Festina lente – spiesz się powoli, bo wtedy więcej przeżyjesz, spotkasz, zobaczysz, zrozumiesz. Uroda świata przyrody przemyka się w ich oczach, jak klatka w filmie. Nie pozostawia prawie żadnego śladu. Złagodzeniu skutków ludzkiego egoizmu i bierności wobec życia przyrody może pomóc wychowanie wrażliwego konsumenta, bystrego, wnkliwego obserwatora różnych obszarów przyrody. Świadomość ekologiczna składa się z trzech zasadniczych elementów w postaci systemu wiedzy, wartości i reguł działania. Sferę poznawczą świadomości ekologicznej stanowi wiedza o procesach zachodzących w środowisku przyrodniczym, o istniejących zagrożeniach, o działalności człowieka i jego negatywnych skutkach. System wartości urzeczywistnia się w kontakcie człowieka z naturą, do których należą: życie, zdrowie, odpowiedzialność, praca, piękno, harmonia itp. Reguły działań tworzą katalog zasad i powinności, którymi kierujemy się w swych kontaktach ze środowiskiem.W stosunku do dzieci trudno używać sformułowania „człowiek ekologiczny”. O wiele trafniejsze będzie określenie „przyjaciel Ziemi”. Zrozumiałe jest to, że dzieci nie mogą podejmować działań takich jak osoby dorosłe i dlatego zasady, którymi powinny się kierować, muszą być ustalone na miarę ich możliwości. ważny jest emocjonalny związek dziecka z przyrodą, inspirowany prowadzeniem kącików żywej przyrody, hodowli w klasie, przez wycieczki, prace w ogródku, gazetki przyrodnicze, tworzenie albumów, organizowanie wystaw. Przez codzienny, bezpośredni kontakt z naturą, ukształtujemy wrażliwość i wyobraźnię dzieci, czujność wobec zniszczeń. Małe dzieci z dumą będą mówiły, że są „przyjaciółmi Ziemi”. Będą przekonane o potrzebie szacunku dla niej i wszystkich istot żywych. Będą świadome swej roli i zadań. Będą mogły z dumą nazwać siebie w dorosłym życiu „człowiekiem ekologicznym”. Bezpośrednie doświadczenie jest zazwyczaj pełniejsze, bardziej dotykające indywidualnie. W środowisku szkolnym odbywa się ono w postaci rozmów, dyskusji, badań laboratoryjnych, wycieczek, projektów, pomocy itp. Nie zawsze jest możliwe bezpośrednie doświadczenie w edukacji. Uczenie się zachodzi bowiem często w wyniku zastępczego doświadczenia poprzez czytanie, oglądanie modeli, ćwiczenia, aby móc w pełniejszy sposób wniknąć w rzeczywistość poznawaną. Pomocne może się okazać odgrywanie ról, odtwarzanie sytuacji, użycie materiałów dźwiękowych i wizualnych. W ten sposób uczniowie stają się bardziej uważni i zaangażowani w zrozumienie sensu procesów ekologicznych i lepiej rozumieją sens i wartość własnej egzystencji.