GROTY

Trudno jest określić pierwotną funkcję grotów. Nie wiadomo które groty są grotami od włóczni, a które od oszczepów bądź które są bojowe, a które były grotami myśliwskimi. Dlatego przypisuje się im wiele funkcji.

KULTURY MOGIŁOWE

Trudno określić ich typologie ponieważ groty tej kultury nie mają cech charakterystycznych. Wszyskie są podobnych wielkości i są nieozdobione. Za ich przynależnością kulturową i chronologia przemawiają warunki znalezienia i inne wyroby znalezione w tym samym miejscu.

IMPORTY NORDYJSKIE

Wszystkie reprezentują smukłą formę o długim i wąskim liściu, opuszczonym nisko ku wylotowi tulejki i z ozdobioną tulejką motywami falistymi, rowkami dookolnymi, elementami „perełkowymi” oraz motywami trójkąta.

FOGEL( jeśli chodzi o Fogla to wyśle innym materiały o tym bo gdybym miał przedstawiać na ćwiczeniach każdy typ to wszystkim życie ucieknie )

Typy I-VI- typy związane bezpośrednio bądź pośrednio z północą bądź z pn-zach.

VII-XII- południe

TYP SASKO-TURYŃSKI (

- 2-3 poprzeczne żeberka na zakończeniu tulejki(Gabow 128:3)

- grot o nieprofilowanej tulejce, zdobiony grupami kresek i koncentrycznych półłuków. Od IV EB ale głównie w V.(Gabow 128:5)

- grot zdobiony na tulejce półłukami umieszczonymi w rzędach( Gabow 128:4)

TYP ZACHODNIOBAŁTYJSKI (Gabow 128 7, 9-13)

- grot z tulejką zdobioną na przemian pasmami perełek i pałeczek

- grot z tulejką zdobioną na zakończeniu rzędami punktów oraz poprzecznych rowków

UPRZĘŻE

Masowe pojawienie się elementów rzędu końskiego dopiero w EB V. Objęło praktycznie tylko pomorze. Znaleziska głównie z wieloelementowych skarbów.

PHALERE

-Typ Stolzenburg-Skowacz

Ok. 200 mm średnicy

W Mekenburgii okazy zaopatrzone w uszko od wewnątrz

Na Pomorzu od str wewnętrznej guzek-trzpień do mocowania uszka

Zdobione motywem oczkowym na zach od dolnej Odry

Nieozdobione w obrębie puszczy wkrzańskiej

-Typ Kalisz

Idea konstrukcji pochodzenia nordyjskiego

Też motyw „oczkowy” bądź nieozdobione

-Typ Morgenitz

Forma spłaszczona

BRZĘKADŁA

Wieloczęściowe zawieszki składające się z ogniwka i nałożonych na nie 2-3 płaskich zawieszek o kształcie półksiężycowatym, owalnym bądź czworobocznym zaopatrzonym w duże uszko do zawieszania. Służyły zarówno do ozdoby jak i do uzyskania charakterystycznego dźwięku. Były wykonywane zarówno metodą odlewania jak i wykuwania.