M. Eliade „Mity współczesnego świata”.
Mit – wszystko, co odbiegało od „rzeczywistości”. (stworzenie Adama, historia świata), posiadał strukturą chrześcijańską, dla pierwotnego chrześcijaństwa, wszystko, co nie znalazło uzasadnienia w jednym z dwóch Testamentów, było tylko bajką.
Społeczeństwa prymitywne – mit fundamentem życia społecznego i kultury, wyraża prawdę absolutną, opowiada historię świętą. Jako rzeczywiste i święty, staje się wzorcowym i niepowtarzalnym. Służy za model, i uzasadnienie wszystkich czynów człowieka. Jest historią prawdziwą, która zdarzyła się na początku Czasu, i służy za wzorzec ludzkich zachowań. Człowiek łączy się z Wielkim Czasem, świętym czasem, poprzez naśladowanie bogów, lub herosów.
Dla jednych mit - bajka, dla człowieka archaicznego mit – jedyne prawomocne objawienie rzeczywistości.
Zaczęto mówić, że mit stanowi sposób myślenia różny od naszego. Uznawano go za formę myślenia kolektywnego, które nigdy do końca nie zaginęło w społeczeństwie.
Co zajęło zasadnicze miejsce, jakie mit posiadał w społeczeństwach tradycyjnych ?
Jung – świat współczesny poszukuje nowego mitu,
Marksistowski komunizm – podejmuje mit świata azjatycko – śródziemnomorskiego, odkupicielska rola sprawiedliwego, którego cierpienia wzywają do zmiany ontologicznego statutu świata. Marks podejmuje eschatologiczną nadzieję judeochrześcijaństwa na absolutny kres Historii, to właśnie różni go od innych filozofów – historycy stów. Mit o Złotym Wieku Marks wzbogacił o mesjanistyczną ideologię Judeo – chrześcijaństwa.
Narodowy socjalizm – mitologia porównywana z optymizmem mitu komunistycznego.
Mit jest pewną formą zachowania człowieka, oraz elementem cywilizacji, uznajemy go wiec takim, jakim widzi go społeczeństwo tradycyjne. Na poziomie doświadczenia indywidualnego, mit nigdy zupełnie nie zaniknął. Mit nigdy nie traci psychicznej aktualności, zmienia tylko postać, i kamufluje swe funkcje. Pewne tematy mityczne trwają jeszcze w społeczeństwach współczesnych, niełatwo je jednak rozpoznać, gdyż uległy długiemu procesowi laicyzacji. Innowacja współczesnego świata polega na rewaloryzacji dawnych wartości świętych na poziomie świeckim.
Jung – kryzys współczesnego świata wynika w dużej mierze z faktu, że symbole i „mity”, chrześcijańskie nie są już przeżywane, przez całą historie człowieka, stały się po prostu słowami, i aktami pozbawionymi życia, dlatego są bezużyteczne dla głębokiego życia psyche.
Mit – wyraża pewien sposób bycia w świecie, chrześcijaństwo przez sam fakt, że jest religią, musiało zachować postawę mityczną – czas liturgiczny, co znaczy odrzucenie czasu świeckiego, i periodyczne odnajdywanie Wielkiego Czasu „początków”. Człowiek staje się współczesnym mitowi, opowiadając lub naśladując czyny mitycznych postaci. Zlaicyzowane, zdegradowane, zakamuflowane obrazy i mity znajdujemy wszędzie. Analizując postawę współczesnego człowieka wobec Czasu, możemy odkryć kamuflaż jego mitologicznego zachowania. Jedną z zasadniczych funkcji mitu jest otwarcie na Wielki Czas, periodyczne odzyskiwanie Wielkiego Czasu. Wyraża się to poprzez tendencję zaniedbywania czasu obecnego.
Lektura - pozwala na iluzję opanowania czasu, jest rozrywką. Społeczeństwa tradycyjne – wyjście poza czas osiąga się poprzez każdą użyteczną pracę, niepotrzebne są rozrywki. Współczesny świat nie wyeliminował całkowicie zachowanie mityczne, po prostu odwrócił pole działania, mit już nie dominuje, został zepchnięty bądź w mroczne sfery psychiki, bądź do strefy drugorzędnych. Poza tym mit ożywia przede wszystkim rozrywki, nigdy całkowicie nie zanika.