PERMANENCJA	SESYJNOŚĆ
Art. 109 konstytucji ust. 1. Sejm i Senat obradują na posiedzeniach.	Sesyjność wynika z tradycji. W II Rzeczypospolitej Polskiej konstytucje przewidywały sesyjność. .
Permanencja jest bardziej typowa dla koncepcji parlamentu jako władzy rządzącej.	Koncepcję podziału władz, która wyraźnie określa funkcję parlamentu jako władzy ustawodawczej zwykło się łączyć z sesyjnością.
Permanencja jest związana z tradycją demokratyczną i z systemem parlamentarno-gabinetowym, p[przyjmowanym przez większość konstytucji.	Sesyjność wiąże się z monarchią konstytucyjną, w której parlament jest sesją monarchy. Monarcha ( jego prerogatyw) decyduje o otwieraniu i zamykaniu sesji, przez co kontroluje parlament.
Permanencja gwarantuje ciągłość pracy parlamentu, co jest potrzebne podczas natłoku pracy związanego z transformacją ustrojową.	Sesyjność pozwala na porządkowanie prac parlamentu, które muszą zakończyć się w odniesieniu do danej ustawy - projektu, inaczej zakończenie sesji powoduje zdjęcie z porządku obrad i nie zajmowanie się więcej danym projektem.
Przejście od sesyjności do permanencji nastąpiło w wyniku uzgodnień „okrągłego stołu”, aby przez likwidację okresów miedzy sesyjnych wyeliminować możliwość wydawania dekretów z mocą ustawy przez Radę Państwa.	Sesyjność łączy się z możliwością wydawania przez rząd rozporządzeń z mocą ustawy.
Permanencja likwidująca przerwy między sesjami zapewnia Sejmowi pozycję organu centralnego, zajmującego najwyższą pozycję w systemie ustrojowym państwa. Permanencja wzmaga przewagę parlamentu nad innymi władzami w systemie ustrojowym. Permanencja zwiększa przewagę władzy ustawodawczej do innych władz.
	W przerwach między sesjami posłowie mają czas na spotkania z wyborcami.

---