Konspekt lekcji wychowawczej
Temat: „Mój stosunek do życia, czy młodzież ceni życie, z czego czerpie wzorce?”
Czas trwania: 90 minut
Poziom kształcenia: 1 klasa liceum
Środki dydaktyczne: cytaty, artykuły, kolorowe kartki i markery
Metody: czytanie artykułów, dyskusja, indywidualne wypowiedzi
Cel główny:
ukazanie tego, jak ważne jest życie
kształtowanie postawy bycia dobrym człowiekiem
ukazanie wzorców
Cele operacyjne: uczeń
uświadomi sobie jak ważne jest życie
przekona się, że życie trzeba cenić bo jest bardzo kruche
uzmysłowi sobie, że czerpanie pozytywnych wzorców w młodzieńczym życiu przygotuje Go do dalszego uczciwego „dorosłego życia”
rozwinie postawę empatii w kontaktach międzyludzkich
Przebieg lekcji:
1. Uczniowie wchodzą do klasy. Nauczyciel wita uczniów, sprawdza obecność i przytacza im temat lekcji. 5 min.
2. Na początek nauczyciel czyta uczniom słowa Phila Bosmansa:
Mój Przyjacielu, po to się przecież narodziłeś
Ulice pełne są ludzi
pustych i smutnych,
naznaczonych piętnem śmierci.
Ludzi, którzy czasu nie mają już na nic
i dla nikogo.
Kochany Człowieku,
Gdzie zagubiłeś swą odwagę? 5 min.
Co sprawiło, że ucichł twój głoś?
Gdzie podział się żywy blask twoich oczu?
Czyżby kryzys wyjałowił Ci umysł i serce,
a uśmiech przemienił w gorzki grymas?
Posłuchaj!
Życie paraliżują ludzie posępni.
Radość tłumią zmęczeni życiem.
Nadzieję grzebią pozbawieni radości.
A rozpacz sieją ludzie,
którzy w sercu nie mają nadziei.
Strach zużywa niewiarygodnie dużo energii
i `cierpliwie' niszczy człowieka.
Strach pozbawia nas dziś sil,
których potrzebować możemy jutro,
aby przetrwać nieszczęście,
którego się lękamy.
Mój przyjacielu,
przecież po to się właśnie narodziłeś:
aby kochać,
aby bezpiecznie żyć,
aby dawać poczucie bezpieczeństwa.
3. Rozdanie uczniom kartek i markerów, aby każdy napisał, co według niego w życiu jest najważniejsze? 5 min.
4. Odpowiedzi zapewne będą się powtarzały, więc nauczyciel na tablicy buduje piramidę. Na samej górze wiesza kartę, na której widnieje odpowiedź najczęściej się powtarzająca i tak dalej. Uczniowie z piramidy odczytują co wg nich i ich kolegów jest ważne i najważniejsze. 10 min.
5. Nauczyciel zadaje pytanie: „Twój wzorzec”? Uczniowie mają odpowiedzieć jednym słowem. 5 min.
6. Nauczyciel czyta artykuł o subkulturach, uczniowie słuchają a potem wywiązuje się krótka dyskusja na ten temat. Co uczniowie wiedzą na ten temat? Czy należą do takich subkultur, co myślą na ich temat? (artykuł został dołączony do konspektu) 20 min.
7. Nauczyciel czyta kolejny artykuł: „Wino, kobiety i śpiew” (został dołączony do konspektu) 10 min.
8. Kolejny artykuł „powszechne manipulacje” (został dołączony do konspektu) 10 min.
9. Nauczyciel po przeczytaniu artykułów rozpoczyna rozmowę na temat naszego życia, przyszłości. Zadaje uczniom pytanie „co was przeraża” uczniowie odpowiadając na pytanie uzasadniają swój wybór. Trwa dyskusja, każdy mówi co myśli na temat swego życia i w ogóle życia na tym świecie. 20 min.
10. Na podsumowanie lekcji nauczyciel przytacza jeszcze kilka rozważań Phila Bosmansa, aby każdy mógł zastanowić się nad własnym życiem. 13 min.
Przemoc
wszystko... zniszczy!
Brutalni ludzie są jak buldożery.
Kroczą naprzód, bez sentymentów.
Miażdżą wszystko,
co delikatne i kruche,
co łatwo zranić i skaleczyć.
Jeśli zjawiają się, by rządzić
w małym świecie małżeństw i rodzin,
życie staje się piekłem.
Jeśli pojawiają się w wielkim świecie,
wprowadzają spustoszenie,
strach i rozpacz.
Brutalni ludzie niszczą wszystko.
Zarażają wszystko.
Przy nich umiera cała radość życia
i poczucie bezpieczeństwa.
Poprzez prasę i telewizję
wstrzykuje się nam każdego dnia
śmiertelną dawkę przemocy i terroru:
okupacje, napady, branie zakładników,
akty bestialstwa i mordy.
Każdego dnia ludzie stają się
ofiarami ludzi.
Na ludzkie szczęście
pada cień przemocy.
Nie da się usunąć przemocy
Przemocą.
Musimy zejść z drogi przemocy.
Musimy pójść nową drogą.
Ku człowieczeństwu.
Ku miłości.
Rozbroić świat!
Nasz świat produkuje wiele broni. Choć miliony ludzi cierpią głód. W nasze mieszkania wdzierają się codziennie obrazy wojen i przemocy. Mamy ich dość. Chcemy pokoju.
Lecz ile tego pokoju jest między nami? Istnieje również broń inna niż ta z fabryk zbrojeniowych. Istnieje też ogień zaporowy złych słów. Istnieje, ciągnący się za horyzont, kolczasty drut naszej chorobliwej wrażliwości i nieustannej walki o posiadanie, o prestiż i o władzę.
Rozbroić własne serce!
Wasz dom, wioska, miasto, kraj nie powinny już być ziemią oplątanym kolczasty drutem, gdzie ludzie wciąż domagają się praw dla siebie kosztem drugich i gdzie rządzi prawo silniejszego. Zaprowadźcie pokój w waszych sercach i waszych domach, abyście mieli moc ustanowienia pokoju w świecie. Jeśli ludzie nie zmienią swych serc, jutro wyprodukują nową, śmiercionośną broń.
11. Koniec lekcji. Nauczyciel dziękuje uczniom za udział w lekcji i żegna się z uczniami. 2 min.