10 kategorii kosmetyków

  1. Kremy, emulsje, płyny, żele i oliwki oraz balsamy do skóry;

  2. Podkłady barwiące;

  3. Pudry do makijażu, pudry po kąpieli, pudry higieniczne;

  4. Mydła toaletowe, mydła dezodoryzujące;

  5. Perfumy, wody toaletowe i kolońskie;

  6. Środki do kąpieli i pod prysznic;

  7. Środki do depilacji;

  8. Dezodoranty i środki przeciw poceniu;

  9. Środki do pielęgnacji włosów, w tym:

    1. Środki do barwienia i rozjaśniania,

    2. Do trwałej ondulacji, do prostowania i utrwalania,

    3. Do układania,

    4. Do mycia,

    5. Odżywki,

    6. Do utrwalania fryzury;

  10. Środki do golenia;

  11. Środki do makijażu i demakijażu;

  12. Środki przeznaczone do pielęgnacji i malowania ust;

  13. Środki do pielęgnacji zębów i jamy ustnej;

  14. Środki do pielęgnacji i malowania paznokci;

  15. Środki do higieny zewnętrznych narządów płciowych;

  16. Środki do opalania i chroniące przed promieniowaniem ultrafioletowym;

  17. Środki do samo opalania;

  18. Środki do rozjaśniania skóry;

  19. Środki przeciw zmarszczkom.

Pasta do zębów to artykuł powszechnego użytku, należący do grupy środków higieny i pielęgnacji jamy ustnej. Działa poprzez usuwanie z powierzchni zębów i dziąseł zanieczyszczeń i nalotów o zróżnicowanym składzie chemicznym. Pełni funkcję oczyszczającą dezynfekująca i odświeżająca. Do jej składników zaliczamy:

Amfoteryczne związki powierzchniowo czynne stosowane przy produkcji szamponów.

Środki powierzchniowo czynne amfoteryczne zaliczamy do składników modyfikujących działanie szamponu. Cechuje je pewien uniwersalizm polegający na pełnej zgodności z innymi detergentami i możliwości stosowania w szerokim zakresie pH, a także brak działania drażniącego. Wśród nich najczęściej stosowanym surowcem jest betaina. Jest łagodna w działaniu na skórę oraz charakteryzuje się działaniem antystatycznym i kondycjonującym na włosy i skórę. Ponadto zwiększa lepkość szamponu oraz tworzy obfitą pianę, która jest trwała oraz stabilna. Innym składnikiem należącym do amfoterycznych związków powierzchniowo czynnych są tlenki amin. Działają antyelektrostatycznie i są dobrymi stabilizatorami piany. Ponadto są łagodne i kompatybilne z innymi składnikami, łagodzą działanie anionowych związków powierzchniowo czynnych na skórę.

Grupy znaków towarowych.

Jakie informacje powinno zawierać opakowanie kosmetyku

Klasyfikacja wyrobów kosmetycznych.

Związki powierzchniowo czynne anionowe w szamponach.

Środki powierzchniowo czynne anionowe pełnią role głównego detergentu, są siarczany alkoholi tłuszczowych (wykazujące dobrą skuteczność usuwania brudu, tworzące gęstą pianę, nadmiernie odtłuszczające włosy, o działaniu drażniącym na skórę), siarczany oksyetylenowanych alkoholi tłuszczowych (tworzących nietrwałą pianę), sulfobursztyniany alkoholi tłuszczowych (o przeciętnych właściwościach myjących i pianotwórczych, wykazujące pewne działanie kondycjonujące)

Surowce organiczne dodawane do kosmetyków

Środki do pielęgnacji włosów

Dokumenty odnośnie kosmetyków

Dezodoranty - środki pomocnicze do utrzymywania higieny osobistej które nie dopuszczają do powstawania przykrego zapachu potu. Mogą więc usuwać nadmiar potu i produkty jego rozkładu, zmniejszać wydalanie potu, hamować rozwój mikroorganizmów rozkładających pot, a także neutralizować pot. Dezodoranty występują w postaci płynów, emulsji, kremów, sztyftów, mydełek. Ich skład chemiczny zależy od ich rodzaju, obejmuje takie surowce jak: alkohol i cytrynian trietylowy o działaniu bakteriostatycznym oraz kompozycje zapachowe maskujące przykry zapach.

Alkohole to grupa związków organicznych o bardzo dużym znaczeniu w perfumerii i w produkcji kosmetyków np. Etanol propanol, mentol. Większość z nich to doskonałe rozpuszczalniki, ułatwiające wytwarzanie trwałych emulsji. Często są jednocześnie substancjami zapachowymi i stabilizującymi. Są to również pochodne tłuszczowe alkoholi np. Cholesterol, gliceryna.

Kosmetyki - grupa produktów służących do pielęgnacji, oczyszczania, ochrony i upiększania ciała.

Środki powierzchniowo czynne niejonowe - wykazują słabe właściwości pianotwórcze dobre właściwości kondycjonujące stabilizujące piane i regulujące lepkość roztworu, np. Alkanoloamidy kwasów tłuszczowych i tlenki amin tłuszczowych.