Kształtowanie pojęć matematycznych zależy od poziomu
myślenia dzieci, inaczej mówiąc, od prawidłowego
przeprowadzenia operacji myślowych. Pamiętać należy, że
dziecko sześcioletnie znajduje się w fazie operacji
konkretnych i nie ma możliwości wykonywania działań
w myśli. Zobowiązuje to nas, nauczycieli, do dostarczenia
odpowiedniej liczby konkretnych doświadczeń w czasie,
w którym dziecko uczy się prawidłowego myślenia.
Page 3 |
W rozwijaniu myślenia matematycznego nauczyciel nie
powinien jednak być jedynym źródłem wiedzy, ale światłym
przewodnikiem kierującym samodzielnie wykonywanymi
czynnościami.
Czynnościom praktycznym powinno towarzyszyć oprócz
mówienia: rysowanie, dotykanie, przesuwanie, ruch ciała,
obserwacja, gdyż takie fazy aktywności dziecka leżą
u podstaw czynności abstrakcyjnych.
Działania nauczyciela powinni wspomagać rodzice,
przyzwyczajać dzieci do wyrażania swoich spostrzeżeń
intuicyjnych i obserwacji w języku sprzyjającym
matematyzacji. Należy uczyć logiki matematycznej już od
najmłodszych lat, a nauczymy jej nie przez naśladownictwo,
które nadaje czynnościom charakter schematyczny, lecz
poprzez konkretne i praktyczne działanie. Dziecko będzie
znało znacznie lepiej to, czego dokona samo.
1. Czynności dokładania i odkładania.
Dzieci wspólnie z nauczycielką siedzą przy stoliku.
Nauczycielka bierze kilka patyczków z pudełka, a po chwili
dokłada do nich jeszcze jeden. Dzieci obserwują tę
czynność, przeliczają patyczki.
- Proszę, nazwij tę czynność, którą wykonałam ? - to
pytanie skierowane jest do dzieci.
- Była to czynność dokładania do kilku patyczków jeszcze
jednego.
- Ile patyczków było najpierw ?
- Było 4.
- Ile dołożyłam?
- Dołożony został jeden patyczek.
- Ile jest ich razem ?
Page 4 |
- Razem jest 5.
- Zastanówcie się co należy zrobić, aby tych patyczków
było tyle, ile było na początku ?
- Należy odłożyć patyczek.
- Ile zostanie, gdy odłożymy jeden patyczek ?
- Zostanie 4.
Dzieci wykonują teraz tę czynność na swoich patyczkach,
podpisując ilość patyczków kartonikami z liczbami.
- Kiedy zwiększyła nam się liczba patyczków ?
- Gdy dołożyliśmy jeden patyczek.
- A kiedy patyczków było mniej ?
- Gdy odłożyliśmy jeden patyczek.
2. Czynności dosuwania i odsuwania.
Dzieci siedzą przy stolikach. Obok każdego dziecka leży
pudełko z klockami. Nauczycielka pokazuje kartonik z cyfrą
4 i poleca dzieciom, aby każde z pudełka wyjęło taką ilość
klocków, jaką wskazuje cyfra. Dzieci wykonują tę czynność.
Głośno przeliczają.
- A teraz dosuńcie do tych klocków jeszcze jeden klocek.
- Ile jest klocków po dosunięciu ?
- Po dosunięciu jest 5 klocków.
- A teraz chcemy, aby liczba klocków była taka sama jak
przed dosunięciem. Co musimy zrobić ?
- Odsunąć jeden klocek.
- Co stało się z naszymi klockami, teraz jest ich więcej, czy
mniej ?
- Po odsunięciu liczba zmniejszyła się.
- Dlaczego ?
- Bo jeden klocek ubył
Page 5 |
3. Czynności dolewania i odlewania.
Na stoliku stoją dwa słoiki z wodą. Na jednym z nich poziom
wody zaznaczony jest kreską kolorowego flamastra. Dzieci
bacznie obserwują. Nauczycielka wskazaną miarką -
szklanką- dolewa do słoika z zaznaczoną ilością wody jedną
miarkę płynu.
- Jaką czynność wykonałam ?
- Dolewanie wody.
- Co stało się z ilością wody w słoiku, kiedy dolałam do niej
tę jedną miarką ?
- Wody w słoiku jest teraz więcej.
- Co należy teraz zrobić, aby ilość wody się zmniejszyła ?
- Musimy odlać wody.
- Ile miarek trzeba odlać , aby wody było mniej ?
- Trzeba odlać jedną miarką.
- Przypomnijmy sobie jeszcze raz : jeśli dolaliśmy wody do
słoika, to co się stało ?
- Ilość wody się zwiększyła.
- O ile ?
- O jedną miarkę (szklankę)
- A gdy odlaliśmy jedną miarką ?
- Ilość wody w słoiku zmniejszyła się.
W marcowym numerze część 2 ćwiczeń. Podane przykłady
można wykorzystać w indywidualnej pracy z dzieckiem
w domu
Wprowadzenie elementów matematyki ma na celu kształtowanie nauki logicznego myślenia w sposobie spostrzegania, określania i klasyfikowania czyli przygotowanie dzieci do dalszego kształcenia matematycznego w klasach początkowych.
Kształtowanie podstawowych pojęć i operacji matematycznych w oddziale dzieci 6 - letnich przebiega przez następujące etapy:
1. Kształtowanie pojęć dotyczących położenia przedmiotów w stosunku do innych przedmiotów oraz określanie kierunku w przestrzeni.
2. Określanie wielkości przedmiotów ( porównywanie cech wielkościowych)
3. Zapoznanie z podstawowymi figurami geometrycznymi
4. Wyodrębnianie i tworzenie zbiorów
5. Kształtowanie pojęcia liczby elementów zbioru ( przygotowanie do wprowadzenia liczby)
6. Wprowadzanie liczb naturalnych i umiejętności dokonywania na konkretach operacji dodawania i odejmowania w zakresie liczb naturalnych od 0 do 10 z posługiwaniem się cyframi i wybranymi znakami matematycznymi ( większości., mniejszości, równości, dodawania i odejmowania)
W oddziale dzieci 6 - letnich działalność dydaktyczno - wychowawcza wyraża się w procesie kierowania uczeniem się przez dzieci w różnych sytuacjach i okolicznościach, z uwzględnieniem ukierunkowanej pracy nad przygotowaniem wychowanków do podjęcia nauki w klasie pierwszej. Dlatego zakres treści programowych przewidzianych do realizacji w oddziale 6 - latków stanowi syntezę czteroletniej pracy wychowawczo - dydaktycznej przedszkola. Program ten określa zestaw zachowań, stopień sprawności , oraz zakres informacji, którą powinno osiągnąć dziecko rozpoczynające naukę w szkole.
W układzie materiału programowego przeznaczonego dla dzieci 6 - letnich nadano priorytetową rangę wychowaniu moralno - społecznemu oraz zagadnieniom dotyczącym początkowej nauki czytania, przygotowaniu do nauki pisania, umiejętności przeprowadzania prostych operacji matematycznych , umiejętności praktyczno - technicznych, plastycznych i muzycznych..
Musimy pamiętać, że każde dziecko jest inne, każde wymaga innego traktowania jeśli ma się rozwijać w sposób harmonijny. Znany mi jest problem zróżnicowanych możliwości poszczególnych dzieci : różne tempo pracy umysłowej, zdolności skupienia uwagi, cechy pamięci, a także aktywność własna dziecka - czynnik decydujący często o tym, jak przebiega proces kształtowania się sprawności, umiejętności i przyswajania wiadomości przez dziecko.
Wolniejsze od innych np. tempo pracy nie oznacza wcale, że dziecko nie jest w stanie opanować określonych umiejętności w tym samym stopniu co jego rówieśnicy. Grupa dziecięca jest zespołem indywidualności. Każde dziecko jest inne, każde przyszło do przedszkola z innym zasobem doświadczeń , wiadomości i przeżyć. Dlatego indywidualizacja pracy z wychowankiem, różnicowanie stawianych mu zadań i wymagań, dostosowanie się do tempa ich rozwoju i aktualnych osiągnięć musi być uwzględnione w procesie wychowawczo - dydaktycznym przedszkola.