STRUKTURALIZM

Terminem tym posłużył się Kazimierz Sośnicki, który próbował sprecyzować założenia dotyczące doboru i układu treści programowych w szkołach współczesnych.

Twierdził, że programy nauczania są przeładowane materiałem - uczniowie mają za dużo wiedzy teoretycznej, a za mało praktycznej.

Sośnicki twierdził, że do programu nauczania należy włączyć treści najważniejsze sięgając do źródeł historycznych, ale i najnowszych osiągnięć. Taki program nauczania miał uczniów odciążyć.

Programy nauczania powinny odzwierciedlać system wiedzy poszczególnych dyscyplin oraz całokształtu nauk. W budowie takich programów pomocne są zasady:

- strukturalności

- nowoczesności

- życiowości i kultury logicznej

- łączenia teorii z praktyką ( tę uważał za najważniejszą).

Sośnicki wskazuje również na to, aby treść każdego przedmiotu nauczania dzielić na:

- elementy podstawowe - o trwałej wartości naukowej i kształcącej

- elementy wtórne - niekoniecznie potrzebne uczniom szkół ogólnokształcących.

Strukturalizm dotyczy więc zmiany systemu nauczania poprzez zastąpienie materiału teoretycznego materiałem i wiedzą praktyczną.