Szarlotka

 

Magdalena, jak już wyjdzie z laboratorium, to gotuje takie rzeczy, że ja to mogę sobie tylko popatrzeć i powzdychać. Ale czasem nauczy zwykłego człowieka zrobić coś pysznego. I taka jest właśnie szarlotka, z przepisu pra, (ileś tam pra) babki sąsiadki Magdaleny. Można więć przyjąć, że jest to wędrujący przez pokolenia przepis pra-sąsiadki :o)

Tajemnicą tej szarlotki jest ciasto. Maślane i chrupkie z wierzchu, no normalnie przepyszne! Na takie ciasto bierzemy:

- 2 jajka

- 8 łyżek cukru

i to trzeba po prostu dobrze wymieszać, można leciutko ubić, po czym dodać

- 16 łyżek mąki

- 25 dag masła (niezbyt miękkiego, ale twarde też nie może być)

- łyżeczkę proszku do pieczenia

Ciasto trzeba szybko zlepić, żeby się masło nie rozpaćkało. Dwóch trzecich użyć do wylepienia dna i boków formy (tortownica o średnicy 28 cm - moja ma 31 cm i dlatego moja szarlotka nie jest tak spektakularnie wysoka jak ta Magdaleny), jedną trzecią włożyć do lodówki - musi się trochę schłodzić, bo trzeba ją będzie rozwałkować.

Potem do tortownicy wędrują uprzednio uprażone i ostudzone jabłka. Ja użyłam 2 kg renety i 4 łyżek cukru.

Teraz wierzch. Pozostałą jedną trzecią ciasta wyjmujemy z lodówki i rozwałkowujemy na wielkośc odpowiednią wielkości tortownicy. I staramy się przykryć ciastem jabłka. Mnie się to nie udaje w jednym kawałku (w dwóch ani trzech też nie), dlatego też wierzch ciasta, który u Magdaleny jest gładki, u mnie przypomina fantazyjne puzzle, czym się wcale nie martwię, bo smaku to nie zmienia.

Szarlotka piekła się 50 minut w temperaturze 200 stopni.

W całym tym przepisie najtrudniejszy moment będzie teraz - trzeba poczekać, aż ostygnie, bo inaczej się ciut rozpływa. Na zdjęciu widać, że nie dałam rady :o)

Powinno się posypać cukrem pudrem, co nie zawsze praktykuję :o)

To jest przepis pra-sąsiadki, moje (Magdaleny oczywiście też) doświadczenie wykazuje, że albo masła trzeba dać trochę mniej, albo dosypać mąki - ewidentnie pra-sąsiedzi mieli większe łyżki.