierwsze, lub odwołania się do Sądu Apelacyjnego, o którym mowa w postępowaniu odwoławczym, patrz § 325

       Głównym przesłuchanie odbywa się tak szybko, jak to możliwe. Chyba że szczególne okoliczności są przeszkodą, powinien się rozpocząć proces w ciągu sześciu tygodni po przypadek przyszedł do sądu, oraz w ciągu ośmiu tygodni od wniesienia odwołania do Sądu Apelacyjnego, o którym mowa w rozprawie odwoławczej, jeżeli oskarżony
a) był w 18, kiedy przestępstwo zostało popełnione lub
b) jest w areszcie, gdy sprawa jest zaplanowane.

       Jeżeli terminy wymienione w ustępie pierwszym i drugim nie odbędzie się, z powodu opisanego w dokumentacji sądowych.

       Prokuratorzy zapewniają, że zawiadomienie o rozprawie zostanie doręczony pozwanemu, świadków i biegłych, a to, że oskarżeni i świadkowie, którzy nie są na wolności, zostały doprowadzone do właściwego miejsca. Prokuratura złoży zawiadomienie o terminie i miejscu rozprawy na przetrwanie w ustawowym kolejności jeśli nie zostały zgłoszone w inny sposób. Zawiadomienie może być wysłany wyposażone adwokatów z prośbą, że jest odpowiedzialny za rozprzestrzenianie się pozwanego na podstawie Sądy ustawy § 179 Obrońca, nie później niż na tydzień przed próby zawiadomić prokuratorów o tym, czy nauczanie stało.

       Czy pozwany lub jego świadkami Rekomendacja doradzać zdolność procesu, zasady § 270 podrozdziale odpowiednio. Rekompensaty kosztów mogą być przyznane, gdy świadkowie spotkania dobrowolnie, a kiedy spotyka się z ekspertami, którzy nie są wyznaczone.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 14 Dec 2001, Nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002: 647), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 Dec 2010 Nr 76 (w życie 10 grudnia 2010 10 grudnia na mocy dekretu. 2010 nr 1574).

Kap 22. Hovedforhandling for tingrett.

Overskriften endret ved lov 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416).

§ 276. Ved hovedforhandling settes retten med en fagdommer og to meddommere. I saker etter § 268 om forhold som kan straffes med bot eller fengsel inntil ett år, eller med bot og fengsel inntil ett år, kan retten settes uten meddommere. Dette gjelder ikke hvor retten finner behandlingsmåten betenkelig. Rettens avgjørelse om at retten skal settes uten meddommere, kan ikke ankes. Rettens vurdering av om behandlingsmåten er betenkelig kan heller ikke brukes som grunnlag for anke over dommen.

I saker som er særlig omfattende eller hvor andre særlige grunner foreligger, kan domstolens leder bestemme at retten skal settes med to fagdommere og tre meddommere. Beslutningen kan ikke ankes eller brukes som ankegrunn. Dersom noen av rettens medlemmer får forfall etter at hovedforhandlingen er begynt, gjelder domstolloven § 15 første ledd tilsvarende.

Når retten skal settes med to fagdommere og det bare er en fast fagdommer ved domstolen, tilkaller domstolen en dommer etter reglene i domstolloven § 19 annet ledd. Domstolens leder avgjør hvem som skal være rettens leder.

Retten kan ikke settes med dommerfullmektig i sak om forbrytelse som etter loven kan medføre fengsel i mer enn 6 år. Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentakelse, sammenstøt av forbrytelser eller anvendelsen av straffeloven § 232 kommer ikke i betraktning.

I vidløftige saker kan rettens leder bestemme at ett eller to varamedlemmer for meddommerne skal følge forhandlingene og tre inn i retten om noen får forfall.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 30 jan 2009 nr. 7 (ikr. 1 juli 2009 iflg. res. 13 mars 2009 nr. 320).

§ 277. I saker hvor det er behov for det, kan retten oppnevne fagkyndige meddommere etter reglene i domstolloven § 94.

Er flere handlinger forent i én sak, og det for noen av dem skal oppnevnes fagkyndige meddommere etter første eller annet ledd, behandles hele saken med fagkyndige meddommere.

Når retten settes med tre meddommere etter § 276 annet ledd, og det oppnevnes fagkyndige meddommere, skal alle meddommerne være fagkyndige.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 16 juni 1989 nr. 68, 6 des 1991 nr. 80, 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 16 feb 2007 nr. 9 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 16 feb 2007 nr. 170), 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654).

§ 278. Hovedforhandlingen er muntlig. Opplesing kan ikke tre i stedet for fri muntlig framstilling.

Rettens leder sørger for at forhandlingen så vidt mulig blir gjennomført uten avbrytelse. Han kan stanse den videre forhandling om spørsmål som han anser tilstrekkelig drøftet eller som er av uvesentlig betydning for avgjørelsen.

Blir saken utsatt til nytt rettsmøte, skal det som er foretatt ved den tidligere forhandling, gjentas i så stor utstrekning som noen av dommerne finner nødvendig.

Endret ved lover 16 juni 1989 nr. 68, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 279. Uteblir aktor, skal saken utsettes når ikke en annen kan overta vervet. Det samme gjelder om forsvareren uteblir, i tilfeller der siktede skal ha forsvarer.

Retten kan likevel fremme eller fortsette forhandlingen selv om forsvareren er uteblitt, dersom den finner at resultatet må bli frifinnelse eller avvising.

§ 280. Tiltalte skal være til stede under forhandlingen inntil dom er avsagt. Retten kan likevel tillate ham å fjerne seg når han har gitt forklaring. Forlater han rettsstedet uten tillatelse, kan forhandlingen fortsette såfremt hans nærvær ikke finnes nødvendig for sakens opplysning.

§ 281. I sak om straffbar handling hvor påtalemyndigheten ikke vil påstå idømt fengsel i mer enn ett år, kan hovedforhandling fremmes selv om tiltalte ikke er til stede, såfremt hans nærvær ikke finnes nødvendig for sakens opplysning, og tiltalte enten:

1)	har samtykket i at saken behandles i hans fravær eller

2)	er uteblitt uten at det er opplyst eller sannsynliggjort at han har gyldig fravær eller

3)	er unnveket etter at tiltalebeslutningen er forkynt for ham.

Er innkalling til hovedforhandling ikke forkynt for tiltalte fordi han er unnveket, kan hovedforhandlingen likevel fremmes i tilfelle som nevnt i første ledd nr. 3.

Sak om forvaring kan ikke fremmes i tiltaltes fravær.

I alle tilfelle kan forhandlingen fremmes når retten finner at den må føre til frifinnelse eller avvising.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lover 26 jan 2007 nr. 3 og 21 des 2007 nr. 127.

§ 282. Den som er domfelt når hovedforhandling er fremmet etter § 281 første ledd nr. 2, kan begjære saken behandlet på ny, når han gjør sannsynlig at han hadde gyldig fravær og at det ikke kan legges ham til last at han har unnlatt å melde fra i tide. Det samme gjelder den som er domfelt når hovedforhandling er fremmet etter § 281 første ledd nr. 3, når han gjør sannsynlig at han ikke var unnveket.

Begjæringen må settes frem innen utløpet av ankefristen, og behandles av den rett som har avsagt den angrepne dom. Er dommen påanket, stilles anken i bero inntil begjæringen om ny behandling er avgjort. For øvrig gjelder reglene i §§ 308, 309, 318 første ledd og 319 annet ledd tilsvarende.

Begjæringen må angi grunnlaget for ny behandling. Inneholder begjæringen ingen grunn som kan føre til ny behandling etter reglene i første ledd, avsier retten straks kjennelse om at begjæringen forkastes. Avgjørelsen kan tas av rettens leder.

Dersom begjæringen ikke straks forkastes, forelegges den for motparten til uttalelse. Begjæringen avgjøres ved kjennelse uten muntlig forhandling. Retten kan likevel innhente ytterligere opplysninger og holde bevisopptak etter reglene for bevisopptak utenfor hovedforhandling. Reglene om forsvarer i § 97 første punktum gjelder tilsvarende. Avgjørelsen kan tas av rettens leder. Partene skal få uttale seg om innhentede opplysninger.

Uteblir domfelte ved den nye hovedforhandling uten at det er opplyst eller sannsynlig at han har gyldig fravær, heves saken, og den avsagte dom blir stående ved makt.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 15 juni 2001 nr. 63 (ikr. 1 jan 2004 iflg. res. 21 nov 2003 nr. 1359 – se dens IV), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 283. Når hovedforhandlingen må utsettes, kan retten likevel oppta bevis under vilkår som nevnt i § 270. Bevisopptaket foretas av rettens leder.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 284. Retten kan beslutte at en tiltalt skal forlate rettssalen mens en annen tiltalt eller et vitne blir avhørt, såfremt det er særlig grunn til å frykte for at en uforbeholden forklaring ellers ikke vil bli gitt. Retten kan også beslutte at en tiltalt skal forlate rettssalen under behandlingen av en begjæring om anonym vitneførsel, jf. § 130 a. Det samme gjelder når et anonymt vitne skal avhøres. Også andre personer kan av de samme grunner pålegges å forlate rettssalen. Ved avhør av fornærmede, etterlatte eller av et vitne under 18 år, kan retten treffe beslutning om at tiltalte eller andre skal forlate rettssalen også dersom særlige grunner gjør at hensynet til henholdsvis fornærmede, etterlatte eller vitnet tilsier det. I stedet for å pålegge tiltalte eller andre å forlate rettssalen, kan retten beslutte at det settes i verk tiltak slik at vedkommende ikke kan iaktta vitnet.

Blir en tiltalt utvist etter domstolloven § 133, kan forhandlingen likevel fortsette, når ikke retten finner tiltaltes nærvær nødvendig for sakens opplysning.

§ 245 annet ledd gjelder tilsvarende.

Endret ved lover 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1995), 7 apr 1995 nr. 15, 28 juli 2000 nr. 73 (første ledd nytt siste punktum ikr. straks, øvrige endringer ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 2 juli 2004 nr. 61 (ikr. 1 jan 2005 iflg. res. 2 juli 2004 nr. 1065), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 285. Oppstår spørsmål om avvising, kan forhandlingen begrenses til dette inntil spørsmålet er avgjort.

Retten skal gi adgang til å avhjelpe feil som hindrer fremme av saken, og innrømme den nødvendige utsettelse.

Innsigelser som ikke kommer i betraktning uten at de blir påberopt av en part, er forspilt om de ikke blir satt fram så snart det er adgang til det.

§ 286. Dersom det blir reist spørsmål om frifinnelse fordi det forhold som er beskrevet i tiltalebeslutningen, ikke er straffbart, eller fordi straffansvaret er falt bort, kan forhandlingen foreløpig begrenses til dette. På grunnlag av slik forhandling kan retten avsi frifinnende dom om den finner at spørsmålet er modent til avgjørelse. Ellers fortsettes forhandlingen.

§ 287. I en sak som gjelder flere straffbare handlinger eller flere tiltalte, kan retten bestemme at forhandlingen skal foregå særskilt for hver enkelt handling eller tiltalt.

Når en del av saken er ferdigbehandlet, kan retten avsi dom om denne del dersom den finner det ubetenkelig.

§ 288. Når det er tvil om tiltaltes sinnstilstand eller andre grunner gjør det ønskelig, kan retten beslutte at det skal forhandles særskilt om skyldspørsmålet eller enkelte deler av det.

Når slik særskilt forhandling er holdt, kan retten:

1)	avslutte saken med dom såfremt den går ut på frifinnelse, eller

2)	avsi kjennelse om at tiltalte er skyldig eller at han har foretatt den rettsstridige handling tiltalen gjelder. Omfatter tiltalen også forhold som retten finner at tiltalte må frifinnes for, kan den i kjennelsen ta avgjørelse om det. Kjennelsen trenger ikke grunner og kan ikke ankes.

Det skal alltid avsis kjennelse som nevnt dersom vilkårene ellers er til stede for det og den videre forhandling må utsettes for at tiltalte kan bli underkastet mentalobservasjon i tilfelle der avgjørelsen om dette har utstått etter reglene i § 165 tredje ledd. Når det er avsagt kjennelse som nevnt, kan den videre forhandling utsettes for at man kan få undersøkt tiltaltes sinnstilstand eller innhentet andre opplysninger som trengs for avgjørelsen av spørsmål om straff og andre rettsfølger. Utsettelse skal alltid skje til et senere rettsmøte som samtidig berammes.

Ved avsigelse av dom i saken kan kjennelsen fravikes til gunst for tiltalte, men ikke til hans skade. Har det vært stemt særskilt over spørsmålet om tiltalte har foretatt den rettsstridige handling, og det senere stemmes over spørsmålet om straffeskyld, deltar ikke de dommere som har stemt for frifinnelse, men anses for å stemme til gunst for tiltalte.

Blir det ikke tatt avgjørelse etter annet ledd, fortsetter forhandlingen med sikte på å avgjøre saken under ett.

Endret ved lover 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64) som endret ved lov 15 juni 2001 nr. 64, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lover 26 jan 2007 nr. 3 og 21 des 2007 nr. 127.

§ 289. Forhandlingen om selve det forhold tiltalen gjelder, begynner med opplesing av tiltalebeslutningen. Rettens leder spør så tiltalte om han erkjenner seg skyldig, og oppfordrer ham til å følge forhandlingen med oppmerksomhet.

Deretter får aktor ordet for å forklare hva som er gjenstand for tiltalen, og kort nevne de bevis som vil bli ført.

Forsvareren kan på begjæring få ordet til korte bemerkninger i tilknytning til det som aktor har uttalt.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 289a. Fornærmede med bistandsadvokat forklarer seg som hovedregel før tiltalte.

Dersom det er flere fornærmede med bistandsadvokat i samme sak, bør tiltalte gis anledning til å forklare seg etter hver fornærmet. Fornærmede bør ikke høre på andre fornærmedes forklaringer før de selv forklarer seg.

Dersom etterlatte skal forklare seg og hensynet til sakens opplysning tilsier at de ikke bør overvære forhandlingene før de selv har forklart seg, kan retten bestemme at de skal forklare seg før tiltalte.

Tilføyd ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 290. Gjengivelse i rettsbok eller politirapport av forklaring som tiltalte tidligere har gitt i saken, kan bare leses opp såfremt det foreligger motstrid mellom hans forklaringer, eller når det gjelder punkter som han nekter å uttale seg om eller erklærer at han ikke husker, eller såfremt han ikke møter. Det samme gjelder skriftlig erklæring som han tidligere har gitt i anledning saken.

Endret ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 291. Bevisførsel finner sted først fra aktors og deretter fra forsvarerens side, når de ikke er enige om en annen rekkefølge.

Den som fører bevisene, kan om nødvendig kort angi betydningen av de forhold som søkes bevist.

§ 291a. Bistandsadvokaten kan stille spørsmål til tiltalte, vitner og sakkyndige etter aktor og forsvarer.

Tilføyd ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 292. Gir tiltalte en fullstendig tilståelse, bestemmer retten i hvilken utstrekning ytterligere bevisførsel om skyldspørsmålet skal finne sted.

Om ikke annet følger av tredje ledd eller av § 292 a, kan bevis som er for hånden, bare nektes ført når beviset

a)	gjelder forhold som er uten betydning for dommens innhold,

b)	gjelder forhold som allerede er tilstrekkelig bevist, eller

c)	åpenbart ikke har noen beviskraft.

Er det begjært anonym vitneførsel, jf. § 130 a eller § 234 a, kan det ikke føres bevis som kan føre til at identiteten til vitnet eller informanten blir kjent. Avslår retten en begjæring om anonym vitneførsel, kan beviset føres bare dersom påtalemyndigheten likevel vil føre vitnet under full identitet, jf. § 130.

Åstedsbefaring foretar retten når den finner grunn til det.

Endret ved lover 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 9 mai 2003 nr. 30.

§ 292a. Etter begjæring fra aktor kan tingretten som en enkeltstående rettshandling, jf. § 272 a ved kjennelse beslutte at et vitne ikke skal forklare seg om forhold som påtalemyndigheten ikke vil påberope som bevis i saken, når det om forklaring gis, kan være fare for

a)	en alvorlig forbrytelse mot noens liv, helse eller frihet,

b)	at muligheten for en person til å delta skjult i etterforskningen av andre saker som nevnt i annet ledd, blir vesentlig vanskeliggjort,

c)	at muligheten for politiet til å forebygge eller etterforske forbrytelser som nevnt i annet ledd, blir vesentlig vanskeliggjort fordi informasjon om andre saker eller om politiets metodebruk blir kjent, eller

d)	at politiets samarbeid med et annet lands myndigheter blir vesentlig vanskeliggjort.

Bevisavskjæring kan bare besluttes dersom det er strengt nødvendig og det ikke medfører vesentlige betenkeligheter av hensyn til den siktedes forsvar.

Reglene i første ledd første punktum bokstav b til d gjelder bare i saker om en handling eller forsøk på en handling

a)	som etter loven kan medføre straff av fengsel i 5 år eller mer, eller

b)	som rammes av straffeloven kapittel 8 eller 9 eller § 162 eller av lov om kontroll med eksport av strategiske varer, tjenester og teknologi m.v. § 5.

Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning.

Retten kan på vilkår som nevnt i første og annet ledd også beslutte at et vitne ikke skal forklare seg om forhold som kan røpe opplysninger som er fremlagt for retten som grunnlag for avgjørelse om bruk av tvangsmidler som nevnt i §§ 200 a, 202 c, 202 e, 208 a, 210 a, 210 c, 216 a, 216 b, 216 m og 222 d.

Reglene i § 242 a fjerde til syvende ledd gjelder tilsvarende så langt de passer.

Tilføyd ved lov 9 mai 2003 nr. 30, endret ved lov 21 des 2007 nr. 126.

§ 293. Retten kan nekte å utsette forhandlingene av hensyn til bevisførsel når den finner at bevisførselen vil føre til en forsinkelse eller ulempe som ikke står i rimelig forhold til bevisets og sakens betydning.

Føres et bevis som motparten ikke har fått tilstrekkelig varsel om, har han krav på utsettelse, hvis ikke beviset er uten betydning for dommens innhold.

Endret ved lov 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647).

§ 294. Retten skal på embets vegne våke over at saken blir fullstendig opplyst. I dette øyemed kan den beslutte å innhente nye bevis og utsette forhandlingen.

§ 295. I sak om ærekrenkelse kan ikke føres bevis om noe som ikke under saksforberedelsen er oppgitt som gjenstand for bevisførsel. Retten skal også nekte bevisførsel som den finner er uten betydning, eller ikke har en betydning som står i rimelig forhold til den skade som kan voldes fornærmede eller andre. Likeså kan retten nekte at det føres et vitne eller annet bevis, som uten rimelig grunn er fortiet under saksforberedelsen.

§ 296. Vitner som kan gi forklaring som kan antas å være av betydning for saken, bør avhøres muntlig under hovedforhandlingen såfremt ikke særegne forhold er til hinder for det.

Ved avhøret kan gjengivelse i rettsbok eller politirapport av forklaring som vitnet tidligere har gitt i saken, bare leses opp såfremt det foreligger motstrid mellom vitnets forklaringer, eller når det gjelder punkter som vitnet nekter å uttale seg om eller erklærer at det ikke husker. Det samme gjelder skriftlig erklæring som vitnet tidligere har gitt i anledning av saken.

Endret ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 297. Når et vitne ikke er til stede under hovedforhandlingen, kan gjengivelse i rettsbok eller politirapport av forklaring som vitnet tidligere har gitt i saken, bare leses opp såfremt muntlig avhør ikke er mulig eller ville medføre uforholdsmessig ulempe eller utgift. Opplesing kan alltid skje når tiltalte uteblir uten gyldig fravær i sak hvor forelegg er utferdiget eller som bare gjelder inndragning.

En skriftlig erklæring som vitnet har gitt i anledning av saken, kan bare leses opp såfremt begge parter samtykker eller rettslig avhør ikke kan foretas.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 298. I sak om forbrytelse eller forseelse mot sedelighet skal opplesing, videoopptak eller lydopptak av en forklaring som et vitne under 16 år har gitt for en domstol eller etter reglene i § 239, tre i stedet for personlig avhør, når ikke retten av særlige grunner finner at vitnet bør gi forklaring under hovedforhandlingen. Samme fremgangsmåte kan brukes der vitnet er psykisk utviklingshemmet eller har en tilsvarende funksjonssvikt.

I saker om andre straffbare forhold kan samme fremgangsmåte brukes når hensynet til vitnet taler for det.

Endret ved lover 22 mai 1992 nr. 49, 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 1 jan 1997), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 299. Skriftlig erklæring fra oppnevnt sakkyndig som ikke er til stede under hovedforhandlingen, kan brukes som bevis når muntlig avhør ikke kan settes i verk eller ikke finnes nødvendig. Det samme gjelder erklæring fra personundersøker.

Slik erklæring kan leses opp i den utstrekning det er hensiktsmessig også når den sakkyndige eller personundersøkeren er til stede.

§ 300. Lydopptak av en forklaring som tidligere er avgitt i saken, kan også utenfor de tilfeller som er nevnt i § 298, tillates brukt som bevis dersom vilkårene for opplesing foreligger etter §§ 290, 296, 297 eller 299 eller retten for øvrig finner grunn til det. Dette gjelder også utskrift av slikt opptak.

§ 301. Når det fra forsvarets side føres bevis for tiltaltes gode vandel, kan påtalemyndigheten føre motbevis. Skriftlige erklæringer om tiltaltes gode eller dårlige navn og rykte må ikke brukes.

Ellers kan bevis for tiltaltes dårlige vandel bare føres i den utstrekning retten tillater. Bevis for tidligere domfellelse eller påtaleunnlatelse kan bare nektes ført når beviset er uten betydning for saken.

§ 302. Skriftlig bevis leses opp av den som fører beviset, når ikke retten bestemmer noe annet.

§ 303. Etter avhør av hvert enkelt vitne og etter opplesing av hvert skriftlig bevis bør tiltalte få anledning til å uttale seg. Det samme gjelder fornærmede og etterlatte med bistandsadvokat. De bør også få uttale seg etter tiltaltes forklaring.

Endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 303a. Etterlatte i lovbestemt rekkefølge som ikke skal forklare seg, har likevel rett til å gi en fremstilling av hvilke konsekvenser den handlingen som straffesaken gjelder, har medført for vedkommende.

Tilføyd ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 304. Når bevisførselen er ferdig, får først aktor og så forsvareren ordet. Hver av dem har rett til å tale to ganger. Fremstår det som klart for aktor at det ikke er ført tilstrekkelig bevis for domfellelse, skal aktor for forholdet det gjelder frafalle tiltalen eller nedlegge påstand om frifinnelse. Før saken tas opp til doms, gis først fornærmede og etterlatte med bistandsadvokat, dernest tiltalte, anledning til å komme med en sluttbemerkning.

Når forhandlingen har vært delt etter reglene i § 288, gjelder første ledd tilsvarende for hver særskilt del av forhandlingen.

Forstår tiltalte ikke det norske språk, eller er han døv, må i det minste de påstander som er nedlagt av aktor og forsvarer bringes til den tiltaltes kunnskap.

Endret ved lover 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 305. Ved avgjørelsen av hva som anses bevist, tas bare i betraktning de bevis som er ført under hovedforhandlingen.

Rozdział 22 Głównym słuchu dla Trybunału.

Nagłówek brzmieniu ustawy 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązująca od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416).

§ 276 Na rozprawie sąd z sędziego zawodowego i dwóch ławników. W przypadkach, zgodnie z § 268 okoliczności, które mogą być zagrożone karą grzywny lub pozbawienia wolności nieprzekraczającej jednego roku, lub grzywny i pozbawienia wolności do jednego roku, sąd może, bez sędziów. Powyższe nie ma zastosowania w przypadku gdy sąd stwierdzi, procedura dotyczy. Decyzja sądu, że sąd powinien być bez sędziów, nie można się odwołać. Oceny sądu, czy procedura jest wątpliwa, nie mogą być wykorzystywane jako podstawa do odwołania się od wyroku.

       W przypadkach, które są szczególnie trudne lub gdy inne szczególne okoliczności, Trybunał może postanowić, że prowadzi w prawo, aby być z dwóch sędziów zawodowych i trzech ławników. Decyzji nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania. Jeżeli którykolwiek z członków są należne po próby rozpoczęła, Sądy ustawy § 15 podsekcja odpowiednio.

       Gdy sąd będzie dwóch sędziów zawodowych i jest tylko jeden prawdziwy profesjonalny sędzia sądu, wzywając sąd sędzia zgodnie z przepisami ustawy § 19, akapit drugi. Tribunal Przewodniczący decyduje, kto będzie sędzia.

       Sąd nie może być ustalona z sędzią w sprawie dotyczącej przestępstwa, które według prawa może skutkować karą pozbawienia wolności na więcej niż sześć lat. Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzeń, zderzenie zbrodni lub stosowania § 232 kodeksu karnego nie wchodzą w rachubę.

       W skomplikowanych przypadkach sąd może zdecydować, że prowadzi jeden lub dwóch zastępców ławników do naśladowania postępowanie i wprowadzić w sądzie jeśli ktoś dojrzałość.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 2 czerwca 1995 r. Nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od 1 października 2002 Według dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, January 30, 2009 nr . 7 (obowiązujące od 1 lipca 2009 r. na mocy dekretu. 13 marca 2009 nr 320).

§ 277 W przypadkach, gdy jest to konieczne, sąd może wyznaczyć eksperta ławników na podstawie sądów § 94 ustawy

       Jest więcej akcji zjednoczeni w jednej rzeczy, a dla niektórych z nich jest mianowany sędziów ekspertów po akapicie pierwszym lub drugim, potraktował całą sprawę z sędziów ekspertów.

       Gdy sąd składa się z trzech sędziów zgodnie z § 276, akapit drugi, a powoływanie sędziów ekspertów, ławników, wszyscy eksperci.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 16 czerwca 1989 nr 68, 6 grudnia 1991, nr 80, 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 16 lutego 2007 # 9 (obowiązuje od 1 lipca 2007 Według dekretu. 16 lutego 2007 nr 170), 15 czerwca 2007 nr 38 (obowiązuje od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007 Nr 654).

§ 278 Głównym negocjacje ustnej. Recytacja nie może zająć miejsca bezpłatnych prezentacji ustnych.

       Sąd zarządca zapewnia, że postępowanie, w miarę możliwości być zakończone bez przerwy. On może zatrzymać dalsze negocjacje na temat kwestii jego zdaniem dostatecznie omówione lub mają niewielkie znaczenie dla tej decyzji.

       Jeżeli sprawa została odroczona do nowej rozprawy, musi być przeprowadzone w byłej rozprawy powtarzany tak długo jak niektórzy sędziowie znaleźć niezbędne.

Zmienione Dziejów 16 czerwca 1989 nr 68, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 279 Jeśli się nie powiedzie prokuratora, sprawa zostanie przełożona, gdy nikt inny nie może przejąć roli. To samo dotyczy, jeśli obrońca nie występuje w przypadkach, gdy oskarżony musi mieć obrońcy.

       Sąd może jednak, promowania lub kontynuować negocjacje, nawet jeśli obrońca jest pominięte, jeżeli stwierdzi, że wynik musi być uniewinnienie lub odrzucenie.

§ 280 Oskarżony powinien być obecny w trakcie postępowania do czasu ogłoszenia wyroku jest renderowana. Sąd może jednak pozwolić mu usunąć się, gdy dał wyjaśnienia. Pozostawiając mu właściwe miejsce bez zezwolenia, kontynuować negocjacje, jeśli jego obecność nie jest wymagana dla ujawnienia.

§ 281 W przypadku popełnienia przestępstwa, dla którego prokuratura twierdzą, skazanego na karę pozbawienia wolności na więcej niż jeden rok, próby promowane nawet jeżeli pozwany nie ma, chyba że jego obecność nie jest konieczna do wyjaśnienia sprawy, a pozwany albo:
1) ustaliły, że sprawą zajmuje się jego nieobecności lub
2) jest nieobecny bez oświecony lub prawdopodobne, że posiada ważną nieobecności lub
3) jest unikanie po oskarżenie zostało mu doręczone.

       Nie zawiadomienie o rozprawie głosił do pozwanego, bo jest obejście, głównym negocjacje nadal promowane w przypadku, o którym mowa w ustępie 3,

       Postępowanie w areszcie nie może zostać wszczęte w nieobecność pozwanego.

       W każdym razie, rozprawa się, gdy sąd stwierdzi, że musi doprowadzić do uniewinnienia lub odrzucenia.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 17 stycznia 1997 nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 styczeń 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. 3 i 21 grudnia 2007 r. Nr 127

§ 282 Ktokolwiek zostanie skazany, gdy główny słuchu jest złożony zgodnie z § 281 ust.2, może zwrócić się zająć sprawą ponownie, gdy sprawia prawdopodobne, że miał legalnych nieobecności i że nie można czynić mu się, że nie udało się zawiadomić czas. To samo odnosi się do każdego, kto jest skazany, gdy badanie jest wykonane zgodnie z § 281 podsekcji 3, kiedy on to robi, że prawdopodobnie nie było uniknąć.

       Wniosek musi być przedstawiony przed upływem terminu odwoławczego, a uznane przez sąd, że świadczone zaskarżonego wyroku. Jeśli wyrok jest odwołanie, złożył odwołanie w zawieszeniu aż do petycji dla nowej rozprawie zdecydował. Ponadto, przepisy § § 308, 309, 318 i 319, pierwszy akapit, drugi akapit odpowiednio.

       Wniosek musi określać podstawę nowej terapii. Zawiera petycji nie ma powodów, które mogłyby prowadzić do nowych terapii na mocy przepisów akapitu pierwszego, sąd wydaje niezwłocznie orzekł, że petycja została odrzucona. Może zostać podjęta decyzja przez sędziego przewodniczącego.

       Jeżeli wniosek nie zostanie natychmiast odrzucony, przekazała go do respondenta na pismo. Petycja decyduje sąd bez rozprawy. Sąd może jednak uzyskać dalsze informacje i zachować dowody na podstawie zasad dowodowych poza sądem. Przepisy dotyczące obrony w § 97 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio. Może zostać podjęta decyzja przez sędziego przewodniczącego. Strony zostają wysłuchani na zebranych danych.

       Jeżeli nie skazanych na nowy proces przy czym nie świeci lub prawdopodobne, że ma uzasadniony brak, podniósł sprawę i orzeczenie pozostaje w mocy.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 15 czerwca 2001, Nr 63 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. w zastosowaniu dekretu 21 listopada 2003 Nr 1359 - zob. Jego IV), 17 czerwca 2005 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 283 Podczas próby zostać odroczone, sąd może jednak przyjąć dowody na warunkach określonych w § 270 Dowodów przez sędziego przewodniczącego.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 284 Sąd może zdecydować, że pozwany powinien opuścić salę rozpraw, podczas gdy inny oskarżony lub świadek przesłuchiwany, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że bez zastrzeżeń sprawozdanie nie postanowiono inaczej. Sąd może również zdecydować, że pozwany powinien opuszczenie sali rozpraw podczas rozpatrywania wniosku o anonimowych zeznań, patrz § 130 A. To samo dotyczy anonimowy świadek będzie przesłuchiwany. Także inne osoby mogą się z tych samych powodów, stosuje się do opuszczenia sali. Po przesłuchania ofiar, które przeżyły, lub świadka poniżej 18 lat, sąd może orzec, że pozwany lub innych do opuszczenia sali rozpraw, nawet jeśli szczególne względy, które dotyczą odpowiednio nakaz ofiarą rodzinnej czy świadka. Zamiast wymogu oskarżonego lub innych osób opuszczających salę sądową, sąd może zdecydować, że być realizowane tak, że nie może obserwować świadka.

       Jeżeli pozwany działał do ustawy § 133, rokowania jest nadal w toku, chyba że sąd uzna oskarżonego Wymagana obecność ujawnienia.

       § 245, akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

Zmienione Dz 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1995 r.), 7 kwietnia 1995 # 15, lipiec 28, 2000 # 73 (pierwszy akapit, ostatnie zdanie ponownie IKR. Natychmiast, inne IKR zmiany. 1 sierpnia 2001 na mocy rezolucji . 06 lipca 2001 Nr 756), 2 lipca 2004 r. nr 61 (obowiązuje od 1 stycznia 2005 r. na podstawie dekretu. 2 lipca 2004 nr 1065), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 7 marzec 2008 nr 242).

§ 285 Nasuwają się pytania o odrzuceniu, rozprawa jest ograniczony do momentu pytanie jest uregulowane.

       Sąd przyznaje prawo do sprostowania błędów, które uniemożliwiają postęp sprawy i przyznać niezbędną ekspozycję.

       Zastrzeżenia, które nie są uznawane, chyba że są one wywoływane przez strony, zostały umorzone, jeżeli nie są ustawione tak szybko, jak jest dostęp do niego.

§ 286 Jeśli są pytania podniesione o uniewinnienie, ponieważ okoliczności opisane w akcie oskarżenia, a nie przestępstwo, albo ponieważ odpowiedzialność karna wygasł, wstępne przesłuchanie ogranicza się do tego. Na podstawie takiej rozprawie, wyrok sądu uniewinnienia, jeżeli stwierdzi, że sprawa dojrzała do decyzji. W przeciwnym razie kontynuowania negocjacji.

§ 287 W sprawie dotyczącej kilku przestępstw lub kilku oskarżonych, sąd może zdecydować, że przesłuchanie jest prowadzone oddzielnie dla każdego aktu prawnego lub osądzony.

       Jako część sprawy jest zakończona, sąd może wydać wyrok w tej części, jeżeli stwierdzi, że nieszkodliwe.

§ 288 Gdy istnieją wątpliwości co do pozwanego stan umysłu, lub z innych przyczyn, że pożądane jest, sąd może zdecydować negocjować oddzielnie w kwestii winy lub niektórych jego części.

       Kiedy taki specjalny odbywa się rozprawa, sąd może:
1) zamknięcie sprawy z wyrokiem, jeżeli zabraknie uniewinnienia lub
2) stwierdzenie, że jeśli oskarżony jest winny, albo że stało się bezprawne opłaty ustawy stosuje. Zawiera OSKARŻENIA także okoliczności, które sąd uzna, że oskarżony musi zostać uniewinniony, decyzje rządzących temat. Rządząca nie potrzebuje przyczyny i nie może się odwołać.

       Zawsze powinien rządząca avsis wskazany, jeśli inne warunki są obecne na to i dalsze negocjacje poddawany pozwanego może być poddany obserwacji psychicznego w przypadku gdy decyzja, czy ta utstått zgodnie z § 165 podrozdziale. Gdy dekret jest przekazywana jak wspomniano, może być poddany dalszych negocjacji, które mogą być zbadane pozwanego stan umysłu lub uzyskana innych informacji potrzebnych do podjęcia decyzji pytań dotyczących kar i innych sankcji. Zwlekanie zawsze zdarzy się później przesłuchania w tym samym czasie jest zaplanowane.

       W jego wydaniem wyroku może być uchylony na korzyść oskarżonego, ale nie do jego ciała. Został on był szczególnie nad tym, czy pozwany stało się bezprawne działanie, a później za w kwestii winy, nie bierze udziału sędziów, którzy głosowali za uniewinnieniem, ale uważa się głosować na korzyść oskarżonego.

       Jeżeli żadna decyzja podjęta zgodnie z podpunktem kontynuować negocjacje w celu rozstrzygnięcia sprawy w całości.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r., zgodnie z ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64), zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. zgodnie z res. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. 3 i 21 grudnia 2007 r. Nr 127

§ 289 Negocjacje w sprawie rzeczywistej wysokości, zaczyna się czytanie aktu oskarżenia. Lider sąd pyta pozwanego jeśli przyznaje się do winy, i skłonić go do naśladowania postępowanie z uwagą.

       A następnie dostać się do prokuratora słowo wyjaśnić, co jest przedmiotem oskarżenia, a pokrótce dowody, które będą prezentowane.

       Obrońca może, na wniosek, aby słowo krótkich uwag w związku z prokuratury powiedział.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 289A. Pokrzywdzony przez adwokata tłumaczy się z reguły przed pozwanego.

       Jeśli jest więcej ofiar z obrońcą w tej samej sprawie, pozwany powinien mieć możliwość wyjaśnienia się po każdym przestępstwie. Ofiara nie powinna słuchać innych poszkodowanych wyjaśnień przed zeznawać.

       Jeśli przeżył zeznawać i rozpatrzenie ujawnienia sugeruje, że nie powinien uczestniczyć w negocjacjach, zanim jeszcze nie wyjaśnił, sąd może zdecydować, że powinni wytłumaczyć się przed pozwaną.

Dodane przez ustawy z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 290 Powielanie w rejestrach sądowych lub Raport z wyjaśnieniem, że pozwany uprzednio przyznanej w przypadku, mogą być odczytywane tylko, jeśli istnieje sprzeczność między jego wypowiedzi, albo gdy chodzi o punkty, które nie chce komentować lub oświadcza, że nie pamięta, lub jeżeli nie ma on spotkania. To samo stosuje się do piśmie, że ma się w związku z tym przypadku.

Zmienionej ustawą z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązująca od dnia 1 sierpnia 1995 r.).

§ 291 Dowody ma miejsce tylko od prokuratora oraz obrońcy strony, gdy nie zgadzają się na innej kolejności.

       Wiodącym dowodów, w razie potrzeby krótko stan znaczenie kwestii starał udowodnić.

§ 291a. Prawnik pomoc może kwestionować pozwanego, świadków i biegłych do oskarżenia i obrony.

Dodane przez ustawy z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 292 Zapewnia pozwanemu pełne zeznanie, sąd podejmuje decyzję, w jakim stopniu dodatkowe dowody w kwestii winy, ma się odbyć.

       Ile w trzecim paragrafie § 292 lub, dowody w ręku, po prostu odmawia wypowiedzi gdy dowody
a) zdarzenia, które nie mają znaczenia dla wyroku,
b) zdarzenia, które są już wystarczająco udowodnione, lub
c) oczywiście nie ma wpływu dowodów.

Czy zwrócił anonimowe zeznania, zobacz § 130a lub § 234, nie jest dopuszczalne dowody, które mogą prowadzić do tożsamości świadka lub informatora jest znany. Jeśli sąd odrzuca wniosek dla anonimowego zeznania, dowody przedstawione tylko jeśli prokuratorzy nadal chcą prowadzić świadka pod pełną tożsamość, patrz § 130

       Inspekcja Crime Scene wykonuje sąd gdy znajdzie go.

Zmienione Dz 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), 28 lipca 2000 r. Nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 Nr 756) , 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 9 maja 2003 r., nr 30

§ 292a. Na wniosek prokuratora do sądu jako prawo indywidualne działania, patrz § 272 postanowieniem sądu, że świadek nie świadczyć o sprawach, że prokuratorzy nie będą przywoływać jako dowód w przypadku, gdy wyjaśnienie podane, może być ryzyko
a) poważne przestępstwa przeciwko czyimś życiu, zdrowiu lub wolności,
b) zdolność osoby do udziału w dochodzeniu ukryte innych spraw, o których mowa w podrozdziale staje się znacznie trudniejsze,
c) zdolność policji do zapobiegania lub ścigania przestępstw, o których mowa w akapicie drugim, są znacznie trudniejsze, ponieważ informacje na innych sprawach lub metodologiczne policji jest znana, lub
d) współpraca policyjna rządu innego kraju, staje się znacznie utrudnione.

Bevisavskjæring mogą być przyznane tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i że nie ma żadnych istotnych wątpliwości co do obrony interesów oskarżonego.

       Przepisy pierwszego zdanie litery b do d zastosowanie tylko w przypadkach działania lub próbował akcję
), którzy z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat lub dłużej
b) prawa karnego Rozdział 8 lub 9 lub § 162 lub z ustawy o kontroli eksportu towarów strategicznych, usług, technologii itp. § 5

Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne.

       Sąd może, na warunkach określonych w podrozdziałach również zdecydować, że nie świadectwo, aby zaświadczyć o sprawach, które mogą ujawniać informacji, które są przedstawione w sądzie jako podstawa dla decyzji o zastosowaniu środków przymusu, jak określono w § § 200, 202 c, 202 e, 208, 210, 210 c, 216 a, 216 b, 216 m oraz 222 d

       Postanowienia § 242 czwarty do siódmego ustępu stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawy z dnia 9 maja 2003 r., Nr 30, zmieniona ustawą z dnia 21 grudnia 2007 r. Nr 126

§ 293 Sąd może odmówić zawiesić postępowanie w interesie dowody, jeżeli uzna, że przedstawienie dowodów doprowadzi do opóźnień lub niedogodności, które nie jest proporcjonalna do znaczenia dowodowego i przypadek.

       Rightmove dowody respondent nie otrzymał stosownego zawiadomienia, jest on uprawniony do przedłużenia, chyba że dowód nie ma znaczenia dla treści wyroku.

Zmienionej ustawą z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647).

§ 294 Sąd, w imieniu na urzędników pilnować sprawy są prawidłowo oświetlone. W tym celu może on podjąć decyzję w celu zebrania nowych dowodów i procesu opóźnienia.

§ 295; W przypadku zniesławienia nie można nagrać dowodów, że coś podczas przygotowań wskazuje, że przedmiotem dowodu. Sąd również odmówić dowody, że stwierdzenie to nie jest istotne, czy nie jest to kwestia, która jest w miarę proporcjonalne do szkód wyrządzonych ofiarom lub innych. Podobnie, sąd może odmówić przejazdu świadka lub innych dowodów, bez uzasadnionej przyczyny jest wstrzymana w oczekiwaniu na proces.

§ 296 Świadkowie, którzy mogą potwierdzić, że to może być istotne dla sprawy powinny być rozpatrywane ustnie na rozprawie, chyba że szczególne okoliczności stanowią przeszkodę do niego.

       Na przesłuchanie może renderować akt sądowych lub raport policyjny legendy, że świadek wcześniej udzielonego przypadku, po prostu przeczytać, jeśli istnieje niezgodność pomiędzy świadka zeznań, lub w punktach sprawy do świadek odmawia skomentowania lub oświadcza, że nie pamiętam. Samo odnosi się do pisemnego oświadczenia, że świadek został wcześniej podany w odniesieniu do tej kwestii.

Zmienionej ustawą z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązująca od dnia 1 sierpnia 1995 r.).

§ 297 Kiedy świadek jest obecny na rozprawie, rejestry sądowe utylizacji lub raport policyjny legendy, że świadek uprzednio podana w przypadku, tylko do odczytu, jeśli zaczyna się egzamin ustny jest niemożliwe lub wymagałoby nieproporcjonalnie niedogodności lub koszty. Recytacja zawsze może się zdarzyć, gdy pozwany nie stawi się bez ważnych nieobecności w przypadku, gdy nałożeniu kary lub zastosowanie tylko do konfiskaty.

       Pisemne oświadczenie, że świadectwo dał w odniesieniu do sprawy, mogą być odczytywane tylko jeśli obie strony zgadzają lub sądowe egzamin nie może się odbyć.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 298 W przypadku przestępstwa lub wykroczenia przeciwko moralności do czytania, wideo lub nagrania audio oświadczenia w charakterze świadka w ramach 16 dały sądu lub na podstawie przepisów § 239, zastąpić osobistego przesłuchania, chyba że sąd szczególnych powodów stwierdzi, że Świadek powinien zeznawać na rozprawie. Ta sama procedura może być stosowana, gdy świadek jest umysłowo lub ma podobny podział.

       W przypadku innych przestępstw, tę samą procedurę stosuje się, gdy interesy nakazu świadka.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 22 maja 1992 r. Nr 49, 1 lipca 1994 r. Nr 50 (obowiązuje od 1 stycznia 1997 r.), 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 299 Pisemne oświadczenie od wyznaczonego eksperta, który nie jest obecny na rozprawie, może być wykorzystany jako dowód, gdy egzamin ustny nie może być wykonane lub nie są konieczne. To samo odnosi się do prywatności od osoby rozpatrującej.

       Deklaracja ta może być odczytana w odpowiednim zakresie, jeśli ekspert lub osoba pod wnioskodawcy jest obecny.

§ 300 Nagranie oświadczenia wcześniej złożony w przypadku, poza przypadkami, o których mowa w § 298, pozostawiono jako dowód, jeżeli warunki zachodzą zgodnie z § § 290, 296, 297 lub 299 lub sąd inny znajdzie . Obejmuje to drukowanie takiego przyjęcia.

§ 301 Jak z boku obrony rejestrowane dowodów pozwanego dobrego postępowania, może wnieść oskarżenie obalanie. Pisemne oświadczenia pozwanego reputacji dobre lub złe powinny być używane.

       W przeciwnym razie, dowodów pozwanego złego postępowania uznał jedynie w stopniu pozwala prawo. Dowody wcześniejszego skazania lub ścigania można odmówić tylko wtedy, gdy dowody uznawane jest bez znaczenia dla sprawy.

§ 302 Pisemny dowód czytać przez wiodący dowodów, chyba że sąd postanowi inaczej.

§ 303 Po zbadaniu każdego świadka i po graniu każdej napisana pozwanego dowody powinny mieć możliwość wypowiedzenia się. To samo odnosi się do ofiar i ocalałych z rady. Powinny one również być przesłuchani przez pozwanego wyjaśnienia.

Zmieniona ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 303A. Ocaleni w ustawowym aby nie potwierdzić, wciąż ma prawo zdać sprawę z konsekwencji takiego działania, że postępowanie karne dotyczą doprowadziło do nich.

Dodane przez ustawy z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 304 Po przedstawieniu dowodów jest zakończona, pierwszy prokurator, jak i słowa obrońcy. Każdy z nich ma prawo do wypowiadania się dwukrotnie. Wydaje się jasne, że prokurator nie było wystarczających dowodów do skazania, prokurator dla przypadku związek odstąpić oskarżenia lub znieść żądając uniewinnienia. Zanim sprawa do sądu, ponieważ pierwsza ofiara przeżyła i radą, pozwany ma wówczas możliwość złożenia oświadczenia końcowego.

       Gdy postępowanie zostało przyznane na podstawie przepisów § 288, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio do każdej oddzielnej części rozprawy.

       Rozumie pozwanemu języka norweskiego, czy jest głuchy, co najmniej na zarzuty przedstawione przez prokuratora i obrońcy przedstawia pozwanego wiedzy.

Zmienione Dz 07 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574) .

§ 305 Przy podejmowaniu decyzji, co stanowi dowód, podejmowane jedynie pod uwagę dowody przedstawione na rozprawie.

Sjette del. Rettsmidler. ODSZKODOWANIE

Kap 23. Anke over dommer

Kapitlet opphevet ved lov 11 juni 1993 nr. 80, tilføyd med nye §§ 306 til 351 ved samme lov fra 1 aug 1995 iflg. res. 2 juni 1995 nr. 513. Overskriften endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 306. Dommer av tingrett eller lagmannsrett kan påankes av partene til den ankeinstans som går frem av §§ 6-8.

Anke til Høyesterett kan ikke grunnes på feil ved bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet.

Når det gjelder dom av lagmannsrett i sak som er behandlet med lagrette, kan det til skade for siktede heller ikke ankes over lovanvendelsen vedkommende skyldspørsmålet, med mindre anken grunnes på at den protokollerte redegjørelsen fra rettens leder om rettssetningene har vært uriktig.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 307. Den som er frifunnet, kan ikke anke med mindre retten har funnet bevist at han har foretatt den rettsstridige handling tiltalen gjelder.

Den som er frifunnet ved dom av lagmannsrett i sak som er behandlet med lagrette, kan ikke anke med mindre skyldspørsmålet er avgjort mot ham.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 308. Er siktede død, kan hans ektefelle, slektninger i rett opp- eller nedstigende linje, søsken og arvinger anke i hans sted.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 309. Påtalemyndigheten kan anke til gunst for siktede. Dette gjelder også om dommen er rettskraftig, og selv om siktede er død.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 310. Fristen for anke er to uker fra den dag dommen er avsagt. Siktede må innen samme frist angi om det begjæres ny behandling av krav som nevnt i § 3.

Fristen for siktede løper fra det tidspunkt dommen er forkynt for ham. Er siktede i medhold av § 42 annet ledd, jf. domstolloven § 159 a annet eller tredje ledd, pålagt å møte til forkynnelse, løper fristen fra det varslede forkynnelsestidspunktet, selv om siktede ikke møter. Møter han ikke, skal retten straks sende kopi av dommen til siktede, forsvareren og påtalemyndigheten med opplysning om utgangspunktet for ankefristen.

Har den ankeberettigede tjenestemann i påtalemyndigheten ikke vært til stede ved domsavsigelsen, løper fristen for påtalemyndigheten fra den dag da dommen er kommet inn til dennes kontor. Fristen løper likevel senest ut fire uker etter at dommen kom inn til den påtalemyndighet som utførte aktoratet.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 4 mai 2001 nr. 16 (ikr. 1 juli 2001 iflg. res. 4 mai 2001 nr. 467), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 311. Har en part anket, kan den annen part erklære motanke innen en uke. Siktede må innen samme frist angi om det begjæres ny behandling av krav som nevnt i § 3. For siktede løper fristen fra forkynningen av påtalemyndighetens anke. For påtalemyndigheten løper fristen fra den dag da siktedes anke er kommet til den ankeberettigede.

Blir hovedanken trukket tilbake, avvist eller nektet fremmet, faller motanken bort, om den ikke fyller vilkårene for en selvstendig anke.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 312. Siktedes anke fremsettes skriftlig eller muntlig for den rett som har avsagt dommen, eller for påtalemyndigheten. Er siktede fengslet, kan anken også settes fram for vedkommende fengselsmyndighet.

En muntlig ankeerklæring som ikke er fremsatt ved domsavsigelsen, skal på stedet settes opp skriftlig, dateres og undertegnes av den ankende og mottakeren.

Har retten eller fengslet mottatt ankeerklæringen, skal denne uten opphold sendes til påtalemyndigheten.

Påtalemyndighetens anke må være avgitt til forkynning for siktede før ankefristen utløper.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 313. Har siktede offentlig forsvarer, skal denne etter anmodning gi råd i spørsmålet om anke.

Forsvareren skal også hjelpe siktede med ankeerklæringen. Tilsvarende hjelp kan kreves av myndighet som nevnt i § 312.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 314. I ankeerklæringen må nevnes:

1)	den dom som angripes, om anken gjelder hele dommen eller bare enkelte tiltaleposter, og om den omfatter avgjørelse om inndragning eller mortifikasjon,

2)	om angrepet gjelder saksbehandlingen, bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, lovanvendelsen under skyldspørsmålet eller avgjørelsen om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1,

3)	når anken gjelder saksbehandlingen, hvilken feil som påberopes.

Videre bør nevnes:

1)	ved angrep på lovanvendelsen, hvilken feil anken grunnes på,

2)	nye bevis som måtte bli påberopt,

3)	den endring som påstås.

§ 264 første ledd annet til fjerde punktum gjelder tilsvarende.

Begjæring om ny behandling av krav som nevnt i § 3 skal angi:

1.	om den gjelder hele avgjørelsen,

2.	det resultat som kreves,

3.	de feil som gjøres gjeldende,

4.	den faktiske og rettslige begrunnelse for at det foreligger feil,

5.	de bevis som vil bli ført.

§§ 313, 318 og 319 gjelder tilsvarende så langt det passer.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 28 juli 2000 nr. 73 (ikr. 1 aug 2001 iflg. res. 6 juli 2001 nr. 756), 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 315. Prosessledende avgjørelser kan ikke brukes som ankegrunn når de etter sin art eller etter særskilt lovregel er uangripelige.

I ærekrenkelsessak kan anke ikke grunnes på at avgjørelse under saksforberedelsen om bevisførselen er uriktig.

Ved prøving av saksbehandlingen er ankedomstolen ikke bundet av avgjørelser truffet etter anke over kjennelser og beslutninger. Likevel er lagmannsretten bundet av den rettsoppfatning som ligger til grunn for avgjørelse i Høyesteretts ankeutvalg.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 316. Påtalemyndigheten skal uten opphold sende ankeerklæringen og de øvrige saksdokumenter til ankedomstolen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 317. Ankedomstolen prøver om anken er erklært i tide og for øvrig tilfredsstiller lovens krav.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 318. En anke som er fremsatt etter at ankefristen er utløpt, skal avvises med mindre

a)	retten finner at oversittelsen ikke bør legges den ankende til last, eller

b)	ankefristen begynte å løpe etter § 310 annet ledd annet punktum, og særlige grunner tilsier at den domfelte bør få anken prøvd.

I hvert fall må anke være fremsatt innen to uker etter at det forhold som har fremkalt forsinkelsen, er falt bort.

Retten kan unnlate å ta stilling til spørsmål om avvisning dersom den finner at anken må nektes fremmet i medhold av § 321 annet eller tredje ledd eller § 323 første ledd tredje punktum, eller at samtykke må nektes i medhold av § 321 første ledd eller § 323 første ledd første og annet punktum.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 4 mai 2001 nr. 16 (ikr. 1 juli 2001 iflg. res. 4 mai 2001 nr. 467), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 319. En anke skal også avvises når den ikke fyller kravene etter § 314 første ledd eller den har annen feil som gjør at den ikke kan tas under behandling. Regelen i § 318 annet ledd gjelder tilsvarende.

Uforsettlige feil bør søkes avhjulpet. Om nødvendig kan det gis den ankende en kort frist til å rette ankeerklæringen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 320. Ved anke til Høyesterett treffer Høyesteretts ankeutvalg avgjørelser etter §§ 317-319.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 321. Anke til lagmannsretten om forhold hvor påtalemyndigheten ikke har påstått og det ikke er idømt annen reaksjon enn bot, inndragning eller tap av retten til å føre motorvogn mv., kan ikke fremmes uten rettens samtykke. Samtykke skal bare gis når særlige grunner taler for det. Samtykke er likevel ikke nødvendig når siktede er et foretak, jf straffeloven kapittel 3 a.

Anke til lagmannsretten kan for øvrig nektes fremmet når retten finner det klart at anken ikke vil føre frem. Anke fra påtalemyndigheten som ikke er til gunst for siktede, kan også nektes fremmet når retten finner at anken gjelder spørsmål av mindre betydning, eller at det ellers ikke er grunn til at anken blir prøvd.

Anker som angår forbrytelse som etter loven kan medføre fengsel i mer enn 6 år, kan bare nektes fremmet i de tilfeller som er nevnt i annet ledd annet punktum. Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentakelse, sammenstøt av forbrytelser eller anvendelsen av straffeloven § 232 kommer ikke i betraktning.

Avgjørelse om å nekte samtykke eller om å nekte anken fremmet krever enstemmighet. En nektelse kan omgjøres til gunst for siktede når særlige grunner foreligger.

Avgjørelser etter paragrafen her tas ved beslutning og kan begrenses til en del av saken. Beslutning etter første ledd skal være begrunnet når særlige grunner tilsier det. Beslutning etter annet ledd skal være begrunnet. Beslutning etter fjerde ledd annet punktum skal være begrunnet når anken omfattes av annet ledd første punktum og det er fremsatt nye anførsler i begjæringen om omgjøring.

Nektelse etter paragrafen her eller avslag på begjæring om omgjøring av slik nektelse kan ankes på grunnlag av feil i saksbehandlingen. For øvrig kan avgjørelser etter paragrafen her ikke ankes eller brukes som ankegrunn.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 4 juli 2003 nr. 77 (ikr. 1 jan 2004 iflg. res. 19 des 2003 nr. 1614), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 322. Anke over dom av tingrett kan avgjøres uten ankeforhandling når lagmannsretten enstemmig finner det klart:

1)	at dommen bør oppheves,

2)	at siktede må frifinnes fordi det påtalte forhold ikke er straffbart eller straffansvaret er falt bort, eller

3)	at dommen i henhold til anken bør endres til gunst for siktede når bevisene under skyldspørsmålet ikke skal prøves.

Lagmannsretten kan også oppheve dommen hvor retten enstemmig finner det klart at dommen ville bli endret til skade for siktede, fordi lovens regler om fastsetting av straff eller annen rettsfølge er uriktig anvendt eller fordi det manglet opplysninger av vesentlig betydning for fastsettingen.

Er det anket over bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet og forfølgningen blir frafalt, avsier retten frifinnelsesdom uten ankeforhandling.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416).

§ 323. Anke til Høyesterett kan ikke fremmes uten samtykke av Høyesteretts ankeutvalg. Samtykke skal bare gis når anken gjelder spørsmål som har betydning utenfor den foreliggende sak, eller det av andre grunner er særlig viktig å få saken prøvd i Høyesterett. Anke fra siktede eller fra påtalemyndigheten til siktedes gunst som gjelder forhold siktede er frifunnet for av tingretten, men domfelt for i lagmannsretten, kan bare nektes fremmet dersom Høyesteretts ankeutvalg finner det klart at anken ikke vil føre frem.

Avgjørelse etter første ledd treffes ved beslutning. Beslutning om å nekte anke fremmet etter første ledd tredje punktum skal være begrunnet. Samtykke etter første ledd første punktum eller henvisning av anke etter første ledd tredje punktum kan begrenses til en del av saken. Avgjørelse om å nekte samtykke eller om å nekte anke fremmet krever enstemmighet. Den kan omgjøres til gunst for siktede når særlige grunner foreligger. Beslutning om å ikke omgjøre nektelse av å fremme anke etter første ledd tredje punktum skal være begrunnet dersom det er fremsatt nye anførsler i begjæringen om omgjøring.

Anke over dom av lagmannsretten kan avgjøres uten ankeforhandling når Høyesteretts ankeutvalg enstemmig finner det klart

a)	at dommen helt eller delvis bør oppheves, eller

b)	at siktede må frifinnes fordi den påtalte handlingen ikke er straffbar eller straffansvaret er falt bort.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574), 11 mai 2012 nr. 26.

§ 324. Avgjørelser etter §§ 318-323 treffes uten partsforhandling. Retten kan likevel gi partene anledning til å uttale seg skriftlig.

Har en av partene i uttalelse om anken påberopt nye faktiske opplysninger som ikke åpenbart er uten betydning, skal retten gi motparten underretning om uttalelsen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 325. Blir anken ikke avgjort etter foranstående regler, skal den henvises til ankeforhandling. Henvisningsavgjørelsen kan ikke ankes eller brukes som ankegrunn.

Henvisningsavgjørelsen skal forkynnes for den som har fått krav som nevnt i § 3 avgjort i den avgjørelsen anken gjelder. Fornærmede gis samtidig en frist for å begjære behandling av krav etter § 3 jf. § 428, eventuelt imøtegå begjæring fra siktede etter § 311 første ledd annet punktum eller § 310 første ledd annet punktum.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 326. Er det for samme forhold anket av samme eller ulike parter både over bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet og andre sider av dommen, prøver retten først spørsmålet om henvisning av bevisanken. Retten kan likevel unnlate å ta standpunkt til spørsmålet om å henvise en bevisanke til ankeforhandling hvis det etter bestemmelsene i § 322 er grunnlag for opphevelse eller frifinnelse uten ankeforhandling.

Blir bevisanken henvist til ankeforhandling, men trukket tilbake eller avvist, skal saken likevel fremmes til ankeforhandling hvis det fortsatt foreligger anke på annet grunnlag.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 327. Ankeforhandling forberedes og gjennomføres etter de regler som gjelder for behandlingen i første instans, så langt de passer og ikke annet er bestemt i det følgende. For saker i Høyesterett gjelder ikke bestemmelsene i § 275 første ledd annet punktum og annet ledd annet punktum.

Avgjørelser som nevnt i § 54, med unntak av bevisopptak etter § 338 annet ledd, kan under saksforberedelsen for Høyesterett treffes av den dommer som forbereder ankeforhandlingen eller etter dennes innstilling av Høyesteretts ankeutvalg.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 28 apr 2000 nr. 34 (ikr. 1 juli 2000 iflg. res. 28 apr 2000 nr. 366), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 328. Når en anke er henvist, skal det straks oppnevnes forsvarer.

Siktede gis samtidig underretning om oppnevningen. Ved anke til Høyesterett skal han også ha underretning om at saken vil bli behandlet i Høyesterett så snart som mulig, og at han ikke vil bli innkalt til forhandlingen, men vil bli varslet.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 329. Retten sender saksdokumentene til påtalemyndigheten med pålegg om innen en fastsatt frist å sende dokumentene til forsvareren dersom forsvareren ikke allerede har kopi av dokumentene. Foreligger bevisanke, fastsetter retten overfor partene frist for innsending av bevisoppgave. I andre saker fastsettes om nødvendig frist for innsending av bevisoppgave.

Om utarbeidelse av utdrag gjelder lov 14. august 1918 nr. 2 om utdrag i sivile saker og straffesaker.

§ 330. Når anken ikke gjelder bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, avgjør retten hvilken bevisførsel som må anses nødvendig. Spørsmål om bevisførselens omfang kan i lagmannsretten behandles før ankeforhandlingen etter reglene i § 272 jf § 274.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995 iflg.).

§ 331. Skal ankeforhandling ved lagmannsrett omfatte bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, foretas en fullstendig ny behandling av saken så langt den er henvist.

Utvidelse av tiltalen kan skje dersom siktede samtykker eller gir en uforbeholden tilståelse som styrkes ved de øvrige opplysninger. Tiltalen kan endres innenfor samme straffbare forhold. Ny eller endret tiltale skal forkynnes for siktede.

Bestrides bare en del av bevisbedømmelsen i dommen, kan bevisførselen begrenses til denne del.

Det som er gjengitt i rettsboken av forklaringer avgitt av vitner eller sakkyndige for tingretten, kan foruten i de tilfelle som er nevnt i §§ 296 og 297, leses opp såfremt ingen av partene har begjært ny avhøring.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 14 des 2001 nr. 98 (ikr. 1 jan 2002 iflg. res. 14 des 2001 nr. 1416).

§ 332. Ved ankeforhandling som omfatter bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet eller avgjørelse om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1 for forbrytelse som etter loven kan medføre fengsel i mer enn 6 år, settes lagmannsretten med fire meddommere. § 321 tredje ledd annet punktum gjelder tilsvarende. I vidløftige saker kan rettens leder bestemme at ett eller flere varamedlemmer for meddommerne skal følge forhandlingene og tre inn i retten om noen av meddommerne får forfall. I saker hvor det er behov for det, kan rettens leder beslutte at to av meddommerne skal være fagkyndige. Disse oppnevnes etter reglene i domstolloven § 94.

Er retten satt med meddommere i saker der bare noen spørsmål skal behandles med meddommere etter første ledd, deltar meddommerne ikke ved avgjørelsen av anker over saksbehandlingen og anker over lovanvendelsen under skyldspørsmålet. Ved behandlingen av spørsmål om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd, og om saksomkostninger i disse sakene, deltar likevel meddommerne for alle de straffbare forhold som ankeforhandlingen omfatter.

Paragrafen her gjelder ikke for saker som etter kapittel 24 skal behandles med lagrette, og heller ikke for anke over saker som nevnt i straffeloven § 28 b første ledd bokstav a og § 54 nr. 2.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 4 mai 2001 nr. 16, 13 apr 2007 nr. 14, 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 20 juni 2008 nr. 47 (ikr. 1 nov 2008 iflg. res. 17 okt 2008 nr. 1124). Endres ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 333. Når anke til lagmannsretten ikke gjelder bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet eller avgjørelse om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1 for forbrytelse som etter loven kan medføre fengsel i mer enn 6 år, kan retten med partenes samtykke beslutte at saken skal behandles skriftlig. § 321 tredje ledd annet punktum gjelder tilsvarende.

Den skriftlige behandling ledes av den dommer som førstelagmannen oppnevner.

Hver side skal ha anledning til to innlegg.

Retten kan omgjøre beslutningen om at saken skal behandles skriftlig.

Beslutning om skriftlig behandling kan ikke ankes eller brukes som ankegrunn.

Paragrafen her gjelder ikke for anke over saker som nevnt i straffeloven § 28 b første ledd bokstav a og § 54 nr. 2.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 4 mai 2001 nr. 16, 13 apr 2007 nr. 14, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 20 juni 2008 nr. 47 (ikr. 1 nov 2008 iflg. res. 17 okt 2008 nr. 1124). Endres ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 334. Skal lagmannsretten bare prøve saksbehandlingen eller lovanvendelsen under skyldspørsmålet, innkalles ikke siktede til ankeforhandlingen med mindre retten finner at særlige grunner tilsier det. Skal den bare prøve spørsmålet om straff eller annen rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1, kan innkalling unnlates hvis siktedes nærvær finnes overflødig.

Siktede innkalles ikke til ankeforhandling i Høyesterett.

I alle tilfelle skal siktede så vidt mulig varsles om ankeforhandlingen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 4 mai 2001 nr. 16.

§ 335. Når lagmannsretten etter anke fra siktede skal prøve bevisene under skyldspørsmålet, skal det i stevningen sies at hans anke over bevisbedømmelsen vil bli avvist dersom han uteblir. Ellers stevnes siktede i samsvar med reglene i § 87.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 336. Er siktede stevnet i samsvar med § 335 første punktum og uteblir uten at det er opplyst eller sannsynlig at han har gyldig fravær, skal hans anke over bevisbedømmelsen avvises. Det samme gjelder hvis slik stevning ikke har kunnet forkynnes for ham fordi han er unnveket. Avvisningen er ikke til hinder for ankeprøving som retten kan foreta uansett ankegrunn.

Når lagmannsretten etter anke fra påtalemyndigheten skal prøve bevisene under skyldspørsmålet, kan saken fremmes i siktedes fravær såfremt vilkårene etter § 281 er oppfylt og det ved den påankede dom ikke er idømt fengsel i mer enn ett år.

Skal retten ikke prøve bevisene under skyldspørsmålet, kan saken alltid fremmes i siktedes fravær, med mindre han er innkalt eller skal innkalles til ankeforhandlingen og det er opplyst eller sannsynlig at han har gyldig fravær.

En ankesak kan heves dersom det har gått mer enn to år siden siktede erklærte anke og ankeforhandling ikke er holdt fordi det har vært umulig å innkalle siktede eller fordi siktede har hatt gyldig fravær. Avgjørelsen tas ved kjennelse. Ankefristen løper fra det tidspunktet kjennelsen er avsagt. Dersom siktede har forsvarer, har også forsvareren rett til å anke kjennelsen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 337. Kjennelse om avvisning etter § 336 første ledd første punktum kan omgjøres dersom siktede gjør sannsynlig at han hadde gyldig fravær og at det ikke kan legges ham til last at han har unnlatt å melde fra i tide. Kjennelse etter § 336 første ledd annet punktum kan omgjøres dersom siktede gjør sannsynlig at han ikke var unnveket.

Begjæring om omgjøring må fremsettes innen utløpet av ankefristen. Reglene i § 318 første ledd får tilsvarende anvendelse.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 338. Når en part i sak for Høyesterett finner det nødvendig å få opptatt rettslig forklaring eller foretatt rettslig gransking, kan han begjære bevisopptak.

Begjæring om bevisopptak fremsettes for Høyesteretts ankeutvalg, som avgjør om begjæringen skal tas til følge.

Reglene i § 271 gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 339. Ved ankeforhandling som ikke gjelder bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, skal den ankende part ha ordet først. Har begge parter anket, avgjør rettens formann hvem som skal tale først.

Er siktede til stede under ankeforhandling i lagmannsrett, har han i alle tilfelle rett til å få ordet før forhandlingen blir avsluttet. I Høyesterett kan retten tillate at siktede får ordet.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 340. Bevisførsel i Høyesterett skjer ved opplesing fra saksdokumentene. Sakkyndige kan likevel avhøres umiddelbart for Høyesterett. Gransking kan foretas av Høyesterett når den ikke krever åstedsbefaring.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 341. Den ankende part kan ta anken tilbake inntil ankeforhandlingen begynner, og når motparten samtykker, inntil den er slutt.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 342. Når ankedomstolen ikke skal prøve bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, er den bundet av de ankegrunner som er angitt i anken, jf § 314 første ledd.

Uansett ankegrunn kan retten likevel:

1)	prøve om straffelovgivningen er riktig anvendt,

2)	til fordel for siktede prøve avgjørelsen om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1,

3)	oppheve dommen på grunn av rettergangsfeil som antas å kunne ha innvirket på dens innhold til skade for siktede,

4)	etter omstendighetene oppheve dommen på grunn av feil som nevnt i § 343 annet ledd.

Til fordel for siktede kan retten tillegge en feil virkning også for deler av saken som ikke omfattes av anken, dersom feilen har betydning også for disse. Det tilsvarende gjelder dersom feilen har betydning for andre siktede som er dømt i samme sak, men som ikke omfattes av anken.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 343. Feil ved saksbehandlingen kommer bare i betraktning når det antas at feilen kan ha innvirket på dommens innhold.

Følgende feil skal ubetinget tillegges virkning:

1)	at nødvendig påtalebegjæring mangler,

2)	at saken ikke er reist av rett myndighet,

3)	at domstolen ikke var lovlig besatt; likevel tillegges det ikke ubetinget virkning at en sak feilaktig er pådømt med meddommere, at det ikke har vært like mange meddommere av hvert kjønn, at den er pådømt med meddommere av de alminnelige utvalg i stedet for av det særlige, eller med oppnevnte meddommere i stedet for uttrukne,

4)	at dommen er avsagt av en rett som ikke var domsmyndig i saken,

5)	at saken allerede var rettskraftig avgjort,

6)	at saken i strid med loven er fremmet i siktedes fravær,

7)	at siktede ikke har hatt forsvarer enda det etter loven var nødvendig,

8)	at domsgrunnene har mangler som hindrer prøving av anken.

De feil som er nevnt i nr. 1, 2, 6 og 7 får likevel bare ubetinget virkning såfremt dommen er fellende.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 344. Blir lovanvendelsen opprettholdt, skal retten ikke endre den utmålte straff, med mindre den finner at det er et åpenbart misforhold mellom den straffbare handling og straffen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 345. Når forhandlingen gjelder bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, avgjøres anken ved dom etter reglene i § 40.

Dersom retten i andre tilfelle ikke finner grunn til å endre eller oppheve den påankede dom, forkastes anken. I motsatt fall avsier retten ny dom dersom de nødvendige forutsetninger er til stede; ellers oppheves den angrepne dom.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 346. (Opphevet ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.)

§ 347. Når en dom blir opphevd, skal også hovedforhandlingen oppheves, om ikke retten finner at opphevingen bare bør gjelde dommen.

Gjelder opphevingsgrunnen bare en del av dommen, avgjør retten om opphevingen skal begrenses til denne del eller omfatte hele dommen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 348. Er siktede ved den påankede dom dømt for flere straffbare forhold, og bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet skal prøves bare for enkelte av disse, skal retten i tilfelle fellende dom fastsette en felles straff for alle de straffbare forholdene. Blir siktede frifunnet, skal retten fastsette ny straff for de forhold hvor domfellelsen blir stående.

Når siktede ved den påankede dom er dømt for flere forhold, og det ikke er anket over bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, skal retten ved opphevelse eller frifinnelse for enkelte av forholdene fastsette ny straff for de forhold hvor domfellelsen blir stående. Dersom det ikke er anket over straffutmålingen, kan straffen ikke settes høyere enn den samlede straff som var ilagt ved den påankede dom.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 349. Når anken er avgjort, sendes saksdokumentene med avgjørelsen til påtalemyndigheten, som sørger for nødvendig forkynning for siktede og andre parter og underretning til den rett som har tatt den angrepne avgjørelse.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 350. Blir saken behandlet på ny etter at dommen er opphevd, skal nye meddommere delta. Retten skal følge den rettsoppfatning som ligger til grunn for avgjørelsen i ankesaken.

Gjelder den opphevde dom flere forhold, og opphevingsgrunnen bare gjelder enkelte av dem, skal retten for de øvrige forhold legge til grunn den avgjørelse av skyldspørsmålet som er tatt i den første dom.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 351. Anke fra påtalemyndigheten til gunst for siktede kan ikke føre til endring som er til skade for ham. Har påtalemyndigheten bare anket over krenkelse av rettergangsregler som utelukkende er gitt til vern for siktede, anses det i alle tilfelle som anke til gunst for ham.

Rozdział 23 Odwołania od orzeczeń

Rozdział uchylona przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80, z dodanym do § § 306 nowy do 351 tej samej ustawy z 01 sierpnia 1995 na mocy dekretu. 02 czerwca 1995 nr 513 Pozycja zmieniona ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 306 Sędzia Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego przysługuje odwołanie przez strony apelacji jak określono w § § 6-8.

       Odwołanie do Sądu Najwyższego nie może być oparta na błędnej ocenie dowodów podczas winy.

       Kiedy przychodzi do wyroku Sądu Apelacyjnego w sprawie, które zostało poddane obróbce jury, może zaszkodzić oskarżony nie odwołać stosowanie prawa dotyczyły kwestii winy, chyba że odwołanie jest oparte na tym, rejestrowana oświadczenie sędzia przewodniczący odpowiednich zwrotów były błędne.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 307 Jest on uniewinniony, nie można odwołać, jeżeli sąd nie znalazł dowodów, że stało się bezprawne opłaty ustawy stosuje.

       Osoba uniewinniona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w sprawie, która jest przez jury, nie można odwołać, chyba winy się przeciwko nim.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 308 Czy śmierć oskarżonego, jego małżonek, krewni w bezpośrednim wstępni lub zstępni, braci i spadkobierców odwołania w jego miejsce.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 309 Prokuratorzy mogą odwołać się na korzyść oskarżonego. Dotyczy to również, jeżeli orzeczenie jest ostateczne i choć oskarżony nie żyje.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 310 Termin odwołania wynosi dwa tygodnie od daty wyroku renderowane. Oskarżony musi być w tym samym określonym terminie do ponownego rozpatrzenia petycji wymogów określonych w § 3

       Termin oskarżonych trwa od czasu wyroku mu doręczone. Jest oskarżony na podstawie § 42, ustęp drugi, cf Justice Act § 159 akapit drugi lub trzeci, kazał uczestniczyć w przepowiadanie, termin zgłoszonej czasie głoszenia, nawet jeśli oskarżony nie spełnia. Spotkania, że nie, sąd niezwłocznie przesyła kopię wyroku do oskarżonego, obrońcy i prokuratury z informacją o podstawie do terminu odwołania.

       Czy odwołać kwalifikujące pracownika prokurator nie był obecny przy wyroku, termin do prokuratury od daty otrzymania wyroku przez jego biura. Termin zabraknie najpóźniej cztery tygodnie po werdykt przyszedł do prokuratorów, którzy wykonali ścigania.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 04 maja 2001 # 16 (obowiązuje od 1 lipca 2001 r. na mocy dekretu. 04 maja 2001: 467), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 grudnia 2010 76 (IKR . 10, 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 311 Jeśli jedna ze stron wniosła, druga strona może oświadczyć motanke ciągu tygodnia. Oskarżony musi być w tym samym określonym terminie do ponownego rozpatrzenia petycji wymogów określonych w § 3 Dla oskarżonego granica biegnie od rozmnażania prokuratury odwołania. Na granicy prokuratura prowadzi od dnia odwołania oskarżonego doszła do praw odwoławczego.

       Jeżeli głównym cofnięcia odwołania, odrzucone lub odmówił promowanej motanken odpaść, jeśli nie spełniają one warunków niezależnego odwołania.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 312 Widoczność jest odwołanie na piśmie lub ustnie do sądu, który wydał orzeczenie, lub ściganie. Czy sprawca skazany, może być także odwołanie się do odpowiednich władz więziennych.

       Ustny odwołanie, które nie zostały przedstawione przez werdykt należy witryna się na piśmie, opatrzone datą i podpisane przez wnoszącego odwołanie i odbiornika.

       Jeżeli sąd lub uwięzionych otrzymał zawiadomienie, należy go niezwłocznie przesyłane do prokuratora.

       Odwołanie Prokuratorzy muszą być złożone do głoszenia oskarżony przed upływem terminu odwołania wygasa.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 313 Został oskarżony obrońca publiczny, są na wniosek, udzielać porad w kwestii odwołania.

       Obrona pomoże także osób zobowiązanych do zawiadomienia. Podobnie, pomoc może być wymagane przez organ, o którym mowa w § 312

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 314 W zawiadomieniu musi zawierać:
1) orzeczenie jest atakowany, jeśli odwołanie się do całego zdania lub tylko niektórych zapisów prokuratury i czy zawiera nakazu konfiskaty lub umartwienia,
2) w przypadku ataku przychodzi proceduralne oceny dowodów pytanie winy, stosowania prawa o winie lub decyzji, kary lub sankcji których mowa w § 2, podpunkt 1,
3) gdy chodzi o odwołanie przetwarzania, błąd wywołany.

       Ponadto, należy wspomnieć:
1) na początku stosowania prawa, odwołanie opiera się na błędzie
2) nowe dowody, które mogą być powoływane
3), który rzekomo zmiana.

§ 264, akapit pierwszy, od drugiego do czwartego zdaniach, stosuje się odpowiednio.

       Petycja do nowych wymogów w zakresie zarządzania określonych w § 3 określa:
1. jeśli stosuje się do decyzji,
2. wynik potrzeby
3. błędy możliwe do zastosowania,
4. faktyczne i prawne podstawy do istnienia błędów,
5. dowody, które będą prezentowane.

§ § 313, 318 i 319 stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 28 lipca 2000 nr 73 (obowiązuje od 1 sierpnia 2001 r. na mocy dekretu. 06 lipca 2001 Nr 756), March 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. zgodnie z Rozporządzeniem. 07 marca 2008 # 242).

§ 315 Proces prowadzący decyzje nie mogą być stosowane jako podstawy odwołania, gdy ze swej natury lub na mocy specjalnego przepisu ustawowego jest niepodważalna.

       W odwołaniu zniesławienie nie może opierać się na tej decyzji podczas przygotowań do przedstawienia dowodów jest nieprawidłowy.

       Procedura testowa jest sąd apelacyjny nie jest związany z decyzjami podejmowanymi na terenie odwoławczego i decyzji. Jednakże Trybunał jest związany wykładnią prawa jako podstawy do decyzji Komisji Odwoławczej Sądu Najwyższego.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 316 Prokuratorzy niezwłocznie przesyła zawiadomienie i innych dokumentów do Sądu Apelacyjnego.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 317 Sąd Apelacyjny bada, czy odwołanie jest zadeklarowana na czas i inaczej spełnia wymagania ustawowe.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 318 Każde odwołanie złożone po terminie odwołania upłynął, zostaje zwolniony, chyba
a) sąd uzna, że powinno być odwołanie się do obciążenia, lub
b) termin odwołania zaczął biec po § 310, akapit drugi zdanie drugie, oraz specjalne powody, pozwany powinien otrzymać odwołanie próbował.

W każdym przypadku, odwołanie musi zostać złożony w terminie dwóch tygodni od warunków, które spowodowały opóźnienie wygasły.

       Sąd może odmówić rozważenie pytania o odrzuceniu, jeżeli stwierdzi, że odwołanie należy uznać za niedopuszczalną zgodnie z § 321 lub § 323 podrozdziałach akapit pierwszy zdanie trzecie, lub że zgoda musi być zabroniony zgodnie z § 321, pierwszy akapit lub § 323 akapit pierwszy zdanie pierwsze i drugie.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 04 maja 2001 # 16 (obowiązuje od 1 lipca 2001 r. na mocy dekretu. 04 maja 2001: 467), 10 Dec 2010 76 (w życie 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 319 Odwołanie musi zostać odrzucona, gdy nie spełnia wymagania § 314, pierwszy akapit, lub ma wadę co sprawia, że nie można uznać. Przepis § 318 akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

       Nieumyślnych błędów należy szukać zaradzić. Jeśli to konieczne, ponieważ wnosząca odwołanie krótki okres czasu do naprawienia wypowiedzenia.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 320 Na odwołanie się do Sądu Najwyższego uderzył decyzje Sądu Najwyższego Odwoławcza Komitetu na mocy § § 317-319.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 321 Odwołanie do Sądu Najwyższego w sprawach, w których prokuratorzy nie twierdził i nie ma innej sankcji niż nałożonych grzywien, przepadku lub utrata prawa do prowadzenia pojazdów mechanicznych, itp.., Nie może być wniesiona, bez zgody sądu. Zgody udziela się tylko wtedy, gdy istnieją ku temu szczególne powody. Zgoda nie jest konieczna, gdy oskarżony jest podmiot na mocy prawa karnego Rozdział 3 a

       Odwołanie do Sądu Apelacyjnego w innym przypadku może być uznane za niedopuszczalne, jeżeli sąd uzna to za oczywiste, że odwołanie nie uda. Odwołanie od prokuratorów, którzy nie są na korzyść oskarżonego, może zostać uznane za niedopuszczalne, jeżeli sąd uzna, że odwołanie dotyczy kwestii mniejszej wagi, lub że nie jest w inny sposób z powodu odwołania sądzony.

       Anker dotycząca przestępstwa, które według prawa może skutkować karą pozbawienia wolności na więcej niż sześć lat, może być uznany za niedopuszczalny, w przypadkach wymienionych w akapicie drugim zdanie drugie. Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzeń, zderzenie zbrodni lub stosowania § 232 kodeksu karnego nie wchodzą w rachubę.

       Decyzje o odmowie zgody lub odmowy odwołanie złożone wymagającego jednomyślności. Odmowa mogą być odwrócone na korzyść oskarżonego, gdy okoliczności specjalnych.

       Decyzje w ramach tej sekcji pochodzą z decyzji i może być ograniczone do części sprawy. Decyzji na mocy podsekcji mogą być uzasadnione w szczególnych okolicznościach. Decyzji na mocy podsekcji mogą być uzasadnione. Decyzja po akapicie czwartym zdanie drugie, są uzasadnione, gdy odwołanie objęte drugim akapicie, zdanie pierwsze, oraz będą nowe zarzuty w petycji do odwrócenia.

       Odmowa na podstawie niniejszej sekcji odwrócenia lub odmowa takiej odmowy można się odwołać z powodu błędu proceduralnego. Co więcej, decyzje w ramach tej sekcji nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 04 lipca 2003 nr 77 (obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. na podstawie dekretu. 19 grudnia 2003 nr 1614), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574 ).

§ 322 Odwołanie od wyroku Sądu Okręgowego można decydować bez rozprawy apelacyjnej w Sądzie Apelacyjnym jednogłośnie stwierdza jasno:
1), że wyrok powinien zostać uchylony,
2), że oskarżony musi zostać uniewinniony, ponieważ warunki nie są ścigane jako przestępstwa lub karną wygasł, lub
3), że zaskarżony wyrok powinien zostać zmieniony na korzyść oskarżonego, gdy dowody winy pytanie nie będzie testowany.

       Sąd odwoławczy może również zawiesić kary, które sąd jednomyślnie uzna to za oczywiste, że zdanie zostanie zmienione na niekorzyść oskarżonego, bo ustawa w sprawie określenia kary lub sankcji innego jest nieprawidłowo zastosowane lub ponieważ brakowało informacji o dużym znaczeniu dla określenia.

       Czy odwołanie ocenę przekonanie pod skazania i karania jest uchylony, sąd orzeka uniewinnienie bez rozprawy apelacyjnej.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 14 grudnia 2001 nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416).

§ 323 Odwołanie do Sądu Najwyższego nie może być wniesiona, bez zgody komitetu odwoławczego Sądu Najwyższego. Zgoda może być udzielona, gdy odwołanie chodzi o kwestie, które mają wpływ poza niniejszym przypadku, lub z innych powodów jest szczególnie ważne sprawy do rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy. Odwołanie od oskarżonego lub z oskarżenia korzyść oskarżonego w sprawach oskarżonych zostaje uniewinniony przez sąd, ale skazany w Sądzie Apelacyjnym można odmówić wyłącznie, jeśli proponowana Sąd Najwyższy Komisja Odwoławcza stwierdza wyraźnie, że odwołanie nie uda.

       Decyzja w podsekcji postanowieniem. Decyzja o odmowie odwołania wniesionego przez akapit pierwszy zdanie trzecie, są uzasadnione. Zgoda w akapicie pierwszym zdanie pierwsze, lub przekazania odwołania na mocy akapitu pierwszego zdanie trzecie, może być ograniczony do części sprawy. Decyzje o odmowie zgody lub odmowy odwołanie złożone wymagającego jednomyślności. To może być odwrócone na korzyść oskarżonego, gdy okoliczności specjalnych. Decyzja nie do obalenia odmowę wspierania odwołanie w ramach pierwszego akapitu, zdanie trzecie, są uzasadnione, jeżeli zostanie przedstawione nowe argumenty w petycji do odwrócenia.

       Odwołanie od wyroku Sądu Najwyższego można decydować bez rozprawy apelacyjnej w Sądzie Najwyższym Komisji Odwoławczej jednogłośnie stwierdza jasno
a) orzeczenie w całości lub częściowo zwolniony lub
b), że oskarżony musi zostać uniewinniony, ponieważ akcja nie jest ścigane karnej lub karnej wygasł.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 nr 3, 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574), 11 maja 2012 Ilość 26

§ 324 Decyzje § § 318-323 decyzji bez negocjacji stron. Sąd może jednak dać stronom możliwość wypowiedzenia się na piśmie.

       Jeśli jedna ze stron zestawienia odwołania powoływać nowe okoliczności faktyczne, które jest wyraźnie bez znaczenia, sąd udziela pozostałym anons jej pisma.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 325 Jeżeli odwołanie nie zostanie rozwiązany przez powyższych zasad, musi być przekazana do rozprawy apelacyjnej. Skierowanie decyzji nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania.

       Decyzja Skierowanie doręcza się osobie, która była wymagana w których mowa w § 3 postanowiono w odwołaniu decyzja dotyczy. Ofiary podaje termin składania wniosków traktowania roszczeń na podstawie § 3 cf. § 428, lub odrzucenia wniosku oskarżonego na podstawie § 311 akapit pierwszy zdanie drugie i § 310, akapit pierwszy, zdanie drugie.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia z 2007 r. Nr 3, Marzec 7, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 7 marca 2008: 242).

§ 326 Czy to jest dla tych samych warunków zaapelował do same lub różne strony zarówno przekonujące oceny o winie i innych aspektów wyroku, sąd próbuje pierwsze wydanie skierowania do odwołania dowodu. Sąd może jednak, nie zajęła stanowiska w sprawie, czy skierować odwołanie dowodu na rozprawie odwoławczej, jeżeli przepisy § 322 stanowi podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia lub uniewinniającego bez rozprawy apelacyjnej.

       Jeżeli dowody określone odwołanie rozprawy apelacyjnej, ale wycofany lub odrzucony, sprawa jest nadal promowany na rozprawie odwoławczej, czy jest nadal obecne odwołanie z innych powodów.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 327 Postępowanie odwoławcze jest przygotowywany i realizowany zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do postępowania w pierwszej instancji, w stosownym zakresie i jeżeli nie określono inaczej w dalszej części. W przypadkach, w Sądzie Najwyższym nie ma zastosowania postanowień § 275 akapit pierwszy zdanie drugie i akapit drugi zdanie drugie.

       Decyzje, o których mowa w § 54, z wyjątkiem dowodów zgodnie z § 338, ustęp drugi, w czasie przygotowań do Sądu Najwyższego, dokonanego przez sędziego, który przygotowuje rozprawę apelacyjną lub po zaleceniu komitetu odwoławczego Sądu Najwyższego.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 28 kwietnia 2000 nr 34 (obowiązuje od 1 lipca 2000 r. na mocy dekretu. 28 kwietnia 2000 # 366), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3.

§ 328 Jeśli odwołanie jest dalej, niezwłocznie powołać radę.

       Oskarżony jest co zawiadomienie o wyznaczeniu. W apelacji do Sądu Najwyższego miał również powiadomiony, że sprawa zostanie rozpatrzona w Sądzie Najwyższym, jak tylko to możliwe, i że nie zostaną zaproszeni na przesłuchania, ale zostanie powiadomiony.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 329 Sąd przesyła odpowiednie dokumenty do prokuratury zleceń władzy w podanym okresie, aby wysłać dokumenty do obrońcy, jeśli obrońca nie mają już kopie dokumentów. Czy odwołanie dowody, sąd określa strony terminu składania zadania próbnego. W innych przypadkach określa niezbędne termin przedstawienia dowodu zadania.

       O przygotowaniu ekstraktów, akt 14 Sierpień 1918 nr 2 fragmentów w sprawach cywilnych i karnych.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 nr 3, 10 Dec 2010 Nr 76 (obowiązujące 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 330 Jeżeli odwołanie nie odnosi się do oceny dowodów w jego skazaniu, sąd uzna, że dowody nie są konieczne. Pytania o zakres dowodów Sądu Apelacyjnego zająć przed odwołanie słuchu zgodnie z § § 272 cf 274

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 m).

§ 331 Jeżeli odwołanie słuchu przy Wysokim Trybunale zawierać ocenę dowodów w jego przekonaniu, wykonany kompletny ponownego rozpatrzenia sprawy, o ile jest ona skierowana.

       Rozbudowa oskarżenia może się zdarzyć, jeśli oskarżony zgody lub daje unabashed spowiedzi, która jest wzmocniona przez inne dane. Opłaty mogą być zmienione w ciągu tych samych przestępstw. Nowe lub zmienione oskarżenia doręcza się pozwanemu.

       Zaskarżona tylko częścią oceny dowodów w wyroku, dowód, ogranicza się do tej części.

       Jest powielana w zapisach sądowych oświadczeń świadków lub biegłych do sądu, oprócz przypadków wymienionych w § § 296 i 297, poczytaj jeżeli żadna ze stron nie wystąpiła o nowe przesłuchanie.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 14 Dec 2001, Nr 98 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy dekretu. 14 grudnia 2001 nr 1416).

§ 332 Na rozprawie odwoławczej, która obejmuje ocenę dowodów w jego skazania lub określenia kary lub kary, wymienionej w § 2, ustępie 1 przestępstwo, które według prawa może skutkować karą pozbawienia wolności na więcej niż sześć lat, zestaw do Wysokiego Sądu z czterech sędziów. § 321 akapit trzeci zdanie drugie stosuje się odpowiednio. W przypadkach może rozwinąć przewodniczący zdecydować, że jeden lub więcej zastępców dla ławników do naśladowania postępowanie i wpisać się w sądzie o niektórych sędziów świeckich jest należna. W przypadkach, gdy jest to konieczne, sąd może zdecydować, że dwaj sędziowie świeccy będą eksperci. Są mianowani na podstawie § 94 ustawy o sądach

       Czy prawo zestaw sędziów w przypadkach, gdy tylko niektóre z pytań, którymi zajmuje się sędziów w podsekcji ławników nie uczestniczą w ustalaniu odwołań od procedur administracyjnych i odwołań od jego skazania w ramach stosowania prawa. Gdy mamy do czynienia z problematyką kary lub kary, o którym mowa w § 2, pierwszy akapit, a koszty w tych przypadkach jednak zaangażowany ławników wszystkich przestępstw, które obejmują rozprawę odwoławczą.

       Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do przypadków, w ramach rozdziału 24 są przez jury, a nie odwołania przypadkach określonych w § 28 Kodeksu karnego, pierwsza litera pkt oraz § 54 pkt 2

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 4 maja 2001 r. Nr 16, 13 kwietnia 2007 # 14, 15 czerwca 2007 nr 38 (obowiązuje od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007 Nr 654), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmieniona ustawą 26 stycznia 2007 nr 3, 20 czerwca 2008 Nr 47 (obowiązuje od 1 listopada 2008 r. na podstawie dekretu. 17 października 2008 nr 1124). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 333 Jeśli odwołanie do Sądu Apelacyjnego nie ma zastosowania do oceny dowodów, w jego przekonaniu, lub określenia kary lub kary, o którym mowa w § 2, podpunkt 1 za przestępstwa z ustawy może prowadzić do pozbawienia wolności od ponad sześciu lat, sąd z zamówieniem zgoda, że sprawa należy zająć się w piśmie . § 321 akapit trzeci zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

       Napisany leczenie prowadzone przez sędziego, który mianuje szefa.

       Każda ze stron ma prawo do dwóch stanowisk.

       Sąd może uchylić decyzję, że sprawa powinna zostać omówiona w piśmie.

       Decyzja w postępowaniach pisemnych nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania.

       Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do odwołań przypadkach określonych w § 28 kodeksu karnego, pierwsza litera pkt oraz § 54 pkt 2

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 4 maja 2001 r. Nr 16, 13 kwietnia 2007 # 14, 17 czerwca z 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, 20 czerwca 2008 r. nr 47 (obowiązuje od 1 listopada 2008 r. na podstawie dekretu. 17 października 2008 nr 1124). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 334 Jeżeli Sąd Najwyższy po prostu spróbować procedury lub prawa, zgodnie z przekonaniem, nie wezwał oskarżonego do odwołania się przesłuchanie, chyba że sąd uzna, że szczególne okoliczności. Jeśli tylko kwestia kary lub sankcji innego których mowa w § 2, podpunkt 1, mogą być pominięte, jeśli wezwanie oskarżonego obecność jest zbędna.

       Oskarżony o nazwie nie do odwołania rozpraw w Sądzie Najwyższym.

       W każdym przypadku, oskarżony, jeśli to możliwe, należy powiadomić o rozprawie apelacyjnej.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 4 maja 2001 r. Nr 16

§ 335 Kiedy Sąd Najwyższy w sprawie odwołania od oskarżonego dowodów próbnej pod przekonaniem, musi być nakaz powiedział, że jego odwołanie od oceny dowodów zostanie odrzucona, jeśli nie stawi się. W przeciwnym wypadku wezwano oskarżonego zgodnie z postanowieniami § 87

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 336 Czy oskarżony pozwany, zgodnie z § 335, zdanie pierwsze i nieobecny przy czym nie świeci lub prawdopodobne, że ma uzasadniony nieobecność jego Odwołanie od oceny dowodów niedopuszczalną. To samo dotyczy, jeśli takie postępowanie nie mógł zostać doręczony niego, bo jest unikać. Odrzucenie nie wyklucza próby odwoławczym sąd może jakiś powód odwołania.

       Kiedy Sąd Najwyższy w sprawie odwołania z dowodów prokuratury podczas skazania próbnym może być wniesiona w nieobecności oskarżonego pod warunkiem spełnienia warunków na podstawie § 281 jest zadowolony i tam zaskarżonego wyroku zostaje skazany na karę pozbawienia wolności na więcej niż jeden rok.

       Jeśli sąd nie próbuje dowodów o winie, sprawa zawsze może być promowana w nieobecności oskarżonego, chyba że jest on wezwany lub zostać wezwany do rozprawy apelacyjnej, i to jest stwierdzone lub założyć, że posiada ważną nieobecność.

       Sprawa odwołanie może być odwołane, jeżeli minęło więcej niż dwa lata od oskarżonego odwołania i rozprawa apelacyjna nie odbędzie, ponieważ nie udało się wezwać oskarżonego lub ponieważ oskarżony miał prawowitego nieobecność. Decyzja podjęta przez orzeczenia. Termin odwołania rozpoczyna się od czasu wyroku została wydane. Jeśli oskarżony ma obrońcę, obrońca ma prawo do odwołania się od wyroku.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), w brzmieniu zmienionym przez ustawę 28 czerwca 2002 nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 337 Werdykt odrzucenia zgodnie z § 336, pierwszy akapit, pierwsze zdanie może być cofnięta, jeżeli oskarżony prawdopodobnie sprawia, że miał legalnych nieobecności i że nie można czynić mu się, że nie udało się zgłosić na czas. Werdykt w § 336, akapit pierwszy, zdanie drugie, może być cofnięta, jeżeli oskarżony czyni prawdopodobnym, że nie unikać.

       Wniosek o przekształcenie musi być wniesione przed upływem terminu odwołania. Postanowienia § 318, akapit pierwszy stosuje się mutatis mutandis.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 Nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 338 Gdy stroną w sprawie przed Sądem Najwyższym uzna to za konieczne, aby uzyskać wyjaśnienie prawnej zajętości lub wykonane prawną śledztwa, może on zwrócić się o dowody.

       Wniosek o dowody przedstawione do Sądu Najwyższego komisji odwoławczej, która określa, czy petycja powinno być dozwolone.

       Przepisy § 271 stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 339 Na rozprawie odwoławczej, że ocena dowodów pod przekonaniem, że wnosząca odwołanie nie wyraz pierwszy. Mają obie strony odwołały się, sędzia decyduje, kto powinien mówić pierwszy.

       Czy oskarżony obecny na rozprawie apelacyjnej w Wysokim Trybunale, musi w każdym przypadku prawo do uzyskania słowa zanim sprawa jest zamknięta. W Sądu Najwyższego, sąd może zezwolić oskarżony ma słowo.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 340 Dowody Sądu Najwyższego jest czytanie z pliku. Eksperci mogą być nadal kwestionowane bezpośrednio do Sądu Najwyższego. Dochodzenie może być dokonane przez Sąd Najwyższy, gdy nie wymaga wizji lokalnej.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 341 Skarżący może mieć odwołanie powrotem do rozprawy apelacyjnej zaczyna, a kiedy druga strona zgadza się, aż to się skończy.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 342 Kiedy sąd odwoławczy nie powinien próbować oceny dowodów o winie, jest związana z zarzutów, jak określono w odwołaniu, patrz § 314, pierwszy akapit.

       Niezależnie od wyroku, ponieważ sąd może jednak:
1) próby prawa karnego jest właściwie stosowane,
2) na korzyść oskarżonego decyzji próbnej kary lub kary, wymienionej w § 2 ust.1,
3) zawiesić wyrok z powodu błędów proceduralnych, które są uważane za mające wpływ na jego treść na niekorzyść oskarżonego,
4) okoliczności zawieszenia kary z powodu błędów, o których mowa w § 343, ust sekund.

       Na korzyść oskarżonego, sąd może wyznaczyć efekt błędu również dla części sprawy nieobjęte odwołania, jeśli błąd jest również istotny dla tych. To samo dotyczy, jeżeli wady są istotne dla innych oskarżonych, którzy zostali skazani w tej samej sprawie, ale nie podlega apelacji.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 343 Błąd przetwarzania tylko rozważyć, gdy zakłada się, że błąd może mieć wpływ na treść wyroku.

       Następujące błędy są bezwarunkowo dodaje efekt:
1), że konieczne żądanie ścigania brakuje
2), że sprawa nie została podniesiona przez organ sądowy,
3), że sąd nie był legalnie posiadał, jednak biorąc pod uwagę, że bezwarunkowo efekt sprawa jest błędnie orzeczone przez sędziów, że nie było tak wielu sędziów każdej płci, że jest rozstrzygane przez sędziów zwykłej komisji, a nie przez specjalne lub mianowanych sędziów zamiast ekstrakcji,
4) orzeczenie wydane przez sąd, który był jurysdykcję w tej sprawie,
5), że sprawa została już prawnie uregulowane,
6), że w przypadku niezgodne z prawem dokonanego w nieobecności oskarżonego,
7), że oskarżony nie był jeszcze jego uzasadnienia w prawie było wymagane,
8), że wyrok ma braki, które uniemożliwiają przesłuchanie odwołania.

       Błędy wymienione w pkt 1, 2, 6 i 7 są nadal tylko bezwarunkowa efekt pod warunkiem, że werdykt jest przytłaczający.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 344 Czy stosowanie prawa jest przestrzegana, sąd nie może modyfikować warunki pozbawienia wolności, chyba że stwierdzi, że istnieje oczywista rozbieżność między przestępstwem a karą.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 345 Po zapoznaniu się z oceny dowodów zgodnie przekonaniem odwołanie zostało rozpatrzone w wyroku zgodnie z § 40

       Jeżeli sąd w drugim przypadku nie znajdzie powód do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku, oddalił apelację. W przeciwnym razie sąd orzeka nowego orzeczenia, jeżeli wymagane warunki są obecne, inaczej uchylić zaskarżony wyrok.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 346 (Uchylony przez ustawę z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3)

§ 347 Kiedy zdanie odwołane, mają również moc rozprawę, chyba że sąd uzna, że zawieszenie powinno mieć zastosowanie wyłącznie sąd.

       O uchylenie powodu tylko część wyroku, sąd określa, czy zawieszenie jest ograniczona do tej części lub obejmować całą zdanie.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 348 Jeśli osoba, której odwołanie dotyczy wyroku skazany kilku przestępstw, i ocena dowodów w trakcie emisji winy bada się tylko do niektórych z nich, sąd w przypadku skazania ustanowienie wspólnej kary dla wszystkich przestępstw. Jeśli oskarżony uniewinniony, sąd określa nowe kary dla tych warunkach, w których przekonanie stoi.

       Kiedy oskarżony przez zaskarżonego wyroku jest skazana kilka czynników, i nie jest to odwołanie od oceny dowodów w jego przekonaniu, sąd, po rozwiązaniu lub uniewinniającego pewnych warunków ustawić nowe kary dla tych warunkach, w których przekonanie stoi. Jeśli nie jest odwołanie od wyroku, kara nie może być wyższa niż suma kar, które zostały nałożone przez zaskarżonego wyroku.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 349 Gdy odwołanie zostało rozpatrzone, wysłał dokumentację decyzji prokuratorów, zapewniając niezbędną propagację oskarżonych i innych stron oraz powiadamiania do sądu, który wydał zaskarżoną decyzję.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 350 Jeśli sprawa jest traktowana ponownie po wyrok został uchylony, nowych sędziów uczestniczyć. Sąd zgodnie z wykładnią prawa jako podstawy dla decyzji w sprawie odwołania.

       Na wyrok uchylić kilka warunków, a powodem uchylenia stosuje się tylko do niektórych z nich, sąd orzeka w innych sprawach, stosuje decyzję o winie lub niewinności zostanie podjęta w pierwszym zdaniu.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 351 Odwołania od prokuratury na korzyść oskarżonego nie może prowadzić do zmiany, która jest na jego szkodę. Czy prokuratura odwołała się jedynie naruszenie przepisów proceduralnych wydanych wyłącznie na ochronę oskarżonego uważa się w każdym przypadku odwołania na rzecz niego.

Kap 24. Ankeforhandling med lagrette

Kapitlet opphevet ved lov 11 juni 1993 nr. 80, tilføyd med nye §§ 353 til 376 og §§ 376 a til 376 f ved samme lov fra 1 aug 1995 iflg. res. 2 juni 1995 nr. 513.

§ 352. Lagmannsretten skal under ankeforhandlingen settes med lagrette når det er anket over bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet og anken gjelder straff for forbrytelse som etter loven kan medføre fengsel i mer enn 6 år.

Dette gjelder likevel ikke:

1)	i saker om overtredelse av straffelovens kapittel 8 eller 9,

2)	når siktede var under 18 år da forbrytelsen ble begått, dersom påtalemyndigheten ikke vil påstå og det ved den påankede dom ikke er idømt fengsel i mer enn 2 år,

3)	i saker som behandles på ny etter §§ 376 a og 376 c.

Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentakelse, sammenstøt av forbrytelser eller anvendelsen av straffeloven § 60 a eller § 232 kommer ikke i betraktning.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 4 juli 2003 nr. 78.

§ 353. En ankesak kan omfatte flere forhold som forenes etter reglene i § 13, selv om noen av forholdene skal behandles med lagrette og andre ikke. Dette gjelder uavhengig av om forholdene tidligere har vært forent i én sak. Forhold som gjelder ærekrenkelse, der retten skal prøve bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet, kan likevel ikke forenes med forhold som skal behandles med lagrette.

Er flere straffbare forhold forent i én sak, gjelder følgende:

1.	Ved anke over bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet der noen av forholdene skal behandles med lagrette og andre ikke, skal alle forholdene behandles med lagrette. Omfatter ankesaken spørsmål om overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9 eller lov 18. august 1914 om forsvarshemmeligheter, skal likevel hele saken behandles med meddommere.

Dersom ankeforhandlingen omfatter både bevisanke som skal behandles med lagrette, og anke over andre sider ved en dom, avgjøres de sistnevnte forholdene av lagmannsretten uten medvirkning fra lagretten. Dersom fire lagrettemedlemmer tiltrer retten etter § 376 e første ledd, skal de likevel for alle de straffbare forhold som ankeforhandlingen omfatter, delta ved behandlingen av spørsmål om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd og om saksomkostninger. Selv om vilkårene i § 376 e ikke er oppfylt, skal fire lagrettemedlemmer på samme måte tiltre retten når denne skal behandle spørsmål hvor det etter § 332 skulle ha deltatt meddommere.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 4 mai 2001 nr. 16.

§ 354. I saker som skal behandles med lagrette, gjelder reglene i kapittel 23 så langt de passer og ikke annet er bestemt.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 355. Lagretten skal ha 10 medlemmer.

I vidløftige saker kan rettens leder beslutte at 11 eller 12 lagrettemedlemmer skal følge forhandlingene. Når lagretten skal avsi kjennelse og antallet av lagrettemedlemmer ikke ved forfall er gått ned til 10, trer en eller to av dem ut etter loddtrekning. Loddtrekningen skal skje på en slik måte at det så langt det er mulig blir like mange kvinner og menn tilbake. Lagrettens ordfører holdes utenfor loddtrekningen.

Før forhandlingen begynner, bringer rettens leder på det rene om noen av lagrettemedlemmene er ugilde, jf domstolsloven § 115.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 30 jan 2009 nr. 7 (ikr. 1 juli 2009 iflg. res. 13 mars 2009 nr. 320).

§ 356. Partene har rett til å skyte ut så mange lagrettemedlemmer som det er til stede flere enn 10, eller flere enn 11 eller 12 i de tilfellene som er nevnt i § 355 andre ledd.

Tiltalte og deretter påtalemyndigheten kan etter tur skyte ut ett og ett medlem inntil det ønskede antall er tilbake.

Nyttes ikke utskytingsretten, eller nyttes den ikke fullt ut, avgjøres ved loddtrekning hvem som skal gå ut.

Utskyting og loddtrekning skal skje på en slik måte at det til slutt så langt det er mulig blir like mange kvinner og menn tilbake.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995), 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654).

§ 357. Er det flere tiltalte i samme sak, utøver de utskytingsretten i fellesskap. Blir de ikke enige, har de rett til å skyte ut et like antall hver. Kan heller ikke dette skje, skal det avgjøres ved loddtrekning hvem som skal utøve utskytingsretten, eller i tilfelle hvem som skal skyte ut det større antall.

I tiltaltes fravær utøves hans utskytningsrett ved hans forsvarer.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 358. Med partenes samtykke kan den lagrette som har gjort tjeneste i den foregående sak, gjøre tjeneste i den neste når behandlingen av denne påbegynnes samme dag.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 359. Rettens leder gjør lagrettens medlemmer kjent med gangen i rettsforhandlingene og lagrettens oppgaver og ansvar. Han skal særskilt foreholde lagrettens medlemmer at de inntil lagrettekjennelsen er endelig avgitt, ikke må ha samtale eller forbindelse med noen annen enn retten når det gjelder saken, og at de ikke uten tillatelse av rettens leder må forlate rådslagningsrommet etter at de har trukket seg tilbake for å svare på de spørsmål som er stilt.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 360. Deretter spør rettens leder lagrettens medlemmer: « Forsikrer du at du vil gi vel akt på alt som forhandles i retten og svare på de spørsmål som blir forelagt deg, slik som du vet sannest og rettest å være etter loven og bevisene i saken? » Lagrettens medlemmer skal stående og hver for seg svare: « Det forsikrer jeg. »

Alle tilstedeværende skal reise seg når forsikringen avgis.

Når flere saker behandles i rekkefølge, behøver et medlem av lagretten som i en av de tidligere saker har avgitt forsikring, ikke å gjenta den.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 7 apr 1995 nr. 15, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 361. Under ledelse av rettens leder velger lagretten ved lukkede sedler en ordfører. Står stemmene likt, avgjøres valget ved loddtrekning. Lagretten får utlevert en liste over lagrettens medlemmer.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lover 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 362. Frifinnelsesdom etter § 286 kan avsis av retten uten medvirkning av lagretten, med mindre grunnlaget er foreldelse og det er omtvistet når den straffbare handling er begått.

Er forhandlingene oppdelt etter § 287 første ledd, kan også spørsmål til lagretten stilles særskilt for en enkelt handling eller en enkelt tiltalt.

Inntil lagrettens kjennelse foreligger, skal som regel bare slutningen av den påankede dom leses opp.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995).

§ 363. Etter at bevisførselen om skyldspørsmålet er slutt, legger aktor fram utkast til de spørsmål som skal forelegges for lagretten. Forsvareren gis anledning til å uttale seg om utkastet. Når det kreves, skal det gis en kort utsettelse til å overveie utkastet.

Rettens leder utarbeider spørsmålene og forelegger dem for partene. Gjør noen av dem innsigelse mot spørsmålene, tar retten avgjørelsen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 364. Gjenstand for spørsmålene er det forhold som tiltalen gjelder.

Et spørsmål må bare gjelde én tiltalt, så vidt mulig bare ett straffbart forhold og bare én straffebestemmelse.

Når retten finner grunn til det eller en part forlanger det, stilles spørsmål om det er til stede omstendigheter som kan bringe forholdet inn under en annen straffebestemmelse enn tiltalen gjelder.

Vil bekreftende svar på et spørsmål utelukke andre spørsmål, stilles først det spørsmål som vil føre til det ugunstigste resultat for tiltalte.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 365. Alle spørsmål skal stilles slik at lagretten kan svare ja eller nei.

Ved hvert spørsmål skal det opplyses hvor mange stemmer det kreves til et svar som er til ugunst for tiltalte. Skal et spørsmål bare besvares i tilfelle av at et foregående er besvart på en bestemt måte, skal også dette opplyses i spørsmålsskriftet.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 366. Et hovedspørsmål skal, med mindre det gjelder forhold som ikke forutsetter straffeskyld, begynne med ordene: « Er tiltalte skyldig? » I spørsmålet tas inn den straffbare handlings rettslige merker og gis en kort, men så vidt mulig nøyaktig beskrivelse av det forhold tiltalen gjelder, med opplysning om tid og sted.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 367. Skal lagretten avgjøre om det foreligger slike særlige omstendigheter som etter loven ville bringe forholdet inn under en strengere eller mildere straffebestemmelse, kan det stilles tilleggsspørsmål om dette. Spørsmålet skal bare besvares dersom det svares ja på det spørsmål som tilleggsspørsmålet knytter seg til.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 368. Når spørsmålene er fastsatt, leser rettens leder dem opp. Hvert lagrettemedlem får en avskrift av spørsmålene.

Rettens leder gjennomgår i et kort foredrag bevisene i saken og forklarer spørsmålene og de rettssetninger som skal legges til grunn.

Partene kan be om ytterligere forklaring om bestemte punkter. De kan også sette fram forslag om endringer i spørsmålene.

Partene kan forlange at særlig påpekte deler av redegjørelsen for rettssetningene skal føres inn i rettsboka. Krav om dette må fremsettes før lagretten har trukket seg tilbake til rådslagning, jf § 369.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 369. Lagretten trekker seg deretter tilbake i enerom for rådslagning. Den skal ta med seg spørsmålsskriftet som rettens leder har undertegnet.

Lagretten kan ta med seg til rådslagningen bilder, tegninger, kart og andre gjenstander som er fremlagt under hovedforhandlingen. Skriftlige oppstillinger og andre skriftlige bevis som har vært fremlagt, kan den ta med når retten finner det hensiktsmessig. Forklaringer som tidligere er avgitt av tiltalte, vitner eller sakkyndige, bør den i alminnelighet ikke gis adgang til å ta med.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 370. Rådslagningen ledes av lagrettens ordfører.

Finner lagretten at den trenger ytterligere klargjøring av spørsmålene, av de rettssetninger som skal legges til grunn, eller av den fremgangsmåte som skal følges, eller finner den at spørsmålene bør forandres eller nye spørsmål stilles, vender den tilbake til rettssalen for at rettens leder kan foreta det som er påkrevd. Lagretten kan tilkalle rettens leder for å få veiledning vedrørende de spørsmål som er nevnt i første punktum.

Skal det avgjøres om spørsmålene skal endres eller om nye spørsmål skal stilles, gis partene adgang til å uttale seg.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 371. Når rådslagningen er slutt, stemmer lagretten under ledelse av ordføreren over de enkelte spørsmål i den orden de er stilt. Lagrettens medlemmer trekker lodd om rekkefølgen. Ordføreren stemmer sist.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 15 juni 2007 nr. 38 (ikr. 1 juli 2007 iflg. res. 15 juni 2007 nr. 654).

§ 372. Til et svar som er til ugunst for tiltalte, kreves minst sju stemmer. Det skal tilføyes i svaret at det er gitt med flere enn seks stemmer.

Stemmetallet må ikke i noe tilfelle opplyses nærmere.

Et lagrettemedlem som har stemt for frifinnelse i hovedspørsmålet, deltar ikke i avstemningen om hvorvidt det foreligger slike særlige omstendigheter som nevnt i § 367, men anses som om han hadde tiltrådt den stemmegivning som er gunstigst for tiltalte.

Ordføreren underskriver svarene sammen med de to lagrettemedlemmer som først er trukket ut.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 373. Etter avstemningen vender lagrettens medlemmer tilbake til sine plasser i rettssalen. Ordføreren reiser seg og uttaler: « Lagretten har på ære og samvittighet gitt følgende svar på de spørsmål som er stilt.» Deretter leser han opp de svar som er gitt på hvert av spørsmålene.

Ordføreren overleverer spørsmålsskriftet og de underskrevne svar til retten.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 374. Finner retten at lagrettens kjennelse ikke er fremkommet på lovlig måte, eller at den er uklar, ufullstendig eller selvmotsigende, eller oppstår det tvil om svaret uttrykker lagrettens virkelige mening, og mangelen ikke straks kan avhjelpes eller tvilen heves ved en forklaring av ordføreren, kan retten, så lenge dom ikke er avsagt, pålegge lagretten å trekke seg tilbake til ny rådslagning og stemmegivning om det spørsmål mangelen knytter seg til.

Gjelder feilen bare formen, kan lagretten ikke gjøre noen forandring av innholdet. I motsatt fall er den ikke bundet ved sin tidligere avgjørelse.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 375. Så lenge dom ikke er avsagt, kan retten beslutte å forandre spørsmålene eller stille nye etter at partene er gitt adgang til å uttale seg.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 376. Går lagrettens kjennelse ut på at tiltalte ikke er skyldig, avsier retten frifinnelsesdom såfremt den ikke treffer beslutning etter § 376a.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 376a. Går lagrettens kjennelse ut på at tiltalte ikke er skyldig, men retten finner det utvilsomt at han er skyldig, kan den med enstemmighet beslutte at saken skal behandles på ny for andre dommere. Ved den nye behandlingen settes lagmannsretten som meddomsrett.

Dersom saken omfatter flere lovbrudd eller flere tiltalte, kan beslutningen gjelde enkelte lovbrudd eller enkelte tiltalte. Finner retten at de punkter i tiltalen som er besluttet behandlet på ny, ved den nye behandling bør behandles sammen med andre punkter som er avgjort ved lagrettens kjennelse, kan retten treffe tilsvarende beslutning for disse.

Retten treffer beslutning etter denne paragraf av eget tiltak uten at partene har adgang til å uttale seg. Beslutningen kan ankes på grunn av feil ved saksbehandlingen eller lovanvendelsen.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 376b. Går lagrettens kjennelse ut på at tiltalte er skyldig, legges kjennelsen til grunn ved fastsettingen av straff og annen reaksjon, når ikke retten finner at vilkårene er til stede for å avsi dom i samsvar med annet eller tredje ledd, eller den treffer beslutning etter § 376 c.

Finner retten at det forhold som er beskrevet i spørsmålet ikke er straffbart eller at straffansvaret er falt bort, avsier den frifinnelsesdom.

Finner retten på samme måte at tiltalte må dømmes for en mindre lovovertredelse enn hva som følger av lagrettens kjennelse, avsier den dom i samsvar med det. Dersom det til gjerningsinnholdet hører omstendigheter som lagretten ikke har tatt stilling til, skal retten stille de nødvendige spørsmål til lagretten.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 376c. Går lagrettens kjennelse ut på at tiltalte er skyldig, men retten finner at det ikke er ført tilstrekkelig bevis for hans skyld, kan retten beslutte at saken skal behandles på ny for andre dommere. Reglene i § 376 a første ledd siste punktum og annet og tredje ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995).

§ 376d. Når ny behandling er besluttet etter § 376 c, kan tiltalte ikke dømmes etter strengere straffebestemmelser enn han ville blitt dømt etter dersom lagrettens kjennelse i den første behandlingen av saken var lagt til grunn, med mindre vilkårene for gjenåpning foreligger.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 376e. Har lagretten erklært tiltalte skyldig, og retten ikke etter §§ 376 b til 376 d avsier frifinnelsesdom eller henviser saken til ny hovedforhandling, tas ved loddtrekning ut tre lagrettemedlemmer som sammen med ordføreren skal tiltre retten ved avgjørelsen av spørsmålet om straff eller reaksjon som nevnt i § 2 første ledd og spørsmålet om saksomkostninger i disse saker. Loddtrekningen skal skje på en slik måte at det medregnet ordføreren blir like mange kvinner og menn blant de lagrettemedlemmer som skal tiltre retten.

Et lagrettemedlem som har stemt for frifinnelse i skyldspørsmålet, skal ta del i avstemningen om straff eller annen reaksjon. Det må ikke i noe tilfelle opplyses i domsgrunnene hvordan et lagrettemedlem har stemt i skyldspørsmålet.

Tilføyd ved lov 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), endret ved lov 2 juni 1995 nr. 26 (ikr. 1 aug 1995).

§ 376f. Deretter får først aktor og så forsvareren ordet for å uttale seg om rettsfølgene og føre de bevis som måtte være nødvendig i den anledning. Når forsvareren er ferdig, skal tiltalte spørres om han har noe å tilføye. Foredragene og bevisførselen må ikke ta sikte på å angripe det som er avgjort ved lagrettens kjennelse.

Rozdział 24 Postępowanie odwoławcze przez jury

Rozdział uchylona przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80, z dodanym do § § 353 nowy do 376 oraz § § 376 do f 376 tej samej ustawy z 01 sierpnia 1995 na mocy dekretu. 02 czerwca 1995 nr 513

§ 352 Sąd apelacyjny wyznacza rozprawę apelacyjną przez jury, gdy jest odwołanie ocenę przekonanie pod przekonaniem i apelem o przestępstwie, które prawo może skutkować karą pozbawienia wolności od sześciu lat.

       To nie jest:
1) w przypadku naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9,
2) gdy oskarżony był pod 18, kiedy przestępstwo zostało popełnione, gdy prokuratura kłócić i tam odwołał wyrok nie jest skazany na karę więzienia na więcej niż 2 lata
3) w sprawach prowadzonych przez nowego § § 376 a i 376 c

       Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzeń, zderzenie zbrodni lub stosowanie kodeksu karnego § 60 lub § 232 nie wchodzą w rachubę.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 4 lipca 2003 r. nr 78

§ 353 Sprawa Odwołanie może obejmować kilka czynników, które łączą na podstawie postanowień § 13, choć niektóre z warunków, które są traktowane przez jury, a drugi nie. To, czy stosuje się bez względu na warunki uprzednio łączy w jednym przypadku. Sprawy dotyczące zniesławienia, które sąd ma próbować oceny dowodów w poczucie winy, mogą nie być zgodne z kwestii do rozważenia przez jury.

       Są liczne przestępstwa zjednoczeni w jednym przypadku, stosuje się:
1. W apelacji ocena przekonanie pod przekonaniem, gdy którykolwiek z warunków, które można leczyć przez jury, a drugi nie, wszystkie warunki traktowane przez jury. W tym kwestii Odwoławczej naruszenie Kodeksu karnego sekcji 8 lub 9 lub 18 prawa Sierpnia 1914 w sprawie tajemnic wojskowych, jednak cała sprawa jest rozpatrywana sędziów.
2. Jeżeli rozprawa apelacyjna obejmuje zarówno odwołania dowód, by zostać uznanym przez jury i apeluje o innych aspektach wyroku, postanowił te ostatnie warunki Wysokiego Trybunału, bez udziału ławy przysięgłych. Jeśli cztery jurorów będzie sąd na podstawie § 376 ust e pierwsze, będzie jednakże za wszystkie przestępstwa, zawierające rozprawę apelacyjną, uczestniczyć w leczeniu kwestii kary lub kary, wymienionej w § 2 akapit pierwszy oraz na koszty. Chociaż warunki § 376 e nie są spełnione, czterech jurorów również przystąpić kurs kiedy rozpatruje sprawy, które zgodnie z § 332 powinny uczestniczyli sędziów.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 4 maja 2001 r. Nr 16

§ 354 Sprawach, które będą brane pod uwagę przez jury, przepisy rozdziału 23 w stosownym zakresie, a nie inaczej.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 355 Jury składa się z 10 członków.

       W skomplikowanych przypadkach sąd może zdecydować, że 11 lub 12 jurorów śledzić postępowanie. Kiedy jury udzielają wyrok, a liczba jurorów, nie w terminie płatności zmniejszyła się do 10, weź jeden lub dwa z nich przez wiele. Toss odbywa się w taki sposób, aby w miarę możliwości tej samej liczby mężczyzn i kobiet, z powrotem. Majster Jury odbywają się poza remisem.

       Przed rozpoczęciem rozprawy, przynosząc przewodniczący ustalenia, czy każdy z jurorów zostaną zdyskwalifikowani, cf Justice Act § 115

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 15 czerwca 2007 nr 38 (obowiązuje od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007: 654), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, January 30, 2009 # 7 (IKR . 1 lipca 2009 na podstawie dekretu. 13 marca 2009 nr 320).

§ 356 Strony mają prawo strzelać jak najwięcej jurorów jak jest przedstawi więcej niż 10 lub więcej niż 11 lub 12 w przypadku, o którym mowa w § 355, ust sekund.

       Pozwany może następnie oskarżenie okaże miotania jednego po jednym członku aż numer jest z powrotem.

       Korzyści nie strzelając w prawo, lub wykorzystywane w pełni, w drodze losowania, które zgaśnie.

       Uruchomienie i losowo do odbywa się w taki sposób, że w końcu w miarę możliwości jak kobiety i mężczyźni powrotem.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), zmienione Dz 02 czerwca 1995 nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 15 czerwca 2007 nr 38 (obowiązuje od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007: 654).

§ 357 Jeżeli jest kilku pozwanych, w tym samym wypadku sąd wykonywania nałożenie społeczności. Jeśli nie dojdą do porozumienia, mają prawo nałożyć równą liczbę każdego. Nie mogą być wykonane, jest on w drodze losowania, które będzie sąd nałożenie, lub w przypadku, który będzie strzelać z większą liczbę.

       W nieobecności pozwanego skorzystał z prawa przez wypalanie jego obrońcy.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 358 Za zgodą stron, członkowie jury, którzy służyli w poprzednim przypadku, służyć w przyszłym podczas przetwarzania to zaczęło samego dnia.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 359 Lider sąd Czy jury wiesz czas postępowania oraz jury obowiązkami i zadaniami. On specjalnie konfrontacji członków jury, że się lagrettekjennelsen wreszcie wydana, nie mieć rozmowę lub związek z kimś innym niż sąd, gdy chodzi o sprawy, i że nie są one bez zgody sędziego przewodniczącego musi opuścić pokój obrady po ich emeryturze Aby odpowiedzieć na pytanie, zapytałem.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 360 Następnie poproś członków przewodniczący jury: "Czy potwierdzasz, że będziesz zważać dobrze wszystkie uzgodnienia w sądzie i odpowiedzieć na pytania, które zostały przedstawione do Ciebie tak, że wiesz sannest i prosto się zgodnie z prawem i dowody w sprawie? "Jury członków do stałego i osobno odpowiedzieć:" Zapewniam cię. "

       Wszyscy obecni powinni stać gdy ubezpieczenie wydane.

       Kiedy więcej przypadków są przetwarzane w kolejności, która jest członkiem jury, że jednym z poprzednich przypadkach uregulowano ubezpieczenie, nie powtarzać.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 07 kwietnia 1995 Nr 15, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 # 88) zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 361 Pod kierunkiem przewodniczącego jury wybiera załączonej notatki burmistrz. Stojąc głosy podobne, Wybory w drodze losowania. Jury otrzyma listę członków jury.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą 15 czerwca 2007 nr 38 (obowiązuje od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007 Nr 654), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 362 Uniewinnienie w § 286 może avsis przez sąd bez udziału jury, chyba że baza jest starzenie się i to jest kwestionowane, jeśli przestępstwo zostało popełnione.

       Negocjacje są podzielone zgodnie z § 287, pierwszy akapit, może także pytanie do jury złożone specyficzne dla jednej akcji lub rozprawy pojedynczym.

       Dopóki Werdykt jury jest zazwyczaj tylko zawarcie zaskarżonego wyroku jest czytana.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 2 czerwca 1995 r. Nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 363 Po przedstawieniu dowodów w kwestii winy jest ponad, dodając projekty prokurator pytań przekazywanych do jury. Obrońca ma możliwość wypowiedzenia się na temat projektu. Jeżeli jest to wymagane, podaj krótki odroczenie rozważyć projekt.

       Manager sąd przygotowuje pytania i przedstawić je stron. Czy niektóre z tych zastrzeżeń do pytań, podjąć właściwą decyzję.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 364 Przedmiotem pytania jest fakt, że opłata dotyczy.

       Pytanie może mieć zastosowanie wyłącznie do jednego oskarżonego, tak dalece jak to możliwe, tylko jedno przestępstwo i tylko jedną karę pieniężną świadczenia.

       Kiedy sąd uzna go lub stronę domagającą się, pytanie, czy obecne okoliczności, które mogą przynieść relacji do innego przepisu karnego niż opłata dotyczy.

       Będzie twierdząca odpowiedź na pytanie wyklucza inne pytania, będzie pierwsze pytanie, które spowoduje, że najmniej korzystny wynik dla pozwanego.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 365 Wszystkie pytania muszą być tak ustawione, że jury może odpowiedzieć tak lub nie.

       Na każde pytanie podaje ile głosów są wymagane do odpowiedzi, która jest szkodliwa dla pozwanego. Jeśli odpowiedzi na pytanie, w przypadku gdy poprzedni zostanie odebrane w sposób szczególny wyraża się także w dokumencie pytań.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 366 Jedno pytanie jest, chyba, że chodzi o sprawy, które nie podlegają odpowiedzialności karnej, zaczyna się od słów: "Czy pozwany winien? "Sprawa jest w procesie karnym informacji prawnej i podane krótkie, ale w miarę możliwości dokładny opis tego, jak opłata, wskazując czas i miejsce.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 367 Należy ustalić, czy jury takie szczególne okoliczności, jak prawo przyniesie stosunek mocy surowsze lub łagodniejszej ustawy karnej mogą być dodatkowe pytania dotyczące tego produktu. Pytanie należy odpowiedzieć tylko wtedy, gdy tak na pytanie, że dodatkowe pytanie.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 368 Kiedy pytania są określone, sędzia je przeczytać. Każde jury otrzymuje kopię pytań.

       Lider sąd przechodzi krótki wykład dowodów w sprawie i wyjaśnić pytania i zasad prawnych, które powinny być stosowane.

       Strony mogą zażądać dalszych wyjaśnień na temat pewnych punktów. Oni także przedstawić propozycje zmian w pytania.

       Strony mogą żądać szczególności wskazał części raportu na prawej zwrotów są wpisywane w rejestrze sądowym. Wnioski o to musi być złożone przed jury na emeryturę do rozważenia, patrz § 369

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 369 Jury na emeryturę, a następnie z powrotem w prywatnych do konsultacji. Powinna wnieść sprawę przyznał, że sędzia przewodniczący podpisał.

       Jury może wnieść do naszych rozważań zdjęć, rysunków, map i innych przedmiotów, które są prezentowane na rozprawie. Pisemne oświadczenia oraz inne dowody na piśmie zostały przedłożone, może to potrwać, jeżeli sąd uzna to za stosowne. Wyjaśnienia, które zostały wcześniej wydane przez pozwanych, świadków lub biegłych, nie powinno to być generalnie dozwolone podjąć.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 370 Obrady pod przewodnictwem mistrza jury.

       Czy jury, że to wymaga dalszego wyjaśnienia zagadnień, zasad prawnych, które należy stosować, lub procedurę postępowania, czy jest to, że pytania powinny być zmienione lub nowe pytania go, zwraca się do sądu, że sędzia może podjąć co jest wymagane. Jury może wezwać wyłączenie sędziego o wytyczne w sprawie zagadnień wymienionych w zdaniu pierwszym.

       Należy określić, czy pytania powinny być zmienione lub jeśli nowe pytania powinny być podane stronom możliwość wypowiedzenia się.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 371 Po obradach końcach głosy jury pod przewodnictwem burmistrza poszczególnych pytań w kolejności w jakiej zostały podane. Członkowie jury rozlosuje zamówienia. Burmistrz głosuje ostatni.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2007 r. Nr 38 (obowiązująca od 1 lipca 2007 r. na mocy dekretu. 15 czerwca 2007 Nr 654).

§ 372 Na odpowiedź, która jest na niekorzyść oskarżonego, wymagane co najmniej siedem głosów. Nie dodaje się, że odpowiedź jest podlegają więcej niż sześć głosów.

       Głosowanie może w żadnym przypadku ujawnione dalej.

       Jury, że głosował za uniewinnieniem na główne pytanie, nie uczestniczyć w głosowaniu, czy istnieją takie szczególne okoliczności, których mowa w § 367, ale jest uważana jakby przystąpiła do głosowania korzystny dla oskarżonego.

       Burmistrz podpisuje odpowiedź wraz z dwoma jurorów, którzy są po raz pierwszy wyodrębnione.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 373 Po głosowaniu w obliczu członków jury z powrotem do swoich miejsc w sali. Burmistrz wstaje i mówi: "Jury ma zaszczyt zawierał następujące odpowiedzi na pytania, które są zadawane." Potem odczytuje odpowiedzi udzielonych na każde z pytań.

       Burmistrz twierdzi, papier i podpisane pytanie odpowiedź do sądu.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 374 Trybunał stwierdza, że Werdykt jury nie uzyskano legalnie, lub że jest niejasne, niekompletne lub sprzeczne, lub występują wątpliwości co do odpowiedzi wyraża jury prawdziwe znaczenie, a wada nie jest natychmiast usunięte lub wątpliwości wyrażonych przez wyjaśnienia burmistrza, sąd tak długo, jak wyrok jest wymawiane, polecić jury na emeryturę w nowym narady i głosowania nad niedoborem pytanie dotyczy.

       Do błędu tylko postaci, jury nie może dokonywać żadnych zmian treści. W przeciwnym razie nie jest związana jej poprzedniej decyzji.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 375 Tak długo, jak orzeczenie wydane, sąd może podjąć decyzję o zmianie lub zadać pytania, po nowe strony mają możliwość wyrażenia swoich poglądów.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 376 Czy Werdykt jury na pozwanego nie jest winny, sąd orzeka uniewinnienie jeżeli uzna na podstawie § 376a.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 376a. Zaciągnięcie Werdykt jury, że oskarżony nie jest winny, ale sąd nie ma wątpliwości, że jest winny, może jednomyślnie zdecydować, że sprawa powinna być traktowana ponownie dla innych sędziów. Jeśli nowe leczenie jest Sąd Apelacyjny, że meddomsrett.

       Jeśli sprawa obejmuje wiele przestępstw i wielu oskarżonych, decyzja może mieć zastosowania do niektórych przestępstw lub niektórych oskarżonych. Czy sąd, że punkty w akcie oskarżenia, jak zadecydowała ponownie przetworzone w nowej terapii należy rozważyć wraz z innymi punktami, które zostały rozliczone przez werdyktu jury, sąd może podjąć odpowiednie decyzje za nich.

       Sąd podejmie decyzję na podstawie tego artykułu, z własnej inicjatywy, bez stron mają prawo do wypowiadania się. Decyzja może być zaskarżona z powodu błędów w postępowaniu lub prawa.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 376b. Czy Werdykt jury na oskarżonego winnym, być orzekając podstawę określenia kary i reakcji innych, chyba że sąd stwierdzi, że warunki są obecne osądzanie zgodnie z ust drugi lub trzeci, lub postanawia w § 376 c

       Trybunał stwierdza, że okoliczności opisane w pytaniu nie jest przestępstwem lub karnej wygasł, daje uniewinnienie.

       Czy sąd w ten sam sposób, że pozwany powinien być skazany za przestępstwa mniejszej niż wymaga tego werdyktu jury, ogłasza werdykt, zgodnie z tym. Jeżeli zawartość sprawca należy okoliczności, że jury nie zajęła stanowiska, sąd zwraca niezbędne pytania do jury.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 376c. Zaciągnięcie Werdykt jury, że oskarżony jest winny, ale sąd stwierdził, że nie było wystarczających dowodów jego winy, sąd może zdecydować, że sprawa powinna być traktowana ponownie dla innych sędziów. Postanowienia § 376 akapit pierwszy zdanie ostatnie, i pkt II i III stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 376d. Kiedy nowy leczenia decyduje na podstawie § 376 c, pozwany nie może być skazany na surowszych przepisów karnych, niż byłby on skazanych za jeśli Werdykt jury w pierwszej rozprawy w tej sprawie przyjęto, chyba że warunki wznowienia istnieje.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 Nr 3

§ 376e. Czy jury ogłoszony oskarżonego winnym, a sąd nie przez § § 376 b do 376 d orzeka uniewinnienie lub skierować sprawę do nowego procesu, podjętej w drodze losowania z trzech jurorów, którzy wraz z burmistrzem do przyłączenia się do sądu w celu ustalenia kwestii kary lub sankcji, o których mowa w § 2 akapit pierwszy, a kwestia kosztów w tych przypadkach. Toss odbywa się w taki sposób, aby obejmowała burmistrz będzie jak wiele kobiet, jak mężczyzn wśród jurorów, którzy przystąpią do sądu.

       Jury, które głosowało na uniewinnienie w poczuciu winy, aby wziąć udział w głosowaniu w sprawie kary lub sankcji innych. To musi być w żadnym wypadku stwierdził w wyroku, jak jury była kwestia winy.

Dodane przez ustawę z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995), zmienionej ustawą z dnia 2 czerwca 1995 r. Nr 26 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.).

§ 376f. Następnie pojawi się pierwsze prokurator i obrońca, to słowo do wypowiedzenia się na temat skutków prawnych i takich dowodów, jakie mogą być wymagane w związku z tym. Gdy obrońca zakończeniu pozwany zapytał czy ma coś do dodania. Przemówienia i prezentacja dowodów nie musi starać się atakować, co decyduje jury werdyktu.

Kap 26. Anke over kjennelser og beslutninger

Overskriften endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 377. Kjennelse eller beslutning kan ankes etter dette kapittel av enhver som avgjørelsen rammer, med mindre den kan ankes etter kapittel 23 eller vedkommende kan bruke den som ankegrunn mot en dom eller den etter sin art eller etter særskilt lovregel er uangripelig.

Reglene i §§ 308 og 309 gjelder tilsvarende.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 378. Kjennelser og beslutninger under hovedforhandlingen kan ikke ankes uten i følgende tilfelle:

1)	når de avviser, hever eller utsetter saken,

2)	når de angår fengsling, ransaking, gransking av person, beslag, heftelse, rettergangsstraff, erstatning eller saksomkostninger,

3)	når de er rettet mot tredjemann,

4.	når de avslår en begjæring om oppnevning av offentlig forsvarer,

5.	når de er truffet etter bestemmelsene i § 242 a, § 264 sjette ledd, § 267 første ledd tredje punktum, jf. § 264 sjette ledd eller § 292 a.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 9 mai 2003 nr. 30, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 379. Ankefristen er to uker, når ikke annet er bestemt. Reglene i § 310 tredje ledd og § 318 første ledd gjelder tilsvarende.

Anke fra den som er pålagt å gi forklaring eller forsikring, underkaste seg gransking, utlevere bevis eller gjøre tjeneste som sakkyndig, må erklæres straks om vedkommende er til stede i retten, og ellers innen tre dager.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 380. Anke erklæres skriftlig eller muntlig for den rett hvis avgjørelse angripes. Reglene i § 312 annet ledd og § 319 annet ledd gjelder tilsvarende. Anken skal være undertegnet av siktede, eller dennes forsvarer når forsvareren er advokat.

Anke over avgjørelser om hvorvidt en siktet skal varetektsfengsles, skal behandles snarest mulig.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 381. Finner retten anken grunnet, skal den forandre sin avgjørelse, såfremt det er adgang til det. Ellers oversender den uten opphold erklæringen med tilhørende dokumenter til ankedomstolen.

Finner retten at det ikke er adgang til å anke, eller at anken er erklært for sent, skal den gjøre den ankende oppmerksom på det, men saken oversendes likevel, om ikke anken blir tatt tilbake.

Senest ved oversendelsen gir retten motparten melding om anken, såfremt noen har opptrådt som motpart eller kan betraktes som motpart. Melding gis likevel ikke når påtalemyndigheten anker et avslag på begjæring om bruk av tvangsmiddel, såfremt det er fare for at slik melding vil forspille formålet med forføyningen.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 382. Anke har ikke oppsettende virkning uten når loven bestemmer det, eller den rett hvis avgjørelse angripes eller ankedomstolen bestemmer det.

Anke fra tredjemann som er pålagt å avgi forklaring eller forsikring, utlevere bevis eller gjøre tjeneste som sakkyndig, har oppsettende virkning for ham.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 383. Den ankende og andre som anken har betydning for, kan inngi skriftlig uttalelse om saken. Det samme kan den rett som har truffet den angrepne avgjørelse.

Påberopes nye faktiske opplysninger som ikke åpenbart er uten betydning, skal retten gi motparten underretning om uttalelsen. Finner den grunn til det, kan den også forelegge uttalelsen for den rett som har tatt den angrepne avgjørelse.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 384. Ankedomstolen kan innhente ytterligere opplysninger og beslutte bevisopptak. Dette holdes etter reglene for bevisopptak utenfor hovedforhandling.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 385. Anken avgjøres ved kjennelse uten muntlig forhandling.

Finnes anken grunnet, treffer ankedomstolen ny avgjørelse når den har grunnlag for det; ellers oppheves den angrepne avgjørelse. Fører anken ikke fram, forkastes den.

Er det påberopt feil ved saksbehandlingen, gjelder reglene i § 343 tilsvarende. Foreligger det en saksbehandlingsfeil som ikke er påberopt, kan ankedomstolen etter omstendighetene oppheve den ankede avgjørelsen såfremt den antar at feilen kan ha innvirket på avgjørelsens innhold, eller feilen hører til dem som er nevnt i § 343 annet ledd.

I stedet for å oppheve etter reglene i tredje ledd kan ankedomstolen selv treffe avgjørelse i saken når det nødvendige grunnlag er til stede og retten finner det ubetenkelig.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 386. Når anken er avgjort, sendes saksdokumentene med kjennelsen til påtalemyndigheten, som sørger for melding til siktede eller andre som kjennelsen angår og til den rett som har truffet den angrepne avgjørelse.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 387. Når særlige grunner taler for det, kan retten beslutte å holde muntlig forhandling om anken og herunder avhøre parter og vitner eller foreta annen umiddelbar bevisførsel. Rettens beslutning kan ikke ankes eller brukes som ankegrunn. Føring av rettsboken under den muntlige forhandling foregår etter reglene i § 21.

Holdes muntlig forhandling, skal siktede alltid ha forsvarer når anken berører ham. Retten kan oppnevne prosessfullmektig for en tredjemann som er part i ankesaken etter dette kapittel. For prosessfullmektigen gjelder reglene i kap 9 så langt de passer.

Når det etter første ledd blir holdt muntlig forhandling i Høyesteretts ankeutvalg eller i Høyesterett etter beslutning etter domstolloven § 5 første eller fjerde ledd, gjelder de samme begrensninger for bevisførselen som følger av § 340 i denne lov.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 387a. Dersom ankeutvalget enstemmig finner det klart at en anke til Høyesteretts ankeutvalg ikke kan føre frem, kan det avvise eller forkaste anken uten annen begrunnelse enn en henvisning til bestemmelsen her. Avgjørelsen kan omgjøres til gunst for siktede når særlige grunner foreligger.

En anke fra påtalemyndigheten, som ikke er til gunst for siktede, kan utvalget på tilsvarende måte avvise når det enstemmig finner at anken gjelder spørsmål av mindre betydning eller at det ellers ikke er grunn til at anken tas under behandling.

Tilføyd ved lov 28 apr 2000 nr. 34 (ikr. 1 juli 2000 iflg. res. 28 apr 2000 nr. 366), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 388. Lagmannsrettens avgjørelse av en anke over en kjennelse eller beslutning kan ikke ankes videre uten i følgende tilfelle:

1.	når den avviser en sak fra den underordnede rett fordi saken ikke hører under domstolene, eller fordi den allerede er rettskraftig avgjort,

2.	når anken gjelder saksbehandlingen ved lagmannsretten,

3.	når anken gjelder tolking av en lovforskrift,

4.	når anken gjelder avgjørelse om vitneplikt etter § 125.

Dersom Høyesteretts ankeutvalg enstemmig finner at verken avgjørelsens betydning utenfor den foreliggende sak eller andre forhold tilsier at en anke mot lagmannsrettens avgjørelse av en ankesak tas under behandling, kan det avvise anken. Avgjørelsen om avvisning treffes ved beslutning, som kan omgjøres til gunst for siktede når særlige grunner foreligger.

Endret ved lover 24 aug 1990 nr. 54 (ikr. 1 jan 1991), 11 juni 1993 nr. 80, 28 apr 2000 nr. 34 (ikr. 1 juli 2000 iflg. res. 28 apr 2000 nr. 366), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

Rozdział 26 Odwołania od nakazów i decyzji

Pozycja zmieniona ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 377 Werdykt lub decyzja może być zaskarżona na podstawie niniejszego rozdziału dowolnymi dotyczy decyzja, chyba że może być zaskarżona w rozdziale 23 lub mogą używać go jako podstawy odwołania od wyroku lub z natury lub na mocy specjalnego przepisu ustawowego jest niepodważalna.

       Przepisy § § 308 i 309 stosuje się odpowiednio.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 378 Orzeczenia i decyzje w procesie nie można się odwołać, z wyjątkiem następujących przypadków:
1) gdy odrzucają, podnosi lub odroczyć sprawę,
2) gdy dotyczą zatrzymania, wyszukiwanie, badanie, osoba, zajęcia, obciążenie, postępowania karnego, szkody lub koszty,
3) gdy są one skierowane przeciwko osobie trzeciej,
4. kiedy odrzucić petycję o powołanie publicznego obrońcy,
5. gdy są one dotknięte postanowień § 242, § 264, akapit szósty, § 267, akapit pierwszy zdanie trzecie, patrz § 264, pkt 6-ty lub § 292 A.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, maj 9, 2003 # 30 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 379 Odwołanie należy złożyć w ciągu dwóch tygodni, chyba że zaznaczono inaczej. Postanowienia § 310 akapit trzeci, i § 318, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio.

       Odwołanie od wymaganej do złożenia zeznań lub ubezpieczenia, przedstawia się do kontroli, ujawniania dowodów, lub służyć jako ekspert należy zgłosić natychmiast, jeśli jest on obecny w sądzie, a inaczej w ciągu trzech dni.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 380 Odwołania zgłoszone na piśmie lub ustnie do sądu, którego decyzja została zaskarżona. Postanowienia § 312 akapit drugi i § 319, akapit drugi, stosuje się odpowiednio. Odwołanie musi być podpisany przez pozwanego lub jego obronie, gdy obrońca jest prawnikiem.

       Odwołania od decyzji w sprawie tego, czy oskarżony powinien zostać zatrzymany w areszcie, są traktowane jak najszybciej.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje 1 stycznia 2008 na mocy dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, 10 grudnia 2010 nr 76 (w życie 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 381 Czy sąd odwoławczy z powodu, powinien zmienić swoją decyzję, pod warunkiem, że jest dostęp do niego. W przeciwnym razie przekazania go bez rachunku zwłoki wraz z dokumentami do Sądu Apelacyjnego.

       Czy sąd, że nie jest możliwe odwołanie lub odwołania jest zadeklarowana późno, to zrobi skarżąca tego świadomi, ale sprawa jest wysyłane tak, chyba że odwołanie jest z powrotem.

       Najpóźniej w transmisji zapewnia odpowiednią apelację wiadomość odpowiednika, chyba że ktoś działał jako kontrahenta lub być postrzegane jako odpowiednik. Wiadomość podana nie obejmuje odwołań prokuratury odmowę w sprawie stosowania środków przymusu, jeśli istnieje ryzyko, że takie przekazanie utracą cel nakazu.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 382 Odwołanie nie ma skutku zawieszającego, z wyjątkiem, gdy ustawa tak stanowi lub sądu, którego decyzja jest atakowany lub sąd apelacyjny zadecyduje.

       Odwołanie od strony trzeciej, która jest wymagana do złożenia zeznań lub ubezpieczenia, ujawniania dowodów lub służyć jako ekspert ma skutku zawieszającego na niego.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 383 Skarżący oraz inne osoby, mogą wpływać odwoławczym złożyć pisemne oświadczenie w tej sprawie. Tak więc sąd, który wydał zaskarżoną decyzję.

       Wykonano nowe okoliczności faktyczne, które jest wyraźnie bez znaczenia, sąd udziela pozostałym anons jej pisma. Znajdź przyczynę, może również złożyć oświadczenie do sądu, który wydał zaskarżoną decyzję.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 384 Sąd Apelacyjny mogą uzyskać dalsze informacje i dowody decydujący. Odbywa się w ramach przepisów dowodów poza rozprawą.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 385 Odwołanie jest podejmowana przez sąd bez rozprawy.

       Czy odwołanie, ponieważ uderzając nową decyzję sądu apelacyjnego, gdy ma podstawy do tego, inaczej uchylić zaskarżoną decyzję. Odwołanie kierowca nie uda, odrzucił.

       Czy zarzucił błędy proceduralne, przepisy § 343 równoważnika. Czy błąd proceduralny, który nie jest wywoływany, sąd apelacyjny w okolicznościach zawiesić ankede decyzję pod warunkiem, że zakłada, że błąd może mieć wpływ na decyzję, czy wina należy do tych, o których mowa w § 343, akapit drugi.

       Zamiast uchylić przepisy w podrozdziale może odwołać sąd musi podjąć decyzję w przypadku, gdy istnieją podstawy niezbędne i sąd uzna to za nieszkodliwe.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 386 Gdy odwołanie zostało rozpatrzone, wysłał dokumentację orzeczenie do prokuratorów, zapewniając powiadomienie oskarżonego lub inne orzeczenia dotyczy i na prawo, który wydał zaskarżoną decyzję.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 387 Gdy wymagają tego szczególne okoliczności, sąd może zdecydować o przeprowadzeniu rozprawy, w sprawie odwołania i tym stron wywiadów i świadków lub dokonania innej natychmiastowy dowód. Decyzja sądu nie można się odwołać lub wykorzystywane jako podstawy odwołania. Uznanie prawa książki na rozprawie odbywa się zgodnie z postanowieniami § 21

       Zachowaj rozprawę, oskarżony powinien zawsze bronić, gdy odwołanie go dotyka. Sąd może wyznaczyć adwokata dla osoby trzeciej do odwołania na mocy niniejszego rozdziału. Do rady, przepisy rozdziału 9 odpowiednio.

       W akapicie pierwszym, jest utrzymywany obradami w komisji odwoławczej Sądu Najwyższego lub decyzji Sądu Najwyższego przez Justice Act § 5 akapit pierwszy lub czwarty, te same ograniczenia dotyczące przedstawienia dowodów określonych w § 340 tej ustawy.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 387a. Jeśli Komisja Odwoławcza jednogłośnie stwierdza wyraźnie, że odwołanie do komisji odwoławczej Sądu Najwyższego nie uda, to może odrzucić lub oddalić odwołanie bez innego uzasadnienia niż odniesienie do tego przepisu. Decyzja może być odwrócone na korzyść oskarżonego, gdy okoliczności specjalnych.

       Odwołanie przez prokuraturę, która nie jest na korzyść oskarżonego, Komitet może podobnie odrzucić gdy jednogłośnie stwierdza, że odwołanie dotyczy kwestii mniejszej wagi lub, że nie inaczej dlatego, że odwołanie jest rozpatrywane.

Dodane przez ustawę z dnia 28 kwietnia 2000 r., Nr 34 (obowiązująca od 1 lipca 2000 r. na mocy dekretu. 28 kwietnia 2000 # 366), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 Nr . 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 388 Sąd Apelacyjny orzekł w sprawie odwołania od orzeczenia lub decyzji nie można się odwołać, z wyjątkiem następujących przypadków:
1. kiedy oddala sprawę z podrzędnego, ponieważ sprawa nie wchodzi w sądami lub ponieważ jest już prawnie uregulowane,
2. gdy odwołanie jest postępowanie przed High Court,
3. gdy odwołanie przychodzi wykładni przepisu prawa,
4. gdy chodzi o odwołanie wyroku na służbie świadków w § 125

       Jeżeli Sąd Najwyższy jednogłośnie Komisja Odwoławcza stwierdzi, że żadna decyzja poza znaczenie w niniejszej sprawie lub inne czynniki wskazują, że odwołanie od decyzji Sądu Najwyższego w sprawie przypadku odwołania się zająć, może oddalić odwołanie. Decyzja podjęta przez decyzji odmownej, która może być włączone na korzyść oskarżonego, gdy szczególne okoliczności.

Zmienione Dz z dnia 24 sierpnia 1990 r. nr 54 (obowiązuje od 1 stycznia 1991 r.), 11 czerwca 1993 r. Nr 80, 28 kwietnia 2000 # 34 (obowiązuje od 1 lipca 2000 r. na mocy dekretu. 28 kwietnia 2000 # 366), 17 czerwca z 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

Siódma część. Prywatne karne i cywilne roszczenia

Kap 28. Private straffesaker.

§ 402. Etter reglene i dette kapittel kan fornærmede ved privat straffesak forfølge:

1)	straffbar handling som ikke påtales av det offentlige,

2)	straffbar handling som ikke påtales av det offentlige med mindre det finnes påkrevd av allmenne hensyn,

3)	andre straffbare handlinger såfremt påtalemyndigheten har nektet å etterkomme en begjæring om offentlig påtale eller har frafalt en påbegynt forfølging uten at dette har hjemmel i §§ 69 eller 70.

Sak om ærekrenkelse behandles som sak etter nr. 2, selv om den bare gjelder mortifikasjon.

§ 403. Sak etter § 402 første ledd nr. 1 eller 2 må reises innen de frister som er nevnt i straffeloven § 80.

Er begjæring om offentlig påtale i sak som nevnt i § 402 første ledd nr. 2 fremsatt innen den nevnte frist, og påtalemyndigheten beslutter ikke å reise påtale, er det tidsnok å reise sak ved å inngi stevning innen en måned etter at fornærmede har fått melding om påtalemyndighetens beslutning. For den som ikke har fått noen melding, er fristen tre måneder fra påtalemyndighetens beslutning.

Er beslutning om ikke å forfølge saken tatt av tjenestemann i påtalemyndigheten som ikke selv har rett til å reise tiltale, har fornærmede en tilsvarende frist til å kreve saken innbrakt for den påtaleberettigede. Dette gjelder likevel ikke i saker hvor riksadvokaten har besluttet at forfølgingen skal innstilles etter § 64 første ledd annet punktum.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 404. Er det besluttet offentlig påtale i sak som nevnt i § 402 første ledd nr. 2, kan fornærmede slutte seg til forfølgingen. Fornærmede har i så fall de samme partsrettigheter som en saksøker i en privat straffesak. Dette har likevel ingen betydning for fornærmedes stilling som vitne.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 405. Når begjæring om offentlig påtale i sak som nevnt i § 402 første ledd nr. 3 er avslått, må stevning inngis innen de frister som er nevnt i § 403 annet ledd. Regelen i § 403 tredje ledd gjelder tilsvarende.

§ 406. Har påtalemyndigheten besluttet å frafalle en reist påtale for straffbar handling som nevnt i § 402 første ledd nr. 2 eller 3, kan fornærmede overta forfølgingen og tre i påtalemyndighetens sted slik saken står. Erklæring om dette eller stevning etter § 412 må være sendt retten innen de frister som er nevnt i § 403 annet ledd. Har påtalemyndigheten reist saken etter reglene om rettergangsmåten i militære straffesaker i §§ 463 flg, skal saken fortsette etter reglene i dette kapittel.

Frafaller påtalemyndigheten saken etter at hovedforhandling er begynt, kan fornærmede ikke overta forfølgingen med mindre saken gjelder ærekrenkelse.

Endret ved lov 24 juni 1994 nr. 36 (ikr. 1 juli 1997).

§ 407. Frafaller påtalemyndigheten sak om ærekrenkelse etter at hovedforhandling er begynt, skal den straks underrette fornærmede om det.

Er fornærmede til stede i rettsmøtet og vil overta forfølgingen, må han straks gi erklæring om det. Retten kan gi ham slik utsettelse som finnes nødvendig for videre fremme av saken.

Er fornærmede ikke til stede, skal saken utsettes. Vil han overta forfølgingen, må han gi retten erklæring om det innen to uker etter at han har fått melding om at påtalemyndigheten har frafalt saken. Retten berammer i så fall fortsettelse av hovedforhandlingen snarest mulig.

Dersom fornærmede ikke gir erklæring om at han overtar forfølgingen, avsies frifinnelsesdom når vilkårene etter § 73 første ledd foreligger. Det samme gjelder om han overtar forfølgingen, men senere trer tilbake.

Når det er avsagt dom i offentlig sak om ærekrenkelse og påtalemyndigheten ikke anker, kan fornærmede gjøre dette. Fristen for ham regnes i så fall fra det tidspunkt da fristen for påtalemyndigheten utløper. Blir en anke fra påtalemyndigheten frafalt, gjelder reglene i § 403 tilsvarende. For øvrig gjelder reglene om anke over dom fra en saksøker.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 408. Er det flere fornærmede, kan enhver av dem utøve påtaleretten uavhengig av de andre. Har noen av dem reist påtale, har de andre bare rett til å tiltre saken i den stilling den står.

§ 409. I privat straffesak får reglene om påtalemyndigheten i kap 19 og 21-24 og 26-27 anvendelse på saksøkeren. For øvrig følges de regler som gjelder om offentlige straffesaker så langt det er mulig og ikke noe annet er bestemt. Under sakens gang bør retten gi partene den veiledning som trengs for å forebygge eller rette feil og forsømmelser i rettergangen. Retten skal påse at saken fremmes uten unødig opphold.

I sak om ærekrenkelse er forsvarer unødvendig.

Er fornærmede umyndig, antas å være i en tilstand som nevnt i straffeloven § 44, eller er han død, gjelder reglene i straffeloven § 78.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64).

§ 410. I lagmannsrettssaker må saksøkeren anta en advokat til å føre saken. Bare gjennom ham kan saksøkeren utøve de rettigheter han har under saksforberedelsen og hovedforhandlingen.

Ellers kan saksøkeren opptre personlig eller ved prosessfullmektig etter reglene i tvisteloven kapittel 3.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 411. Retten kan pålegge saksøkeren å møte personlig.

Han kan pålegges å bekrefte sin forklaring ved forsikring.

Han har de samme plikter som et vitne til å forklare seg og legge fram dokumenter og andre bevis.

§ 412. Privat straffesak reises ved stevning, med mindre tiltalebeslutning allerede er forkynt. Stevningen underskrives av saksøkeren eller hans prosessfullmektig og skal inneholde det som er bestemt om tiltalebeslutningen i § 252 første og tredje ledd.

Finner retten at den av eget tiltak må nekte å fremme saken, gjør den saksøkeren oppmerksom på det. Blir mangelen ikke rettet innen en frist som retten fastsetter, avvises saken.

Blir saken ikke avvist, lar retten stevningen forkynne for saksøkte med oppfordring om å gi skriftlig tilsvar innen en frist som retten fastsetter. Fristen kan forlenges. Når tilsvar er innkommet eller fristen for dette er utløpt, kaller retten inn partene til rettsmøte under saksforberedelse. I stedet for å gi oppfordring om skriftlig tilsvar, kan retten straks beramme slikt rettsmøte.

§ 413. Etter begjæring av saksøkte kan retten bestemme som vilkår for fremme av saken at saksøkeren skal stille sikkerhet for saksomkostninger som han måtte bli pålagt å betale saksøkte.

§ 414. Når fornærmede overtar en forfølging etter at tiltalebeslutning er forkynt, gjelder reglene i § 412 annet ledd tilsvarende. Blir saken ikke avvist etter disse regler, skal saksøkerens erklæring om at han overtar forfølgingen, forkynnes for saksøkte. Samtidig gis saksøkte oppfordring om skriftlig tilsvar, eller han innkalles til rettsmøte etter reglene i § 412 tredje ledd.

§ 415. I sak etter § 402 første ledd nr. 2 som reises av eller mot offentlig tjenestemann, og i sak etter § 402 første ledd nr. 3, skal saksøkeren gi påtalemyndigheten kopi, samtidig med at stevning inngis eller erklæring om at han overtar forfølgingen sendes retten. Retten gir påtalemyndigheten melding om rettsmøter under saksforberedelsen og om hovedforhandlingen.

Påtalemyndigheten har i slike saker rett til å opptre, føre bevis og nedlegge påstand. Den kan overta forfølgingen selv om den tidligere har nektet å reise påtale eller har innstilt en påbegynt forfølging.

Overtar påtalemyndigheten saken, kan saksøkeren slutte seg til forfølgingen etter reglene i § 404.

§ 416. Dersom retten etter at rettsmøte under saksforberedelsen er holdt i sak som nevnt i § 402 første ledd nr. 3, finner at det ikke er fyldestgjørende grunn til privat påtale, skal den avvise saken.

Ved avgjørelsen skal retten særlig legge vekt på utsikten til at det kan føres bevis for at saksøkte er skyldig, den interesse saksøkeren og det offentlige har i forfølgingen, og den skade saksøkte kan bli påført ved rettergangen selv om han blir frifunnet.

Før retten tar avgjørelse, kan den innhente ytterligere opplysninger. Den kan avhøre parter eller vitner selv eller ved en annen domstol eller ved politiet.

§ 417. Retten kaller inn parter, vitner og sakkyndige.

Bevisopptak forut for hovedforhandling kan holdes når retten finner at vilkårene i § 270 første ledd er til stede. Begjærer en part at det skal tas annet rettergangsskritt, avgjør retten om det er tilstrekkelig grunn til å etterkomme begjæringen.

Retten kan også av eget tiltak beslutte bevisførsel.

Avgjørelser som nevnt i denne paragraf, tas av den rett som har saken. Retten gjør henvendelse til den domstol som skal holde bevisopptak eller foreta annet rettergangsskritt.

§ 418. Som vilkår for å kalle inn vitner, oppnevne sakkyndige eller beslutte bevisopptak eller annet rettergangsskritt etter begjæring av en part, kan retten kreve innbetalt et tilstrekkelig beløp til å dekke utgiftene. Finner den at begjæringen har vært begrunnet, utredes utgiftene av staten. Retten kan også bestemme at utgifter til vitner som møter frivillig og til sakkyndige som ikke er oppnevnt, skal utredes av staten.

§ 419. Om megling og forlik i retten gjelder tvisteloven kapittel 8 I og 19 IV.

Trer saksøkeren tilbake fra forfølgingen, heves saken. Han kan da ikke ta forfølgingen opp på ny.

Uteblir saksøkeren fra rettsmøte som nevnt i § 412 tredje ledd eller § 414 eller fra hovedforhandlingen, uten at det er opplyst eller sannsynlig at han har gyldig fravær, og heller ikke noen prosessfullmektig møter for ham, betraktes han som trådt tilbake. Det samme gjelder om han oversitter frist som retten har satt etter § 409 første ledd fjerde punktum, eller unnlater å etterkomme pålegg eller plikter etter § 411.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 420. Er saken hevet etter reglene i § 419 tredje ledd, kan retten omgjøre sin kjennelse dersom saksøkeren gjør sannsynlig at det forhold som begrunnet hevningen, ikke kan legges ham til last. Begjæring om omgjøring må fremsettes innen utløpet av fristen for å anke kjennelsen. Reglene i § 318 første ledd gjelder tilsvarende.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 421. Vil saksøkeren anke dommen til lagmannsrett, må han anta en advokat til å utføre saken. Ved anke til Høyesterett må han anta en advokat med rett til å føre saker for Høyesterett.

Ankefristen løper fra forkynningen av dommen. Ankeerklæringen må forkynnes for saksøkte innen utløpet av fristen.

Reglene i § 415 gjelder tilsvarende.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 422. Møter ingen advokat for saksøkeren ved sakens behandling i Høyesterett eller lagmannsretten eller under rettsmøte som nevnt i § 412 siste ledd eller § 414, og det ikke er opplyst eller sannsynlig at det foreligger gyldig fravær, avvises saken. Det samme gjelder når saksøkeren oversitter frist som retten har satt etter § 409 første ledd fjerde punktum. Saken skal også avvises når saksøkeren unnlater å etterkomme pålegg eller plikter etter § 411.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 423. Når saksøkte anker dommen i sak som ikke gjelder ærekrenkelse, overtar påtalemyndigheten forfølgningen og sørger for at ankeerklæringen blir forkynt for saksøkeren. Denne kan slutte seg til forfølgingen etter reglene i § 404.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 424. Når saksøkte anker dommen i sak om ærekrenkelse, gjelder reglene i § 421 og § 422 første og annet punktum tilsvarende for ham.

For saksøkeren gjelder i disse tilfeller reglene i § 419 tredje ledd tilsvarende. Blir saken hevet etter disse regler, oppheves den påankede dom så langt den er påanket av saksøkte.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 425. Når en anke over dom er avvist etter § 422 eller § 424 første ledd, eller saken er hevet etter § 424 annet ledd, gjelder reglene i § 420 tilsvarende.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

Rozdział 28 Prywatne sprawy karne.

§ 402 Zgodnie z przepisami niniejszego działu mogą być urażeni oskarżenia prywatnego ścigać:
1) przestępstwo nie jest ścigane przez odbiorców,
2) przestępstwo nie jest ścigane przez rząd, chyba że zostanie to uznane za konieczne w interesie publicznym,
3) inne przestępstwa, jeżeli prokuratorzy odmówili wykonania wniosku dla prokuratury lub zostawić oskarżenia rozpoczęła bez tego zgodnie z § § 69 i 70

       Postępowanie o zniesławienie traktowane jako przypadek zgodnie z ustępem 2, nawet jeśli to ma zastosowanie tylko do umartwienia.

§ 403 Case na podstawie § 402 podsekcji 1 lub 2, musi być wniesiony w terminie określonym w § 80 kodeksu karnego

       Jest wniosek o ściganie w przypadku, o którym mowa w § 402 podrozdziale 2 złożone w określonym terminie, a prokuratura nie zdecyduje się na oskarżenia, należy iść sprawy składając pozew w terminie jednego miesiąca po ofiara została powiadomiona Decyzja prokuratury. Dla tych, którzy nie otrzymali żadnego zawiadomienia, termin wynosi trzy miesiące od decyzji prokuratury.

       Czy decyzja o nadaniu sprawie podjętą przez funkcjonariuszy prokuratorów, którzy nie mają prawa do sądzenia, pokrzywdzony ma odpowiedni termin do żądania, że sprawa toczy się przed oskarżenie uzasadnione. Powyższe nie ma zastosowania w przypadkach, gdy Prokurator Generalny podjął decyzję, że postępowanie jest zawieszone na mocy § 64 akapit pierwszy zdanie drugie.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 404 Czy zdecydował ścigania w przypadku, o którym mowa w § 402 ust.2, pokrzywdzony przystąpienie do postępowania. Ofiara w tym przypadku ma takie same prawa procesowe jak powoda w oskarżenia prywatnego. To nadal nie ma żadnego wpływu na pokrzywdzonego w charakterze świadka.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 405 Kiedy petycja do prokuratury w sprawie, o której mowa w § 402 podrozdział 3 zostanie odrzucony, nakazu składa się w terminie określonym w § 403, akapit drugi. Przepis § 403 podsekcji stosuje się odpowiednio.

§ 406 Czy prokuratura postanowiła odstąpić ściganie podniesiony do przestępstwa opisanego w § 402 podsekcji 2 lub 3, wierzyciel postępowaniach powyżej i podjąć ściganie miejsce jak sprawa stoi. Oświadczenie o tym czy wezwanie na podstawie § 412 muszą zostać przekazane do sądu w terminie określonym w § 403, akapit drugi. Masz ścigania wszczętego postępowania na podstawie przepisów procedury prawnej w sprawach karnych wojskowych w § § 463 i nast, sprawa powinna postępować zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

       Odstąpić sprawy prokuratorskie po próby rozpoczęła, ofiara nie przejąć ściganie, chyba sprawa jest oszczerstwem.

Zmienionej ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. Nr 36 (obowiązująca od 1 lipca 1997 r.).

§ 407 Odstąpić sprawy prokuratorskie dotyczące zniesławienia po próby rozpoczęła, niezwłocznie powiadamia o tym ofiarę.

       Są ofiary występujące w rozprawie i przejmie oskarżenia, musi natychmiast zapewnić prywatność tam. Sąd może dać mu takiej łaski, które są niezbędne do dalszego rozwoju sprawy.

       Jest ofiarą nie jest obecny, sprawa zostanie odroczona. Weźmie ponad oskarżenia, musi przedstawić sądowi prywatności w ciągu dwóch tygodni po otrzymaniu powiadomienia, że prokuratura uchyla kwestię. Harmonogramy sądowe w tym przypadku kontynuacji procesu, tak szybko jak to możliwe.

       Jeśli ofiara nie daje oświadczenie, że będzie przejęcie ścigania, uniewinnienie wyraźny, gdy warunki określone w § 73 ppkt istnieje. To samo dotyczy, jeśli przejmuje oskarżenia, ale później wraca.

       Wyrok ten został wydany w publicznej sprawie o zniesławienie i prokuratorzy nie kotwica, ofiary to zrobić. Termin jego oblicza w tym przypadku od terminu oskarżenia wygasa. Jeżeli odwołanie przez prokuratorów uchylone przepisy § 403 równoważnika. Przepisy dotyczące odwołań od skazania przez powoda.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 408 Czy więcej ofiar, każda z nich przeprowadzić ustawę prokuraturze niezależnie od innych. Czy któryś z nich poszedł prokuratury, inne o prawo do podjęcia w tej sprawie stanowisko jest.

§ 409 W oskarżenia prywatnego zasady odnoszące się do prokuratury na podstawie rozdziału 19 i 21-24 oraz 26-27 stosuje się do powoda. W przeciwnym razie, po zasady dotyczące publicznych spraw karnych w miarę możliwości, a nie inaczej. W trakcie postępowania sąd powinien dać stronom wskazówek niezbędnych do zapobiegania lub korygowania błędów i opuszczeń w postępowaniu. Sąd zapewnia, że sprawa należy składać bez zbędnej zwłoki.

       W przypadku zniesławienia jest obrona konieczna.

       Jest ofiara w wieku, uważa się w stanie, o którym mowa w § 44 Kodeksu karnego, czy jest martwy, przepisy kodeksu karnego § 78

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 stycznia 1997 Nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r., zgodnie z ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64).

§ 410 W Sądzie spraw odwoławczych powodowie muszą wziąć adwokata do sądu. Tylko dzięki nim, wierzyciel może wykonywać prawa on oczekujące próby i badania.

       Inaczej, wierzyciel może stawić się osobiście lub przez pełnomocnika na podstawie ustawy o postępowaniu cywilnym sekcji 3

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 411 Sąd może nakazać powodowi spotkać osobiście.

       On może być wymagane, aby potwierdzić swoje oświadczenie przez ubezpieczenie.

       On ma takie same obowiązki jak na świadectwo, aby zaświadczyć i przedstawić dokumenty i inne dowody.

§ 412 Prywatne oskarżenie wniesione przez wezwanie, chyba że akt oskarżenia jest już głoszona. Wezwanie musi być podpisany przez powoda lub jego adwokat i zawiera przepisy dotyczące aktu oskarżenia, § 252, akapity pierwszy i trzeci.

       Znalezienie prawo prywatne i musi odmówić rozpatrzenia sprawy, to czy powodem tego świadomi. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w terminie, sąd określa, oddalił sprawę.

       Jeśli sprawa nie zostanie odwołany, pozostawić sąd deklaruje nakaz na pozwanego z prośbą aby dać odpowiedź na piśmie w terminie, który prawo stanowi. Termin ten może zostać przedłużony. Kiedy równoważne są otrzymane lub terminu, sąd wzywa strony na rozprawie w przygotowaniu sprawy. Zamiast dawać zachętę pisemnej odpowiedzi, sąd natychmiast zaplanowane takie spotkanie.

§ 413 Na wniosek pozwanego sąd może ustalić, że warunki dla rozwoju sprawy, że powód powinien dostarczyć zabezpieczenia kosztów, ponieważ może on być zobowiązany do zapłaty pozwanego.

§ 414 Gdy ofiara zakłada ściganie po oskarżenia został doręczony, przepisy § 412, drugi akapit odpowiednio. Jeśli sprawa nie zostanie odwołany na mocy tych przepisów, oświadczenie powoda, że przejmuje postępowania doręcza się pozwanemu. Oskarżeni Udzielanie żądać pisemnej odpowiedzi, czy on zwołał rozprawę zgodnie z § 412 podrozdziale.

§ 415 W przypadku, zgodnie z § 402 podrozdział 2 wniesiona przez lub wobec funkcjonariusza publicznego, aw przypadku określonym w § 402 podsekcji 3, powód podaje prokuratura kopię, wraz z pozew złożony lub oświadczenie, że przejmuje prokuratury wysłał prawo . Sąd i prokuratora z postępowania sądowego w toku procesu i czy próby.

       Prokuratorzy w takich przypadkach działać, przedstawiania dowodów i nakładać roszczenia. Może ona przejąć ściganie nawet jeżeli uprzednio odmówił ścigania lub zawiesił proces ścigania.

       Przejmuje przypadku prokuratury, wierzyciel może przystąpić do postępowania zgodnie z § 404

§ 416 Jeżeli sąd po wysłuchaniu w oczekiwaniu na proces odbywa się w przypadku, o którym mowa w § 402 podsekcji 3, stwierdza, że nie jest wystarczający powód do oskarżenia prywatnego, powinien oddalić sprawę.

       Podejmując taką decyzję, sąd kładą szczególny nacisk na poglądzie, że może być uznane dowody, że oskarżony jest winny, interes powoda i społeczeństwa ma w postępowaniu, a szkoda pozwany może cierpieć przez badania, nawet jeśli jest on uniewinniony.

       Zanim sąd podejmie decyzję, to może uzyskać dodatkowe informacje. Może on badać stron lub świadków osobiście lub przez innego sądu lub policji.

§ 417 Sąd przywołuje stron, świadków i biegłych.

       Dowody podjęta przed rozprawie głównej może się odbyć, jeśli sąd stwierdzi, że wymagania § 270, obecny pierwszy akapit. Craving Party, że będzie to różne postępowanie, sąd określa istnieje wystarczający powód do wykonania wniosku.

       Sąd może również z własnej inicjatywy zdecydować dowód.

       Decyzje, o których mowa w tej sekcji, należy podjąć sąd rozstrzygającą sprawę. Sąd wydaje wniosek do sądu, aby utrzymać dowodów lub prowadzenia innych postępowań.

§ 418 Jako warunek wezwać świadków, powołać ekspertów lub zdecydować dowodów lub innych postępowań na wniosek jednej ze stron, sąd może zażądać zapłacił odpowiednią kwotę na pokrycie wydatków. Stwierdza, że petycja została uzasadniona, koszty pokrywane przez państwo. Sąd może również postanowić, że koszty świadków, którzy spotykają się dobrowolnie i ekspertów został powołany, jest wypłacana przez państwo.

§ 419 O mediacji i pojednania w sądzie Civil Procedure Act sekcja 8 i 19 w IV.

       Drewniane oparcie powodowi stalking, podniósł kwestię. On nie może pozywać powrócił.

       Jeśli nie powiedzie się powoda na rozprawie w sposób określony w § 412 lub trzeciego akapitu z § 414, lub procesu, chyba że jest świadome lub prawdopodobne, że posiada ważną nieobecności, ani jakiekolwiek prawne spotkania dla niego, będzie on traktowany jako rezygnację. To samo dotyczy sytuacji siada terminu wyznaczonego przez sąd, na podstawie § 409 akapit pierwszy zdanie czwarte, lub nie przestrzega nakazów lub obowiązków wynikających z § 411

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 420 Jest kwestia podniesiona zgodnie z postanowieniami § 419 akapit trzeci, sąd może zmienić swoją decyzję, gdy powód sprawia, że prawdopodobieństwo, że sytuacja, która uzasadnione zakończenie, nie może być pociągnięty do niego. Wniosek o przekształcenie musi być wniesione przed upływem terminu do odwołania się od wyroku. Postanowienia § 318, pierwszy akapit stosuje się odpowiednio.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 421 Czy powodem odwołania orzeczenie do Sądu Apelacyjnego, musi zakładać, prawnika do prowadzenia sprawy. W apelacji do Sądu Najwyższego, musi zakładać, prawnika z prawa do wnoszenia spraw do Sądu Najwyższego.

       Termin do wniesienia odwołania biegnie od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie musi zostać doręczony pozwanemu w czasie termin ważności.

       Przepisy § 415 stosuje się odpowiednio.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 422 Spotkania nie prawnik powoda w postępowaniu przed Sądem Najwyższym lub Sądu Wysokiego lub w trakcie rozprawy, jak stwierdzono w § 412, ostatni akapit lub § 414, i to nie jest powiedziane, albo założyć, że ważny nieobecności, oddalił sprawę. To samo dotyczy, gdy powód nie w terminie wyznaczonym przez sąd zgodnie z § 409, akapit pierwszy zdanie czwarte. Sprawa zostanie także odwołany, gdy powód nie zastosuje się do nakazów lub obowiązków wynikających z § 411

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 423 Gdy pozwany odwołuje wyroku w sprawie, która nie stosuje się do zniesławienia, przejmuje postępowania karnego i zapewniają, że zawiadomienie jest doręczane powodowi. To może przystąpić do postępowania zgodnie z § 404

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 424 Gdy pozwany odwołuje wyrok w przypadku zniesławienia, przepisy § 421 i § 422, zdanie pierwsze i drugie odpowiednie dla niego.

       Dla powoda stosuje się w takich przypadkach, przepisy § 419 podrozdziale odpowiednio. Jeśli sprawa podniesiona na podstawie tych przepisów, uchylił zaskarżony wyrok w zakresie w jakim jest on zaskarżony przez pozwanego.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 425 Gdy odwołanie przekonania zostaje odrzucona na podstawie § 422 lub § 424, pierwszy akapit, lub sprawa jest podnoszona w § 424 akapit drugi, postanowienia § 420 równoważnika.

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .
Kap 29. Sivile krav

Overskriften endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 426. (Opphevet ved lov 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).)

§ 427. I offentlig sak kan påtalemyndigheten på begjæring fremme sivile krav som nevnt i § 3. Den som kravet tilkommer, må da gi nærmere opplysninger om grunnlaget for og størrelsen av kravet og om hvilke bevis han kan oppgi. Om kravets forberedelse gjelder § 252 tredje ledd annet punktum, § 264 b første ledd og § 265 tredje ledd.

Dersom det er oppnevnt bistandsadvokat for fornærmede, skal kravet fremmes etter § 428. Krav ellers mot siktede fra den som er umiddelbart skadelidende ved den straffbare handling kan bare nektes tatt med dersom kravet er åpenbart ugrunnet, eller dersom det ville være til uforholdsmessig ulempe for påtalemyndigheten om kravet ble fremmet i forbindelse med straffesaken. Den umiddelbart skadelidende skal straks underrettes om en slik beslutning og har klagerett etter straffeprosessloven § 59 a første ledd nr. 6.

Det samme gjelder krav mot siktedes foreldre etter lov 13. juni 1969 nr. 26 om skadeserstatning § 1-2 nr. 2 og en ektefelles krav som nevnt i § 3 nr. 7.

Når sivilt krav fremmes mot en annen enn siktede, får vedkommende stilling som part for dette spørsmåls vedkommende. Han skal i tilstrekkelig tid før det innkalles til hovedforhandling eller annet rettsmøte til pådømmelse av saken, få skriftlig melding om den påstand som vil bli nedlagt, om grunnlaget for kravet og de bevis som vil bli ført. Er dette ikke gjort, kan det sivile kravet bare fremmes i den utstrekning saksøkte samtykker eller retten finner at han likevel har hatt gode nok muligheter til å forberede sitt forsvar.

Endret ved lover 1 juli 1994 nr. 50 (ikr. 15 aug 1995), 18 jan 2007 nr. 1 (ikr. 1 juni 2007 iflg. res. 18 jan 2007 nr. 57), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 428. Den som har et sivilt krav som nevnt i § 3, kan selv fremme dette i forbindelse med offentlig sak, såfremt hovedforhandling blir holdt. Er det oppnevnt bistandsadvokat, skal kravet alltid fremmes etter bestemmelsen her. Fornærmede med bistandsadvokat kan fremme kravet etter denne bestemmelsen også i saker som pådømmes etter § 248.

Når fornærmede selv fremmer sitt krav får reglene i § 404 tilsvarende anvendelse.

Om kravets forberedelse gjelder § 264 b annet ledd og § 265 tredje ledd.

Retten kan nekte kravet forfulgt dersom det åpenbart er mest hensiktsmessig å behandle kravet i sivilprosessens former.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 10 des 2010 iflg. res. 10 des 2010 nr. 1574).

§ 429. I private straffesaker kan saksøkeren gjøre sivile krav gjeldende på samme måte som påstand om straff.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 430. Etter begjæring av fylkesmannen kan påtalemyndigheten sette fram krav om dom for at et ekteskap ikke består, såfremt tiltalen forutsetter dette. På samme måte kan det settes fram krav om at et ekteskap skal oppløses på grunn av slektskap eller tidligere ekteskap.

Regelen i § 427 fjerde ledd gjelder tilsvarende.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 4 juli 1991 nr. 47 (ikr. 1 jan 1993).

§ 431. Retten kan bestemme at forhandlingen om et sivilt krav skal utsettes til straffesaken er pådømt.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 432. Finner retten at opplysningene i saken er utilstrekkelige til at størrelsen av kravet kan fastsettes, kan retten gi dom for den del av kravet som den finner godtgjort.

Når en sak avgjøres ved tilståelsesdom, kan sivile krav bare pådømmes i den utstrekning retten finner dem utvilsomme.

Om frist for oppfyllelse m.m. gjelder reglene i tvisteloven § 19-7.

Den som mener å ha ytterligere krav enn det han har fått dom for etter første eller annet ledd, kan reise sak om restkravet etter reglene i tvisteloven.

Endret ved lover 28 apr 2000 nr. 34 (ikr. 1 juli 2000 iflg. res. 28 apr 2000 nr. 366), 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 433. Etter at hovedforhandling er begynt, kan begjæring om pådømmelse av det sivile kravet ikke tas tilbake uten at kravet samtidig frafalles, med mindre saksøkte eller retten samtykker.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 434. Ved anke over dom i straffesaken kan partene kreve ny behandling også av de sivile krav dersom vilkårene i §§ 427 til 433 er oppfylt og anken gjelder

a)	bevisbedømmelsen under skyldspørsmålet,

b)	avgjørelsen om straff eller rettsfølge som nevnt i § 2 første ledd nr. 1, og det ikke er til vesentlig ulempe å behandle kravet under ankeforhandlingen, eller

c)	andre ankegrunner, og ankedomstolen samtykker i samlet behandling.

I sak for Høyesterett gjelder § 323 tilsvarende.

Begjæring om ny behandling av krav som nevnt i § 3 må for siktede inngis sammen med anke eller motanke i straffesaken, jf. § 310 første ledd annet punktum og § 311 første ledd annet punktum. Om begjæringen gjelder § 314 tredje ledd.

Påtalemyndigheten underretter bistandsadvokaten og ellers fornærmede som har fått avgjort krav etter § 3, om anke i straffesaken og ankens innhold.

Henvises anken til behandling, skal retten forkynne henvisningsavgjørelsen for fornærmede, jf. § 325 annet ledd. Fornærmede gis samtidig en frist for selv å begjære behandling av krav som nevnt i § 3, jf. § 428. For begjæring om behandling av krav som ikke tidligere har vært satt frem, gjelder § 264 b annet ledd tredje punktum. For begjæring om ny behandling av krav gjelder § 314 tredje ledd. Retten sender kopi av fornærmedes begjæring til siktede med frist for tilsvar.

Begjæring fra fornærmede eller påtalemyndigheten om behandling av krav som nevnt § 3 må fremsettes så tidlig at den annen part har tilstrekkelig tid til å forberede seg på behandlingen.

Dersom anken i straffesaken trekkes, avvises eller ikke henvises til ankeforhandling eller et sivilt krav ellers ikke avgjøres i straffesaken, skal retten sørge for at melding om dette blir forkynt for den som har fått pådømt krav etter § 3. Partene skal samtidig orienteres om adgangen til å kreve fortsatt behandling etter tvistelovens regler og om fristen i tredje punktum. Parten må innen én måned etter at slik melding ble forkynt for ham, gi retten melding om at han krever fortsatt behandling av det sivile kravet. Om slikt krav ikke fremsettes, skal denne delen av saken heves.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 4 mai 2001 nr. 16, 4 juli 2003 nr. 78, 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88), som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3, 7 mars 2008 nr. 5 (ikr. 1 juli 2008 iflg. res. 7 mars 2008 nr. 242).

§ 435. Særskilt anke mot avgjørelsen av sivile krav finner sted etter tvistelovens regler. Det samme gjelder gjenåpning.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

Rozdział 29 Roszczeń cywilnych

Pozycja zmieniona ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 426 (Uchylony ustawą z 7 marca 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).)

§ 427 Prokurator może wydać petycję promujący roszczeń cywilnych, o których mowa w § 3 Wymóg dotyczy, należy przedstawić szczegółowe informacje na temat podstaw i wysokości roszczenia oraz jakie dowody może on. O przygotowaniu roszczeń, § 252, akapit trzeci zdanie drugie, § 264, pierwszy akapit, oraz § 265 akapit trzeci.

       Jeśli wyznaczony pełnomocnik pokrzywdzonego, roszczenie wniesione zgodnie z § 428 Twierdzi inaczej wobec oskarżonego zostało bezpośrednio naruszone przez przestępstwo można odmówić jedynie podjąć, jeżeli roszczenie jest oczywiście nieuzasadnione lub nieproporcjonalne byłoby wadą do prokuratury roszczenia podniesione w związku ze sprawą karną. Natychmiastowa ofiarą są natychmiast informowani o takiej decyzji i mają prawo do odwołania się od prawa karnego § 59, akapit pierwszy, pkt 6

       To samo odnosi się do rodziców oskarżonego ustawą 13 Czerwiec 1969 nr 26 od odszkodowania § 1-2 z 2 i jeden z małżonków wnosi o którym mowa w § 3, nr 7

       Kiedy roszczenia cywilne wytoczone przeciwko osobie innej niż oskarżony, dostaje posadę części tego pytania, które osoby. On powinien być w odpowiednim czasie przed zwołaniem rozprawy lub innego przesłuchania do osądzenia sprawy, pisemne zawiadomienie o roszczenia zostaną zamknięte na podstawie twierdzenia i dowody, które zostaną zaprezentowane. Jeżeli nie zostanie to zrobione, cywilny roszczenie tylko dopuszczalne, o ile wyrazi zgodę pozwanego lub sąd uzna, że wciąż miał wystarczającej możliwości do przygotowania obrony.

Zmienione Dz 1 lipca 1994 r. Nr 50 (w życie w terminie 15 sierpnia 1995 r.), 18 stycznia 2007 # 1 (obowiązuje od 1 czerwca 2007 r. na mocy dekretu. 18 stycznia 2007 nr 57), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje 1 stycznia 2008 na mocy dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3, 7 marca, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 Nr 242), 10 grudnia 2010 nr 76 (w życie 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 428 Każdy, kto posiada roszczenia cywilnego, o którym mowa w § 3, może promować to w związku z publiczną emisją, jeżeli próby odbywa. Czy jest wyznaczony adwokat, roszczenie jest zawsze na podstawie tego przepisu. Pokrzywdzony przez adwokata może promować roszczenia na podstawie tego przepisu również w sprawach rozstrzyganych na podstawie § 248

       Gdy ofiara nawet promuje swoje roszczenia, przepisy § 404 stosuje się odpowiednio.

       O przygotowaniu roszczeń, § 264 ustęp b oraz § 265 akapit trzeci.

       Sąd może odmówić roszczenia realizowane, jeśli wyraźnie rozpatrzyć roszczenia w cywilnych form procesowych.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3, 7 marca 2008 r. Nr 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242), 10 Dec 2010 Nr 76 (w życie 10 grudnia 2010 na mocy dekretu. 10 grudnia 2010 nr 1574).

§ 429 W prywatnych sprawach karnych wierzyciel może roszczeń cywilnych, jak roszczenia kary.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 430 Na wniosek Powiatu ścigania organ może zgłosić roszczenie o wyroku, że małżeństwo nie powiedzie się, jeśli opłaty są przedmiotem tego. W ten sam sposób można wprowadzić wymóg, że małżeństwo powinno być rozwiązane z powodu pokrewieństwa lub małżeństwa poprzedniego.

       Przepis § 427 podsekcji stosuje się odpowiednio.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 4 lipca 1991 r. Nr 47 (obowiązująca od 1 stycznia 1993 r.).

§ 431 Sąd może postanowić, że negocjacje dotyczące roszczeń cywilnych zostaje zawieszony do sprawy karnej jest rozstrzygnięty.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 432 Sąd uzna, że informacje w przypadku jest niewystarczające do wielkości roszczenia można ustalić, sąd może orzec w tej części wierzytelności, która to jest spełnione.

       Gdy sprawa zostanie rozliczony przez zarzutu roszczeń cywilnych rozstrzygnięty jedynie w zakresie, w jakim sąd uzna ich przekonać.

       O termin zgodności i więcej przepisy ustawy o postępowaniu cywilnym § 19-7.

       Każdy, kto twierdzi, że ma więcej wniosków niż on karany za akapicie pierwszym lub drugim, może pozwać roszczenie rezydualne na mocy przepisów ustawy o postępowaniu cywilnym.

Poprawki wprowadzone przez Dz dnia 28 kwietnia 2000 Nr 34 (obowiązuje od 1 lipca 2000 r. na mocy dekretu. 28 kwietnia 2000 # 366), 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938) , 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 433 Po rozpoczęciu próby, petycji do rozstrzygnięcia cywilnych nie powoływać się z powrotem bez jednoczesne wymaganie jest uchylony, chyba że pozwany lub sąd zgadza.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 434 Odwołanie od wyroku w sprawie karnej, strony mogą wystąpić o nowy słuch także o roszczenia cywilnego, jeżeli wymagania § § 427 do 433 są spełnione, a odwołanie jest
a) ocena dowodów winy pytanie
b) decyzja o karze lub sankcję, o którym mowa w § 2, podsekcji 1, i to nie jest duże niedogodności rozpatrzyła wniosek na rozprawie odwoławczej, lub
c) inne zarzuty, a sąd apelacyjny zgadza leczenia skojarzonego.

       W postępowaniu przed Sądem Najwyższym, § 323 odpowiednik.

       Petycja do nowych wymogów w zakresie zarządzania, jak określono w § 3 oskarżonego należy złożyć odwołania lub motanke w postępowaniu karnym, patrz § 310, akapit pierwszy, zdanie drugie oraz § 311, akapit pierwszy, zdanie drugie. O petycji, § 314 akapit trzeci.

       Prokuratorzy zawiadomić radę i innych ofiar, które rozliczane roszczeń zgodnie z § 3, w apelacji w sprawie karnej i treści ankens.

       Odwołanie skierowanie na leczenie, sąd uznaje decyzję arbitrażu dla ofiary, patrz § 325, drugi akapit. Ofiary administrował termin dla siebie petycji wymagań technologicznych jak podano w § 3, patrz § 428 W przypadku wniosku o traktowania roszczeń, które nie zostały wcześniej przedstawione, § 264 b akapit drugi zdanie trzecie. W przypadku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy roszczeń, § 314 akapit trzeci. Sąd przesyła kopię petycji do pokrzywdzonego pobieranej z terminem odpowiedzi.

       Petycje z ofiar i prokuratorów na temat traktowania roszczeń wymienionych § 3 muszą być wykonane tak wcześnie, że druga strona ma odpowiedniego czasu na przygotowanie się do leczenia.

       Jeżeli odwołanie w sprawie karnej wycofane, odwołany lub dalej rozprawy apelacyjnej lub roszczeń cywilnych postanowi inaczej w sprawie karnej, sąd zapewnia, że wiadomość jest głoszona tym, którzy roszczenia orzeczono na podstawie § 3 Strony będą także informowani o przysługującym im prawie do żądania dalszego leczenie po ustawie sporów i termin w trzecim okresie. Strona musi, w ciągu jednego miesiąca po takie zawiadomienie zostało doręczone mu dać zawiadomienie sądu, że nadal wymaga leczenia z roszczenia cywilnego. Jeśli taki wniosek zostanie złożony, to część sprawy jest podniesiony.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 4 maja 2001 r. Nr 16, 4 lipca 2003 r., Nr 78, 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 Według dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej przez ustawę 26 stycznia 2007 nr 3, 7 marca, 2008 # 5 (obowiązuje od 1 lipca 2008 r. na podstawie dekretu. 07 marca 2008 # 242).

§ 435 Specjalne odwołanie od decyzji roszczeń cywilnych, które miały miejsce po spornej ustawy. To samo odnosi się wznowienia.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

Kap 30. Saksomkostninger.

§ 436. Blir siktede dømt eller mortifikasjon gitt i offentlig sak, bør siktede i regelen pålegges å erstatte staten nødvendige omkostninger ved saken. Særlig bør en siktet som kan bebreides for under forfølgningen å ha opptrådt slik at omkostningene er blitt høyere enn ellers nødvendig, pålegges å erstatte meromkostningene. Saksomkostninger kan også ilegges når en sak etter at hovedforhandling er berammet, blir hevet fordi siktede vedtar et tidligere utferdiget forelegg.

Når avgjørelsen ved anke eller begjæring om gjenåpning fra siktede går ham imot, gjelder regelen i første ledd tilsvarende. Det samme gjelder når rettsmiddel er brukt av noen som nevnt i § 308.

Endret ved lover 18 des 1987 nr. 97, 15 juli 1994 nr. 51 (ikr. 15 juli 1994), 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 437. Ved fastsetting av saksomkostninger etter § 436 regnes ikke med utgifter til medlemmer av retten eller tjenestemenn ved domstolen, eller utgifter til rettslokale.

Har flere personer vært siktet i en sak, fordeles omkostningene mellom dem etter rettens skjønn. Utgifter som bare gjelder den enkeltes forhold, er de andre uvedkommende.

Saksomkostninger ilegges bare dersom det antas mulig å oppnå betaling, og avpasses etter siktedes økonomiske evne.

§ 438. Ender en offentlig forfølging med frifinnelse, eller blir den innstilt uten at dette har hjemmel i §§ 69 eller 70, skal retten tilkjenne siktede erstatning av staten for nødvendige utgifter til hans forsvar, med mindre han selv forsettlig har pådratt seg mistanken. Betaling til forsvarer erstattes ikke med et større beløp enn forsvareren ville blitt tilkjent om han var oppnevnt som offentlig forsvarer.

Også siktedes nødvendige reiseutgifter dekkes.

Dersom en sak som har blitt gjenåpnet ender med frifinnelse, og særlige grunner gjør det rimelig, kan retten helt eller delvis tilkjenne andre enn siktede dekning av omkostninger som knytter seg til tiltak som har hatt vesentlig betydning for at saken ble gjenåpnet.

Endret ved lover 10 jan 2003 nr. 3 (ikr. 1 jan 2004 iflg. res. 21 nov 2003 nr. 1359), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 439. Når fornærmede under en offentlig forfølging selv fremmer sivile krav, gjelder bestemmelsene om erstatning for saksomkostninger i tvisteloven kapittel 20 tilsvarende for omkostninger vedkommende disse krav.

Har fornærmede sluttet seg til den offentlige forfølging, gjelder reglene i §§ 436 og 437 tilsvarende for hans omkostninger.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 440. I privat sak etter denne lov gjelder bestemmelsene om erstatning for saksomkostninger i tvisteloven kapittel 20 tilsvarende.

Blir saksøkte dømt eller mortifikasjon gitt i privat sak, kan han ilegges saksomkostninger til staten etter reglene for offentlig sak. Saksøkeren kan ilegges saksomkostninger til staten etter reglene i § 437 når saken ender med frifinnelse eller uten dom, såfremt retten finner at saksøkte ikke har gitt rimelig grunn til forfølgingen.

Endret ved lov 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 441. Avgjørelse om erstatning for saksomkostninger tas i dommen eller i den kjennelse som avslutter saken. Er slik avgjørelse ikke truffet, eller innstilles forfølgningen uten dom eller kjennelse, kan krav om saksomkostninger bringes inn til avgjørelse ved kjennelse av den rett som har hatt saken, eller om ingen rett har hatt saken, den tingrett som saken hører under etter § 12. Kravet settes fram innen en måned etter at det ble adgang til det. Før avgjørelsen treffes, skal motparten ha hatt anledning til å uttale seg.

Endret ved lov 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938).

§ 442. Påankes dommen, prøver ankedomstolen spørsmålet om erstatning for saksomkostninger når det foretas prøving av bevisene under skyldspørsmålet, og for øvrig når avgjørelsen umiddelbart beror på utfallet av anken. Ellers kan det ankes på det grunnlag at omkostningsavgjørelsen er avgjort i strid med loven. Slik anke behandles etter reglene i kapittel 26.

Endret ved lover 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 443. Siktedes forsvarer anses bemyndiget til å motta erstatning som er tilkjent etter § 438. Han kan kreve utbetalt direkte til seg den del av erstatningen som trengs for å dekke det han har til gode for utlegg og arbeid med saken. Den del av erstatningen som medgår til dette, kan ikke gjøres til gjenstand for utlegg av siktedes øvrige kreditorer, og heller ikke inndras i hans konkursbo eller anvendes til motregning med siktedes gjeld til staten.

Rozdział 30 Koszty.

§ 436 Oskarżony lub skazany umartwienia dany przypadek publiczna, oskarżony powinien stosować zasadę zastąpienia Państwa niezbędnych kosztów sprawy. W szczególności oskarżony, który może być obwiniany za ściganie działał tak, że koszty są wyższe, niż jest to wymagane w celu zastąpienia meromkostningene. Koszty mogą zostać nałożone także wtedy, gdy sprawa po procesie został zaplanowany, zostanie podniesiona, ponieważ oskarżony przyjmuje wcześniej wydanych grzywny.

       Kiedy decyzja w sprawie odwołania lub prośby o wznowienie oskarżonych idzie na niego, zasada w podrozdziale odpowiednio. To samo odnosi się, gdy lek jest przez części, jak wspomniano w § 308

Zmienione Dz 18 grudnia 1987 Nr 97, 15 lipca 1994 51 (w życie 15 lipca 1994), 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 Według dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej przez ustawę 26 stycznia 2007 nr 3

§ 437 Określając koszty w § 436, nie są uznawane za wydatki na członków sądu lub urzędników sądu lub sali sądowej wydatków.

       Kilka osób zostało oskarżonych w sprawie, koszty są rozdzielane między nich w sądzie uznania. Wydatki, które są specyficzne dla poszczególnych okoliczności, nietrafnych innych.

       Koszty nakładane jedynie, jeśli uważa się, można otrzymać zapłatę i dostosowany do możliwości finansowych oskarżonego.

§ 438 Ender publicznego oskarżenia w uniewinnienie, czy jest to zestaw bez tego zgodnie z § § 69 i 70, sąd przyznaje oskarżonemu odszkodowania od państwa za niezbędne wydatki na obronę, chyba że świadomie poniesione podejrzenia. Płatność bronić nie otrzymuje większej ilości niż obrońca zostałby wydany, jeżeli został powołany obrońca z urzędu.

       Zarzucono również niezbędne koszty podróży zostały pokryte.

       Jeżeli sprawa została ponownie kończy się uniewinnieniem, a szczególne okoliczności to uzasadniają, sąd może przyznać wszystkich lub części innych niż oskarżony pokryciu kosztów związanych ze środkami, które miały znaczący wpływ na sprawy została ponownie otwarta.

Zmienione Dz 10 stycznia 2003 nr 3 (obowiązująca od 1 stycznia 2004 r. w zastosowaniu dekretu. 21 listopada 2003 nr 1359), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 # 88) zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 439 Gdy ofiara podczas prokuratury sam promuje roszczeń cywilnych, przepisy dotyczące rekompensaty kosztów prawnych w sporze ustawy Rozdział 20 odpowiada odpowiednich kosztów tych wierzytelności.

       Czy ofiara dołączył do prokuratury, przepisy § § 436 i 437 odpowiada jego opieką.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 440 W sferze prywatnej, zgodnie z niniejszą ustawą, przepisy dotyczące rekompensaty kosztów sporu rozdziale 20 ustawy równoważne.

       Jeśli oskarżeni skazani lub umartwianie się w sferze prywatnej, on nałożone koszty według stanu zasad emisji publicznej. Powód może narzucić państwu kosztów na podstawie przepisów § 437, gdy sprawa kończy się uniewinnieniem lub bez wyroku, chyba że sąd uzna, że pozwany nie otrzymał właściwego ścigania.

Zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 441 Decyzje dotyczące rekompensaty kosztów, jakie należy podjąć w wyroku lub orzeczenia kończącego sprawę. Czy taka decyzja nie zostanie dokonana, lub zawieszone postępowanie bez wyroku lub orzeczeń, roszczenia z tytułu kosztów wniesionych do rozstrzygnięcia przez orzeczenia Trybunału, który miał sprawę, albo jeśli prawo nie stało, sąd okręgowy, że sprawa zmierza do § 12 Oświadczenie należy złożyć w ciągu miesiąca od jego przyjęcia do niej. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji, druga strona powinna mieć możliwość wypowiedzenia się.

Zmienionej ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938).

§ 442 Odwołała się od wyroku, sąd apelacyjny próbując kwestię rekompensaty za koszty prawne przy przeprowadzaniu badań dowodów o winie, a także gdy decyzja bezpośrednio zależy od wyniku odwołania. W przeciwnym razie może się odwołać na podstawie tego, że decyzja w sprawie kosztów ustala się zgodnie z przepisami prawa. Odwołania rozpatrywane zgodnie z przepisami rozdziału 26

Zmienione Dz z dnia 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 # 3 .

§ 443 Widoczność broni za upoważnione do otrzymania wynagrodzenia, które jest przyznawane zgodnie z § 438 Może on żądać zapłaty bezpośrednio do części odszkodowania niezbędnych do pokrycia co zawdzięczał wydatków i pracy na nim. Część rekompensaty wydane na to, nie może być przedmiotem egzekucji przez oskarżonych innych wierzycieli, ani cofnięcia swojej upadłości lub wykorzystane w celu pokrycia długu oskarżonego do rządu.

http://www.lovdata.no/all/nl-19810522-025.html

Lov om rettergangsmåten i straffesaker (Straffeprosessloven).

DATO:	LOV-1981-05-22-25
DEPARTEMENT:	JD (Justis- og beredskapsdepartementet)
PUBLISERT:	ISBN 82-504-1306-7
IKRAFTTREDELSE:	1986-01-01
SIST-ENDRET:	LOV-2012-06-22-52 fra 2013-01-01
ENDRER:
KORTTITTEL:	Straffeprosessloven – strpl.

Kap 13. Personundersøkelse og rettspsykiatrisk undersøkelse

Overskriften endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64).

§ 161. Når det antas å ha betydning for avgjørelsen om straff eller andre forholdsregler, skal det som regel foretas personundersøkelse av siktede.

Formålet med personundersøkelsen er å skaffe opplysninger om den siktedes personlighet, livsforhold og fremtidsmuligheter til bruk for avgjørelsen av saken.

Kongen kan gi nærmere forskrifter om når personundersøkelse skal foretas og om fremgangsmåten ved slike undersøkelser.

Endret ved lover 15 mars 1991 nr. 4, 18 mai 2001 nr. 21 (ikr. 1 mars 2002 iflg. res. 22 feb 2002 nr. 181).

§ 161a. Når siktede var under 18 år på handlingstidspunktet, kan det, på samme vilkår som i § 161 første ledd, foretas en personundersøkelse for mindreårige. Dersom det tas ut tiltale mot den mindreårige, skal slik personundersøkelse alltid foretas før saken pådømmes, med mindre det er åpenbart unødvendig eller saken gjelder ikke-vedtatte forelegg og påtaleunnlatelser som bringes inn for retten.

Det skal foretas en ny personundersøkelse dersom det har gått mer enn ett år fra personundersøkelsen ble foretatt til saken pådømmes, eller dersom barnets personlighet, livsforhold eller fremtidsmuligheter vesentlig er endret.

Kriminalomsorgens behandling av personopplysninger ved personundersøkelsen reguleres av straffegjennomføringsloven kapittel 1 a, jf. personopplysningsloven. Politiets behandling av personopplysninger ved personundersøkelsen reguleres av politiregisterloven, likevel slik at politiregisterloven § 50 tredje ledd ikke er til hinder for at slike personopplysninger slettes.

Opplysningene i personundersøkelsen skal bare meddeles retten og partene i møte for stengte dører og under pålegg om taushetsplikt.

Kongen kan gi nærmere forskrifter om innholdet i og gjennomføringen av personundersøkelsen.

Tilføyd ved lov 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41).

§ 162. Påtalemyndigheten kan gjøre vedtak om personundersøkelse når siktede har tilstått, eller når han samtykker i undersøkelsen, eller når undersøkelsen skal være til bruk ved behandlingen av anke over fastsettingen av straff eller andre forholdsregler. Ellers treffes beslutningen av retten.

§ 163. Personundersøkelse utføres av en skikket person som vedkommende lokale kontor for kriminalomsorg i frihet utpeker, om ikke retten oppnevner en bestemt person til å foreta undersøkelsen.

Som personundersøker kan ingen gjøre tjeneste når han etter domstolsloven § 106 eller § 108 ville være ugild som dommer.

Endret ved lov 17 juli 1992 nr. 100.

§ 164. Personundersøkeren avgir som regel skriftlig erklæring. Han kan også innkalles til å gi forklaring for den dømmende rett, enten i stedet for å avgi skriftlig erklæring eller for å gi nærmere utredning.

Når en personundersøker innkalles for retten, avhøres han etter de regler som gjelder for vitner, men han kan være til stede under hele forhandlingen. Regelen i § 145 første punktum får tilsvarende anvendelse.

§ 165. Dersom retten finner det nødvendig for avgjørelsen av saken, kan den beslutte at siktede skal underkastes rettspsykiatrisk undersøkelse ved oppnevnte sakkyndige.

Siktede skal alltid undergis rettspsykiatrisk undersøkelse når det er aktuelt å idømme

1.	overføring til tvungent psykisk helsevern etter straffeloven § 39,

2.	tvungen omsorg etter straffeloven 39 a,

3.	opprettholdelse av reaksjon som nevnt i nr. 1 og 2 etter straffeloven § 39 b, eller

4.	overføring til anstalt under kriminalomsorgen etter psykisk helsevernloven § 5-6.

Når det er begjært rettspsykiatrisk undersøkelse av en siktet som nekter å ha foretatt den handlingen saken gjelder, kan retten beslutte at det ikke tas stilling til begjæringen før det nevnte spørsmål er avgjort. Adgangen til å beslutte slik utsettelse gjelder likevel ikke i saker som skal behandles av lagmannsrett. Ellers bør slik beslutning som regel bare treffes såframt retten finner at en utsettelse av undersøkelsen er ønskelig av hensyn til siktede, og at den er ubetenkelig av hensyn til sakens opplysning. Beslutningen kan til enhver tid omgjøres.

Er det tvil om det er nødvendig med rettspsykiatrisk undersøkelse, kan påtalemyndigheten eller retten beslutte å innhente en foreløpig erklæring fra en sakkyndig til veiledning om dette.

Endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64) som endret ved lov 15 juni 2001 nr. 64.

§ 166. Er siktede i fengsel, kan undersøkelsen foretas under hans opphold der.

Når en siktet som er på frifot, ikke møter etter innkalling for å bli undersøkt av oppnevnt sakkyndig, kan han fremstilles av politiet. Etter kjennelse av retten kan han holdes fengslet inntil han kan bli fremstilt. Det samme gjelder om han møter beruset.

Endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64).

§ 167. Er det nødvendig for å bedømme siktedes sinnstilstand, kan retten etter at forsvarere og oppnevnte sakkyndige er hørt, ved kjennelse bestemme at han skal innlegges til undersøkelse på psykiatrisk sykehus eller annet egnet undersøkelsessted. Retten fastsetter samtidig frist for varigheten av innleggelsen.

Blir siktede straffet, skal oppholdet komme til fradrag i straffen etter samme regler som varetektsfengsel. Dette gjelder også når siktede uten rettens kjennelse har latt seg innlegge til undersøkelse.

Endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64).

§ 168. I den utstrekning det ikke strider mot taushetsplikt, skal offentlige myndigheter og tjenestemenn bistå personundersøkere og sakkyndige med opplysninger som de ber om til bruk for saken.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 169. Personundersøkelse og rettspsykiatrisk undersøkelse skal foretas slik at den ikke blir til unødig ulempe eller krenkelse for den siktede eller andre. Det samme skal iakttas når undersøkelsen blir brukt under saken.

Endret ved lov 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64).

§ 170. Personundersøker eller sakkyndig må ikke overfor uvedkommende røpe noe han under sitt arbeid får vite om private forhold.

Brudd på taushetsplikten straffes som bestemt i straffeloven § 121.

Rozdział 13 Badanie osób i kryminalistyczne badanie psychiatryczne

Zmiana nagłówka Aktem 17 stycznia 1997 # 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64).

§ 161 Jeśli uważa się, że wpływ na decyzję w sprawie kary lub innych środków, to jest zwykle przeprowadzane badanie oskarżonego.

       Celem badania osoby jest uzyskanie informacji na temat osobowości oskarżonego, warunków życia i perspektyw dotyczących stosowania decyzji w sprawie.

       Król może wydać dalsze regulacje odnoszące się do badania osoby powinny być wykonywane i czy procedura takiego dochodzenia.

Zmienione Dz 15 marca 1991 # 4, 18 maja 2001 r. nr 21 (obowiązuje od 1 marca 2002 r. na mocy dekretu. 22 lutego 2002 # 181).

§ 161a. Kiedy oskarżony był pod 18 w czasie działania, może ona, na tych samych warunkach, jak w § 161, pierwszy akapit, zrobić osobiste studium nieletnich. Jeżeli opłaty naciskać moll, osoby takie bada zawsze przed orzeczonej sprawie, chyba że jest to wyraźnie niepotrzebne lub sprawa dotyczy niezatwierdzonych grzywien i zaniechania ścigania przed wymiarem sprawiedliwości.

       Podejmuje nowe dochodzenie osoby, jeżeli minęło więcej niż jeden rok od osoby, badania do orzeczonej sprawy, lub jeśli osobowości dziecka, okoliczności życia lub perspektywy na przyszłość są znacząco zmienione.

       Correctional leczenie osobowych przez dochodzenia osoba podlega sekcji prawa karnego 1, norweski ustawy o danych osobowych. Leczenie Policji danych osobowych przez osoby objętej dochodzeniem policyjnym Registration Act, jednak, że ustawa o Policji Zarejestruj § 50 podpunkt nie wyklucza, że takie dane osobowe usunięte.

       Informacje w badaniu osoby będą tylko do wiadomości sądu i stron w obliczu zamkniętymi drzwiami i zobowiązane do zachowania poufności.

       Król może wydać dalsze regulacje dotyczące treści i realizacji osobistego badania.

Dodane przez Ustawę z dnia 20 stycznia 2012 6 (obowiązujące od 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 nr 41).

§ 162 Prokuratorzy podejmowania decyzji o osobistym dochodzeniem Oskarżony przyznał lub gdy wyrazi zgodę na badania, lub gdy badania będzie można wykorzystać w leczeniu odwołania określenia kary lub środki ostrożności innych. W przeciwnym razie, decyzja podjęta przez sąd.

§ 163 Passenger Survey przeprowadzone przez wykwalifikowaną osobę właściwego urzędu lokalnego na próbne wyznacza, chyba że sąd powołuje określoną osobę do przeprowadzenia egzaminu.

       Taka osoba może zbadać każdą kiedy po ministra sprawiedliwości ustawy § 106 lub § 108 byłby zdyskwalifikowany jako sędzia.

Zmienionej ustawą z dnia 17 lipca 1992 r. Nr 100

§ 164 Osoba Pod skarżąca podnosi, że zasada pisemnego oświadczenia. Może on również zostać wezwany do złożenia zeznań przed sądem orzekającym, zarówno w miejsce złożenia pisemnego oświadczenia lub do dalszych badań.

       Kiedy człowiek analizuje wezwany do sądu, pytał, które odnoszą się do świadków, ale może on być obecny podczas całego procesu. Przepis § 145 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.

§ 165 Jeżeli sąd uzna to za konieczne dla rozstrzygnięcia sprawy, może zdecydować, że oskarżony powinien być poddany kryminalistycznych badań psychiatrycznych w wyznaczonych ekspertów.

       Oskarżony musi być poddany kryminalistycznych badań psychiatrycznych, gdy jest to właściwe nałożenie
1. przenieść się do obowiązkowego psychiatrycznej opieki zdrowotnej w ramach prawa karnego § 39,
2. przymusową opieką w ramach prawa karnego, 39,
3. utrzymywanie reakcji określone w ustępach 1 i 2 Kodeksu karnego § 39 b, lub
4. przeniesienie do karnego instytucję Mental Health Act § 5-6.

       Wnioskującego o badanie psychiatryczne oskarżonego, który odmawia podjęły działania w kwestii, sąd może zdecydować, że nie zajęła stanowiska w sprawie petycji przed wspomnianym pytaniem jest załatwiona. Prawo do decydowania takie odroczenie nie stosuje się do spraw, które będą rozpatrywane przez Sąd Apelacyjny. W przeciwnym razie, decyzja taka jest zwykle traktowane jedynie gdy sąd stwierdzi, że odroczenie badania pożądane jest, w interesie oskarżonego, i że jest to nieszkodliwe dla dobra ujawnienia. Decyzję zawsze można cofnąć.

       Czy istnieje jakakolwiek wątpliwość co do potrzeby kryminalistycznych badań psychiatrycznych, prokurator lub sąd może postanowić, aby uzyskać wstępne oświadczenie z fachowej porady na ten temat.

Zmienionej ustawą z dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązująca od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64), zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64

§ 166 Czy oskarżony w więzieniu, badanie przeprowadzone w czasie jego pobytu tam.

       Gdy oskarżony, który jest na wolności, nie pasuje do wypowiedzenia, zbadane przez biegłego wyznaczonego, może on być przygotowany przez policję. Po wyroku sądu, on przetrzymywany aż może być przygotowany. To samo dotyczy sytuacji spotyka nietrzeźwy.

Zmienionej ustawą z dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64).

§ 167 Czy jest konieczne do oceny stanu oskarżonego umysłu, sąd może postanowić, że obrońcy i wyznaczonych ekspertów słychać, przez wydanie postanowienia określającego, że powinien on być dopuszczony do badania w szpitalu psychiatrycznym lub innym odpowiednim miejscu badania. Sąd wyznacza termin, w tym samym czasie trwania hospitalizacji.

       Jeśli sprawca ukarany, stay, odejmuje się od kary przez samych zasadach jak areszcie. Odnosi się to również, gdy oskarżony bez nakazu sądowego można było umieścić ankietę.

Zmienionej ustawą z dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64).

§ 168 W zakresie w jakim nie narusza obowiązku zachowania poufności, organy publiczne i urzędników współpracujących Osoba śledczych i ekspertów z informacji zwracają wykorzystać sprawę.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 169 Badanie osób i kryminalistycznych psychiatryczne badanie przeprowadza się tak, że staje się niepotrzebna niedogodności lub przestępstwem oskarżonego lub innych osób. To samo ma być przestrzegane podczas badania zostaną wykorzystane w sprawie.

Zmienionej ustawą z dnia 17 stycznia 1997 r. Nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64).

§ 170 Kontrola osobista lub biegły nie może zostać zakłócone, zdradzi go w czasie pracy wiedzieć o prywatnych sprawach.

Naruszenie poufności podlega karze przewidzianej w § 121 kodeksu karnego

Kap 14. Pågripelse og fengsling.

§ 171. Den som med skjellig grunn mistenkes for en eller flere handlinger som etter loven kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 måneder, kan pågripes når:

1)	det er grunn til å frykte for at han vil unndra seg forfølgingen eller fullbyrdingen av straff eller andre forholdsregler,

2)	det er nærliggende fare for at han vil forspille bevis i saken, f eks ved å fjerne spor eller påvirke vitner eller medskyldige,

3)	det antas påkrevd for å hindre at han på ny begår en straffbar handling som kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 måneder,

4)	han selv begjærer det av grunner som finnes fyldestgjørende.

Når det er reist sak om overføring til tvungent psykisk helsevern etter straffeloven § 39 eller tvungen omsorg etter straffeloven § 39 a, eller det er sannsynlig at slik sak vil bli reist, kan pågripelse skje uansett om straff kan idømmes, såfremt vilkårene i første ledd for øvrig foreligger. Det samme gjelder når det er avsagt dom på overføring til tvungent psykisk helsevern eller tvungen omsorg.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 17 jan 1997 nr. 11 (ikr. 1 jan 2002 iflg. lov 15 juni 2001 nr. 64) som endret ved lov 15 juni 2001 nr. 64.

§ 172. Når noen mistenkes for

a)	en forbrytelse som kan medføre straff av fengsel i 10 år eller mer, eller forsøk på en slik forbrytelse, eller

b)	en forbrytelse mot straffeloven § 228 annet ledd annet straffalternativ jf. § 232, § 229 annet straffalternativ jf. § 232, eller § 229 tredje straffalternativ,

kan han pågripes såfremt det foreligger tilståelse eller andre forhold som i særlig grad styrker mistanken, selv om vilkårene i § 171 ikke er oppfylt. Ved vurderingen skal det særlig legges vekt på om det er egnet til å støte allmennhetens rettsfølelse eller skape utrygghet dersom den mistenkte er på frifot. Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning.

Endret ved lover 2 mars 2001 nr. 7, 4 juli 2003 nr. 78.

§ 173. Den som treffes på fersk gjerning og ikke avstår fra den straffbare virksomhet, kan pågripes uten hensyn til størrelsen av straffen.

Det samme gjelder den mistenkte som ikke vites å ha fast bopel i riket, når det er grunn til å frykte for at han ved flukt til utlandet vil unndra seg forfølgingen eller fullbyrding av straff eller andre forholdsregler.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 173a.

Tilføyes ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 174. – – -.

Personer under 18 år bør ikke pågripes hvis det ikke er særlig påkrevd.

Endret ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 175. Pågripelse besluttes av påtalemyndigheten. Beslutningen skal være skriftlig og inneholde betegnelse av den mistenkte, en kort beskrivelse av det straffbare forhold og grunnen til pågripelsen. Er det fare ved opphold, kan beslutningen gis muntlig, men skal da snarest mulig nedtegnes.

Beslutning om pågripelse kan treffes av retten dersom den mistenkte oppholder seg i utlandet og påtalemyndigheten vil søke ham utlevert, eller dersom forholdene ellers tilsier det.

Beslutningen settes i verk av politiet eller av noen som påtalemyndigheten har anmodet om det.

Endret ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 176. Når det er fare ved opphold, kan politimann foreta pågripelse uten beslutning av retten eller av påtalemyndigheten. Det samme gjelder enhver annen dersom den mistenkte treffes eller forfølges på fersk gjerning eller ferske spor.

Den som uten å høre til politiet har foretatt en pågripelse, skal straks overgi den pågrepne til politiet.

§ 177. Den som blir pågrepet, skal gis opplysning om det lovbrudd mistanken gjelder. Foreligger det skriftlig beslutning om pågripelse, skal han ha avskrift av beslutningen.

§ 178. Pågripelse foretas så skånsomt som forholdene tillater.

Ting som den pågrepne kan bruke til vold eller til å unnvike, skal tas fra ham. I dette øyemed kan han ransakes.

§ 179. Når noen er pågrepet uten beslutning av retten eller av påtalemyndigheten, skal spørsmålet om å opprettholde pågripelsen snarest mulig forelegges for en av påtalemyndighetens tjenestemenn. Finner han at pågripelsen bør opprettholdes, skal han utferdige en skriftlig beslutning med slikt innhold som bestemt i § 175 første ledd.

§ 180. Den som er pågrepet, skal snarest mulig gis adgang til å å forklare seg for politiet etter reglene i §§ 230, 232, og 233.

§ 181. Påtalemyndigheten kan unnlate pågripelse eller løslate den pågrepne, mot at han lover å fremstille seg for politiet til bestemte tider eller ikke å forlate et bestemt oppholdssted. Det samme gjelder når mistenkte samtykker i andre vilkår, så som innlevering av pass, førerkort, sjøfartsbok, fartsbevis eller liknende. Løftet eller samtykket skal gis skriftlig.

Mistenkte kan straks eller senere kreve innbrakt for retten spørsmålet om vilkårene for pågripelse etter §§ 171- 173 foreligger, og om det er grunn til å opprettholde forføyninger som er tatt. Han skal gjøres oppmerksom på denne rett når løfte eller samtykke etter første ledd blir avgitt.

Rettens avgjørelse treffes ved kjennelse.

§ 182. Når pågripelse er foretatt, skal påtalemyndigheten sørge for underretning til den pågrepnes husstand eller annen person han utpeker. Dersom den pågrepne ikke ønsker det, gis ikke underretning, med mindre særlige grunner taler for det.

Underretning som nevnt kan unnlates såfremt det antas at den vil være til vesentlig skade for etterforskingen. Spørsmålet skal i så fall forelegges for retten første gang den pågrepne fremstilles.

§ 183. Vil påtalemyndigheten beholde den pågrepne, må den snarest mulig og senest den tredje dagen etter pågripelsen fremstille ham for tingretten på det sted der fremstilling mest hensiktsmessig kan skje, med begjæring om fengsling. Domstolloven § 149 første ledd gjelder ikke ved beregning av fristen. Er fremstilling for retten ikke skjedd dagen etter pågripelsen, skal grunnen til det opplyses i rettsboken. Kongen kan gi nærmere regler om bruken av og forholdene i politiarrest, herunder regler om elektronisk overvåking. § 187 a gjelder tilsvarende.

Er den pågrepne under 18 år, må slik fremstilling skje snarest mulig og senest dagen etter pågripelsen. Ender fristen på en helgedag eller dag som etter lovgivningen er likestilt med helgedag, forlenges fristen med én dag.

Er siktede under 18 år, skal påtalemyndigheten varsle barneverntjenesten om fengslingen. Barneverntjenesten skal møte til hvert fengslingsmøte, med mindre retten finner at deltagelse utover det første fengslingsmøtet er åpenbart unødvendig. Barneverntjenesten skal uttale seg om behovet for tiltak etter barnevernloven kapittel 4 og gi informasjon om det arbeidet som pågår med å iverksette tiltak. Reglene i § 118 gjelder tilsvarende.

Påtalemyndigheten skal møte med mindre det vil være forbundet med uforholdsmessig ulempe.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 16 juni 1989 nr. 64, 11 juni 1993 nr. 79, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 juli 2006 iflg. res. 30 juni 2006 nr. 747) som endret ved lov 30 aug 2002 nr. 67, 19 juni 2009 nr. 75, 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41).

§ 184. Den tingrett som den pågrepne fremstilles for, avgjør ved kjennelse om han skal undergis varetektsfengsling. Avgjørelsen treffes så vidt mulig innen rettsmøtets slutning.

Fengsling kan besluttes dersom vilkårene etter §§ 171, 172 eller 173 annet ledd er til stede og formålet ikke kan oppnås ved tiltak etter § 188. Personer under 18 år skal ikke fengsles hvis det ikke er tvingende nødvendig. Kjennelsen skal angi lovhjemmelen, kortfattet nevne hvorfor det antas å foreligge skjellig grunn til mistanke, og for øvrig gjøre rede for grunnen til fengslingen. Det skal også gå frem av kjennelsen at fengslingen ikke er et uforholdsmessig inngrep.

Uten forutgående pågripelse kan retten på begjæring avsi fengslingskjennelse mot en mistenkt som er til stede i rettsmøte. Før avgjørelsen treffes, skal han ha anledning til å uttale seg.

Etter at tiltale er reist, kan også den rett som har saken, beslutte fengsling eller løslatelse.

Kjennelse om fengsling eller løslatelse kan til enhver tid omgjøres.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 2 mars 2001 nr. 7, 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41). Endres ved lov 20 mai 2005 nr. 28 (ikr. fra den tid som fastsettes ved lov) som endret ved lov 19 juni 2009 nr. 74.

§ 184a. Før fengslingsspørsmålet avgjøres, skal retten sørge for at siktede blir veiledet om hva siktelsen og fengslingsbegjæringen innebærer.

Ved fengsling skal siktede gis skriftlig orientering om kjennelsen og hva den medfører etter nærmere bestemmelse av vedkommende departement.

Er siktede til stede i retten når fengslingskjennelsen avsies, skal han av dommeren også gis en muntlig orientering.

Tilføyd ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 185. Beslutter retten å fengsle den siktede, fastsetter den samtidig en bestemt tidsfrist for fengslingen, når ikke hovedforhandlingen allerede er påbegynt. Fristen skal være så kort som mulig og må ikke overstige fire uker. Den kan forlenges ved kjennelse med inntil fire uker av gangen. Dersom etterforskingens art eller andre særlige omstendigheter tilsier at fornyet prøving etter fire uker vil være uten betydning, kan retten sette en lengre frist. Er hovedforhandling påbegynt når siktede blir fengslet eller når fengslingsfristen løper ut, kan siktede holdes fengslet inntil dom er avsagt.

Er den siktede under 18 år, skal fristen være så kort som mulig og ikke overstige to uker. Den kan forlenges ved kjennelse med inntil to uker av gangen.

Dersom det begjæres forlenget fengsling, skal påtalemyndigheten oppgi når saken ventes ferdig etterforsket. Tidspunktet skal opplyses i rettsboken. Påtalemyndigheten skal også kortfattet gjøre rede for den etterforskning som er foretatt siden forrige rettsmøte, og for hvilken etterforskning som gjenstår.

Siktede har rett til å være til stede i retten når spørsmålet om forlengelse av fengslingsfristen skal behandles. Dersom retten finner det nødvendig, skal siktede fremstilles, selv om han ikke ønsker å møte. Retten kan beslutte at rettsmøte om forlengelse av fengslingsfristen kan holdes som fjernmøte med bildeoverføring når retten finner det ubetenkelig ut fra formålet med rettsmøtet og øvrige omstendigheter, og rettsmøtet ellers ville medført omkostninger som ikke står i rimelig forhold til betydningen av at siktede møter. Tvisteloven § 13-1 annet ledd gjelder tilsvarende. Før beslutning om fjernmøte tas, skal påtalemyndigheten og siktede gis anledning til å uttale seg. Siktede skal sikres adgang til direkte og fortrolig kommunikasjon med forsvareren under møtet. Skal retten samtidig behandle spørsmål om ileggelse eller forlengelse av isolasjon etter § 186 a, kan rettsmøtet ikke avholdes som fjernmøte uten siktedes samtykke. Det samme gjelder for rettsmøte om forlengelse av fengslingsfristen når det er gått mer enn 90 dager siden forrige gang siktede hadde rett til å få behandlet fengslingsspørsmålet i ordinært rettsmøte. Kongen kan gi nærmere regler om fjernmøte i forskrift.

Påtalemyndigheten skal fremme begjæring om forlengelse så tidlig at siktede og forsvareren kan få varsel senest dagen før rettsmøtet holdes. Påtalemyndigheten skal varsle partene om rettsmøte innen denne frist. Påtalemyndigheten bør møte, når det ikke etter omstendighetene finnes upåkrevd.

Finner retten på noe tidspunkt at etterforskingen ikke fremmes med tilstrekkelig hurtighet, og at fortsatt varetekt ikke er rimelig, skal retten løslate siktede.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 10 des 2010 nr. 76 (ikr. 1 sep 2011 iflg. res. 12 aug 2011 nr. 834), 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41).

§ 186. Den som er pågrepet eller fengslet, har rett til ukontrollert skriftlig og muntlig samkvem med sin offentlige forsvarer.

For øvrig kan retten, i den utstrekning hensynet til etterforskingen i saken tilsier det, ved kjennelse bestemme at den fengslede ikke skal kunne motta besøk eller sende eller motta brev eller annen sending, eller at besøk eller brevveksling bare kan finne sted under kontroll av politiet. Dette gjelder ikke korrespondanse med og besøk fra offentlig myndighet med mindre det er uttrykkelig fastsatt i kjennelsen. Fengslede under 18 år skal kunne motta besøk av, eller sende eller motta brev fra, nær familie, med mindre det foreligger særlige omstendigheter. Retten kan også bestemme at den fengslede ikke skal ha adgang til aviser eller kringkasting eller at han skal utelukkes fra samvær med bestemte andre innsatte (delvis isolasjon). Retten kan overlate til påtalemyndigheten å bestemme hvilke innsatte den fengslede skal utelukkes fra samvær med.

Kjennelsen skal angi på hvilken måte etterforskningen vil bli skadelidende om ikke den fengslede blir underlagt forbud eller kontroll etter bestemmelsen her. Det skal også gå frem av kjennelsen at bruken av forbud eller kontroll ikke er et uforholdsmessig inngrep.

§ 187 a gjelder tilsvarende.

Ellers gjelder reglene i straffegjennomføringsloven kapittel 4.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 2 mars 2001 nr. 7, 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41).

§ 186a. Retten kan ved kjennelse beslutte at den fengslede skal utelukkes fra fellesskap med de andre innsatte (fullstendig isolasjon) når varetektsfengsling er besluttet etter § 184 annet ledd, jf § 171 første ledd nr. 2, og det er nærliggende fare for at den fengslede vil forspille bevis i saken dersom han ikke holdes isolert. Er den siktede under 18 år, kan isolasjon ikke besluttes.

Retten skal fastsette en bestemt tidsfrist for isolasjonen. Fristen skal være så kort som mulig, og må ikke overstige 2 uker. Den kan forlenges ved kjennelse med inntil 2 uker om gangen. Dersom etterforskningens art eller andre særlige omstendigheter tilsier at fornyet prøving etter 2 uker vil være uten betydning, og den siktede er fylt 18 år, kan fristen forlenges med inntil 4 uker om gangen.

Den fengslede kan ikke holdes isolert i et sammenhengende tidsrom på mer enn

6 uker når siktelsen gjelder en straffbar handling som kan medføre straff av fengsel inntil 6 år. Forhøyelse av maksimumsstraffen på grunn av gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning. Dersom siktelsen gjelder flere straffbare handlinger som samlet kan føre til en straff av mer enn 6 års fengsel, og tungtveiende hensyn gjør det nødvendig, kan den fengslede likevel holdes fortsatt isolert utover 6 uker.

b)	12 uker når siktelsen gjelder en straffbar handling som kan medføre høyere straff enn fengsel i 6 år. Bokstav a annet punktum gjelder tilsvarende. Dersom tungtveiende hensyn gjør det nødvendig, kan den fengslede holdes fortsatt isolert utover 12 uker.

§ 186 tredje og fjerde ledd gjelder tilsvarende.

Tilføyd ved lov 28 juni 2002 nr. 55 (ikr. 1 okt 2002 iflg. res. 28 juni 2002 nr. 647), endret ved lov 20 jan 2012 nr. 6 (ikr. 20 jan 2012 iflg. res. 20 jan 2012 nr. 41).

§ 187. Er siktede i varetektsfengsel når det avsies ubetinget dom på frihetsstraff eller dom som forkaster anke over slik dom, kan han fortsatt holdes fengslet i inntil 4 uker etter domsavsigelsen om ikke retten treffer annen bestemmelse. Spørsmålet om forlengelse av fengslingen avgjøres av retten etter reglene i § 185.

Frifinnes siktede, skal han straks løslates. Det samme gjelder når han får betinget dom eller bare blir ilagt straff av bot, samfunnsstraff eller fengsel som er avsonet ved varetektsfengsel. Blir det på stedet avgitt erklæring om anke over dom, eller om at det vil bli innstilt på slik anke, kan den rett som har avsagt dommen, når særlige grunner taler for det, ved kjennelse bestemme at siktede kan holdes fengslet i et bestemt tidsrom. Spørsmålet om senere forlengelse av fengslingen avgjøres av retten etter reglene i § 185.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, 11 juni 1993 nr. 80 (ikr. 1 aug 1995), 2 mars 2001 nr. 7, 30 aug 2002 nr. 67 (ikr. 1 jan 2003 iflg. res. 30 aug 2002 nr. 938), 20 juni 2003 nr. 45 (ikr. 1 juli 2003 iflg. res. 20 juni 2003 nr. 712), 17 juni 2005 nr. 90 (ikr. 1 jan 2008 iflg. res. 26 jan 2007 nr. 88) som endret ved lov 26 jan 2007 nr. 3.

§ 187a. Den som er fengslet, skal løslates så snart retten eller påtalemyndigheten finner at grunnen for varetektsfengsling er falt bort, eller når fengslingsfristen er gått ut.

Tilføyd ved lov 14 juni 1985 nr. 71.

§ 188. I stedet for fengsling kan retten treffe beslutning om forføyning som nevnt i § 181, eller om sikkerhetsstillelse ved kausjon, deponering eller pantsettelse.

I stedet for fengsling kan retten treffe beslutning om plassering i institusjon eller kommunal boenhet. Slik plassering kan bare skje dersom institusjonen eller kommunen samtykker. Retten kan beslutte at siktede som er psykisk utviklingshemmet og antas å være utilregnelig, skal plasseres i en fagenhet for tvungen omsorg, jf. straffeloven § 39 a. Når den siktede skal oppholde seg i institusjon eller kommunal boenhet, kan retten fastsette at den siktede skal kunne holdes tilbake der mot sin vilje og hentes tilbake ved unnvikelse, om nødvendig med tvang og med bistand fra offentlig myndighet.

Reglene i §§ 184, 185 og 187 gjelder tilsvarende.

Endret ved lov 15 juni 2001 nr. 64 (ikr. 1 jan 2002).

§ 189. Den som stiller sikkerhet etter § 188, skal underskrive en erklæring om sikkerhetsstillelse og vilkårene for at sikkerheten skal anses forbrutt.

Hvorvidt en stilt sikkerhet er forbrutt, avgjøres ved kjennelse etter at det så vidt mulig er gitt alle interesserte anledning til å bli hørt. Er siktede unnveket, men innen en måned enten frivillig kommer tilbake eller pågripes, kan retten bestemme at ansvaret skal nedsettes eller helt falle bort.

En forbrutt sikkerhet tilfaller staten. Er siktede uformuende, dekkes likevel først den fornærmedes krav på erstatning eller oppreising.

§ 190. Sikkerhet som ikke er forbrutt, og andre forholdsregler som er trådt i stedet for fengsling, faller bort når den siktede igjen er brakt i fengsel.

Kausjonisten blir også fri når han fremstiller siktede til fengsling eller har oppsagt kausjonen tidsnok til at det har vært anledning til å fengsle siktede. Det samme gjelder når siktede selv fremstiller seg til fengsling, eller når dom er avsagt og det har vært tilstrekkelig tid til å sette i verk fullbyrdingen.

§ 191. (Opphevet ved lov 4 aug 1995 nr. 53 (ikr. 1 okt 1995).)

Rozdział 14 Aresztowanie i zatrzymanie.

§ 171 Z uzasadnionych powodów podejrzewać jedno lub więcej działań, które przez prawo mogą spowodować wyższe kary niż pozbawienie wolności na 6 miesięcy, może być aresztowany, gdy:
1) istnieje obawa, że będzie on uniknąć ścigania lub wykonania kary lub środki ostrożności innych
2) jest to oczywiste, że niebezpieczeństwo zniszczyć dowodów w przypadku, na przykład, przez usunięcie śladów lub świadkami wpływu lub wspólników
3) uważa się niezbędne, aby zapobiec, że popełnia przestępstwo, które może prowadzić do większej kary niż kara pozbawienia wolności do 6 miesięcy,
4) On nawet żądania powodów, które są wystarczające.

       Że działania w sprawie przeniesienia do obowiązkowego psychiatrycznej opieki zdrowotnej na podstawie kodeksu karnego § 39 lub obowiązkowej opieki w ramach kodeksu karnego § 39, lub jest prawdopodobne, że takie działanie zostanie wszczęte, aresztowanie wystąpić niezależnie od kary mogą zostać nałożone, jeżeli warunki określone w akapicie pierwszym inaczej istnieje. To samo dotyczy, gdy orzeczenie o przekazaniu do obowiązkowej opieki psychiatrycznej opieki lub obowiązkowej.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 17 stycznia 1997 nr 11 (obowiązuje od 1 stycznia 2002 r. na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64), zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64

§ 172 Gdy ktoś jest podejrzany o
a) przestępstwo, które jest zagrożone karą pozbawienia wolności na 10 lat lub więcej, lub próby takiego przestępstwa, lub
b) przestępstwo przeciwko kodeksu karnego § 228, drugi akapit, druga możliwość skazania, por. § 232, § 229 sekund alternatywą skazanie, por. § 232 lub § 229 Trzecia możliwość skazania,

On może aresztować jeśli jest wyznanie lub inne czynniki, które w szczególności podejrzenie, nawet jeśli przesłanki § 171 nie są spełnione. W ocenie, szczególny nacisk kładzie się na to, czy jest prawdopodobne, obrażać publicznego poczucie sprawiedliwości lub tworzenie niepewność jeśli podejrzany jest na wolności. Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzenia lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne.

Zmienione Dz 02 marca 2001 Nr 7, 4 lipca 2003 r., nr 78

§ 173 Podjęta w ustawie i nie zaprzestała działalności przestępczej, może być aresztowany bez względu na wielkość kary.

       To samo odnosi się do podejrzanego, który nie jest znany z posiadania stałego miejsca zamieszkania w tym kraju, gdy istnieje obawa, że przez lot za granicą będzie się uchylał od ścigania lub wykonania kary lub środki ostrożności innych.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 173a.

Dodane przez ustawę z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od czasu określonych przez prawo), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 174 ---.

       Osoby poniżej 18 nie powinien być zatrzymany, jeśli nie jest szczególnie ważny.

Zmieniona ustawą 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).

§ 175 Aresztować decyzją prokuratury. Decyzja jest w formie pisemnej i zawierać nazwę podejrzanego, krótki opis przestępstwa i przyczyny jego aresztowania. Czy istnieje niebezpieczeństwo, pobytu, decyzja może być podawany doustnie, ale musi być rejestrowana jako najszybciej.

       Decyzja o zatrzymaniu może być dokonana przez sąd, jeśli podejrzany przebywa za granicą i prokuratura będzie starała się jego ekstradycji lub jeżeli inne okoliczności uzasadniają.

       Decyzja podjęta przez policję lub prokuratora zwrócił go.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 176 Gdy istnieje niebezpieczeństwo pobytu, policja się aresztowania bez decyzji sądu lub prokuratury. Samo odnosi się do innych, jeśli podejrzany podjęte lub kontynuowane w akcie lub utwory świeże.

       Kto bez przesłuchania policja dokonała zatrzymania niezwłocznie poddać podejrzanych na policję.

§ 177 Każdy, kto został zatrzymany, powinien zostać poinformowany o przestępstwa podejrzenie dotyczy. Czy istnieje pisemny nakaz aresztowania, ma on zapis decyzji.

§ 178 Aresztowania dokonane tak ostrożnie jak pozwalają na to okoliczności.

       Rzeczy, że aresztowany może użyć siły lub uniknąć, należy wziąć od niego. W tym celu, szukał.

§ 179 Kiedy ktoś zostaje aresztowany bez decyzji przez sąd lub przez prokuraturę, kwestia utrzymania aresztu, jak tylko to możliwe, do urzędników prokuratury. Odkrywa, że aresztowanie powinno być utrzymane, ma on wydać pisemną decyzję o takiej treści, w sposób określony w § 175, ustęp pierwszy.

§ 180 Każdy, kto został zatrzymany, powinien jak najszybciej należy dopuścić do wyjaśnienia na policji na podstawie postanowień § § 230, 232 i 233

§ 181 Prokuratorzy mogą pominąć aresztowanie lub zwolnienie aresztowanego, wobec obietnicy stawić się na policji w określonym czasie, czy nie opuścić określonego locale. To samo dotyczy, gdy podejrzany zgadza się w innych warunkach, takich jak przedstawienia paszportu, prawa jazdy, morze świadectwa zawodowego lub podobnego. Promocji lub zezwolenia musi być w formie pisemnej.

       Podejrzani mogą natychmiast lub później wymagać zawisłej przed sądem na pytanie, czy warunki aresztowania zgodnie z § § 171 do 173 są dostępne, i czy jest powód, by utrzymać podjęte środki. Powinien on zostać poinformowany o tym prawie przy podnoszeniu lub zgoda na mocy podsekcji emitowanego.

       Decyzja sądu przez sąd.

§ 182 Podczas aresztowania jest, prokuratura przekazać zawiadomienie do aresztowanej gospodarstwa domowego lub innej osoby przez niego wyznaczonej. Jeśli aresztowana osoba nie chce, nie podała do wiadomości, chyba że istnieją szczególne powody, dla których to czyni.

       Powiadomienie wspomniano mogą być pominięte, jeżeli uważa się, że będzie w zasadzie szkodliwe dla badania. Pytanie należy złożyć do sądu po raz pierwszy aresztowany jest produkowany.

§ 183 Czy prokuratorzy zachowują aresztowany, zrób to jak najszybciej i nie później niż w trzecim dniu po jego aresztowaniu go przygotować do sądu w miejscu, gdzie najbardziej odpowiednia reprezentacja może się zdarzyć z prośbą o zatrzymaniu. Court Act § 149, pierwszy akapit nie ma zastosowania przy obliczaniu terminu. Nie jest w sądzie się dzień po jego aresztowaniu, powodem oświadczenie w ewidencji sądowych. Król może wydać dalsze regulacje dotyczące stosowania i warunków w areszcie policyjnym, w tym przepisów dotyczących elektronicznego monitorowania. § 187 stosuje się odpowiednio.

       Czy osoba aresztowana poniżej 18 lat muszą mieć takie przygotowanie się tak szybko, jak to możliwe i nie później niż w dzień po aresztowaniu. Termin Ender na weekend lub dzień po prawodawstwie jest równa święto państwowe, termin ten zostanie przedłużony o jeden dzień.

       Czy sprawca 18 lat, prokurator zawiadamia usługi opieki nad dziećmi ich uwięzienia. Kuratorium musi uczestniczyć każdy więzienia na spotkanie, chyba że sąd uzna, że udział niż w pierwszym spotkaniu więziennym jest oczywiście zbędne. Usługa opieki nad dziećmi wydaje komentarz w sprawie potrzeby podjęcia działań na podstawie ustawy o dobrobycie dziecka, rozdział 4 i dostarczenie informacji na temat pracy wykonywanej do działania. Postanowienia § 118 stosuje się odpowiednio.

       Prokuratorzy spotkają chyba będzie to wiązać się z nieproporcjonalnym niekorzyść.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 16 czerwca 1989 nr 64, 11 czerwca 1993 r. Nr 79, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 3 grudnia 1999 nr 1202), 30 sierpnia 2002 nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938), 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od 1 lipca 2006 r. na podstawie dekretu. 30 czerwca 2006 nr 747), zmienionej ustawą 30 sierpień 2002 nr 67, 19 czerwca 2009, nr 75, 20 stycznia 2012 6 (obowiązuje od 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 nr 41).

§ 184 Sąd okręgowy, że aresztowany jest wykonany, określić postanowieniem czy powinien podlegać zatrzymaniu. Decyzja jest tak daleko, jak to możliwe w realizacji odpowiedniego zakończenia.

       Pozbawienie wolności może nastąpić, jeżeli warunki określone w § § 171, 172 lub 173, drugi akapit jest prawdą, a cel nie może zostać osiągnięte poprzez działania zgodnie z § 188 Osoby poniżej 18 nie zostanie uwięziony, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. Nagroda podaje podstawę prawną, krótką wzmiankę, dlaczego uważa się, że uzasadnione podstawy do podejrzeń, a także wyjaśnić powód ich uwięzienia. Należy również wyjaśnić, z orzeczenia, że zatrzymanie jest nieproporcjonalne naruszenie.

       Bez uprzedniego aresztowania, sąd na żądanie przekazać nakaz aresztowania wobec podejrzanego, który jest obecny na rozprawie. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji, będzie miał możliwość wypowiedzenia się.

       Po opłaty są podnoszone, może sąd, że sprawa może zarządzić zatrzymanie lub uwolnienia.

       Orzeczenie w sprawie zatrzymania lub zwolnienia zawsze można cofnąć.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 2 marca 2001 # 7, 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 Nr 938), 20 stycznia 2012 6 (obowiązująca 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 nr 41). Zmienionej ustawą z dnia 20 maja 2005 r. nr 28 (obowiązuje od godzinie określonej w ustawie), zmienionej ustawą z dnia 19 czerwca 2009 r. Nr 74

§ 184a. Przed pytanie uwięzienie uznał, sąd orzeka, że oskarżony jest uzależniony od tego, co opłaty i petycji więzienia za sobą pociąga.

       Na dopuszczenie do oskarżonego otrzymać pisemną informację na temat nagrody i co to oznacza dla dalszego określenia właściwego ministerstwa.

       Jest oskarżony obecny w sądzie, kiedy werdykt wydany więzienia, sędzia powinien również przyznana ustną informację.

Dodane przez ustawy z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 185 Decydując się prawo do zatrzymania oskarżonego, ustanawia jednocześnie konkretny termin pozbawienia wolności, chyba że proces już się rozpoczął. Termin powinien być jak najkrótszy i nie powinien przekraczać czterech tygodni. Może on zostać przedłużony o rząd do czterech tygodni w czasie. Jeśli po wyszukaniu na charakter lub inne szczególne okoliczności wskazują, że ponowne badanie po czterech tygodniach będzie nieistotna, sąd może wyznaczyć późniejszy termin. Czy próby rozpoczęto gdy oskarżony został zatrzymany lub gdy ich termin upływa, oskarżony przetrzymywany aż wyrok jest renderowana.

       Czy sprawca pod 18, termin może być jak najkrótszy i nie przekracza dwóch tygodni. Może on zostać przedłużony o rząd do dwóch tygodni w czasie.

       Na wniosek rozszerzony areszt, stan oskarżenia, gdy sprawa ma być badane. Termin powinien być podany w dokumentacji sądowych. Prokuratorzy powinni także krótko przedstawione w dochodzeniach prowadzonych od ostatniej rozprawy sądowej, a dochodzenie pozostaje.

       Oskarżony ma prawo do obecności w sądzie, gdy kwestia przedłużenia okresu zatrzymania powinny być traktowane. Jeżeli sąd uzna to za konieczne, powinny być produkowane oskarżony, nawet jeśli on nie chce się spotkać. Sąd może postanowić, że rozprawa w sprawie przedłużenia okresu zatrzymania mogą być przechowywane jako zdalne spotkania z przesyłania obrazu, jeżeli sąd uzna to za nieszkodliwe cel rozprawy i innych okoliczności, a rozprawa w innym wypadku zaowocowało kosztów, które są uzasadnione w odniesieniu do znaczenia oskarżonych spotkań. Spory Act § 13-1, ustęp stosuje się odpowiednio. Przed podjęciem decyzji, aby usunąć wykonane spotkanie, ściganie i oskarżony ma możliwość wypowiedzenia się. Oskarżony zostanie zapewniony dostęp do bezpośredniej komunikacji i poufne z obrońcą w trakcie spotkania. Czy sąd rozważy również kwestie dotyczące nałożenia lub przedłużenia izolacji zgodnie z § 186 a, rozprawa nie może być pociągnięty do zdalnego spotkania bez oskarżonego zgody. Samo przesłuchanie w sprawie przedłużenia okresu zatrzymania, gdy jest więcej niż 90 dni od ostatniego czasu oskarżony miał prawo być traktowany na pytanie w zwykłej rozprawy areszcie. Król może wydać dalsze przepisy dotyczące spotkania na odległość w przepisach.

       Prokuratorzy będą również zażądać przedłużenia tak wcześnie, że oskarżony i obrońca może zauważyć dni przed rozprawa odbywa. Prokurator zawiadamia strony o przesłuchanie w tej chwili. Prokuratorzy powinni spotkać, gdyby nie okoliczności upåkrevd.

       Sąd może na każdym etapie, że badania nie są prezentowane z odpowiednią prędkością, a tym dalszego zatrzymania jest uzasadnione, sąd zwalnia oskarżonego.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 10 grudnia 2010 nr 76 (obowiązuje od 1 września 2011 na mocy dekretu. 12 sierpnia 2011 Nr 834), 20 stycznia 2012 6 (obowiązuje od 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 nr 41).

§ 186 Każdy, kto jest zatrzymany lub aresztowany ma prawo do niekontrolowanego współżycia pisemnej i ustnej, z jego obrońca z urzędu.

       Ponadto, sąd może, w zakresie w jakim dotyczy to interesów badaniu sprawy tego wymagają, w drodze rozporządzenia, określić, że więźniowie nie będą mogli odbierać połączenia lub wysyłać i odbierać listy lub wysyłaniem lub wizyt lub korespondencji może odbywać się jedynie pod kontrolą policji. To nie odnosi się do korespondencji z i wizyty od władzy publicznej, o ile nie jest to wyraźnie zaznaczone w orzeczeniu. Więźniowie w wieku poniżej 18 roku życia do przyjmowania wizyt, lub wysyłać i odbierać listy z bliskiej rodziny, chyba że istnieją szczególne okoliczności. Sąd może również zdecydować, że więźniowie nie mają dostępu do gazet lub nadawczych lub, że powinien on zostać wyłączony z firmy niektórych innych więźniów (częściowa izolacja). Sąd może przekazać do prokuratury, aby zdecydować, które więźniowie więźniów powinny być wyłączone z wizytacji z.

       Nagroda określa sposób, w jaki badania zostałyby zakłócone, jeśli więźniowie nie podlegają zakazowi lub kontroli w tej sekcji. Należy również wyjaśnić, z orzeczenia, że stosowanie zakazu lub kontroli nie jest nieproporcjonalna ingerencja.

       § 187 stosuje się odpowiednio.

       Inaczej, przepisy w 4 rozdziale prawa

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 2 marca 2001 # 7, 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), 20 stycznia 2012 6 (obowiązujące 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 nr 41).

§ 186a. Sąd może postanowieniem zadecydować, że zatrzymani powinni być wyłączone z wspólnoty z innymi więźniami (pełna izolacja), gdy opieka jest postanowił na podstawie § 184 akapit drugi, patrz § 171 ust.2, i jest oczywiste niebezpieczeństwo, że zatrzymani utracą dowody w sprawie, chyba że jest trzymane oddzielnie. Czy sprawca lat 18, izolacja nie jest rozwiązany.

       Sąd wyznaczy określony termin izolacji. Okres ten powinien być możliwie jak najkrótszy i nie powinien przekraczać 2 tygodni. Może on zostać przedłużony o rząd do 2 tygodni w czasie. Jeśli po charakterze badawczym lub innych szczególnych okoliczności, które nakazują ponowne badanie po 2 tygodniach będą znaczące, a oskarżony jest 18 lat, może zostać przedłużony maksymalnie o 4 tygodnie w czasie.

       Więźniowie nie mogą być izolowane przez nieprzerwany okres ponad
) 6 tygodni, gdy opłata dotyczy przestępstwa, które zagrożone jest karą pozbawienia wolności do 6 lat. Zwiększenie maksymalnej kary z powodu powtórzenia lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne. Jeżeli opłaty stosuje się do wielu przestępstw razem może prowadzić do kary powyżej 6 lat w więzieniu, a ważkie względy sprawiają, że jest to konieczne, więźniowie nadal utrzymywane nadal samodzielnie po 6 tygodniach.
b) 12 tygodni, gdy opłata dotyczy przestępstwa, które może doprowadzić do większej kary niż kara pozbawienia wolności od 6 lat. List zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Jeśli ważkie względy sprawiają, że jest to konieczne, zatrzymani są nadal trzymane w odizolowanych ponad 12 tygodni.

       § 186 akapit trzeci i czwarty stosuje się odpowiednio.

Dodane przez ustawę z dnia 28 czerwca 2002 r. nr 55 (obowiązuje od dnia 1 października 2002 r. na mocy dekretu. 28 czerwca 2002 # 647), zmienionej ustawą z dnia 20 stycznia 2012 6 (obowiązuje od 20 stycznia 2012 na mocy dekretu. 20 stycznia 2012 Nr . 41).

§ 187 Jest oskarżony przebywa w areszcie, kiedy wymawiane bezwarunkowego pozbawienia wolności lub orzeczenia oddalającego apelację od takiego wyroku, może on nadal zatrzymany do 4 tygodni po wyroku, chyba że sąd podejmuje inną determinację. Pytanie o przedłużenie aresztu wyznaczonym przez sąd zgodnie z § 185

       Uniewinnił oskarżonych, jest on zwolniony. Tak samo jest, gdy dostaje zawieszone zdanie lub po prostu będąc skazany grzywny, prace społeczne lub więzieniu jest avsonet w areszcie. Będąc tam na miejscu, złożył oświadczenie w sprawie odwołania od wyroku skazującego lub że będzie on przygotowany do odwołania się do sądu, który wydał orzeczenie, jeżeli szczególne przyczyny takiego postępowania, w drodze rozporządzenia przewiduje, że oskarżony może zostać zatrzymana na czas określony. Emisja ostatniego przedłużenia aresztu wyznaczonym przez sąd zgodnie z § 185

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, 11 czerwca 1993 r. Nr 80 (obowiązuje od 1 sierpnia 1995 r.), 2 marca 2001 # 7, 30 sierpnia 2002 r. nr 67 (obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. na mocy dekretu. 30 sierpnia 2002 # 938), 20 czerwca 2003 r., nr 45 (obowiązuje od 1 lipca 2003 r. na mocy dekretu. 20 czerwca 2003 nr 712), 17 czerwca 2005 r. nr 90 (obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. na podstawie dekretu. 26 stycznia 2007 Nr 88), zmienionej ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. Nr 3

§ 187a. Każdy, kto jest zatrzymany zostaje zwolniony, jak tylko sąd lub organ ścigania stwierdza, że powód zatrzymania ustało, lub jeśli ich termin.

Dodane przez ustawy z 14 czerwca 1985 Nr 71

§ 188 Zamiast więzienia, sąd może podjąć decyzję w sprawie nakazu, o którym mowa w § 181, lub o bezpieczeństwo, gdy kaucja, zastaw lub zastaw.

       Zamiast więzienia, sąd może podjąć decyzję w sprawie umieszczenia w instytucji lub jednostki samorządu terytorialnego. Takie inwestycje mogą być dokonywane tylko w przypadku gdy instytucja lub gminy wyraża zgodę. Sąd może zdecydować, że oskarżony jest umysłowo i uważa się być szalony, powinny być umieszczone w jednostce specjalistycznej obowiązkowej opieki, kk § 39 A. Gdy sprawca zostanie zamieszkały w instytucji lub jednostki samorządu terytorialnego, sąd może zdecydować, że oskarżony powinien może być przetrzymywany wbrew swojej woli i sprowadzeni przez unikanie, w razie potrzeby przez życie, i korzystając z pomocy publicznej.

       Przepisy § § 184, 185 i 187 stosuje się odpowiednio.

Zmienionej ustawą z dnia 15 czerwca 2001 r. Nr 64 (obowiązująca od 1 stycznia 2002 r.).

§ 189 Zabezpieczenia zgodnie z § 188, podpisuje oświadczenie o zabezpieczenia i warunki tego zabezpieczenia uważa się za umorzone.

       Czy dane zabezpieczenie przepada, rozstrzygane przez nakazu sądowego po w miarę możliwości danego wszystkim zainteresowanym możliwość bycia wysłuchanym. Jest unikanie oskarżony, ale w ciągu miesiąca, czy dobrowolnego powrotu lub aresztowany, sąd może postanowić, że odpowiedzialność powinna być ograniczona lub zaprzeczyć.

       Wygasłych bezpieczeństwa przypadają państwu. Jest oskarżony uformuende, wciąż pokryte pierwszą poszkodowanemu odszkodowania lub zadośćuczynienia.

§ 190 Bezpieczeństwo nie obnosił, oraz inne środki, które miały miejsce uwięzienia, odpadają gdy oskarżony został ponownie wniesiona do więzienia.

       Gwarant jest również bezpłatne, kiedy ukazuje oskarżonego do więzienia lub odrzucił kaucję na czas, że został upoważniony do zatrzymania oskarżonego. To samo dotyczy sytuacji, gdy sprawca przedstawia się na więzienie, lub gdy jest przekazywany i osąd nie była wystarczająca do przeprowadzenia w czasie wykonania.

§ 191 (Uchylony przez Akt 4 sierpnia 1995 # 53 (w życie 1 października 1995 r.).)

ap. 15. Ransaking

Overskriften endret ved lover 15 mars 1991 nr. 5, 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 192. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling som etter loven kan medføre frihetsstraff, kan det foretas ransaking av hans bolig, rom eller oppbevaringssted for å sette i verk pågripelse eller for å søke etter bevis eller etter ting som kan beslaglegges eller som det kan tas heftelse i.

Hos andre kan ransaking foretas når det er skjellig grunn til mistanke om en slik handling, og

1) handlingen er foretatt eller mistenkte pågrepet der,

2) mistenkte har vært der under forfølgning på fersk gjerning eller ferske spor, eller

3) det for øvrig er særlig grunn til å anta at mistenkte der kan pågripes, eller at det der kan finnes bevis eller ting som kan beslaglegges eller som det kan tas heftelse i.

Endret ved lov 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663).

§ 193. Uten hensyn til om vilkårene etter § 192 foreligger, kan det i etterforskingsøyemed foretas ransaking av hus eller rom som etter sin art er tilgjengelig for alle, eller er stedet for en virksomhet som krever tillatelse av politiet.

På samme måte kan ransaking foretas i kaserne, brakke, militært fartøy og militære bygninger og rom. Den som skal foreta slik ransaking, plikter først å underrette den militære sjef på stedet.

Endret ved lov 24 juni 1994 nr. 36 (ikr. 1 juli 1997).

§ 194. Gjelder mistanken en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i 8 år eller mer, kan det foretas ransaking av alle hus eller rom i et nærmere bestemt område dersom det er grunn til å anta at gjerningsmannen kan holde seg skjult i området, eller at det der kan finnes bevis eller ting som kan beslaglegges.

§ 195. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling som etter loven kan medføre frihetsstraff, kan det foretas ransaking av hans person dersom det er grunn til å anta at det kan føre til oppdagelse av bevis eller av ting som kan beslaglegges eller som det kan tas heftelse i.

Av andre enn mistenkte kan det foretas personlig ransaking når mistanken gjelder en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i mer enn 6 måneder, og særlige omstendigheter taler for å foreta slik ransaking.

Endret ved lov 11 juni 1999 nr. 39 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 11 juni 1999 nr. 663).

§ 196. Ransaking etter foranstående bestemmelser kan foretas selv om mistenkte ikke kan dømmes til straff på grunn av reglene i straffeloven §§ 44 eller 46. Det gjelder også når tilstanden har medført at den mistenkte ikke har utvist skyld.

Endret ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202).

§ 197. Uten vedkommendes skriftlige samtykke kan ransaking etter §§ 192, 194 og 195 bare foretas etter beslutning av retten.

Er det fare ved opphold, kan beslutningen treffes av påtalemyndigheten. Ved ransaking av redaksjonslokale eller tilsvarende skal slik beslutning treffes av statsadvokaten, og bare dersom det er sannsynlig at etterforskningen vil bli vesentlig skadelidende dersom man skulle vente på rettens beslutning.

Beslutningen etter første og annet ledd skal så vidt mulig være skriftlig og opplyse om hva saken gjelder, formålet med ransakingen og hva den skal omfatte. En muntlig beslutning skal snarest mulig nedtegnes.

Endret ved lover 14 juni 1985 nr. 71, lov 4 juni 1999 nr. 37 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 4 juni 1999 nr. 567).

§ 198. Uten beslutning som nevnt i § 197 kan politimann foreta ransaking:

1) på sted som nevnt i § 193,

2) når mistenkte treffes eller forfølges på fersk gjerning eller ferske spor, eller

3) når det er sterk mistanke om en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i mer enn 6 måneder, og det er nærliggende fare for at formålet med ransakingen ellers vil forspilles.

Personlig ransaking av andre enn mistenkte kan likevel ikke foretas uten samtykke eller beslutning som nevnt i § 197. Første ledd nummer 3 gjelder ikke ved ransaking av redaksjonslokale eller tilsvarende.

Politimann som ifølge påtalemyndighetens eller rettens beslutning skal pågripe en mistenkt, kan i dette øyemed foreta ransaking av hans bolig eller rom, eller på sted hvor det er særlig grunn til å anta at han oppholder seg.

Endret ved lov 4 juni 1999 nr. 37 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 4 juni 1999 nr. 567).

§ 199. Ransakingen settes i verk av politiet så vidt mulig i nærvær av et vitne, som ikke må være ugild etter reglene i domstolsloven § 110 annet ledd.

Det skal på stedet eller snarest mulig settes opp en rapport om ransakingen, og den skal medundertegnes av vitnet.

§ 199a. Ved ransaking av et datasystem kan politiet pålegge enhver som har befatning med datasystemet å gi nødvendige opplysninger for å gi tilgang til datasystemet.

Brudd på opplysningsplikten som begås av andre enn den siktede, straffes etter straffeloven § 339 nr. 1.

Tilføyd ved lov 8 apr 2005 nr. 16.

§ 200. Før ransaking settes i verk, skal beslutningen leses opp eller forevises. Foreligger det ikke skriftlig beslutning, skal det opplyses om hva saken gjelder og formålet med ransakingen.

Skal noens bolig eller rom ransakes, skal han eller – om han er fraværende – en av hans husstand eller en nabo tilkalles når det kan skje uten opphold. Ved ransaking av redaksjonslokale skal i stedet redaktøren eller dennes stedfortreder tilkalles, når det kan skje uten opphold. Om nødvendig kan det åpnes adgang med makt. Det som er brutt opp, skal så vidt mulig lukkes til etter ransakingen.

Endret ved lov 4 juni 1999 nr. 37 (ikr. 1 juli 1999 iflg. res. 4 juni 1999 nr. 567).

§ 200a. Når noen med skjellig grunn mistenkes for en handling eller forsøk på en handling som etter loven kan medføre straff av fengsel i 10 år eller mer, eller som rammes av straffeloven §§ 90, 91, 91 a, 94 jf. 90, 104 a første ledd annet punktum, eller 104 a annet ledd jf. første ledd annet punktum, eller av §§ 162 eller 317, jf. § 162, kan retten ved kjennelse beslutte at ransaking kan settes i verk uten underretning til den mistenkte eller andre. Forhøyelse av maksimumsstraffen ved gjentakelse eller sammenstøt av forbrytelser kommer ikke i betraktning.

Tillatelse etter første ledd kan bare gis dersom det må antas at det vil være av vesentlig betydning for å oppklare saken, og oppklaring ellers i vesentlig grad vil bli vanskeliggjort.

§ 216 e annet ledd gjelder tilsvarende. Retten kan ved kjennelse beslutte at underretning om ransakingen og resultatet av den også i ettertid kan utsettes dersom det er strengt nødvendig for etterforskningen i saken at underretning ikke gis. Utsatt underretning kan besluttes for inntil 8 uker om gangen, og underretning skal senest gis når tiltale tas ut. I saker om overtredelse av straffeloven kapittel 8 eller 9 kan retten beslutte at underretning kan utsettes for inntil 6 måneder om gangen eller unnlates helt. § 216 f annet ledd gjelder tilsvarende.

Når tidsfristen for utsatt underretning er utløpt og ikke forlenget, skal den mistenkte underrettes om kjennelsen og om ransakingen. Er det tatt beslag, skal den mistenkte og andre som rammes av beslaget, også underrettes om beslaget og om retten etter § 208 til å kreve brakt inn for retten spørsmålet om beslaget skal opprettholdes.

§ 208 a fjerde ledd annet og tredje punktum gjelder tilsvarende.

Når politiet ber om rettens samtykke etter denne bestemmelsen, gjelder § 216 d annet ledd tilsvarende. Dersom det ved opphold er stor fare for at etterforskningen vil lide, kan ordre fra påtalemyndigheten tre istedenfor kjennelse av retten, men ikke ut over 24 timer. § 197 annet ledd annet punktum og tredje ledd og § 216 d gjelder tilsvarende.

For øvrig gjelder bestemmelsene i kapittel 15 så langt de passer.

Tilføyd ved lov 3 des 1999 nr. 82 (ikr. 1 jan 2000 iflg. res. 3 des 1999 nr. 1202), endret ved lov 17 juni 2005 nr. 87 (ikr. 5 aug 2005 iflg. res. 5 aug 2005 nr. 849).

§ 201. Ransakingen foretas så skånsomt som forholdene tillater. Bare i påtrengende tilfelle bør den foretas på helligdager eller om natten (mellom kl. 21 og kl. 06), dersom det ikke gjelder hus eller rom der det også til slik tid er alminnelig adgang.

Når hensynet til ærbarhet tilsier det, skal personlig ransaking utføres ved en person av samme kjønn som den ransakingen gjelder.

§ 202. Undersøkelser i etterforskingsøyemed på sted av annen art enn nevnt i § 192, kan uten samtykke av eier eller besitter foretas etter beslutning av retten, påtalemyndigheten eller – om det er fare ved opphold – tjenestemann i politiet.

Rozdz. 15. Wyszukiwania

Nagłówek zmieniona ustawą 15 marca 1991 Nr 5, 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).

§ 192 Gdy ktoś z Just Cause podejrzenie czynu, który może skutkować prawem pozbawienia wolności, i dokonać przeszukania jego domu, pokoju lub miejsca składowania do realizacji zatrzymania lub w celu poszukiwania dowodów lub rzeczy, które mogą zostać zatrzymane lub które mogą być brane obciążenie w.

       Dla innych, nakaz przeszukania jest wtedy, gdy istnieją uzasadnione powody, aby podejrzewać, takie działanie, a
1) ustawa zobowiązała lub podejrzewa zatrzymanych tam
2) podejrzewa, byłem tam w trakcie postępowania w akcie lub świeżych utworów, lub
3) w inny sposób uzasadnione podstawy do przypuszczeń, że podejrzany może być aresztowany, czy nie mogą istnieć dowody lub rzeczy, które mogą być zajęte lub że może być zamrożenie w.

Zmienionej ustawą z dnia 11 czerwca 1999 r. Nr 39 (obowiązująca od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663).

§ 193 Bez względu na warunki określone w § 192 nie istnieje, można go w celach dochodzeniowych podejmowanych wyszukać domów lub pomieszczeń, które ze swej natury jest dostępny dla wszystkich, czy jest to dla firmy, która wymaga zezwolenia policji.

       Podobnie wyszukiwania przeprowadzone w barakach, koszary, statków wojskowych i budynków wojskowych i pokoje. Kto przeprowadza takie poszukiwania, najpierw powiadamia o tym dowódca wojskowy na miejscu.

Zmienionej ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. Nr 36 (obowiązująca od 1 lipca 1997 r.).

§ 194 Do akt, który podejrzewa prawem podlega karze pozbawienia wolności ośmiu lat lub więcej, oraz aby wyszukać każdego domu lub pokoju, w pewnym obszarze, jeśli istnieje podejrzenie, że sprawca może pozostać ukryta w obszarze, lub że nie mogą istnieć dowody lub rzeczy, które mogą być zajęte.

§ 195 Gdy ktoś z Just Cause podejrzenie czynu, który ustawa może spowodować pozbawienia wolności, i dokonać przeszukania jego osoby, jeżeli istnieje podejrzenie, że może to doprowadzić do odkrycia dowodów lub rzeczy, które mogą zostać zatrzymane lub może to być obciążenie widok

       Dwaj inni podejrzani nie mogą być wykonane, gdy osobiste wyszukać podejrzenie dotyczy przestępstwa, które według prawa podlega karze pozbawienia wolności na dłużej niż 6 miesięcy, w wyjątkowych okoliczności przemawia do przeprowadzania takich poszukiwań.

Zmienionej ustawą z dnia 11 czerwca 1999 r. Nr 39 (obowiązująca od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 11 czerwca 1999 # 663).

§ 196 Wyszukiwania dla powyższych przepisów można dokonać nawet jeśli podejrzany nie może być skazany na karę, ponieważ z przepisów kodeksu karnego § § 44 lub 46 Ma również zastosowanie, gdy warunek oznacza, że podejrzany nie ma winy.

Zmieniona ustawą 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202).

§ 197 Bez ich pisemnej zgody przeszukuje zgodnie z § § 192, 194 i 195 dopiero po podjęciu decyzji przez sąd.

       Czy istnieje niebezpieczeństwo, pobytu, decyzja podjęta przez prokuraturę. W poszukiwaniu redakcji lub ekwiwalentu taka decyzja powinna być dokonana przez prokuratora, i tylko wtedy, gdy prawdopodobne jest, że dochodzenie będzie istotny niekorzystny wpływ jeśli byliśmy czekać na decyzji sądu.

       Decyzja w akapitach pierwszym i drugim, w miarę możliwości, w formie pisemnej i państwo charakter sprawy, celem poszukiwania i co powinien zawierać. Ustna decyzja jest rejestrowana jako najszybciej.

Zmieniona ustawą z 14 czerwca 1985 Nr 71, Ustawa z dnia 4 czerwca 1999 Nr 37 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 4 czerwca 1999 nr 567).

§ 198 Bez decyzji, o której mowa w § 197 może przeprowadzić policja wyszukać:
1) w miejscu, w którym mowa w § 193,
2) w przypadku podejrzanych podjęte lub kontynuowane w akcie lub świeżych utworów, lub
3) gdy istnieje silne podejrzenie czynu, który prawo jest zagrożone karą pozbawienia wolności na dłużej niż 6 miesięcy, a jest oczywiste niebezpieczeństwo, że celem poszukiwania inaczej przepada.

       Prywatne wyszukiwania osób niebędących podejrzanymi i nie powinny być podejmowane bez zgody lub decyzji, o której mowa w § 197 Liczba pkt 3 nie stosuje się do przeszukania redakcji lub ekwiwalentu.

       Policjant, który w zależności od postępowania karnego lub decyzji sądu do zatrzymania podejrzanego, może w tym celu przeprowadzić przeszukanie jego domu lub pokoju, lub miejsca, gdzie istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że on jest.

Zmieniona Aktem 04 czerwca 1999 nr 37 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 04 czerwca 1999 nr 567).

§ 199 Plądrowanie realizowane przez policję w miarę możliwości w obecności świadka, który nie powinien być zdyskwalifikowany na podstawie przepisów ustawy § 110 akapit drugi.

       Powinno być na miejscu, lub jak najszybciej, przygotowane sprawozdanie z poszukiwań, i powinien on podpisany przez świadka.

§ 199a. W poszukiwaniu systemu komputerowego, policja może zażądać od każdej osoby, która ma do czynienia z systemem komputerowym w celu zapewnienia niezbędnych informacji, aby umożliwić dostęp do systemu komputerowego.

       Naruszenie obowiązku popełnione przez inne osoby niż oskarżony jest karalne na podstawie kodeksu karnego, § 339 pkt 1

Dodane przez ustawę z dnia 8 kwietnia 2005 r. nr 16

§ 200 Przed nakaz przeszukania należy podjąć, decyzja zostaje wypowiedziane lub prezentowane. Gdy nie ma napisane decyzja określa charakter sprawy i celu wyszukiwania.

       Jeśli czyjś pokój dzienny lub przeszukany on - jeśli jest on nieobecny - jeden z jego domu lub sąsiad nazywa, kiedy można to zrobić niezwłocznie. W poszukiwaniu redakcji powinny zamiast redaktorem lub jego zastępca nazywany, kiedy można to zrobić niezwłocznie. Jeśli jest to konieczne, przez otwarty przyjęcia siły. Dzieli się, o ile jest to możliwe, po zamknięciu do wyszukiwania.

Zmieniona Aktem 04 czerwca 1999 nr 37 (obowiązuje od 1 lipca 1999 r. na mocy dekretu. 04 czerwca 1999 nr 567).

§ 200a. Gdy ktoś z właśnie powodować podejrzenie aktu lub próbować aktu, który z mocy prawa jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 10 lat lub więcej, lub w ramach kodeksu karnego § § 90, 91, 91, 94 por. 90, 104 pierwszy akapit, drugie zdanie, lub 104, drugi akapit, patrz podrozdział lub § § 162 i 317, patrz § 162, sąd może zdecydować, że na rozkaz wyszukiwania może być wszczęte bez powiadomienia podejrzanego lub innych osób. Zwiększenie maksymalnej kary przez powtarzanie lub skutków przestępstw nie są kwalifikowalne.

       Zezwolenie na mocy podsekcji może być udzielone tylko wówczas, gdy zakłada się, że będzie to niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a rozpoznanie inaczej zasadniczo być skomplikowane.

       § 216 e podrozdział stosuje się odpowiednio. Sąd może postanowieniem ustalenia tej zawiadomienie o poszukiwaniu i wynik również może następnie odroczony, jeżeli jest to niezbędne dla dochodzenia w przypadku, gdy zgłoszenie nie jest dane. Opóźnione powiadomienie może dotyczyć do ośmiu tygodni w czasie, zgłoszenie powinno być przekazane nie później niż w momencie oskarżenia. W przypadkach naruszenia Kodeksu karnego sekcji 8 i 9, sąd może zdecydować, że zawiadomienie może zostać opóźnione nawet do 6 miesięcy w czasie, lub pominięte całkowicie. F § 216 akapit drugi, stosuje się odpowiednio.

       Kiedy termin opóźnionego powiadomienia wygasł i nie został przedłużony, należy podejrzany jest informowany o wyroku i czy wyszukiwanie. Czy jest zatrzymany, podejrzany i inne dotknięte zajęcia poinformował również zajęcia i prawa zgodnie z § 208 do żądania sądu wniosła sprawę napadu powinien zostać uwzględniony.

       § 208 A czwarty akapit, zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.

       Kiedy policja poprosić o zatwierdzeniu przez sąd na podstawie niniejszej sekcji, § 216 podpunkt d odpowiednio. Jeśli pobyt jest wielkie niebezpieczeństwo, że dochodzenie będzie cierpieć, przyjmować zamówienia od prokuratorów trzy zamiast orzeczenia przez sąd, ale nie dłużej niż 24 godzin. § 197, akapit drugi zdanie drugie i trzecie oraz § 216 pkt d stosuje się odpowiednio.

       Przepisy rozdziału 15, jeśli właściwe.

Dodane przez ustawę 03 grudnia 1999 nr 82 (obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na mocy dekretu. 03 grudnia 1999 nr 1202), zmienionej ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. nr 87 (obowiązuje od 05 sierpnia 2005 na mocy dekretu. 05 sierpnia 2005 Nr . 849).

§ 201 Nakazy przeszukania prowadzone tak ostrożnie, jak pozwalają na to okoliczności. Tylko w nagłych przypadkach należy wykonywać w święta lub w nocy (between. 21 i południe. 06), jeżeli nie do domów lub pomieszczeń, gdzie istnieje również taki czas jest ogólnie przyjęty.

       Po rozpatrzeniu przyzwoitości wskazują, osobiste poszukiwania przeprowadzone przez osobę tej samej płci, jak plądrowanie zastosowania.

§ 202 Badania w celach dochodzeniowo-śledczych w miejscu innego rodzaju niż wymienione w § 192, mogą, bez zgody właściciela lub lokatora z decyzji podjętej przez sąd, prokuratora, lub - jeśli istnieje niebezpieczeństwo, jeśli pobyt - urzędnik policji.