Znaczenie systemu finansowego we współczesnej gospodarce

• Współczesna gospodarka nie może funkcjonować bez efektywnego systemu finansowego

• System finansowy to zbiór rynków, instytucji, instrumentów i regulacji, za pomocą których dokonywany jest obrót papierami wartościowymi, ustalane są stopy procentowe i świadczone są usługi finansowe

System finansowy uważany jest za jedno z najważniejszych osiągnięć współczesnego społeczeństwa, a stanowiąc integralną część systemu ekonomicznego, staje się istotną częścią systemu społecznego

System finansowy

• Wyznacza koszt kapitału i wielkość funduszy dostępnych w gospodarce wykorzystywanych w codziennych transakcjach kupna – sprzedaży,

• Tworzy mechanizmy przepływu funduszy pomiędzy różnymi podmiotami gospodarczymi,

• Wspiera rozwój gospodarczy.

Funkcje systemu finansowego

1. Monetarna

2. Alokacyjna

3. Kontrolna

1. Funkcja monetarna – związana z procesem kreacji pieniądza w gospodarce oraz przepływu pieniądza pomiędzy podmiotami za pomocą zorganizowanego systemu płatniczego.

2. Funkcja alokacyjna – realizowana jest zarówno przez rynkowy jak i publiczny system finansowy. Rynkowy - zapewnia przepływ wolnych środków pieniężnych od podmiotów nadwyżkowych do podmiotów deficytowych, które są najbardziej obiecujące, dzięki czemu możliwy jest wzrost gospodarczy. Z kolei publiczny - umożliwia gromadzenie funduszy niezbędnych do sfinansowania dóbr publicznych, usług i świadczeń społecznych, co również wspiera wzrost gospodarczy.

3. Funkcja kontrolna – pozwala na monitorowanie przepływów funduszy w gospodarce pod kątem efektywności ich wykorzystania.

Inne podejście do funkcji:

1. Transfer zasobów ekonomicznych w czasie ponad granicami i pomiędzy różnymi gałęziami gospodarki

2. Zarządzanie ryzykiem

3. Rozliczanie transakcji handlowych

4. Gromadzenie zasobów

5. Podejmowanie decyzji na podstawie informacji o poziomie cen

6. Rozwiązywanie problemów związanych z asymetrią informacji i konfliktem agencji

Cechy rynków finansowych:

1. Wiarygodność

2. Przejrzystość,

3. Efektywność,

4. Płynność,

5. Integralność,

6. Innowacyjność

1. Cecha wiarygodności – związana jest ze sposobem przekazywania informacji do inwestorów przez emitentów instrumentów finansowych.

2. Cecha przejrzystości – dotyczy sposobu rozliczania transakcji oraz informowania o tym uczestników rynku

3. Cecha efektywności – może być rozpatrywana w trzech wymiarach

   1. Wymiarze efektywności alokacyjnej – oznacza sytuację, w której kapitał jest przekazywany do finansowania najlepszych projektów inwestycyjnych

   2. Wymiarze efektywności transakcyjnej – efektywność transakcyjna oznacza, że transakcje kupna sprzedaży są realizowane po najniższym koszcie

   3. Efektywności informacyjnej – oznacza sytuację, w której wszyscy uczestnicy rynku mają taki sam dostęp do informacji mających wpływ na wyceną instrumentów finansowych.

Pojęcie innowacji

• Cechą współczesnego systemu finansowego oraz rynków finansowych jest wzmożony proces globalizacji oraz dynamiczny rozwój innowacji finansowych

• Innowacje finansowe są również wskazywane jako jedna z głównych przyczyn kryzysu finansowego

Znaczenie innowacji

• Innowacje (nowe pomysły, rozwiązania, instrument) są wprowadzane w celu zmiany warunków działania podmiotu gospodarczego i poprawy jego sytuacji

• Innowacje zwiększają konkurencyjność podmiotu gospodarczego i kreują wartość dla jego właścicieli

• Zrównoważony rozwój współczesnego podmiotu gospodarczego jest praktycznie niemożliwy bez właściwego zarządzania innowacjami

Źródło słów pojęcia innowacje

• Wywodzi się z łaciny (innovatio) i oznacza odnowienie lub (innovare) odnawiać

• Innowacja może zatem oznaczać bądź to nowość (np. rzecz nowo wprowadzoną) bądź też proces wprowadzenia czegoś nowego lub cechę nowatorstwa

Innowacja vs imitacja

• Istotą innowacji jest nowość natomiast imitacja wiąże się z upowszechnieniem innowacji

Innowacja vs wynalazek

• Innowacja jest wcielana w życie, wynalazek nie zawsze przekształca się w innowacje, gdyż nie zostaje wdrożony

Pojęcie innowacji

• Początkowo pojęcie „innowacja” stosowano do opisania zmian w rozwiązaniach technologicznych tworzących nowe kombinacji środków produkcji, generujących ponad przeciętne stopy zwrotu i w rezultacie wspierające dynamiczny rozwój całej gospodarki

Tradycyjne podejście do innowacji technologicznych (wprowadzone przez J. Schumpetera) wyróżnia następujące grupy innowacji:

• Nowe produkty,

• Nowe metody produkcji,

• Nowe rynki zbytu,

• Nowe źródła surowców,

• Nowe formy u struktury organizacyjne,

• Nowe metody zarządzania.

OECD opracowało własną metodologię wyróżniając cztery typy innowacji:

• Produktowe

• Procesowe

• Marketingowe

• Organizacyjne

Innowacje produktowe

• To wprowadzenie wyrobu lub usługi, które są nowe lub znacząco udoskonalone w zakresie swoich cech lub zastosowań,

• Zalicza się do nich znaczące udoskonalenia pod względem specyfikacji technicznych, komponentów i materiałów, wbudowanego oprogramowania, łatwości obsługi lub innych cech funkcjonalnych

Innowacje procesowe

• To wdrożenie nowej lub znacząco udoskonalonej metody produkcji lub dostawy,

• Są to znaczące zmiany w zakresie technologii, urządzeń oraz oprogramowania,

• Celem ich jest obniżenie kosztów jednostkowych produkcji lub dostawy, podniesienie jakości bądź też produkcję lub dostarczenie nowych lub znacząco udoskonalonych produktów

Innowacje marketingowe

• To wdrożenie nowej metody marketingowej wiążącej się ze znaczącymi zmianami w projekcie/konstrukcji produktu lub w opakowaniu, dystrybucji, promocji lub strategii cenowej,

• Ich celem jest lepsze zaspokajanie potrzeb klientów, otwarcia nowych rynków zbytu lub nowego pozycjonowania produktu danego podmiotu na rynku dla zwiększenia sprzedaży

Innowacje organizacyjne

To wdrożenie nowej metody organizacyjnej w przyjętych przez firmę zasadach działania w organizacji miejsca pracy lub w stosunkach z otoczeniem

Ich celem jest:

• Osiągnięcie lepszych wyników finansowych (poprzez redukcję kosztów administracyjnych lub kosztów transakcyjnych, a także obniżenie kosztów dostaw),

• Podniesienie poziomu satysfakcji pracowników (podniesienia wydajności pracy),

• Uzyskanie dostępu do aktywów niebędących przedmiotem wymiany handlowej

Mogą być analizowane z dwóch perspektyw teorii innowacji:

• Popytową,

• Podażową.

Teoria popytowa

• Innowacje tworzone są w odpowiedzi na potrzeby zgłaszane przez podmioty gospodarcze poszukujące źródeł przewagi konkurencyjnej w otoczeniu biznesowym (ten rodzaj nowych rozwiązań określany jest terminem innowacji sterowanych popytem),

• Zapotrzebowanie na innowacje może wynikać z wewnętrznych potrzeb podmiotu gospodarczego zmierzającego do poprawy swojej sytuacji lub też z konieczności dostosowania strategii działania do zmian zachodzących w jego otoczeniu

Teoria podażowa

• Innowacje tworzone są przez jedną grupę podmiotów (twórców, dostawców innowacji), a następnie wprowadzane są do drugiej grupy podmiotów – użytkowników innowacji.

Innowacje sterowane podażą- Powstają w trakcie procesu składającego się z trzech faz::

• Fazy kreatywności

• Fazy innowacyjności

• Fazy dyfuzji realizowanej w drodze imitacji lub komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań

Pojęcie innowacji finansowych

• Innowacje finansowe nie są nowym zjawiskiem, ponieważ od początku były one związane z innowacjami technologicznymi, rozwijając się równolegle z nimi

Opcja to polisa ubezpieczeniowa

Ubezpieczenie

1. Wykupujemy polisę ubezpieczeniową na wypadek niepożądanego wydarzenia (choroba, wypadek, kataklizm)

2. Ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania

3. Polisa

   • Termin

   • Suma ubezpieczenia

   • Składka

4. Termin polisy mija bez wydarzeń

   • Zapłaciliśmy składkę

   • Nie dostajemy odszkodowania

5. Jeżeli coś się wydarzyło

   • Nie musimy korzystać z odszkodowania

   • Składamy wniosek i dostajemy odszkodowanie za poniesione straty

Opcja

1. Nabywamy opcję na wypadek niepożądanego wydarzenia rynkowego lub w celach spekulacyjnych (spadek/wzrost indeksu WIG20)

2. Wystawca opcji zobowiązuje się do zapłacenia kwoty rozliczeniowej (odszkodowania)

3. Opcja

   1. Termin wygaśnięcia

   2. Kwota rozliczenia (suma odszkodowania)

   3. Premia opcyjna (składka)

4. Termin wygaśnięcia mija bez wydarzeń przed którymi chcieliśmy uchronić nasz portfel

   1. Zapłaciliśmy premię

   2. Nie dostajemy „odszkodowania”

5. Jeżeli coś się wydarzyło

   1. Teoretycznie nie musimy korzystać z odszkodowania

   2. Automatycznie dostajemy kwotę rozliczenia

Najważniejsze cechy opcji

• Instrument pochodny,

• Niesymetryczny profil wypłaty,

• Możliwość budowania portfeli o różnych profilach wypłaty i ryzyka,

• Dla nabywcy opcji z góry znana maksymalna strata,

• Nabywca opcji nie wnosi depozytów zabezpieczających.

Podstawowe pojęcia

• Nabywanie – kupno instrumentu finansowego / otwieranie długiej pozycji

  • Np. nabywamy jeden kontrakt terminowy na indeks WIG20

  • Pozycja (stan portfela) =+1

• Sprzedawanie – zamykanie długiej pozycji

  • Np. po nabyciu jednego kontraktu terminowego na indeks WIG20 sprzedajemy jeden kontrakt terminowy na indeks WIG20

  • Pozycja = 0

• Wystawianie – otwieranie krótkiej pozycji

  • Sprzedaż instrumentu finansowego, którego wcześniej nie mamy w portfelu

  • Np. wystawiamy jeden kontrakt terminowy na indeks WIG20

  • Pozycja = -1

• Opcja kupna (opcja CALL)

• Opcja sprzedaży (opcja PUT)

• Instrument bazowy (underlying))

• Kurs wykonania opcji (exercise price/strike price)

• Termin wygaśnięcia opcji (expiry/expiration)

• Premia opcyjna (option premium)

Kontrakt opcyjny

• Nabywca opcji

  • Ograniczone ryzyko, nieograniczony zysk!!!

  • Nabywa PRAWO do żądania od WYSTAWCY zapłaty kwoty rozliczenia (rozliczenie pieniężne)

  • Płaci WYSTAWCY premię opcyjną

  • Pozbywa się niepożądanego ryzyka finansowego

• WYSTAWCA opcji

  • Ograniczony zysk, nieograniczone ryzyko!!!

  • ZOBOWIĄZUJE się do zapłaty dla NABYWCY w terminie wykonania opcji kwoty rozliczenia

  • Otrzymuje premię opcyjną

  • Przejmuje ryzyko NABYWCY

Kwota rozliczenia

Nabywca opcji otrzyma od wystawcy opcji kwotę rozliczenia, jeżeli wartość instrumentu bazowego (kurs rozliczeniowy, X) przekroczy poziom kursu wykonania (S) opcji

Opcja kupna (CALL)

• NABYWCA opcji KUPNA zarabia na wzroście wartości indeksu WIG20

• Opcja zostanie wykonania jeżeli S > X

• Kwota rozliczenia = (S-X) * m, gdzie „m” oznacza mnożnik

Opcja sprzedaży (PUT)

NABYWCA opcji SPRZEDAŻY zarabia na spadku wartości indeksu WIG20

Opcja zostanie wykonana jeżeli X > S

Kwota rozliczania X – S * m

Cena opcji (Premia)

• Wartość instrumentu bazowego

• Kurs wykonania opcji

• Termin wygaśnięcia

• Stopa wolna od ryzyka

• Stopa dywidendy

• Zmienność implikowana

Zmienność

Zmienność historyczna

• Naukowo: standardowe odchylenie dziennych zmian WIG20 w skali roku

• Potocznie: zmiany notowań kursu WIG20 z dnia na dzień na przełomie roku

Zmienność implikowana

• Pochodzi z ceny opcji i wskazuje opinie….

Cena opcji (PREMIA)

• Cena opcji kształtowana przez rynek,

• Cena opcji (premia) = kurs * mnożnik (10zł)

• Limit określony w zleceniu określa cenę po której chcemy kupić lub sprzedać opcje

Składniki cen

• Wartość wewnętrzna

• Wartość zewnętrzna

Wartość wewnętrzna

• Opcje kupna: poziom instrumentu bazowego (S) – kurs wykonania opcji (X)

• Opcje sprzedaży: kurs wykonania opcji (X) – poziom instrumentu bazowego (S)

Pojęcie innowacji finansowych

• Innowacje finansowe nie są nowym zjawiskiem, ponieważ od początku były one związane z innowacjami technologicznymi, rozwijając się równolegle z nimi

Związek innowacji finansowych z innowacjami technologicznymi

• Z jednej strony rozwój technologiczny i gospodarczy byłby wolniejszy, a poziom zamożności społeczeństwa niższy bez innowacji finansowych

• Z drugiej strony zastosowanie innowacji finansowych byłoby ograniczone, gdyby nie popyt na nie wynikający z postępu technicznego

Definicja innowacji finansowych

• W większości stosowanych definicji innowacje finansowe przedstawiane są w wąskim ujęciu jako innowacje produktowe

Innowacje finansowe można definiować jako

• Tworzenie nowych instrumentów i usług finansowych oraz nowych form organizacyjnych na bardziej wyrafinowanych rynkach finansowych

Cechy innowacji finansowych

• Są nietrwałe,

• Są łatwe do kopiowania,

• Są obarczone dużym ryzykiem,

• Nie zapewniają osiągnięcia w dłuższym okresie przewagi konkurencyjnej,

• Najpierw są wprowadzane na mały (lokalny) rynek, gdzie poddawane są „testowi”, a gdy okaże się efektywna wprowadzona jest na rynek międzynarodowy

Klasyfikacja innowacji finansowych Banku Rozliczeń Międzynarodowych (1986r. ):

• Innowacje transferujące ryzyko – innowacje te redukują ryzyko wbudowane w poszczególne instrumenty

• Innowacje zwiększające płynność– te (sekurytyzowane aktywa) umożliwiają sprzedaż aktywów kredytowych na rynku wtórnym, poprawiając płynność i strukturę portfela instytucji kredytującej

• Innowacje tworzące produkty mające w efekcie cechy papierów wartościowych, gdzie stopa zwrotu nowego produktu jest uzależniona od kondycji emitenta, tj. equity swap

Inny podział innowacji finansowych bazuje na ich naturze

• Innowacje systemu finansowego – obejmują zmiany w strukturze systemu finansowego, tworząc nowe rodzaje pośredników finansowych pod względem prawnym i sposobem zarządzania

• Innowacje procesowe – które obejmują wdrażanie nowych procesów biznesowych, prowadzących do wzrostu efektywności i poszerzanie rynku nowych klientów.

• Innowacje produktowe – tworzenie nowych produktów kredytowych, oszczędnościowych, ubezpieczeniowych, pochodnych mających na celu poprawę efektywności systemu finansowego.

Finansowe innowacje produktowe mogą być scharakteryzowane jako:

• Całkowicie nowe rozwiązania lub tradycyjne instrumenty, w których nowe elementy konstrukcyjne zostały wprowadzone w celu zwiększenia ich płynności oraz zakresu potencjalnych zastosowań ze względu na lepsze dostosowanie do warunków funkcjonowania,

• Substytuty tradycyjnych instrumentów poprawiające sytuację podmiotów stosujących je,

• Instrumenty, które nie mogą być jednoznacznie przypisane do jednego segmentu rynku finansowego,

• Instrumenty, które mogą być stosowane jako zabezpieczenie przed zwiększoną zmiennością parametrów rynkowych,

• Instrumenty złożone składające się z kilku prostych, tradycyjnych instrumentów finansowych,

• Instrumenty stosowane w ramach nowych procesów, technik lub strategii finansowych podmiotów stosujących je po raz pierwszy.

Inne podejście do innowacji finansowych

Innowacje finansowe można podzielić na:

• Innowacje produktowe, czyli nowe finansowe instrumenty, kontrakty, techniki i rynki,

• Innowacje procesowe związane są z usprawnieniami w procesach dystrybucji papierów wartościowych, rozliczeniach transakcji czy wyceny aktywów,

• Innowacje zmieniające ryzyko są tworzone poprzez wyodrębnienie lub połączenie różnych instrumentów w celu otrzymania nowych rozwiązań o zmienionym profilu ryzyka

Innowacje finansowe w szerokim ujęciu

Innowacje mogą być definiowane jako nowe rozwiązania oraz zmiany w działalności:

• Rynków finansowych,

• Instytucji finansowych,

• Instrumentów finansowych,

• Regulacji określających ich funkcjonowanie.

Spirala innowacji finansowych

• Związki zachodzące pomiędzy poszczególnymi grupami innowacji finansowych są różnorodne i mogą być określone terminem spirali innowacji finansowych

Okoliczności mające wpływ na pojawienie się innowacji finansowych

• Gdy tradycyjne rozwiązania są już dłużej niedostępne,

• Gdy koszty związane z wprowadzeniem innowacji finansowych są niższe od kosztów związanych z wykorzystaniem starych, tradycyjnych rozwiązań,

• Niedoskonałości rynku finansowego wynikające głównie z asymetrii informacji, kosztów agencji oraz kosztów transakcyjnych,

• Niedoskonałości rynkowe kreują popyt na rozwiązania pozwalające uczestnikom rynku na ograniczenie ich negatywnych konsekwencji (teoria popytowa),

• Niekorzystne rozwiązania podatkowe zmuszające uczestników rynku finansowego do poszukiwania rozwiązań umożliwiających unikanie konieczności płacenia zbyt wysokich podatków,

• Rosnąca zmienność parametrów rynkowych skłania uczestników systemu finansowego do poszukiwania instrumentów ograniczających poziom ryzyka,

• Nowe regulacje prawne zmuszające uczestników rynku finansowego do ich zastosowania

Czynniki mające wpływ na pojawienie innowacji finansowych

• Innowacje finansowe sterowane popytem – innowacje finansowe są tworzone w odpowiedzi na potrzeby uczestników rynku finansowego w celu jak najlepszego dopasowania do ich indywidualnych potrzeb i celów,

• Innowacje finansowe sterowane podażą – innowacje finansowe są oferowane klientom instytucji finansowych (są to zwykle innowacje agresywne dotyczące różnych obszarów finansów: nowe instrumenty i narzędzia inwestowania, oszczędzania, finansowania czy realizacji płatności).

• Czynniki wewnętrzne – wynikają z potrzeb i celów oraz decyzji i zmian w stylu zarządzania uczestników systemu finansowego (zarówno instytucji finansowych, jak i pozostałych podmiotów),

• Czynniki zewnętrzne – wynikają z:

  • Niedoskonałości rynku finansowego (np. zmiany w środowisku finansowym),

  • Zmienności otoczenia gospodarczego (regulacje, zmiany oczekiwań klientów, nowe rozwiązania technologiczne),

  • Wyzwań współczesnej gospodarki

Skutki zastosowania innowacji finansowych zależą od ich rodzaju

• Innowacje zrównoważone (pozytywne, właściwe)

• Innowacje szkodliwe (negatywne, niewłaściwe)

Innowacje właściwe

• Z jednej strony powinny eliminować niekorzystne cechy systemu finansowego czyli: ograniczać poziom ryzyka, zmniejszać lukę informacyjną, obniżać koszty transakcyjne oraz minimalizować płatności podatkowe,

• Z drugiej strony powinny wzmacniać jego pozytywne cechy: utrzymywać stabilność, podnosić efektywność realizacji głównych funkcji, dostarczać usług u instrumentów lepiej dopasowanych do potrzeb i celów uczestników systemu finansowego

• Pomagają systemowi finansowemu wypełniać jego główne funkcje przy obniżonych kosztach i podwyższanej efektywności działania

Innowacje szkodliwe (niewłaściwe)

• Przynoszą korzyści dla pojedynczych uczestników i jednocześnie szkodzą pozostałym stąd też wywierają negatywny wpływ na system finansowy i całą gospodarkę, powinno się ich unikać

• Wiążą się z nieprzewidzianymi i niepożądanymi skutkami prowadzącymi do niestabilności systemu finansowego i zwiększonego poziomy ryzyka finansowego,

• Powinny być dokładnie kontrolowane i eliminowane poprzez odpowiednie działania instytucji nadzorczych i regulacyjnych

Skutki zastosowania innowacji finansowych zależą od ich rodzaju

• Innowacje finansowe krótkoterminowe (przejściowe) oferują swoim użytkownikom okresowe korzyści, jednocześnie generując często negatywne skutki dla pozostałych uczestników systemu finansowego

• Innowacje długoterminowe (trwałe) prowadzą do poprawy efektywności całego systemu finansowego

Klasyfikacja i funkcje innowacji finansowych

Kryterium	Rodzaje innowacji finansowych
Źródła innowacji	Innowacje sterowane podażą Innowacje sterowane popytem
Czynniki innowacji	Innowacje sterowane czynnikami zewnętrznymi Innowacje sterowane czynnikami wewnętrznymi
Motywy innowacji	Innowacje adaptacyjne Innowacje agresywne Innowacje defensywne Innowacje ochronne Innowacje reaktywne
Elementy systemu finansowego	Nowe rynki finansowe Nowe instrumenty finansowe Nowe instytucje finansowe Nowe regulacje finansowe
Typy innowacji	Produktowe Procesowe Zmiennego ryzyka
Efekt innowacji	Innowacje zrównoważone (właściwe) Innowacje szkodliwe (niewłaściwe)
Moment powstania innowacji	Innowacje ex-ante Innowacje ex-post
Aktywa bazowe	Innowacje związane z instrumentami dłużnymi Innowacje związane z instrumentami udziałowymi

Klasyfikacje funkcji innowacji finansowych

Rada Ekonomiczna Kanady uwzględnia trzy kategorie innowacji finansowych wynikających z ich funkcji:

• Instrumenty poszerzające rynek,

  • Zwiększają płynność rynków finansowych

  • Poprawiają dostępność funduszy dla podmiotów poszukujących środki finansowe

  • Umożliwiają korzystanie z nowych możliwości inwestycyjnych przez podmioty posiadające nadwyżki finansowe

• Instrumenty zarządzania ryzykiem,

  • Umożliwiają transfer ryzyka finansowego do podmiotów, które charakteryzują się mniejszą awersją do ryzyka lub są lepiej przygotowane do radzenia sobie z nim

• Instrumenty i procesy arbitrażowe.

  • Osiągnięcia zysku na różnicach w poziomie kosztów i stóp zwrotu na różnych rynkach

Klasyfikacja funkcji innowacji finansowych opracowana przez Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) - Innowacje finansowe podzielono na pięć grup:

• Umożliwiające transfer ryzyka cenowego,

• Umożliwiające transfer ryzyka kredytowego,

• Zwiększające płynność,

• Zwiększające dostępność kapitału obcego,

• Zwiększające dostępność kapitału własnego

Funkcje innowacji finansowych

• Funkcja płatnicza (innowacje podnoszące płynność systemu finansowego),

• Funkcja inwestycyjna (innowacje zwiększające gamę dostępnych możliwości inwestycyjnych lepiej dopasowanych do profilu zysk-ryzyko inwestora)

• Funkcja finansowania (innowacje zwiększające dostępność źródeł finansowania zarówno dłużnego, jak i własnego, na dłuższy lub krótszy okres),

• Funkcja wyceny (innowacje poprawiające proces wyceny aktywów i szacowania ryzyka),

• Funkcja zarządzania ryzykiem (innowacje zwiększające możliwości transferu ryzyka pomiędzy uczestnikami rynku finansowego)

• Umożliwia zrozumienie procesu zmian i dyfuzji innowacji finansowych

  • T – transparency – przejrzystość

  • R – risk exposure – narażenie na ryzyko,

  • I – information technologu – technologia informatyczna

  • C – competition for customers - konkurencyjność

  • K – kapital adeqacy - adekwatność kapitałowa

Przejrzystość

• Produkty, procesy i polityka są zrozumiałe, jasne, łatwe do opisania i wyjaśnienia,

• Warunkuje możliwość wyceny produktów finansowych oraz oszacowanie ryzyka z nimi związanego

Narażenie na ryzyko

• Innowacje finansowe z jednej strony mogą rodzić dodatkowe ryzyko, a z drugiej mogą być związane z ulepszaniem systemu zarządzania ryzykiem

Technologia informatyczna

• Umożliwia i warunkuje wdrażanie innowacji,

• Odnosi się zarówno do:

  • Możliwości tworzenia i dostarczania produktów,

  • Gromadzenia i przetwarzania danych

  • Generowania informacji umożliwiających zarządzanie procesami (w tym ryzykiem)

Konkurencyjność- Innowacje finansowe umożliwiają:

• Zdobycie przewagi konkurencyjnej (konkurencja w cenie, wygodzie i bezpieczeństwie),

• Pozyskanie i utrzymanie klientów

Adekwatność kapitałowa

• Kapitał jest kluczowym aspektem umożliwiającym zachowanie bezpieczeństwa finansowego banku,

• Innowacje finansowe z jednej strony mogą podwyższać wymogi kapitałowe (w kontekście zwiększonego ryzyka), a z drugiej mogą stanowić sposób na ich obniżenie (niektóre innowacje powstają w efekcie nieszczelności regulacji ustanawiających wymogi kapitałowe)

Instrument pochodny

• To inaczej instrument pozabilansowy (derywat lub derywatyw),

• Specyficzne instrumenty finansowe, których wartość (cena) jest pochodną wartości innych, rzeczywistych, bazowych w stosunku do nich, aktywów.

• Pod tą nazwą kryje się wiele instrumentów łączących w sobie jedną cechę: Cena instrumentów, w sposób bezpośredni lub pośredni, zależy od wartości instrumentu bazowego, podstawowego.

Główne cechy:

• Wartość instrumentu pochodnego jest wyprowadzana z ceny określonego instrumentu pierwotnego.

• Instrument pochodny opiewający na aktywa finansowe nazywamy finansowym instrumentem pochodnym.

• Instrument oparty na fizycznym towarze nazywamy towarowym instrumentem finansowym

Podstawowe rodzaje instrumentów pochodnych:

• Kontrakty forward,

• Kontrakty futures,

• Opcje,

• Swapy,

• Pochodne pochodnych, np. opcje na kontrakty futures,

• Nietypowe instrumenty pochodne, jak np. warranty.

Rodzaje instrumentów pochodnych

1. Instrumenty symetryczne – obie strony kontraktu mają takie same prawa i obowiązki oraz ponoszą podobne ryzyko. Zaliczamy do tej grupy kontrakty forward, futures, swap;

2. Instrumenty niesymetryczne – brak równości praw i obowiązków stron kontraktu oraz różny profil ryzyka ponoszonego przez strony kontraktu. Do tej grupy należą opcje i warranty;

Ze względu na skomplikowanie budowy:

• Plain Vanilla – o prostej konstrukcji, standardowe, znajdujące się w powszechnym obrocie,

• Egzotyczne – instrumenty pochodne o złożonej konstrukcji, niestandardowym znajdujące się w ograniczonym obrocie.

Kontrakty terminowe - Kontrakt terminowy to inaczej zakład o to, jaka będzie cena instrumentu bazowego w terminie rozliczenia kontraktu terminowego

Czym są kontrakty terminowe?

• Najprostszy pod względem konstrukcji instrument pochodny,

• Kontrakt terminowy jest umową, w której kupujący zobowiązuje się do zakupienia w przyszłości określonego towaru, zwanego instrumentem bazowym

• Sprzedający zobowiązuje się natomiast do sprzedania określonego w kontrakcie instrumentu bazowego.

• Bezwarunkowy charakter oznacza, że strony w dniu realizacji kontraktu muszą bezwarunkowo wykonywać zobowiązanie wynikające z zawartej umowy

• Instrumentami bazowymi mogą być towary, akcje, waluty, indeksy giełdowe, stopy procentowe, czyli właściwie dowolne wartości ekonomiczne, które można wyliczyć i wyrazić w jednostkach pieniężnych w sposób nie budzący wątpliwości

W terminie wygaśnięcia kontrakty mogą zostać rozliczone na dwa sposoby:

• Dostawa instrumentu bazowego,

• Rozliczenie pieniężne (na rynkach giełdowych, regulowane)

Rozliczenie pieniężne

• Brak konieczności posiadania instrumentu bazowego, aby kontrakt terminowy rozliczyć w terminie wygaśnięcia

• Możliwe jest więc notowanie kontraktów, które są wystawione na instrumenty bazowe niemające swojej fizycznej postaci, takie jak: indeksy giełdowe, ceny energii elektrycznej czy też wielkości ekonomiczne (np. stopa inflacji).

• inwestor, który kupił lub sprzedał kontrakt terminowy mówi się, że ma otwartą pozycję. Może on ją utrzymać do dnia wykonania kontraktu lub też w każdej chwili wycofać się z rynku (zamknąć pozycję)

• Jeżeli kupił kontrakt z terminem wykonania w grudniu 2011r., aby zamknąć pozycję musi sprzedać kontrakt z tym samym terminem wykonania. Jeżeli sprzedał kontrakt, aby zamknąć pozycję musi go kupić

• Kupno przez inwestora kontraktu to inaczej otworzenie pozycji długiej

• Sprzedaż kontraktu to zajęcie pozycji krótkiej

Nabywca kontraktu (tzn. ten. Który zajmuje tzw. Długą pozycję) zobowiązuje się do zakupu instrumentu bazowego i zapłacenia ustalonej w kontrakcie ceny

• Spodziewa się wzrostu ceny, dzięki czemu będzie mógł sprzedać przedmiot kontraktu z zyskiem,

Sprzedający kontrakt (tzn. ten, który zajmuje tzw. Krótką pozycję, czyli wystawca kontraktu) zobowiązuje się do sprzedaży instrumentu bazowego w określonym terminie

• Spodziewa się spadku ceny i liczy na zarobek z tytułu sprzedaży przedmiotu po cenie wyższej od rynkowej

• Rozliczenie transakcji terminowej zawsze dla jednej ze stron będzie korzystniejsze niż zawarcie analogicznej transakcji bezpośrednio na rynku.

• Jeżeli cena terminowa będzie wyższa niż bieżąca cena instrumentu bazowego, wówczas korzyść odniesie wystawca kontraktu, ponieważ w transakcji terminowej sprzedaje instrument bazowy drożej niż mógłby to zrobić na rynku.

• Rozliczenie transakcji terminowej zawsze dla jednej ze stron będzie korzystniejsze niż zawarcie analogicznej transakcji bezpośrednio na rynku.

• Jeżeli cena terminowa będzie niższa niż bieżąca cena instrumentu bazowego, wówczas korzyść odniesie nabywca kontraktu, ponieważ w transakcji terminowej kupi instrument bazowy taniej niż mógłby to zrobić na rynku.

Rodzaje kontraktów terminowych:

• Forward – w tym przypadku rozliczenie transakcji kończy się rzeczywistą fizyczną dostawą lub zakupem określonej kwoty waluty w przyszłości

• Forwardy są wykorzystywane przez firmy w celu zabezpieczenia rzeczywistych i przewidywanych ekspozycji tak, aby zabezpieczyć marżę zysku lub cenę sprzedaży.

FORWARD - Nie jest to kontrakt wystandaryzowany, czyli:

• Może być zawarty na dowolną ilość towaru z dostawą na dowolny dzień,

• Handluje się nim na rynku pozagiełdowym,

• Nie podlega codziennej operacji marking to market (czyli procesowi korygowania cen) – strony transakcji uwzględniają rozliczenia transakcji w dniu dostawy

Rodzaje kontraktów terminowych:

• Futures – ścisła standaryzacja warunków kontraktów. Jedyne, co jest określane przez rynek to cena kontraktu

• Ta podstawowa cecha odróżnia kontrakt futures od kontraktu forward, w którym wszystkie elementy podlegają negocjacji.

Obrót kontraktami futures odbywa się na giełdzie, do której należy standaryzacja kontraktu, czyli określenie:

• Przedmiotu kontraktu

• Wielkości wartości bazowej, na którą opiewa kontrakt

• Terminu realizacji kontraktu

Rodzaje kontraktów futures

• Towarowe kontrakty futures

• Finansowe kontrakty futures

  • Walutowe kontrakty futures – polega na kupnie lub sprzedaży określonej waluty obcej po określonej cenie w pewnym momencie w przyszłości

Kontrakty forward	Kontrakty futures
Występują w obrocie pozagiełdowym, na rynku nieregulowanym	Występuje z reguły na giełdzie, na rynku regulowanym
Kontrakt niestandaryzowany -dwie strony kontraktu ustalają ilość przedmiotu kontraktu i termin dostawy	Kontrakt standaryzowany przedmiot kontraktu i termin dostawy określa giełda, cena jest negocjowana na rynku
Rozliczany na zakończenie ważności kontraktu	Rozliczany codziennie (procedura marking to market)
Zawarcie kontraktu nie wymaga wniesienia depozytu	Wnoszony depozyt, stanowiący zabezpieczenie: depozyt początkowy i zabezpieczający – stanowiący procent wartości kontraktu, lub określany kwotowo przez giełdę,
Prawie zawsze dochodzi do dostawy przedmiotu kontraktu  fizyczna dostawa	W większości przypadków dostawa przedmiotu kontraktu nie występuje, gdyż pozycja przyjęta w kontrakcie jest likwidowana poprzez zajęcie pozycji odwrotnej na rynku giełdowym lub pozycja jest rozliczana finansowo.
Trudniejszy obrót z powodu braku standaryzacji, mniej płynne	Bardziej płynne ze względu na standaryzacje i fakt, że stanowią przedmiot obrotu giełdowego,
Ściśle określony termin dostawy (wygaśnięcia)	Termin dostawy(wygaśnięcia) określony przedziałem dat,
Brak ograniczeń transakcji	dzienne limity zmian cen, określona maksymalna ilość pozycji  ustalana przez giełdę
Większe ryzyko niewypłacalności strony kontraktu	Izba rozrachunkowa ogranicza ryzyko niewypłacalności strony kontraktu

Baza = cena terminowa kontraktu – cena kasowa- W miarę zbliżania się terminu dostawy wartość bazy powinna zbliżać się do zera, gdyż cena terminowe zbliżają się do ceny kasowej

Istota inwestycji alternatywnych

• Rynek ten powstał w połowie XX w.

• Brak jednoznacznej definicji,

Pojęcie inwestycji alternatywnych- Dwa podejścia:

• Wyliczenie przedmiotów inwestycji, które są uważane za niestandardowe,

• Zaliczenie do inwestycji alternatywnych tych inwestycji, które nie mieszczą się w definicji inwestycji tradycyjnych.

Porównanie inwestycji alternatywnych i tradycyjnych

Cecha	Inwestycje alternatywne	Inwestycje tradycyjne
Poziom ryzyka inwestycyjnego	Wysokie	Niskie
Korelacja stóp zwrotu z rynkiem	Ujemna lub brak	Dodatnia
Cel inwestycyjny	Maksymalizacja stopy zwrotu	Maksymalizacja stopy zwrotu
Specjalistyczna wiedza	Wymagana	Niekoniecznie wymagana
Płynność inwestycji	Niska	Wysoka
Horyzont czasowy inwestycji	Dłuższy	Krótszy
Docelowa grupa inwestorów	Inwestor zamożny	indywidualny i instytucjonalny
Bariera wejścia	Występuje	Brak
Charakter inwestycji	Prywatny	Prywatny lub publiczny
Przejrzystość rynku	Mała	Duża

Zielona Księga Komisji Wspólnot Europejskich

• Inwestycje alternatywne to możliwość dywersyfikacji portfela, zachęcająca inwestorów możliwością wygenerowania większych niż przeciętne zysków

Aktywa alternatywne

• Fundusze hedge,

• Fundusze funduszy,

• Private equity,

• Nieruchomości,

• Instrumenty pochodne,

• Produkty strukturyzowane,

• Surowce,

• Inwestycje emocjonalne.

Rodzaje inwestycji alternatywnych:

• Bezpośrednie – samodzielne lokowanie posiadanego kapitału w dane aktywa

• Pośrednie – bierze udział pośrednik, który w zamian za profesjonalne usługi pobiera opłaty

Cechy charakterystyczne inwestycji alternatywnych

• Potencjał do otrzymania wyższych stóp zwrotu,

• Relatywnie niska korelacja z instrumentami tradycyjnymi,

• Zazwyczaj obrót na rynkach typu OTC – trudności w obiektywnej wycenie i brak wiarygodnych cen historycznych

• Niska płynność

• Długi horyzont inwestycyjny

• Mniejszy zakres regulacji finansowych

• Wysokie koszty oraz ograniczona dostępność inwestycji

• Skupienie się na otrzymaniu absolutnej stopy zwrotu, bez odniesienia do sprecyzowanego, stałego benchmarku

• Realny, użytkowy charakter inwestycji

Zalety inwestycji alternatywnych

• Zwiększenie dywersyfikacji portfela,

• Niska korelacja z tradycyjnymi składnikami portfela inwestycyjnego

• Obniżenie całkowitej zmienności portfela

• Poprawa wyników portfela inwestycyjnego

• Dają dostęp do innowacji na rynkach finansowych (instrumentów i rynków)

Teoria Markowitza

• Ograniczenie ryzyka inwestycyjnego bez konieczności przyjmowania niższych stóp zwrotu jest możliwe dzięki zgromadzeniu w jednym portfelu aktywów, które mają niską korelację stóp zwrotu z pozostałymi składnikami portfela

• Dywersyfikacja jest efektywnym narzędziem zarządzania ryzykiem portfela

Nowoczesny portfel inwestycyjny

• Kombinacja aktywów tradycyjnych i alternatywnych uwzględniających takie kryteria ich doboru jak przewidywany czas inwestycji, zamożność inwestora czy też jego pasje kolekcjonerskie -portfel eklektyczny

Ryzyko inwestycji alternatywnych

• Brak transparentności na rynku

• Niska płynność inwestycji

• Obniżone wymogi informacyjne oraz niski stopień kontroli (rynki offshore),

• Problem ceny/wyceny

• Brak możliwości jednoznacznego zmierzenia wyników (brak benchmark’u)

• Stosowanie dźwigni finansowej,

• Największe ryzyko ponoszą inwestycje sentymentalne (mało znani artyści, ryzyko autentyczności)

Ogólne cechy rynku inwestycji alternatywnych

• W przypadku pasji = rynek 3D

  • Death – śmierć kolekcjonera. Spadkobiercy dokonują sprzedaży odziedziczonych aktywów

  • Debts – długi. Kolekcjoner w obliczu bankructwa decyduje się na sprzedaż dzieła

  • Divorce – rozwód. Przedmiot kolekcjonerski pojawia się na aukcji w momencie przeprowadzania przez parę rozwodu i podziału majątku

Inwestorzy na ryku dzieł sztuki

• Niemaksymalizujący zysku

• Inwestorzy indywidualni i instytucjonalni

• Fundusze inwestycyjne

• Korporacje kupujące dzieła sztuki do wystroju wnętrz firmy – wyznacznik klasy firmy i właściciela + sygnał dla kontrahentów

Ogólna zasada na rynku dzieł sztuki: Wraz z:

• Wiekiem

• Wzrostem poziomu zamożności

• Poziomy wykształcenia inwestora

Rośnie jego zainteresowanie rynkiem inwestycji alternatywnych, w tym dzieł sztuki

Dzieła sztuki jako collateral - Innym podejściem jest przyjmowanie przez bank dzieł sztuki jako zabezpieczenie udzielanego kredytu (corralteral)

Potencjał polskiego rynku dzieł sztuki

• Rynek sztuki w Polsce różni się od światowego,

• Na rynku światowym mimo kryzysu widoczny jest wzrost zaufania

• Na światowym rynku inwestorzy uważają rynek dzieł sztuki za bezpieczniejszy od innych

• W Polsce rynek sztuki pozostaje wciąż niedowartościowany

• Wielkość całego rynku (obrót aukcyjny i galeryjny) szacuje się na ok. 300 mln zł.

Media

• Media mają duży wpływ na modę na rynku sztuki – zwłaszcza współczesnej

• Kreują gusta wśród osób rozpoczynających swoją przygodę ze sztuką

• Obrazy po 500zł – b. popularne ale trudno to nazwać inwestycją (kupon w totolotka)

Sekurytyzacja – pojęcie

• Alternatywny sposób umożliwiający podmiotom gospodarczym pozyskanie kapitału

• Nie jest to pojęcie prawne a ekonomiczne

• Proces, którego celem jest emisja papierów wartościowych na podstawie zespołu scalonych wierzytelności podobnego rodzaju w wyniku czego powstają papiery wartościowe nadające się do sprzedaży z aktywów niezbywalnych

Uczestnicy sekurytyzacji

• Inicjator sekurytyzacji (aranżer)

• Doradca

• SPV (special purpose vehicle) – spółka celowa

• Agencje ratingowe

Inicjator sekurytyzacji (aranżer)

• Podmiot zamierzający pozyskać kapitały, który wyodrębnia pakiet jednorodnych wierzytelności (aktywów finansowych) znajdujące się w jego posiadaniu

• Aktywa te reprezentują prawa do płatności mających nastąpić w przyszłości lub które dopiero powstaną w przyszłości

Doradca

• Wyspecjalizowana kancelaria prawnicza albo instytucja finansowa (np. bank inwestycyjny), najbardziej aktywny podmiot spośród wszystkich – planuje, organizuje i tworzy całą strukturę sekurytyzacyjną

SVP (special purpose vehicle)

• Spółka celowa, podmiot utworzony przez inicjatora lub doradcę, będący prawnie wyodrębnioną jednostką, który nabywa wyodrębnione aktywa od aranżera

• Aby móc za nie zapłacić SV emituje na rynku kapitałowym wierzycielskie papiery wartościowe

• Podstawowym źródłem zaspokojenia roszczeń ich nabywców są wyodrębnione wierzytelności, stąd walory te określane są papierami wartościowymi zabezpieczonymi aktywami (ABS – asset backed securities)

• SPV co do zasady jest powoływany tylko dla wyemitowania i obsługi papierów wartościowych opartych na jednej puli wierzytelności, jednak dopuszcza się możliwość organizowania przez jedne SPV kilku emisji opartych na więcej niż jednym pakiecie aktywów, pod warunkiem, że są to wierzytelności tego samego rodzaju tego samego aranżera i nie występuje negatywny wpływ na bezpieczeństwo spłaty walorów wcześniejszych emisji przez dokonywanie kolejnych

• SPW powinien być skonstruowany, by zakres działalności zapobiegał powstawaniu roszczeń wobec SPV ze strony osób innych niż nabywcy papierów wartościowych

Agencje ratingowe

• Dokonują analizy prawdopodobieństwa pełnej spłaty wyemitowanych papierów wartościowych, inwestorzy chcą znać poziom pewności, że nabywane przez nich papiery wartościowe będą wykupione

Modele sekurytyzacji

1. Umowa sprzedaży wierzytelności zawarta między aranżerem a SPV

2. Umowa między aranżerem a SPV jest tak skonstruowana, że SPV nie nabywa wierzytelności, a jedynie związane z nim ryzyko (tzw. Sekurytyzacja przez supartycypację)

1-szy model- Skutek

• Dochodzi do przelewu wierzytelności z inicjatora na SPV, dzięki czemu eliminuje się ryzyko niewypłacalności inicjatora, a utrata płynności przez aranżera nie ma wpływu na terminowość i wysokość spłat rat kapitałowych i odsetek od papierów wartościowych, które są spłacane z wpływów z przelanych wierzytelności

2-gi model- Skutki

• Nie dochodzi do oddzielenia ryzyka upadłości inicjatora od ryzyka ponoszonego przez nabywców papierów wartościowych emitowanych przez SPV ponieważ nie są one przedmiotem przelewu, a SPV przejmuje ryzyko związane z sekurytyzowanymi wierzytelnościami

Cele sekurytyzacji

• Poprawa płynności finansowej aranżera

• Poprawa zarządzania ryzykiem stopy procentowej

• Poprawa adekwatności kapitałowej

• Dywersyfikacja aktywów

• Poprawa wyników finansowych

Zalety sekurytyzacji

• Poprawa wyników osiąganych przez aranżera- W wyniku obniżenia poziomu aktywów przy niezmienionej wartości kapitałów własnych następuje poprawa (wzrost) wskaźników finansowych, a w przypadku banków współczynnika wypłacalności

• Bilans aranżera jest „czyszczony” - Wystawiającym papiery wartościowe (tj. zobowiązania) jest SPV, który jednocześnie kupuje aktywa od aranżera

• Uwalniany jest kapitał aranżera (wpływy z tytułu sprzedaży papierów wartościowych wpływają do niego za pośrednictwem spółki celowej), który może być przeznaczony na dalsze operacje

• Obniżenie kosztu pozyskania funduszy przez kapitałobiorców i zmniejszenie wymaganej przez kapitałodawców stopy zwrotu poprzez ograniczenie i sekurytyzację ryzyka

Ograniczenie ryzyka

• Redukcja ryzyka związanego z działalnością aranżera od ryzyka kredytowego dotyczącego wyodrębnionych aktywów powoduje, że absorbowane przez nich ryzyko ograniczone jest jedynie do skurytyzowanych należności, wierzytelności są ściśle określone stąd można dokładnie określić poziom ryzyka z nimi związanego

Sekurytyzacja ryzyka

• Strukturyzacja ryzyka polega na podziale emisji papierów wartościowych opartych na aktywach na transze charakteryzujące się różnym poziomem ryzyka, stopy zwrotu oraz terminem spłaty – nabywcy mają możliwość wyboru odpowiedniego profilu inwestycyjnego dopasowanego do ich oczekiwań

Podstawowa wada

• Brak możliwości zwrócenia się inwestorów ze swoimi roszczeniami do aranżera w przypadku trudności płatniczych dłużników

Rodzaje ryzyka, na jakie narażony jest inwestor:

• Ryzyko kredytowe – dłużnik nie spłaci w całości lub w części swych zobowiązań

• Ryzyko płynność – spłata zobowiązań następuje z opóźnieniem, co zagraża terminowej spłacie wierzytelności inwestorów,

• Ryzyko reinwestycji – na ogół występuje odstęp czasu między wpływem należności od dłużników a wypłatą odsetek lub rat kapitałowych nabywcom papierów wartościowych, w którym środki te są inwestowane, w przypadku spadku stóp procentowych występuje niebezpieczeństwo, że obniżone z tego powodu dochody okażą się niewystarczające do zaspokojenia roszczeń inwestorów

Sekurytyzacja w Polsce

• Została uregulowana jedynie w zakresie dotyczącym wierzytelności bankowych

• Odpowiednie zapisy zawarte są w Prawie Bankowym i Ustawie o funduszach inwestycyjnych

• Regulacje te nie rozwiązały jednak wszystkich problemów prawnych związanych z sekurytyzacją

• Wątpliwości budzą kwestie związane z zakresem tajemnicy bakowej, koniecznością uzyskania zgody dłużnika na przelew wierzytelności, czy też procedurą ponoszenia zabezpieczeń rzeczowych

• Wprowadzona została nowa kwalifikowana forma podmiotu emisyjnego – fundusz sekurytyzacyjny

• Fundusz sekurytyzacyjny jest zamkniętym funduszem inwestycyjnym, który może być tworzony jako:

  • Fundusz z wyodrębnionymi subfunduszami (fundusze standaryzowane)

  • Fundusz jednolity bez wyodrębnionych subfunduszy (fundusze niestandaryzowane). Jego głównym zadaniem jest inwestowanie w portfele wierzytelności. Jednocześnie podlega on nadzorowi ze strony KNF

• Wprowadzone regulacje w zakresie sekurytyzacji nie objęły jednakże swym zakresem sekurytyzacji aktywów niebankowych

• Sekurytyzacja wierzytelności niebankowych w dalszym ciągu dokonywana jest w oparciu o regulacje ogóle.

• Z jednej strony ta istniejąca niedookreśloność środowiska prawnego może stanowić pewną zaletą; z drugiej jednakże strony wiąże się z istnieniem znacznych czynników ryzyka, przede wszystkim na gruncie regulacji podatkowych.

• Najpopularniejszym wariantem jest przeprowadzenie sekurytyzacji w oparciu o sprzedaż (cesję) wierzytelności, niejednokrotnie sprzedaż wierzytelności różnych względów nie jest możliwa

• Na przykład ograniczenia wynikające z tajemnicy bankowej lub ochrony danych osobowych, czy skomplikowane zasady przenoszenia zabezpieczeń rzeczowych

• Możliwe jest oparcie sekurytyzacji o tzw. Subpartycypację – nie dochodzi wówczas do zdobycia samej wierzytelności, lecz jedynie praw do przepływów pieniężnych, które ta wierzytelność generuje.

• W rezultacie inicjator w dalszym ciągu pozostaje wierzycielem dłużnika i jako taki jest zobowiązany do administrowania i windykowania tej wierzytelności, a następnie do przekazywania uzyskanych z windykacji środków na rzecz podmiotu emisyjnego

• Nie dostarcza inicjatorowi środków pieniężnych, lecz służy wytransferowaniu ryzyka kredytowego oraz wypełnieniu wymogów prawnych w zakresie adekwatności kapitałowej, co jest przydatne zwłaszcza w przypadku kredytów bankowych. Ponadto nie powoduje to utraty zaufania do banku wśród klientów i nie narusza tajemnicy bankowej

Egzamin test na totolotkach (15 – 20 pytań). Będziemy pisać na dwie tury.