krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,Geometria kół zębatych

Geometria kół zębatych (koło zasadnicze, koło podziałowe, koło toczne, koło wierzchołkowe i stóp, moduł, podziałka, kąt zarysu, kąt przyporu, linia i odcinek przyporu, liczba przyporu).

Koło zasadnicze db jest to koło stanowiące bazę do wykreślenia zarysu ewolwenty.

Koło podziałowe d – dzieli ząb na głowę i stopę, na tej średnicy dokonuje się pomiaru cech geometrycznych, cechy określone na tej średnicy są nominalne.

Koło toczne – wyznaczone przez punkt toczny C. (prędkość poślizgu jest równa 0)

Koło wierzchołkowe da – średnica wierzchołków koła,

Koło stóp df – średnica stóp koła.

Wrąb – przestrzeń między zębami,

Podziałka p – jest to długość łuku między dwoma sąsiednimi zębami mierzona od różnostronnych boków na średnicy podziałowej.

p*z=π*d

Moduł m – stosunek średnicy podziałowej do ilości zębów

m=d/z

linia przyporu – miejsce geometryczne wszystkich punktów styku w czasie zazębienia.

Odcinek przyporu – część linii przyporu ograniczona kołami wierzchołkowymi.

Kąt przyporu αw – kąt pomiędzy odcinkiem przyporu a styczną do kół tocznych dwóch współpracujących kół. Jeżeli rozpatrujemy jedno koło zębate to wtedy jest to kąt zarysu α.

Liczba przyporu – nazywamy stosunek długości łuku przyporu do podziałki na kole tocznym. Z powodu kłopotu obliczania długości łuku przyporu, można określać liczbę przyporu jako stosunek długości czynnej linii przyporu e do podziałki na kole zasadniczym.

Charakterystyka zarysu ewolwentowego i cykloidalnego zębów kół zębatych:

37. Korekcja kół zębatych – rodzaje i ich charakterystyka.

3. Korekcja uzębienia i zazębienia

3.1. Korekcja technologiczna uzębienia

Jeśli liczba zębów koła z < 17, do zlikwidowania podcięcia zębów ko-nieczne jest podczas obróbki odsunięcie zarysu narzędzia o

X = x m

gdzie: x – współczynnik przesunięcia zarysu wynoszący wyznaczany ze wzoru:

g gz z z y x

Wymiary koła korygowanego:

i – przełożenie; , z1 – liczba zębów koła czynnego.

3.2.1. Korekcja zazębienia typu P-0

Cechą tej korekcji jest zachowanie zerowej (czyli takiej jak w przekład-ni niekorygowanej) odległości osi.

2 1 0 z z m 5 ,0a

Aby ten warunek był możliwy do spełnienia suma zębów współpracu-jących kół musi być większa lub równa podwojonej granicznej liczbie zębów, czyli

z1 + z2 ≥ 2 zg

Korekcję przeprowadza się tylko wtedy, gdy jedno z kół ma liczbę zę-bów z1 < zg . Podczas wykonania kół należy narzędzie odsunąć od mniejszego koła o X oraz jednocześnie dosunąć narzędzie o taką sa-mą wartość X do większego koła.

Wymiary kół w korygowanej przekładni

d1 = m ·z1 d2 = m ·z2

db1 = m · z1 · cosα db2 = m · z2 · cosα

da1 = m (z1 + 2y + 2x) da2 = m (z2 + 2y – 2x)

df1 = m (z1 – 2u + 2x) df2 = m (z2 – 2u – 2x)

ao = 0,5 m (z1 + z2)

3.2.2. Korekcja zazębienia typu P

3.2.2.1. Korekcja typu P – technologiczna

Jej celem jest zlikwidowanie podcięcia zębów w jednym z kół oraz do-branie odległości osi ar takiej, przy której luz obwodowy w przekładni nie ulegnie zmianie.

Warunki stosowania korekcji technologicznej typu P:

z1 < zg lub / i z2 < zg

oraz z1 + z2 < zg

3.2.2.2. Korekcja typu P – konstrukcyjna

Przy danych parametrach kół (z1, z2, m) zadana jest odległość osi ar inna niż wynikająca z obliczeń dla korekcji P-0 (ar ≠ ao). Należy zatem obliczyć wartości współczynników przesunięcia x1 oraz x2, a także wymiary kół takie, aby luz obwodowy w przekładni miał normalne war-tości oraz aby nie wystąpiła interwencja zarysów.

W obu przypadkach korekcji P należy korzystać z podręczników do Podstaw Konstrukcji Maszyn lub do PKUP.

39. Opis modeli obliczeo wytrzymałościowych kół zębatych (Niemanna i Lewisa). W praktyce kół zębatych ( zębów) nie można liczyd jako równomiernie obciążonych. Dlatego obliczenia opierają się na traktowaniu zęba jako belki utwierdzonej jednym koocem, a na drugim koocu obciążonej siłą poprzeczną. Pierwszy raz takiego sformułowania dokonał Lewis. I mimo wielu prób innych obliczeo metoda ta nie uległa zmianie.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
krawiec,podstawy konstrucji maszyn II,zarys ewolwentowy i cykloidalny
krawiec,podstawy konstrucji maszyn II,WAŁY
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,wytrzymałość zmęczeniowa
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,Pytania do egzaminu
krawiec,podstawy konstrucji maszyn II,łożyska
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,cechy konstrukcyjne zasady konstrukcji
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,generowanie wariantów rozwiązań
krawiec,podstawy konstrucji maszyn II,sprzęgła
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,łożyska
krawiec,podstawy konstrukcji maszyn I,naprężenia dopuszczalne
skrzypacz,podstawy konstrukcji maszyn P, wał z kołem zębatym o zębach ukośnych
krawiec,podstawy konstrucji maszyn II,zarys ewolwentowy i cykloidalny
ZADANIE 81, ☆☆♠ Nauka dla Wszystkich Prawdziwych ∑ ξ ζ ω ∏ √¼½¾haslo nauka, Podstawy konstrukcji mas
Projekt z podstaw konstrukcji maszyn
Podstawy konstrukcji maszyn Mazanek cz 2
podstawy konstrukcji maszyn I ETI
belka, Podstawy konstrukcji maszyn(1)
buum, PWr, PKM, Podstawy konstrukcji maszyn, Pytania

więcej podobnych podstron