IV. DRAMAT
4. INNE DRAMATY AWANGARDOWE
charakterystyka:
antytradycjonalizm
antyrealizm
groteskowość
twórcy obok Witkacego:
Tytus Czyżewski
Tadeusz Peiper
Witold Wandurski
Brunon Jasieński
TYTUS CZYŻEWSKI
twórczość:
Osioł i słońce w metamorfozie. Formo- satyro- buffonada 1921; humorystyczny apolog zwierzęcy
Włamywacz z lepszego towarzystwa 1922; formizm
Wąż, Orfeusz i Euridika 1922; formizm
charakterystyka:
ostra burleska
antyiluzjonizm i antyrealizm
motyw manekina
TADEUSZ PEIPER
Szósta! Szósta! 1924; charakterystyka:
nowatorska antyrealistyczna inscenizacja
konstrukcja czasu: część druga dramatu dzieje się przed zakończeniem pierwszej, w środku
scenografia trójwymiarowej książki, z której wychodzi bohater dramatu
podstępne zatrzymanie pisarza w domu ma powstrzymać ukazanie się książki
Skoro go nie ma 1933; charakterystyka:
sztuka psychologiczna
oparta na wypadkach z Krakowa 1923
postaci reprezentantami postaw życiowych- jedyny element antyrealizmu awangardowego w tej sztuce (!!!)
zwrot ku radykalizmowi politycznemu
WITOLD WANDURSKI
Śmierć na gruszy 1923; charakterystyka:
„głosy z widowni” (reżyser może je uaktualniać)
motyw folkorystyczny
uwięzienie śmierci powoduje, że ludzie nie umierają
satyra na tematy aktualne
nawiązania do XVI- XVII- wiecznego teatru jarmarcznego
Gra o Herodzie. Mięsopust proletariacki 1926; charakterystyka:
sztuka mniej udana
BRUNON JASIEŃSKI
Bal manekinów 1931; charakterystyka:
tekst powstał po przeniesieniu się autora do Związku Radzieckiego
Paryż,
ataki na kapitalizm, oportunizm francuskiej partii socjalistycznej- satyra polityczna
motyw manekinów; świadkiem jest ożywiony manekin krawiecki- posiada świeżość spojrzenia
problematyka społeczna
konwencja komedii salonowej
gra erotyczno- finansowa bohaterów
WITOLD GOMBROWICZ
Iwona, księżniczka Burgunda 1938; charakterystyka:
zbliżenie do teatru Witkacego
parodystyczność
postaci psychologicznie niepełne
„podszycie dzieckiem”
inne
stosowanie dalej logiki dramatu
kolokwializmy (zamiast filozofizmów)
psychologia międzyludzka
Iwona- niewydarzona pannica, pozbawiona „formy”, wyzwala w przedstawicielach dworu wstydliwe sekrety i zbrodnicze instynkty; jest milcząca i wciąż obecna
uwolnienie od Iwony może nastąpić tylko przez zabicie jej- i to ma miejsce na scenie
1