PLAN WYCIECZKI KRAJOZNAWCZEJ – SZLAK TATARSKI

TRASA: EŁK – SZYBA – TATARSKA GÓRA – CHOCHOŁKI – OSTRYKÓŁ – PROSTKI – BOGUSZE

DŁUGOŚĆ TRASY: 19 km/46 km.

Szlak Tatarski można pokonać na dwa sposoby w wariancie krótszym, oznaczonym na mapie 19 km lub dłuższym 46 km. Można również zmodyfikować żółty szlak rowerowy „Wokół Jeziora Selment Wielki” wracając drugim wariantem Szlaku Tatarskiego.

Pierwszy wariant – zielony Szlaku Tatarskiego. To 19 – kilometrowej długości odcinek biegnący w kierunku południowym do Prostek. Z Ełku brzegiem jeziora Ełk poprzez Szybę, szlak ten prowadzi w rejon pięknych lasów sosnowych i świerkowych największego kompleksu leśnego ziemi ełckiej. Po drodze zahacza o malownicze „oczko wodne” oraz duże wzniesienie – Tatarską Górę (nazwa tej góry związana jest z napadem tatarskim w okresie wojen szwedzkich). Stąd poprzez miejscowości Lipińskie Małe i Ostrykół, wzdłuż rzeki Ełk, szlak kieruje się do Prostek i wsi Bogusze, gdzie upamiętnione jest miejsce byłego obozu koncentracyjnego żołnierzy armii radzieckiej i włoskiej. W Boguszach szlak kończy się przy potężnym, dawnym polsko – pruskim słupie granicznym nad rzeką Ełk. Wzniósł go w 1545 roku książę Albrecht Hohenzollern w miejscu, w którym stykały się ziemie Prus, Polski i Litwy.

Drugi wariant Szlaku Tatarskiego – niebieski. Jest on pętlą długości 46 km umownie mającą swój początek w Ełku przy moście na ulicy Zamkowej. Stąd udajemy się ulicami: Wojska Polskiego, Kilińskiego i Kolejową poza miasto do kompleksu leśnego zwanego Ełckim Borem. Pierwszym punktem na naszej trasie jest miejscowość Mrozy Wielkie – siedziba nadleśnictwa Ełk. Przed nimi, po lewej stronie, mijamy grodziski jaćwieskie położone na brzegu jeziora Selment Wielki. W Mrozach przy nadleśnictwie znajduje się park z m. In. Ośmioma 150 – letnimi dębami i klonami, z których część przekracza 20m wysokości. Ciekawostką jest 9 lip liczących ponad 100 lat, których pnie tworzą niejako wspólną całość. Następnie mijamy jezioro Regielskie, a wkrótce potem mniejsze jeziora Szlam. W przeszłości oba zbiorniki wraz z dzisiejszymi podmokłymi łąkami ciągnącymi się do kolejki wąskotorowej stanowiły jeden akwen wody. W wyniku działalności człowieka oraz zjawisk sukcesji, czyli naturalnego zarastania zbiorników i przechodzenia w torfowiska, zasięg pierwotnego akwen zmniejszył się ponad dwa razy. Procesy sukcesji szczególnie dobrze widoczne są na przykładzie jeziora Szlam. Mijamy wieś Regiel i wjeżdżamy do największego kompleksu leśnego w okolicach Ełku – Ełckiego Boru, będącego pozostałością po historycznych puszczach niegdyś tu rosnących. Po przejechaniu do Regla ok. 8km dojeżdżamy do Ostregokołu. Znajduje się tu najstarszy na Warmii i Mazurach kościół drewniany pochodzący z 1667 roku, obok którego rosną pomnikowe dęby. Z Ostregokołu kierujemy się w stronę wsi Lipińskie Małe po drodze mijając rzekę Ełk – najdłuższą na pojezierzu Ełckim (114km). Nieuregulowana, płynąca meandrami rzeka Ełk wraz z doliną zalewową jest bardzo wartościowym z punktu widzenia przyrodniczego ekosystemem. W dolinie łatwo zauważalne jest strefowe rozmieszczenie siedlisk łąkowych oraz roślinności szuwarowej. Środowisko to jest miejscem życia wielu gatunków owadów. W Lipińskich Małych ponownie przekraczamy rzekę Ełk. W miejscowości zachowało się kilka budynków z przełomu XIX/XX w. Podążamy w kierunku linii kolejowej Ełk – Prostki, wzdłuż której przebiegająca w sąsiedztwie droga, podążamy w kierunku Tatarskich Gór. Po Kilku kilometrach jazdy podążamy w kierunku widocznych wzniesień – Gór Tatarskich. Wzniesienia te są morenami, ostańcami zbudowanymi z glin, wychodnymi utworów starych od otaczającego je pola sandrowego. U podnóża Gór Tatarskich leży urokliwe, śródleśne jeziorko Tatry Duże. Około 20 metrów powyżej, w kulminacyjnym punkcie wzniesień, w średniowieczu funkcjonował gród jaćwieski. Znad jeziora Tatary Duże udajemy się lasem w kierunku równie urokliwego jeziorka Żabie Oczko. Przed dotarciem na Żabie oczko, po trudach podróży można posilić się w przydrożnym barze. Jezioro otoczone dookoła lasem z szeroką, zagospodarowaną plażą w sezonie letnim licznie odwiedzaną przez ełczan. Po odpoczynku kierujemy się w stronę wsi Barany po drodze mijając dobrze zachowany