1. Czym jest cellulit?

Cellulit jest to defekt estetyczny opisujący zmiany obserwowane na skórze głównie ud i pośladków, które popularnie noszą nazwę „skórki pomarańczowej”. Jest on problemem około 80% kobiet. Pierwsze objawy mogą pojawiać się już w okresie dojrzewania płciowego. Proces nasila się w czasie ciąży, miesiączki, menopauzy oraz przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych. Charakteryzują go nieregularne kontury skóry będące odzwierciedleniem nieprawidłowego ukształtowania tkanki tłuszczowej

1. Cellulit a cellulitis.

Cellulitu nie należy mylić z cellulitisem, który należy do zakażeń skóry, tzw. piodermi. Jest to stosunkowo rzadko występujące zapalenie tkanki podskórnej, często występujące po wcześniejszym zranieniu, ukąszeniu bądź poparzeniu. Cellulitis charakteryzuje się ostrym procesem zapalnym, z przekrwieniem i obrzękiem.

1. Przyczyny powstawania cellulitu

• Zmiany w strukturze skóry

• Dysfunkcje w metabolizmie adipocytów

• Zaburzenia mikrocyrkulacji

• Jednostki neurowegetatywne

1. Zmiany w strukturze skóry

Pojawienie się cellulitu jest zapewne powiązane z uszkodzeniem struktury kolagenu na skutek działania estrogenu. Hormon ten stymuluje produkcję kolagenazy w fibroblastach. Osłabienie włókien kolagenowych umożliwia tłuszczowi przedostanie się z tkanki podskórnej oraz wybrzuszenie się w górę. Tłuszcz zyskuje w ten sposób przestrzeń potrzebną do powiększenia adipocytów.

1. Dysfunkcje w metabolizmie adipocytów

Degradacja tłuszczów w naszym organizmie jest ściśle związana z aktywnością enzymów zwanych lipazami. Na aktywność tę ogromny wpływ wywiera obecność cyklicznego adenozynomonofosforanu. Synteza cAMP wymaga obecności cyklazy adenylowej, natomiast degradacja cAMP występuje w obecności fosfodiesterazy. Niektóre substancje działając poprzez aktywację cyklazy adenylowej lub hamowanie fosfodiesterazy mogą stymulować metabolizm tłuszczów.

1. Zaburzenia mikrocyrkulacji

Inny ważny aspekt powstawania cellulitu dotyczy zaburzeń w systemie mikrokrążenia. Osłabiony drenaż limfatyczny może prowadzić do nagromadzenia płynu oraz spowalnia krążenia, co ostatecznie zwiększa tempo lipogenezy.

Układ krążenia krwi i drenaż limfatyczny są regulowane przez wiele czynników, takich jak inhibitory fosfodiesterazy lub alfa i beta-adrenolityczne

1. Jednostki neurowegetatywne

Lipoliza i lipogeneza to procesy w których częściowo pośredniczy układ nerwowy poprzez działanie beta i alfa₂-adrenergicznych receptorów znajdujących się na powierzchni komórek tłuszczowych. Udowodniono, lipolizę wywołują czynniki stymulujące receptory beta-adrenergiczne lub blokujące receptory alfa₂-adrenergiczne

1. Mężczyźni i cellulit.

Fakt, że cellulit jest problemem niemal wyłącznie kobiet, jest wynikiem odmiennej fizjologii obu płci. Pierwszą różnicą działającą na szkodę pań jest kobieca gospodarka hormonalna. Estrogeny zwiększają elastyczność włókien kolagenowych i elastynowych, które tym samym łatwiej odkształcają się i „wyginają” pod wpływem naciskających na nie, powiększonych komórek tłuszczowych. Cellulit bardzo rzadko obserwowany jest u mężczyzn. Panowie, którzy maja z nim problem cierpią na niedobór męskich hormonów.

1. Mężczyźni i cellulit.

Drugą przyczyną powstawania cellulitu właśnie u kobiet jest odmienna niż u mężczyzn budowa skóry. Mężczyźni i kobiety mają różne struktury organizacyjne tkanki łącznej w pierwszej warstwie podskórnej. U kobiety, tkanka tłuszczowa jest zawarta w komorowej strukturze sprzyjającej ekspansji tkanki tłuszczowej w skórze właściwej. Mężczyźni natomiast mają sieć krzyżującej się tkanki łącznej, co umożliwia podskórnej tkance tłuszczowej rozszerzać się w bok i do wewnątrz, ale z niewielkim występem do skóry właściwej. Mężczyźni również mają grubsze warstwy naskórka i tkanki skóry właściwej w udach i pośladkach niż kobiety.

1. Balsamy antycellulitowe.

Balsamy przeznaczone do zmniejszenia tak zwanej "skórki pomarańczowej" zostały wprowadzone w 1960 roku. Jednak rola leczenia miejscowego w usuwaniu cellulitu jest zwodnicza. Początkowym wyzwaniem dla każdego kremu ​​jest to, że musi on być w stanie przenikać przez naskórek i skórę właściwą, aby dosięgnąć tkankę tłuszczową przed wchłonięciem. Badania wykazały spadek obwodu uda po stosowaniu balsamów antycellulitowych, jednak po zakończeniu stosowania tej terapii następuje nawrócenie się objawów cellulitu.

1. Surowce roślinne stosowane w preparatach:.

• poprawiają przepływ krwi

• działają przeciwobrzękowo

• zmniejszają przepuszczalność naczyń

• ułatwiają odpływ limfy

• obniżają poziom glukozy we krwi;

• przyspieszają spalanie tłuszczu.

1. Rośliny zawierające substancje zwalczające cellulit:

• bluszcz pospolity

• algi

• ruszczyk kolczasty

• miłorząb dwuklapowy

• arnika

• kasztanowiec zwyczajny

• zielona herbata

• słodka koniczyna

• Winogrona

• Guarana

1. Bluszcz pospolity

Jedną z najczęściej stosowanych w leczeniu cellulitu roślin jest bluszcz. Bluszcz jest rośliną bogatą w saponiny triterpenowe, jak również glikozydy kwasu oleanolowego. Innymi aktywnymi składnikami bluszczu są flawonoidy, kwasy chlorogenowy i kawowy. Saponiny zawarte w bluszczu to związki odpowiedzialne za ochronę naczyń krwionośnych i zmniejszenie ich przepuszczalności. Flawonoidy wykazują działanie przeciwrodnikowe i przeciwzapalne, zmniejszają przepuszczalność mikronaczyń i wpływają na aktywność wielu enzymów ważnych przy leczeniu cellulitu np. kolagenozy i elastazy.

1. Algi

Zawierają one wiele cennych aktywnych substancji, które wspaniale wpływają na skórę. Algi morskie magazynują bioaktywne morskie minerały i pierwiastki śladowe, ale zawierają również witaminy z grupy B, witaminę E, C, ß-karoten oraz aminokwasy. Zaletą alg jest to, iż kosmetyki z nich powstające są z łatwością przyswajane przez naszą skórę i przez nią tolerowane. W kosmetykach można znaleźć zarówno algi suszone – sproszkowane, jak i ekstrakty z tych glonów.

Działanie

- zwalczają wolne rodniki i wspomagają regenerację komórek.

-poprawiają krążenie krwi, metabolizm tłuszczów, oczyszczają oraz uwalniają nadmiar wody.

- maja działanie antybakteryjne.

-mają właściwości energetyzujące skórę, skutecznie ją nawilżają i poprawiają jędrność.

1. Ruszczyk kolczasty

Inną rośliną wykorzystywaną w leczeniu cellulitu jest ruszczyk kolczasty .. Zawiera on saponiny, np. ruskogeninę 0,12%, neo-ruskogeninę, a także flawonoidy, sterole, kwasy tłuszczowe. Działalność związków wymienionych powyżej sprawia iż roślina ta jest przydatna w leczeniu niewydolności żylnej i obrzęków limfatycznych. Eksperymenty dowiodły, że ruszczyk kolczasty wykazuje pozytywny wpływ na mikrokrążenie, co odgrywa istotną rolę w leczeniu cellulitu.

1. Miłorząb dwuklapowy

Miłorząb dwuklapowy to roślina pochodzenia azjatyckiego, zawierająca wysoki poziom flawonoidów jak również charakterystyczne diterpeny. W swoim składzie posiada kwercetynę i kempferol co wpływa na wysoką aktywność antyoksydacyjną. Kolejnymi związkami aktywnymi są ginkgetyna i izoginkgetyna. Ginkgetyna okazała się związkiem opartym na powiązaniu dwóch jąder flawonów, tworzącym cząsteczkę biflawonoidu. Znalazł on zastosowanie jako środek zapobiegający łamliwości naczyń włosowatych, a także obniżający ciśnienie krwi i poprawiający mikrocyrkulację.

1. Zielona herbata

Zielona herbata bogata jest we flawonoidy. Świeże zielone liście herbaty mogą zawierać około 20-35% polifenoli w suchej masie. Podstawowymi składnikami ekstraktu z zielonej herbaty są katechiny - związki wykazujące anty-rodnikowe i przeciwzapalne działanie. Ponadto herbata zawiera metyloksantyny- kofeinę, teobrominę i teofilinę. Metyloksantyny stymulują lipolizę, działając poprzez wzrost stężenia cAMP niezbędnego do prawidłowej hydrolizy trójglicerydów. Dzięki temu ekstrakt zielonej herbaty jest surowcem przydatnym w leczeniu cellulitu.

1. Arnika

Występuje na terenach górskich i podgórskich Europy. Działa zewnętrznie na krwiaki, stłuczenia, obrzęki pourazowe, Stosowana wewnętrznie wzmacnia i uszczelnia ściany naczyń krwionośnych, działa przeciwzakrzepowo oraz poprawia krążenie krwi.Ze względu na wysoki poziom flawonoidów takich jak kwercetyna, izokwercetyna, rutyna i kempferol arnika znalazła szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym. Szczególnie ceniona jest w produktach dedykowanych do skóry z problemami mikronaczyniowymi, jak również w kosmetykach przeznaczonych na obrzęki nóg i cellulit.

1. Guarana

Jest roślina egzotyczna pochodząca z Amazonii. Słynie z największej dotąd poznanej wśród roślin zdolności syntezy kofeiny, której zawiera 4 razy więcej, niż ziarna kawowca. Guarana wykazuje poza tym działanie antyoksydacyjne oraz przeciwbakteryjne. Zawiera alkaloidy, flawonoidy, terpeny, garbniki, saponiny i inne substancje czynne. Składnikami szczególnie ważnymi dla redukcji cellulitu są kofeina, teobromina i teofilina. Guarana coraz częściej wykorzystywana jest w przemyśle kosmetycznym.

1. Sosna śródziemnomorska

Surowcem, który pojawił się ostatnio na rynku kosmetycznym i z którym wiąże się duże nadzieje w walce z cellulitem, jest pycnogenol, czyli ekstrakt z kory sosny śródziemnomorskiej. Zawiera on około 40 biologicznie czynnych składników, z których najważniejsze to flawonoidy. Kofeina, tebromina, teofilina, aminofilina oraz niektóre aminokwasy, np. L-karnityna, poprawiają krążenie krwi, ułatwiają eliminację toksyn z organizmu, zmniejszają obrzęki, przyspieszają spalanie tłuszczów, przeciwdziałają bliznom i rozstępom