Wzajemne oddziaływanie na siebie różnych gat. drobnoustrojów:
synergizm (współdziałanie; korzystne lub niekorzystne dla organizmu)
neutralizm (obojętność; brak widocznej zależności)
antagonizm (przeciwdziałanie; korzystne lub niekorzystne dla organizmu)
Rodzaje współżycia drobnoustrojów z organizmem:
bakterioza (brak drobnoustrojów w organizmie)
symbioza
komensalizm i oportunizm
pasożytnictwo
ABAKTERIOZA zupełny brak drobnoustrojów w organizmie. Występuje:
w warunkach naturalnych u płodów wew. macicy
w warunkach sztucznych w hodowli zwierząt wolnych od zarazków
podczas wyjałowienia organizmu antybiotykami o szer. zakresie działania, które niszczą bakterie symbiotyczne
Ontocenoza – biocenoza człowieka, tworzą ją biocenoza sztuczna i naturalna
Biocenoza –zespół populacji organizmów roślinnych, zwierzęcych i mikroorganizmów danego środowiska
biocenoza naturalna- zbiór mikroorganizmów w organizmie utrzymujący się (ilościowo i jakościowo) w stanie korzystnej równowagi biologicznej
Biocenoza sztuczna – wytwarza się w razie zaniku prawidłowej flory bakteryjnej”
Normalna flora dróg oddechowych
głównie w gardle i nosie
oskrzela i tchawica
Normalna flora przewodu pokarm.
jama ustna, gardło ← głównie
żołądek, dwunastnica, jelita (pałeczki okrężnicy, pałeczki mlekowe)
Normalna flora skóry (gronkowce, drożdże)
Znajomość ekologii mikroorganizmów współżyjących w organizmie, z organizmem i ze sobą jest przydatna do:
prawidłowej oceny roli drobnoustrojów
oceny stanu zdrowia organizmu
oceny wyników badań mikrobiologicznych
prawidłowego planowania leczenia antybiotykami
Diagnostyka mikrobiologiczna:
umożliwia diagnozowanie chorób wirusowych
wykrywanie poziomu przeciwciał w surowicy – badanie serologiczne
badania biochemiczne (wykrywanie obecnego swoistego DNA wirusa)
Tryb postępowania w zakresie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych:
rozpoznawanie i śledzenie sytuacji epidemiologicznej
podejmowanie działań przeciw epidemiologicznych i zapobiegawczych
uodpornienie osób wrażliwych na zakażenia
W zakresie zapobiegania chorobom zakaźnym i zakażeniom istnieje obowiązek:
poddania się obowiązkowemu leczeniu, hospitalizacji, izolacji, kwarantannie, nadzorowi epidemiologicznemu
udzielania wyjaśnienia istotnych dla zapobiegania chorobom zakaźnym.
Badaniom mającym na celu wykrywanie zakażeń i chorób zakaźnych podlegają:
kobiety w ciąży, które były narażane na zakażenie wirusem HIV
osoby narażone na zakażenie przez kontakt z zakażonymi, chorymi lub materiałem zakaźnym
nosiciele i ozdrowieńcy po np. cholerze, durze brzusz.
Obowiązkowi hospitalizacji podlegają:
chorzy na gruźlicę płuc
chorzy na: dur brzuszny, cholerę, dżumę, porażenie dziecięce, zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
Epidemiologia HIV / AIDS
1. Drogi zakażenia: bezpośrednie: stosunki płciowe, kontakt z ranami i krwią
2. Wrota zakażenia:
przerwana ciągłość tkanek, błony śluzowej, dróg moczowo- płciowych,
nosicielstwo wirusa HIV
3. Modele epidemiologiczne zakażenia wirusem HIV:
wschodnioeuropejski i azjatycki (narkomani)
północno-amerykański (homoseksualiści, w wielkich aglomeracjach miejskich, prostytutki, narkomanii)
afrykański (osoby heteroseksualne)
4. Przebieg infekcji:
Ostra choroba retrowirusowa
Okres zakażenia bezobjawowego
Zespół limfadenopatyczny (powiększenie węzłów chłonnych)
Objawy ogólne (zespół wyczerpania)
Pełnoobjawowy AIDS
5. Zapobieganie
Obowiązkowe badanie krwiodawców
przestrzeganie zasad odkażenia i wyjaławiania w zakładzie służby zdrowia
unikanie ryzykownych zachowań
GRUŹLICA
Zapadalność na gruźlicę wzrasta z wiekiem. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Umieralność powyżej 65 r.ż.
1. Postaci gruźlicy w PL
płuc
kości i stawów
opłucnej
opon mózgowo-rdzeniowych
narządów moczowo-płciowych
2. Główne przyczyny wzrostu zachorowań:
pogarszanie się warunków socjalnych
dożylne iniekcje narkotyków
ograniczenie dostępu do opieki zdrowotnej
chemioterapia przeciwnowotworowa
wtórna oporność prątków na leczenie
3. Objawy
utrzymujący się uporczywy kaszel
gorączka
utrata masy ciała
osłabienie i złe samopoczucie
duszność (w zaawansowanych stadiach choroby)
GRYPA – ostra wirusowa, zakaźna choroba układu oddechowego (Czynnik etiologiczny – wirus grypy)
1. Źródło zakażenia– człowiek chory lub nosiciel
2. Drogi szerzenia
droga kropelkowa (kichanie, kaszel) ,
bezpośredni kontakt z przedmiotem (sztućce)
3. Wrota zakażenia – błona śluzowa układu oddechowego
Okres wylęg. jest niezwykle szybki = 18-72 h
SZCZEPIENIA OCHRONNE
Szerzenie się choroby zakaźnej uzależnione jest od:
źródła zakażenia
dróg i mechanizmów szerzenia się zakażeń
populacji wrażliwej na zakażenia
Zapobieganie i zwalczanie chorób zakaźnych polega na:
unieczynnieniu środków zakażenia
przecięciu dróg szerzenia się zakażeń
uodpornieniu osób wrażliwych na zakażenia
Odporność przeciwzakaźna
podstawowa zdolność układu odpornościowego
zapewnienie szybkiej i skutecznej reakcji odpornej
Uodpornienie naturalne
czynne – rozwija się w wyniku zakażenia
bierne – rozwija się w wyniku przekazywania drogą przezłożyskową lub podczas karmienia piersią
Uodpornienie sztuczne:
wytworzenie odporności przez organizm w wyniku procesów wynikających z interwencji medycznych i o charakterze profilaktycznym lub leczniczym.
CYKL Szybki -wzrost odporności po dodaniu preparatu utrzymującego się tylko kilka tygodni
uodpornienie pierwotne (1-3 dawki)
uodpornienie uzupełniające (1 dawka w odstępie kilku / kilkunastu miesięcy)
uodpornienie przypominające (1 dawka powtarzana co kilka lat)
RODZAJE SZCZEPIONEK
płynne - liofilizowane (wysuszone)
monowalentne (przeciw 1 chorobie) - poliwalentne (przeciw kilku chor.)
bakteryjne - wirusowe
Podział szczepionek wg. formy antygenu:
żywe (Odra, świnka, różyczka)
zabite (grypa, WZW typu A)
atenuagia (żywe)
powoduje zniesienie jadliwości drobnoustrojów
nie mogą infekować docelowych komórek gospodarza
zachowują immunologenność (mogą aktywować limfocyty T i B)
inaktywacja (zabite)
powoduje zabicie drobnoustrojów
mogą składać się z całych drobnoustrojów lub izolowanych z nich frakcji
Anatoksyna (toksoid) – szczepienie zawierające produkty metabolizmu komórek bakteryjnych- stosuje się dla silnie toksykogennych szczepów bakteryjnych
rekomendowane – otrzymane w wyniku inż. genetycznej
polisacharydowe- zawierające polisacharydy otoczkowe, jako antygeny szczepionkowe
skojarzone- zawierają drobnoustroje lub antygeny pochodzące z różnych drobnoustrojów, które uodparniają przeciwko kilku chorobom jednocześnie.
Zalety szczepionek skojarzonych:
uodpornienie jednorazowe przeciw kilku chorobom zakaźnym, przy małej liczbie iniekcji (kłuć)
mniejsze ryzyko błędów
lepsza akceptacja szczepień przez rodziców, dzieci
mniejsze i rzadsze NOP (niepożądane odczyny poszczepienne)
oszczędność czasu personelu med.
większa skuteczność programu szczepień
Skład szczepionek:
immunogen + substancja pomocnicza + adiuwant + środki konserwujace
substancja pomocnicza- zapobiega wpływowi zbyt niskiej, wysokiej temperatury na preparat
adiuwanty- mają na celu przyspieszenie i zwiększenie dynamiki odporności immunologicznej
środki konserwujące- zdolność do zabijania drobnoustrojów lub zapobieganie ich namnożeniu
Wskazania do zastosowania uodpornienia biernego:
profilaktyka przed lub po ekspozycji na znany patogen
w sytuacjach nagłych
wyrównanie niedoborów odpornościowych u osób z ostrym lub przewlekłymi chorobami
Uodpornienie bierno – czynne: polega na jednoczesnym podaniu immunoglobuliny oraz szczepionki
Szczepienia akcyjne: podejmowane w związku z:
pogorszaniu stanu sanitarnego
przemieszczaniem dużych grup ludności i okresowym pobytem w złych warunkach sanitarnych i życiowych
zwalczeniem choroby nie występującej na danym terenie
Cel szczepień:
uzyskanie trwałej poprawy sytuacji epidemiologicznej
eliminacja choroby
Kalendarz szczepień:
określa wiek osób w jakim przewiduje się podanie poszczególnych dawek szczepionki
określa rodzaj stosowanej szczepionki, jej dawkę, sposób i warunki podania
Typy NOP:
koincydentalne (przypadkowe), mogą występować nawet przy braku tej szczepionki
wywołane błędnym wykonaniem szczepionki; odczucie zależne od szczepionki
Przyczyny:
niewłaściwa dawka
niewłaściwy skład szczepionki
niewłaściwe miejsce podania/iniekcji
niewłaściwy rozpuszczalnik
zignorowanie przeciwwskazań do szczepień
Nadzór sanitarno-epidemiologiczny w Polsce → Państwowa Inspekcja Sanitarna (PIS)
Zajmuje się:
nadzór i kontrola warunków higieny*
gromadzenie danych epidemiologicznych
nadzór w zakresie chorób zawodowych
* higieny:
środowiska
pracy w zakładzie pracy
radiacyjna (promieniotwórczość)
w szkołach i innych placówkach oświatowych, wychowawczych, wypoczynkowych
wypoczynku i rekreacji
żywności i żywienia
sanitarnymi w zakładzie opieki zdrowotnej
Organy PIS:
główny inspektor sanitarny
państwowy/wojewódzki /powiatowy/graniczny inspektor sanitarny
Główny Inspektor Sanitarny:
kieruje pracami PIS
koordynuje i nadzoruje działalność państwowego inspektoratu sanitarnego
jego organem doradczym jest Rada Sanitarno – Epidemiologiczna
Zadania PIS:
Zapobiegawczy nadzór sanitarny
Bieżący nadzór sanitarny
Działalność zapobiegawcza i przeciwepidemiologiczna
Działalność oświatowo-zdrowotna
Niedopuszczenie do powstawania szkodliwych dla zdrowia ludzkiego warunków środowiskowych
Systematyczny nadzór sanitarny nad przestrzeganiem w życiu codziennych przepisów sanitarnych i wymagań higieny
Zapobieganie czynnikom mogących spowodować szerzenie się chorób i ich zwalczanie
Podnoszenie kultury sanitarnej w społeczeństwie drogą popularyzacji zasad higieny i zapobieganiu chorobom.
Uprawnienia inspektorów:
Wstęp o każdej porze do:
zakładów pracy
obiektów użytku publicznego
obiektów handlowych
obiektów w trakcie budowy
środków transportu
Żądania informacji, wzywania i przesłuchiwania osób
Pobierania próbek do badań laboratoryjnych
Wstępu do mieszkań