|
ALKANY |
ALKENY |
ALIKNY |
1. Wzór ogólny |
CnH2n+2 |
CnH2n |
CnH2n-2 |
2. Zasady nazewnictwa |
pierwsze 4 proste alkany mają nazwy zwyczajowe (metan, etan, propan, butan); systematyczne nazwy pozostałych tworzy się od liczebników greckich lub łacińskich określających liczbę atomów węgla w cząsteczce z dodatkiem końcówki -an |
nazwy alkenów tworzy się zmieniając przedrostek -an odpowiedniego węglowodoru nasyconego (alkanu) na -en, np. eten (zwany też etylenem) od etanu |
nazwy systematyczne alkinów tworzy się od nazwy odpowiednich węglowodorów nasyconych z użyciem końcówki -in (lub -yn) |
3. Przykład związku i jego nazwa |
CH3 |
H H H H H |
H H
H-C=C-C-C-H 3bromobutyn |
4. Właściwości chemiczne |
-w zależności od ilości dostarczonego tlenu ulegają 3 rodzajom spalania |
Związki aktywne chemicznie dzięki obecności podwójnego wiązania. Ulega spalaniu, czyli reaguje z tlenem: |
Ulega spalaniu |
5. Aktywność chemiczna |
Bardzo mała reaktywność, co wynika z dużej trwałości wiązań pojedynczych C—C i C—H. |
Obecność podwójnego wiązania w cząsteczce alkanów powoduje dużo większą aktywność chemiczną w porównaniu z alkanami. Na przykład chlor, brom i jod w zwykłych warunkach nie reagują z alkanami, natomiast łatwo reagują z etylenem; mieszanina chloru z etylenem reaguje już w temperaturze pokojowej w ciemności, a wybuchowo pod wpływem światła, tworząc dichloroetan, C2H4Cl2 |
Obecność potrójnego wiązania powoduje, iż aktywność chemiczna alkinów jest bardzo duża. |