Analiza aktywno�ci bioelektrycznej mię�ni trójgłowych łydki po rekonstrukcji włóknami węglowymi przerwanego �cięgna Achillesa
�cięgno Achillesa jest najsilniejszym �cięgnem organizmu człowieka, jego wytrzymało�ć na obcišżenie wynosi około 2000-3500 N (Tylman i Dziak 1987). Powstaje ono z połšczenia �cięgnistych czę�ci m. brzuchatego łydki i m. płaszczkowatego w czę�ci dystalnej.
Analiza aktywno�ci bioelektrycznej mię�ni trójgłowych łydki po rekonstrukcji włóknami węglowymi przerwanego �cięgna Achillesa
Wstęp
�cięgno Achillesa jest najsilniejszym �cięgnem organizmu człowieka, jego wytrzymało�ć na obcišżenie wynosi około 2000-3500 N (Tylman i Dziak 1987). Powstaje ono z połšczenia �cięgnistych czę�ci m. brzuchatego łydki i m. płaszczkowatego w czę�ci dystalnej. Przyczepiajšc się do guza piętowego wykonuje 9/10 całej pracy wszystkich zginaczy podeszwowych stopy. W cišgu życia ukrwienie tego �cięgna ulega zmniejszeniu, co powoduje pogorszenie jego elastyczno�ci i wytrzymało�ci mechanicznej (Thermann i wsp 1998). Prowadzi to do zmian zwyrodnieniowych w obrębie �cięgna ułatwiajšcych jego rozerwanie (nie zawsze przy wysiłkach o maksymalnej intensywno�ci). Na patogenezę występowania uszkodzeń i całkowitego przerwania cišgło�ci �cięgna wskazujš również Raunest i wsp. (1990) oraz Thermann i wsp. (1979).
Uprawianie sportu zwłaszcza wyczynowego, przebyte kilkakrotnie zapalenia �cięgna sš czynnikami usposabiajšcymi do występowania zmian wstecznych w �cięgnie Achillesa (Nikitin i wsp.1979).
Do przerwania �cięgna dochodzi zazwyczaj 2-6 cm powyżej guza piętowego. W 72% przypadków (Garlicki i Ku� 1978) do takiego uszkodzenia dochodzi w wyniku uprawiania sportu (w tym również sportu rekreacyjnego).
Rozpoznanie uszkodzenia �cięgna opiera się na wywiadzie, badaniu klinicznym i badaniu USG. W wywiadzie chory najczę�ciej skarży się na ostry, gwałtowny ból poniżej łydki, często powodujšcy upadek i uniemożliwiajšcy dalszš aktywno�ć ruchowš.
Badaniem klinicznym stwierdza się: niezdolno�ć stania na palcach stopy chorej kończyny, brak zgięcia podeszwowego stopy przy ucisku na mięsień brzuchaty łydki (test Thomsona) oraz wyczuwalny ubytek na przebiegu �cięgna (Dziak 1985).
Tylko leczenie operacyjne gwarantuje pełny powrót funkcji całkowicie przerwanego �cięgna Achillesa (Garlicki 1987, Garlicki, Ku� 1978).
Wspólnš cechš wszystkich metod leczenia operacyjnego tych uszkodzeń jest zbliżenie kikutów �cięgna mocnym szwem.
W pracy przedstawiamy wyniki badań elektromiograficznych w różnym czasie od wykonanego zabiegu zszycia przerwanych �cięgien Achillesa operowanych nićmi węglowymi w latach 1988-1998. Stosowano metodę Łukasika (19....) w modyfikacji własnej (szwy kotwiczšce pojedyncze + pięć szwów cišgnšcych).
Po operacji na okres czterech tygodni zastosowano gips udowy wg SFTR (Russe i Gerhardt 1975), staw kolanowy*(ustawienie stopy 0 ), następnie uwalniano kolana celem ćwiczenia zespołów*zgięcie 15-30 mię�ni działajšcych na ten staw. Po 6-ciu tygodniach od operacji (�rednio) wdrożono chodzenie bez unieruchomienia oraz intensywnš � z dawkowanym obcišżeniem � rehabilitację.
Materiał i metoda
Badania elektromiograficzne przeprowadzono w�ród osób po przebytej operacji zerwanego �cięgna Achillesa. Uszkodzone �cięgna szyto materiałem węglowym w Szpitalu im. Stefana Żeromskiego w Krakowie.
Badano 18 osób obojga płci w wieku od 36 do 59 lat. Czas od przebytej operacji do przeprowadzenia badania wahał się w granicach od 4 miesięcy do 9 lat. Zerwania �cięgna piętowego spowodowane były najczę�ciej urazem powstałym w wyniku aktywno�ci ruchowej o wysokiej intensywno�ci. Prowadziło to do powstania wysokiej warto�ci impulsu siły w krótkim czasie w powišzaniu z szybkimi zmianami charakteru pracy mię�ni (�start do piłki�, �wyskok do piłki�, �amortyzacja przy zeskoku�, �uraz mechaniczny�).
Wiesław Chwała, Emil Staszków, Robert Walaszek pełna tre�ć artykułu dostępna u autora : Wiesław Chawała
Autor: Wiesław Chwała