WESELE W KANIE GALILEJSKIEJ

Pełny dynamizm postaci. W sali weselnej, na środku stoi suto zastawiony stół, panuje gwar. Po lewej stronie stołu i za stołem widać parę młodą oraz gości w dynamicznym tańcu. Po prawej stronie widać krzątających się gospodarzy, którzy w ogromnym skupieniu przygotowują i podają coraz to

nowe specjały swym gościom. Ich ruchy są płynne i jednocześnie bardzo przemyślane. Panuje ogólne zadowolenie, wyczuwa się wszechobecną radość i szczęście. Każda z postaci jest uśmiechnięta i porusza się w takt słyszanej melodii. Każda z nich robi to w sposób niepowtarzalny i indywidualny.

Nagle można zauważyć rosnący niepokój i napięcie wśród gości, a także gospodarzy. Część gości siada przy stole i chwyta za swe kielichy, a mimiką i swymi gestami wyraża niezadowolenie z powodu braku w nich wina. Gospodarze przemykają ruchem płynnym i szybkim na środek sali, rozglądając się nerwowo tworzą niesymetryczne koła otaczając nimi niezadowolonych gości. W pewnym momencie od stołu wstaje przejęta bezradnością gospodarzy Maryja. Z pełną gracją, ale jednocześnie z dynamizmem podbiega do stojącego w prawym kącie sali Jezusa i kładzie Mu dłonie na policzkach i przytulając Go w matczynym geście prosi, by pomógł gospodarzom ponieważ ich bezradność jest coraz bardziej widoczna.

Jezus stojąc nad stołem, lekko tupocząc nogami, rozkazującym gestem prosi o wniesienie sześciu dużych dzbanów wypełnionych po brzegi wodą. Nagle w sali rozlega się chór anielskich głosów, rozbłyskuje jasność, a na twarzach gości widnieje zdumienie. Wszyscy z zachwytem padają na kolana i w geście radości wyciągają ręce w stronę Jezusa. Ten

natomiast przechyla dzbanki, w których wcześniej była woda i wlewa gościom wino. Na sali znowu panuje radość, a niektórzy goście podbiegają do Jezusa i dziękują Mu za cud. Całość kończy się tańcem i wznoszonymi za młodą parę toastami.

Przez cały program w tle można usłyszeć religijne piosenki w zależności od nastroju danej sceny. Przy scenie trzeciej gdy rozbrzmiewa anielski chór, najlepszą pieśnią jest „ALLELUJA”. Na początku sceny pierwszej mogą być utwory „ Arki Noego” lub Mietka Szcześniaka (te religijne).