Rodzina w religiach i kulturach świata 25.10.2012
Tradycja Mehendi
Zazwyczaj dzień przed ślubem dłonie i stopy panny młodej dekorowane są tradycyjnymi tatuażami z henny , zwanymi „mehendi”
Mehendi jest hinduskim zwyczajem dekorowania dłoni i stóp panny młodej skomplikowanymi wzorem ze sproszkowanych liści henny
Stanowi on bardzo popularny element hinduskiej ceremonii ślubnej. W ukrytym odczytywaniu znaczeń czerwonawy kolor henny ma przynieść szczęście w małżeństwie
Uroczyste przekazanie panny młodej
Rano w dniu ślubu przeprowadzane są rytuały ablucji, które obowiązują zarówno pannę jak i pana młodego, a dokonywane są w ich rodzinnych domach., ciała nowożeńców zostają namaszczone kurkumą pastą drewna sandałowego i olejkami które oczyszczają ciała zmiękczając skórę oraz czynią ja aromatyczną. Następnie młodzi poddawania są kąpieli przy śpiewie mantry;
Panna młoda oczekuje wybranka w udekorowanym kwiatami namiocie
Najczęściej damskim strojem ślubnym jest bogato zdobione zazwyczaj złotymi nićmi sari. Sari jest tradycyjnym strojem hinduskim nędącym długim bo a 5-6 metrowym nie zszytym pasem tkaniny bawełnianej lub jedwabiu. Istnieje wiele sposobów zakładania ubioru pośród których najpopularniejszym jest zawijanie i drapowanie cząśći mateiału talii dzięki czemu zakrywane sa nogi natomiast druga część materiału przerzucona zostaje przez ramię zakrywając piersi.
Sari bawełniane ozdobione jest na brzegach kolorowym pasem. Kosztowne i odświętne sari, najczęściej wykonywane jest z jedwabiu przetykanego metalowymi , często drogimi nićmi, Sari najczęściej ubierane jest na halkę oraz którą bluzeczkę z niewielkimi rękawkami znaną Choli.
Natomiast tradycyjnym strojem męskim jest dhoti. Składa się on z odpowiednio upiętego w pasie , 4,5 metrowego kawałka bawełnianego lub jedwabnego materiału o szerokości 1m. dhoti zazwyczaj jest jasne w kolorach od białego po żółty. Obecnie bawełniane dhoti jest prawie wyłącznie używane przez biedotę te droższe noszą wyżsi w społeczeństwie.
Tak odświętnie ubrany pan młody prowadzony jest w orszaku weselnym do domu weselnego
W zależności od statusu społecznego pana młodego może on poruszać się rożnymi środkami transportu
Maharaja porusza się na słoniu zaś klasa średnia koniem ,
Natomiast ojciec panny młodej wita przyszłego zięcia na progu swego domu napojem z miodu i zsiadłego mleka
Zaślubiny
Pod baldachimem zwanym mandapa zasiadają obok siebie przyszli małżonkowie . początkowo oddzieleni są zasłoną, którą jest powoli odsłaniana przy wtórze modlitw odprawianych przez bramina
Przy ceremonii ślubnej odprawia się pudźę i jedźnię oraz odmawia modlitwy.
Pudża jest praktyka religijną składającą się z kilku elementów: ustawienia posążka bożka lub swiętego, następnie odmawia się modlitwę lub krotko medytuje, po której wierny sklada ofiarę z owoców, słodyczy lub kwiatów. Pudży towarzyszy palenie kadzidełek oraz potrząsanie dzwoneczkami. Odprawianie pudży ma na celu zwiększenie cech sattwicznych czyli czystych i dobrych a także rozwijanie mądrości oraz rozwój bhakti, czyli głęboko oddania się bogu
Jadźna natomiast jest formą składania ofiar
Następnie ojciec panny młodej uroczyście oddaje swoja córkę panu młodemu który składa przyrzeczenie uczciwości w trzech tradycyjnych celach życia : pobożności bogactwa i rozkoszy. Wówczas mężczyzna trzymając kobietę za rękę wypowiada następująca formule pochodząca z Rygwedy: „ biorę twoja rękę na dobry los, abyś ty wraz ze mną jako twoim mężem dożyła późnej starości. Bogowie bhaga, arjaman, sawitar i purndha dają mi ciebie jako gospodynie domu
Panna młoda stawia stopę na kamieniu który został przyniesiony przez rodzine pana młodego a symbolizuje stałość. Młoda para składa sobie przyrzeczenia oraz obdarowuje się nawzajem girlandami pierścionkami
Po przysiędze składana jest ofiara z topionego masła i ryżu
Następnie panna młoda wsypuje do ognia ziarnka ryżu u razem z panem młodym stawia pierwsze siedem kroków nazywanych saptapadi wokół świętego ognia
Kroki te symbolizują: pokarm , siłę, bogactwo, szczęście, potomstwo, pory roku, przyjaźń
Po spacerze młoda para zostaje uznana przez zgromadzonych za małżeństwo, młodzi składają obietnice wierności i wzajemnej opieki a na znak zawartego małżeństwa mąż zakłada zonie naszyjnik oraz smaruje jej wlosy czerwonym proszkiem
Ceremonia ślubna kończy się błogosławieństwem rodziców pana młodego oraz obrzuceniem młodej pary kwiatami przez zebranych gości którzy życzą im szczęścia oraz długiego życia po czym rozpoczyna się huczne wesele
Część oficjalna trwa łącznie ok 7h i oprócz małżonków uczestniczą w niej tylko członkowie ich najbliższej rodziny. Pozostała część zaproszonych na uroczystość gości urządza w tym czasie wesele.
Małżeństwo w buddyzmie
Porównywa jest ilość wiernych w buddyzmie i hinduizmie. !!!!! jest młodszy od hinduizmy, ponadto hinduizm nie ma założyciela
Symbol buddyzmu dharmaćakra „koło prawa”. Koło to ma 8 szprych symbolizują szlachetna ośmioraką ścieżkę.
Ogólna charakterystyka
Buddyzm jest najstarsza znana religia misyjma. Religia uniwersalna oraz system filozoficzny, niekiedy nazywany jest „religia likwidacji ludzkiego cierpienia” lub „religia bez boga” (nieteistyczna).
Buddyzm narodził się na pograniczu Indii i Nepalu w VI w przed Chrystusem.
Wyrósł z hinduizmu w na bazie kontestacji rytualizmu wedyjskiego i supremacji warstwy kapłańskiej (bramini).
Zalożyciele:
Siddhartha Gautama z klanu Śakjów, stąd przydomek Śakajamuni 560-480 r. p.n.e.
Później nazywany Buddą
Budda w językach palijskim i sanskrycie oznacza „przebudzony”
W wieku 29 lat, zniechęcony do życia świeckiego, porzucił dom i rodzinę i podjął żywot wędrownego ascety.
Poszukiwanie wyzwolenia z kręgu wcieleń
Lata surowych umartwień ani nauki napotkanych mistrzów nie zdołały doprowadzić go do ostatecznego wyzwolenia
Zrezygnował wiec rygorystycznego ascetyzmu na rzecz umiarkowanej drogi pośredniej podjął długotrwałą medytacje
Ok 525 p.n.e. w podczas najwyższego stopnia medytacyjnego skupienia (samadhi) osiągnął poznanie przyczyny cierpienia i sposobu jego przezwyciężenia. Przez co dostąpił najwyższego „oświecenia” (bodhi)
Po osiągnięciu oświecenia wygłosił kazanie w Sarnath koło Benaresu (waranasi) i rozpoczął działalność wędrownego kaznodziei i misjonarza gromadząc wokół siebie grono uczniów
Koniec życia:
Budda umieral w pozycji lezacej z cialem ulozonym wzdłuż osi polnoc-poludnie na prawym boku z twarza zwrocona na zachod w noc wiosennej pełni księżycowej
Ciało buddy owinięto w całuny umieszczono na stosie i skremowano
Pozostalosci uznano za relikwie i rozdzielono na 8 czesci
Zlozono w kurhanach zwanych stupa, o kosmogonicznym znaczeniu
Kierunki w buddyzmie
Hinajana – maly wóz (therawada ) 38%