WODY POWIERZCHNIOWE NATURALNE STOJĄCE
Śródlądowe zbiorniki wód stojących:
okresowe
młaki
torfianki
starorzecza
stawy
jeziora
Okresowe (kałuże, stawki) – są to zwykłe drobne zbiorniki wiosenne, wiosenno – letnie i letnio – jesienne. Mogą to też być zbiorniki pojawiające się po ulewach, czyli zwykłe kałuże. Wspólną cechą zbiorników okresowych jest silnie zaznaczony astatyzm dobowych zmian fizyczno – chemicznych, a także ubóstwo planktonu roślinnego. Fauna jest tu zdominowana przez pierwotniaki, wirki, wrotki i owady. Wszyscy mieszkańcy zbiorników okresowych charakteryzują się krótkimi cyklami rozwojowymi i zdolnością bądź zapadaniem w stan anabiozy, bądź wytwarzaniem odpornych na wysychanie jaj spoczynkowych.
Młaki – naturalne wypływy wód podziemnych zarośnięte roślinnością wodno – i wilgociolubną.
Torfianki – powstanie torfowisk niskich zaczyna się od uwarstwienia się osadów na dnie jeziora i zarastania jego brzegów. Stopniowo jezioro zamienia się w grząskie bagno. Zmiana pH na bardzo niskie pociąga za sobą również zmianę szaty roślinnej i zespołów zwierząt w wodach torfowiska niskiego. Zasilane wodami dopływającymi powierzchniowo lub przesączającymi się z głębszych warstw. Wody tych torfowisk są żyzne. Przy dalszym obniżaniu się pH i braku dopływu wody środowisko opanowuje płonnik, a następnie torfowiec Sphagnum. Torfowiec tworzy zwarte skupienia.
Starorzecza – powstają przez odcięcie zakola meandrującej rzeki. Zbiorniki te są zwykle bardzo płytkie, zarośnięte makrolitami i żyzne. Jeśli nie zostały one całkowicie odcięte od rzek nazywają się starorzeczami otwartymi.
Stawy naturalne – to płytkie jeziora o głębokości nie większej niż kilka metrów, a nawet powyżej 1m. warunki życia w stawie niewiele różnią się od warunków w strefie przybrzeżnej jeziora (litoralu). Światło dociera do samego dna, dzięki czemu rośliny zakorzenione mogą żyć w całym obszarze zbiornika. W stawie nie występuje stratyfikacja termiczna. Dzienne i sezonowe zmiany temperatury są duże. „Clear” i „turbin” – różne stany troficzne stawów. Stawy naturalne powstają w zagłębieniach terenu ze względu na niewielką pojemność znajdują się one pod silnym wpływem zlewni.
Jeziora – są naturalnymi, wypełnionymi wodą zagłębieniami o powierzchni nie mniejszej niż i pionowej stratyfikacji termicznej i świetlnej. Zdecydowana większość naszych jezior jest pochodzenia polodowcowego. Wśród jezior o rozwoju harmonicznym wyróżnia się następujące typy troficzne: oligo - , mezo - ,eu - i hipotroficzne. Różnią się one zawartością substancji biogennych i stopniem natlenienia wód hipolimnionu.
Hipotroficzne = politroficzne
Bentos jeziorny: mezo-, eu-, politroficzny.
Strefa przybrzeżna jeziora:
mezotroficzne – bogata, wszystkie strefy roślin
eutroficznych – jeżeli przeźroczystość mierzona krążkiem Secchiego wynosi to roślinność może występować do .
Morfologia jeziora – zagłębienie terenu wypełnione wodą to MISA JEZIORNA, w której wyróżnia się STOKI MISY i TOŃ JEZIORA. Stoki misy dzielimy na litoralne, sublitoralne i profundał.
Zbiorowiska roślinne:
amfifity – gatunki ziemnowodne zasiedlające strefę podmokłą oraz strefę zalewaną falami; jest to roślinność o charakterze bagiennym i błotnym
helofity – rośliny o wysokich pędach nawodnych, niezakorzeniających się na głębokość większą niż 1 – , np. trzcina, pałka wąskolistna
hydrofity – nymfeidy (rośliny o liściach pływających, zakorzeniające się na głębokości do , np. grzybienie, grążel, rdestnica, rdest) i elodeidy (całkowicie zanurzone, np. moczarka, osoka, wywłócznik, rogatek).
Pło sagnowe: do jezior dysharmonicznych należą jeziora dystroficzne (polihumusowe) z dużą ilością substancji humusowych zakwaszających wodę i barwiących ją na brunatną.