CYTOLOGIA
1) BŁONA KOMÓRKOWA - dwuwarstwa lipidowa, BARIERA UNIEMOŻLIWIAJĄCA swobodną dyfuzję HYDROFILOWYCH jonów oraz małych cząsteczek.
oddziela komórkę od środowiska zewnętrznego
tworzy wewnątrzkom. system błon, oddzielających różne strefy (organella obłonione, np rybosomy, AG)
NIE WIDOCZNE W MIKROSKOPIE ŚWIETLNYM!!!
MIKROSKOP ELEKTRONOWY - budowa trójblaszkowa 7,5 nm (1 blaszka = 2,5 nm)BLASZKI ZEWNĘTRZNE - CIEMNE (elektronowo gęste) BLASZKA ŚRODKOWA - JASNA (elektronowo jasna)
a)BŁONĘ KOMÓRKOWĄ TWORZĄ: BIAŁKA, LIPIDY, oraz związane z nimi WĘGLOWODANY (glikokaliks)
-> LIPIDY: fosfolipidy, glikolipidy, cholesterol
FOSFOLIPIDY - spolaryzowane, amfipatyczne
biegun HYDROFILOWY - główki z GLICEROLU, zawiera dodatnio naładowane grupy AZOTOWE wiążące ujemnie naładowane grupy fosforanowe
biegun HYDROFOBOWY - 2 OGONKI (zazwyczaj z kw. tłuszczowych NASYCONYCH) kowalencyjnie połączony z glicerolem
FOSFOLIPIDY BŁONOWE - fosfatydylocholina, fosfatydyloseryna, fosfatydyloetanolamina, sfingomielina, lecytyna.
CHOLESTEROL
wbudowany w błonę
stabilizuje ją
GLIKOLIPIDY - obecne tylko na PLAZMALEMMIE (wartstwa zewnętrzna błony kom.)
BIAŁKA BŁONOWE - amfipatyczne (dwubiegunowość)
a) REGION HYDROFILOWY - graniczy ze środ. zewnętrznym i wewnętrznym komórki
dużo aminokwasów polarnych, np. kwas glutaminowy
region hydrofilowy środowiska zewnętrznego związny z OLIGOSACHARYDAMI
region hydrofilowy środowiska wewnętrznego zw. z KWASAMI TŁUSZCZOWYMI
b) REGION HYDROFOBOWY - zatopiony w hydrofobową w-wę fosfolipidów
dużo aminokwasów niepolarnych, np. leucyna
c) BIAŁKA BŁONOWE dzielimy na
POWIERCHNIOWE - wyizolowanie polega na łagodnej ekstrakcji, np. w roztworach soli
wiążą się z zewnętrzną lub wewnętrzną warstwą lipidów
INEGRALNE (TRANSBŁONOWE) - aby wyizolować należy zdezintegrować strukturę błony komórkowej, np. silne detergenty/rozpuszczalniki.
przechodzą przez całą grubość błony
d) FUNKCJE BIAŁEK BŁONOWYCH (TRAW)
Transport
Receptory
Aktywność enzymatyczna
Wiązanie cytoszkieletu komórki do w-wy wewnętrznej błony
WĘGLOWODANY
reszty cukrowe połączone są z białkami lub lipidami
TYLKO na ZEWNĘTRZNEJ w-wie błony kom. (PLAZMALEMMIE) lub w ŚWIETLE OBŁONIONYCH ORGANELLI
GLIKOKALIKS - osłonka powierzchniowa (różnorodność kombinacji wyst. węglowodanów determinuje):
WŁAŚCIWOŚCI ANTYGENOWE
ROZPOZNAWANIE KOMÓREK
ŁĄCZENIE KOMÓREK W ZESPOŁY
MOZAIKOWY MODEL BUDOWY BŁONY KOMÓRKOWEJ
w płynnej dwuwarstwie lipidowej swobodnie dyfundują [powierzchniowe; integralne (transbłonowe)]
TRATWY LIPIDOWE
obszary błony komórkowej szczególnie bogate w CHOLESTEROL, SFINGOLIPIDY
składniki: białka KAWEOLINY (formowanie i ruch pęcherzyków podbłonowych i kaweoli - wpuklenia bł. kom)
WYSTĘPOWANIE
kom. mm. gładkich
kom. mioepitelialne
fibroblasty
kom. śródbłonka
FUNKCJA - regulacja syngalizacji międzykomórkowej poprzez zagęszczanie lub rozrzedzanie domen komórkowych zawierających białka ucz. w wymianie i transdukcji info)
KLINIKA!!! CHOROBY spowodowane zaburzeniami płynności bł. kom.
CHOLESTEROL - odpowiada za płynność błony.
zbyt dużo cholesterolu - zbyt sztywne w-wy zewnętrzne; zbyt płynna - warstwa hydrofobowa
zmiana kształtu komórek - np. erytrocytów -> zaburzona selekcja w śledzione -> marskość wątroby (np. od nadużywania alkoholu)
NADCIŚNIENIE
CHOROBA ALZHEIMERA
TRANSPORT PRZEZ BŁONY
DYFUZJA PROSTA (transport bierny prosty)
zgodnie z gradientem stężeń
ROZPUSZCZALNIKI ORGANICZNE (alkohol, benzen)
HORMONY STEROIDOWE, niektóre leki
Mocznik, CO2, O2, N2
TRANSPORT UŁATWIONY
BIAŁKA TRANSPORTOWE: KANAŁOWE oraz NOŚNIKOWE
zgodny z gradientem stężeń
tylko jony z otoczką hydrofilową
AMINOKWASY, CUKRY
BIAŁKA KANAŁOWE - hydrofilowe obszary w obrębie białek TRANSBŁONOWYCH (integralnych)
KANAŁY JONOWE LUB WODNE
stale otwarte, lub otwierane przez bodziec
OTWIERANE LIGANDEM (bramkowane ligandem)
ligand - cząsteczka sygnałowa
otwarte do momentu dysocjacji ligandu
NEUROPRZEKAŹNIK lub NUKLEOTYD
neuroprzekaźnik -> błony postsynaptyczne neuronów -> związanie neuroprzekaźnika -> zmiana konformacji białka -> napływ do kom. odpowiednich jonów
nukleotyd -> np. cAMP w receptorach węchowych, lub cGMP w czopkach siatkówki
2. OTWIERANE MECHANICZNIE np. komórki rzęsate ucha wewnętrznego (kontakt stereociliów z błonką -> otwarcie kanałów)
3. OTWIERANE BIAŁKIEM G (muskarynowy receptor acetylocholiny w komórkach mięsnia sercowego) -> interakcja między białkiem receptorowym a kompleksem białka G.
4. OTWIERANE ZMIANĄ POTENCJAŁU BŁONOWEGO (bramkowane zmianą potencjału) -> kanały sodowe uczestniczące w transmisji impulsu nerwowego
BIAŁKA NOŚNIKOWE
aminokwasy, cukry
zmiana konformacji białka nośnikowego
po transporcie -> wraca do poprzedniego kształtu
UNIPORT - transport 1 cząsteczki przez białko nośnikowe
SYMPORT - transport 2 cząsteczek przez białko nośnikowe w tym samym kierunku
ANTYPORT - transport 1 cząsteczki w 1 kierunku wymaga transportu 2giej cząsteczki w kierunku przeciwnym.
TRANSPORT AKTYWNY
wbrew gradientowi stężeń
BIAŁKA NOŚNIKOWE
wymagane ATP!!!
np. pompy jonowe -> pompa sodowo-potasowa (3Na+ -> na zewnątrz, 2K+ do środka)
2 podjednostki : alfa - większa, beta - mniejsza.
UTRZYMANIE POTENCJAŁU BŁONOWEGO I OBJĘTOŚCI KOMÓREK
Na+-K+-ATP-aza przykładem transportu AKTYWNEGO PIERWOTNEGO
TRANSPORT WTÓRNY
wbrew gradientowi stężeń
białka NOŚNIKOWE -> symport lub antyport
związanie jonów sodu pozwala na związanie dodatkowo np. glukozy
uwolnienie obu transp. substancji po przeciwnej stronie błony
np. TRANSPORT GLUKOZY W KOMÓRKACH JELITA kosztem wytworzonego gradientu jonów Na+
TRANSPORT MAKROCZĄSTECZEK
ENDOCYTOZA - endosomy (transport aktywny)
odmiana - ENDOCYTOZA PRZY UDZIALE RECEPTORÓW
Lipoproteidy, cholesterol, czynniki wzrostu, hormony, wirusy
przy udziale LIGANDÓW
powstanie zagłębień pokryty KLATRYNĄ - DOŁKI OKRYTE
PĘCHERZYKI OKRYTE (endosomy) w środku kompleks receptor-ligand
PINOCYTOZA - pinosomy, transport substancji PŁYNNYCH
FAGOCYTOZA - fagosomy, transport ciał stałych
EGZOCYTOZA
wydzielenie poza komórkę zaw. pęcherzyków z FUZJĄ BŁODNY
EGZOCYTOCA KONSYTUTYWNA - zachodzi w sposób ciągły, niezależna od czynników pozakomórkowych
EGZOCYTOZA REGULOWANA - zależna od bodźców, np. hormonów, neuroprzekaźników, przeciwciał.
RECEPTORY
ŚRÓDKOMÓRKOWE
hydrofobowe cząsteczki sygnalizacyjne
łatwo pokonują barierę błony komórkowej
hormony steroidowe, pochodne witaminy A, hormony tarczycy
łaczą się z receptorami cytoplazmatycznymi lub specyficznymi sekwencjami DNA
regulacja transkrypcji docelowych genów
BŁONOWE
glikoproteidy powierzchni komórki
hormony białkowe lub polipeptydowe
zbyt hydrofilowe by pokonać barierę bł. kom.
po odebraniu info. przez receptory uruchamiane są SZLAKI SYGNALIZACYJNE, odpowiedzialne za
kontrola przepuszczalności błony komórkowej (receptor nikotynowo-acetylocholinowy)
regulacja transportu do komórki innych cząsteczek (np. LDL)
połączenia międzykomórkowe
transfer informacji do cytoplazmy
przenikanie patogenów!
RECEPTORY BŁONOWE
związane z białkami KANAŁOWYMI (kanały jonowe - otwierane ligandem) - > receptory nikotynowo-acetylocholinowe synapsy nerwowo-mięsniowej
receptory KATALITYCZNE - białka transbłonowe; domena pozakomórkowa -> wiąże ligand domena cytoplazmatyczna -> aktywność katalityczna (kinaza białkowa) większosć aktywność kinazy tyrozynowej; receptory EFT (nabłonkowy czynnik wzrostu); PDGF płytko-pochodny czynnik wzrostu); receptory insuliny
receptory CYTOKIN (kinaza tyrozynowa, kinazy rodzin src, kinazy Janus)
receptory związane z białkiem G - wiążą aminy biogenne, aminokwasy, pochodne kw. Tłuszczowych
KOMÓRKA = JĄDRO + CYTOPLAZMA
CYTOPLAZMA -> cytosol (cytoplazma podstawowa) – silnie uwodniony, zawiera białka, aminokwasy, enzymy, kwasy tłuszczowe, cukry, glikonen...
struktury włókienkowe
organella kom.
Wtręty cytoplazmatyczne
CYTOSZKIELET:
MIKROTUBULE
MIKROFILAMENTY
FILAMENTY POŚREDNIE
MIKROTUBULE (25nm) :
Białkowe heterodimery alfa i beta-tubuliny
Alfa/beta-tubulina + GTP (guanozynotrifosforan) =PROTOFILAMENT
13 PROTOFILAMENTÓW uł. Koncentrycznie -> MIKRTOTUBULA
MTOC – centrum organizacji mikrotubul (w pobliżu centrioli, miejsce powstawania mikrotubul)
RODZAJE MIKROTUBUL
LABILNE – czasowo pojawiające się w czasie powstawania wrzeciona podziałowego
STABILNE – budują centriole centrosomów i ciałek podstawnych; aksonemę (aparat ruchowy) rzęsek, witek; neurotubule
Mikrotubule są SPOLARYZOWANE
Biegun dodatni (+) procesy POLIMERYZACJI (szybkie)
Warunek wysokie st. Tubuliny, niskie Ca2+
Biegun ujemny (-) procesy DEPOLIMERYZACJI (wolne)
Hydroliza cząsteczek GTP przyłączonych do heterodimerów
Białka MAPs (microtubule asssociated proteins)
Stabilizują, hamując depolimeryzację
Biorą udział w ATP-zależnym transporcie organelli I pęcherzyków (KINEZYNA, DYNEINA)
Kształt komórek
Sieć odpowedzialna za rozm. Organelli (ER, AG)
Uczestniczą w budowie aksonemy, ciałek podstawnych, rzęsek/witek, centrosom, wrzeciono podziałowe.
TAKSOL – STABILIZUJE
KOLCHICYNA, WINBLASTYNA, WINKRYSTYNA – BLOKUJĄ POLIMERYZACJĘ!!!
W/w alkaloidy – brak w pływu na mikrotubule centrioli, migawek, witek.
CENTRIOLE (średnica 200 nm, długość 400 nm)
9 tripletów mikrotubul (9 x 3)
Wiąże Ca2+
W komórkach interfazowych centriola pierwotna + centriola wtórna (prostopadle zwrócona)
Budują ciałka podstawne wici i rzęsek (ruch)
MIKROFILAMENTY AKTYNOWE (średnica 6nm)
2 wzajemnie oplatające się łańcuchy F-aktyny
F-aktyna = polimeryzacja monomerów G-aktyny
Różna długość, tworzą pęczki lub przestrzenne sieci
SPOLARYZOWANE (biegun dodatni/ujemny, j/w)
DYNAMICZNA NIESTABILNOŚĆ
Przy równowadze - zachowana długość; stała wymiana monomerów F-aktyny
POLIMERYZACJA – zależy od wolnej aktyny i jonów Ca2+ (inicjowana ATP+aktyna)
HYDROLIZA ATP -> DEPOLIMERYZACJA
Spektryna, ankiryna – łączą FA z inegrynami, tworząc szkielet podtrzymujący błonę kom.
Filamina – siecuje FA, które tworzą warstwę korową cytoplazmy, chronią przed urazami mechanicznymi
Żelsonina – zwiększa płynność cytoplazmy – fragmentuje FA (zmiana kształtu, przemieszczanie komórki, endocytoza, egzocytoza, transport wewnątrzkom)
Miozyna I – pseudopodia
Miozyna V – transport wewnątrzkom.
Miozyna II – skurcz kom. Mm.
Fibryna, alfa-aktynina, fascyna – sieciują FA w równoległe pęczki (tworzą zrąb mikrokosmków, stereociliów)
FILAMENTY POŚREDNIE (10 nm)
Z białek fibrylarnych, heterogenna grupa, zróżnicowany skład aminokwasów
Białka zaw. Na obu końcach domeny globularne, cz środkowa – domena włóknista
globularna| włóknista | globularna
BRAK BIEGUNOWOŚCI
RAZ UFORMOWANE, nie podlegają depolimeryzacji!
Kilinika: GFAP (kwaśne białko glejowe) – wykrywanie nowotworów jeżeli obecne w FP; DESMINA – mięsniowe
Sieć otaczająca jądro lub pęczki biegnące na obwód komórki
ODPORNOŚĆ MECHANICZNA komórki
Wzmacniają wypustki cytoplazmatyczne (kom glejowe/nerwowe)
W JĄDRZE – blaszka jądrowa (laminy)
Białka FILAGRYNA (filamenty keratynowe)
SYNAMINA (filamenty desminowe)
PLEKTYNA (fil wimentynowe)
PLAKINY (wzmacniają hemidesmosomy)
KLASY FILAMENTÓW POŚREDNICH
KERATYNOWE (kom nabłonkowe)
HETERODIMERY
Cytokeratyny typu I (kwaśne)
Cytokeratyny typu II (zasadowe, obojętne)
20 różnych cytokeratyn
WIMENTYNOWE i WIMENTYNOPODOBNE (tk łączna)
HOMODIMERY wimentyny lub HETERODIMERY wimentyny
DESMINOWE (kom mięśni gładkich, linie Z włókien mm szkieletowych)
Desmina + wimentyna
GLIOFILAMENTY (kom glejowe, astrocyty)
GFAP + wimentyna
NEUROFILAMENTY (aksony, dendryty neuronów)
3 typy: małej, średniej, dużej masie molekularnej
Białko alfa-interneksyna -> rdzeń kręgowy
LAMINY JĄDROWE (wszystkie kom jądrzaste)
5 typów A, B1, B2, B3, C
Blaszk jądrowa na wew błonie otoczki jądrowej
Nieprawidłowa budowa A, C – LAMINOPATIA (deformacja otoczki jądrowej kom. Miesnia sercowego, mm szkieletowych, kom nerwowcyh)
RYBOSOMY 80 S:
Białko + rRna (rybosomalne RNA)
PODJEDNOSTKA MAŁA 40 S (dopasowuje cząsteczki aminoacylo-tRNA do kodonów mRNA
PODJEDNOSTKA DUŻA 60 S (wytwarzanie wiązań peptydowych między aminokwasami, elongacja łańcucha)
Rybosomy powiązane nicią mRNA = POLIRYBOSOMY
EGASTOPLAZMA – obszary cytoplazmy, dużo rybosomów, barwi się zasadochłonnie w mikroskopie świetlnym
SYNTEZA BIAŁEK
OBECNA SEKWENCJA SYGNAŁOWA = Rybosom zapierdala do błon ER, BRAK – dalsza synteza w cytoplazmie
RYBOSOMY CYTOPLAZMATYCZNE - białka DLA KOMÓRKI (własne)
RYBOSOMY RER - białka na EKSPORT, enzymy lizosomalne
SIATECZKA ŚRÓDPLAZMATYCZNA
ZIRNISTA (SZORSTKA) RER
Na zewnętrznej powierzchni rybosomy
W błonie kompleksy białek rozpoznających i przytwierdzających rybosomy
BIAŁKO DOKUJĄCE – receptor błonowy rozpoznający cz. SRP (cytoplazmatyczny kompleks białkowo-rybonukleinowy) przył do dużej podj rybosomu 60 S
RYBOFORYNY – przytwierdzają dużą podj rybosomu do błony po odłączeniu SRP
ENZYMY MODYFIKUJĄCE syntetyozwany peptyd (peptydazy, transferazy)
Potranslacyjna modyfikacja białek
GLIKOZYLACJA
Kierowanie do pęcherzyków transportujących lub cystern SER
Duże ilości RER w kom intesywnie syntetyzujących białka (np. Kom plazmatyczne wytw immunoglobuliny, kom gruczołu mlekowego, kom egzokrynowe trzustki)
SIATECZKA ŚRÓDPLAZMATYCZNA GŁADKA SER
SYNTEZA LIPIDÓW (cholesterolu, fosfolipidów bł kom)
SYNTEZA HORMONÓW STEROIDOWYCH
PRZEMIANY GLUKOZY
SEGREGACJA I MODYFIKACJA BIAŁEK od RER
DETOKSYKACJA TRUCIZN I LEKÓW
MAGAZYNUJE GLIKOGEN LIPIDY
Duże ilości SER -> kom wytw hormony steroidowe
(śródmiąższowe jądra i jajnika, komórki kory nadnerczy)
SIATECZKA SARKOPLAZMATYCZNA we włóknach mięśniowych – magazyn jonów Ca2+
APARAT GOLGIEGO
Dobrze rozwinięty w kom. Wydzielniczych
Bezpośrednio obok jądra komórkowego
CYSTERNY + PĘCHERZYKI
AG= 1 lub kilka DIKTIOSOMÓW
DIKTIOSOM = 5-8 SPŁASZCZONYCH CYSTERN
CYSTERNY CIS – bliżej jądra (proksymalne) BIEGUN FORMOWANIA
N-acetyloglukozaminotransferaza
CYSTERNY POŚREDNIE – między CIS a TRANS
CYSTERNY TRANS – dalej jądra (dystalne) BIEGUN DOJRZEWANIA
Transferaza galaktozowa i sialowa
TRANSPORT PĘCHERZYKÓW (transportowych) -> MIKROTUBULE, białka motoryczne, błonowe receptory pęcherzyków.
DYNEINA pęcherzyki z ER -> biegun cis
KINEZYNA z bieguna cis -> ER
PĘCHERZYKI biegun trans -> KINEZYNA lub kompleks miozyna II – FA
PĘCHERZYKI OPŁASZCZONE – nowopowstałe pęcherzyki transportowe
PĘCHERZYKI HYDROLAZOWE (później lizosomy pierwotne) lub WAKUOLE ZAGĘSZCZAJĄCE – z bieguna dojrzewania!
MODYFIKACJA BIAŁEK; LIPIDÓW – cysterny cis, pośrednie (glikoproteiny, glikolipidy)
CYSTERNY TRANS – rozdzielanie zawartości do odpowiednich pęcherzyków, osobno enzymy lizosomalne, substancje przeznaczone do wydzielania.
FUNKCJE AG:
Przebudowa, recyrkulacja błon
Modyfikuje, sortuje, pakuje produkty wytw w ER
Wytwarza lizosomy
PEROSYSOMY (mikrociałka)
Kuliste pęcherzyki otoczone pojedynczą błoną
50 enzymów oksydacyjnych (oksydazy, katalaza) syntetyzowane w cytoplazmie
POWSTAJĄ PRZEZ PODZIAŁ,
UNIECZYNNIANIE TOKSYCZNYCH SUBSTANCJI (etanol, niektóre aminokwasy, H2O2) = KATALAZA
Beta-oksydacja kwasów tłuszczowych
Synteza niektórych lipidów (cholesterol, kwasy żółciowe)
Synteza plazmalogenów, fosfolipidów
WĄTROBA, KANALIKI NERKOWE – detoksykacja
WĄTROBA, KOM SYNT STEROIDY – intensywny metabolizm lipidów
PROTEASOMY
Z białek proteaz
Kształt cylindryczny
W 1 komórce ~300 000 proteasomów
Cytoplazma, jądro kom
POZALIZOSOMALNA HYDROLIZA USZKODZONYH LUB NIEPOPRAWNIE ZŁOŻONYCH BIAŁEK
TYLKO białka z dołączoną UBIKWITYNĄ!!!
Zapobiegają akumulacj niepraw białek w cytoplazmie
Regulują cykl komórkowy i różnicowanie komórek (szybka eliminacja białek regulatorowych)
Rozkładają antygeny -> prezentowane limf T.
LIZOSOMY (OBŁONIONE)
Powstają przez fuzję wytw w AG pęcherzyków hydrolazowych (lizosomy pierwotne) z innymi pęcherzykami zaw materiał do strawienia
BŁONA LIZOSOMÓW zaw POMPĘ PROTONOWĄ (utrzymuje niskie pH)
GLIKOPROTEINY – błona nieprzepuszczalna dla enzymów lizosomalnych (ochrona przed samostrawieniem kom)
GLIKOPROTEINY A i B – transport produktów trawienia, np aminokwasów i cukrów prostych do cytoplazmy
LIZOSOMY WTÓRNE (trawiące)
HETEROLIZOSOMY (lizosom pierwotny + endosom z materiałem POZAKOMÓRKOWYM)
AUTOLIZOSOMY – trawią materiał własny komórki
CIAŁA WIELOPĘCHERZYKOWE – trawiące nadmiar błon komórkowych
CIAŁA RESZTKOWE pozostałości po lizosomach wtórnych (niestrawiony materiał np. Lipidy)
FUNKCJE:
Trawienie wewnątrzkomórkowe (po endocytozie)
Przebudowa struktur komórkowych
Usuwanie zużytych lub uszkodzonych organelli kom
Trawienie w pH kwaśnym (kwaśne hydrolazy)
40 różnych hydrolaz
ESTERAZY – DNA-aza, RNA-aza (wiązania estrowe tłuszczów i kw nukleinowych, lub ww fosforanowe w nukleotydach)
PEPTYDAZY
GLIKOZYDAZY
MITOCHONDRIA (otoczone 2 błonami)
Owalne lub pałeczkowate
Wytwarzanie, przekształcanie energii
Liczne w kom o wysokim metabolizmie (do 2000 w hepatocytach)
2 błony, międzi nimi przestrzeń perimitochondrialna, wnętrze – MACIERZ
POWSTAJĄ W WYNIKU PODZIAŁU
BŁONA ZEWNĘTRZNA
PORYNY (białka transportowe)
Sito molekularne (jony, substraty oddechowe, nukleotydy adeninowe)
Receptory dla białek mitochondrialnych synt w cytoplazmie
PRZESTRZEŃ MIĘDZYBŁONOWA
Wyraźna i szeroka w aktywnych metabolicznie
Niskie pH (bo dużo jonów H+)
ATP
Substancje transportowane z cytoplazmy do macierzy
BŁONA WEWNĘTRZNA
GRZEBIENIE MITOCHONDRIALNE
Dużo KARDIOLIPINY (nieprzepuszczalna dla małych jonów) -> wytworzenie gradientu elektrochemicznego, od którego zależy synteza ATP
BIAŁKA:
Transportujące metabolity przez błonę
Kompleks enzymów łańcucha oddechowego (dehydrogenazy, oksydazy cytochromowe)
Syntetaza ATP (grzybki mitochondrialne)
MACIERZ MITOCHONDRIALNA
Enzymy beta-oksydacyjne kwasów tłuszczowych
Enzymy cyklu Krebsa
Koliste mitochondrialne DNA
Rybosomy
Wszystkie enzymy do replikacji, transkrypcji, translacji
Mitochondria syntetyzują samodzielnie jedynie 13 białek błony wenętrznej, reszta z cytoplazmy
Widoczne złogi fosforanów wapnia i magnezu w postaci ziaren mitochondrialnych
CHAPERONY – białka opiekuńcze
MITOCHONDRIA FUNKCJE
Wytw i wiązanie energii w ATP
Kwas pirogronowy -> acetylo-CoA-> cykl Krebsa
Biorą udział w APOPTOZIE (uwolnienie prokaspazy-2,-3,-9 – czynnik innicjujący apoptozę, oraz cytochromu c z macierzy mit do cytoplazmy rozpoczyna apoptozę)
STEROIDOGENEZA
WTRĘTY CYTOPLAZMATYCZNE
GLIKOGEN - wybarwiany PAS mikroskop świetlny; mikroskop elektronowy – rozety (skupiska)
LIPIDY – nieobłonione krople w cytoplazmie, w ciałku żółtym janika – magazynowane, prekursor hormonów steroidowych
TWORY KRYSTALICZNE – np w komórkach śródmiąższowych J
WTRĘTY BARWNIKOWE ziarenka w cytoplazmie komórek skóry (melanocytów, keratynocytów) i włosów, nadają im zabarwienie. Np ziarenka lipofuscyny.
JĄDRO KOMÓRKOWE
Komórki dwujądrzaste
Hepatocyty, kom chrząstki
Komórki wielojądrzaste -> komórki szpiku, osteoklasty
Komórki bezjądrzaste – erytrocyty, włókna soczewki oka, rogowaciejące komórki nabłonka
Otoczone PODWÓJNĄ BŁONĄ
Zwiera DNA, BIAŁKA
BUDOWA
Otoczka jądrowa
Chromatyna
Jąderko
OTOCZKA JĄDROWA
Dwie błony z przestrzenią okołojądrową (między nimi)
Ciągłość z RER
BŁONA ZEWNĘTRZNA = szorstka z rybosomami
BŁONA WEWNĘTRZNA wzmocniona blaszką jądrową (od strony jądra)
Blaszka jądrowa
Nadaje kształt jądru
Ochrona mechaniczna dla wewnętrznej błony
LAMINY A,B,C białka FP typu V
Receptor laminy B (LBR), białka LAP1,2, MAN1, emeryna, nespryna
PORY OTOCZKI – miejsca kontaktu cytoplazmy z wnętrzem jądra
Ośmiokątny kształt, średnica 120-150 nm
Odgraniczone od wewnątrz przez NUKLEOPORYNY (~100 różnych białek ) tworzących KOMPLEKS PORU JĄDROWEGO
POR JĄDROWY
Dwa pierścienie obwodowe (cytoplazmatyczny i jądrowy)
Centralnie – pierścień środkowy
WYMIANA MAKROCZĄSTECZEK Z CYTOPLAZMĄ
Małe cząsteczki (poniżej 30 kD) swobodna DYFUZJA
Większe – transport selektywny wymagający ATP, GTP, obcecne NLS sygnał lokalizacji jądrowej
Białka rozpoznające NLS (nuclear localization signal) : importyny, transportyny, białka Ran
Sekwencja NES (nuclear export signal) – rozpoznawane przez eksportyny
NRS (nuclear retention signal) stała obecność w obszarze jądra komórkowego!
CHROMATYNA
Podwójna helisa DNA, białka histonowe i niehistonowe; RNA
DNA – koduje wszystkie geny, 1 cząsteczka DNA – 1 chromosom
DNA
SATELITARNY DNA
Powtarzalny DNA
DNA GŁÓWNEJ FRAKCJI (niepowtarzalny DNA)
Transkrypcja na tRNA, rRNA -> (po wycięciu intronów) -> mRNA -> translacja
HISTONY
Niskocząsteczkowe, zasadowe białka
H1 – bogate w lizynę
H2A, H2B – średnio bogate w lizynę
H3, H4 – bogate w argininę
Najbardziej stabline H4
Najbardziej różnorodny strukturalnie H1
BIAŁKA NIEHISTONOWE
Związane z DNA lub RNA
STRUKTURALNE
Przestrzenna organizacja chromatyny
Białka włókienkowe matryny i matrycyny
Laminy śródjądrowe
ENZYMATYCZNE
Przemiany kwasów nukleinowych i histonów
W kompleksach rybonukleoproteinowych
REGULATOROWE
Np. Czynniki transkrypcyjne
Wpływają na stopień ekspresji poszczególnych genów
Specyficzne komórkowo i narządowo
ORGANIZACJA STRUKTURALNA CHROMATYNY
NUKLEOSOM
Oktamer histonów (po dwa H2A, H2B, H3, HR)
Histony tworzą RDZEŃ NUKLEOSOMU
Na nim nawinięta 2-krotnie nić DNA (grubość 2 nm, długość 146 par nukleotydów)
Podwójna spirala DNA
Sąsiednie nukleosomy łączy
odcinek ŁĄCZĄCY (60 par nukleotydów)
HISTON H1
NUKLEOFILAMENT (11 nm)
Kształt zyzgakowaty
SOLENOID (30 nm)
Spiralizacja nukleofilamentów
Lub układające się jeden obok drugiego nukleofilamenty
PODSTAWOWA STRUKTURA CHROMATYNY W JĄDRZE INTERFAZOWYM
SYSTEM SPĘTLONYCH DOMEN (~300 nm)
Każda z pętli od 20 000 do 100 000 par zasad
PROFAZA – dalsza kondensacja
CHROMATYDA
W mikroskopie świetlnym – połowa chromosomu
Szerokość około 700 nm
CHROMOSOM
Centromer dzieli chromosom na
Ramię krótkie (p)
Ramię długie (q)
W później profazie obecność naprzemiennie ułożonych
PRĄŻKI JASNE (R)
PRĄŻKI CIEMNE (G)
W upakowaniu chromosomu uczestniczą białka KONDENSYNY (topoziomeraza II – rozplątuje chromatynę)
EUCHROMATYNA I HETEROCHROMATYNA
EUCHROMATYNA – JAŚNIEJSZE, LUŹNIEJSZE OBSZARY
Interfaza – solenoidy (30 nm)
DNA GŁÓWNEJ FRAKCJI
Możliwa ekspresja (bo luźne upakowanie)
Buduje zarówno prążki jasne (R) jak i ciemne (G)
HETEROCHROMATYNA – SKONDENSOWANA, SILNIE BARWLIWA część chromatyny interfazowej
Nieregularne pasma na obwodzie jądra
Silnie skondensowane grudki – w innych obszarach
2 rodzaje HETEROCHROMATYNY
KONSTYTUTYWNA
SatDNA
Wysoce powtarzalne
Nie podlega translacji
W chromosomach mitotycznych w pobliżu CENTROMERÓW
W chromosomach akrocentrycznych – satelity
W chromosomach Y – długie ramię
FAKULTATYWNA
Zawiera geny struktury niepodlegające w danej chwili translacji
Zmienny stopień kondensacji
Obecna w różnych odcinkach chromosomów
CIAŁKO BARRA u kobiet nieczynny chromosom X
JĄDERKO
Silnie zasadochłonne, nieobłonione
Synteza rRNA
Formowanie podjednostek rybosomów
BUDOWA
CENTRUM WŁÓKNISTE
Chromatyna jąderkowa
Białka transkrypcyjne
Polimeraza RNA I
SRP rozpoznające sygnał RNA
rDNA (satDNA)
OBSZAR ORGANIZATORA JĄDERKOWEGO (NOR) zgrupowanie znacznej il genów kodujących rRNA
GĘSTY SKŁADNIK WŁÓKNISTY
Pre-rRNA
Białka
Fibrylaryna
Nukleolina
SKŁADNIK ZIARNISTY
Ziarna z rybonukleoprotein – prekursory podjednostek rybosomów
NUKLEOSTEMINA (wraz z nukleoliną) transport prekursorów podjednostek rybosomów z jąderka -> jądra
CYKL KOMÓRKOWY I PODZIAŁ KOMÓRKI
Cykl rozpoczyna się w momencie zakończenia podziału kom macierzystej i kończy w chwili zakończenia następnego podziału
INERFAZA – przygotowanie komórki do podziału
G1
Bezpośrednio po zakończonej mitozie
Nasilenie procesów anabolicznych
Pod koniec komórka osiąga wielkość kom macierzystej
Komórki niezdolne do przejścia punktu restrykcyjnego wchodzą w fazę Go
Od kilku godzin do kilku dni
S
Replikacja DNA
Ilość DNA 2c->4c
Czas zależy od ilości chromosomów
u człowieka ~8 godzin
intensywna synteza histonów
pod koniec replikacja CENTRIOL
G2
Synteza białek wrzeciona podziałowego (tubulina), składniki błony kom
Przejście punktu restrykcyjnego -> mitoza
Trwa kilka godzin
Go
Komórki tracą możliwość podziału
Specjalizacja komórek
Niekiedy mogą ponownie wejść w cykl
Przejście do fazy Go z G1 lub G2
MITOZA
KARIOKINEZA – rozdział materiału genetycznego
PROFAZA
Kondensacja chromatyny
Powstanie chromosomów (2 chromatydy + centromer)
Zanika jąderko
Zahamowane procesy transkrypcji, translacji
Zanika ER, AG
Dwie pary centrioli rozdzielają się na przeciwne bieguny
PROMETAFAZA (późna profaza)
Dalsze skracanie chromosomów
Rozpad otoczki jądrowej
Formowanie WRZECIONA KARIOKINETYCZNEGO
METAFAZA
Ostateczna kondensacja chromosomów
PŁYTKA METAFAZALNA
ANAFAZA
Rozdzielenie chromosomów
Ruch chromosomów = DYNEINA
TELOFAZA
Odwrotność profazy
CYTOKINEZA – podział cytoplazmy
PIERŚĆIEŃ SKÓRCZOWY – początek
Filamenty aktynowe
BRUZDA PODZIAŁOWA
Zagłębia się i dzieli cytoplazmę
MEJOZA
W wyniku podziału powstają 4 komórki o haploidalnej (1n) liczbie chromosomów i haploidalnej zaw DNA (1c)
Dwa następujące po sobie podziały jądra komórkowego
W których chromosomy dzielą się tylko raz
MEJOZA I – podział redukcyjny chromosomy 1n, DNA 2c
MEJOZA II – podział ekwacyjny 1n,1c
MEJOZA I
PROFAZA
LEPTOTEN
Cienkie nitkowate chromosomy
ZYGOTEN
Homologiczne chromosomy łączą się w procesie koniugacji
BIWALENTY
PACHYTEN
CROSSING-OVER między chromosomami homologicznymi
DIPLOTEN
CHIAZMY – biwalenty połączone tylko w miejscach gdzie doszło do wymiany chromatyd
DIAKINEZA
Dalsza kondensacja chromosomów
TETRADY
METAFAZA I – płytka metafazalna
ANAFAZA I – rozdzielenie biwalentów
TELOFAZA I – odtworzenie struktur
MEJOZA II podobna do mitozy
KONTROLA CYKLU KOMÓRKOWEGO
Cyklinczie aktywowane kinazy tworzące kompleksy z białkami regulatorowymi (cyklina-Cdk)
Różne kompleksy cyklina-Cdk włączają określone fazy
Cykl kom może być zatrzymany przez odpowiednie inhibitory
EGF nabłonkowy czynnik wzrostu
NGF nerwowy czynnik wzrostu
Wiązanie czynników wzrostu -> kaskada reakcji metabolicznych
TKANKA NABŁONKOWA
Ektoderma – naskórek, nabłonek jamy ustnej i odbytu
Endoderma – nabłonek układu oddechowego, przewodu pokarmowego
Mezoderma – nabłonek naczyń krwionośnych, jamy ciała, układu moczowo-płaciowego
RODZAJE NABŁONKÓW
OKRYWAJĄCE
JEDNO-WIELOWARSTWOWE (liczba warstw)
Płaski, sześcienny, walcowaty (kształt komórek)
NABONKI 1-WARSTWOWE
PŁASKI
Płaskie kom
Centralnie jądro, owalne, wydłużone
Cienka obwodowo poł w-wa cytoplazmy
DYFUZJA, FILTRACJA
Naczynia krwionośne i limfatyczne (śródbłonek)
Pęcherzyki płucne
Kłębuszki nerkowe
Jama opłucnej
Osierdzie
Otrzewna
SZEŚCIENNY
Pęcherzyki tarczycy
Oskrzeliki oddechowe
Kanaliki nerkowe
Powierzchnie jajnika i soczewki
WALCOWATY
Wysokie, prostokątne komórki
Wydłużone jądra, blisko przypodstawnej cz komórki
Często RZĘSKI (jajowód, tchawica)
MIKROKOSMKI (jelita, kanaliki nerkowe)
STEREOCILIA (przewód najądrza)
Często FUNKCJA WYDZIELNICZA, ABSORPCYJNA, OCHRONNA
TYPOWY NABŁONEK 1-W-WY WALCOWATY W: dużych przewodach wyprowadzających niektórych gruczołów, jajowodach, żołądku
Czasem komórki kubkowe (jelito cienkie i grube)
WIELORZĘDOWY
Odmiana 1-w-wego walcowatego
Kilka rodzajów komórek o różnej wysokości
Wszystkie na błonie podstawnej
Często liczne kom kubkowe
DROGI ODDECHOWE
PRZEWÓD NAJĄDRZA
PRZEJŚCIOWY
Pęcherz moczowy
Moczowody
Opróżniony pęcherz 5-6 warstw
Wypełniony 2-3
KOMÓRKI BALDASZKOWATE – powierzchnia
Nabłonkek w-wy sześcienny
NABŁONKI WIELOWARSTWOWE
Płaski rogowaciejący
Warstwa podstawna (sześcienne/walcowate)
Kolczysta
Ziarnista
Jasna
Rogowa
Obecność keratyny – nieprzepuszczalność dla wody
Pokrywa powierzchnię ciała
Płaski nierogowaciejący
Podstawna, kolczysta, ziarnista, złuszczająca się
Jama ustna
Gardło
Przełyk
Rogówka (przednia pow)
Pochwa
Odbyt
Sześcienny
2-3 w-wy komórek sześciennych
Duże przewody wyprowadzające niektórych gruczołów
Walcowaty
2-3 w-wy kom
Kom warstwy powierzchownej – walcowate
Cewka moczowa męska
Spojówka
Większe przew wyprow (trzustki, ślinianek)
GRUCZOŁOWE
Gruczoły 1 komórkowe
Gr wielokomórkowe
MIĄŻSZ = PARENCHYBA
STROMA = tk łączna tworząca tkankę śródmiąższową
Nn krwionośne, limfatyczne, nerwy
Gruczoły zewnątrz/wewnątrzwydzielnicze
Gruczoły zewnątrzwydzielnicze dzieli się w zal od:
Układu przewodów wyprowadzających
PROSTE
Bez przewody wyprowadzającego (jelitowe)
Z 1 przewodem wyprow (gruczoł potowy)
Rozgałęzione (1 przewód wyprow -> kilka odc wydzielniczych)
ZŁOŻONE
Przewody wyprowadzające rozgałęzione (np egzokrynowe trzustki)
Kształtu odcinków wydzielniczych
CEWKOWE
KŁĘBKOWE (zwinięta cewka)
PĘCHERZYKOWE
CEWKOWO-PĘCHERZYKOWE
Rodzaju wytwarzanej wydzieliny
SUROWICZE – wydzielina surowicza (płyn wodnisty, dużo białek, często enzymy)
ŚLUZOWE - wydz śluzowa (gęsty płyn, glikoproteiny – mucyny)
MIESZANE – oba rodzaje wydzielin
Mechanizmu wydzielania
MEROKRYNOWE (ekrynowe)
Bez ubytku błony kom, egzocytoza
Gruczoł potowy
Egzokrynowe trzuski
APOKRYNOWE
Ubytek błony
Gruczoł mlekowy
HOLOKRYNOWE
Usunięcie całej komórki z wydzieliną do światła gruczołu
Gruczoł łojowy
GRUCZOŁY WEWNĄTRZWYDZIELNICZE (endokrynowe)
Brak przewodów wydzielniczych
Wydzielina – hormony -> krwiobieg
STRUKTURY POWIERZCHNIOWE KOMÓREK NABŁONKOWYCH
GLIKOKALIKS
Szczytowa pow kom nabł
Glikoproteiny, glikolipidy, proteoglikany błonowe
Funkcja ochronna (osłonka oocytu)
Właścwiości antygenowe (rozpoznawanie)
Absorbuje pewne substancje (adhezja leukocytów do komórek śródbłonka w stanach zapalnych)
MIKROKOSMKI
Nieruchome, palczaste wypustki bł kom
Zwiększają wolną pow kom, potęgując procesy absorpcyjne (np. Rąbek wchłaniający w jelicie cienkim)
Na pow kom jelitowej ~3000 mikrokosmków
Kanaliki nerkowe
Odmiana mikrokosmków, STEREOCILIA – szersze dłuższe (przewód najądrza, ucho wewnętrzne)
RZĘSKI
Ruchome wypustki błony kom
Aparat ruchowy (aksonema = 9x2 +2 mikrotubul)
1 kom do 250 rzęsek
Nabłonek oskrzeli i jajowodów
WITKI zmodyfikowane rzęski - plemniki
PRĄŻKOWANIE PRZYPODSTAWNE
Wpuklenia błony komórkowej podstawnej cz komórki
Między fałdami pionowo uł mitochondria
Zwięszkenie powierzchni aktywnej błony kom
Komórki kanalików nerkowych
POŁĄCZENIA MIĘDZYKOMÓRKOWE
ZAMYKAJĄCE
Częściowa fuzja błon
Białka intefralne (okludyny, klaudyny)
Nieprzepuszczalne
Z boku komórek w pobliżu szczytu
OBWÓDKA ZAMYKAJĄCA – cały obwód
Nabłonek jelitowy
STREFA ZAMYKAJĄCA – niewielka przestrzeń
Między kom śródbłonka większości naczyń włosowatych
ZWIERAJĄCE (przylegania)
Mechaniczne, bardzo silne zwarcie
Kadhedryny, integryny
Łączą też cytoszkielety
Obwódka zwierająca – cały obwód (kadhedryny)
Punkt przylegania – niewielki obszar (kadhedryny)
Plamka zwierająca – desmosom (desmogleiny)
HEMIDESMOSOM (z błoną podstawną)
Przyczepy ogniskowe – bł podstawna
POŁĄCZANIE ZŁOŻONE – listewka graniczna nabłonka jelitowego (obwódka zamykająca, zwierająca, desmosom)
KOMUNIKACYJNE (JONOWO-METABOLICZNE)
Typu nexus
Koneksony – kanały
Małe cząsteczki, jony nukleotydy czasteczki sygnałowe
W mięśniu sercowym, mm gładkich (rozprzestrzenianie się pobudzenia)
BŁONA PODSTAWNA
Mikroskop elektronowy
Blaszka jasna
Glikoproteiny: laminina, entaktyna, fibronektyna (wł adhezyjne)
Blaszka gęsta
Kolagen typu IV
Wielowarstwowa sieć - rusztowanie
Blaszka siateczkowa
Włókna retikulinowe (kolagen typu III)
TKANKA ŁĄCZNA
komórki + subst międzykomórkowa (ECM - extracellular matrix)
komórki nie przylegają ściśle do siebie
SUBSTANCJA MIĘDZYKOMÓRKOWA
istota podstawowa
włókna
PODZIAŁ TKANKI ŁĄCZNEJ
EMBRIONALNA
WŁAŚCIWA
WYSPECJALIZOWANA (chrzęstna, kostna, krew)
KOMÓRKI TKANKI ŁĄCZNEJ
fibroblasty, fibrocyty (osteocyty, chondrocyty, adipocyty)
jedyny stały element komórkowy
tylko te komórki tworzą substancję międzykomórkową
reszta komórek to elementy niestałe, nie tworzą substancji międzykomórkowej, pełnią określone funkcje
makrofagi (histiocyty)
komórki tuczne (mastocyty)
komórki plazmatyczne (plazmocyty)
pericyty (komórki przydanki)
komórki krwi (neutrofile, eozynofile, limfocyty, monocyty)
FIBROBLASTY
najliczniejsze
wytwarzają włókna
kolagenowe
elastyczne
siateczkowe (retikulinowe) kolagen typu III
wszystkie składniki istoty podstawowej
WRZECIONOWATY kształt
eliptyczne jądro + kilka jąderek
WYPUSTKI
d. rozwinięte RER, AG, wakuole wydzielnicze, liczne mitochondria
FILAMENTY AKTYNOWE - możliwy RUCH
cytoplazma barwi się zasadochłonnie (aktywna synteza białka)
FIBROCYTY <- po zak. wytw. ECM, zmniejsza się ilość cytoplazmy, staje się kwasochłonna, jądro kom, jąderka mniejsze, mniejsza synteza białek. MOGĄ PONOWNIE PRZEKSZTAŁCIĆ SIĘ W FIBROBLASTY
MAKROFAGI
system fagocytów jednojądrzastych
pochodzą z komórki macierzystej szpiku
początkowo MONOCYTY we krwi -> tkanki różnicowanie w MAKROFAGI
dobrze rozw. aparat lizosomalny, AG, pofałdowana błona kom.
makrofagi w tkance łącznej właściwej - HISTIOCYTY (nieregularny kształt, często wypustki, liczne lizosomy, wakuole ze sfagocytowanym materiałem, AG)
OSTEOKLASTY (kość)
CHONDROKLASTY (chrząstka)
KOMÓRKI BROWICZA-KUPFFERA (wątroba)
MIKROGLEJ (mózg)
FUNKCJE MAKROFAGÓW TKANKI ŁĄCZNEJ
usuwanie starych skł ECM, bakterii (fagocytoza)
APC (prezentacja antygenów limfocytom w stanach zapalnych)
wytwarzanie CYTOKIN (interlaukina-1, czynnik martwicy nowotworów)
ZABIJANIE BAKTERII PRZEZ MAKROFAGI
FAGOCYTOZA
NIESWOISTA
bez udziału przeciwciał
bakterie, drożdże, pył (płuca)
PRZY UDZIALE PRZECIWCIAŁ (IMMUNOFAGOCYTOZA) fagocytoza specyficzna
OPSONIZACJA - opłaszczenie bakterii lub innych komórek IMMUNOGLOBULINAMI -> do fagocytozy przez makrofagi
Makrofagi rozpoznają fragmenty Fc przeciwciała (receptory błonowe)
sfagocytowane bakterie -> strawione
EFEKT CYTOTOKSYCZNY (np. czynnik martwicy nowotworów TNF)
bez fagocytowania
mogą wydzielać również
enzymy (hydrolaza lizosomalna, kolagenaza, elastaza)
lizozym - trawi ściany kom wielu mikroorganizmów
interferon - właściwości przeciwwirusowe
interleukiny
KOMÓRKI TUCZNE (MASTOCYTY)
powstają w szpiku kostnym z kom macierzystych
liczne w okolicy naczyń krwionośnych, błonie śluzowej i podśluzowej przewodu pokarmowego, błony surowicze, skóra, narządy limfatyczne
duże, okrągłe, wrzecionowate komórki
cytoplazma - ziarnistości zasadochłonne
ZIARNISTOŚCI (obłonione)
histamina
heparyna
czynniki chemotaktyczne dla granulocytów obojętnochłonnych i zasadochłonnych
chymaza (lub tryptaza)
arylsulfataza A
prostalgandyny
leukotrieny
tromboksany
czynnik aktywujący płytki PAF
czynnik martwicy nowotworów alfa
interleukiny
aktywne rodniki telnowe i hydroksylowe, H202
RECEPTORY DLA PRZECIWCIAŁ KLASY IgE
+ antygeny (uruchomione 2 procesy)
(1) błona komórkowa mastocytów -> kwas arachidonowy -> prostaglandyny i leuktrieny
(2) DEGRANULACJA -> uwolnienie zaw. ziarnistości (mediatorów anafilaksji) -> wywołują miejscowe reakcje alergiczne
HISTAMINA - zwiększa przep. ścian nn. włosowatych, przenikanie osocza z naczyń do tkanek, skurcz mm. gładkich dużych nn. krwionośnych i trzewi, pobudza wydzielanie soku żołądkowego.
HEPARYNA - hamuje krzepnięcie krwi, wiążąc się z antytrombiną, hamuje agregację płytek krwi (brak skrzeplin)
2 ODMIANY MASTOCYTÓW
1) komórki tuczne tkanki łącznej (cały organizm)
zawierają chymazę (podobne do chymotrypsyny)
2) komórki tuczne błon śluzowych (błona śluzowa przewodu pokarmowego, dróg oddechowych)
zawierają tryptazę (podobne do trypsyny)
mniejsze, mniej histaminy
zamiast
heparyny-> proteoglikan posiadający chondroitynosiarczany
KLINIKA: REAKCJA ANAFLIKATYCZNA (natychmiastowa odpowiedź organizmu na "uczulony" antygen organizmu)
katar sienny
pokrzywka
obrzęk Quinckego
astma oskrzelowa atopowa
KOMÓRKI PLAZMATYCZNE (plazmocyty)
powstają z limfocytów B (transformacja blastyczna)
najliczniejsze w: narządach limfatycznych, błonach śluzowych (m.in. przewodu pokarmowego)
duże, owalne, okrągłe jądro, uł. ekscentrycznie
WYGLĄD SZPRYCHOWATY JĄDRA (bo chromatyna skondensowana charakterystycznie)
cytoplazma zasadochłonna
d. rozw. RER, AG (intensywna synteza białka)
wytwarzają i wydzielają pojedynczą klasę immunoglobulin
ważna rola w obronie organizmu
PERICYTY
z niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych
wrzecionowate komórki (cechy śródbłonka, kom mm. gładkich)
WŁAŚCIWOŚCI KURCZLIWE (aktyna, miozyna, tropomiozyna)
leżą wzdłuż naczyń krwionośnych
mogą się różnicować np. w fibroblasty
SUBSTANCJA MIĘDZYKOMÓRKOWA TKANKI ŁĄCZNEJ
1) istota/substancja podstawowa (cz. nieupostaciowana)
2) włókna (część upostaciowana)
funkcje:
wpływ na morfologię i funkcje komórek
moduluje przeżycie kom
wpływ na rozwój kom
reguluje migrację kom
tworzy połączenia z kom
1) SUBSTANCJA/ISTOTA PODSTAWOWA (wybarwianie PAS)
amorficzna subs. o żelowej konsystencji
skład
GLIKOZAMINOGLIKANY (GAG)
długie, nierozgałęzione łańcuchy polisacharydowe
POWTARZAJĄCE się cz. dwucukrowe (aminocukier + kwas sialowy)
ŁADUNEK UJEMNY (zdolność wiązania Na+, wody)
nadają SPRĘŻYSTOŚĆ, zapobiega trwałym zniekształceniom podczas ściskania
GAG (2 typy cząsteczek)
SIARCZANY (keratanu, heparanu, chondroityny, haperyna, siarczan dermatanu)
mniejsze cząsteczki (ponizej 300 dwucukrów)
związane kowalencyjne z proteoglikanami
powstają w AG fibroblastów
KWAS HIALURONOWY
dużo większa cząsteczka (ponad 10 000 powt. się dwucukrów)
łączy się z proteoglikanami poprzez WIĄZANIA JONOWE (białka łączące)
syntetyzowany w cytoplazmatycznej cz. błony komórkowej (syntaza hialuronianu)
PROTEOGLIKANY
białko rdzenne + siarczany GAG
dekoryna, betaglikan 50 kDa
AGREKAN ~3 mln MDa
chrząstka, tk. łączna właściwa
przyłączany do kwasu hialuronowego (wiązanie jonowe)
może tworzyć olbrzymie kompleksy
białko rdzenne synt. w RER -> AG (przył. kowalencyjnie czterocukry) -> do reszt cukrowych siarczany GAG
nadają odporność na zgniatanie
zapobiegają szybkiemu przem. się mikroorganizmów i migrujących kom. nowotworowych
tworzą filtr
wiążą czynniki wzrostu
GLIOPROTEINY
odpow. za pows. POŁĄCZEŃ między komórkami a substancją międzykomórkową
mają TRZY TYPY DOMEN:
jedna + białka adhezyjne komórek (integryny)
druga + włókna kolagenowe
trzecia + proteoglikany
fibronektyna, laminina, entaktyna, tenascyna, chondronektyna, osteonektyna
WŁÓKNA TKANKI ŁĄCZNEJ
KOLAGENOWE
Największa ilość w organizmie
wytrzymałość tkanek na ROZCIĄGANIE (większa niż włókna stalowe o tej samej wielkości)
bezbarwne
H+E kolor RÓŻOWY
mikroskop elektronowy -> prążkowanie jasne i ciemne
włókno kolagenowe = cząsteczki tropokolagenu = 3 łańcuchy alfa (helisa)
1 łańcuch alfa ~1000 aminokwasów
co trzeci aminokwas - GLICYNA, pozostałe prolina, hydroksyprolina, hydroksylizana
co najmniej 20 typów kolagenu
SYNTEZA KOLAGENU (RER)
RER: łańcuchy alfa - PROKOLAGEN (na obu końcach propeptydy)
modyfikacja potranslacyjna:
odcięcie sekwencji sygnałowej
hydroksylacja prolin i lizyn (hydroksylaza) -> hydroksyprolina, hydroksylizyna
glikozylacja wybranych cz. hydroksylizyny (galaktoza lub glukoza)
3. zmodyfikowany PROKOLAGEN splata się w str. helikalne (propeptydy)
propeptydy odpowiedzialne za: rozpuszczalność cz. prokolagenu (zapobiega spontanicznej agregacji w kolagen wewnątrz kom)
4. PROKOLAGEN -> AG
przyłączane łańcuchy oligosacharydowe
5. PROKOLAGEN -> przestrzeń zewnątrzkomórkowa
TROPOKOLAGEN (odcięcie telopeptydów z obu końców przez peptydazy prokolagenu)
6. TROPOKOLAGEN -> KOLAGEN
Włókna wzmacniane przez wiązania kowalencyjne (lizyna + hydroksylizyna)
SIATECZKOWE (retikulinowe, srebrochłonne)
wybarwienie przez sole srebra na CZARNO
KOLAGEN TYPU III
Tworzą sieć - rusztowanie komórek
BŁONY PODSTAWNE
wokół kom. nabłonkowych wątroby i narządów dokrewnych
węzły chłonne, śledziona
skóra, błona śluzowa żołądka, jelit
WYTWARZANE PRZEZ FIBROBLASTY
SPRĘŻYSTE (ELASTYCZNE)
wybarwiają się orceiną na brązowo
barwienie rezorcyną-fuksyną na stalowoniebiesko
NIE WYBARWIAJĄ SIĘ METODĄ H+E
syntetyzowane przez fibroblasty i kom. mm. gładkich nn. krwionośnych
BUDOWA
RDZEŃ - elastyna
bogata w glicynę, lizynę, alaninę, walinę, prolinę
BRAK HYDROKSYLIZYNY
łańcuchy elastyny wiążą się za pom. wiązań kowalencyjnych (między 4 lizynami) dezmozynowe połączenia krzyżowe
RESZTY DEZMOZYNOWE decydują o elastyczności włókien
FIBRYLINA - otacza rdzeń
występowanie włókien elastycznych:
skóra
chrząstka spręzysta
duże sprężyste naczynia (aorta)
więzadła
ściany oskrzeli i pęcherzyków płucnych
RODAJE TKANKI ŁĄCZNEJ, PODZIAŁ:
1)tkanka łączna embrionalna
mezenchymalna (galaretowata niedojrzała)
śluzowa (galaretowata dojrzała)
2)tkanka łączna właściwa
luźna (wiotka)
zwarta
o utkaniu nieregularnym
o utkaniu regularnym (typ kolagenowy, typ elastyczny)
siateczkowa
tłuszczowa żółta i brunatna
3)tkanka łączna wyspecjalizowana
chrzęstna
kostna
krew
TKANKA ŁĄCZNA MEZENCHYMALNA (galaretowata niedojrzała)
tylko w życiu płodowym
komórki mezenchymalne, kształt: gwiaździsty
łączą się ze sobą wypustkami, tworzą sieć
komórki przechodzą w -> fibroblasty *i odpowiedniki
substancja międzykom. garaletowata, silnie uwodniona istota podstawowa
+niewidoczne w mikroskopie świetlnym włokna prekolagenowe
tkanka ta różnice w inne rodzaje tk. łącznych
TKANKA ŁĄCZNA ŚLUZOWA (galaretowata dojrzała)
fibroblasty + substancja międzykom (dużo proteoglikanów, pęczków włókien kolagenowych)
w sznurze pępinowym (GALARETA WHARTONA)
w MIAZDZE ZĘBA
TKANKA ŁĄCZNA LUŹNA (WIOTKA)
materiał wypełniający przestrzenie miedzy innymi tkankami i narządami
tkanka podskórna
między włóknami mięsniowymi
otoczenie naczyń krwionośnych, limfatycznych, nerwów
składnik blaszki właściwej błon śluzowych oraz podśluzowych układu oddechowego i przewodu pokarmowego
buduje błonę surowiczą (krezka)
zrąb wielu narządów
tkanka łączna luźna (wiotka) zawiera
(silnie uwodniona substancja podstawowa, o niskim stopniu agregacji makrocząsteczek)
pęczki włókien kolagenowych
sieć włókien spręzystych
pojedyncze włókna siateczkowe
WSZYSTKIE TYPY KOMÓREK TK ŁĄCZNEJ (fibroblasty, makrofagi, plazmocyty, mastocyty, nieliczne adipocyty, neutrofile, eozynofile, limfocyty, monocyty)
małe włókna nerwowe oraz naczynia krwinośne dost. tlen i skł. odżywcz.
TKANKA ŁĄCZNA ZWARTA
mniej fibroblastów niż w luźnej
w substancji międzykom. więcej włókien kolagenowych niż istoty podstawowej
wytrzymała na rozciąganie
zależnie od przebiegu włókien kolagenowych dzielimy ją na:
tkanka łączna zwarta o utkaniu nieregularnym
obecność grubych pęczków włókien kolagenowych
przebieg w różnych kierunkach (sieć przestrzenna)
włókna sprężyste
skóra właściwa, powięziach, rozcięgnach, torebki włókniste narzadów (jądra, jajnika, nerek, śledziony, ww chłonnych)
twardówka gałki ocznej
tkanka łączna zwarta o utkaniu regularnym
TYP KOLAGENOWY (ścięgna, więzadła)
mało istoty podstawowej
komórki ścięgniste (fibrocyty) "grzebienie Ranviera" wypustki
TYP ELASTYCZNY
BŁONY OKIENKOWATE dużych naczyń krwionośnych (aorta)
więzadła żółte kręgosłupa
więzadła podtrzymujące penisa
mało włókien kolagenowych
dużo włókien elastycznych (rozgałęzione)
fibroblasty
BUDOWA ŚCIĘGNA
PĘCZKI PIERWOTNE (zgrupowane pęczki równolegle ułożonych włókien kolagenowych)
OŚCIĘGNA WEWNĘTRZNA (pęczki pierwotne otoczone tkanką łączną luźną)
OŚCIĘGNA ZEWNĘTRZNA - na zewnątrz ścięgna (tkanka łączna zwarta)
TKANKA SIATECZKOWA
komórki siateczki (fibroblasty)
duże, nieregularny kształt
liczne wypustki (łączą się między sobą -> sieć)
wytwarzają włókna siateczkowe
włókna siateczkowe (retikulinowe, kolagen typu III) !
buduje zrąb narządów limfatycznych (szpiku, śledziony, ww chłonnych i migdałków)
struktura delikatnej sieci pozwala na przepływ płynu w obrębie tkanki
TKANKA TŁUSZCZOWA
adipocyty (preadipocyty powstają z niezróżnicowanych kom mezenchymalych) mogą się różnicować na 2 różne sposoby (żółta/brunatna)
mało substancji międzykomórkowej
2 RODZAJE
ŻÓŁTA (BIAŁA)
BRUNATNA
we wczesnym etapie życia płodowego preadipocyty -> komórki tłuszczowe brunatne (PIERWOTNY PROCES TWORZENIA TKANKI TŁUSZCZOWEJ)
pod koniec życia płodowego, WTÓRNY PROCES TWORZENIA TKANKI TŁUSZCZOWEJ
insulina (związana z receptorem insulinopodonego czynnika wzrostu-1 IGF-1
preadipocyty -> lipaza lipoproteinowa
peadipocyty -> duża kropla tłuszczu (kształt sygnetu)
TKANKA TŁUSZCZOWA ŻÓŁTA (BIAŁA)
Jedna duża kropla tłuszczu
cytoplazma na obwodzie (w najszerszej części rąbka - jądro + organella)
kom kształt sygnetu
SER, RER, AG, wolne rybosomy, liczne mitochondria
ŹRÓDŁA TŁUSZCZU
POKARMOWY
chylomikrony we krwi
trójglicerydy syntetyzowane przez adipocyty z glukozy (lipogeneza)
LIPOGENEZA
GLUT-4 białko transportujące glukozę
LIPAZA LIPOPROTEINOWA - uwalnia kwasy tłuszczowe z kompleksów (chylomikrony + lipoproteidy), transportuje do adipocytów
LIPOLIZA
LIPAZA - rozkłada tłuszcz
uwalnianie lipidów kontrolowane przez
adrenalinę
glukagon
adrenokortykotropinę (ACTH)
insulina, prostaglandyny - hamują działanie lipazy
TKANKA TŁUSZCZOWA ŻÓŁTA (BIAŁA)
MAGAZYN ENERGII
ORGAN ENDOKRYNNY
LEPTYNA (hamuje glukoneogenezę w wątrobie, zwiększa transport glukozy do mm szkieletowych, obniża stężenie glukozy we krwi) dostarcza info do podwzgórza, regulacja ośrodka głodu i sytości
ADIPONEKTYNA (hamowanie glukoneogenezy) zwiększa insulinowrażliwość, działanie przeciwzapalne
REZYSTYNA (insulinooporność)
ADIPSYNA, ASP (alternatyna droga aktywacji układu dopełniacza)
czynnik martwicy nowotworów alfa, interleukina-6
inhibitor aktywatora plazminogenu
angiotensynogen
czynnik chemotaktyczny dla monocytów
VEGF czynnik wpływający na angiogenezę
TKANKA TŁUSZCZOWA ŻÓŁTA
U KOBIET 25 % MASY CIAŁA (sutki, pośladki, uda)
u mężczyzn ~20% masy ciała (barki, okolica lędźwiowo-krzyżowa)
TKANKA TŁUSZCZOWA BRUNATNA
liczne drobne równomiernie rozm krople tłuszczu
mitochondria z dobrze wykształconymi grzebieniami
jądro centralnie
silnie unaczyniona
pod skórą, okolica międzyłopatkowa, śródpiersie, szyja, wzdłuż tętnic szyjnych, podobojczykowych, w dole pachowym, okolica nerek, nadnerczy
dużo u noworodków i dzieci, potem stopniowo zanika -> w żółtą
TERMOREGULACJA USTROJU (wytw ciepła)
energia rozprasza się w postaci ciepła
BIAŁKO TERMOGENINA (w wewnętrznej błonie mitochondriów)
wytw ciepła regulowane przez noradrenalinę, oraz hormony tarczycy
TKANKA CHRZĘSTNA
chondrocyty + d. rozw. substancja międzykomórkowa (GAG, proteoglikany + wł. kolagenowe, sprężyste)
BRAK NN KRWIONOŚNYCH I LIMFATYCZNYCH
NIEUNERWIONA
OCHRZĘSTNA (tk. łączna włóknista zwarta) pokrywa chrząstkę. Dobrze unaczyniona!
powierzchnie stawowe nie posiadają ochrzęstnej!
TKANKA CHRZĘSTNA:
SZKLISTA (kolagen typu II) - najczęściej wyst. w organizmie
zasadochłonna macierz;
chondrocyty często w grupach izogenicznych
OCHRZĘSTNA: obecna z wyj. pow. stawowych
LOKALIZACJA: zakończenia stawowe kości długich, nos, krtań, tchawica, oskrzela, chrzęstne cz. żeber,przegroda nosa
w okresie zarodkowym tworzy PIERWOTNY SZKIELET
CHRZĄSTKI WZROSTOWE pomiędzy nasadami a trzonami kości długich (odpowiedzialna za ich wzrost na długość)
SPRĘŻYSTA (kolagen typu II + liczne włókna sprężyste)
OCHRZĘSTNA: obecna
LOKALIZACJA: małżowina uszna, przewód słuchowy zewnętrzny, trąbka słuchowa, nagłośnia, małe chrząstki krtani
WŁÓKNISTA (kolagen typu I)
kwasochłonna macierz
równoległe pęczki włókien kolagenowych
zawsze związana z tk łączną włóknistą zwartą lub chrząstką szklistą
BRAK OCHRZĘSTNEJ
LOKALIZACJA: krążki międzykręgowe, łąkotki, spojenie łonowe, przyczep ścięgien i więzadeł do kości
CHONDROGENEZA:
WZROST ŚRÓDMIĄŻSZOWY
1) CENTRA CHRZĘSTNIENIA - komórki mezenchymalne tracą funkcję, zaokrąglają się, agregują w gęstych grupach
2) kom. mezenchymalne -> CHONDROBLASTY
3) sekrecja składników subst. międzykom.
4) CHONDROBLASTY w JAMKACH = otoczone dużą ilością subst. międzykom.
5) CHONDROBLASTY W JAMKACH -> CHONDROCYTY
6) CHONDROCYTY dzielą się -> 2-4 lub więcej kom w JAMCE = GRUPA IZOGENICZNA (komórki ciągle wytw. subst. międzykom.)
WZROST APOZYCYJNY
1) Komórki mezenchymy części OBWODOWEJ rozw. się chrząstki -> FIBROBLASTY
2) Fibroblasty -> tk. łączna włóknista zwarta (z niej ochrzęstna)
3) OCHRZĘSTNA ma 2 warstwy
-> ZEWNĘTRZNĄ WARSTWĘ WŁÓKNISTĄ (kolagen typu I, fibroblasty, nn krwionośne)
-> WEWNĘTRZNA - komórki chondrogeniczne
4) kom. chondrogeniczne dzielą się -> chondroblasty
5) CHONDROBLASTY -> subst. międzykom.
KOMÓRKI TKANKI CHRZĘSTNEJ:
CHONDROGENICZNE
wrzecionowaty kształt
pochodzenie mezenchymalne
duże, okrągłe jądra, mało cytoplazmy
AG, nieliczne mitochondria, słabo rozw RER, wolne rybosomy
mogą różnicować w chondroblasty i komórki osteoprogenitorowe
CHONDROBLASTY
mogą powstawać z kom. mezenchymalnych albo chondrogenicznych wewnętrznej warstwy ochrzęstnej
okrągłe, zasadochłonne kom
d. rozw RER, AG, liczne mitochondria
CHONDROCYTY
duże, owalne/okrągłe kom
duże jądro, wyraźne jąderko
liczne organelle do syntezy białek
SUBSTANCJA MIĘDZYKOMÓRKOWA TKANKI CHRZĘSTNEJ
półprzeźroczysta, niebiesko-szara subst. międzykom. chrząstki szklistej zawiera do 40 % włókien kolagenowych
liczne proteoglikany, glikoproteiny, płyn zewnątrzkom.
CHRZĄSTKA SZKLISTA - głównie kolagen typu II (małe ilości IX,X,XI)
SUBSTANCJA MIĘDZYKOMÓRKOWA DZIELONA NA DWA REJONY:
MACIERZ TERYTORIALNA (dookoła kazdej jamki) WYBARWIA SIE PAS
mało kolagenu
dużo siarczanu chondroityny (PAS)
MACIERZ MIĘDZYTERYTORIALNA
większość subs. międzykom.
bogata w kolagen typu II
BOGATA W AGREKAN (100-200 wiążą się niekowalencyjnie z kwasem hialuronowym)
powstała cząsteczka ma ładunek ujemny, dzięki czemu może wiązać Na+ i WODĘ
TKANKA CHRZĘSTNA SPRĘŻYSTA
przypomina budową chrząstkę szklistą (kolagen typu II)
więcej włókien sprężystych
małżowina uszna, trąbka słuchowa, nagłośnia, małe chrząstki krtani
włókna sprężyste wybarwiają się rezorcyną i orceiną
żółtawy kolor
TKANKA CHRZĘSTNA WŁÓKNISTA
BRAK OCHRZĘSTNEJ
krążki międzykręgowe, łąkotki, spojenie łonowe, przyczepy ścięgien i więzadeł do kości
jest związana z chrząstką szklistą, lub tkanką łączną włóknistą zwartą
kolagen typu I
"JODEŁKOWATY" KSZTAŁT włókien kolagenowych
TKANKA KOSTNA
mechaniczna podpora organizmu
aktywna metabolicznie tkanka
magazyn metaboliczny jonów wapniowych i fosforanowych (reguluje ich st. we krwi - homeostaza)
szpik kostny - miejsce powstawania elementów morfotycznych krwi
SKŁAD TKANKI KOSTNEJ
1) SUBSTANCJIA MIĘDZYKOMÓRKOWA
- cz. organiczna (niezmineralizowana macierz, osteoid)
- związki mineralne
2) komórki kości
SUBSTANCJA MIĘDZYKOM TKANKI KOSTNEJ
1) 35 % związki organiczne
90 % włókna kolagenowe
10 % istota podstawowa
siarczan chondroityny, siarczan keratanu, kwas hialuronowy
białka morfogenetyczne kości BMP
białka niekolagenowe (osteokalcyna, osteopontyna, osteonektyna) synt. przez osteoblasty (mineralizacja kości)
KALCITRIOL (aktywny metabolit wit. D3) - stymuluje syntezę osteokalcyny, osteonektyny.
2) 65 % zw. mineralne
80 % fosforan wapnia
węglan wapnia, jony magnezu, sodu, cytryniany
śladowe ilości jonów potasu, chloru, fluoru
HYDROKSYAPATYT [Ca10(PO4)6(OH)2]
KOMÓRKI TKANKI KOSTNEJ
1) linia osteoblastyczna
kom osteoprogenitorowe (osteogenne) -> osteoblasty, osteocyty
2) linia osteoklastyczna (monocyty->makrofagi->osteoklasty)
LINIA OSTEOBLASTYCZNA
kom. osteoprogenitorowe (prekursory osteoblastów)
pochodzą z pluripotencjalnej komórki mezenchymalnej
(kom. osteoprogenitorowa -> chondroblasty)
kom. osteoprogenitorowe wyst. również w dojrzałej tkance (okostna, śródkostna - warstwy kambialne, szpik)
uaktywniają się np. przy złamaniu kości -> osteoblasty
RÓŻNICOWANIE OSTEOBLASTÓW
gen Runx2/Cbfa1 - kodują czynniki transkrypcyjne -> ekspresja osteokalcyny
OSTEOKALCYNA (świadczy o ost. zróżnicowaniu osteoblastów)
BIAŁKA MORFOGENETYCZNE KOŚCI (np. BMP7)
LEPTYNA - peptyd adipocytów, działa poprzez podwzgórze, reguluje dojrzewanie osteoblastów
OSTEOBLASTY
syntetyzują osteoid
inicjują, kontrolują jego mineralizację
kształt sześcienny/cylindryczny
układają się na wzór nabłonka kiedy tworzą kość
po zak. syntezy subst. międzkom osteoblasty "zamurowane" -> OSTEOCYTY
AKTYWNOŚĆ OSTEOBLASTÓW POBUDZAJĄ:
parathormon
hormon wzrostu
metabolity witaminy D
IGF-1
hormony tarczycy
DZIAŁANIE HAMUJĄCE KORTYKOSTEROIDY!!!
OSTEOCYTY
ostatecznie zróżnicowane komórki linii osteoblastycznej
różnicowanie osteoblastów -> osteocyty
CZYNNIKI TRANSKRYPCYJNE Cbfa1/Runx2
BIAŁKO Osterix Osx
OSTEOCYTY W JAMKACH KOSTNYCH, ich wypustki w KANALIKACH KOSTNYCH
między wypustkami poł. typu nexus
OSTEOCYTY POWIERZCHNI KOSTNEJ (nabłonkowato ułożone)
wrażliwe na dział. parathormonu, kalcytoniny, kalcitriolu
LINIA OSTEOKLASTYCZNA (Monocyty->makrofagi->osteoklasty)
Ze szpiku kostnego
prekursor MONOCYTY - ulegają fuzji w WIELOJĄDRZASTE KOMÓRKI ZAWIERAJĄCE ~30 JĄDER!!!
OSTEOKLAST
wyraźnie spolaryzowana
duża komórka
kwasochłonna cytoplazma, bogata w mitochondria (źródło ATP do napędzania pomp protonowych) kwaśne pęcherzyki z H+-ATPazą w błonie
zdolność RESORPCJI KOŚCI (modelowanie i przebudowa tk. kostnej)
KATEPSYNA K - rozkład kości
ZATOKI HOWSHIPA
RĄBEK SZCZOTECZKOWY - błona zwrócona w kier. resorbowanej kości (zwiększa pow. kontaktu komórki)
aktywne osteoklasty wytw. STREFĘ USZCZELNIAJĄCĄ (FA integryny)
biorą udział w wolnej regulacji wapniowo-fosforanowej
PARATHORMON - resorpcja (zbyt niskie st. Ca2+ we krwi)
KALCYTONINA, ESTROGENY - hamuje aktywność osteoklastów
POWSTAWANIE OSTEOKLASTÓW REGULUJĄ OSTEOBLASTY
osteoblasty -> RANKL, M-CSF czynnik stymulujący powstawanie makrofagów
M-CSF receptor wiąże się ze swoistym ligandem -> prekursorowe osteoklasty -> RANK transbłonowy receptor dla ligandu RANKL
wykształca się rąbek szczoteczkowy - w pełni aktywne osteoklasty
kompleks RANKL-RANK indukuje wytw. przez osteoblasty OSTEOPROTEGERYNY (OPG) - białko o wysokim powinowactwie do RANKL
OSTEOPROTEGERYNA uniemożliwia łączenie się RANK z RANKL - zatrzymuje proces dojrzewania osteoklastów
OSTEOPROTEGERYNA - inhibitor resorpcji kości
RODZAJE TKANKI KOSTNEJ:
TKANKA KOSTNA GRUBOWŁÓKNISTA (k. splotowata (rozwojowa))
TKANKA KOSTNA DROBNOWŁÓKNISTA (k. blaszkowata (dojrzała))
TKANKA KOSTNA SPLOTOWATA (GRUBOWŁÓKNISTA, ROZWOJOWA)
wł. kolagenowe grube pęczki nieregularny przebieg
tkanka pierwotna, w czasie rozwoju kości
zastąpiona przez tk. kostną blaszkowatą
W SZWACH KOSTNYCH, błędnik kostny ucha wewnętrznego, wyrostki zębodołowe
(choroba Pageta, osteoporoza kości)
mała wytrzymałość mechaniczna
TKANKA KOSTNA BLASZKOWATA (DROBNOWŁÓKNISTA, DOJRZAŁA)
TKANKA KOSTNA GĄBCZASTA (BELECZKOWA
TKANKA KOSTNA ZBITA (KORTYKALNA)
tkanka kostna GĄBCZASTA
blaszki kostne uformowane w BELECZKI KOSTNE
beleczki zapierdalają w różnych kierunkach
tworzą SIEĆ
między beleczkami szpik kostny
tkanka kostna ZBITA
OSTEONY - systemy Haversa
kanał osteonu (kanał Haversa)
9-15 koncentrycznie ułożonych blaszek osteonu
każdy osteon otoczony LINIĄ CEMENTU
BLASZKI MIĘDZYSYSTEMOWE
między osteonami, oddzielone od nich linią cementu
pozostałości po blaszkach systemowych
BLASZKI PODSTAWOWE ZEWNĘTRZNE (OKALAJĄCE ZEWNĘTRZNE)
tworzą warstwę kości długiej leżącą pod okostną
BLASZKI PODSTAWOWE WEWNĘTRZNE (OKALAJĄCE WEWNĘTRZNE)
pod śródkostną od strony jamy szpikowej
KANAŁY NACZYNIOWE
KANAŁY HAVERSA - w składzie osteonów
KANAŁY VOLKMANNA - penetrują kość zbitą wpoprzek kanałów Haversa (prostopadłe do blaszek systemowych)
OKOSTNA (tkanka łączna włóknista zwarta)
pokrywa kości zbute z wyj. pow. stawowych
2 warstwy:
ZEWNĘTRZNA UBOGOKOMÓRKOWA (włókna Sharpeya) bogata w naczynia krwionosne, wł kolagenowe
WEWNĘTRZNĄ (kambialna) przylega do kościl, silnie unaczyniona, liczne komórki osteogonene, wysciela jamę szpikową i kanały naczyniowe, pokrywa pow beleczek k. gąbczastej
KOSTNIENIE NA PODŁOŻU MEZENCHYMALNYM (błoniastym, kostnienie bezpośrednie)
Tkanka mezenchymalna -> pojawiają się silnie unaczynione obszary + skupienia kom mezenchymalnych.
Proces kontroluje hedgehog, FGF (czynnik wzrostu fibroblastów), TGF-beta
kom mezenchymalne -> osteoblasty (->macierz kostna (osteoid) kolagen typu I, białka niekolagenowe)
JONY WAPNIA napływ. z krwią odkładają się w osteoidzie, mineralizacja.
Osteocyty "zamurowane"
PIERWOTNE BELECZKI KOSTNE
KOŚĆ SPLOTOWATA (nieregularne wł. kolagenowe)
na pow beleczek odkł. się kolejne osteoblasty
WZROST APOZYCYJNY
PIERWOTNA KOŚĆ GĄBCZASTA
przestrzenie między beleczkami -> tkanka mezenchymalna -> szpik
WZROST APOZYCYJNY na obwodzie k. powoduje łaczenie się beleczek
powstają kanały naczyniowe
tworzy się tk kostna zbita
w cz. środkowej kości wzrost apozycyjny beleczek zahamowany, powstaje k. gąbczasta tworząca śródkoście
KOSTNIENIE NA PODŁOŻU CHRZĘSTNYM
matryca chrzęstna szkieletu -> kość
kości: kończyn, kręgosłupa, podstawy czaszki, miednicy
KOSTNIENIE KOŚCI DŁUGIEJ
MODEL CHRZĘSTNY KOŚCI (chrząstka szklista)
na jego powierzchni ochrzęstna
Chondrocyty syntetyzują
kolagen typu X
VEGF czynnik wzrostu komórek śródbłonka naczyń (indukuje tworzenie się naczyń krwionośnych w ochrzęstnej)
Osteoprogenitorowe komórki ochrzęstnej w 1/2 dług trzonu -> OSTEOBLASTY
MAKNIET KOSTNY (kostnienie okołochrzęstne) na podłożu błoniastym
Środkowa cz. modelu chrzęstnego
APOPTOZA HIPERTROFICZNYCH CHONDROCYTÓW
UWAPNIENIE MACIERZY
PIERWOTNY PUNKT KOSTNIENIA
PĘCZEK NACZYNIOWY (zawiera kom. osteoprogenitorowe, hematopoetyczne)
Kom. osteoprogenitorowe -> osteoblasty -> macierz kostna
KOSTNIENIE ŚRÓDCHRZĘSTNE (powst. pierwotne beleczki kostne o str. grubowłóknistej)
Degeneracja komórek chrzęstnych i tworzenie kości -> w kierunku nasad
Na powstałe beleczki -> osteoklasty-> powiększa się jama szpikowa -> tu kom. macierzyste szpiku
Po urodzeniu, w nasadach:
WTÓRNE PUNKTY KOSTNIENIA
NASADOWA PŁYTKA WZROSTU (między troznem a nasadą)
Strefa chrzastki rezerwowej (spoczynkowej) - bezp. do nasady
Strefa proliferacji
Strefa hipertroficzna
strefa inwazji naczyń
no i mamy kurna kosć. proste.
MINERALIZACJA:
1)NUKLEACJA - powst. jąder krystalizacji i pierwotnych kryształów hydroksyapatytu
2)EPITAKSJA - wzrost kryształów (co raz więcej jonów)
3)WTÓRNA NUKLEACJA - namnażanie się kryształów, odrywanie się jonów od istniejących kryształów, powstawanie nowych jąder krystalizacji.
PĘCHERZYKI MACIERZY
obłonione fragm. osteoblastów
kumulują duże ilości jonów wapnia i fosforanów
zapoczątkowują mineralizację w :
k. splotowatej
zębinie
chrząstkach wzrostowych
zwapnianiach patologicznych
OSTEOKALCYNA - reguluje uwalnianie wapnia z minerału, ogranicza wzrostu kryształów
OSTEONEKTYNA - ułatwia proces mineralizacji
PROTEOGLIKANY uniemożliwiają wybiórcze przenikanie jonów, ograniczają nadmierny wzrost kryształów
REMODELOWANIE STRUKTURALNE
okres wzrostu kości (dziecięcy, dojrzewanie)
wynik -> właściwa masa, wielkość, kształt szkieletu
u dorosłych -> odpowiedź na np. zwiększone obciążenia, długotrwałe unieruchomienie, lub przebywanie w warunkach nieważkości (zmniejszenie masy kości)
REMODELOWANIE WEWNĘTRZNE
proces ciągły, trwa całe życie
cel -> ustalenie optymalnej siły kości przez naprawę mikroskopijnych zniszczeń (mikrozłamań); utrzymanie homeostazy fosforanowo-wapniowej
REMODELOWANIE KOŚCI KORWOEJ
resorpcja starego kanału Haversa
a następnie organizacja nowego
JEDNOSTKI REMODELACYJNE KOŚCI - proliferujące naczynia krwionośne otoczone osteoklastami i osteoblastami
strefa wycinania (stożek tnący)
strefa zwrotna
strefa zamykania
GOJENIE SIĘ ZŁAMAŃ
mechanizm naprawczy - KOSTNINA (łączy odłamy złamanej kości)
KOSTNINA powstaje w wyniku proliferacji i różnicowania się komórek osteoprogenitorowych (okostnej, śródkostnej, szpiku)
STAWY
SYNARTROZY - stawy pozwalające na nieznaczny ruch, lub go uniemożliwiające (k. czaszki, żebra, mostek)
AMFIARTROZY - pozwalają na niewielki ruch (krążki międzykręgowe, trzony kręgów)
DIARTROZY - swobodny ruch
powierzchnie k. pokryte CHRZĄSTKĄ STAWOWĄ, połączone torebką stawową - między nimi jama stawowa z płynem stawowym
JAMA STAWOWA (maziowa) - płyn obniżający tarcie chrząstki szklistej
CHRZĄSTKA STAWOWA - typowa chrząstka szklista (z tym, ze brak ochrzestnej)
TOREBKA STAWU
warstwa zewn - błona włóknista
w-wa wewnętrzna - błona maziowa (kom. maziowe)
komórki maziowe typu A, podobne do makrofagów
komórki maziowe typu B, podobne do fibroblastów
KREW I ROZWÓJ KOMÓREK KRWI
krew – wyspecjalizowana tkanka łączna
KREW = 55 % OSOCZE (płynne, nieupostaciowane; plazma krwi) + 45 % KRWINKI (elementy upostaciowane, morfotyczne)
Pośredniczy w wym. Gazowej
Udział krwi w utrzymaniu stałej temp ciała
Równowaga układu wodno-mineralnego
Homeostaza
Reakcje obronne
OBJĘTOŚĆ 5-5,5 L (7%) masy ciała
OSOCZE KRWI (plazma)
90 % woda
8-9 % substancje organiczne (albuminy, globuliny, fibrynogen)
1 % substancje nieorganiczne (jony sodowe, potasowe, chlorkowe, węglanowe)
ALBUMINY :
Białka globularne (synt w wątrobie)
Funkcja: wiązanie wody (utrzym ciśnienia onkotycznego)
Nośniki niektórych jonów i hormonów
GLOBULINY:
Gamma-globuliny (immunoglobuliny)
Synt przez komórki plazmatyczne
FUNKCJA OBRONNA
FIBRYNOGEN
Synt w wątrobie
KRZEPNIĘCIE KRWI
(nierozpuszczalny włóknik -> fibryna)
Osocze bez fibrynogenu kolor słomkowy -> surowica krwi
Osocze utrzymuje: stałe pH, temp, ciśnienie osmotyczne lepkość
Zapewnia równowagę wodno-elektrolitową
Zawiera czynniki utrzym krew w stanie płynnym
Immunoglobuliny – procesy odpornościowe
BADANIA KRWI
(OB) – oznaczanie szybkości opadania krwinek czerwonych
Objętość krwi krążącej
Ciężar właściwy i lepkość
HEMATOKRYT – stosunek objętości krwinek względem osocza (możliwe dzięki odwirowaniu)
BARWIENIE: ROZTOWREM MAYA-GRUNWALDA I GIEMSY
ELEMENTY KOMÓRKOWE KRWI:
ERYTROCYTY – krwinki czerwone
Główny składnik krwi
Nadają czerwoną barwę
1 mm3 krwi 4-5 mln
Powstają w szpiku kostnym CZERWONYM
Żyją około 120 dni (po tym czasie eliminowane przez makrofagi, zwłaszcza śledziony)
Najmniejsze, najliczniejsze
Kształt; okrągły, dwuwklęsły dysk (średnica 7,8 mikrometra=normocyty) = duży nadmiar powierzchni w stosunku do objętości (elastyczne, odkształcalne, oporne na uszkodzenia)
Mikrocyty < 7,8 mikrometra
Makrocyty > 7,8 mikrometra
ANIZOCYTOZA – znaczne zróżnicowanie wielkości erytrocytów w romazach krwi
POIKILOCYTOZA – zróżnicowanie erytrocytów pod względem kształtu
ZDOLNOŚĆ DO ODWRACALNEGO WIĄZANIA TLENU dzięki HEMOGLOBINIE (Hb) = 90 % cytoplazmy – Hb
HEMOGLOBINA
BIAŁKO GLOBINA
4 PODJEDNOSTKI HEMU (każda wiąże 1 cz. O2)
OKSYHEMOGLOBINA – utlenowana
KARAMINOHEBOGLOBINA – wiążąca CO2
KLINIKA:
NIEDOKRWISTOŚĆ (anemia) – niedobór Hb
Niedobór witaminy B12, kwasu foliowego, żelaza
TALASEMIA – krwinki sierpowate
DOJRZAŁY ERYTROCYT:
Pozbawiony jądra, organelli kom
Otoczony błoną kom z glikokaliksem (urgupowania antygenowe – grupy krwi)
SPEKTRYNA – w zrębie (cytoplazmie); włókniste białko szkieletowe; wraz z aktyną, ankyryną, tropomiozyną, adducyną i białkiem 4.1 – utrzymanie wymuszonego kształtu komórki
GLIKOFORYNY – w składzie glikokaliksu
BIAŁKO PRĄŻKA III – transporter anionowy (wymiana jonów dwuwęglanowych na chlorkowe)
Białka enzymatyczne – dostarczanie energii (glikoliza beztlenowa)
~1-2 % erytrocytów – RETIKULOCYTY (niedojrzała postać)
Obecność substancji ziarnisto-siateczkowej (pozostałość po RER i rybosomach)
ROZTWÓR HIPERTONICZNY – kształt morwowaty
ROZTWÓR HIPOTONICZNY – pęcznieją i pękają -> uwolnienie Hb (HEMOLIZA)
BARWIENIE METODĄ MAYA-GRUNWALDA I GIEMSY – NA CZERWONO (Hb)
LEUKOCYTY – krwinki białe
1 mm3 krwi od 6-10 tysięcy leukocytów
Różnice względem erytrocytów: obecność jądra i brak Hb
Krew – środek transportu leukocytów
DIAPEDEZA – opuszczanie łożyska naczyń krwionośnych przez leukocyty, gdy są w miejscu przeznaczenia i zapierdalają do tkanki łącznej (realizacja swoich zadań)
LEUKOPENIA (war chorobowe) – zmniejszenie ilości leukocytów
LEUKOCYTOZA – zwiększona ilość leukocytów
RODZAJE LEUKOCYTÓW
GRANULOCYTY – krwinki białe ZIARNISTE:
Neutrofile (60-70%)
Eozynofile (1-5%)
Bazofile (0-1%)
AGRANULOCYTY – niezarniste
Limfocyty (20-40%)
Monocyty (2-8%)
Kryterium podziału -> rodzaj i liczba ziaren w cytoplazmie, kształt jądra komórkowego
NEUTROFILE – obojętnochłonne’
Najliczniejsze, 12-15 mikrometrów średnicy
Wyraźne jądro o zbitej chromatynie (podzielone na 2-5 SEGMENTÓW – PŁATÓW) segmenty połączone cienkimi pasmami chromatyny
FORMA MŁODA – jądra jedno-płatowe, pałeczkowate. Z wiekiem następuje ich fragmentacja
SKALA ARNETHA (46 % - trójpłatowe jądra)
STANY CHOROBOWE (więcej jąder z małą liczbą płatów) – wzmożone wytw komórek (ostra przewlekła białaczka szpikowa)
OSŁABIENIE FUNKCJI SZPIKU (więcej jąder wielopłatowych)
Cytoplazma słabo kwasochłonna,
Liczne ziarenka AZUROCHŁONNE (pierwotne) – 20 % wszystkich ziarenek
Lizosomy
Wypełnione homogennym, gęstrym elektronowo materiałem
Obłonione
Zawierają: kwaśne hydrolazy, mieloperoksydazę, białka zwiększające przepuszczalnośc błon i lizozym
ZIARENKA SPECYFICZNE (wtórne) – swoiste
Kolagenaza, laktoferyna, białka wiążące wit B12
DEFENZYNY – białka kationowe o aktywności przeciwbakteryjnej
NEUTROFILE – OBECNOŚĆ FOSFATAZY ZASADOWEJ!!!!!!
Znaczna liczba neutrofili w tkance łącznej (mało we krwi)
Czas przebywania we krwi – kilka h
W tk łącznej 4-5 dni
FUNKCJE NEUTROFILI:
Udział w inicjacji stanu zapalnego
Fagocytoza drobnoustrojów (bakteryjnych)
AKTYWACJA – zakażenie/uszkodzenie tkanki -> miejscowe wydzielane cytokiny -> neutrofile przylegają do kom śródbłonka (białka adhezyjne)-> przechodzą przez śródbłonek i bł podstawną -> opuszczają krwiobieg
Reagują na CHEMOTAKSYNY – migracja do infekcji (chemotaksyny – produkty metabolizmu bakterii, składniki dopełniacza, mediatory uwalniane przez inne kom ukł odpornościowego)
RECEPTORY BŁONOWE DLA FRAGMENTU Fc przeciwciał, dla składnmików C3 dopełniacza i dla polisacharydów bakteryjnych
PROCES FAGOCYTOZY NEUTROFILI:
1) powstaje FAGOSOM (obłoniony pęcherzyk z materiałem sfagocytowanym)
2) FAGOSOM + ziarenka pierwotne i wtórne -> uwalniają zawartość, enzymy+sfagocytowany materiał
3) ziarenka specyficzne zawartość -> macierz pozakomórkowa (migracja neutrofili. Niszczenie drobnoustrojów)
NEUTROFILE TWORZĄ H202, kwas podchlorawy, rodniki hydroksylowe – zabijanie drobnoustrojów
AKTWACJA OKSYDAZY NADPH – tworzenie aktywnych związków (w/w)
DEFENZYNY – białka kationowe, działają niezależnie od tlenu -> wbudowują się w otoczki bakteryjne ->tworzą otwarte kanały -> niekontrolowany przepływ jonów i wody -> zniszczenie drobnoustrojów
LIZOZYM – rozpuszcza ścianę bakterii
LAKTOFERYNA – wiąże żelazo (niezbędne do prawidłowego funkcjonowania bakeriii)
LEUKOTRIENY (pochodne kwasu arachidonowego) – działają jako mediatory stanu zapalnego (rozszerzenie nn krwionośnych, zwiększenie ich przepuszczalności, chemotaktyczny wpływ na inne leukocyty)
ROPA - masowo ginące neutrofile to jej podstawowy składnik
EOZYNOFILE
1-5 % populacji leukocytów
Jądra 2-segmentowe tzw. Jądro okularowe
W cytoplazmie duże ziarenka wtórne – barwią się kwasochłonnie
Ziarenka swoiste – centralnie położony gęsty elektronowo materiał o strukturze krystalicznej
25 % zawartości ziarenek białka wyjątkowo zasadowe
MBP główne białko zasadowe
ECP białko kationowe
EDN eozynofilowa neurotoksyna
Arylsulfataza, histaminaza, rybonukleaza, peroksydaza
BRAK LIZOZYMU!!!!
EOZYNOFILE – UDZIAŁ W REAKCJACH ALERGICZNYCH
Unieczynniają one mediatory uwalniane przez bazofile i komórki tuczne (np histaminę)
Na powierzchni komórek receptory dla fragmentu Fc immunoglobuliny IgE i IgG
Zdolność fagocytozy bardziej ograniczona niż neutrofili
CHOROBY PASOŻYTNICZE
Żyją około 12 dni
Wysiew do tkanki łącznej częściej niż wysiew granulocytów obojętnochłonnych (neutrofili)
BAZOFILE
Najmniejsze ze wszystkich granulocytów
Duże zasadochłonne ziarenka swoiste
Jądro 2-3 płatowe
Ziarenka specyficzne, azurochłonne, AG, mitochondria, elementy RER
ZIARENKA SWOISTE
HEPARYNA
HISTAMINA
CZYNNIK CHEMOTAKTYCZNY DLA EOZYNOFILI
CZYNNIK CHEMOTAKTYCZNY DLA NEUTROFILI
PEROKSYDAZA
SIARCZAN CHONDROITYNY (metachromatyczne zabarwienie)
RECEPTORY Fc dla immunoglobuliny IgE
Mogą wywołać reakcje alergiczne miejscowe, lub ogólnoustrojowe ( w tym WSTRZĄS ANAFILAKTYCZNY)
Wzrost liczby bazofilów – ostra reakcja uczuleniowa, infekcje wirusowe, przewlekłe stany zapalne (reumatoidalne zapalenie stawów)
AGRANULOCYTY – limfocyty
20-40 % Populacji leukocytów
Centralnie położone duże jądro, zagęszczona chromatyna, otoczone wąskim rąbkiem słabo zasadochłonnej cytoplazmy
Liczne ziarenka pierwotne, AG, liczne wolne rybosomy
Średnica 9-12 mikrometrów (limfocyty małe – wielkości erytrocytów, duże 9-12)
Ze względu na miejsce DOJRZEWANIA oraz skład antygenów powierzchniowych i role w odpowiedzi immunologicznej, limfocyty dzielimy na:
Limfocyty B – 15%, krótki okres życia (kilka tyg)
Powstają w czerwonym szpiku kostnym
Odporność typu HUMORALNEGO – z udziałem przeciwciał
Obecne receptory immunoglobulinowe (rozpoznawanie, eliminacja antygenów)
Mogą różnicować się w kom plazmatyczne (intensywnie syntetyzują przeciwciała)
Limfocyty T – 80 %, mogą żyć nawet wiele lat
Powstają w szpiku kostnym, DOJRZEWAJĄ W GRASICY (thymus)
ODPOWIEDŹ IMMUNOLOGICZNA TYPU KOMÓRKOWEGO (bez udziału przeciwciał)
Receptory – białka CD
Limfocyty Tc – cytotoksyczne – wydzielają PERFORYNY - bezpośrednio zabijają komórki
efekt cytotoksyczny – kom nowotworowe
Limfocyty Th – pomocnicze -> LIMFOKINY (działają na inne kom ukł odpornościowego)
Limfocyty Ts – supresorowe – obecnie Treg REGULATOROWE – kontrolują akrywnośćp ozostałych limfocytów
Limfocyty NK – 5 %
Duże limfocyty
Silna właściwość cytotoksyczna
Zdolne do spontanicznego niszczenia komórek, m.in. nowotworowych
LIMFOCYTY (ogólnie)
Zdolność do RECYRKULACJI – ukł krwionośny -> tkanki i z powrotem (kontrola całego organizmu)
MONOCYTY
Największe komórki krwi 15-20 mikrometrów
2-8 % leukocytów
Duże, nerkowate jądro, w zagłębieniu – AG
PEROKSYDAZA – enzym fagocytozy
Zasadochłonana, szaroniebieska cytoplazma : liczne rybosomy, ziarna pierwotne (drobnoziarnisty wygląd)
Ziarenka pierwotne azurochłonne z typowymi enzymami hydrolitycznymi
We krwi pozostają kilka dni -> migrują przez śródbłonek nn do tk łącznej -> makrofagi tkankowe – histiocyty
FAGOCYTY JENDOJĄDROWE
DUŻA RUCHLIWOŚĆ, CHEMOTAKSJA w kier obumarłych komórek, drobnoustrojów, mediatorów stanu zapalnego
Fagocytują martwe/nieprawidłowe kom, bakterie
Tworzą nadtlenki, kwas podchlorawy
APCs
Atygeny zgodności tkankowej (MHC II)
TROMBOCYTY – płytki krwi
małe, 2-4 mikrometry
owalne
powstają przez odsznurowanie fragmentów cytoplazmy MEGAKARIOCYTÓW
w 1 mm3 krwi 200-400 tys trombocytów
HIALOMER – obwodowa cz. Cytoplazmy, przejrzysta, bezziarnista
SYSTEM KANALIKOWY OTWARTY
Kompleks labiryntu
Poprzez liczne otwory umożliwia uwalnianie na zewnątrz kom ziarenek
SYSTEM KANALIKOWY ZAMKNIĘTY (GĘSTY)
Postać obłonionych cewek
Elektronowo gęsty materiał
Funkcja (?) miejsce syntezy prostaglandyn (?)
APARAT KURCZLIWY KRWINKI – mikrotubule, filamenty miozyny, aktywacja -> zmiana kształtu krwinki
Płytki nieaktywne – miozyna w formie rozproszonej
GRANULOMER – centralna, ciemna cz płytki
Mitochondria, AG, RER, peroksysomy, glikogen, liczne ziarenka
Najliczniejsze ziarenka alfa
Fibrynogen,
Płytkowy czynnik wzrostu
Czynnik krzepnięcia
Tromboplastyna
Ziarenka gęste sigma
Serotonina
Histamina
ADP
ATP
Jony wapniowe
Ziarenka gamma – odpowiedniki lizosomów
Kwaśne hydrolazy
Enzymy um. Przemianę glikogenu i tworzenie ATP
FUNKCJA TROMBOCYTÓW
Ochrona śródbłonka nn krwionośnych (zahamowanie krwawienia) – tworzenie skrzepu
Czynnik von Willebranda
Adhezja płytek do uszkodzonego naczynia i do siebiesamych
Fibrynogen pod wpływem trombiny i jonów Ca2+ -> włóknik (fibryna)
Gdy ściana naczynia naprawiona -> plazmina – enzym inicjujący lizę skrzepu (FIBRYNOLIZA)
SZPIK KOSTNY I HEMATOPOEZA
Hematopoeza (krwiotworzenie)
W życiu płodowym narządy hematopoetyczne:
PĘCHERZYK ŻÓŁTKOWY (wyspy hematopoezy z hemangioblastów – prekursorów kom hematopoetycznych i kom śródbłonka) – od 6 tyg. Ż. Płodowego
WĄTROBA
ŚLEDZIONA
7 miesiąc ż. P. Funkcję przejmuje SZPIK KOSTNY – jedyny narząd krwiotwórczy w warunkach fizjologicznych
U dorosłych 1,7 l szpiku – 1012 kom hematopoetycznych
KOMÓRKA MACIERZYSTA KRWIOTWORZENIA
2 RODZAJE SZPIKU: CZERWONY I ŻÓŁTY
SZPIK CZERWONY – między beleczkami tk kostnej gąbczastej kości krótkich i płaskich, w nasadach kości długich
Przedział zrębowy
Rodzaj szkieletu (sieci) – tkanka łączna siateczkowa – funkcja podporowa, regulująca hematopoezę
Fibroblasty – włókna siateczkowe
Komórki śródbłonka nn krwionośnych
Makrofagi
Nn krwionośne między beleczkami kostnymi
HEMATOPOETYCZNE CZYNNIKI WZROSTU, CYTOKINY – wytwarzane przez : kom śródbłonkowe, szpikowe fibroblasty, kom zrębowe
Kom śródbłonka = bariera (zapobiega przechodzeniu niedojrzałych kom hematopoetycznych do krwiobiegu, umożliwia to kom dojrzałym)
Kom. Tłuszczowe – źródło energii, wytwarzają czynnik wzrostu
Makrofagi szpikowe, usuwają kom po apoptozie, pozstałości jąder erytroblastów
Osteoblasty osteoklasty budują i remodelują uwapnioną kość otaczającą szpik
Przedział komórek hematopoetycznych
silnie unaczyniony
szerokie naczynia zatokowe szpiku
PERICYTY – liczne wypustki oplatają ścianę zatok i wnikają w głąb przedziału zrębowego, łącząc oba przedziały
BARIERA – ściana zatok (między przedziałem zrębowym a hematopoetycznym)
PORY MIGRACYJNE
SZPIK ŻÓŁTY
Wypełnia jamy kości długich
Z wiekiem komórki siateczki wskutek gromadzenia tłuszczu, a szpik czerwony -> w zółty
Po krwotokach może ponownie zyskać zdolność krwiotwórczą
HEMATOPOEZA
PROCES ODNOWY (zdolność do namnażania)
Kom macierzyste -> kom potomne (jednakowy genotyp, morfologia, funkcja)
PROCES RÓŻNICOWANIA
Kom wytw charakterystyczne białka – warunkujące jej funkcję biologiczną
PROCES DOJRZEWANIA
Magazynowanie ziwązków powst w procesie różnicowania
Wytw charakterystycznych struktur niezbędnych do wyspecjalizowania komórki (np. Ziarnistości granulocytów)
Zanikanie organelli (erytrocyty)
3 populacje komórek hematopoetycznych w szpiku
Hematopoetyczne komórki macierzyste (hematocytoblasty) zdolne do samoodnowy
Ukierunkowane kom prekursorowe (kom progenitorowe)
Komórki dojrzewające
Hematopoetyczne komórki macierzyste (hematocytoblasty)
Same odnawiają swoją populację
Dają początek dwóm liniom kom prekursorowych
Kom macierzystym linii szpikowej
Kom macierzystym linii limfoidalnej
Hematocytoblasty ~1% jednojądrzastych komórek szpiku
U osoób po przeszczepie szpiku potrzeba tylko 5% prawidłowych hematopoetycznych kom macierzystych aby odnowić ich populację
KOMÓRKI MULTIPOTENCJALNE
Hematocytoblasty
Ukierunkowane komórki prekursorowe (progenitorowe)
SZPIKOWA KOMÓRKA MACIERZYSTA -> 5 jednostek tworzących kolonie CFU
Granulocytarno-makrofagowa CFU
Eozynofilowa CFU
Bazofilowa CFU
Megakariocytowa CFU
Erytroidalna CFU
LIMFOIDALNA KOMÓRKA MACIERZYSTA
Limfocyty T
Limfocyty B
Hematopoetyczne czynniki wzrostu:
Czynniki stymulujące rozwój koloni CSF
Erytropoetyna EPO
Trombopoetyna TPO
Cytokiny (interleukiny)
UKŁAD CZERWONOKRWINKOWY
Proerytroblast (bo EPO)
Erytroblast zasadochłonny (wytw Hb) nie zależne od EPO
Erytroblast wielobarwliwy (polichromatofilny)
Erytroblast kwasochłonny (ortochromatofilny) – ostatni synt Hb
KOMÓRKI POSTMITOTYCZNE – nie moga już nakurwiać mitozy
RETIKULOCYT – pierwsza kom bez jądra
ERYTROCYT
Regulatory erytropoezy – EPO erytropoetyna – glikoproteina z kory nerki (odpowiedź na hipoksję)
UKŁAD BIAŁOKRWINKOWY – GRANULOCYTY I AGRANULOCYTY
Ggranulocytarno-makrofagowa Cfu (wspólna dla neutrofili i makrofagów)
Eozynofilowa CFU – eozynofile
Bazofilowa CFU – bazofile, mastocyty (kom tuczne)
Wczesne prekursory -> neutrofile 10-14 dni (proces przyspieszony przez stany zapalne)
Mieloblast (brak ziarnistości)
Promielocyt (ziarnistości pierwotne – azurochłonne)
Mielocyt (ziarnistości specyficzne – wtórne, ostatnie stadium zdolne do mitozy)
Metamielocyt
Granulocyt
DIAPEDEZA – przenikanie do zatok granulocytów
AGRANULOCYTY
Limfoidalna kom macierzysta -> limfoblasty-> limfocyty
MONOCYTY (granulocytarno-makrofagowa CFU)
Czynnik stymulujący rozwój kolonii granulocytarnej (G-CSF)
Granulocyty obojętnochłonne
Czynnik stymulujący rozwój kolonii granulocytarno-makrofagowej (GM-CSF)
Neutrofile, makrofagi
Makrofagowy cznnik stymulujący (M-CSF)
Droga monocytarno-makrofagowa
MONOCYTY
Monoblast - mitoza
Promonocyt (pierwotne ziarnistości) mitoza
Monocyt
Po ok 14 h. W krwi monocytyy -> tkanki (płuca, śledziona, wątroba ww chłonne, otrzewna, przewód pokarmowy, kości)
Makrofagi
Duża ruchliwość
Chemotaksja
Fagocytoza (większa liczba lizosomów niż u monocytów)
MEGAKARIOCYTY I PŁYTKI KRWI
Megakarioblast (z megakarioblastycznej CFU)
Promegakariocyt (powiększony megakarioblast)
Megakariocyty
Płytki krwi
TPO trombopoetyna – pobudza rozwój megakariocytów
Trombocytopenia – niedobór TPO
Trombocytoza – nadmiar TPO
SCF – czynnik kom macierzystych, wytwarzane przez tkanki płodowe i komórki zrębu szpiku kostnego
Powoduje uwrażliwienie kom macierzystych hematopoezy na działanie innych cytokin
TKANKA MIĘŚNIOWA
Pochodzenie MEZODERMALNE
Tkanka mięsniowa:
POPRZECZNIE PRĄŻKOWANA
Mięśnie szkieletowe
Mięsień sercowy
GŁADKA
SARKOLEMA – błona komórkowa
SARKOSOM – mitochondium
SIATECZKA SARKOPLAZMATYCZNA – siateczka śródplazmatyczna
MIĘSIEŃ SZKIELEOTWY
Równolegle ułożone WŁÓKNA MIĘSNIOWE
NAMIĘSNA – otacza mięsień, wnika do wnętrza dzieląc włokna na pęczki
OMIĘSNA – tkanka łączna otaczająca pęczki
WŁÓKNO MIĘŚNIOWE otoczone
Blaszką zewnętrzną (błona podstawna – ŚRÓDMIĘSNA, zlicznymi włóknami retikulinowymi)
PŁYTKA MOTORYCZNA – zakończenie nerwu ruchowego, połączenie nerwowo-mięsniowe
Mediator – acetylocholina
1 włókno nerwowe – od 1 do 160 włókien mm.
JEDNOSTKA MOTORYCZNA – grupa włókien mięsniowych unerwionych przez jedno włókno nerwowe
WŁÓKNO MIĘSNIA SZKIELETOWEGO
Syncytia wielojądrzaste (fuzja wielu mioblastów)
Do 40 cm długości
OBWODOWO ułożone jądra
Wypełnione MIOFIBRYLĄ
Mikroskop świetlny – prążkowanie poprzeczne
Prążki ciemne (anizotropowe, A)
Prążki jasne (izotropowe, I)
MIOFIBRYLE:
Tworzą pęczki
Biegną równolegle do osi długiej włókna
Wypełniają prawie całą komórkę
1-2 mikrometry średnicy
Jednostka strukturalna – SARKOMER – odcinek miofibryli między dwiema liniami Z
Linia Z – przebiega przez środek prążka I (jasnego)
SARKOMER = linia Z, połowa prążka I, prążek A, połowa prążka I, linia Z
Prążek A (ciemny, anizotropowy) mikroskop świetlny
Prążek H, a w nim linia M
FILAMENTY DESMINOWE – utrzymanie spoistości miofibryli i ich ułożenie + białko pektyna
2 RODZAJE MIOFILAMENTÓW
CIENKI – aktynowy
Aktyna, tropomiozyna, troponina
Aktyna G – białko globularne, łącząc się tworzy aktynę F –fibrylarną
Dwie spiralnie skręcone aktyny F – rdzeń miofilamentu cienkiego, na nim nawinięte fibryle tropomiozyny
Co jakiś czas przyczepiona troponina
TROPONINA C – łączy się z Ca2+
Zakotwiczone w liniach Z (alfa-aktynina, winkulina, nebulina)
GRUBY – miozynowy
Miozyna + białko C – spaja cząsteczki miozyny
MIOZYNA
2 łańcuchy ciężkie – ogonki z 2 główkami na końcach
do główek dołączone po 2 łańcuchy lekkie
między główką a ogonkiem – SZYJKA
każda główka – m-ce wiązania ATP, m-ce łączenia z łańcuchem lekkim
MIOMEZYNA – utrzymuje uporządkowane położenie miofilamentów grubych w sarkomerze, tworząca linię M
TRIADA MIĘŚNIOWA = kanalik T, dwie cysterny brzeżne
KANALIK T
Wpuklenia sarkolemy
Gęsta sieć kanalików w sarkoplazmie
Obok każdego kanalika T zapierdalają dwie cysterny brzeżne (wyspecjalizowana cz siateczki sarkoplazmatycznej gładkiej
Cysterny brzeżne – gromadzą jony wapnia (pompa wapniowa)
KANAŁY WAPNIOWE – uwalniają Ca2+ do sarkoplazmy
RODZAJE WŁÓKIEN MM SZKIELETOWYCH
CZERWONE
Dużo mioglobiny
Wiele mitochondriów
Mniej miofibryli
Dłuższa praca
BIAŁE
Mniej mioglobiny
Mniej mitochondriów
Wiecej miofibryli
Kurczą się szybko i efektywnie
Szybko się męczą
POŚREDNIE
MIĘSIEŃ SERCOWY
Przestrzenna sieć
Komórka – fragment włókna oddzielonego dwiema wstawkami (sole srebra)
KARDIOMIOCYTY – kom mięśnia sercowego
Poprzecznie prążkowane
1-2 CENTRALNE JĄDRA
ŚRÓDMIĘSNA – dobrze unaczyniona tk łączna
STRUKTURA WEWNĘTRZNA KOMÓREK
Miofibryle mniej liczne, układają się bardziej obwodowo
DIADA MIĘŚNIOWA – kanalik T + 1 cysterna końcowa
Kanaliki T dłuższe, na wys linii Z
Siateczka sarkoplazmatyczna słabiej rozwinięta
MITOCHONDRIA – zajmują ~1/2 obj. Komórki
PRAWY PRZEDSIONEK -> przedsionkowy czynnik natriuretyczny ANF
Zwiększa wydalanie sodu, wody w nerkach (antagonista aldosteronu i wazopresyny ADH)
WSTAWKA:
Część poprzeczna (biegmącap oprzecznie do przebiegu miofibryli zawsze w linii Z)
DESMOSOMY, STREFY PRZYLEGANIA
Część podłużna – biegnie równolegle do miofibryli
Połączenia typu nexus – przekazywanie jonów
WĘZEŁ ZATOKOWO PRZEDSIONKOWY generuje impulsy
WĘZEŁ PRZEDSIONKOWO –KOMOROWY
Pęczki Hisa
Włókna Purkiniego – kom podobne do włókien mm sercowego, wieksza srednica, duzo glikogenu, nie wiele obowodowo uł mirofibryli
MIĘSIEŃ GŁADKI
Kom wrzecionowate
Brak prążkowania poprzcznego
Otoczone blaszką zewnętrzną – błoną podstawną, siecią włókien retikulinowych
Właściwości fibrobastów -> kolagen, elastyna, proteoglikany
Liczne połączenia typu nexus
Słąbo unerwione
Skurcz spontaniczny
20-500 mikrometrów dług
Centralne jądro
Obok jądra AG, RER, wolne rybosomy, mitochondria
BRAK TRIAD
KAWEOLE – pęcherzykowate zagłębienia, prymitywny system kanalików T
KALMODULINA – rola troponiny
Miofilamenty grube – miozyna typu II, główki tylko na 1 końcu filamentu
CIAŁKA GĘSTE w cytoplazmie
PŁYTKI MOCUJĄCE przyłączone do sakrolemy
KOMÓRKI MIOIDALNE – odmiana kom gładkich (w tetniczkach dorpowadzajacych cialek nerkowych) – straciły właściwości kurczliwe
KOMÓRKI MIOEPITELIALNE (np w odc wydzielniczych gruvczołów) – pochodzenie ektodermalne, silne wł kurczliwe
MIOFIBROBLASTY
PERICYTY – ściana drobnych nn krwionosnych
KOMÓRKI MM SERCOWEGO NIGDY SIĘ NIE REGENERUJĄ – łącznotkankowe blizny upośledzające funkcję m sercowego
SZKIELETOWE MOGĄ SIĘ REGENEROWAĆ
KOMÓRKI SATELITARNE – CECHY KOM PROGENITOROWYCH
Mogą się odnawiać i proliferować, wbudowywać do istniejących kuż włókien, regeneracja, nie – wytwarzanie.
TKANKA NERWOWA
ROZWÓJ :
Ośrodkowy UN
Pierwotna ektoderma – powyżej struny grzbietowej
Płytka nerwowa
Rynienka nerwowa
Około 21 dnia CEWA NERWOWA
NEURON
Ciało kom nerwowej (soma, perikarion)
Wypustki
Dendryty
Akson – wypustka osiowa
Ziarnistości Nissla – w perikarione,
Akson otoczony osłonką z komórek Schwannna + przewężenia Ranviera
DEPOLARYZACJA (otwarcie kanałów Na+, gwałtowny wzrost st tego jonu w komórece, K+ na zewnątrz)
CZAS REFRAKCJI – przywrócenie spolaryzowania
HIPERPOLARYZACJA (otwarcie kanałów Cl-) – niepobudliwa dla bodźców wyw depolaryzację
ULTRASTRUKTURA
Ziarnistości Nissla
B. Dobrze rozw RER + wolne rybosomy
W perikarionie i dendrytach
PERIKARION AG, lizosomy (brak w dendrytach)
NEUROTUBUE, NEUROFILAMENTY (we wszystkich cz kom)
KLASYFIKACJA:
Kom nerwowe wielobiegunowe (liczne dendryty, 1 akson)
Komórki Golgiego I (stosunek długości dendrytu do aksonu <1) -> motoneurony alfa – rogi przednie rdzenia kręgowego
Golgiego II >równe 1 kom gwiazdkowate w korze mózgu
Dwubiegunowe (1 dendryt, 1 akson)
Pseudojednobiegunowe – 1 wypustka dzieląca się na część aferentną i eferentną *morfologicznie budowa aksonu
HISTOLOGICZNA ORGANIZACJA KOM NERWOWCYH
ZWÓJ – skupisko ciał kom nerwowych w obrębie obwodowego układu nerwowego; odpowiednik w układzie ośrodkowym – jądro
WŁOKNO NERWOWE – akson z otoczką kom Schwanna i osłonką mielinową
PIEŃ – pęczek włókien nerwowych
TRANSPORT AKSONALNY
TRANSPORT ANTEROGRADOWY (ODŚRODKOWY) Perikarion -> zakończenia nerwowe
Organella, enzymy, subst odżyw.
SZYBKI – kinezyna 100-200 mm/dobę
Organella obłonione
Pęcherzyki synaptyczne z neuroprzekaźnikiem
WOLNY
Zależny od dyfuzji
Przenoszenie enzymów i elementów cytoszkieletu w dół aksonu
3-4 mm/dobę
TRANSPORT RETROGRADOWY (dośrodkowy)
Zakończenia nerwowe -> perikarion
Udział DYNEINY
Zużyte organelle
Pęcherzyki endocytotyczne
Pecherzyki z neuroprzekaźnikami
1-5 mm/dobę
Patogeny!!! Wirus opryszczki, wścieklizny, polio, toksyna tężcowa
SYNAPSA
Połączenia komórek nerwowych
Skład
Błona presynaptyczna – zak aksonu
Szczelina synaptyczna
Błona postsynaptyczna (każda cz. Neuronu)
PODZIAŁ SYNAPS
Akso-kolcowe pobudzająca
Akso-dendrytyczne pobudzająca
Akso-somatyczny pobudzająca
Akso-askoniczne - hamująca
NEUROPRZEKAŹNIKI:
POBUDZAJĄCE ACETYLOCHOLINA
HAMUJĄCE GABA KWAS GAMMA AMINOMASŁOWY
KOMÓRKI GLEJOWE
Zdolność proliferacyjna – regeneracyjna
Partycypują w wytw bariery krew-neuron
Udział w procesach metabolicznych neuronów
Procesy obronne
Mielinizacja włókien nerwowcyh (oligodendrocyty, kom Schwanna)
ASTROCYTY:
B liczne wypustki cytoplazmatyczne – kom gwiaździste
Astrocyty protoplazmatyczne – liczne stos krótkie wypustki, w istocie szarej
Astrocyty włókniste nieliczne długie wypustki, istota biała
KWAŚNE GLEJOWE BIAŁKO WŁÓKIENKOWE GFAP MARKER ASTROCYTÓW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ROLA ASTROCYTÓW
UDZIAŁ W WYTW BARIERY KREW-NEURON
OLIGODENDROCYTY - ośrodkowy UN
Glej skąpowypustkowy
Białe zabarwienie – charakterystyczny kolor istoty bialej
1 oligodendrocyt 40-50 wypustek, otaczają 40-50 aksonów
OSŁONKA MIELINOWA – odcinek kom nerwowej błony kom oligodendrocyta, nawiniętej wielokrotnie na wyp osiową
LIPIDY składnik osłonki
NIE WYBARWIAJĄ SIĘ H+E
Przewężenia Ranviera – fragmenty aksonu bez osłonki mielinowej
Przyspiesza to przechodzenie impulsu, zmniejsza wydatek energetyczny komórki
EPENDYMOCYTY
Komórki wyściółki
Wewnętrzna powierzchnia komór
Pojedynczy szereg sześciennych komórek (brak błony podstawnej)
Mikrokosmki, pojedyncze rzęski
Uczestniczą w wytw płynu mózgowo-rdzeniowego
SPLOT NACZYNIÓWKOWY
MIKROGLEJ
Mezenchymatyczne pochodzenie!!!
Obrona immunologiczna OUN
FAGOCYTOZA!
APCs
Wydzielanie cytokin, cytotoksyn
KOMÓRKI SCHWANNA - obwodowy UN
Wytwarzają osłonkę mielinową w obwodowym ukł nerwowym
Różnica od oligodendrocytów – wytw osłonki mielinowej wyłącznie dla JEDNEGO AKSONU
OSŁONKA MIELINA-SCHWANN
DEGENERACJA I REGENERACJA WŁÓKIEN NERWOWCYH
Uszkodzenie włókna -> degeneracja aksonu
Model degeneracji Wallerianowskiej
uruchomienie procesów naprawczych
-> odrost aksonalny, przywrócenie unerwienia , wyłącznie w układzie nerwowym OBWODOWYM – udział komórek Schwanna
UKŁAD KRWIONOŚNY (naczyniowo-sercowy)
nn krwionośne + serce
SYSTEM KRĄŻENIA DUŻEGO - od serca na obwód i z powrotem
SYSTEM KRĄŻENIA PŁUCNEGO - serce -> płuca i z powrotem
NACZYNIA TĘTNICZE - krew pod dużym ciśnieniem, od serca -> na obwód
NACZYNIA ŻYLNE - małe ciśnienie, z obowdu -> serce
największe ciśnienie w AORCIE 120 mm Hg
pozostałe nn tętnicze 80 (rozkurczowe); 120 - skurczowe mm Hg
SERCE
dwa przedsionki + 2 komory
SZKIELET SERCA - swoiste rusztowanie
TKANKA ŁĄCZNA WŁAŚCIWA ZBITA, tkanka ta tworzy:
przegrodę błoniastą
pierścienie włokniste (odgraniczają przedsionki od komór, otaczają odejścia dużych pni tętniczych)
trójkąty włókniste - miejsce połączenia pierścieni włóknistych
1) WSIERDZIE (endocardium)
bezp. kontakt z krwią
wyściela pow: przedsionków, komór, zastawek serca
a) najbardziej powierzchniowo od strony serca - w-wa komórek ŚRÓDBŁONKA (o charakterze ciagłym) na błonie podstawnej
umożliwia ona ciągły, z minimalnymi oporami przepływ krwi przez jamy serca
b) pod błoną podstawną - W-WA LUŹNEJ TKANKI ŁĄCZNEJ
c) W-WA MIĘŚNIOWO-SPRĘŻYSTA (wł. kolagenowe, sprężyste, nieliczne kom mm gładkich)
d) W-WA ŁĄCZĄCA WSIERDZIE-ŚRÓDSIERZIE (nn krwionośne, nerwy, adipocyty)
2) ŚRÓDSIERDZIE (myocardium) - mięsień sercowy
tkanka mm poprzecznie prążkowana sercowa
komórki KARDIOMIOCYTY
NAJGRUBSZA, najważniejsza cz. serca
KARDIOMIOCYTY - wzajemnie się przeplatają - SIEĆ
w wolnych m-cach sieci:
- nn. włosowate (subst odżywcz. O2)
+ niewielka il. tk. łącznej luźnej (tu kom układu bodźcowo-przewodzacego)
3) NASIERDZIE (epicardium)
zewnętrzna w-wa ściany serca; BLASZKA TRZEWNA WORKA OSIERDZIOWEGO
TKANKA ŁĄCZNA + liczne wł. kolagenowe, sprężyste + mało adipocytów
od strony jamy osierdziowej - nabłonek jednowarstwowy płaski - mesothelium (międzybłonek)
OSIERDZIE (pericardium)
łącznotkankowy worek - w nim serce
od strony światła - nabłonek jednowarstwowy płaski
JAMA OSIERDZIA
niewielka ilość płynu surowiczego - ,,smar" - swobodne ruchy serca podczas jego pracy
ZASTAWKI SERCA (valvulae cordis)
TRZY WARSTWY:
ŚRODKOWA - tkanka łączna właściwa WŁÓKNISTA - wł. kolagenowe, sprężyste
2 ZEWNĘTRZNE - budowa nasierdzia
UKŁAD BODŹCOPRZEWODZĄCY, UNERWIENIE, UNACZYNIENIE SERCA
WĘZEŁ ZATOKOWO-PRZEDSIONKOWY - generowanie impulsów (prawy przedsionek, w okolicy ujścia żyły głównej górnej)
Włókna międzywęzłowe
WĘZEŁ PRZEDSIONKOWO-KOMOROWY
pęczek przedsionkowo-komorowy (Hisa) + odgałęzienia
KOMÓRKI kształt WRZECIONOWATY, mniej miofibryli, cytoplazma słabo kwasochłonna
UNERWIENIE SERCA
UKŁAD WSPÓŁCZULNY + PRZYWSPÓŁCZULNY (nerw błędny) = SPLOT SERCOWY
SPLOT SERCOWY -> 4 sploty rozlokowane w różnych w-wach ściany serca
WEWNĄTRZWYDZIELNICZA F-JA SERCA
ŚRÓDSIERDZIE PRAWEGO PRZEDSIONKA - komórki MIOENDOKRYNOWE (mniej miofibryli, dużo pęcherzyków wydzielniczych)
-> przedsionkowy czynnik natriuretyczny ANF
działanie: rozkurcz mm gładkich nn krwionośnych -> obniżenie ciśnienia krwi
ANF zwiększa wydalanie sodu z moczem przez nerki
ANF hamuje wydzielanie reniny i aldosteronu
NACZYNIA KRWIONOŚNE
ZBUDOWANE Z 3 WARSTW (poza najmniejszymi nn włosowatymi, przed-pozawłosowatymi) :
błona wewnętrzna
błona środkowa
błona zewnętrzna
NACZYNIA TĘTNICZE
80-120 mm Hg cisnienie krwi
ściana musi mieć dużą wytrzymałość oraz elastyczność (kom mm gładkich, wł sprężyste)
BŁONA WEWNĘTRZNA
KOM ŚRÓDBŁONKA
w-wa PODŚRÓDBŁONKOWA - luźna tkanka łączna
blaszka sprężysta wewnętrzna - włókna elastyczne - GRANICA intima/media
BŁONA ŚRODKOWA
okrężnie ukł się KOM MM GŁADKIE + wł. sprężyste, kolagenowe *proporcje tych elementów warunkują typ tętnicy
ilość miocytów - wpływa na średnicę naczynia
SKUPISKO WŁÓKIEN ELASTYCZNYCH - BLASZKA SPRĘŻYSTA ZEWNĘTRZNA - granica media/externa
BŁONA ZEWNĘTRZNA - tk łączna luźna (wł. kolagenowe, sprężyste, fibroblasty, makrofagi, kom tuczne, kom mm gładkie, naczynia naczyń (vasa vasorum)
wyróżniamy 3 rodzaje tętnic
1) sprężyste
średnica > 1 cm
aorta, t. szyjna wspólna, t. biodrowa wspólna, t. podobojczykowa,
t. kręgowa, t. płucna
przenoszenie krwi pod DUŻYM CIŚNIENIEM
DOBRZE ROZBUDOWANA BŁONA ŚRODKOWA (kilkadziesiąt warstw okrężnie ukł się wł. sprężystymi + kom mm gładkie)
im bliżej serca -> więcej wł. sprężystych
B. D. ROZW. BLASZKA SPRĘŻYSTA WEWNĘTRZNA (cz. wewn. i zewn)
2) mięśniowe
średni kaliber średnicy od 100 mikrometrów do 1 cm (odgałęzienia tt. sprężystych)
BŁONA ŚRODKOWA - dominują kom mm gładkie (uł okrężne + spiralne = czasem kilkadziesiąt warstw), niewielkie il. wł. sprężystych, kolagenowych
dobrze rozwinięte blaszki sprężyste wewn i zewn.
FUNKCJA - dystrybucja krwi na obwód - liczne elementy kurczliwe błony środkowej (mm gładkie)
3) tętniczki
średnica < 100 mikrometrów
BŁONA WEWNĘTRZNA - cienka warstwa (kom śródbłonka + blaszka sprężysta wewnętrzna)
BŁONA ŚRODKOWA (1-5 w-w okrężnie uł miocytów + cienka przydanka = tk łączna luźna)
DECYDUJĄCA ROLA W REGULACJI OBWODOWEGO OPORU ŁOŻYSKA NACZYNIOWEGO - ZMIANA NAPIĘCIA!
TĘTNICZKI -> TĘTNICZKI PRZEDWŁOSOWATE* -> NN. WŁOSOWATE
*charakteryzują się pojedynczymi miocytami na śródbłonku
NACZYNIA WŁOSOWATE (włośniczki)
7-10 mikrometrów średnicy (najmniejsze)
najcieńsza ściana
SELEKTYWNA BARIERA REGULUJĄCA WYM TLENU, CO2, SUBST ODŻYWCZ.
DYFUZJA, FILTRACJA, RESORPCJA
Budowa ściany nn włosowatych:
1) kom śródbłonka
2) błona podstawna
3) perycyty
Rodzaje nn włosowatych:
1) nn włosowate CIĄGŁE
kom. śródbłonka ŚCIŚLE do sb przylegają
(strefy zamykające)
błona podstawna CIĄGŁA
trudno przepuszczalne
TRANSPORT: transcytoza, pinocytoza
mm mózgu, tkanka kostna, płucna
2) nn włosowate OKIENKOWE (porowate)
liczne pory (czasem z przeponami regulującymi transport)
błona podstawna CIĄGŁA
filtracja
gruczoły dokrewne, kosmki jelitowe, ciałko rzęskowe, splot naczyniówkowy, kłębuszki nerkowe
3) nn włosowate NIECIĄGŁE (ZATOKOWE)
dobrze przep. ściana - liczne pory
błona podstawna NIECIĄGŁA (liczne pory)
wątroba, śledziona, szpik kosnty
transport dużych czasteczek
mogą przechodzić erytrocyty
KOMÓRKI ŚRÓDBŁONKA
nabł 1-w-wy płaski
poch. mezenchymalne
na błonie podstawnej
strefy zamykające, poł. typu nexus
PINOCYTOZA, TRANSCYTOZA
DYFUZJA (gazy)
DIAPEDEZA - światło nn -> tkanki (LEUKOCYTY)
syntetyzują, wydzielają:
prostacyklina (PGI2) - zapobiega agregachi płytek krwi, rozsz naczynia
endoteliny (ET) - stymulują skurcz mm gładkich, pobudzenie kom do podziałów
NO tlenek azotu - rozkurcza nn krwionośne
konwertaza angiotensyny (ACE) - przekształca
angiotensyna 1 -> angiotensyna 2 (dział podnoszące ciśn. krwi)
BŁONA PODSTAWNA
podłoże kom śródbłonka
uczestniczy w DYFUZJI, FILTRACJI
skład:
blaszka podstawna - kolagen typu IV, V; fibronektyna; laminina
blaszka siateczkowa - włókna siateczkowe (kolagen III)
*n. zatokowe posiadają tylko blaszkę siateczkową
PERYCYTY
rozm w nn włosowatych i pozawłosowatch
tworzą poł typu nexus z kom śródbłonka
wypustki (liczne FA) obejmują czasem cały obwód naczynia
KURCZLIWE - regulacja przepływ krwi
zdolność syntezy skł. błony podstawnej
zdolność przeszktałcania się w fibroblasty, adipocyty, miocyty
procesy proliferacji, renegeracji, fagocytozy
NACZYNIA ŻYLNE
małe ciśnienie, odtlenowana krew
rola pompy ssącej - skurcze mięśni szkieleotwych (szczególnie kończyn dolnych)
-ujemne ciśnienie w klatce piersiowej
-nieznaczne napięcie ściany nn żylnych
-gradient ciśnienia spowodowany pracą lewej komory serca
-układ ZASTAWKOWY
5-30 mm Hg w nn żylnych
znacznie cieńsza ściana
schemat 3-warstwowości ściany
żyły duże, średnie, małe + żyłki
ŻYŁY DUŻE
ż. główna górna/dolna, ż. wrotna - bezp. do nich dochodzące n. żylne
błona wewnętrzna
d. wykształcona blaszka sprężysta wewnętrzna
błona środkowa
znacznie cieńsza, mniej mm gładkich
błona zewnętrzna - najlepiej rozwinięta!
tk. łączna luźna
liczne pęczki miocytów - przebieg podłużny
budowa - zapobiega zapadaniu się światła przy niskim ciśnieniu
ŻYŁY ŚREDNIE I MAŁE
błona wewnętrzna
kom śródbłonka
cienka w-wa podśródbłonkowa
blaszka sprężysta wewnętrzna (delikatna sieć wł elastycznych)
błona środkowa - znacznie cieńsza
dużo mniej kom mm gładkich - układ okrężny,
wł. kolagenowe, sprężyste - okrężnie
błona zewnętrzna - najlepiej wykształcona
tk. łączna luźna + pęczki wł kolagenowych
ŻYŁKI
najmniejszy kaliber 20-30 mikrometrów
budowa ściany znacznie uproszczona
błona wewnętrzna
błona środkowa (1-2 w-wy okrężnie przeb. kom. mm gładkich + niewielka il. wł. kolagenowych, sprężystych)
błona zewnętrzna - tk łączna luźna
!!!
BRAK MM GŁADKICH
ZASTAWKI NACZYŃ ŻYLNYCH
żyły o średnicy > 2 mm - Zastawki (sfałdowania błony wewnętrznej)
ZRĄB - tk łączna właściwa (wł sprężyste, kolagenowe) pokryty ŚRÓDBŁONKIEM
U NASADY - kom mm gładkich (naprężęnie/zwiotczenie)
najwięcej zastawek w kończynach dolnych (logiczne)
POŁĄCZENIA TĘTNICZO ŻYLNE (ANASTOMOZY)
PROSTE (skóra właściwa, płuca, nerki, mm sercowy, gruczoły dokrewne, jajnik, macica, łożyska, ściana żołądka/jelit)
gruba błona wewnętrzna
błona zewnętrzna dobrze unerwiona UW, UP
KŁĘBKOWATE - poskręcane naczynia
(skóra dłoni, warg, małżowiny usznej)
wielkośc do 2,5 mm
otoczone torebką łacznotkankową
unerwienie współczulno-przywspółczulne
NACZYNIA LIMFATYCZNE
ślepo zakończone łożysko naczyniowe z LIMFĄ (płyn tkankowy)
LIMFA - skład podobny do osocza krwi
mniej białek
więcej tłuszczów
limfocyty, kom dendrytyczne, makrofagi
W PATOLOGII: kom nowotworowe!
WĘZŁY CHŁONNE - stacje filtracyjne
Jednokierunkowy przepływ limfy dzięki
- skurczom mm gładkich narządów
- skurczom ich własnej mięsniówki
-zastawkom
błona wewnętrzna, środkowa, zewnętrzna
UKŁAD IMMUNOLOGICZNY :(
2 typy reakcji odpornościowej
NIESWOISTA (wrodzona, naturalna)
najprostszy mechanizm
szybka reakcja odpowiedzi
naturalne bariery tkankowe i narządowe
komórki: neutrofile, makrofagi, komórki NK
białka (składniki układu dopełniacza, cytokiny)
SWOISTA (nabyta)
mechanizm efektorowy komórek
limfocyty B i T
wytwarza się PAMIĘĆ IMMUNOLOGICZNA
UKŁAD BIAŁEK DOPEŁNIACZA
~20 białek osocza krwi synt w WĄTROBIE
humoralne reakcje obronne organizmu
proces aktywacji dopłeniacza -> powst wiele produktów pośrednich -> oddziaływują głównie na BŁONĘ KOM -> LIZA komórki docelowej -> fagocytoza drobnoustrojów
2 drogi aktywacji:
KLASYCZNA - kompleks antygen-przeciwciało
ALTERNATYWNA -> bez udziału przeciwciał, polisacharydy otoczek bakteryjnych, wirusy, grzyby, niektóre kom nowotworowe
ANTYGENY
na pow drobnoustrojów i zmienionych chorobowo komórek
ANTYGEN - każda subst rozpoznawana przez org jako obca -> ma zdolność wywołania odpowiedzi immunologicznej (immunogenność) -> reaguje z produktem tej reakcji - przeciwciałem (antygenowość)
DETERMINANTA ANTYGENOWA (EPITOP) - determinuje właściwości i swoistość antygenu (ugrupowania chemiczne)
PRZECIWCIAŁA
immunoglobuliny, synt przez KOM PLAZMATYCZNE
potrafią swoiście rozpoznawać antygeny -> wiązać je -> eliminować
wtw przez: limfocyty B, kom plazmatyczne - kierują się przeciw wielu determinantom antygenowym (PRZECIWCIAŁA POLIKLONALNE)
PRZECIWCIAŁA MONOKLONALNE
-synt przez jeden tym kom plazmatycznych i limf B
-skierowane przeciwko 1 determinancie antygenowej
IMMUNOGLOBULINA:
4 łańcuchy polipeptydowe (2 lekkie L, 2 ciężkie H)
zawierają m-ca wiążące antygen - region Zmienny Fab - swoistość
region stały Fc - aktywacja dopełniacza, wiązanie przeciwciał
IgM, A, G, D, E
KOMÓRKI UKŁADU IMMUNOLOGICZNEGO
pochodzą z kom macierzystych szpiku kostnego
limfocyty
APCs antigen-presenting cells
makrofagi
kom tuczne
granulocyty - silne właściwośc fagocytarne - odporność nieswoista
NARZĄDY CENTRALNE (szpik, grasica)
NARZĄDY OBWODOWE
śledziona, ww chłonne, skupiska tkanki limfoidalnej związanej z błonami ślizowymi
LIMFOCYTY:
limfocyty T
powst w szpiku kostnym, dojrzewają w grasicy
receptory TCR - rozpoznające specyficzne peptydy antygenu
MHC - antygeny głównego kompleksu zgodności tkankowej (APCs)
-tworzą cz. wyst. na powierzchni kom organizmu
-MHC I - komórki jądrzaste, przezentują limfocytom Tc krótkie fragmenty peptydowe z białek endogennych *powstałych w środku komórki
-MHC II - wyspecjalizowane kom APCs,
dłuższe fragmenty peptydów z białek egzogennych (sfagocytowanych i "przerobionych" przez nie
limfocytym Th
ODPOWIEDŹ IMMUNOLOGICZNA TYPU KOMÓRKOWEGO (bez udziału przeciwciał)
limfocyty Th (pomocnicze = helper)
MARKER (koreceptor) CD4 -> MHC II
uruchamiają reakcje immunologiczne dzięki APCs
aktywują kom wrodzonego i nabytego UO
stymulują limfocyty B do wytw przeciwciał,
limfocyty Tc do efektu cytotoksycznego
makrofagi -> fagocytoza
WYDZIELAJĄ CYTOKINY (LIMFOKINY = interleukiny, IL)
cz. regulujące procesy PROLIFERACJI, DOJRZEWANIA, RÓŻNICOWANIA wielu kom
mogą działać:
-AUTOKRYNOWO - na kom które je wydzielają
-PARAKRYNOWO - na kom sąsiadujące
-ENDOKRYNOWO - kom w innych narządach
wytwarzane przez makrofagi -> MONOKINY
INTERFERON - przeciw wirusom
Limfocyty Treg (regulatorowe)
Ts - supresorowe
kontrolują aktywność innych limfocytów i innych kom ukł odpornościowego
hamują reakcje immunologiczne, np po wyeliminowaniu zarażenia
tłumienie odpowiedzi na CHOROBY AUTOIMMUNIZACYJNE
limfocyty Tc (cytotoksyczne)
MARKER CD8 - MHC I
zabijanie obcych komórek (nowotworowe/zakażone wirusem) EFEKTEM CYTOTOKSYCZNYM
-> PERFORYNY - wbudowują się w błone atakowanej komórki (powodując tworzenie otwartych kanałów i jej śmierć)
Limfocyty B
powstają i dojrzewają w szpiku (u ptaków w bursie Fabrycjusza *nakurwaiają to info co chwile to chyba jednak ważne, IDIOCI JEBANI*
RECEPTORY IMMUNOGLOBULINOWE
odpowiedź immunologiczna typu HUMORALNEGO
niektóre przekształcają się w długo żyjące KOMÓRKI PAMIĘCI IMMUNOLOGICZNEJ - zaprogramowane przeciwko danemu antygenowi
WTÓRNA ODPOWIEDŹ IMMUNOLOGICZNA
-zaczyna się gwałtownie
-intensywniejsza od pierwotnej
komórki NK
RECEPTORY NKR, KIR
NKR - efekt cytotoksyczny
KIR - receptor hamujący zabijanie (chronią zdrowe komórki przed zniszczeniem)
mechanizm cytotoksyczności kom zależny od przeciwciał ADCC
- zdolność niszczenia kom docelowych, opsonizowanych (opłaszczonych przeciwciałami)
REAKCJE ODPORNOŚCI NATURALNEJ
APCs komórki prezentujące antygen
komórki dendrytyczne
MHC II - konieczne do prezentacji antygenów -> LIMF Th
pochodzenia szpikowego, z monocytów
układ fagocytów JEDNOJĄDRZASTYCH
rozgałęzione wypustki cytoplazmatyczne (zw. pow. kontaktu)
TRZY RODZAJE KOMÓREK DENDRYTYCZNYCH
grudek chłonnych
rdzenia grasicy - palczyste
splatające się - w strefach grasiczozależnych ww chłonnych i śledziony
KOM LANGERHANSA - w naskórku
ŚRÓDMIĄŻSZOWE KOM DENDRYTYCZNE - tk łączna narządów
KOMÓRKI WELONOWATE - krew/chłonka
KOMÓRKI MIKROGLEJU - cały układ nerwowy
cechy APCs makrofagi niespecyficznie fagocytujące
MAKROFAGI:
wywodzą się z monocytów
zasiedlają tk. łączną wielu narządów
układ fagocytów jednojądrzastych (martwe, nieprawidłowe kom i droboustroje)
-> CYTOKINY (MONOKINY)
RECEPTORY Fc, skadników dopełniacza
odpowiedź NIESWOISTA
ZRĄB NN LIMFATYCZNYCH - TKANKA ŁĄCZNA SIATECZKOWATA
*zrąb grasicy pochodzenia nabłonkowego - odrębność narządu
GRASICA:
w pełni rozw w momencie urodzenia
tymocyty -> limfocyty T
NARZĄD LIMFATYCZNO-NABŁONKOWY
-zrąb <- nabłonek endodermalny III kieszonki skrzelowej
*kom kształtu gwiaździstego, długie wypustki połączone DESMOSOMAMI - trójwymiarowa sieć + włókna kolagenowe
GRASICA = 2 PŁATY otoczone torebką łącznotkankową
od torebki odchodzą -> BELECZKI
*dzielą płaty na płaciki (zraziki)
KORA barwi się INTENSYWNIE (wiecej tymocytów)
RDZEN jasny, bo tylko limfocyty T w kom nabłonkowych
4 typy komórek nabłonkowych
podtorebkowe (MHC I,II)
nabłonkowe korowe = opiekuńcze
(wypustki, MHC I, II)
ziarnistości (tymozyna, tymopoetyna, tymostymulina, humoralny czynnik grasiczy)
nabłonkowe rdzenia grasicy (mało limfocytów)
ciałek Hassalla (zdegenerowane kom nabłonkowe, skupione - ciałka grasicze)
w miąższu grasicy -> makrofagi (rdzeń); kom dendrytyczne
BARIERA KREW-GRASICA (tylko w korze)
ŚRÓDBŁONEK NN WŁOSOWATYCH, bł podstawna, otoczka kom nabłonkowych i ich błoną podstawną
KORA MIEJSCE IMMUNOLOGICZNIE ODIZOLOWANE
chroni dojrzewające w korze limfocyty; uniemożliwia ich kontakt z antygenami we krwi
nie dopuszcza do autoimmunologii
SELEKCJA POZYTYWNA
limfocyty T
-rozpoznają MHC
-nie reagują na własne antygeny
-idą do rdzenia
APOPTOZA
limfocyty T
-nie rozpoznają MHC
-fagocytowane przez makrofagi
SELEKCJA NEGATYWA
limfocyty T
-rozpoznają MHC
-reagują na własne antygeny
-eliminacja
około 95 % rozw się nieprawidłowo limf ginie w obrębie KORY
CIAŁKA HASSALA - tylko w rdzeniu
umożliwiają odróżnienie grasicy od innych narządów
pojawiają się już w życiu płodowym
koncentrycznie ułożone, przylegające do siebie komórki nabłonkowe zrogowaciałe
funkcja chuj wi
syntetyzują GRASICZĄ LIMFOPOETYNĘ - stymuluje kom dendrytyczne do zakończenia procesu dojrzewania pojedynczo "pozytywnych" limf T
INWOLUCJA GRASICY
fizjologiczna atrofia
po osiągnięciu dojrzałości płciowej
zastępowanie kom nabł KORY -> adipocytami
NARZĄDY OBWODOWY UKŁADU LIMFATYCZNEGO
GRUDKI CHŁONNE
kuliste/owalne agregaty limfocytów B
ZRĄB - komórki siateczki + wł retikulinowe, kom dendrytyczne, makrofagi
2 RODZAJE GRUDEK CHŁONNYCH
pierwotne
homogenna struktura
małe, nieaktywne limfocyty B (naiwne)
jednorodne, ciemne zabarwienie
wtórne
zróżnicowana struktura
barwią się niejednorodnie
CENTRUM REAKTYWNE (namnażania)
-cz. środkowa
-wyraźnie jaśniejsze
-pojawiają się na kilka dni po stymulacji antygenem
-m-ce intensywnej proliferacji aktywowanych limfocytów B
-centroblasty->limfocyty
-limfocyty B -> kom plazmatyczne lub pamięci immunologicznej
PASMO ZAGĘSZCZANIA (mankiet)
-cz. obwodowa
-znacznie ciemniejsze
-centrocyty -> limfocyty spoczynkowe
-limfocyty B- > dojrzałe limf B, na powierzchni błony prezentują odpowiednią klasę Ig
*nie wykształcenie Ig -apoptoza
GRUDKI CHŁONNE POJEDYNCZE
-błona śluzowa UP, oddechowego, moczopłciowego
GRUDKI CHŁONNE SKUPIONE
-jelito cienkie = kępki Peyera
ściana wyrostka robaczkowego
migdałki
ww chłonne
śledziona
WĘZŁY CHŁONNE
biologiczne filtry przepływającej chłonki
nadozrują proliferację oraz dojrzewanie aktywowanych limf B (w grudkach chłonnych) i limf T (strefa przykorowa)
tworzą nowe klony tych komórek - wzmagają odp immunologiczną
recyrkulacja limfocytów
miejsce syntezy przeciwciał przez kom plazmatyczne
kształt nerki
otoczony torebką łącznotkankową - > beleczki -> rusztowanie miąższu
ZRĄB - tkanka siateczkowa
WNĘKA - nn odprowadzające
MIĄŻSZ = KORA, RDZEŃ
KORA
-obszar zewnętrzny - strefa grasiczozależna
-obszar wewnętrzny
*pasmo przykorowe (kora dyfuzyjna) - grasiczozależna
w niszach - limf B
MIGDAŁKI
w blaszcze właściwej błony śluzowej na skrzyżowaniu dróg układu oddechowego i przewodu pokarmowego
niekompletnie otorbione skupiska grudek chłonnych tworzące tzw. PIERŚCIEŃ LIMFATYCZNY WALDEYERA
PARZYSTE:
podniebienne
trąbkowe
NIEPARZYSTE:
podjęzykowy
gardłowy
funkcje podobne do ww chłonnych:
m-ce powstawania nowych limfocytów
synteza przeciwciał
m-cowe reakcje obronne
od zewnątrz pokryte NABŁONKIEM
KRYPTY - wpuklenia nabłonka
od wewnątrz torebka łącznotkankowa
MIGDAŁKI PODNIEBIENNE:
w zagłębieniach między łukami podniebienno-językowymi a podniebienno-gardłowymi (zatoki migdałkowe)
NABŁONEK WIELOWARSTWOWY PŁASKI NIEROGOWACIEJĄCY
wnika w głąb
tworzy 8-20 szczelinowatych krypt (sięgających czasem do torebki łącznotkankowej)
KRYPTY BOGATO ROZGAŁĘZIONE
procesy zapalne -> więcej limfocytów -> czopy *wydalane
jeśli ulegną zwapnieniu- KAMINEIE MIGDAŁKOWE
GRUCZOŁY ŚLUZOWE
MIGDAŁEK JĘZYKOWY:
mieszki językowe (wyniosłości nasady języka)
NABŁONEK W-WY PŁASKI
LICZNE GRUDKI CHŁONNE (WYNIOSŁOŚĆ MIESZKA)
CZ. GŁĘBOKA MIGDAŁKA - pokryta torebką włóknistą
u podstawy mieszków - przewody wyprowadzające małych gruczołów ślinowych
MIGDAŁEK GARDŁOWY (tzw migdałek trzeci)
w tylno-górnej cz. gardła
NABŁONEK DWUWARSTWOWY WALCOWATY MIGAWKOWY, miejscowo wielowarstwowy płaski
4-6 PŁYTKICH WPUKLEŃ - BRUZDY/ZATOKI MIGDAŁKOWE
grudki chłonne leżą POWIERZCHOWNIE, bezp. pod nabłonkiem
MIGDAŁEK TRĄBKOWY
skupiska tkanki limfoidalnej
błona śluzowa gardla
typowy nabłonek dróg oddechowych
ŚLEDZIONA:
narząd krwiolimfatyczny
filtruje krew, usuwa stare i uszkodzone erytrocyty i antygeny
miejsce proliferacji Limf B i T
wytwarzanie przeciwciał
w rozwoju płodowym HEMOPOEZA
w razie potrzeby może wznowić funkcję po urodzeniu
otoczona torebką łącznotkankową z poj. kom mm gładkich
torebka -> belczki -> rusztowanie dla miąższu - MIAZGI
ZRĄB - komórki siateczki
MIĄŻSZ:
MIAZGA BIAŁA
PALS okołonaczyniowe osłonki limfatyczne - limfocyty T + grudki chłonne (limf B)
STREFA MARGINALNA (BRZEŻNA) pomiędzy białą a czerwoną
-kom plazmatyczne, limf T i B, makrofagi, APCs
-tętniczki promieniste (od t. centralnej)
MIAZGA CZERWONA
sznury Billrotha
MONITOROWANIE KRWI (makrofagi eliminują starsze formy erytrocytów które nie mogą się przecisnąć przez kom śródbłonka)
t. śledzionowa
-> WNĘKA
-> tt. beleczkowe
-> PALS (okołonaczyniowa osłonka limfatyczna; limfocyty T - tętnica opuszczająca beleczkę)
-> t. centralna (grudka chłonna)
-> tętniczki pędzelkowate (osłonka Schweiggera-Seidla - koncentycznie ułożone makrofagi)
-> zatoki śledzionowe (krążenie zamknięte)
-> otwarte kanały w miazdze (krążenie otwarte)
KREW Z ZATOK -> żyły miazgi -> żyły beleczkowe -> żyła śledzionowa (wnęka)
POZOSTAŁE NARZĄDY LIMFATYCZNE
MALT - tkanka limfoidalna związana z błoną śluzową
GALT - przewód pokarmowy, kępki Peyera
BALT - ściany oskrzeli
SKÓRA
1,5-2 m2 powierzchni
grubość 0,5-4 mm
największy organ ciała ~16 % masy
bariera ochronna przed szkodliwymi wpływami środowiska:
- zmiany temperatury
- urazy mechaniczne
- zakażenia
ważna rola w termoregulacji
udział w gospodarce wodnej, mineralne, białkowej, węglowodanowej, witaminowej (synteza witaminy D3)
procesy odpornościowe
WARSTWY:
NASKÓREK - pochodzenie ektodermalne
SKÓRA WŁAŚCIWA - pochodzenie mezenchymalne
TKANKA PODSKÓRNA - pochodzenie mezenchymalne
PRZYDATKI - wytwory skóry
WŁOSY
GRUCZOŁY SKÓRY (potowe, zapachowe, łojowe, sutkowy)
PAZNOKCIE
2 TYPY SKÓRY
GRUBA > 3mm
- nieowłosiona
-wewnętrzna powierzchnia dłoni
-podeszwy stóp
-gruby naskórek, gruba skóra właściwa
CIENKA 1-2 mm
-owłosiona
-pozostała pow ciała
-cienki naskórek
NASKÓREK
NABŁONEK WIELOWARSTWOWY PŁASKI ROGOWACIEJĄCY
KERATYNOCYTY (komórki) -> wyt. keratynę (składnik w-wy rogowej)
w naskórku również:
kom Merkla
kom Langerhansa
grubość naskórka, różna:
na powierzchni tułowia ~0,1 mm
podeszwy, dłonie ~2 mm
6-20 pokładów komórek, w pięciu warstwach
podstawna
kolczysta
ziarnista
jasna
zrogowaciała
W-WA PODSTAWNA:
rozrodcza
najgłębsza
1 rząd cylindrycznych komórek - KERATYNOCYTÓW
owalne jądra
połączone DESMOSOMAMI
z błoną podstawną HEMIDESMOSOMY, POŁĄCZENIA OGNISKOWE
wśród nich komórki MACIERZYSTE - uzupełniają populację
utrata kontaktu z błoną podstawną -> przejście kom do wyższej warstwy
FILAMENTY POŚREDNIE - z białek CYTOKERATYN (syntetyzuje cytokeratyny) półdesmosomy!
melanocyty
kom Merkla
W-WA KOLCZYSTA:
kilka pokładów WIELOBOCZNYCH komórek, ulegających spłaszczeniu w kierunku pow skóry
DESMOSOMY
syntetyzuje CYTOKERATYNY - w postaci filamentów pośrednich cytokeratynowych (grubsze niż w w-wie podstawnej)
rozpoczyna się tu synteza swoistych BIAŁEK (inwolukryna - obecna w każdej następnej w-wie)
kom LANGERHANSA
W-WA ZIARNISTA:
1,2-kilka pokładów kom WRZECIONOWATYCH
ułożone równolegle względem pow skóry
jądra komórek spłaszczone, stopniowo zanikają
w cytoplazmie ZIARNISTOŚCI KERATOHIALINY:
-białka (inwolukryna)
-białka syntetyzowane w w-wie ziarnistej:
*profilagryna, lorikryna, małe białka bogate w prolinę SPR, kornifina, inwolukryna
synteza glikolipidów (acyloglikozyloceramid)
- KERATYNOSOMY - ciała lamenarne
Profilagryna *wyżej -> filagryna (wiąże filamenty cytokeratynowe)
transglutaminaza naskórkowa + inwolukryna, lorikryna, SPR
wytwarzają otoczkę PŁYTKI ROGOWEJ
W-WA JASNA:
kwasochłonna, prawie homogenna
kilka pokładów kom o niewyraźnych granicach
jądra i organelle ZANIKAJĄ
DESMOSOMY
filamenty cytokeratynowe spojone filagryną
WYSTĘPUJE TYLKO W NASKÓRKU SKÓRY GRUBEJ NP PODESZWY
W-WA ZROGOWACIAŁA:
2 pokłady:
w-wa zbita
-kom bezjądrzaste, spłaszczone
-b. ściśle do sb przylegają - PŁYTKI ROGOWE (łuski)
w-wa złuszczająca się
- kom luźno ułożone
-stale się oddzielają i złuszczają (możliwe dzięki zanikaniu desmosomów)
PŁYTKA ROGOWA:
RDZEŃ - masa filamentów cytokeratynowych (spojonych filagryną)
OTOCZKA (zewnętrzna) - zrogowaciała
-powstaje w wyniku przyłaczenia do błony komórowej od strony cytoplazmy INWOLUKRYNY, LORIKRYNY, SPR
PROCES KERATYNIZACJI:
glikolipidy i sterole - uszczelniają przestrzenie między płytkami rogowymi - WARSTWA NIEPRZEUSZCZALNA DLA WODY
FUNKCJA OCHRONNA
Keratynocyty wytwarzają cytokiny: interlaukiny 1,3,6,8
wytwarzają TGF-alfa (pobudza proliferację komórek)
TGF-beta (różnicowanie komórek)
REGENERACJA NASKÓRKA
26-28 dni
PIGMENTACJA SKÓRY
MELANOCYTY -> melanina (barwnik)
melanocyty w w-wie PODSTAWNEJ (pochodzenie neuroektodermalne)
mają wypustki - sięgają w-wy ziarnistej
BRAK DESMOSOMÓW
melanina syntetyzowana w MELANOSOMACH (AG)
tyrozyna (tyrozynaza) -> dwuhydroksyfonyloalanina DOPA -> dopachinon -> melanina
eumelanina - czarnobrunatna
feomelanina - czerwonawa
ochrona DNA przed promieniowaniem ultrafioletowym
melanosomy degradowane przez lizosomy keratynocytu w ciągu kulku dni
u czarnuchów - melansomy dużej, liczne, w całej cytoplazmie keratynocytów
rasa kaukaska - mniejsze, nie liczne, gromadzą się w pobliżu jądra
KOMÓRKI LANGERHANSA:
3-8 % składu naskórka, w w-wie KOLCZYSTEJ
komórki gwiaździste, liczne wypustki (kom dendrytyczne)
owalne jądro, jasna cytoplazma
BRAK DESMOSOMÓW
ZIARNISTOŚCI BIRBECKA
MHC II
receptory Fc, składnika C3 dopełniacza - wychwytują antygeny i prezentują m.in limf T
należą do APCs
KOMÓRKI MERKLA:
w-wa podstawna naskórka (szczególnie licznie w opuszkach palców)
w sąsiedztwie wolnych zakończeń nerwowych
POŁĄCZONE PRZEZ DESMOSOMY Z KERATYNOCYTAMI
jądra duże, nieregularne
cytoplazma: AG, SER, wolne rybosomy, pęcherzyki neuroenokrynne
MECHANORECEPTORY
POŁĄCZENIE SKÓRNO-NASKÓRKOWE:
łączy tkankę nabłonkową z łączną
SOPLE NASKÓRKOWE
SIEĆ LISTEWEK NASKÓRKOWYCH - cecha osobnicza LINIE PAPLIARNE
WŁÓKNA ZAKOTWICZAJĄCE; MIKROFIBRYLE
SKÓRA WŁAŚCIWA:
WARSTWA BRODAWKOWA - tk łączna luźna
-graniczy z naskórkiem (od góry)
-od dołu ze splotem naczyniowym
-granica skórno-naskórkowa ma przebieg FALISTY
-BRODAWKI SKÓRNE - wyniosłości pomiędzy soplami naskórkowymi
*warunkują silniejsze poł naskórka ze skórą wł.
- włokna kolagenowe, sprężyste, siateczkowe
- fibroblasty, histiocyty, kom tuczne, monocyty, limfocyty, granulocyty, kom plazmatyczne
-w brodawkach liczne nn krwionośne, włosowate, chłonne, nerwy, zak. nerwowe (ciałka ruffiniego) pęczki kom mm gładkich (MIĘŚNIE PRZYWŁOŚNE)
WARSTWA SIATECZKOWA - tk łączna zwarta o utkaniu nieregularnym
-nie ma wyraźnej granicy między brodawkową a siateczkową
-między splotem naczyniowym a tkanką podskórną
-wł kolagenowe, sprężyste
-wł SIATECZKOWE w otoczeniu nn krwionośnych oraz gruczołów skórnych
-FIBROBLASTY, KOM TUCZNE, MAKROFAGI, LIMFOCYTY MNIEJ LICZNE
-TU STRUKTURY POCHODZENIA NASKÓRKOWEGO
GRUCZOŁY POTOWE, WŁOSY, GRUCZOŁY ŁOJOWE
pęczki kom mm gładkich (mm przywłośne)
CIAŁKA PACINIEGO - ucisk i wibracje
CIałka Ruffiniego - rozciąganie (podeszwa stopy)
TKANKA PODSKÓRNA:
TKANKA TŁUSZCZOWA ŻÓŁTA + tk łączna
może mieć dolne odcinki mieszków włosów długich skóry czaszki, odcinki wydzielnicze gruczołów potowych i apokrynowych, zakończenia nerwowe (ciałka Paciniego)
chroni przed urazami mechanicznymi
podpór dla skóry
skuteczny izolator termiczny
magazyn produktów odżywczych
PRZYDATKI SKÓRY: włosy, paznokcie, gruczoły łojowe, potowe, zapachowe, gruczoł sutkowy
WŁOSY:
DŁUGIE (głowa, okolica nn płciowych, zarost u mężczyzn)
KRÓTKIE I GRUBE (brwi, rzęsy)
MESZEK WŁOSOWY (większość powierzchni skóry)
BUDOWA WŁOSA:
korzeń włosa - skóra właściwa
w mieszku włosowym
dolna cz. sięga warstwy podskórnej - CEBULKA WŁOSA
CEBULKA WŁOSA
-kom nabłonkowe intensywnep odizały mitotyczne
-różnicowanie, keratynizacja
-pochewka zewnętrzna - przedłużenie naskórka
łodyga włosa - wystaje ponad powierzchnię skóry
WŁOS WŁAŚCIWY:
rdzeń włosa - pasmo wielobocznych kom (włosy grube, brak w cienkich)
kora włosa - różnicuje z kom cebulki, otacza rdzeń w obrębie korzenia płaskimi zrogowaciałymi płytkami z twardej keratyny
powłoczka włosa - warstwa zrogowaciałych zachodzących DACHÓWKOWATO na siebie płytek rogowych
włos właściwy otaczają 2 pochewki ZEWNĘTRZNA, WEWNĘTRZNA
PAZNOKIEĆ:
rogowy twórek naskórka
WAŁ PAZNOKCIOWY na brzegach
MACIERZ naskórek bez w-wy ziarnistej
-komórki macierzy dzieląc się - wzrost
ŁOŻYSKO - na nim leży płytka (Zbudowane z tk łącznej włóknistej pokrytej naskórkiem)
-rola odżywcza
GRUCZOŁY ŁOJOWE:
PRZEWODY WYPROWADZAJĄCE krótkie, proste, nabł wielow płaski
ODCINKI WYDZIELNICZE kształt woreczków o budowie zrazikowej
na obwodzie woreczka kom macierzyste
w woreczku komórki z kroplami lipidowymi
WYDZIELANIE HOLOKRYNOWE
ŁÓJ:
-dużo trójglicerydów, wosków
-hydrofobowa bariera skóry
-wł bakterio-grzybobójcze
-regulacja wydzielania przez HORMONY PŁCIOWE
gruczoły łojowe - również w nieowłosonej skórze (powieki, brodawki suta, wargi, śluzówka policzka, napletek, okolice odbytu) - żeby był poślizg ];->
GRUCZOŁY POTOWE:
gruczoły cewkowe, pojedyncze, kłębkowate
długie przewody wyprowadzające
najwięcej w skórze dłoni, stóp, doły pachowe, czoło
ODCINKI WYDZIELNICZE - głęboko w skórze właściwej (nabłonek 1w-wy walcowaty/sześcienny)
-kom. kształt piramidalny, na bł podstawnej
-mikrokosmki
KOMÓRKI JASNE
-dużo mitochondriów
-wydzielają wodę, Na+, Cl-
KOMÓRKI CIEMNE
-SER, AG
-glikoproteidy
KOMÓRKI MIOEPITELIALNE
-kształt gwiaździsty
-wyciskają wydzielinę
PRZEWODY WYPROWADZAJĄCE
-NABŁONEK DWUWARSTWOWY SZEŚCIENNY
MEROKRYNOWO
GRUCZOŁY ZAPACHOWE:
GRUCZOŁY MOLLA - zmodyfikowane zapachowe w powiekach
GRUCZOŁY WOSKOWINOWE zmodyfikowane w przewodach słuchowych zewnętrznych
zapachowe: okolica dołów pachowych, krocza, odbyta, otoczki brodawki słuchowej
ODCINKI WYDZELNICZE - głęboko w skórze właściwej
-kom podobne do kom jasnych
-kom wydzielnicze płaskie, sześcienne
PRZEWODY WYPROWADZAJĄCE, proste długie 2-3 w-w kom płaskich lub sześciennych
GĘSTA I LEPKA WYDZIELINA O BIAŁAWEJ BARWIE
PODNIETA, STRACH
UKŁAD DOKREWNY
HORMONY -> ukł krążenia -> receptory kom docelowych
HORMONY
BIAŁKOWE (polipeptydowe)
STEROIDOWE
pochodne aminokwasów (aminy biogenne, h-y tarczycy)
ROZP w wodzie - białkowe, polipeptydowe, katecholaminy
NIEROZP w wodzie - steroiowe, hormony tarczycy
SPRZĘŻENIE ZWROTNE (gr. dokrewne + ośrodkowy UN)
OŚRODKOWY UN kontroluje -> PODWZGÓRZE (najwyższe piętro)
synapsy w podwzgórzu (mediatory - aminy biogenne - katecholaminy, serotonina)
PODWZGÓRZE -> PRZYSADKA -> INNE GRUCZOŁY
PODWZGÓRZE:
POLE HIPOFIZJOTROPOWE podwzgórza (-> płat przedni przysadki)
zespół JĄDER DROBNOKOMÓRKOWYCH podwzgórza -> do krwi
-> LIBERYNY (pobudzające)
-> STATYNY (hamujące)
JĄDRA WIELKOKOMÓRKOWE podwzgórza (-> płat tylny, cz. nerwowa!)
JĄDRO NADWZROKOWE; PRZYKOMOROWE -> NEUROSEKRET (transp aksonami do cz. nerwowej przysadki -> magazynowany -> w miarę potrzeb -> uwalniane do krwi neurohormony
=NEUROSEKRECJA
NEUROHORMONY
- hormon antydiuretyczny (ADH) = wazopresyna
- oksytocyna
PRZYSADKA MÓZGOWA
w siodle tureckim kości klinowej
rozwija się z uchyłka dna komory III (nerwowa)
z uwypuklenia jamy ustnej, tzw. kieszkonki Rathkego (gruczołowa)
PRZYSADKA NERWOWA:
-wyniosłość pośrodkowa (należy do podwzgórza)
- część nerwowa (wyrostek lejkowaty)
-szypuła lejka
PRZYSADKA GRUCZOŁOWA:
-płat przedni (cz. dalsza)
-cz. pośrednia
-cz. guzowa
płat nerwowy = cz. nerwowa, cz. pośrednia
krążenie wrotne przysadki:
-pierwotna sieć nn włosowatych (wyniosłość pośrodkowa podwzgórza)
-żyły wrotne przysadki -> do płata przedniego
-sieć wtórna (płat przedni)
pośredniczy w przenoszeniu z podwzgórza do płata przedniego liberyn i statyn
PŁAT PRZEDNI:
CHROMOFOBY - kom niebarwliwe
-kom niezróżnicowane
-zdegranulowane komórki chromofilne
-komm gwiazdkowate (pęcherzykowe)
KOMÓRKI CHROMOFILNE
-budowa kom wydzielających hormony peptydowe
-RER, AG, liczne ziarna wydzielnicze (magazynujące hormony)
-BARWIENIE METODĄ MALLORY'EGO
kom kwasochłonne
-LAKTOTROFY 50 % -> prolaktyna
-SOMATROTROFY 15-20% -> somatotropina
kom zasadochłonne
-KORTYKOTROFY 10-15 % -> kortykotropina
-GONADOTROFY 10 % -> gonadotropiny (folitropina FSH; lutropina LH)
-TYREOTROFY 5 % -> tyreotropina
PROLAKTYNA
-> wzmaga wytw mleka w gruczole mlekowym, laktację
-> wydzielanie regulowane przez dopaminę (PIH)
-> hiperprolaktynemia (nadmiar wydzielania) -> mlekotok (bez ciąży)SOMATOTROPINA
-> hormon wzrosty
-> stym w wątrobie wytw somatomedyny C (wzrost kości -> proliferacja komórek chrząstki wzrostowej)
-> GIGANTYZM nadmiar somatotropiny u DZIECI
-> AKROMEGALIA - nadmiar u DOROSŁYCHTYREOTROPINA
-> reguluje czynność tarczycy (wytw. hormonów tarczycy)
-> niedoczynność/nadczynność tarczycy (zaburzenia wydzielania)KORTYKOTROPINA (ACTH)
-> jak wydzielana?
POMC -> ACTH + beta-LPH
ACTH -> alfa-MSH + CLIP
beta-LPH -> gamma-LPH, beta-MSH, beta-endorfina, metenkefalina
ACTH -> kontroluje wydzielanie w korze nadnerzczy -> wydz kortyzolu (cz. pasmowata)CHOROBA CUSHINGA - nadmiar ACTH
GONADOTROPINY
-> LH, FSH (gonadotrofy_
-> wykrywanie immunocytochemiczne
-> regulują prawidłową czynność gonad (jajników/jąder)
-> ANOREKSJA - brak gonadotropin (GnRH)
-> niedobór/brak -> niedorozwój gonad *HIPOGONADYZM
zaburzenia miesiączkowaniaPŁAT TYLNY PRZYSADKI (cz. pośrednia + cz. nerwowa)
cz. pośrednia u dorosłych - szczątkowa
- z komórek zasadochłonnych, tw. pęcherzyki
-> MSH (początkowo POMC)
-> u płodów alfa-MSH -> pobudza w-wę płodową nadnerczy
cz. nerwowa - zakończenia aksonów z jąder wielkokomórkowych podwzgórza + pituicyty + tk łączna z naczyniami
-> aksony -> neurosekret (magazynują, transportują, wydzielają)
-> CIAŁKA HERINGA - większe skupiska neurosekretu (mikroskop świetlny)
-> PITUICYTY *uwalnianie neurohormonów
2 neurohormony
-> ADH, wazopresyna, hormon antydiuretyczny
*cewki zbiorcze nerek -> zw. wchłanianie zwrotne wody, w wysokich dawkach podnosi ciśnienie krwi
NIEDOBÓR ADH - moczówka prosta
-> OKSYTOCYNA
*skurcze porodowe macicy, skurcz kom mioepitelialne w odc. wydzielnicze gruczołu mlekowego
SZYSZYNKA:
pokryta oponą miekką -> wnika -> NIEREGULARNE PŁACIKI
PŁACIKI
- pinealocyty
- kom śródmiąższowe (odmiana astrocytów)
PINEALOCYTY:
- ag, ziarna wydzielnicze, liczne wypustki krótkie + długie -> przestrzeń okołonaczyniowa
-przestrzeń okołonaczyniowa -> włókna adrenergiczne -> info z siatkówki oka -> szyszynka
HORMON MELATONINA (indolamina, pochodna 5-hydroksytryptaminy, serotoniny)
główny czynnik regulujący cykl dobowy u człowieka
wywołuje efekt antygonadotropowy (ham wydz. gonadoliberyny)
wydzielanie zależne od bodźców świetlnych z siatkówki oka
STĘŻENIE ROŚNIE W NOCY - ułatwia zasypianie
ŚWIATŁO, BLOKERY RECEPTORÓW BETA-ADRENERGICZNYCH - zahamowanie syntezy melatoniny
inne hormony szyszynki:
-> INDOLAMINY - SEROTONINA
-> hormony polipeptydowe o dział podobnych do liberyn i statyn
TARCZYCA:
-> TRÓJJODOTYRONINA T3 - hormon AKTYWNY
-> TYROKSYNA T4 - prohormon (w tk docelowych -> T3)
SYNTEZA do koloidu pęcherzyków tarczycy:
1) TYREOGLOBULINA Tg - glikoproteina bogata w tyrozynę
2) TYREOPEROKSYDAZA + z krwi JODKI
3) jodowanie Tg
-> JODOWANA TYREOGLOBULINA jTg (FORMA MAGAZYNOWANA)
TSH -> kom. pęcherzykowe pob koloid z jTg, dołączają lizosomy
-> uwolnione hormony tarczycy
-> bardzo słabo rozp w wodzie, BIAŁKO NOŚNIKOWE we krwi
FUNKCJA TARCZYCY:
kontrolowana przez tyreotropinę TSH (<- TRH podwzgórza tyreoliberyna)
-> zwiększa wychwytywanie jodków
-> nasila endocytozę jTg
-> wzmożone uwalnianie T3 T4
OBNIŻONA TEMPERATURA -> wydzielanie T3 T4 -> wzrost metabolizmu tkankowego
we krwi transportowane przez:
TBPA, TBG, albuminy, stan wolny 0,2 %
zwiększają stężenie cukru
obniżają stężenie cholesterolu
KOMÓRKI PARAFOLIKULARNE (KOM C TARCZYCY)
- w obrębie pęcherzyka, między błoną podstawną a kom. pęcherzykowymi
-> KALCYTONINA (obniża stężenie wapnia we krwi), CGRP
- budowa kom. wytw hormony POLIPEPTYDOWE
- cechy układu APUD
CHOROBY TARCZYCY:
WRODZONA NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY (kretynizm tarczycowy)
-> niedorozwój umysłowy
-> niedobór wzrostu
NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY -> bo niedobór jodu
NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY (Gravesa-Basedowa)
-> bo nadmiar hormonów tarczycy
->nadmiar LATS (przeciwciał na receptory dla TSH) - przewlekłe wydzielanie h-ów tarczycy
WOLE - silny rozrost tarczycy (niedoczynność) za dużo TSH, a hormony nie wydzielane - rozrost gruczołu
CHOROBA HASZIMOTO - autoprzeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie lub Tg - niedoczynność i zapalenie tarczycy
PRZYTARCZYCE:
2 pary
otoczone torebką łącznotkankową -> dzieli na większe grupy kom
KOMÓRKI GŁÓWNE -> PARATHORMON PTH
KOM KWASOCHŁONNE (OKSYFILNE)
regulacja gospodarki wapniowej:
CaBP - białko transportujące Ca2+ z jelita do krwi
stężenie wapnia we krwi stałe - 2,5 mM
Kontrolowane przez:
PTH parathormon
Kalcytoninę
Kalcytriol (aktywna forma witaminy D3)
PTH
-> wzrost st. wapnia we krwi
-> zwiększona aktywność osteoklastów (osteoblasty -> M-CSF, RANKL)
-> zwiększone uwalnianie wapnia do krwi
KALCYTONINA (tarczyca)
- hamuje czynność osteoklastów
- obniża stężenie wapnia we krwi
KALCYTRIOL (z wit D3)
-> zwiększenie zdolność enterocytów do wchłaniania wapnia
-> niedobór kalcytriolu - zmniejszenie zapasu Ca2+ w kościach (krzywica-u dzieci) (osteomalacja - dorośli)NADNERCZA:
CZĘŚĆ KOROWA 80-90 % narządu - z MEZODERMY
-hormony steroidowe
CZ. RDZENNA - NEUROEKTODERMY
-katecholaminy
CZ. KOROWA:
WARSTWA KŁĘBKOWATA - mineralkortykoidy - ALDOSTERON
W-WA PASMOWATA - glikokortykoidy - KORTYZOL
SIATECZKOWATA - nieznaczne il. hormonów płciowych
CZ. RDZENNA - katecholaminy (adrenalina, noradrenalina)
kom chromafinowe (bud. kom wytw. h-y białkowe)
KOMÓRKI A -> ADRENALINA
komórki NA - NORADRENALINA
TYROZYNA -> DOPA -> DOPAMINA
-> NORADRENALINA N-metylotransferaza-> ADRENALINA
choroby nadnerczy:
ZESPÓŁ CONNA (pierwotny aldosteronizm) - too much aldosteron, nadm wydzielanie reniny
ZESPÓŁ CUSHINGA - nadmiar kortyzolu (gruczolak przysadki too much ACTH)
CHOROBA ADDISONA - niedobór hormonów nadnerczy (np z powodu destrukcji kory - autoimmunoagresją, gruźlica)
PHEOCHROMOCYTOMA (guz chromochłonny) - gruczolak RDZENIA lub parangaliów - too much katecholamin
PARANGALIA - ciałka przyzwojowe, śródpiersie, jama brzuszna, budowa i funkcjonowanie jak kom chromafinowe rdzenia nadnerczy
HORMONY PRZEWODU POKARMOWEGO
kom wydzielające hormony PEPTYDOWE, RER, AG, ziarnistości wydzielnicze
GASTRYNA
-pobudza wydzielanie HCl przez kom okładzinowe
- pepsyny przez kom główne żołądka
-wydzielenie stymulowane obecnością pokarmu w żółądku
CHOLECYSTOKININA CCK
-zwiększa wydzielanie enzymów trzustkowych
-obkurcza pęcherzyk żółciowy
-stymulowane obecnością w dwunastnicy polipeptydów i kwasów tłuszczowych
SEKRETYNA
-zwiększone wydzielanie dwuwęglanów przez trzustkę i drogi żółciowe -> neutralizuje kwasne pH w dwunastnicy
-pojawienie się w dwunastnicy kwaśnej treści pokarmowej
GRELINA
-w żołądku - wydzielenie hormonu wzrostu
-wzrasta podczas głodzenia
-wywołuje uczucie głodu -> podwzgórze
GIP - wydzielenie insuliny (obecność glukozy w jelicie cienkim)
MOTYLINA - reguluje perystaltykę jelit
SOMATOSTATYNA - w żółądku, jelitach, hamuje wydzielanie hormonów oraz gruczołów egzokrynowych
HISTAMINA - amina biogenna w żołądku, stymuluje wydzielanie gastryny -> Hcl i pepsyny
SEROTONINA - amina biogenna w żołądku, jelitach
-> perystaltyka żołądka, jelit
WYSPY TRZUSTKI (Langerhansa)
1 000 000 oddzielnych wysp u człowieka
każda składa się z kilkudziesięciu komórek, oddzielona od cz. egzokrynowej tkanką łączną
4 TYPY KOMÓREK
alfa - glukagon
beta 80 % wsyzstkich kom wysp - insulina
delta - gastryna, somatostatyna
PP (kom F) - polipeptyd trzustkowy (hamuje działanie gastryny, sekretyny)
UKŁAD APUD:
duża grupa kom w całym organizmie -> hormony polipeptydowe, serotonina
zdolność do wychwytywania prekursorów amin
"komorki paranerwowe"
kom dokrewne przewodu pokarmowego, wysp trzustki, kom parafolikularne tarczycy, kom rdzenia nadnerczy, przedniego płata przysadki
ultrastruktura kom białkowych
BARWIENIE METODY SREBROWE, immunocytochemiczne
GONADY:
-> hormony płciowe *steroidy z cholesterolu
ANDROGENY: testosteron, androstendiol, dihydrosteron
ESTROGENY: 17-betaestradiol, estron, estriol
GESTAGENY progesteron
kobiety: estrogeny, gestageny
mężczyźni: androgeny
UKŁAD ODDECHOWY:
cz. przewodząca powietrze
jamy nosowe, zatoki przynosowe, gardło, tchawica, oskrzela, oskrzeliki
OCZYSZCZANIE, klimatyzacja powietrza
bogato unaczyniona, wilgotna, śluz, migawki błona śluzowa
cz. oddechowa
oskrzeliki oddechowe, przewody pęcherzykowe, pęcherzyki płycne
WYMIANA GAZOWA krew-powietrze
mechanizm wentylacyjny (wdech, wydech)
praca klatki piersiowej, mm międzyżebrwocyh, przepony, włókien sprężystych tkanki łącznej płuc
JAMY NOSOWE:
PRZEDSIONEK NOSA - 1,5 cm
nabł. wielowarstwowy płaski rogowaciejący
grube włosy
gruczoły łojowe, potowe
przy odejściu -> w jamę nosową nabłonek nierogow, przydatki skórne zanikają
OKOLICA ODDECHOWA
błona śluzowa + nabłonek wielorzędowy migawkowy (nabł dróg oddechowych)
dużo nn. krwionośnych
ogrzewanie powietrza
dużo anastomoz
limfocyty, kom plazmatyczne, neutrofile, eozynofilwe, kom tuczne (szczególnie dużo przy katarze alergicznym)
liczne gruczoły cewkowo-pęcherzykowe
wydzielina -> lepkość, wilgotność nabłonka
błona śluzowa b.d. unaczynona (sploty żylne, nerwowe)
OKOLICA WĘCHOWA (błona węchowa)
odbiór wrażeń węchowych
górna część jamy nosowej
powierzchnia ~6cm2
NABŁONEK WĘCHOWY (3 rodzaje kom)
KOM PODSTAWNE:
-mitoza
-mogą się róznicować w niedojrzałe kom węchowe -> dojrzałe
KOM WĘCHOWE: dł życia 30-60 dni
-neurony DWUBIEGUNOWE (między kom podstawnymi a podporowymi)
- wysoce spolaryzowane
-dendryt (do powierzchni bł. śluz) tworzy KOLBKĘ WĘCHOWĄ 10-20 zmodyfikowanych rzęsek - receptory
-akson - tworzą nici węchowe
KOMÓRKI PODPOROWE:
- walcowate
-mikrokosmki
-cytoplazma: ziarenka żółtobrązowego barwnika
BLASZKA WŁAŚCIWA BŁONY ŚLUZOWEJ
GRUCZOŁY BOWMANA (węchowe)
- wydzielina surowicza
-rozpuszcza substancje zapachowe
-białko wiążące substancje wonne OBP
-IgA (z kom plazmatycznych)
KRTAŃ:
łączy gardło z tchawicą
ZRĄB - płytki chrzęstne
3 chrząstki nieparzyste:
-> nagłośniowa
-> tarczowata
-> pierścieniowata
3 parzyste:
-> nalewkowate
-> różkowate
-> klinowate
błona śluzowa -> nabłonek wielorzędowy migawkowy
FAŁDY GŁOSOWE+JĘZYKOWE wielowarstwowy płaski nierogow.
fałdy głosowe - pęczki włókien alstycznych -> struny głosowe
TCHAWICA:
15-20 pierścieni C
światło stale szerokie, nie zapada się
3 warstwy:
BŁONA ŚLUZOWA
-nabłonek wielorzędowy migawkowy DRÓG ODDECHOWYCH
*komórki migawkowe (urzęsione) 30 % - migawki, przesuwają śluz
*komórki kubkowe 30 % - wytw śluz
*kom podstawne (niezróżnicowane) 30 % - mitoza
*dokrewne (ziarniste) Kulczyckiego (APUD) 8 % - hormony serotonina, bombezyna, ciałka neuroepitelialne
*kom szczoteczkowe - liczne mikrokosmki
BLASZKA WŁAŚCIWA BŁONY ŚLUZOWEJ - tk łączna luźna
- dużo włókien sprężystych (blaszka sprężysta)
- dużo nn włosowatych
-IgA
BŁONA PODŚLUZOWA błona włóknisto-chrzęstna
-gruczoły tchawicze ślizowo-surowicze (wydzielina pod śluzem)
-chrząstki szkliste - w formie litery C
-tylna ściana tchawicy - ŚCIANA BŁOANIASTA
PRZYDANKA łącznotkankowa
DRZEWO OSKRZELOWE:
OSKRZELA GŁÓWNE
-> oskrzela płatowe (2 lewe, 3 prawe)
-> oskrzela segmentowe
-> oskrzela podsegmentowe
-> oskrzeliki
PŁACIK PŁUCNY:
rozgałęzienia oskrzelika końcowego:
-> oskrzeliki oddechowe
-> przewody pęcherzykowe
-> pęcherzyki płucneGRONKO PŁUCNE:
-> część płuca zasilana przez OSKRZELIK ODDECHOWY
-> wchodzą w skład płacikaOSKRZELA:
płytki chrzęstne (niereg kształt) - warstwa włóknisto-chrzęstna
BLASZKA SPRĘŻYSTA - włókna elastyczne
BŁONA REISESSENA -w-wa mm gładkich
2 pokłady okrężnie
kurczą się pod wpływem mediatorów (histaminy, serotoniny, bradykininy)
BŁONA PODŚLUZOWA - gruczoły oskrzelowe (śluz-surow)
przewlekłe zapalenie oskrzeli kom surowicze -> śluzowe
BALT (wchodzi w skład MALT)
OSKRZELIKI:
brak płytek chrzęstnych
nabłonek
blaszka właściwa błony śluzowej
błona mięśniowa
przydanka
traci migawki, kom kubkowe
KOMÓRKI CLARY (nieurzęsione)
OSKRZELIKI KOŃCOWE:
nabłonek jednowarstwowy sześcienny
80 % kom CLARY - wydzielają substancję redukującą napięcie powierzchniowe, utrzymuje drożność *surfaktantopodobny materiał
*białkowy inhibitor elastazy - zapobiega rozemdie
degradują toksyny - cytochrom P-450
transport jonów Cl-CZĘŚĆ ODDECHOWA:
OSKRZELIKI ODDECHOWE
nabł 1 w-wy sześcienny - ściana
pęcherzyki płucne - ściana
gdy przechodzą w przewody pęcherzykowe (tylko pęcherzyki płucne w ścianie)
woreczki pecherzykowe - ślepe rozszerzenia przewodów pęcherzykowych (2-3)
PĘCHERZYKI PŁUCNE:
wymiana gazowa
BARIERA KREW-POWIETRZE
łączna pow płuc 80-90 m2
przegrody międzypęcherzykowe (zrąb tk łączna luźna + fibroblasty, makrofagi, wł kolagenowe, sprężyste)
liczne nn włosowate
PORY KOHNA - otworki kontaktujące ze sobą pęcherzyki płucne (pory międzypęcherzykowe)
-oboczne oddychanie jeśli niedrożne małe oskrzeliki
NABŁONEK ODDECHOWY - 3 rodzaje pneumocytów
typ I (kom płaskie)
-90 % wewn. pow. pęcherzyków
- 40 % populacji
- połączenia zamykające
-silnie spłaszczona cytoplazma
-UMOŻLIWIENIE SZYBKIEGO TRANSPORTU GAZÓW
typ II (kom ziarniste)
- 60 % kom pęcherzyków
-zaokrąglone
-liczne mitochondria
-RER SER
-CIAŁKA BLASZKOWATE - ziarna wydzielnicze swoiste
- mikrokosmki
-> SURFAKTANT PŁUCNY *czynnik aktywny powierzchniowo -> fosfolipidy, apoproteiny surfaktantowe
*hipofaza - cienka, wodnista, kontaktuje się z powietrzem
surfaktant: detergent - zmniejsza nap powierzchniowe, bakteriostatyk, uczestniczy w wym gaz.
NIEDOBÓR SUFRAKTANTU - NIEDODMA (zapadanie pp płucnych -> uszkodzenie pneumocytów typu I, upośledzenie wym gaz)
pneumocyty typu II :
-> utryzmanie, naprawa nabłonka pęcherzykowego
(mogą się różnicować w typ I)
pneumocyty typu III (pęcherzykowe szczoteczkowe)
chemoreceptory
w pęcherzykach płucnych dodatkowo:
makrofagi płucne - przegrody międzypęcherzykowe (śródmiąższowe)
wewnątrz i na pow nabłonka (pęcherzykowe)
-fagocytują nadmiar surfaktantu, ciała obce, indukują odp. typu komórkowego
BARIERA KREW-POWIETRZE:
1) surfaktant
2) wypustka cytoplazmy pneumocytu typu I
3) błona podstawna nabłonka pęcherzyka
4) błona podstawna śródbłonka n włosowatego
5) wypustka cytoplazmy kom śródbłonka
OPŁUCNA:
opłucna płucna (trzewna) - płaty płucne
opłucna ścienna - klatka piersiowa
obie zbudowane z tk łącznej + nabłonek jednowarstwowy płaski (mezothelium)
ODMA OPŁUCNOWA - dostanie sie powietrza do jamy opłucnej
PUCHLINA PŁUCNA - dostanie się do jamy dużej ilości PŁYNU
TRANSPORT GAZÓW W PŁUCACH:
O2, CO2 DYFUZJA
tlen rozpuszcza się w osoczu, większość wiązana przez Hb
CO2 transportowany do płuc w postaci jonu dwuwęglanowego
anhydraza węglanowa erytrocytów - przekształca w płucach dwuwęglany w CO2