Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny

Wydział Budownictwa i Architektury

Sprawozdanie z ćwiczenia laboratoryjnego

z mechaniki gruntów

Ćwiczenie numer 1

Analiza makroskopowa gruntu

Rok II

Semestr I

Wykonali:

Katarzyna Smentek

Grzegorz Skorupiński

1. WSTĘP:

Badania makroskopowe mają na celu wstępne określenie rodzaju gruntu i niektórych jego cech fizycznych bez pomocy przyrządów. Badania te wykonuje się w terenie i laboratorium. Wykonuje się je zawsze, bez względu na ostateczny zakres dokumentacji badawczej. Próbka do badania powinna mieć naturalne uziarnienie i wilgotność. Najczęściej badania makroskopowe obejmują określenie rodzaju i nazwy gruntu, stanu gruntu, jego barwy i wilgotności oraz zawartości węglanu wapnia. Dodatkowo rozpoznajemy rodzaj i ilość domieszek.

Rodzaj gruntu: w celu określenia rodzaju gruntu musimy wstępnie zaklasyfikować grunt, to znaczy ustalić: czy grunt jest mineralny, czy organiczny, a w ramach tych grup: skalisty czy nieskalisty Następnie w grupie gruntów mineralnych, należy ustalić spoistość gruntu tzn. określić czy grunt jest niespoisty czy spoisty. Dalsze czynności badawcze w celu dokładnego określenia nazwy gruntu zależą od wyniku wstępnej klasyfikacji. Czynności te są odmienne dla poszczególnych grup gruntów.

Nazwa gruntów niespoistych: zależy od procentowej zawartości frakcji o danych wymiarach i jest określana makroskopowo na podstawie wzrokowej oceny wielkości i ilości ziaren poszczególnych frakcji.

Nazwa gruntów spoistych: rodzaj gruntów spoistych zależy przede wszystkim od zawartości w nim frakcji iłowej, a nazwa zależy ponadto od zawartości frakcji pyłowej i piaskowej. Wyróżnia się cztery grupy gruntów spoistych, przy czym spoistość nadaje gruntom frakcja iłowa . Do ustalenia spoistości gruntu służą dwie próby: wałeczkowania (próba podstawowa) i rozmakania (próba uzupełniająca). Warunki wykonania próby wałeczkowania i rozmakania określa norma PN-88/B-04481. W celu określenia zawartości frakcji piaskowej należy wykonać próbę rozcierania gruntu w wodzie.

Stan gruntu spoistego: określa się za pomocą próby wałeczkowania. Wałeczkowanie przeprowadza się na próbie o naturalnej wilgotności w taki sam sposób, jak to się robi przy określaniu rodzaju gruntu, przy czym w tym przypadku nie wolno zwilżać gruntu. W trakcie wykonywania próby wałeczkowania osuszamy grunt dłońmi doprowadzając go do wilgotności odpowiadającej granicy plastyczności.

Oznaczanie wilgotności: wilgotność określamy, obserwując zachowanie się zgniatanych na dłoni grudek gruntu oraz zawilgacanie nimi pewnych przedmiotów

1. ANALIZA WG NORMY PN-86/B-02480:

1. Grunt niespoisty:

Rodzaj gruntu: piasek średni P_S - ziarna wielkości > 0,25mm i < 0,5mm stanowią ponad 50% zawartości, ziarna > 0,5mm stanowią mniej niż 50% zawartości, natomiast > 2mm mniej niż 10%.

Wilgotność: suchy – próbka nie wykazuje zawilgocenia.

Barwa: żółto-szary

Zawartość CaCO₃: < 1% - po pokropieniu 20% roztworem HCl próbka nie burzy się.

1. Grunt spoisty:

Rodzaj gruntu: glina G - podczas rozcierania w wodzie wyczuwalne cząstki piasku.

Stan gruntu: półzwarty – możliwe jest uformowanie kulki, wałeczek pęka poprzecznie przy pierwszej próbie wałeczkowania.

Barwa: brązowo-brunatny.

Zawartość CaCO₃: 3-5% - po pokropieniu 20% roztworem HCl próbka burzy się intensywnie, ale krótko.

1. Grunt organiczny: torf dobrze rozłożony T - wysoka zawartość części organicznych, mało części mineralnych, w próbie rozmakania barwi wodę.

Barwa: czarno-szary.

Zawartość CaCO₃: < 1% - po pokropieniu 20% roztworem HCl próbka nie burzy się.