Jak pokonać nieśmiałość ? Na nieśmiałość składa się wiele elementów. Jednym z najczęściej występujących jest problem z komunikowaniem się z innymi ludźmi. Osoby nieśmiałe boją się odzywać się do innych ludzi, często nie wiedzą, co mają powiedzieć. W rezultacie unikają one kontaktów  innymi ludźmi, co wpływa bardzo negatywnie na jakość ich życia. Dlatego w tym artykule chciałbym zaprezentować garść praktycznych porad dla osób nieśmiałych dotyczących problemów z komunikowaniem się z innymi ludźmi. Dla osób nieśmiałych cisza jest czymś przerażającym. Boją się one, że podczas rozmowy nagle nie będą miały nic do powiedzenia, zapadnie cisza i skompromitują się. Tego typu myślenie kryje się w sobie poważny błąd logiczny. Jeśli podczas rozmowy z inną osobą, która nie jest nieśmiała, nagle zapadnie cisza, to oznacza to, że również druga osoba (ta śmiała) nie ma w danym momencie nic do powiedzenia, więc wina leży po obydwóch stronach. Tymczasem osoba nieśmiała w takiej sytuacji winę zwala na siebie i swoją nieśmiałość. Dlatego proponuję, że gdy was spotka taka sytuacja, to zastanówcie się, dlaczego ta druga osoba też nic nie mówi. Warto wtedy sobie uświadomić, że jeżeli śmiała osoba też może nie mieć nic do powiedzenia, to że sytuacja jest ok i nie jest spowodowana przez waszą nieśmiałość. Jeżeli pomyślicie w taki sposób, to od razu lżej wam zrobi się na duszy. Osoby nieśmiałe często boją się, że nie będą w stanie podtrzymać konwersacji, gdyż nie będą miały o czym mówić. I mają rację o tyle, że będąc osobami nieśmiałymi spędzają mało czasu wśród ludzi, co znacznie zmniejsza ilość informacji, którymi mogą dzielić się z innymi. Jest to swego rodzaju zamknięte koło. Gdy osoba nieśmiała podejmie wysiłek, aby z tego koła się wydostać i zacznie spędzać więcej czasu z innymi ludźmi, to zobaczy ciekawą rzecz - każde spotkanie z innymi wzbogaci zakres posiadanych przez nią informacji, którymi może się dzielić z kolejnymi osobami. To z kolei powoduje, że chętniej się z tymi osobami spotyka. To daje jej kolejną porcję informacji, którą może wykorzystywać w kolejnych kontaktach. Powstaje samonapędzająca się maszyneria, która pozwala osobie nieśmiałej zyskiwać coraz więcej tematów do rozmów. Osobom nieśmiałym wydaje się, że inni oczekują od nich tego, że mają dużo mówić. Nic bardziej błędnego. Większość ludzi woli sama mówić, niż słuchać. Dlatego osobom nieśmiałym polecam technikę słów kluczowych. Polega ona na tym, aby w rozmowie z innymi osobami skupić się na wyłapywaniu słów kluczowych, jakie padają w zdaniach wypowiadanych przez rozmówców. Słowo kluczowe to słowo lub zwrot, na temat którego możemy zadać rozmówcy pytanie. Prosty przykład. „Wolę koty niż psy”. W tym zdaniu słowami kluczowymi są koty oraz psy. W oparciu o te słowa można rozmówcy zadać szereg pytań: Dlaczego wolisz koty? Jakie koty lubisz? Czy masz kota? Dlaczego nie lubisz psów? Czy widziałeś film „Psy i koty”? itd. Wystarczy zadać rozmówcy jedno z tych pytań, aby rozmowa potoczyła się płynnie dalej. Od czasu do czasu możemy też wykorzystać słowa kluczowe, aby samemu coś powiedzieć. Np. „Ja za to wole psy. A to dlatego, że ...”. Z własnego doświadczenia wiem, że technika słów kluczowych potrafi zdziałać prawdziwe cuda dla osób nieśmiałych. Na koniec tego artykułu chciałbym jeszcze przedstawić pewną anegdotę. Śpiewaczka operowa pojechała na koncert do innego miasta. Zbliżała się godzina rozpoczęcia koncertu, a ona wciąż nie mogła znaleźć ulicy, na której znajdowała się opera. W końcu zapytała się przechodzącego obok starszego pana: - Przepraszam bardzo. Jak dostać się do opery? Starszy pan z uśmiechem odpowiedział jej: - Należy ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Nieśmiałość można pokonać, jednak wymaga to ćwiczeń i systematycznej pracy nad sobą.

Nieśmiałość, jak ją przezwyciężać.

Czy gdy spotykasz nowych ludzi czerwienisz się, jąkasz lub zachowujesz agresywnie. Czy unikasz towarzystwa. To są właśnie symptomy nieśmiałości. Nieśmiałość może

pomóc ci pokonać znajoma i przychylna osoba.

Zaufanie do ludzi jest konieczne, jeśli chcemy tworzyć udane związki, Najpierw jednak musimy polubić samych siebie i zaufać własnym uczuciom. Wielu nieśmiałym osobom tak bardzo brakuje wiary w siebie, że nie są zdolne do prawidłowych reakcji w stosunku do innych i co za tym idzie, do tworzenia z nimi relacji osobowych. Wszelkie próby kontaktów sprawiają, że mocno się rumienią, jąkają, zacinają lub patrzą uporczywie w podłogę. Nieśmiałość powoduje, że czują się nieswojo i nie są w stanie nawet prowadzić rozmowy

Obrona
Chociaż nieśmiałość może wyprowadzić z równowagi, jest ona częścią emocjonalnego systemu obronnego każdego człowieka - rodzajem broni pierwszego rażenia, służącej do odstraszenia potencjalnych wrogów, którzy chcą zanadto się zbliżyć i poznać naszą osobowość. Umiejętność samooceny i zdolność do nawiązywania kontaktów z ludźmi zdeterminowana jest głównie wychowaniem. Bliski, pełen miłości stosunek między matką i dzieckiem wpływa na sposób zachowania w przyszłości.

Sianie ziarna
Okrucieństwo i obojętność odciskają się złym piętnem zarówno na duszy jak i ciele, siejąc ziarno niewiary i nieufności do otaczającego świata. W dzieciństwie uczymy się szybko, jeśli nasze zainteresowania innymi ludźmi i własnym ciałem są ograniczone surową dyscypliną, będziemy prawdopodobnie dorastać hamując własne instynkty i być może powstanie w nas przekonanie, że seks jest czymś nieczystym i niebezpiecznym. Zaletą treningu dyscypliny jest to, że nie wkładamy palców do gniazdek elektrycznych i rozglądamy się przed przejściem przez ulicę. Jest to elementem naszego instynktu samozachowawczego. Może się jednak zdarzyć, że w całym tym łańcuchu kar, przyzwoleń i rodzicielskich niekonsekwencji pęka coś i wkraczamy w życie źle ukształtowani.

Uczenie się na przykładzie
Już jako dorośli możemy odrzucić prawdy wyniesione z domu, lecz jeśli są one zbyt głęboko zakorzenione, towarzyszyć temu będzie poczucie winy i zwątpienie. Postawy wobec płci przeciwnej także kształtują się w młodości. Awantury rodzinne mogą zaszczepić w nas przekonanie, że mężczyznom zależy tylko na jednej rzeczy, a kobiety są przewrotne i niegodne zaufania.
Niemal na pewno przekonania takie będą miały wpływ na wagę, jaka jednostka przywiązuje do tworzenia międzyludzkich związków i ostatecznie na umiejętność kochania i bycia kochanym. Uświadomienie sobie wpływu tej wczesnej "propagandy" nie musi prowadzić do przygnębienia. Może wpłynąć na głębsze zrozumienie przyczyn nieśmiałości i otworzyć drzwi do ich przezwyciężenia. Nieśmiałość nie jest poważną chorobą uczuć, ale nie można jej ignorować, gdyż może doprowadzić do samotności.

Lekceważenie problemu
Teoretyzowanie powoduje w pewnym stopniu ukrycie naszych problemów. Osoby nieśmiałe mogą wmówić sobie, że urodziły się takimi, bądź uważać, że są z natury zapatrzonymi w siebie, ostrożnymi i nietowarzyskimi. Niektórzy używają alkoholu i narkotyków, aby uciec od nieśmiałości i niepewności siebie. Jest to charakterystyczne, szczególnie dla nastolatków.
Czasami strach przed uznaniem za nieatrakcyjnego, związany z małymi zdolnościami towarzyskimi, może wyzwolić u człowieka nieśmiałego lęk przestrzeni. Ten lęk powoduje, że chora osoba boi się wyjść z domu, ponieważ sądzi, że tylko tam jest bezpieczna. Nieśmiałość nie jest automatyczną barierą dla związku miłości. Niektórzy mężczyźni i kobiety wolą partnera, który ich zdominuje lub sam pozwoli się zdominować. Zdarza się, że trwałe i szczęśliwe partnerstwo staje się dla nieśmiałych punktem przełomowym w budowaniu poczucia własnej wartości

Nieśmiałość w kontaktach międzyludzkich
Kiedy nieśmiałość łączy się z brakiem poczucia bezpieczeństwa, strach przed utratą partnera może być powodem zazdrości i doprowadzić do "klaustrofobieżnego związku", który ostatecznie się rozpadnie. Prawdziwa bliskość Jest rzadko osiągana. Ustawiczne obawy przed odrzuceniem świadczą o zahamowaniach fizycznych i uczuciowych osoby nieśmiałej. Bez wzajemnego zaufania, swobodne obdarowywanie się przyjemnością, zniknie z gry miłosnej dwojga ludzi, a więź między nimi zacznie się rozluźniać.
Hamowanie reakcji, ograniczenie wyboru i strach o związek oto destrukcyjne działanie nieśmiałości. Nieśmiali są bardzo skłonni do spisywania siebie na straty. Rzadko usiłują ustalić, dlaczego czują się nieodpowiedni czy nieudolni. A przecież tutaj leży klucz do rozwiązania problemu.

Szukanie przyczyn
Kiedy zaczęła się nieśmiałość? Czy była związana ze zmianą stylu życia, spowodowana rozpoczęciem nauki w nowej szkole lub pracy? A może pojawiła się wraz z nieszczęśliwą miłością? Zapisywanie zarówno pytań, jak i odpowiedzi, pomoże wyjaśnić istotę własnej nieśmiałości - a jest to pierwszy krok do jej przezwyciężenia. Taka konfrontacja nieśmiałej osoby z jej własnymi problemami jest korzystna z psychologicznego punktu widzenia. Ponadto problemy raz zapisane na papierze są już określone i łatwiejsze do analizy. Stawianie kolejnych szczegółowych pytań zawęzi grupę możliwych przyczyn problemu.
Czy nieśmiałość pojawia się w obecności obcych osób przyjaciół czy rodziny? A może tylko na wielkich przyjęciach? Ważna jest także odpowiedź na pytanie, w jakich sytuacjach nie występuje wcale. Dzięki analizie "onieśmielających sytuacji" zaistniałych w przeszłości, możliwe jest ustalenie jak, gdzie, kiedy i dlaczego pojawiła się nieśmiałość. Może wiąże się z początkiem kalectwa lub jest spowodowana przez nieopiekuńczych, bądź mało rozmownych rodziców

? Dokładne ustalenie przyczyny zazwyczaj przynosi efekt w postaci zmniejszenia emocjonalnej wagi problemu.

Radzenie sobie z problemem
Sporządzenie listy konkretnych i osiągalnych celów jest pierwszym krokiem w kierunku urzeczywistnienia zamiarów, jednak, aby spis taki nie stał się celem samym w sobie, konieczne jest ustalenie nieprzekraczalnego terminu podjęcia pierwszych działań. Przyjęcie terminu dłuższego niż jeden tydzień zmniejsza szansę na zbędne wątpliwości lub zmianę zdania. Dobrze jest rozpocząć od łatwiejszych zadań i stopniowo przechodzenie do bardziej skomplikowanych. Cele większe, wymagające długiego działania mogą być zastąpione mniejszymi - przecież, aby zdać egzamin na prawo jazdy, trzeba najpierw zapisać się na kurs.
Przećwiczenie kilku odezwań zmniejsza ryzyko paniki w wypadku, gdy konwersacja nie przebiega zgodnie z planem. Pamiętaj, że swobodna atmosfera i przyjacielski uśmiech przełamują wszystkie lody. Zaplanowanie codziennego relaksu pomoże zwalczyć niepokój, który wielu osobom nieśmiałym nadaje wrogi wygląd.

Trening osobowości
Trening osobowości ma duże zasługi w niesieniu pomocy osobom nieśmiałym. Uczestnicy takiego kursu zachęcani są do jasnego przedstawiania własnych celów, a następnie uczą się je osiągać. Poprzez odgrywanie ról w pozorowanych sytuacjach zagrożenia, rozwija się komunikatywność i umiejętność rozwiązywania problemów. Trening osobowości służy kobietom walczącym o swoje prawa w dziedzinach zawodowych, zdominowanych przez mężczyzn. Ćwiczenia mające na celu uwolnienie się od poczucia bycia wykorzystywanym mają uniwersalne znaczenie. Okazały się idealnym wsparciem duchowym dla osób nieśmiałych, które są często "stłamszone" przez agresywne jednostki. Trening osobowości uczy, jak przeciwstawić się szantażowi emocjonalnemu lub uniknąć zdominowania przez silniejsze osobowości.

Zalety poradnictwa
Ukrywanie problemu czyni go trudniejszym niż jest w rzeczywistości. Opowiedzenie o nim innej osobie przywraca właściwe proporcje. Wyszkoleni doradcy są kimś więcej niż dobrymi słuchaczami - są biegli w znajdywaniu przyczyn zjawisk i potrafią zaproponować praktyczne rozwiązania w postaci psycho- lub autoterapii.
Społeczne i seksualne umiejętności nie są nam wrodzone. Jednych i drugich musimy się nauczyć przed osiągnięciem dojrzałości emocjonalnej. Większość z nas posiada jakieś kompleksy, które próbuje prze-zwyciężyć. Na naukę, jak przestać być nieśmiałym - nigdy nie jest za późno

---