Wodorotlenek sodu: Na0H -> 2 Na + 2 H2O = 2 NaOH

Przemysł papierniczy, tworzywa sztuczne, środki czystości, klejenie szkła.

Substancja stała, biały, dobrze rozpuszcza się w wodzie, higroskopijny, żrący, wodorotlenek

Wodorotlenek potasu: KOH -> K2O + H2O = 2 KOH

Przemysł kosmetyczny, przemysł spożywczy, akumulator, elektronika

Stała, biały, dobrze rozpuszcza się w wodzie, higroskopijny, żrący

Wodorotlenek wapnia: Ca(OH)2 Ca + 2 H20 = Ca(OH)2 + H2 (GAZ)

Gaszenie wapna palonego, zaprawa wapienna, mleko wapienne

Stała, biały, trudno rozpuszcza się w wodzie, żrący

*Mleko wapienne – zawiesina wodorotlenku wapnia w wodzie

* Woda wapienna – nasycony roztwór wodny wodorotlenku wapnia. Stosowana jest do wykrywania obecności tlenku węgla (IV)

* Wapno palone – tlenek wapnia CaO

* Wapno gaszone – wodorotlenek wapnia Ca(OH)2

* Gaszenie wapna - reakcja tlenku wapnia z wodą.

Inne wodorotlenki:

*Wodorotlenek glinu - Al (OH)3
* Wodorotlenek magnezu – Mg (OH)2
* Wodorotlenek żelaza (II) – Fe (OH)2
* Wodorotlenek żelaza (III) - Fe (OH)3
* Wodorotlenek miedzi (II) – Cu (OH)2
* Wodorotlenek baru – BA (OH)2
* Wodorotlenek ołowiu (II) – Pb (OH)2

Doświadczenie 16

Otrzymywanie:
Wodorotlenek miedzi (II) – Cu (OH)2, Wodorotlenek żelaza (III) - Fe (OH)3, Wodorotlenek glinu - Al (OH)3

1. Do probówki 1,2,3 wlewamy: 1 wodny roztwór chlorku miedzi (II), 2 wodny roztwór cholrku żelaza (III), 3 wodny roztwór chlorku glinu.

2. Dodajemy wodorotlenku sodu.

3. Obserwacje: Pod wpływem roztworu wodorotlenku sodu w probówce zostaje osad: 1- niebieski, 2- brązowy, 3- biały.

4. CuCl2 + 2 NaOH = Cu (OH)2 + 2 NaCl
   FeCl3 + 3 NaOH = Fe (OH)3 + 3 NaCl
   AlCl3 + 3 NaOH = Al (OH)3 + 3 NaCl
   Osady! Strzałka w dół!

Zasada sodowa – dysocjuje na kationy sodu i aniony wodorotlenkowe:
NaOH -> H2O> Na+ + OH-

Zasada potasowa – dysocjuje na kationy potasu i aniony wodorotlenkowe:
KOH ->H2O> K+ + OH-

Zasada wapniowa – dysocjuje na kationy wapnia i aniony wodorotlenkowe:
Ca (OH)2 <-H2O-> Ca2+ + 2 OH-

Ogólne równanie reakcji dysocjacji zasad ma postać:
M^n (OH)n <-H2)-> M^n+ + n OH-
Gdzie:
M – symbol atomu metalu
n – wartościowość metalu równa liczbie grup wodorotlenkowych

Zasady, czyli wodorotlenki rozpuszczalne w wodzie, w roztworze wodnym dysocjują na kationy metalu i aniony wodorotlenkowe.

Odczyn roztworu to cecha określającą, czy w roztworze znajduje się nadmiar jonów wodoru H+, czy nadmiar jonów wodorotlenkowych OH-, czy ich stężenia są sobie równe.

Jeżeli zanurzony w wodnym roztworze substancji uniwersalny papierek wskaźnikowy zabarwi się na jeden z kolorów poniższych, to można określić odczyn tego roztworu.

Odczyn kwasowy (7-), Odczyn obojętny (7), Odczyn Zasadowy (7+)