Rozbiórka nawierzchni z betonu cementowego
Wymiarowanie nawierzchni drogowej
Wymiarowanie nawierzchni drogowej
Metody amerykańskie: CBR oraz AASHO-Test – materiał przeliczeniowy, w którym jest podawana grubość całkowita nawierzchni .
Kalifornijski wskaźnik nośności(CBR) wskaźnik służacy do określania nośności podłoża gruntowego pod budowę dróg oraz podbudów drogowych. Został opracowany przez Kalifornijski Departament Transportu (California Department of Transportation). Badanie wskaźnika CBR polega na pomiarze nacisku jaki jest potrzebny by wcisnąć tłok o określonym kształcie w badaną próbkę gruntu. Otrzymany wynik następnie dzieli się przez nacisk potrzebny do wciśnięcia tłoka na taką samą głębokość w gruncie wzorcowym.
1. Grubość poszczególnych warstw istniejącej nawierzchni oraz ocenę stanu technicznego materiału tych warstw dokonujemy na podstawie wykonanych odkrywek nawierzchni.W oparciu o te dane przyjmujemy uśrednione grubości poszczególnych warstw nawierzchni.
2. Ustalenie współczynników materiałowych
3. Liczymy bądź odczytujemy z nomogramu grubość zastępczą D w zależności od CBR, okresu eksploatacji.
4. Obliczenie zastępczej grubości projektowanego wzocnienia
5. Przyjęcie wzmocnienia
AASHO W latach 1958-60 stowarzyszenie American Association of StateHighwayOfficials przeprowadziło test drogowy, tzw. AASHO Road Test, w miejscowości Ottawa, w stanie Illinois [8, 9]. Były to jak dotąd największe w świecie badania konstrukcji nawierzchni w pełnej skali na specjalnie wybudowanych drogach (pętlach) doświadczalnych. Wybudowano sześć pętli z nawierzchniami betonowymi i asfaltowymi, o różnych grubościach warstw. Badania wykonano przy użyciu specjalnych pojazdów z osiami pojedynczymi i podwójnymi, przy różnych ciężarach osi. 200 specjalnych pojazdów poruszało się po tych nawierzchniach z prędkością 35 mil/h (56,3 km/h), 19 godzin na dobę, przez dwa lata, do osiągnięcia 1,1 milionów obciążeñ standardowych 80 kN na każdej sekcji, o ile nie uległa ona wcześniej zniszczeniu. Największym osiągnięciem tego testu było zdefiniowanie trzech pojęć:
• Equivalent Standard Axle – standardowa oś równoważna (oś obliczeniowa),
• Equivalent Axle LoadFactor – współczynnik równoważności obciążenia osi,
• PresentServiceability Index – wskaŹnik oceny przydatności nawierzchni.
Metoda polska – PJ-IBD – liczba warstw nawierzchni
1. Dobranie współczynników a,c,d1,d2,e (kolejno zależnych od ruchu, nacisku na oś, wysadzinowości gruntu, rodzaju gruntu, regionu)
2. Obliczenie wzorcowej grubości nawierzchni
3. Obliczenie zastępczej grubości istniejącej nawierzchni
4. Porównanie grubości warstw i wzmocnienie istniejącej nawierzchni
5. Sprawdzenie
Jest to metoda polska i została opracowana w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów w Warszawie w 1965 roku, przez profesora Jana Pachowskiego. Służy ona do wymiarowania nowych, jak również do obliczenia wzmocnień istniejących podatnych nawierzchni drogowych. W metodzie PJ-IBD grubość konstrukcji nawierzchni składa się z 4 warstw h = h1 + h2 + h3 + h4
Metoda polska - Katalogowa
1. Wyznaczenie obciążenia (natężenia, osi obliczeniowych) ruchem i na tej podstawie klasyfikacjia do odpowiedniej kategorii ruchu ( od KR1 do KR6 ).
2. WYznaczenie warunków gruntowo-wodnych i w razie potrzeby sposobu ulepszenia podłoża.
3. Zapewnienie odpowiedniego odwodnienia.
4. Wybór z katalogu konstrukcji nawierzchni na podstawie wcześniej ustalonej kategorii ruchu i rodzaju materiału warstwy podbudowy.
5. Sprawdzenie warunku mrozoodporności.
Metoda współczynników materiałowych . Materiał porównawczy (współczynnik =1,00) w metodzie katalogowej
Poszczególnym materiałom drogowym stosowanym w konstukcji nawierzchni są przypisane ustalone doświadczalne wspolczynniki materiałowe (tabela). Są one odniesione do materiału porównawczego jakim jest tłuczeń (współczynnik 1,00). Nośność poszczególnych nawierzchni przeliczą się zatem na warstwę tłucznia. Grubość zastępczą (cm) w tłuczniu dobiera się z tabeli na podstawie kategorii ruchu oraz podłoża gruntowego.
Wartość obciążenia nawierzchni osią w polskich metodach projektowych
Metoda katalogowa – 100 kN (Załącznik 5 Dz. Ustaw Nr 43)
Metoda CBR – max 50 kN / koło
Metoda PJ-IBD – 80kN / oś
Metoda współczynników materiałowych – 100 kN(korzysta z metody katalogowej)