Przygotowywanie programu do szybkiego prototypowania

Bartłomiej Penk

mechatronika gr III

22.10.12r

Programowanie

1. Tworzymy nowy folder, którego nazwa powinna zawierać dane ułatwiające identyfikację (np. nazwisko wykonawcy, datę itp.). Do folderu przenosimy kopię modelu, będą się tutaj również później znajdowały pozostałe składniki projektu.

2. Model elementu który wykorzystamy powinien być zapisany w formacie .sdl

3. Do programowania wykorzystamy program Lightgear w wersji 1.4

4. Po uruchomieniu programu wybieramy:

• Folder (stworzony w pkt 1)

• Urządzenie które wykona model w naszym przypadku jest to : „Viper” lub „Viper High Resolution”

• Rodzaj zgarniacza

• Gatunek żywicy użytej w tworzeniu modelu, dla różnych rodzajów żywicy przewidziana jest różna szybkość utwardzania, oraz każda z żywic utwardzana jest przy innej długości fali świetlnej lasera. Nieprawidłowe podanie powyższej informacji może spowodować brak możliwości stworzenia modelu.

1. Kolejno w programie wybieramy naddatek materiału na skurcz który występuje przy utwardzaniu żywicy, jest to istotne aby uzyskać zamierzone wymiary projektowanego detalu. Wartość skurczu z reguły jest nam znana z informacji od producenta żywicy, jednak jeżeli nie jesteśmy w posiadaniu takich informacji możemy sami obliczyć wartość skurczu poprzez tworzenie specjalnych „beleczek”. Tworzymy odpowiednich wymiarów belki z żywicy w każdym z trzech kierunków tzn. X , Y, Z. Aby poznać wartość skurczu należy zmierzyć odpowiednie wymiary belek i porównać je z wymiarami zaplanowanymi.

2. Ustalamy kompensację plamki laserowej, oraz wyznaczamy ekwiwistantę, czyli tor po jakim ma się poruszać narzędzi ( w tym przypadku laser – układ optyczny) aby uzyskać pożądaną trajektorię ruchu plamki laserowej, a co za tym idzie zarys kolejno tworzonych warstw przedmiotu.

3. Wybieramy jednostki w jakich będzie obsługiwany model mm lub cale.

4. Wybieramy tryb pracy urządzenia

• Szybkość wykonywania warstwy : fast lub exact

• Grubość warstwy

1. Charakteryzujemy podpory, określamy:

• Minimalną wysokość podpory

• Kształt podpory

• Głębokość zatopienia podpory w detalu

Podpory pozwalają utrzymać model na platformie podczas jego tworzenia, natomiast po zakończeniu procesu umożliwiają łatwe oddzielenie modelu od platformy. Ich zadaniem jest również podtrzymywanie „wysp” podczas procesu.

1. Wprowadzamy model do programu (model w formacie .slt)

2. Ustawiamy model na platformie. Należy zadbać aby model:

• był tak ustawiony aby w procesie skanowania kolejnych warstw występowało jak najmniej „wysp”, a co za tym idzie było jak najmniej podpór, które są wymagana dla podtrzymania każdej z wysp

• był tak zorientowany na platformie, aby „schodki” występowały na jak najmniejszej powierzchni (były możliwie mało widoczne). Przyjmując, że powierzchnia platformy to płaszczyzna XY układu, natomiast kolejne warstwy przedmiotu tworzone są wzdłuż osi Z równolegle do XY, musimy tak ustawić model aby powierzchnia rzutu modelu na płaszczyznę XY była możliwie najmniejsza lub innymi słowy aby kolejne tworzone warstwy jak najmniej różniły się powierzchnią płaską

• był tak usytuowany aby zgarniasz nie przewrócił przedmiotu podczas kolejnych przejść, oraz aby zgarniasz nie zabierał świeżo utwardzonego materiału żywicy

1. Weryfikujemy poprawność pliku, należy zwrócić uwagę na zmiany które mogą być automatycznie generowane w skutek niedokładności lub niejednoznaczności informacji.

2. Generujemy podpory, sprawdzamy czy wszystkie wyspy są podparte, oraz czy nie ma błędów, jeżeli występują to je poprawiamy.

3. Określamy parametry technologiczne

• Ilość przejść zgarniacza

• Prędkość zgarniacza

• Określamy czas pomiędzy kolejnymi przejściami zgarniacza, zależy on od czasu utwardzenia kolejnej warstwy żywicy po naświetlaniu

1. Podział modelu na warstwy

2. Charakteryzujemy rodzaj skanowania

• feeling

• hatching

• boarding

Każdy z rodzajów skanowania stosuje się do innej części warstwy modelu.

1. Przegląd warstw modelu i ostateczne sprawdzenie poprawności podpór i ustawienia.

2. Wykonanie prototypu