03.07.2001

Imię i nazwisko .................................................................

numer indeksu / leg. studenckiej ......................................

grupa .............................

1. Zestaw alergenów pokarmowych odpowiedzialnych najczęściej za wywołanie objawów klinicznych to:

   1. mięso kury, ziemniak, maliny

   2. kukurydza, burak, żółtko jaja

   3. ryż, marchew, porzeczki

   4. owoce cytrusowe, białko jaja, kakao

   5. mięso królika, jabłko, seler

2. Do konstytucjonalnych cech alergii nie należą:

   1. język geograficzny

   2. długie rzęsy

   3. nisko osadzone małżowiny uszne

   4. podkrążone oczy

   5. blady kolor skóry

3. Do działań prewencyjnych w alergii pokarmowej nie należą:

   1. przedłużone karmienie naturalne

   2. zastosowanie diety hipoalergicznej w czasie laktacji

   3. eliminacja poszczególnych alergenów wziewnych

   4. zastosowanie diety hypoalergicznej w ostatnim trymestrze ciąży

   5. zastosowanie mieszanek hipoantygenowych u niemowląt karmionych sztucznie

4. Do czynników ryzyka rozwoju choroby alergicznej należą:

   1. rodzinne występowanie choroby alergicznej

   2. karmienie od urodzenia preparatami mlecznymi

   3. podwyższony poziom IgE w krwi pępowinowej

   4. przebycie biegunki infekcyjnej

   5. wszystkie z wyżej wymienionych

Punktowe testy skórne

1. mogą być wykonywane tylko u dzieci starszych

2. służą do oceny nadwrażliwości typu późnego

3. nie wymagają zaprzestania podaży leków przeciwalergicznych

4. miarą odczynu jest przede wszystkim wielkość rumienia

5. żadna z powyższych wymienionych

1. U pacjentów z celiakią dozwolone są:

   1. produkty zbożowe zawierające niewielką ilość glutenu

   2. produkty zbożowe zawierające jęczmień i owies, zabronione – zawierające pszenicę i żyto

   3. owoce i warzywa zawierające skrobię

   4. produkty ryżowe

   5. prawidłowe odpowiedzi 3 i 4

2. Częstość występowania celiakii w ostatnich latach:

   1. zdecydowanie wzrosła, ponieważ wzrosła świadomość lekarzy oraz dostępność badań diagnostycznych (endoskopia przewodu pokarmowego)

   2. wyraźnie spadła

   3. utrzymuje się ma stałym poziomie, spadła jedynie wykrywalność choroby

   4. wzrosła częstość występowania wszystkich postaci celiakii

   5. trudno powiedzieć, ponieważ badania epidemiologiczne prowadzone są tylko w wybranych regionach.

3. Główną przyczyną późnego ujawniania się celiakii jest:

   1. częste stosowanie antybiotyków u niemowląt i małych dzieci

   2. zmiana drogi podawania szczepionki przeciwko poliomyelitis z doustnej na pozajelitową

   3. zmniejszenie częstości występowania zakażeń jelitowych u niemowląt i małych dzieci

   4. przedłużony okres karmienia naturalnego

   5. żadne z wyżej wymienionych

4. Najbardziej czułe i swoiste dla celiakii przeciwciała to:

   1. przeciwciała przeciwko mięśniom gładkim (SMA)

   2. Przeciwciała przeciwgliadynowe (AGA)

   3. przeciwciała antyendomyzjalne (EmA)

   4. przeciwciała przeciwjądrowe (ANA)

   5. ANCA

5. Niema postać celiakii to:

   1. wcześnie rozpoznana, ale niesystematycznie leczona postać celiakii

   2. postać celiakii, w której po dwuletniej prowokacji glutenem nie dochodzi do ponownego uszkodzenia śluzówki jelita

   3. postać celiakii, w której nie stwierdza się uszkodzenia śluzówki jelita cienkiego, ale obecne są swoiste przeciwciała

   4. postać celiakii, w której uszkodzeniu śluzówki jelita cienkiego nie towarzyszy obecności swoistych przeciwciał

   5. żadne z wyżej wymienionych

6. Bóle brzucha w prawym dole biodrowym, objawy znacznego niedożywienia, zmiany okołoodbytnicze, stany podgorączkowe są charakterystyczne dla:

   1. zespołu złego wchłaniania

   2. alergii pokarmowej

   3. wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

   4. choroby Leśniowskiego – Crohna

   5. choroby Leśniowskiego – Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

7. W łagodnej postaci choroby Leśniowskiego – Crohna z typowym umiejscowieniem zmian zapalnych nie ma wskazań do stosowania:

   1. doustnie sulfasalazyny

   2. nowszych preparatów nie zawierających sulfapirydyny

   3. miejscowego leczenia

   4. dożylnej kortykoterapii

   5. prawidłowe są odpowiedzi c i d

8. Do powikłań choroby Leśniowskiego – Crohna nie należy:

   1. upośledzenie stanu odżywienia

   2. opóźnienie rozwoju fizycznego

   3. kamica pęcherzyka żółciowego

   4. rak jelita grubego

   5. zmiany kostne ??

Wskaźnik Cole’a

1. jest stosunkiem należnej masy ciała do wzrostu

2. poniżej 100 oznacza niedożywienie

3. wykorzystywany jest do oceny stopnia ciężkości przebiegu nieswoistych zapaleń jelit

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

5. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

1. U chłopca 12 letniego stolce z domieszką świeżej krwi, bóle w lewym dole biodrowym, bolesne parcie na stolec, gorączka, podwyższone OB., leukocytoza mogą sugerować:

   1. perforację wrzodu trawiennego

   2. krawienia z żylaków przełyku

   3. ostrą fazę wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

   4. postać żołądkowo-jelitową alergii pokarmowej

   5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

2. Które z twierdzeń dotyczących odwodnienia hipernatremicznego jest prawdziwe:

   1. woda „ucieka” z komórek OUN, powodując ich kurczenie

   2. dochodzi do zmniejszenia się objętości przestrzeni zewnątrzkomórkowej

   3. w obrazie klinicznym dominuje uczucie pragnienia, niepokój lub senność, drgawki

   4. następstwem tego odwodnienia jest hiperosmolarność płynów ustrojowych

   5. wszystkie wyżej wymienione

3. W ciężkim odwodnieniu w nawadnianiu chorego, w ciągu pierwszych 12 godzin podasz kolejno:

   1. płyn 1/5 ds. przez 2 godziny, następnie roztwór Ringera 40 ml/kg przez 6 godzin, następnie płyn 1/5 ds. 20 ml/kg przez 6 godzin.

   2. roztwór Ringera 40 ml/kg przez 2 godziny, następnie płyn 1/5 ds. 20 ml/ kg przez 2 godziny, następnie płyn 1/5 ds. 70 ml/kg przez 8 godzin.

   3. roztwór Ringera 20 ml/ kg przez 4 godziny, następnie płyn 1/5 ds. 70 ml/kg przez 8 godzin

   4. plazmę 20 ml/kg przez 2 godziny, następnie roztwór Ringera 20 ml/kg przez 10 godzin

   5. roztwór Ringera 40 ml/kg przez 2 godziny, następnie płyn 1/5 ds. 20 ml/kg przez 2 godziny, następnie płyn 3:1 70 ml/kg przez 8 godzin

4. Niemowlęciu o masie ciała 8 kg, aby wyrównać niedobór potasu podasz:

1. 15 ml 15% KCL

2. 3 ml 15% KCL

3. 8 ml 15% KCL

4. 5 ml 15% KCL

5. 9 ml 15% KCL

1. Przy nawadnianiu doustnym w fazie rehydratacji należy stosować:

   1. płyny infuzyjne i DPN przez 6 godzin

   2. wyłącznie DPN przez 3 – 4 godzin

   3. DPN + żywienie jak przed zachorowaniem

   4. żywienie jak przed zachorowaniem

   5. wyłącznie płyny infuzyjne przez 3-4 godzin

2. Do objawów odwodnienia należą:

   1. suchość śluzówek jamy ustnej i krtani, zagęszczenie krwi

   2. zapadnięcie ciemiączka, skąpomocz lub bezmocz

   3. utrata masy ciała, utrata elastyczności skóry

   4. „zaostrzenie” rysów twarzy, zapadnięcie gałek ocznych

   5. wszystkie z wyżej wymienionych

3. Wybierz prawdziwe stwierdzenie dotyczące terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dzieci

   1. do leczenia kwalifikowani są wszyscy pacjenci z rozpoznanym przewlekłym zapaleniem wątroby typu C; stosowana jest monoterapia interferonem alfa

   2. leczenie prowadzone jest jedynie w kontrolowanych badaniach klinicznych lekiem z wyboru jest lamiwudyna

   3. leczenie prowadzone jest w kontrolowanych badaniach klinicznych stosowana jest politerapia interferonem alfa i rybawiryną

   4. dzieci z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C nie wymaga leczenia przyczynowego

4. Do rozpoznania zapalenia wątroby typu C niezbędne jest oznaczenie:

   1. anty HCV

   2. testy uzupełniające oparte na technice Western-blot

   3. HCV DNA

   4. HCV RNA

5. Skuteczność terapii IFN w przewlekłym zapaleniu wątroby typu B u dzieci jest:

   1. 100 % eradykacji HBV

   2. 60 % serokonwersji w układzie HBs

   3. 60 % serokonwersji w układzie HBs i 60 % serokonwersji w układzie HBe

   4. 60 % serokonwersji w układzie HBe

6. Kryteria serologiczne rozpoznania przewlekłego zapalenia wątroby to:

   1. Ag HBe (+), Ag HBs (-), anty HBe (-), anty HBs (+)

   2. Ag HBe (-), Ap HBs (-), anty HBe (+), anty HBs (+)

   3. Ag HBe (+), Ap HBs (+), anty HBe (-), anty HBs (-)

   4. Ag HBe (+), Ag HBs (+), anty HBe (+), anty HBs (+)

7. Najczęstszym czynnikiem ryzyka, drogą zakażenia HBV w Polsce są:

   1. zakażenia płodu i noworodka od matki nosicielki

   2. zakażenia związane z zabiegami medycznymi

   3. kontakty seksualne z zakażonymi

   4. kontakty z nosicielami wirusa np. rodzina

8. Metodą, która ma być stosowana w badaniach przesiewowych noworodków w kierunku mukowiscydozy jest ocena;

   1. stężenia albumin w smółce

   2. stężenia Cl w pocie – test potowy wykonany w 1 dobie życia

   3. obecności mutacji ∆F 508

   4. stężenia immunoreaktywnej trypsyny w kropli krwi pobranej na bibułę

   5. brak efektywnej metody badań przesiewowych w kierunku mukowiscydozy.

9. Jeżeli oboje rodzice są nosicielami nieprawidłowego genu warunkującego wystąpienie mukowiscydozy to prawdopodobieństwo urodzenia się dziecka chorego na mukowiscydozę:

   1. wynosi 25%

   2. wynosi 50%

   3. jeżeli wcześniej urodziło się dziecko chore na mukowiscydozę to w kolejnej ciąży zmniejsza się o połowę

   4. jeżeli wcześniej urodziło się dziecko chore na mukowiscydozę to w kolejnej ciąży zwiększa się o połowę

   5. nie da się go oszacować

10. W przypadku wystąpienia biegunki osmotycznej stwierdzamy wszystkie niżej wymienione nieprawidłowości z wyjątkiem:

    1. pH stolca < 6

    2. pułapka osmotyczna > 140 mOsm/1

    3. obecność substancji redukujących > 0,5%

    4. wysokie stężenie sodu w stolcu > 70 mmol/l

    5. w wywiadzie zwykle przebyta biegunka infekcyjna lub antybiotykoterapia

11. Przewlekła biegunka jest najczęściej następstwem stosowania:

    1. linkozamidów i cefalosporyn III generacji

    2. aminoglikozydów

    3. antybiotyków polipeptydowych

    4. sulfonamidów

    5. pochodnych nitrofurantoniny

12. Wtórne zespoły złego wchłaniania są następstwem wszystkich wymienionych stanów z wyjątkiem:

    1. zespołów poantybiotykowych

    2. wad rozwojowych przewodu pokarmowego

    3. choroby trzewnej

    4. zespołu krótkiego jelita

    5. lambliozy

13. Stwierdzono współistnienie zakażenia H.pylori u dorosłych i dzieci z następującymi chorobami:

    1. tylko z wrzodem dwunastnicy

    2. tylko z zapaleniem błony śluzowej żołądka

    3. z zapaleniem błony śluzowej żołądka i/ lub dwunastnicy

    4. z wrzodem żołądka lub dwunastnicy , z zapaleniem błony śluzowej żołądka i/lub dwunastnicy

14. Najważniejsze cechy bakterii Helicobacter pylori wpływające na jej patogenność to:

    1. wydzielanie szeregu enzymów (mucynaza, lipaza, ureaza)

    2. wywoływanie miejscowych reakcji zapalnych i immunologicznych

    3. zróżnicowanie patogenności szczepów

    4. bytowanie w śluzie żołądkowym w kwaśnym środowisku

    5. wszystkie ww.

15. W rozpoznaniu choroby wrzodowej decydujące znaczenie ma:

    1. dokładny wywiad chorobowy

    2. endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego

    3. badanie przedmiotowe

    4. diagnostyka zakażeń H.pylori

16. Diagnostyka w kierunku zakażeń Helicobacter pylori obejmuje:

    1. badanie obecności H.pylori ze skrawków błony śluzowej żołądka

    2. badanie drobnoustroju z bioptatów , test oddechowy

    3. testy serologiczne z surowicy krwi w klasie IgG, IgA

    4. wszystkie ww.

17. W leczeniu choroby wrzodowej z zakażeniem H.pylori, stosujemy schematy leczenia:

    1. schematy 14-dniowe, obejmujący H₂ bloker, alkalie, antybiotyk

    2. schemat 7-dniowy, obejmujący inhibitor pompy protonowej, antybiotyk i imidazol

    3. schemat 28-dniowy, obejmujący sole bezmutu, antybiotyk, i H₂ bloker

    4. schemat 7-dniowy, obejmujący alkalie, antybiotyk , imidazoz

18. Krew wymieszana ze stolcem świadczy o tym, że miejscem krwawienia jest:

    1. żołądek

    2. przełyk

    3. dwunastnica

    4. proksymalna część jelita grubego

    5. dystalna część jelita grubego

19. Podstawą rozpoznania krwotocznego zapalenia błony śluzowej żołądka jest:

    1. ezofagoskopia

    2. badanie radiologiczne żołądka

    3. charakterystyczny wywiad

    4. fusowate wymioty w wywiadzie

    5. gastroskopia

Scyntygrafia z nadtechnecjanem - 99 umożliwia

1. ustalenie miejsca wynaczynienia krwi

2. zobrazowanie błony śluzowej żołądka w obrębie uchyłku Meckela

3. zobrazowanie błony śluzowej żołądka w obrębie przełyku Barretta

4. wszystkie ww.

5. prawidłowa jest odpowiedź 2 i 3

1. Lek stosowany w krwawieniu z żylaków przełyku, który zmniejsza przepływ trzewny i jednocześnie hamuje sekrecję żołądka to:

   1. Omeprazol

   2. Wazopresyna

   3. Zantac

   4. Somatostatyna

   5. Famotydyna

2. Stwierdzenie w badaniu endoskopowym polipa w jelicie jest wskazaniem do:

   1. pobrania wycinków do badania histopatologicznego

   2. poszukiwania polipów w innym odcinku przewodu pokarmowego

   3. dalszej obserwacji pacjenta

   4. jego usunięcia przy pomocy pętli

   5. wykonanie gastroskopii