STRUKTURALIZM
Terminem tym posłużył się Kazimierz Sośnicki, który próbował sprecyzować założenia dotyczące doboru i układu treści programowych w szkołach współczesnych.
Twierdził, że programy nauczania są przeładowane materiałem - uczniowie mają za dużo wiedzy teoretycznej, a za mało praktycznej.
Sośnicki twierdził, że do programu nauczania należy włączyć treści najważniejsze sięgając do źródeł historycznych, ale i najnowszych osiągnięć. Taki program nauczania miał uczniów odciążyć.
Programy nauczania powinny odzwierciedlać system wiedzy poszczególnych dyscyplin oraz całokształtu nauk. W budowie takich programów pomocne są zasady:
- strukturalności
- nowoczesności
- życiowości i kultury logicznej
- łączenia teorii z praktyką ( tę uważał za najważniejszą).
Sośnicki wskazuje również na to, aby treść każdego przedmiotu nauczania dzielić na:
- elementy podstawowe - o trwałej wartości naukowej i kształcącej
- elementy wtórne - niekoniecznie potrzebne uczniom szkół ogólnokształcących.
Strukturalizm dotyczy więc zmiany systemu nauczania poprzez zastąpienie materiału teoretycznego materiałem i wiedzą praktyczną.