Badania ultradźwiękowe są metodą badań nieniszczących opartą na użyciu fal ultradźwiękowych w celu wykrycia wewnętrznych wad materiału, pomiaru grubości strony czy wykrycia korozji.

W badaniu ultradźwiękowym, do materiału wprowadza się wiązki fal ultradźwiękowych. Odbijają się na nieciągłości lub od przeciwnej powierzchni. Analiza tych odbić dostarcza wartościowych informacji na temat miejsca występowania nieciągłości oraz kierunku jej ustawienia, niezależnie od grubości ścianki badanego materiału. Kryteria akceptowalności definiują, czy wskazania te mogą zostać zaakceptowana (nie są wadami), czy odwrotnie.

Badanie rentgenowskie - polega na analizie badanego elementu poprzez naświetlenie kliszy promieniami roentgena, na których drodze znajduje się element. Wszelkie wady typu pęcherze gazowe, nieciągłości struktury, jamy skurczowe lub wewnętrzne pęknięcia zostają uwidocznione na kliszy.

Próba przełomu niebieskiego wykonywana na stali w temp. ok. 300 °C, przy której powierzchnia stali pokrywa się niebieskim nalotem, na którym wyraźnie widoczne są wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia w postaci jasnych plam. Badanie przełomu jest także bardzo pomocne przy ustalaniu przyczyn awarii, gdyż wady powodujące pęknięcia są na nim ujawnione. Badanie przekrojów jest zawsze połączone z odpowiednim przygotowaniem (wyszlifowaniem i wytrawieniem odpowiednimi odczynnikami) powierzchni przecięcia próbki. Wycinanie próbek odbywa się za pomocą piły tarczowej lub palnika acetylenowego (w tym przypadku należy usunąć warstwę wpływu cieplnego przez zestruganie lub stoczenie). Wyciętą próbkę szlifuje się papierem ściernym i trawi odpowiednimi czynnikami.

Próba Baumanna służy do określenia dystrybucji siarki w badanym stopie. Siarka w stali jest domieszką wybitnie szkodliwą, stąd jej zawartość nie może przekraczać 0,06%. Główną przyczyną dla której uważa się siarkę za pierwiastek szkodliwy jest powodowana kruchość na gorąco. Próba Baumanna polega na wykryciu miejsc występowania siarczków w stali.

Wcześniej przygotowaną próbkę należy położyć zgładem na papierze fotograficznym nasączonym kwasem siarkowym. Kwas siarkowy na papierze działa na siarczki zawarte w badanym przekroju przedmiotu. W wyniku reakcji wydzielający się siarkowodór reaguje z bromkiem srebra zawartym w emulsji światłoczułej, powodując powstanie na papierze zaciemnień wywołanych czarnym siarczkiem srebra. W ten sposób przeprowadzona próba Baumanna ujawnia segregację siarki w badanym przekroju przedmiotu w postaci zaczernionych miejsc na zdjęciu.

Mikroskopy metalograficzne to klasa mikroskopów służących do badań na próbkach nieprzezroczystych. Zalicza się do nich mikroskopy świetlne oraz elektronowe. Dzięki mikroskopom metalograficznym można przeprowadzać szereg obserwacji na zgładach metalowych, przełomach etc.

Podstawowe części mikroskopu:

-źródło światła

-kondensor

-okular

-obiektyw

-przysłony

-stolik przedmiotowy

-mechanizm ogniskujący (makro i mikro).

Mikroskop metalograficzny wykorzystywany jest do:

- na wykrycie mikropęknięć

- oceny chropowatości

- obserwacje wtrąceń

-wykrycie wad budowy struktury lub materiału

-badanie zjawisk zachodzących w trakcie eksploatacji materiałów.

-ujawnianie struktury z określeniem kształtu, wymiarów, ilości i rozmieszczenia jej składników

Całkowite powiększenie mikroskopu jest iloczynem powiększenia obiektywu i okularu. Do optycznego wyposażenia mikroskopu należy również urządzenie oświetlające, od którego zależy jasność, ostrość i kontrastowość obrazu